Friday 26 November 2021

බ්‍රිතාන්‍ය පුස්තකාලයට තවත් ගමනක්


පහුගිය කෝවිඩ් වසංගතේ  උග්‍ර  කාලේ බ්‍රිතාන්‍ය කෞතුකාගාරයට ගිහින් හිරවෙලා රාවණා හෙම හම්බ වෙලා වෙච්ච් ඇබැද්දිය කට්ටියට මතක ඇති. ඒකෙ දෙවෙනි ලිපිය මේ යොමුවේ. ඊට පස්සේ උනේ මේකයි.   ඔය කට්ටකාඩු වේ ලොකු මලය හොයන පුස්කොල පොත කෞතුකාගාරයේ නැහැලු. ඒ ගොල්ලෝ කීව  බ්‍රිතාන්‍ය පුස්තකාලයට යන්න කියල.  ඒක මේ කෝවිඩ් අස්සේ ලෙහෙසි වුනේ නැහැ. ඔන්ලයින් ගිහින් වෙලාවක් දාගෙන  විතරයි යන්න  දෙන්නේ. ඒවත් ඉතින්  මාස ගානකට බුක් වෙලා ඉවරයි.  ඉතින් මමයි පොඩි දුවයි ඉඳල ඉඳල  යන්න අපොයින්ට්මන්ට් එකක්  දාගත්ත. මෙන්න මෙයාල කියනවා රීඩර්ස් කාඩ් එක නැතිව යන්න බැහැ කියල. (ඉස්සර පුළුවන්) ඒ ගමන තව මාස දෙකක් බලන් ඉඳල වෙලාවක් දාගෙන  අපි දෙන්න ගියා. 



කට්ටකාඩුවේ ඉල්ලන පුස්කොල පොත හෙවත් ලේඛනය දකුණු ආසියාව සම්බන්ධ අංශයේ  තියනවා කියල ඊමේල් හත අටක් එහෙට මෙහෙට යවල හොයා ගත්ත. ඒත් රීඩර් කාඩ් එක ගත්ත දවසේ හම්බ වුනේ නැහැ ඒක. ඊට පස්සේ  ආයෙත් දවසක් දාගත්ත සතියේ දවසක. ඒකට නිවාඩුවකුත් ගන්න වුනා.

ඔය අතරේ අර ලන්ඩන් හෙම වැඩ ඉඳල ගිය "පොඩි සාදුගේ ලියමන " බ්ලොග් අඩවිය කරන අපේ ගුරුගොඩ සිරිවිමල හාමුදුරුවන්ගේ වැඩකුත් වැටුන.  ජී. සිරිවිමල හාමුදුරුවන්ගේ වැඩේ තමා පුස්කොල පොත් දෙකක පිටපත් ගැනීම. ඒකට ලංකාවේ ඉඳන් මේලක් දැම්මම රුපියල් ලක්ෂ ගණනක් යනවා කියල. ඩොලර් හා පවුම් නුත් නැති එකේ  ලන්ඩන් වලින් වැඩේ කරගන්න පුලුවන්ද කියල ඇහුව. දැන් වැඩ දෙකක්ම වැටුන. 

කට්ටකාඩුවේ ගේ ලේඛනය ගැන මට  කීවේ මම හිතන්නේ මම   පෙමස් ගුණසිංහ මහත්මයා ලියන උග්ගල් අලුත්නුවර  දේවාලය කතාවේ ඒ දේවාලේ හදපු රජතුමා ගැන මට  කුතුහලයක් තියනවා කියල දැනගෙන වෙන්න ඕනේ. පුරාණ  කතාවට අනුව ඒක එතනට ඉන්දියාවෙන් ආපුබ්‍රාහ්මණයෝ හැදුව කියලයි  කියන්නේ. ප්‍රාදේශීය  රජ කෙනෙක් එතනට ඇවිත් තියනවා වන්දනාමාන කරන්න සහ උදව් උපකාර කරන්න. මායාදුන්නේ රජතුමාගේ පුතෙක් විය හැකිය කියල මතයක් මට තිබුනා. ඒ විස්තර තිබිය හැකියි කියන මර්ලේ ඛනයේ නම "අලුත්නුවර දේවාලය කරවීම". 

සිරිවිමල හාමුදුරුවන්ට ඕන වෙලා තිබුනේ "ලෝක සන්ධානය  ස්වර්ග කතාව" සහ "ලෝක සන්ධානය  ගිහි විනය" කියන පුස්කොල පොත් දෙක. ඒ පොත් දෙක එයාගේ ආචාර්යවරියක්  කරන පර්යේෂණ වැඩකට.   ඉනෙස් ට නිවාඩු නිසා එයත් ආවා පුස්තකාලයට යන්න. හැබැයි කියැවීම් ශාලාවට යන්න පුළුවන් මට විතරයි. එයා ඒකෙ තියන ප්‍රදර්ශන බලන්න ගියා. 

අලුත්නුවර දේවාලය කරවීම එක මම මුලින්ම ගත්තේ පිටු විසි හතක පොඩි ලේඛනයක් නිසා. බලනකොට මම මුලින්ම කෞතුකාගාරයේ  හෙව්ව එක හරි කියල තේරුනේ ඒක මෙතනට ගෙනත්  තියෙන්නේ බ්‍රිතාන්‍ය කෞතුකාගාරයෙන් බව පෙනෙන නිසා. (මුල් පින්තූරය ). මම මේක අරගෙන කියවනකොට එතන වැඩ කරන ප්‍රංශ යුවතියක් සහ බ්‍රිතාන්‍ය තරුණයෙක් ඇස් උලුප්පගෙන බලන් හිටිය. මම මට ඕන විස්තර ටික කෝකටත් කියල ලියාගෙන ඒක ස්කෑන් කරගන්න ඇහුවා. දෙන්නම මගෙන් අහනව ඔයාට ඔය පරණ භාෂාව කියවන්න පුලුවන්ද කියල. පස්සේ මම පැහැදිලි කළා සිංහල කියන්නේ තවමත් භාවිතයේ තියන භාෂාවක්. මේවා මිසරයෙන් හමුවෙව්ච පැපිරස් වගේ නෙමේ කියල. 

මේකේ විස්තර කියවන්න වටිනවා. දඹදෙණියේ පණ්ඩිත  පරාක්‍රමබාහු රජු, එයාගේ දෙවෙනි පුතා මහා බුවනෙකබාහු  රජු ගැන , කොටගොඩ තානායමක් ගැන කියවෙනවා. රාජසිංහ රජු යුධයකින් පැරදී  යනකොට ජයවීර කියල රජකෙනෙක් නවාතැන් දුන් බවක් කියවෙනවා. මේ කියන  දේවාලය එතැන හදපු  එකක් කියල වගේ පෙනෙන්නේ. විමලධර්මසූරිය රජු දේවාලයට දුන් තෑගී භෝග ගැන සඳහන් වෙනවා. පුස්කොළ පොත  ලියල තියෙන්නේ  1518. අවුරුදු  පන්සීයක් විතර පරණ ලියවිල්ලක්.  මේකේ මයික්‍රොෆිල්ම් එකක් තියනව කියල ඒක ගෙනත් දෙන්න පැය තුනක් යනවා කීව. 

මම කලේ ඒ අතරේ ගුරුගොඩ හාමුදුරුවෝ කියපු පුස්කොල පොත් දෙකත් අරන් පොඩ්ඩක් කියවා  බැලීමයි. මට මේවා කියවන්න  ඇත්තටම කැමැත්තක් තියනවා. ඉපැරණි  ලේඛන නේ. මේ පුස්කොළ පොත්  දෙක නම් අවුරුදු  120-130 විතර පැරණි ඒවා. 

තව වෙලා තියෙන නිසා අපි දෙන්න එලියට බැස්සා නවීකරණය කරලා තියෙන කිංග්ක්‍රොස්  (Kings Cross ) ප්‍රදේශය නරඹන්න. මේ පැත්තේ  මිනිසුන්ට විවේක කාලයවිදින්න පුළුවන් විධිහට හොඳටම නවීකරණය කරලා තියෙන්නේ. අලුත් මාකට් එකක් හදල අලුතින් ගොඩනැගිලි හෙම හදල. ඒ පැත්තෙන් යන රිජන්ට් ඇලත් සුද්ධ   කරලා.  කාලෙකට කලින් මත්ද්‍රව්‍ය විකුණන,  ගණිකාවන්ට ප්‍රසිද්ධ,  පරණ ගරා වැටුණු ගොඩනැගිලි සහිත, රැකියා විරහිත භාවය ඉහලින්ම තිබුණු ප්‍රදේශයක්.  ආයෝජන පැමිණියහම   ඇතිවෙන වෙනස හොඳට පෙනෙන තැනක්. හොඳ කොරියන් ආපනශාලාවක්  දැකලා අපි ඒකෙන් දිවා  ආහාරයත් ගත්ත. 
 


ආපහු පුස්තකාලයට ආවහම අර මයික්‍රෝෆිල්ම් එක ඇවිත් තිබුන. ඒක සම්පුර්ණයෙන්ම කොපි කරගන්න පුළුවන් වුනා. ඒක කට්ටකාඩුව පැත්තට යවලත් ඉවරයි.  එයා ඒ ගැන ලිපියක් ලියයි කියල බලාපොරොත්තුවෙන් ඉමු. 

ප්‍රශ්නේ ආවේ අනිත් පොත් දෙකට. ඒ දෙකේ මයික්රෝෆිම් නැහැ.  මම ඔන්ලයින් ෆෝම් එකක් පුරවල යැව්වා පිටු 154 හා පිටු  76 වන පොත් දෙක ස්කෑන්  කරල දෙන්න කියල. මගේ ක්‍රෙඩිට් කාඩ් එකේ විස්තරත් දැම්මා ඒකෙන් අය කරන්න කියල.  පළමුවන පින්තුරේට ස්ටාලින් පවුම් 13.20 සහ ඊට පසු පිටුවකට පැන්ස 49 ගානේ. එතකොට රුපියල් පනස්දහසක් වගේ තමා ගෙවන්න ඕනේ.  දින දෙක තුනකට පස්සේ මම කෝල් කළා මේක කලින් ගන්න පුලුවන්ද කියල බලන්න. මේ ගොලාල් කියනව අපිත් කෝල් කරන්න තම හිටියේ මේ පුස්කොල පොත් දෙක ස්කෑන් කරන බැරිලු.සවුත්තු වෙනවලු අතින් ඇල්ලුවොත්. ඒ නිසා විශේෂිත  තත්ව යටතේ කැමරාවකින් පින්තූ අරගෙන විතරලු දෙන්න පුලුවන්. එකට මුල් පිටුව පවුම් 23.62 ක්. ඊට පස්සේ පිටුවකට පවුම් 6.26. ඒ කියන්නේ මුළු මුදල රුපියල් හාරලක්ෂ හැටදහසක් විතර වෙනවා ලංකාවේ මුදලින්.
මේ මොන විකාරයක්ද කියල මම වාද කරන්න ගත්ත. අපිට කියවීම් ශාලාවේ අතින් අල්ලන්න දෙනවා නම් ස්කෑන් කරන්න බැරි ඇයි කියල. හරිගියේ නැහැ. පස්සේ මේක "අපේ ජාතික උරුමයක් " කියන ලෙවල් එකෙන් බොරුවට තරහ ගිය විධිහට ඇහුව. ඒත් බෑම කිව්වා. පුස්කොල පොත් සවුත්තු වෙනවලු. මොනවා කරන්නද ? වැඩේ අත හැරිය  දැනට. මේ දවස් වල ලිපියක් සුදානම් කරනවා මේ අයකිරීම අසාධාරණයි කියන්න. 

මේ අතර තවත් දෙයක් ආරංචි වුනා. මේ පුස්කොල පොත් දෙක ලංකාවේ සමහර  ප්‍රධාන පන්සල් වල තියනවලු.  පර්යේෂණ තියා  කියවන්න වත් අල්ලන්න දෙන්නේ නැතිලු ඒවා.  බ්‍රිතාන්‍ය පුස්තකාලයේ නම් අල්ලන්න දෙනවා, කියවන්න දෙනවා, ෆොටෝ ගහන්න දෙන්නේ නැහැ. එයාලා ගහල දෙනවා අපි ගෙව්වහම.
ඔන්න ඕකයි තත්වය.  




Friday 19 November 2021

සියළුම වීඩියෝ යූටියුබ් චැනලයේ

පොතට තිත තැබීම 


සියළුම වීඩියෝ යූටියුබ් චැනලයේ 

මගේ යූ ටියුබ් චැනලය පටන් ගත්තේ හරියටම 2007 ජනවාරි 25.  ඒ දවස් වල ඕව පටන් ගන්න ඒ තරම් පිස්සුවක් තිබුනේ නැහැනේ. මම ඒක පටන් ගන්න එකම හේතුව වුනේ දුවල දෙන්න වයලීනය වාදනය කරපුව ගත්ත වීඩියෝ මගේ පවුලේ අයට බලන්න දෙන්න. වීඩියෝ මේල් වලින් යවන්න අමාරුයි. ලොකු වැඩියි. ඒ කාලේ ගූගල් ඩ්‍රයිව් එක තිබ්බද  කියල මතක නැහැ. හැබැයි මම ඒවා පබ්ලික් හෙවත් හැමෝටම බලන්න දැම්මේ නැහැ. පවුලේ අයට පමණයි. හැබැයි දැන් දෙන්නම වයස දහ අට පැනල නිසා ඒවා පබ්ලික් කළා.

මේක ලීවෙත්  කෙනෙක්  මට සරදමට වගේ කීව නිසා,  "ඔයත් දැන් ඒ ගමන චැනල් එකක් පටන් ගත්තද රැල්ලට" කියල.  එයාට පිළිතුරක් හැටියට ලීවට මම කල්පනා කළා ඇයි මම චැනල් එක තියා  ගත්තේ කියල. ඒ කාලේ නම් ඉඳල හිටලා අපි ගිය සංචාර , විශේෂයෙන් දුම්රියෙන් ගිය ඒවා දාන්න ඕන වුන නිසා.

හැබැයි ඒවා දැම්මේ වෙනත් පිස්සු හේතුවකට. කවද හරි දවසක අභ්‍යවකාශ යානයක අවුරුද දෙක තුනක් තිස්සේ ඈත තියෙන ග්‍රහ ලෝකෙකට යන අභ්‍යවකාශ ගැමියෙක් (ඕන කමින් ගැමියෙක් කියල ලිව්වේ ) කම්මැලි  හිතිලා ඉන්ටනෙට් එක සර්ච් කරද්දී මේක දකින්න පුළුවන්. "අම්මට සිරි  කවුද මේ පිස්සු ඩයල් එක" කියල මගේ වීඩියෝ බලන්න ඉඩ තියනව කම්මැලිකමට.  ඒ කාලේ වෙනකොට අභ්‍යවකාශයට ඉන්ටනෙට් දෙන්න  පුළුවන් හරිද?  -කෙලින්ම වයිෆයි දෙනවා මෙහෙන් ස්පේස් ස්ටේෂන් එකකට. එතනින් ඊලඟ එකට, ඊලඟ එකට  ඒ වගේ.   එහෙම නැත්නම් අවුරුදු 200 කට කලින් හිටපු  එවුන්ගේ චර්යාවන් බලන්න කවුරුහරි අනාගතේ ළමේක් ඉස්කෝලේ වැඩකට ගන්න ඉඩ තියනවා. ඉතින් අනාගතේ ගැන හිතල චැනල් එක ගෙනියන්න තීරණය කළා.

ඊට පස්සේ වුනේ මේකයි.  අගෝරා වැඩකට රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ මහත්මය සම්මුඛ සාකච්චාවක් දුන්න.  ඒක කරපු නිලන්ත මල්ලිට ඒක අනිත් අයට බලන්න යවන්න ක්‍රමයක් නැහැ. මම කීව මගේ යූ ටියුබ් චැනල් එකක් තියනවා ඒකට දාල ෂෙයාර් කරමු කියල. එක වුනේ 2014 දී . මේ තියෙන්නේ ඒ වීඩියෝ එක.  මේක මගේ චැනල් එකේ වැඩිම හිට් වගයක් ලැබුණු වීඩියෝවක්. 

දැන්ම ඉතින්ට  වැඩේ අල්ලලා  ගියා. දැන් මම චැනල් එක තියාගත්තේ ඒ වගේ  විශාල ෆයිල් අප්ලෝඩ් (උඩුගත කියල හෙළ පදයක් තියනවලු ඒකට ) කරන්න. මම 2016 දී මගේ පළමු පොත වන "පොල්කට්ටෙන් එපිටට"  එළි දක්වපු වෙලාවේ කතා බහ ඔක්කොම ඊට පස්සේ යුටියුබ් එකට දැම්ම. දැන් මට මේකේ වටිනාකම දැනිල ඉවරයි.
 හාඩ් ඩිස්ක් එකේ  ප්‍රශ්නයක් ඇවිල්ල ෆයිල් ඔක්කොම ඩිලීට්  වුන වෙලාවෙත් , අයික්ලවුඩ්, යුටියුබ්, ඩ්‍රොප් බොක්ස් , ගූගල් ඩ්‍රයිව් ඔය ඔක්කොම භාවිතා කරල තිබුන නිසා වැඩි හානියක් වුනේ නැහැ.

ඊළඟට "සියාමා " පොත 2018 පබ්ලිෂ් කරපු වෙලාවේ නම් ගේමක් නැහැ. කෙලින්ම ඔක්කොම වීඩියෝ ටික යූ ටියුබ් දැම්ම.  හැබැයි ඉතින් ලින්ක් එකක් ෆේස්බුක් දැම්ම මිසක් කාටවත් වැඩිය සබ්ස්ක්‍රයිබ් කරන්න කීවේ නැහැ. ළඟම යාළුවන්ට , පවුලේ අයට විතරක් මතක් කළා.

ඊට පස්සේ නම් ඉතින් පොඩි පොඩි වීඩියෝ අප්ලෝඩ්  කළා. කෝවිඩ් කාලේ ගිටාර් එක ආයේ අතට ගත්තම කම් ඕ  ගෝ චිකාගෝ කියල හිතාගෙන ඒවත් එකක් දෙකක් දැම්ම යූ ටියුබ් දැම්ම. ඒවානම් ඉස්සෙල්ල පොඩි දූට , බිරින්දෑට , අපේ හයිකු යාළුවා ධම්මිකා චාන්දනී ට හෙම පෙන්නල අපෘවල් ලැබුනට පස්සේ තමා දැම්මේ.

අන්තිම උඩට දැම්ම   ඒවා ටික ඊයේ පෙරේදා "ප්‍රථම ප්‍රේමය ඔබ නොවේ " සංවාදයේ  වීඩියෝ ටික. බලන්න ඕනේ නම් මෙන්න ලින්ක් එක.   

ඉතින් ඔන්න මේ පාර  නම් කියනවා. ලයික් කරාන්න , කොමෙන්ට් කරාන්න , ෂෙයාර් කරාන්න , උම්මා දෙන්නේ නැහැ. නටන්නේ නැහැ සොරි.  හැබැයි යොහානි ට වගේම මම ඒ ශාශි නිශාදි දැරිවි ටත් කැමතියි. එයාව අහුවුනේ හදිසියේ ගේමින් ටිකක් බලද්දී දැන් කාලෙකට කලින්. එයා දැන් හැබැයි සෑහෙන්න ෆේමස්. සුභ පැතුම්.  ගේම් ගහන්න දැන් එච්චර මනාප නැති නිසා බලන්නේ නැහැ. ඔය වගේ ගේම් දහරා (streaming)  බලන අය අතරේ රෑ වැඩ කරන අය, වෙන වැඩ නැති අය , කෝවිඩ් අස්සේ හිර වෙලා ඉන්න අය, රෑ පානේ නිදි මරණ පොලිස් කාර් වල අය ඉන්නවා. ඒ නිසා ඒ දැරිවිට  ආදායමක් හෙමත් එනවනම් ඒක ලොකු දෙයක්. හැබැයි අඩු වයසේ ළමයින්ට වැඩිය යන්න දෙන්න එපා, ගොඩක් වෙලා ගේම් වලම ඉන්න.  මම මගේ ළමයින්ට ඉඩ දුන්නෙත් නැහැ. ගේම් ගහන එකේ නෙමෙයි ප්‍රශ්නේ. ගොඩක් වෙලාඒකට වැය කරන එක අනිත් වැඩ අමතක කරලා . හරියට ෆේස්බුක් එක ට ඇබ්බැහි වෙනවා වගේ.. 

 අන්තිමට කියන්න තියෙන්නේ ජිවිතේට ලයික්  එකක්වත් කාටවත් දාන්න ලෝභ අය ඕපාදුප බලන්න විතරක් ෆේස්බුක් එකේ ඉන්න එකනම් ටිකක් අප්සෙට්. ඒ නිසා තමන් කැමති අය එක්ක විතරක් භජනයක් තියා ගත්තම ඇතිනේ. සැබෑ ජීවිතයේදී වගේ.  ශේප් එකේ අන්ෆ්රෙන්ඩ් වුණාම හරි. කාටවත් දැනෙන එකකුත් නැහැ.  තරහකට නෙමේ කීවේ. ෆේස්බුක් එක නිසා මානසික ආතතිය හෙම එන්න පුළුවන්.  අප හැමදේම කරන්නේ සතුටින් ජීවත් වෙන්නනේ. එනිසා කල්පනා කරලා බලන්න. 
වෙන අවුලක් නැහැ. ඉන්නවනම් ඉන්න ඔන්නොහෙ.

හැබැයි ඔය ඉහත වාක්‍යය ලීවෙ  අර මගේ පොත් එළි දැක්වීම් වලට එන, උයල පිහල කෑම අරන් එන , ඔක්කොම වැඩ ටික කරලා ශාලාවත් අතුගාල දෙන රත්තරන් යාළුවෝ සෙට් එකට (බ්ලොගාලා ඇතුළුව) නෙමේ ඔන්න.






 


  

Monday 15 November 2021

මතකයේ රැඳුනු සැඳෑව

 


මතකයේ රැඳුනු සැඳෑව 

ලන්ඩනයේ දී, 2019 ලංකාවේදී එලි දක්වපු පොත සමාප්ත කරන සැන්දෑව එන්න කලින් බාධා කිහිපයක්ම ආව. අනුර හෑගොඩ කිවිවර ගේ නිවසේ ප්‍රශ්නයක් නිසා ඔහුට ඒමට නොහැකි වීමත් හිතවත්ම මිතුරෙකුට කෝවිඩ් ප්‍රශ්නයක්  නිසා ඔහුට ඒමට නොහැකි වීමත්. ඒ අතරේ එන්නට පොරොන්දු  වුනු තවත් මිතුරන් දෙදෙනෙකුටම පවුලේ හදිසි ප්‍රශ්න වගක් මතුවෙලා තිබුන. මුදල් ගෙවා ලබාගත් ශාලාව නිසාම කෝවිඩ් වසංගතය නිසා කිහිප වරක් කල් දැමුණු මේ හමුව තව දුරටත් කල් දැමීමට නොහැකි අවස්ථාවත් ආව. එක මොහොතක මට හිතුන නොවැම්බර් 13 ඇත්තටම අවාසනාවන්ත දවසක් ද කියලත්. නමුත් අපි ඒවාට සැලෙන්නේ නැහැනේ. 

මගේ යහළුවෝ පිරිසක් එහෙම සැලෙන්න ඉඩ දුන්නෙත් නැහැ.සෝවියට් දේශයේ කීව්  නගරයේ  උගත් සරෝජ් ගේ ළඟම ඥාතියෙකු ගේ පවුලේ ප්‍රශ්නයක් වුනත් ඔහු පැමිණියේ ගයානිගේ මාළු ව්‍යන්ජනයත් අරගෙන. සරෝජ රැගෙන  ආවේ නන්දන සහ යමුනා. මොකද  සරෝජ ගේ වහනය ඒ වෙලාවේ වෙන කාර්යයක. යමුනා, ඉනෙස් සහ රෝහිත සමග ශාලාවේ උෂ්ණත්ව පාලනය, ලයිට් සෙටින් ආදිය භාර ගත්ත. මේ ශීතල කාලෙනේ. මගේ දයාබර බිරිඳ ඉනෙස් තමා කෑම බිම තිබුණු මේසය සකස් කළේ මට අනිත් වැඩ කරන්න ඉඩ දීල. එයාට  උදව් වුනේ ශීලා. ශීලා බටහිර ලන්ඩනයේ ඉඳල දුම්රියේ එන ගමන්ම පරිප්පු එකක් හදාගෙන ආව, මම සම්බෝලේ හැදුව. ඔන්න ඒ දෙකම තිබුන හරිද? ඇත්තම කියනවා නම් ඉනෙස් නැතිව මට මේ මුකුත් කර ගන්න වෙන්නේ නැහැ. කීව් වලම උගත් කුමාර,එහෙම ඉගෙන ගත්ත රෝහිත, බන්දුල සහ ධම්මික සමග ආවහම මට හිතුනේ මේක "කීව් සන්ධ්‍යාවක්" වේවි කියල. එහෙම වුනේ නැහැ අපි මොස්කව් වලම නතර වුනා. ලැප්ටොප් එක ප්‍රොජෙක්ටරයක දාගෙන සෙට් කරන එකේ ඉඳල වීඩියෝ එකත් කරුණාවෙන් කරල දුන්නේ කුමාර.    

  ඉනෙස් සහ ශීලා තමයි පුටු පේලියට තියන්න පටන් ගත්තේ. පස්සේ හැමෝම  තමන්ගේ පුටුත් ඇදගෙන වාඩි වුනා. ඒ කෙසේ වෙතත් සම්ප්‍රදායට ගරු කරලා විනාඩි හතළිහක් විතර ප්‍රමාද කරලා,  මම ඉවෙන්ට් පටන් ගන්න කියල සරෝජ් ට කීව. සරෝජ් තමන්ගේ සුපුරුදු ශෛලියෙන් වැඩේ හොඳට කරගෙන ගියා. ආයේ දෝෂයක් කියන්න බැරිවෙන්නම. මොස්කව් මිත්‍රත්ව විශ්ව විද්‍යාලයේ හෙවත් ප්‍රසිද්ධ ලුමුම්බා එකේ උගත් මිතුරු අතුල පැමිණියේ හොඳ ප්‍රංශ ෂැම්පේන් බෝතලේකුත් අරගෙන, පැය ගාණක් මග ගෙවාගෙන වොල්වර්හැම්ප්ටන් ඉඳන්.(මේකේ සෝවියට් ෂැම්පේන් වගේම මිහිරි රසයක් තියනවා. අපි ඉතින් ඔරිජිනල් හැටියට සළකන්නේ ජිවිතේ පළමු වතාවට බීපු සෝවියට් ෂැම්පේන් එකනේ). ඊළඟට ඈත ඉඳන් ආවේ බ්‍රෙන්ට්වුඩ් ඉඳන් ආපු සුබෝධ. සුබෝධව දැක්කේ අවුරුදු  ගාණකට පස්සේ වගෙයි මතක. දෙන්නම උගත්තේ සෝවියට් දේශයේ. දැන් එන් එච් එස් එකේ වැඩ. අතුල පොතේ පිටුවක් කියවන්න පටන් ගත්තේ වටිනා  මතකයන් රැසක් අවදි කරමින්. මෙහෙම වැඩකදී අනිවාර්යෙන්ම එන අකාලයේ අප අතරින් සමුගත් සොඳුරු මිතුරෙකුගේ අඩුවත් අපට දැනුන කීවොත් නිවැරදියි. 

මොස්කව්  රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාලයේ උගත් ආශා, පේරාදෙණියේ නිෂ්පාදනයක් වන විපුලි සහ ප්‍රසිද්ධ බ්ලොග් මිතුරෙකු වන මාකස් ඉන්පසු විටින්  විට පොතේ පරිච්ඡේද කියවමින් සහභාගී වුනා පමණක් නොවෙයි. ආශා තමන්ගේ මතකයන් කියන අතරේ විපුලි ඇගේ සෝවියට් පොත් කියැවීමේ ලැදියාවත්  මතක් කළා. මාකස් ගේ කතාවේ විශේෂත්වය වුනේ ඔහු සෝවියට් දේශයට කිසිම සම්බන්ධයක් නොමැති වීමත් රුසියාවට කිසිම සම්බන්ධයක් නොවීමත් තුල. එනිසා ඔහුගේ ගැඹුරු විශ්ලේෂණය සිතන්නට යමක් ඉතිරි කරා. 

ප්‍රවීණ නාට්‍යවේදී විජිත ගුණරත්න ස්වීඩනයේ සිට සාකච්චාවට සහභාගී වුනේ පොත  ලියන විට ඔහු මාහට දුන් උපදෙස් ද මතක් කරමින්. ඔහුට සහයට නුවන් ජේ ද අදහස් පළ කළා , සරෝජ් සහ අතුල සමග. එතන බිහි වුනේ සජීවී සංවාදයක්.       

අයුමිණි කියන්නේ මගේ දියණියන්  සමග මගෙන් භෞතික විද්‍යාව අමතරව උගත් දියණියක්. ඉංජිනේරු සිසුවියක් වන ඇගේ සංගීතය පිලිබඳ දැනුම අතිමහත්. ඇගේ සංගීතඥ පියතුමන් වන නිස්සංක වික්‍රමරත්න සමග  ඔවුන්ගේ මධුර හඬින් සභාව ප්‍රමෝදවත් කළා. නිස්සංක ගේ පිය බිරිඳ ඉන්දු තමයි සින්දු  පුරුදු වෙනකොට තේ සහ කැවිලි සපයමින් අපිව දිරිමත් කළේ.  ඩිලානි එන්න බැරි වුනත් රස නහර පිනවන බුරියානි එකක් හදල දුන්න. ආශා බුරියානි  එක්ක  කන්න හදන රසවත් රයිටා  එකක් ගෙනාව . ඉනෙස් හොඳටම හොඳ සලාදයක්  හදල තිබුන. මේ හැමෝටම ස්තූති වෙන්න සන්ධ්‍යාව ප්‍රබෝධමත් ජයග්‍රහණයක් වුනා. 

සෝවියට් සම්ප්‍රදාය අනුවම සන්ධ්‍යාව ඉවර වුනේ අතුල ගෙනාපු ෂැම්පේන් එකෙන් සහ මගේ රුසියානුමිතුරකු  වන ලියෝනිඩ් ප්‍රදානය කල බෙලුගා වොඩ්කා එකෙන් (බෙළුගා කියන්නේ රුසියාවේ මිල අධිකම  මාළු බිත්තර ගන්න  මත්ස්‍ය ජාතියක් -බෙළුගා කැවියාර්). ඒක හුඟක් මෘදු ලෙස දිවට දැනෙන ප්‍රණීත රසයක් දෙන එකක් නිසා ඇරපු හැටියේම වගේ ඉවර වුනාද කොහෙද?😉 අන්තිමට අපි කට්ටියක් අපේ නිවසේ  එක්රැස් වුනේ සම්ප්‍රදායික විධිහට වැඩේ නිම කිරීමේ සහ කෝපි බීමේ පාටියට. බන්දුල සැපයූ  කියුබාවෙන් ගෙනා හවානා සිගාර් නිසා ඒකත් රසවත් වුනා, වැඩේ වැඩියත්ම රසවත් වුනු හේතුව යටම තිබෙන පින්තුරයකින් පෙනේවි. 

පැමිණි හැමෝටම ස්තූතියි, සුභ පැතූ හැමෝටමත් ස්තූතියි. සිය පවුල සහ යහළුවන් ඇති තැන තව දෙයක් කුමටද? 

 කතාව අවසන් කරන්නම් තව කරුණක් එක්ක. මේක බ්ලොගයක ප්‍රතිචාරයකට දාපු ජපානය පිලිබඳ යූටියුබ් වීඩියෝවක් ගැන. එහි සමහර තරුණ වැසියන් ගේ තනිකම ගැන. ඔවුන් සයිබර් කැෆේ වල ඉතා කුඩා කාමර වල දවස පුරාම ගත කරමින් එහිම නිදාගන්නවා. ජිවිතයේ සන්තකව තියෙන වස්තුව අඩුයි. ලොකු ගෙවල් නැහැ. ඉතාම සරල ජිවිතයක් කියල හිතෙන්න පුළුවන්. නමුත් ඔවුන් දරුණු තනිකමකින් පීඩා විඳිනවා. මේ තියෙන්නේ ඒ වීඩියෝ එක. අපි අවුරුදු  ගණන් දියුණු ධනවාදී රටවල ජිවත් වුනත් මේ රටවල සැප පහසුව මැද සමහර තනිකමේ ගෙවන ජිවිත හුඟක් තිබෙනවා. අපි ඒක සෝවියට් දේශයේ දැක්කේ නැහැ. පාලනය කෙතරම් සීමා තිබුණු එකක් වුනත් මිනිසුන් සාමූහිකවමුණ ගැහුණා. (තම තමන්ගේ නිවෙස් වල ජිවත්වුනත් එළියේ දී  එක්වී වැඩ කරන ගතියක් තිබුන)  වනයේ ඇවිදින්න  ගිහින් ගිනිමැල ගහගෙන වරු ගණන් කවිවල සිට නවකතා,  චිත්‍රපට සහ විහිළු කතා දක්වා කතා කරමින් කාලය ගත කිරීමේ  පුරුද්දක් තිබුන.අපි කැමති වෙන්න ඇත්තේ එකට වෙන්න  ඕනේ.     

ප.ලි.  අතුල කතා කරනවිට  රසවත් කරුණක් ද  මතක් කලා.  මා හා අතුල මුල් වරට මුණගැසුන අවස්ථාව. ඒ දවස් වල ක්‍රීඩා ලේකම් අප දෙදෙනාගේම යහළුවකු  වන සුදත් කියල සිසුවෙක්. එතකොට රාජ්‍ය  විශ්ව විද්‍යාලයීය ශිෂ්‍ය සංගමයේ ලේකම් මම. අපි කතා කරලා සංවිධානය කළා ක්‍රිකට් මැච් එකක් ලුමුම්බා විශ්ව විද්‍යාලය සමග. එදා තමා අපි කට්ටිය මුල් වරට හොඳින් හඳුනා ගත්තේ. අපි, රාජ්‍ය  විශ්ව විද්‍යාලයීය කණ්ඩායම  පැරදුනා කියල අතුල කියනව. අතුලට අමතක වුනු කරුණ තමයි ඊට පස්සේ ගහපු  හැම මැච් එකමත් අපි පැරදුනා කියල, මොකද ලුමුම්බා කණ්ඩායම ගෙනාවේ ලංකාවේ පළමු පෙළ ක්‍රීඩා කරපු ලොකු කාලතුවක්කු.

මුල් පොස්ටුව.- පොතට තිත තැබීම 










Ajith 

Friday 12 November 2021

පොතට තිත තැබීම

පසුගිය කෝවිඩ් සමයේ මම අලුත් වැඩ කිහිපයක්ම පටන් ගතිමි.  ඒ කිසිවක් දුර දිග ගියේ නැත. දුර ගිය එකම දෙය නම් නැවතත් ගිටාර් වාදනය පටන් ගැනීමත් නව ගිටාරයක් මිලදී ගැනීමත්ය. මට මුල්ම ගිටාරය උපන් දින තෑග්ගක් ලෙස ලැබුනේ 1985 මොස්කව් හිදීය. සෝකල් හි මාදි විශ්ව විද්‍යාලයේ උගත් ජානක ලියනගම, උපාලි හේවගේ  හා ප්‍රභා ගුණවර්ධන සීනියර් තුන් කට්ටුව එකතුව දුන් ත්‍යාගයකි. 

හැබැයි මට කාඩ් එක වැදුනේ මේකා ගහන්නේ එකම තනුව කියාය. 

නමුත් මගේ පලමු ගිටාර් ගුරුවරිය වූ ලූදා බොහෝ අපහසුවෙන් මට තනු කිහිපයක් පුරුදු කලාය. ඒ කතාවේ කොටසක් මේ යොමුවේ ඇත.  මම ඒවා කවදාවත් ලංකාවේ සිසුන් සමග වයන්නට නොගියෙමි. ඒ දිනවල ජගත් ජයවික්‍රම නම් සුපිරි ගිටාර් වාදකයෙකු  සිසුන් අතර සිටියේය. අපේ අවාසනාවට ඔහු සිටියේ මොස්කව් වලින් ගොඩක් ඈතට වෙන්නටය.   නමුත් සම්පත් සමග අපේ කාමරයට වැනි අවස්තා කිහිපයක ඔහු සුන්දර ගීත  කිහිපයක් ගයන්නට අමතක කළේ නැත.

"ප්‍රථම ප්‍රේමය ඔබ නොවේ" පොත ලංකාවේ එළි දැක්වුණේ 2019 අවසන් කාර්තුවේය. ලන්ඩනයට පැමිණ ඒ කාර්යයම කරන්නට සිතුවේ 2020 මුල් කාර්තුවේ දීය. ඒ මට වෙනත් ගමන් කිහිපයක්ම තිබු නිසා හා දියණියන් ගේ ඉගෙනීමේ කටයුතු නිසාත්ය. නමුත් ඉන්පසු කෝවිඩ් වලින් බැට කෑමට  සිදුවූයේ අප කවුරුත් බලාපොරොත්තු නොවූ ලෙසටය. එසේම  මට කෝවිඩ් කාලයේ පටන් ගත් කාර්යයන් අවසන් නොකර අත හැර දැමීමේ රෝගයක් විය. මේ බ්ලොක් එක ඉවත් කර ගන්නේ  කෙසේද යන්න නිතරම සිතුවෙමි. 
ප්‍රශ්නය තිබෙන්නේ පොත ලන්ඩනයේ එලි දැක්වීම නොකළ නිසාය වැන්නක් මට සිතුනි. කිහිප වතාවක් කෝවිඩ් නිසාම ඒ අදහස අත හැරියෙමි. නමුත් කතාව සමාප්ත වන්නේ ලන්ඩනයේදීය.  කවුරුන් හෝ පොතේ කතාව අග දක්වා කියෙව්වා නම් මා  කියන්නේ කුමක්ද යන්න වැටහෙනු ඇත.   පොත ගැන සංවාදයක් ලන්ඩනයේ කළ යුතුය යන්න අදහස මට පැමිණියේ ඒ නිසාය.  මට "පොතට තිත" තැබිය හැක්කේ ලන්ඩනයේදී ඒ ගැන අමතක කිරීමෙනි.  ඒ දිනය හෙටට දී ඇත.  සෝවියට් දේශයේ උගත් මිතුරු මිතුරියන් කිහිප දෙනෙකුද සහභාගී වන බව දන්වා තිබේ. 

ප්‍රථම ප්‍රේමය ඔබ නොවේ 30 වැනි පරිච්චේදයේ කොටසක මා මෙසේ ලියා ඇත. 

//
සියල්ලෝම  දිග ඇදී  සිටිද්දී ගිටාරය ගත් තාන්යා ගීයක් පටන් ගත්තාය. මව සංගීත ගුරිවරියක් නිසාදෝ ඇයට හොඳින් ගිටාරය වාදනය කිරීමට හැකිය. කොහොමත් බොහෝ රුසියානුන් තම දරුවන්ට කුමක් හෝ සංගීත භාණ්ඩයක් වැයීමට හෝ නර්තනයක් කිරීමට  උගන්වති. එය වඩාත් පැතිර ඇත්තේ රුසියානු යුදෙව් ජාතිකයන් අතරය. බොහෝ විට පියානෝව හා වයලීනය හෝ  ඔපෙරා නැටුම් ගැහැණු ළමුන්ටද ගිටාරය හා ජිම්නාස්ටික් පිරිමි ළමුන්ටද උගන්වති.

තාන්යා පටන් ගත් ගීතය මදක් දුර ගයන විට සියල්ලෝම  නිසොල්මන් වූහ.
ඇය දැන්මම අනාගතය දකින්නීද? ඇය ගයන්නේ විටින් විට මද සිනහවකින් මුව සරසා ගෙන ඔහු දෙස බලාගෙනය. ගිහාන් ගේ සිත වටහා ගත නොහැකි දුකකින් පිරී ගියේය.

"ව්ස්යෝ නාපොමිනායේත් අ තෙබ්යේ
 අ තී නි ග්ද්යේ
අස්තල්ස්යා මීර්
කතෝරි ව්ම්ස්ත්යේ විදෙල් නස්
ව් පස්ලෙද්නි රස්....."

  ලෙසින් ගැයූ ගීතයේ තේරුම රහසකට වඩා හදවතේ තෙරෙපෙන අදහසක් කියා පෑමක් වැනි විය.

"හැකි හැම විටම  මතකයට නැගෙනුයේ  නුඹයි
නමුත් නුඹ නැත පෙනෙනා මානයක
අප එක්ව සිටි අයුරු  දුටු   ලොව පමණක්
ඉතිරිව ඇත අවසන් වරට 

බැල්කනිය සහ ජනේලය ඇති කාමරය
ආලෝකයෙන් පිරීලා
සාමකාමියි  එදා වගේම
අප එක්ව සිටි හැටි දුටුවා  මෙන්
අවසන් වරට 

කාලය ඉක්ම යාවී , නුඹට අමතක වේවි
සිඳුවූ හැම දෙයක්ම අප අතර ,
සිඳුවූ  හැම දෙයක්ම  අප'තර

නැහැ , මා නුඹ වෙනුවෙන් බලා  සිටින්නේ
නමුත් දැනගන්,
මා පෙම්  කළේ
අවසන් වරට, අවසන් වරට
අවසන් වරට, අවසන් වරට

දිනත් ගෙවී යයි ,
හිම සමයන්ම කොපමණ ඉකුත් වී ද නොදනිම්
නැත්නම් වසර කීයක්  ගත වුනිද
සමහර විට  තවෙකෙකු සමග මා
තුටිව දිවි ගෙවනු  වනු ඇත
සමහර විට එහෙමත් නැතිව

කිසිවක් මේ සඳු යට සදාකාලික නොවේ 
නමුත් ඔබ සමග වුන්  හෝරාවනම් 
මට කිසිදා
අමතක නොවෙනු ඇත
නුඹ  මා සමග සිටියුරු
අවසන් වරට

කාලය ඉගිලී යාවී 

නුඹට අමතක වේවි 
සිදුවූ සියල්ලක්ම අප අතර
නැහැ , මා නුඹ වෙනුවෙන් බලා  සිටින්නේ
නමුත් දැනගන්,
මා පෙම්  කළේ
අවසන් වරට, අවසන් වරට
අවසන් වරට, අවසන් වරට"

ගීතය අවසන් වී බොහෝ වෙලාවක් යනතුරු කිසිවකු කතා කළේ නැත.  ෂෝලහොව් ලීවාක් මෙන් දොන් නදිය නිසලව ගලා යයි. නිහඬතාවය බිඳිමින්  ඉඳහිට වතුර පොදක් පමණක් වෙරළේ වැදුණි.//

ඉහත දෙවැනි ගීතයේ වදන් ව්ලදිමීර් ලුගවොයි ගෙනි. මේ ගීතයේ තනුව සහ මුල් ගීතය ස්පාඤඤ හොසේ ලුයිසා ගේ "නුඹ  යන්නේ  කොහිද " යන ගීයෙනි.

මේ දිනවල බ්ලොග් ලෝකයේ ගීත ගැන කතාවක් යයි. 
ගිටාරයෙන්  වැයීම සඳහා මම රුසියානු ගිටාර්  තනුවම හා ඒ කෝඩ් ම  භාවිතා කළෙමි. වදන් වෙනස් කිරිමක්ද  සිදු කලේ පරිවර්තනය කළ ආකාරයටම ගැයීමට නොහැකි බැවිනි.

මේ මගේ පරිවර්තනයයි. 
**************************************
මතකයෙ  ඉන්නේ ඔබමයි   
ඔබ කොහේද ඇත්තේ 
ලොව නැවතුන දා මට 
අවසන් වර  අප එක්වූ දවසෙහි මෙන්
ඒ අවසන් වරටයි 
ඒ අවසන් වරටයි  
ඒ අවසන් වරටයි
 
ඉහල මාලයේ  කවුළුව ඇති කුටියේ  
ආලෝකය පිරීලා
සන්සුන් ලෙසමයි ඇත්තේ    
අවසන් වර අපෙ දෙනෙතට   
හමුවූ විලසේ 

කාලය ඉගිලී  යාවී 
 නුඹහට අමතක වේවි
පෙමින් පිරුණු අපෙ  කතන්දරේ 
පෙමින් පිරුණු අපෙ  කතන්දරේ 

 ඔබ එනතුරු මා  බලා  සිටින්නේ නෑ  
හේ,  ඔබ දන්නවා නම් 
පෙම්කලෙ  ඔබහට මා  
ඒ අවසන් වරටයි 
ඒ අවසන් වරටයි  
ඒ අවසන් වරටයි  


දිනත් ගෙවී යන්නේ මට නොදැනී 
හිම සමයන් හා වසන්තයත්  සමගින්  ,
වෙනෙකෙකු හා සතුටින් ඉන්නට 
පුලුවන් වේවිද මන්දා  
ඔබ නොලැබේ නම් 

නොවෙනස් වූවත් මේ  සඳු යට වෙන හැම දේ 
 අප ඒ හෝරාවම  නම් 
මට කිසිදා
අමතක වන්නේ නැහැ 
ඔබ මා  ළඟ  සිටි අයුරු 
ඒ අවසන් වරටයි 

කාලය ඉගිලී  යාවී 
 නුඹහට අමතක වේවි
පෙමින් පිරුණු අපෙ  කතන්දරේ 
පෙමින් පිරුණු අපෙ  කතන්දරේ 

 ඔබ එනතුරු මා   බලා  සිටින්නේ නෑ  
හේ,  ඔබ දන්නවා නම් 
පෙම්කලෙ  ඔබහට මා  
ඒ අවසන් වරටයි 
ඒ අවසන් වරටයි  
ඒ අවසන් වරටයි  

මේ  ගීතය යූබටයට අද දැමුවෙමි. ගීතය පසුව වඩා වැදගත් ආකාරයෙන් නිම අක්රන්නට බලාපොරොත්තු වෙමි.


ලන්ඩනයේ සිටිනම් හෙට හවස් වනවිට මෙතනට එන්න.

නොවැම්බර් 13 සෙනසුරාදා හවස 4.00 සිට - The Qube, Community Space For Ponders End, 291 High St, Enfield EN3 4DN, ටෙස්කෝ සුපර්මාකට් එක ඉදිරිපිට, ටෙස්කෝ රථ ගාලේ වාහන නතර කලහැක.  

පොත ගැන විචාර කිහිපයක් අගට එකතු කරමි.






Tuesday 2 November 2021

සම්බෝල පාටියක් නොවේ

වෝක් එක පටන්  ගත්ත තැන 

අර මම කලින් ලීව "පාටියේ අඩු දේ " කතාවට පහුවදාම අහිංසක යෙහෙළිය  කෝල් කරලා කියනවා "අනේ අජිත් පොල් තිබ්බේ නැහැනේ ".( ලින්ක් එකට ඔබන්න ඒ ලිපිය  මිස් වුනා නම්.) 
 මම කීව එයාට  
"ගණන් ගන්න එපා. පාටිය  නියමයි.  ප්‍රශ්නේ ඔයාගේ නෙමේ මගේ. නැති දේවල් හොයන පුරුද්දනේ කියල."
ඇත්තම කියනවනම්  හැට නම ලක්ෂේට  මේ දවස් වල වෙන දේවල හැටියට, නිසංසල හදවතක් තියෙන මම වගේ කෙනෙක් අනෙක් අයට  හිනා වෙන එක වැරදිනේ නේද? මෙච්චර හොඳට කන්න  දීලා කෝපි එකකුත් බොන්න දීලා , ගෙදර ගෙනියන්නත් කෑම පාර්සලයක් දීල අඩුපාඩු හොයන අපි වගේ උන්ට යන්න වෙනම අපායක් මහමෙව්නාවේ අපාය නිර්මාතෘන්  හදල තියයි කියල මට බයත් එක්ක . 

ඒ අතරවාරයේ මට තේරුණා කට්ටිය දැන් ටිකක් බයයි වගේ මට පාටි වලට ආරාධනා කරන්න. "අපි දැන් පාටි දාන්නේ නැහැනේ. අනික කෝවිඩ් ඉවරත් නැහැනේ." 
මොන පිස්සුද? මම හොයා ගත්ත හේතුව. බ්ලොග් එකේ ලියයි කියල බයට. 

ඒ අතරේ මාස ගාණක් වැඩ අධික නිසා නොගිය ලන්ච් එකකට යන්න වුනා. මගේ යාළුවෙක් ගේ යාළුවෙක් මගේ යාළුවෙක් වුන සීන් එකක්. චණ්ඩිම කියල නමක් තිබ්බට හෙන අහිංසක ඩයල් එක. (එච්චරම සුවර් කරන්නත් එපා ඒක. දෙකට ගනින්න බැරිවගේ  ඉන්න එවුන්ලු හතරේ ඒවා ගහන්නේ)  ඉතින් චණ්ඩිමයි එයාගේ ආදරණිය බිරිඳ එස් එම් එන් මලීනුයි  කරපු ආරාධනයෙන් කෙන්ට් ප්‍රදේශයේ තිබ්බ ඒ ගෙදරට ගියා.  
 එදා උදේ බිරින්දෑ කිරිබත් හදල තිබ්බ දුව එන නිසා. එයාගේ උපන්දිනේ. එයා එනකන් කිරිබත් එක හංගල. ඉතින් මම සීරියල් ටිකකට සෝයා කිරි දාල කාල  බඩ පුරවාගෙන හිටියේ.  අනික කාටද ඕනේ ඔය ලුණු නැති කිරිබත් කන්න. (එයාගේ ජර්මන් ක්‍රමයට පැණි හෝ ජෑම්  දාල කන නිසා කිරි බතට ලුණු දාන්නේ නැහැ. කවද  කාපු ටකරන්ද) 

ඒත් ඉතින් අරහෙට යනකොට දොළහ පහුවෙලා "ස" කෙනෙක් කන්න බඩගිනි.  මෙන්න තියනවා ලුණු දාපු කිරිබත්. කෑලි දෙක තුනක් කනකොට මදි කියල තේරිලා එස් එම් එන් මලී කීව  කිරිබත්  දන්කුඩ තියනව කියල. "අපේ මේ චණ්ඩි හෙම හරි ආසයි නේ. ඒවා කාල තමා එයා  බල්ලා එක්ක චීනඩි ගහන්න යන්නේ" කියලත් කියපි. මමත් ඉතින් කීව වහාම ගේන්න කියල.  එතන හිටිය ටිබිලිසි නගරයේ ඉගෙන ගත්ත නම් ප්‍රසිද්ධ වෙනවට අකැමති යාලුව කීව එයා නම් කන්නේ පොෂ් කිරිබත් කෑලි විතරලු. 

මම කීව "හාහ් අපේ අම්ම දන්කුඩ දෙනව .  හකුරු හරි සීනි එක්ක හරි කන්න කිරි දාල " කියල විරය වගේ දන්කුඩ කතාවක් කිව. රැවුල එන්නේ නැහැ කියල අම්ම දන්කුඩ කන්න දුන්නේ නැහැ. අපරාදේ කියන්න බැහැ රැවුල නම් එනවා. කොණ්ඩේ තමයි නැත්තේ. ඇත්තම කියනවනම්  කතාව  අහුල ගත්තේ නමිය හරි ටොමිය හරි දාපු ලින්ක් එකකින් මතක් වුන බ්ලොග් කතාවක්. ලියල තිබ්බේ ඉන්ද්‍රනාථ  තේනුවර. චන්ඩිම කුස්සියට රිංගල වෙනිසන් කරි (වෙනිසන් කීවේ  ගෝනා ද මුවාද කියල ෂුවර් නැහැ ) එකකුත් ගෙනාව. මලී "අනේ අපේ චන්ඩිත් කැමතියි "කියල  නැවැත්තුවේ නැත්නම් කිරිබත්  දන්කුඩ ටික ඔක්කොම කනවා ඉතුරු කිරිබත් කෑල්ලත් එක්ක. 
ඇවිද්ද තැන් 


ඔන්න ඊට පස්සේ අපේ සංචාරක චාරිකාවට ගියා. ගිය තැන නම් ලස්සනයි කියල කියත හැකි.  ඔය ලන්ඩන් වලින් එහා ඇවිදින් යනකොට ගොවිපළවල් මැදිනුත් යන්න ඉඩ දීල තියනව. බ්‍රිතාන්‍යයේ ඒවාට bylaws කියල කියන්නේ. කාගේ හරි පෞද්ගලික වත්තක්, ගොවිපලක් ඇතුලෙන් සාමාන්‍ය ජනතාවට  යන්න ඉඩ දෙන්න  ඕනේ අඩි පාර වැටිලා තියෙන්නේ ඒ හරහානම් සහ ස්වභාව ධර්මයේ හැසිරීමේ  ප්‍රීතිය භුක්ති විඳීම සඳහා නම් යන්නේ. කොටින්ම රැජිනගේ සහ චාල්ස් කුමාරයාගේ අක්කර ගණන් වතු  යාය වලටත් මේ නීතිය  එහෙම්මමයි. 
 
ඉතින් අපේ අඩිපාර වැටිලා තිබුනෙත් ගොවිපළවල් දෙකක් මැදින්.  ඔන්න එකක මැද පිට පැත්ත යටට හිටින්න  වැටිලා ඉන්නවා බැටළුවෙක්. කකුල් හතරම උඩ  තියාගෙන. දැන් කාන්තා පක්ෂය "අනේ අපොයි" කියනව. චණ්ඩිම  බැටළුවා පෙරලන්න දත කනවා. මම කිව්වා ඔය ෆුට් ඇන්ඩ් මවුත් ලෙඩේ ද දන්නේ නැහැ අල්ලන්න නම්  එපා කියල. කෝවිඩ් මදිවට ඒකත් හැදුනොත්. දැන් කට්ටිය අයිතිකාර ගොවිපලට කතා කරලා මෙසේජ් තියනව. මම ගූගල් කරලා බැලුවහම බඩදරු වෙච්ච බැටළු හාමිනේ ලත් වැටුනම  ඔහොම ඉන්නවලු. මම වහාම ඒක නිවේදනය කළා.  ඒ ගමන චණ්ඩිම පොඩ්ඩක් තල්ලුවක් දුන්නම මෙන්න මේකා වේගෙන් නැගිටලා දුවන් ගියා හරියට මුකුත් නොවිච්ච ගාණට.  ඔක්කොම ඉතින් ලොකු අත්පුඩියක් දුන්න අපේ දවසේ වීරයාට.

බුලා ගේ අයිතිකාරයාගේ ලෑන්ඩ් රෝවරේ 

අයිතිකාරයාගේ ටැට්ටර් සෙට් එක 


එතැනින් ගිහිල්ල වැටුනේ තව ගොවිපලකට. ඔය ලෑන්ඩ් රෝවර් එකෙයි ටැට්ටර වලයි පින්තූර ගත්තේ ඒකෙ. ලෑන්ඩ් රෝවරේ ගාවින් තමා යන්න තියෙන්නේ. එතැන ගහල තියනවා බුලා ගෙන් ප්‍රවේසම් වන්න කියල.  (Bull) බුලා කියන්නේ සාමාන්‍යයෙන් හොඳට වැඩුණු වර්ගයා බෝ කරන්න තියන් ඉන්න හරක් නාම්බෙකුට. ඒ කියන්නේ අනින බුලෙක්. හෙමින් හෙමින් කට්ටිය ගොවිපලේ අයිනෙන්ම ගියා. බුලා සහ රැජිනල  ටික තණ උලන් කනවා ඈත. මුල් කොටස පහු කරලා ගියා. ඊළඟ කෑල්ල මැදින් පොඩි වතුර පාරක් යනවා. ඒක හරහා ලී  ගේට්ටුවක් දාල උඩට ලී පඩි දෙක තුනක් දාල අනිත් පැත්තට පනින්න. මෙහෙ සාමාන්‍යයෙන් තියෙන ක්‍රමයක්. මම ඕක උඩට නැගල බැලුවහම දකුණු අත පැත්තේ ගේට්ටුවක් තියනවා.  ගේට්ටුව ඇරලා තිබ්බේ . එතැන ඉඳන් බැලුවහම පේනවා බුලා තණ කොළ හප හප ඉන්නව සැපසේ. බුලා එන්න ඕනේ අප ඉන්න හරියට ගේට්ටුවක් පහු කරලා. චණ්ඩිම වීරයෙක් ලෙසටම ගියා ගේට්ටුව වහන්න. මෙන්න ගේට්ටුව වහල බුලා දිහා බලාගෙන ඉන්නවා  අපේ වීරයා. ඒ අතරේ ඒ කෑල්ලේ වම් අත පැත්තේ ගස් වලින් හැදුනු වැටක් තියනවා. ඒ වැටේ එහා පැත්තේ තවත් ගේට්ටුවක් තියනව අපට පේන්නේ නැහැ. ඒ ගේට්ටුවෙන් තවත් බුලෙක් වැට පන්නල  ඇවිල්ල චන්ඩිම පිටිපස්සට  වෙලා බලන් ඉන්නව. මේ මනුස්පයා මේ අහවල් දෙයක් කරනවද ගේට්ටුව වහගෙන කියල. මට තවම මැවිලා පේනවා. බයට වැඩිය දැන් ඔක්කොම හිනා වෙනවා. අපි චන්දිමට කීව හෙමින් සීරුවේ වරෙන් පස්සෙන් පස්සට කියල. චණ්ඩිම චන්දෙ පැරදිච්ච මන්ත්‍රී කෙනක් වගේ  දැන්  ශේප් එකේ පිටි පස්සට ආව. ගොන් නාම්බත් මුකුත් නොදැක්ක වගේ තණකොළ කන්න ගත්ත.

මං කිව්වා ඔන්නොහෙ යමු කියල මූලිකත්වය ගත්ත. චණ්ඩිම සහ පවුල් පස්සෙන් එනවා.පොඩි එකා සන්දියේ ,  ඔය ඉස්සර ලුණුගල ඉන්න කොට,  අඩාවත්ත පාරේ යන වෙලාවල  දෙමළ ජනතාවගේ ලැයින් වලට පස්සේ හරියේ මී ගවයෝ ඉන්නව. මම කරන්නේ එතනින්  හෙමින් හෙමින් ගිහින් ඊට පස්සේ දුවනව හැටට හැටේ. මේ හරක් නාම්බෝ මොක්කුද ඒ මී හරක් එක්ක බැලුවහම. නෑදෑයෝ කියල හිතල ද දන්නේ නැහැ කිසිම තර්ජනයක් හරක් නාම්බා ගෙන් ආවේ නැහැ. දැන් අපි එහා පැත්තේ වැටෙනුත් පැනල මගේ බිරින්දැයි අර නම දාන්න අකමැති ට්බිලිසි යාලුවා සහ පවුලටයි කැ  ගහනවා එන්න එන්න කියල. ඕන් ඔය වෙලාවේ එහා පැත්තේ කෑල්ලේ හිටි ඔක්කොම එළදෙන්නුයි, වැස්සියෝයි , පොඩි වහු පැටි කෑලි ටිකයි, බුලෙකුයි ආවේ නැතෑ අපි හිටිය පැත්තට. කට්ටිය ආවේ හරියට "සජිත් ස" ගෙන් උසනම් සෙකුරිටි , මිටිනම් කම්කරු රස්සා ගන්න වගේ.    ඇවිත් අර අපේ යාළුවෝ  ඉන්න පැත්ත බලාගෙන ඔක්කොම එක දිගට උම්බෑ කියනවා. හරියට අනේ එන්න මේ පැත්තට තණ උලා කන්න. අපි අනින්නේ නැහැ කියනව වගේ. අපේ අතරමන් වුනු කට්ටිය දුවලා ගිහින් නතර වුනේ පාරේ.

අපි අර ඒ දවස් වල හිටි, පස්සේ කෙල වෙලා ගිය "අළුත් පරපුර" වගේ   නිර්භය පරපුරක් ලෙස  ඉතින් කොහොම හරි පාර හොයාගෙන ජොයින් වුනා කට්ටියට.  
 
ආපහු චණ්ඩිම ලගේ ගෙදර ඇවිත්  ආගිය දේ කතා කරලා ඉඳ ගත්ත වෝදච්කි ටිකක් බොන්න. වදා කියල රෂියන් වලින් කියන්නේ වතුර වලට. මේක ටිකක්  වතුර වගේ පෙනෙන බීමක්. දෙක තුනක් දාගත්තාම රෂියන් දන්නැති අයත් ඒ භාෂාවෙන්ම කතා කරනවා.  

ඔන්න එස්එ න් එම් මලී අරන් ආව අර කමෙම්බෙයාර් චිස් වගේ තියෙන්නේ , සමහර ඒවාට බ්‍රී කියලත් කියනවා. ඒකක් උදුනේ තියල  හොඳට රත් කරලා. මැදට රස සෝස් එකක් හදල දාල. දියවෙන චීස් හරිම රහයි කන්න. මාක් ඇන්ඩ් ස්පෙන්සර් එකෙන් ගත්තද දන්නේ නැහැ. කිව්වේනම්  එයා හැදුව කියල. හැබැයි ඒකට දැම්මලු ගන් පව්ඩර් සෝස්. ඒ කියන්නේ වෙඩි බෙහෙත් දාපු සෝස් . මේකනම් මේ  පෙරටුගාමී පක්සේ   කඩාකප්පල්කාරී වැඩකට සෙට් වෙන්නද  කොහෙද කියල බයත් හිතුනා. එස් එම් මලී පක්ෂෙකින් දාපු ඔත්තුකාරියෙක් වෙන්න බැරිද ?  ළඟදීම ඉවෙන්ට් එකකුත් තිබෙනවා.  ගිනි කූරක් ගැහුවනම් බඩේ ප්‍රීති වෙසක්.  හැබැයි ඒක නම් රහයි. ඒ වගේම ගොඩක් බයිට් තිබුන ඉතින් චීස් තමා වැඩි පුරම.

ඔය අස්සේ මට ඇහෙනවා කුණු කුණු ගානවා කුස්සිය පැත්තෙන්. 
"ඔයා අර සම්බෝලේ හැදුවද?"
"ඔව් අනේ රතු  සම්බෝලෙයි, ලූණු සම්බෝලෙයි , අවුමිරිස් සම්බෝලෙයි ඔක්කොම තියනවා."
"වරද්දන්න  එපා,  අනිත් පාර සම්බෝල  නැහැ කියල ලීවොත් හෙම "
"නෑ නෑ , අනේ එහෙම වෙන්නේ  නැහැ" බලනකොට එස් එන් එම් මලීයි චණ්ඩිම යි, ඕන්  අරන් එනවා සම්බෝල සෙට් එකක්ම. හපොයි මේ සම්බෝලයක් ගැන ලියල වෙච්ච  දෙයක්.

අපරාදේ කියන්න බැහැ  ගොඩමස් , දිය මස් දෙකම තිබුන ලන්ච් ඩිනර් එකට. කෑවේ ඔය අතරමැදි වෙලාවකනේ. බත් ඉඳියාප්ප ජාති ඔක්කොම එක්ක. කන්නත් බෑ ඉතින්..   ඩෙසර්ට් නුත් හොඳටම තිබුන.

චණ්ඩිම මගෙන් ඇහුව කෑම එක කිසි අවුලක් නැහැ නේද. මං කිව්වා සුපිරියි කියල. මෙන්න මෙයා  පෙන්නනවා මොබයිල් එක. උත්තරේ රෙකෝඩ් කළාලු. අපි නම් අහුවෙයි ඕවට. 

සාමාන්‍යයෙන් ඩ්‍රින්ක් එකක් දාල කෑව වෙලාවට රෑ වුනහම බිරින්දෑ තමයි ගෙදර යනකොට ඩ්‍රයිව් කරන්නේ. රෑට දැන් හරියකට ඇස් පේන්නෙත් නැහැ නොව. මම ඉතින් සැපට නින්දක්  දාගෙන එනවා.
යාන්තන් නින්ද යා ගෙන එනකොට මතක් වුනා.

නිවිති දාපු පරිප්පු තිබ්බේ නැහැනේ. අඩුම ගානේ තම්පලා දාපු පරිප්පු හරි තිබුනා නම්.

****************************************************************************
මේ කතාව එතනින් ඉවරයි. මම ලියපු "ප්‍රථම ප්‍රේමය ඔබ නොවේ" පොත පිලිබඳ සංවාදයක් මේ මාසේ 13 දා ලන්ඩන් වල තිබෙනවා. ඒ පැත්තක ඉන්නවානම් එන්න.  හවස 4.00 ඉඳන්.  විජිත  ගුණරත්න ස්වීඩනයේ ඉඳන් සහභාගී වෙයි.  අධ්‍යක්ෂක නුවන් ජේ ත් එනවලු.  ඩිලානි හදන බුරියානි එකට චණ්ඩිම ගේ ට්‍රේඩ් මාක් පෝක්  කරියක් තිබෙන නිසා එන බව මට කීවොත් හොඳයි. නැත්නම් මදිවෙයි.  ෆේස්බුක් /කෝල් ඕන එකක් දෙන්න. 
සම්බෝල හෝ පරිප්පු නැති  බව කරුණාවෙන් සලකන්න.

(දැන්වීම හැදූ සරද සමර ට ස්තූතියි)



Friday 22 October 2021

දුයිෂෙන් පන්නයේ ගුරුතුමෙක් සහ දරුවන් සමූහයක් , නාථගනේ විදුහලින්


මේ ලිපියෙන් සමහර අයට මහියංගන ඉස්කෝලෙට වතුර දීපු එක මතක් වෙයිද දන්නේ නැහැ. සුමිත් කලණසිරි ප්‍රධාන පිරිස ඒ දිනවල බ්ලොග් සින්ඩිය වන නෙලුම් යාය එකතුව සමග කළ  ඒ සත්කාරයට විශාල පිරිසක් සම්මාදම් වුනා. ඒ ගැන සුමිත් ලියපු සුන්දර ලියමන  මෙතන. "වහින්නට හැකිනම් ගිගුම් දී". ඔය වැඩේ සහ ඊට කලින් අපි කරපු එවැනි වැඩ ගැන කතාවකට අයිටිවී එකේ  මමත්, නාලක ගුණවර්ධන, අජිත් පැරකුම් හා අනුරාධා කෝදාගොඩ ,  තරුරසී විසින් සංවිධානය  කරපු  රුපවාහිනී  වැඩ සටහනකට අපි සහභාගී වුනා. එහි අසන්නන්ගේ ප්‍රශ්නයක් වශයෙන්  නන්දන ගුණතිලක මහත්මයා  ඇහුවා "ඇයි මේ ආණ්ඩුව කරන්න ඕනේ වැඩ ඔය ගොල්ල කරන්නේ" කියල. මම හිතන්නේ මම උත්තර දුන්නේ අපේ කැමැත්තෙන්  කරන දෙයක් වශයෙන් සහ ආණ්ඩුව කරනකන් බලන්න ඉන්න බැරි බව වගේ දෙයක්.  හැබැයි ඒ ප්‍රශ්නය අද ඇහුව නම් පිළිතුරක් ලෙස අහන්න  තියෙන්නේ 
"අවුරුදු 73ක් ලංකාව පාලනය කළ  ආණ්ඩු සහ දේශපාලනඥයෝ පොල් ගෑවද කියල තවම මේ වගේ තත්වයේ පාසැල් තියනවා කියන්න. " 
හොඳ ආණ්ඩු ගැන සිහින කෙසේ වෙතත් උදව්  කරන්න ලැදි ජනතාවක්  ශ්‍රී ලංකාවේ සහ පිටරට සිටීම ඇත්තටම  භාග්‍යයක්. 😀

මම මේ නාථගනේ විදුහල ගැන දැක්කේ ෆේස්බුක් එකෙන්.  "සුරකිමු නාථගනේ විදු මව්" තමාගේ පිටුවේ නම.   විදුහලේ උගන්වන ගුරුතුමෙක්  ළමයි ලව්වා පාසැල් වත්තේ වගා කරනවා. සමහර වෙලාවට දෙමව්පියනුත්  උදව් කරනවා පෙනෙන පින්තූර වගයක් තිබ්බ.  විදුහලේ මුලින් ඉඳල තියෙන්නේ ළමුන් 11 ක වගේ පිරිසක්. මේ ගුරුතුමාගේ අප්‍රතිහත ධෛර්යය නිසා දැන් ඒ ගාන තිහකට විතර වැඩි වෙලාලු. වහන්න ගිය පාසැලක්  තමයි මේ අමාරුවෙන් ගෙනියන්නේ.   ඒක නිසාම මම ගුරුතුමා වන ඉන්දික අතපත්තුට පණිවිඩයක් යැව්වා පුස්තකාලයක් හදන්න උදව් කරන්න කැමැතියි කියල . ඊට කලින් තරංගනී රෙෂිකා (තරුරසී) නංගි එක්කත් ඒ වගේම පොඩි ප්‍රොජෙක්ට් එකක් කළ නිසා. 

එයා කිව්වා දැනට නම් පොත් වගයක් ලැබිලා  තිබෙනවා කියල. ඒ නිසා වෙන  විධිහේ උදව්වක්  කරන්න කැමතිද කියල ස්වයං රැකියා වැඩ පිළිවෙලකට.  ළමයි පාසැල් එන්නේ නැත්තේ පවුල්  වල තිබෙන අගහිඟ කම් නිසානේ. කෝවිඩ් තර්ජනය  නිසා රට වරින් වර වසා දමන නිසා  ඒ තත්වය තවත් උග්‍ර වෙලා තියෙන්නේ.  ඉන්දිකගේ අදහස තමයි පවුල් වලට උදව් කළොත් දෙපයින් හිට ගන්න ළමයින්ට ඒක උදව්වක් වේවි කියන එක. 
 
එනිසා අපි කට්ටියක් එකතුවෙලා එක පවුලකට උදව් කරන්න කටයයුතු කළා.

ඒ පවුලට අවශ්‍යවුනේ රබර්  සෙරෙප්පු හදන කටර් එකක්, මැෂිමක් ඇතුළු උපකරණ ගන්නට. ඉතින් ඒ කොටසට ආධාරයක් දෙන්න අපි කැමති වුනා. එතන ගිහිල්ල විමසලා  බලන්න නිශාන්ත රෝහණ, දිනෙත් පබසර, නිපුන ප්‍රනාන්දු හෙම  ගියා.  ඊට පස්සේ ජනක ලක්මාල් ඉදිරි සම්බන්ධිකරණ වැඩ කරන්න භාර ගත්ත.

මොනිකා ශාෆෙර් ෆෙහ්ර, ශාන්ත පෙරේරා, නිකි කින්ච්, කීත් නොට්ලී,  සුමුදු වික්‍රමාරච්චි, කොලින් සහ ආශා  සූරියබණ්ඩාර ඇතුළු අපි කට්ටිය  ආධාර ලබා දුන්නා. ඉතින් මම හිතන්නේ මැෂිම හෙම ලැබෙයි ලබන සතියේ විතර.

මැෂිම ගෙනාවම තබන  වැඩපළ තමයි මේ පින්තූරයේ තිබෙන්නේ.



විදුහලට මේ දක්වා  උදව් උපකාර කරපු අයගේ විස්තර ඉන්දික ගුරු මහතා ඒවා තිබෙනවා.



ඇත්තම කියනවානම් ඉන්දික අතපත්තු ගුරු මහතාට මේ දේවල් කරන්න අවශ්‍ය නැහැ. ගුරුවරයෙක් හැටියට උගන්වන ටික කරලා ගෙදර ගිහින් තමන්ගේ වැඩක් බලා ගන්න පුළුවන්. දුයිෂෙන්  කතාව නම් ටිකක් පරණ  කතාවක් නේ . ඒක සමහර වෙලාවට වර්තමානයට අදාළ නොවෙන්නත් පුළුවන්. ඒත් ඒ කතාවේ පොඩි කෑලි ටිකක් අපට නිතරම වගේ හමුවුනා පහුගිය කාලවල. මම හිතන්නේ මේ එයින් එකක්.  ඇති හැකි අයට ආධාර කරන්න පුළුවන් මේ පාසලටත්. මම හිතන්නේ ළිඳ තියන හරියත් එලි පෙහෙළි කරලා දෙන්න පුළුවන්. 

මේ ස්වයං රැකියා වැඩේ අමුද්‍රව්‍ය  මිලදී ගැනීම  සඳහා උදව් කරන්න කැමති අයට ඉන්දික  අතපත්තු ගුරු මහතාට කතා කරලා ආධාර කරන්න  පුළුවන්. 
  






- අජිත් ධර්මකීර්ති 

Sunday 17 October 2021

පාටියේ අඩු දේ


අද උදේ කීර්ති  පැස්කුවල් කියන සංගීතඥයා මෙහෙයවන සංගීත පන්තියකට යන්න හිටියේ. සින්දු කියන්න ඉගෙන ගන්න. නැත්නම් ගෙම්බා වගේ බක බක ගාන්න බැහැනේ පාටියකට ගියහම. බිරින්දෑ නම් කිව්වේ, අනේ මේ අවුරුදු පනස් හයක් වෙන්න යනව. මොන සිංදුද ඔයාට කියල. ලොකු දුව නම් කීව තාත්තා ඔන්නොහෙ යන්න ඒකට , වයස ප්‍රශ්නයක් නෙමේ තමන්ගේ හීන වලට. ප්‍රශ්නේ කියන්නේ මට එහෙම හීනයක් තිබුනෙම නැහැනේ. මේක මේ  කෝවිඩ් කාලේ ඔළුවට වැටිච්ච මරාලයක්.

 ඉතින් ඊයේ ටෙක්ලා ගේ ගෙදර ගිහින් එනකොට රෑ තුනයි. ඉතින් මොන සින්දු පුහුණු වීම්ද . ඒක පටන් ගන්නෙත්  හෙන  උදේ පාන්දරම අරුණළු වැටෙන්නත් කලින් දහයට විතර. එකොළහමාර වෙනකන්ම නිදා ගත්ත.  ඒකනම් තනිකර චම්පක ගේ වැරැද්ද. ගිටාර් එක අරන් එන්න කිව්වා සින්දු කියන්න. සින්දු වලට ගිටාර් එක ගහන කොට තමයි මතක් වුනේ සිංහල සින්දුවල මැද හරිය මතක නැහැ කියල. ගිටාර් එක විසි කරලා දැම්ම චම්පිකය  කැරෝකේ කියන්න  ගිය නිසා.

දැන් ඔය චම්පිකය කියන්නෙත් මාර චරිතයක්. දන්නා විධිහට විමල් විරවංශ යි (අර සීගිරී නොගිය කෙනා)  චම්පිකයි තමයි කළුතර තිස්ස විද්‍යාලයේ  ක්‍රිකට් ටීම් එකේ ඕපනින් බැට්ස්මන් ල දෙන්නා. වීරවංශ සීගිරි නොගියට ක්‍රිකට්  ගහල තියෙනවා. ඕක මොකක්ද ඉතින් කළු රන්ජිතුත් ගහල තියෙන එකේ. 
 ඉතින් බලන්න දෛවයේ හැටි පින්වත්නි.  විරවංශ ප්‍රබල අමාත්‍ය දුරයක , මෙයා  මෙහේ පාටි වල සින්දු කියනවා. ඕගොල්ලොත් හොඳ කල්‍යාණ මිත්‍රයෝ සෙට් එකක් හදා ගන්න විරවංශ ඇමතිතුමා  වගේ. 

ඉතින්   ටෙක්ලා කරේජස්ෆ්ලෑග් ගේ ආරාධනයෙන් එතන තියෙන අර finger ෆූඩ් කියල කියන්නේ , සොසේජස් කෑලි , කුකුළු අඬු , චීස් කෑලි, අමු කැරට්, අමු පෙපර්ස්  කන්න ගත්ත.  බිරින්දෑ කිව්වා ඔයා හොඳට කන්න  වෙන නම් කෑම නැහැ ඕව තමයි තියෙන්නේ කියල.  රෂියන් සැලඩ්, කල්බසා කෑලි ටිකක්, ඔලිව් ගෙඩි ටිකක්, කේක් ම ගෙඩි පිටින්  දෙකක්ම  හෙමත් තිබුන. මාත් ඉතින් කෑම ටිකක් බෙදා ගෙන සෙට් වුනා. 

එතනම නුවරින් ආපු  ග**යි , කුරුණෑගලින් ආපු  ආශා යි, රත්මලානෙන්  ආපු  ජීවනී යි බර ඕපා දූපයක. මම ඉඳ ගත්ත විතරයි කතාව වෙනස් කළා. දැන් කතා කරන්නේ හඳයි  ඉරයී අතරේ දුර කොපමණද? ඔයා  ක්වන්ටම් අංශු ගැන අර තිබ්බ ලිපියේ කියෙව්වද ? ආදී වශයෙන්. මට පොඩ්ඩක් හොල්මන් වුනාම ආශා කියනව 
"ඔයා මේ පාටි වල කතා කරන ඒවා බ්ලොග් වල ලියන නිසා අපි දැන් කතා කරන්නත් බයයි. " කියල.   ඒත් ඒ එක්කම කියනව "මම තමයි ඉස්සෙල්ලම ඔයාගේ  වයිෆ් හදන පරිප්පු හොඳයි කීවේ. හැබයි ඔයා ලියල තියෙන්නේ ටෙක්ලා ගැන විතරයිලු. " 

ඉතින් මේ ගැහැණු මනස ගැන විශ්ලේෂණය  කරන්න ඕනේ කොහොමද?" ලැකාන් ද බුදු හාමුදුරුවෝද ඕෂෝ ද ගන්න  ඕනේ?   බ්ලොග් එකේ ලියන්නත් එපාලු. ඒ වුනාට ලීවේ නැතුවහමත්  බනිනවා. ඒ වුනාට ඊළඟ පැයේ කට්ටිය කතා කලේ කිතුල් පිටි උයන හැටි,  තල් පිටි කැඳ හදන හැටි. ආනා කියල හොද්දක් හදන හැටි. මම දැනගෙන හිටියේ මිස්ටර් ආනා ගැන විතරයි.  වැඩේ නරක අතට හැරුන නිසා මං  අනිත් පැත්තට හැරුනා. 

මෙන්න එතනට සරෝජ්  පතිරණ එකතු වුනා නේ කන්න. සාමාන්‍යයෙන් බීබීසී එකේ වැඩ කරනවා කියන්නේ අපිට වෙන බයිට් ඕනේ නැහැ. සරෝජ් තමා බයිට් එක. හැබයි ඉතින් බයිට්  වශයෙන් එතැන  කියැවුණු දේවල් බ්ලොග් එකක  ලියන්න බැරි නිසා නිකන් ඉන්නවා.

සරෝජ් දඩ බත් පිඟානක් බෙදා ගෙන කනවා දැකල මම ඇහුවා "මචන් බතුත් තියෙනවද? නැත්නම් උඹට විතරද?" කියල. කියන්න බෑනේ ජ'නලිස්ට් ලට වෙනම  සලකනවද කියල.  සරෝ  කිව්වා " බත් නම් දැක්ක මචං ගිහිල්ල  බලපන් කියල කුස්සිය පැත්තේ. කියල.  " ඩබල් එකේ  ගියා කුස්සියට. මෙන්න ටෙක්ලාගෙන් ඇහුවම කියනව "ඔයාගේ වැරැද්දනේ. මම හැමදාම බත් හදනවා. එක පාරක් කුමාරට රෑ දෙකට බත් ඕනේ වුනා . එදා ඉඳන් ඕන පාටියක බත් ෂුවර් කියල. " 
"ඉතින් දෙයියනේ  ඔයාමනේ කීවේ ෂෝට්ඊට්ස්  කන්න කියල" කීවම ටෙක්ලා කියනව. "මම ඔයාට කීවේ නැහැනේ එතැන තියෙන ඔක්කොම කන්න කියල"
කිරි අප්පට බල්ලෝ පැනපි කීවලු. 

ඒ වුනාට හැබැයි  බත් නොකා යන්න පුලුවන්ද? ටෙක්ලාගේ කෑම කොහොමත් රහයි.
ඇපල් උයල, පරිප්පු වලට තම්පල දාල , ලීක්ස් , කුකුල් මස්,  ඇදේට කපපු තෙල් දාපු බෝංචි, අල බැදුම , මාළු බැදලා , මාළු ඇඹුල් තියල හොඳට තිබ්බ. ඉතින් මාත්   පොඩ්ඩක් බඩට දාගත්ත. (හොඳ පොඩ්ඩ). ගිය සැරෙත් ටෙක්ලා ගේ ගෙදර දානයකි වෑන්ජන් දාසයක් විතර තිබ්බ. ඒ තියෙන ටික කන්නේ නැතිව මම ඇහුවනේ "කෝ පරිප්පු" කියල.  බලන කොට ඒක ළිපේ අමතක වෙලා. . ටෙක්ලට ගන්න අමතක වෙලා ආශා ගෙනත් තිබ්බ. 

ලුණුගලගොඩ ගමයානන්ද හාමුදුරුවෝ පවා කියල තියනවා "මිනිසුන්ට නැති දේම පෙනෙන එක ලොකු වැරැද්දක්" කියල.  ගෑස් නැහැ , පොල් නෑ , ගුරුවරු නෑ, දර නෑ, පෙට්‍රල් නෑ, කිරි පිටි නෑ.
ඔය කොච්චර ගොටුකොළ, තම්පලා  හෙම තියෙනවද? ඒවා පේන්නේ නෑ.
 
මගේ වැරැද්දත්  ඉතින්  නැති දෙයක්ම තමයි පේන්නේ. කවුන්සලින් වත් යන්න ඕනේ. හදා ගන්න. 

ඒ මදිවට ලොකු දුවට දෙන්න  කියල ටෙක්ලා  බත් පාර්සල් දෙකක්ම දීල.
ඉන් එකක් අද දවල්ට කෑවා .

වෑන්ජන අටක් තිබ්බට මොනවා හරි  අඩුයි වගේ.
ඔලුවේ අත ගහගෙන කල්පනා කළා.

මතක් වුනා.

කෝ යකෝ සම්බෝල?

- කොළඹ ගමයා (අජිත් ) 

Tuesday 12 October 2021

අපි දෙදෙනා අද ...............




අද දෙවෙනියත්  ගියා 
විශ්ව විද්‍යාලෙට 
විදු පියසේ නතර වුනා 
අපි දෙන්න ඉතින්  
ආව ගෙදර 

දූවරු දෙන්නම 
දැන් නිවහනේ නැහැ 
පොඩි කාලේ දඟකාර හිනාවන් 
කෙල්ලන්ගේ කිංකිණි හිනාවල් 
වලින් පිරිලා තිබ්බ නිවස නිහඬයි 

තාත්ත කෙනෙකුට දුවල කියන්නේ 
ඇස් දෙක වගේ 
ලෝකේ බලන්නෙත් සමහර වෙලාවට 
ඒ දෙන්නා ගැන හිතල 
ඒ ඇහින්මයි 

ඉතින්, කාලෙකට   පස්සේ 
අපි දෙන්න විතරයි 
එයා ෆිල්ම් එකක එල්ලිලා
මම බ්ලොග් එකක එල්ලිලා 
ජිවිතේ ආයිත් අළුත් 
අවධියක 

තුන්වෙනි බ්ලොග් රැල්ල 
තෙවෙනි යාමය 
නැත්නම් 
ජිවිතේ සැඳෑ  සමයට 
කලින් එකද 
මොකද තවම වැඩනේ 
විශ්‍රාම ගිහින් නැහැනේ 

ඒකට 
මොකද්ද කියන්නේ 

නමක් තියනවද 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
දෙවෙනි වසන්තය 

කියල  යාළුවෙක්  කියනවා 
ඒකත් ඇත්ත 
වේදනාබර දෙවන වසන්තයක්  

Wednesday 6 October 2021

කුහුඹිය ගේ කතාව හෙවත් කුහුඹු කළමනාකරණය


සෑම දිනකම කුඩා කුහුඹිය  තම කාර්යාලයට (හෝ වැඩපළට ) හිමිදිරියේම පැමිණ එසැණින්ම වැඩ පටන් ගත්තාය. සෑම දිනකම නිෂ්පාදන බොහෝමයක්  කළ ඇය ඒ ගැන ඉතා සතුටු වූවාය.  ඇගේ බොසා හෙවත් සමාගමේ ප්‍රධාන විධායක නිලධාරී තැන වන සිංහයා  කුහුඹිය කිසිදු සුපවයිසර් කෙනෙකු නොමැතිව, කාගේවත් සොයා බැලීමකින් තොරව වැඩ කරන ආකාරය  හොඳින් නිරීක්ෂණය කළේය.  ඔහුට හදිසි යුරේකා මොහොතක් පහල වුනේ එවිටය. මැනේජර් කෙනෙකුගේ, සුපවයිසර් කෙනෙකුගේ හෙවිල්ලක් බැලිල්ලක් නැතිව ඇය මෙතරම් නිෂ්පාදනය කරනවා නම් සුපර්වයිසර් කෙනෙකු යටතේ ඇය වඩා පලදායී ලෙස   නිෂ්පාදනයේ යෙදෙනු ඇතැයි සිංහයාට  සිතුනි.  

සිංහයා කලේ ඉතා හොඳ වාර්තා (රිපෝට්) ලිවීමේ කෙළ පැමිණියෙකු වූද සුපවයිසර් කෙනෙක් ලෙස ඉතා දීර්ඝ පළපුරුද්දක් ඇත්තා වූද කැරපොත්තා, කුහුඹිය ගේ සුපර්වයිසර් හැටියට බඳවා ගැනීමයි. කැරපොත්තා මහතාගේ මුල්ම  කාර්යය වූයේ පැමිණීමේ ලේඛනයක් හා පමාවී පැමිණීම් සලකුණු කිරීමට  රතු පෑනක් ද ලස්ස්ති කිරීමයි. කුහුඹිය හැමදාම වැඩට පැමිණෙන්නේ කාටත් කලින් වුවද ඔහු එය ගණන් ගත්තේ නැත. ඔහු පෑන ද  කොම්පැනි වියදම් හැටියට ඇතුළත් කළේය. එසේම ඉදිරි පියවර ලෙස පන්ච් කාඩ් සිස්ටම් එකක්ද ඊටත් පසුව ඉලෙක්ට්‍රොනික ක්‍රමයකට යාමටද ඔහු කල්පනාකාරී ලෙස සැලසුම් කළේය.

එසේම මේ සියල්ල පිලිබඳ වාර්තා ලිවිම සඳහා ලේකම්වරියක ගේ (සෙක්‍රටරි ගේ ) අවශ්‍යතාවය  ඔහුට හොඳින් දැනුනි. කැරපොත්තා ෆයිල් ගොනු කිරීමට  සහ සියලුම දුරකථන ඇමතුම් නිරීක්ෂණයට සුරූපී මකුළු ළඳක  බඳවා ගත්තේය. 

සිංහයා , කැරපොත්තා ගෙන් ලැබෙන වාර්තා වලින් ඉතා සතුටට පත්විය. කුහුඹිය  කවදාවත් නොකැඳවුණු,  සිංහයාගේ මහේශාක්‍ය ඔෆිස් ලෙනට කැරපොත්තා කැඳවූ සිංහයා වාර්තා ඉදිරිපත් කිරීමේදී ප්‍රස්තාර ආදිය උපයෝගී කර නිෂ්පාදන අනුපාත මෙන්ම ප්‍රවණතාවයන් විශ්ලේෂණය කිරීමේ වැදගත්කම පැහැදිලි කළේය. එසේම එවැනි ප්‍රස්ථාර සහිත වාර්තාවක් සිංහයාට අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩල රැස්වීම් වලට පවර්  පොයින්ට් ප්‍රසන්ටේෂන් එක සමග ඉදිරිපත් කිරීමට හැකි බවද පැවසීය. මෙවැනි සුපිරි වාර්තා වලින් බෝඩ්  මිටින් වලදී සිංහයා වැඩයා වන බවද සිංහයාට දැනුනේය. 

එවැනි සුපිරි වාර්තා හැදීමට නව කොම්පියුටර දෙකක් තමන්ට සහ මකුළුවාට අවශ්‍ය බවද නිවසේදී හෝ ගමනේදී වැඩ කිරීමට ලැප්ටොප් එකක් ද හොඳ ලේසර් ප්‍රින්ටරයක්ද අවශ්‍ය බවද කැරපොත්තා දැන්වීය. මේ නිසාම තොරතුරු තාක්ෂණ (IT) දෙපාර්තමේන්තුවක්  ද පිහිටවූ ඔහු එහි කළමනාකරු වශයෙන් බුරා නම් පළතුරු  මැස්සා පත් කළේය.

 මෙතුවක් කල් ඉතා සැහැල්ලුවෙන් තම  නිෂ්පාදන ධාරිතාව ඉක්මවමින්  වැඩ කළ කුහුඹිය මේ අතිමහත්  ලිපිගොනු පිරුණු  අමතර වැඩ වලින්ද   කැරපොත්තා, මකුළුවා මෙන්ම මැස්සා විසින් සංවිධානය කරන, ඇගේ කාලය වැයවන  මීටින් වලින්ද ශාරීරිකව මෙන්ම  මානසිකවද  වෙහෙසට පත් වූවාය.  

සිංහයාට  කල්පනා වුනේ කුහුඹිය වැඩ කරන දෙපාර්තමේන්තුවට ඔෆිසර් ඉන් චාර්ජ් කෙනෙකු හෙවත් ලොක්කෙකු නොපමාව පත් කල යුතු බවට කාලය එළඹ ඇති බවය.  ඔහු මේ සඳහා හොඳ සැර බලු නාම්බෙකු වූ ටොමියා පත් කළේය.  ටොමියා ගේ ප්‍රථම වැදගත් තීරණය වූයේ ඔහුගේ ඔෆිස් කාමරයේ පරණ බුමුතුරුණ ඉවත් කර පර්සියාවෙන් විශේෂයෙන් ගෙන්වූ බුමුතුරුණක් මිලදී ගැනීමය. එසේම සෞඛ්‍ය  සම්පන්න ලෙස විද්‍යානුකුලව හිඳ ගැනීමට හොඳ ලෙදර් වලින් නිමැවූ  පුටුවක් ද ෆිනෑන්ස් දෙපාර්තමේන්තුවට කරුණු ඉදිරිපත් කර ලබා ගත්තේය. නව දෙපාර්තමේන්තු අධිපති ටොමියාට ද පරිගණයක්, ලැප්ටොප් එකක් සහ පෞද්ගලික සහකාරවරයෙකුද වහාම අවශ්‍ය විය. ඔහු තමන්ගේ කලින් දෙපාර්තමේන්තුවේ සිටි සුරූපී ටොමියානි  ගෙන්වා ගත්තේ, ඔහුගේ  අයවැය වියදම් සීමා කිරීමේ උපාය මාර්ගික සැලසුමක්  සකස් කිරීමේ කාර්යයට සහය ගැනීමටය. එයට අනිවාර්යයයෙන්ම රාත්‍රී වනතුරු කාර්යාලයේ වැඩ කළ යුතු නිසා විස්කි ඩිකන්ටරයක්  ද  ටොමියානි ට ෂැම්පේන් සහ වයින් බෝතල්  කිහිපයක්ද මිලට ගත්තේ කාර්යාල  ක්‍රෙඩිට්  කාඩ් පතිනි.

කුහුඹිය රැකියාව කළ දෙපාර්තමේන්තුව දැන් අඳුරු ගුහාවක් වැනිය. කවුරුත් සිටින්නේ අසහනයකිනි. එහි වෙනදා සිනහවෙන් විහිළු තහළුවෙන් වැඩ කරන අය නැත. මුළු ගැන්වුණු මළානික කුහුඹු කුහුඹියන්  වෙලාව අවසන් වී අළුතින් පිහිටවූ පන්ච් කාඩ් මැෂිමේ කාඩ් එක  ගසා  ගෙදර  දුවන තෙක් ඔරලෝසුව වෙත හොරෙන් බැල්ම හෙළති.

හරියටම මෙන්න මේ අවස්ථාවේ දී ටොමියා සිංහ බොස්ට පැවසුවේ කාර්යාල පරිසරය හා වාතාවරණය  පිලිබඳව ප්‍රාමාණික වියතුන් යොදවා  කාර්යාල-කාළගුණික අධ්‍යනයයක් කළ යුතු බවය.    ටොමියාගේ ද සහය ඇතිව මුළු දෙපාර්තමේන්තුවම දැඩි විමර්ශනයකට බඳුන් කළ සිංහයා ට පැහැදිලි වූයේ නිෂ්පාදන ධාරිතාවයන් පෙරට වඩා බොහෝ සෙයින්  අඩු වී ඇති බවය.

කැරපොත්තා, ටොමියා ඇතුළු සියළු නුවණැති සේවක නයුවන්ගේ අදහස වූයේ   ප්‍රධාන පෙලේ උපදේශන සමාගමක් හොබවන බකමූණා ගේ සේවාවන් මිල අධික වුවත් ලබාගෙන විගණනයක් කර මේ ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් ලබා ගන්න ලෙසටය. සිංහයාගේ කොලේජ් එකේ උගත් හොඳ පවුලකින් පැවත  එන බස්සා ප්‍රමුඛ උපදේශන සමාගම පුරා තෙමසක් වැය කොට වෙළුම් කිහිපයකින් සමන්විත වාර්තාවක් අධක්ෂක මණ්ඩලයට ඉදිරිපත් කරන ලදී.


ඔවුන්ගේ අතිශයින් වැදගත්, උගත්, වියත් වාර්තාවේ සඳහන් වුයේ දෙපාර්තමේන්තුවේ සේවක ප්‍රමාණය අනවශ්‍ය ලෙස සීමාව ඉක්මවා  ගොස් ඇති  බවයි.    

සිංහයා පළමුවෙන්ම රැකියා විරහිත කළේ කවුරුන්දැයි ඔබ සිතන්නේද?

ඔබ සිතුවා හරිය. කුහුඹිය ට රැකියාව අහිමි විය.

කුහුඹිය ගේ වැඩ අවසන් කරන ලිපියේ මෙසේ සඳහන්ව තිබුණි.

"කුහුඹිය  කාර්යාලයේ දියුණුව උදෙසා කරන සෑම  ක්‍රියාවක් දෙසම  සෘණාත්මකව බලන අතර රැකියාව කෙරෙහි කිසිදු උද්යෝගයක්  පෙන්නුම් නොකරයි.   "

-මෙම ලිපිය ලින්ක්ඩ්ඉන් හි ඉංග්‍රීසියෙන් පළවූ ලිපියක ඡායානුවාදයකි. මුල් කතෘ අඥාතය.

නරක ක්‍රමයක් හොඳ පුද්ගලයෙකු සැම විටම පරාජය කරයි. - එඩ්වර්ඩ් ඩෙමින් (ඇමෙරිකන් ඉංජිනේරුවකු හා කළමනාකරණය පිලිබඳ උපදේශකවරයෙකි)
A bad system will beat a good person every time.' - W. Edwards Deming

අනුවර්තනය - අජිත් ධර්මකීර්ති   

ප.ලි 
වසරක ඇවෑමෙන් යොහානි නමැති ප්‍රසිද්ධ ගායිකාවකගේ තනුවකට ඉන්දියාවේ විදී කොනක නටමින් මුදල් යදින සිංහයෙකු සිටින බව බීබීසී පුවතක සඳහන් ව තිබුණි. 

Sunday 3 October 2021

දෙමළ පරිවර්තිකාව අමතක වෙනවද


අපේ පරිවර්තන සාහිත්‍යය සෑහෙන්න ප්‍රබල එකක්. අපි පොඩි කාලේ ඉඳන්ම අපේ ස්වතන්ත්‍ර නිර්මාණ වගේම පරිවර්තන පොතුත් සෑහෙන්න කියෙව්වනේ. 

මම පරිවර්තනය කරපු පොත් වලට ඒ කාලේ ඉඳන්ම කැමතියි. මම හිතන්නේ ලංකාවේ ගොඩක් පාඨකයන්ට ඒක පොදුයි.

ඒ නිසාම කේ ජී කරුණාතිලක ගේ ඉඳන් දැදිගම වී රුද්‍රිගු දක්වාත් පද්ම  හර්ෂ කුරණගේ , සිරිල් සි පෙරේරා ගේ සිට චින්තා ලක්ෂ්මි දක්වාත් මතක් වෙනවනේ.  අවශ්‍ය නම් අපට  පරිවර්තනය කරපු පොත්  වල නම් පවා ලියන්න පුළුවන්.

මේ නාමාවලියට  පස්සේ කාලේ තමා චූලානන්ද සමරනායක ගේ නම එන්නේ පරිවර්තන නිසාම. ඔහු ලියූ කවී පොත්  වලට වඩා පරිවර්තන ජනප්‍රියයි කියල මම හිතන්නේ. ඊට පස්සේ බ්ලොග් වලින් දැනගත්ත නිලූක කදුරුගමුව හා චන්දන ගුණසේකරත් මුහුණුපොත හරහාම දැනගත්තු රශ්මික මණ්ඩාවල වල වගේ නව පරපුරේ ප්‍රසිද්ධ පරිවර්තකයනුත් ඉන්නවා.    

ළඟදි දවසක "අසිපතක සෙවන යට" සිංහල පරිවර්තනය කියවල මේ දවස් වල තවත් දෙමල පොතක් වන සිවනාදන් ගේ "මතක මිය ඇදෙන සඳ" කියවන්න පටන් ගත්ත. ඒක පරිවර්තනය කරලා තියෙන්නේ හෂිත අබේවර්ධන .
මම මුහුණු පොතේ සටහනකුත් දැක්ක හෂිතගේ කැමතිම පරිවර්තන පොත් නාමාවලියක් ගැන - පරිවර්තක ගේ නමත් එක්ක.
  
මම මේ පරිවර්තන ගැන කියන්න ගත්තේ මේ ලඟදි දැනගන්න ලැබුන අමුතු කතාවක්. මම දන්නා පුවත්පත් කලාවේදිනියක් තමා ප්‍රියදර්ශනී සිවරාජා. එයා සිංහල පොත් කිහිපයක්ම දෙමළ භාෂාවට පරිවර්තනය කරපු කෙනෙක්.

එයා මට කියනවා ලඟදි කරපු සිංහලෙන් දෙමළට කවි වගයක් පරිවර්තනය කළාලු. නමුත්ඒ ගැන සඟරාවේ සංස්කාරක සහ කවිවල මුල් අයිතිකාරිය ඒ ගැන කරපු පෝස්ට් එකක් සහ සංවාදයක දී ඇයව ව අමතක කළාලු.   දැන් අදහසක් තියනවා තමයි,  නම් දාන එක වැදගත් නැහැ , වැඩෙයි කෙරෙන්න ඕනේ, මුළු ලෝකයටම දැනුම අයිතියි වගේ එකක් . හැබැයි එහෙනම් ඉතින්  මුළු ලෝකෙම අය අඥාත ව ලියන්න ඕනේ. එහෙම පරිවර්තනය කරන්න ඕනේ. හැබැයි එහෙම වෙන්නේ  නැහැනේ. මම බුකියේ කිහිප වතාවක්ම දැකල තිබෙනවා වෙනත් අය (මා  දන්නා අඳුනන අයගෙම) පරිවර්තන/අනුවර්තන කරපු කතා තමන් ලීවා /කළා වගේ  පළ කරලා ලයික්  ගන්නවා, ඒක  ලියුව වගේ හැසිරෙනවා. සමහරු තමන්ගේ නමත් යටින් දානවා. බුකියේ ඉතින් ඒවා එහමයි වෙන්නේ. 
 
  මේ කියන කවි ටික ප්‍රියදර්ශනී කරලා දීලා තියෙන්නේ නොමිලේ කියල කියනව. කොහොමත් හැබැයි සඟරා වලට කරන ඒවාට දැන්නම් කවුරුත් සල්ලි ගෙවන්නේ නැහැ. සඟරා වලට ඕන තරම් බුකියෙන් සහ බ්ලොග් වලින් උස්ස ගන්න පුළුවන් කවි සහ කතා. ඒවාට ගෙවන්න ඕනේ කියල ඉතින් නීතියකුත් නැහැ.

සඟරාවේ කවි පෙළ ගැන  කරපු ඒ ෆේස්බුක්  සංවාදයේ   ඒ ගැන මතක් කලේ නැති නිසා  ප්‍රියදර්ශනීට කිසියම් සිත් වේදනාවක් ඇතිව තිබෙනවා. මේ නිසා ඇයගේ යෙහෙළියක වන පද්මිණි මාතරගේ ඒ බව පෙන්වා දී තිබෙනවා.

ඒ සංවාදය තමා ඔය තියෙන්නේ යට.








මගේ ප්‍රශ්නය ප්‍රියදර්ශනී එසේ සිතීම සාධාරණද? නොමිළයේම  කල පරිවර්තනයක් හා එය සඟරාවකට කල නිසා  පරිවර්තිකාව ගේ නම සඳහන්  කල යුතුමද කියන ප්‍රශ්නය මම ඇහුවා?  ඊටත් අමතරව මම කිවේ මෙතැන කිසියම් සදාචාරාත්මක ප්‍රශ්නයක් විතරයි තියෙන්නේ කියල. මුල් කතුවරිය තමන්ගේ කවි වල පරිවර්තනයක් ප්‍රියදර්ශනී කළා කියල මතක් කළා නම් හොඳයි. එපමණයි.

ඊයේ මම ලියපු එක නිවැරදි කරලා අද තොරතුරක් ආව. සංවාදය කරපු කෙනා හෝ වෙනත් අයෙක් විසින් ප්‍රියදර්ශනී එම පරිවර්තනය කළ බවට සටහනක් දමල තිබෙනවා ඊයේ . ඒක මෙතැන.



නමුත් කවිවල මුල් කතුවරිය ප්‍රියදර්ශනිව නොසළකා හැරිමක්  කරලා තියනවා කියල හිතන ඇයගේ  මූලික ප්‍රශ්නය විසඳුනත් හිත රිදීමේ ප්‍රශ්නය විසඳිලා නැති වගේ  පෙනෙනවා. ඇය නැවත සිංහලෙන් දෙමළට හෝ දෙමලෙන් සින්හලට පරි වර්තනය කරන්නේ ගෙවීමක් කළොත් පමණයි කියන අදහසේ ඉන්නවා.. 
ඕක ඉතින් මම ඒ දවස් වල ඉඳන් කියන එකක් ලංකාවේ පුවත්පත් කලාවේදීන්ට සහ කලාවේදිනියන්ට. නිකම් ලියන්න එපා, නිකන් පරිවර්තනය කරන්න එපා.  පස්සේ දුක් වෙන්නත් එපා.