හුවමාරුව හා මුදල් - Exchange (අංක 5)

Exchange: හුවමාරුව 

මිනිසුන් භාණ්ඩ වල අයිතිකරුවන් වශයෙන් තමා  ඉන්නේ හෝ පැවැත්ම හැටියට හඳුනාගන්නේ.  ආර්ථික වේදිකාවේ රඟ  දක්වන්නන් යනු ඔවුන් අතර පෞද්ගලික කරන ලද ආර්ථික සම්බන්ධතා පමණයි.  භාණ්ඩවල අයිතිකරුවන්ට එහි ඇත්තේ භාවිතමය නොවන අගයක්  යයි කියන මාක්ස්, එහි අයිතිකරුවන් නොවන අයට භාවිතමය අගයක් ඇතයි කියයි. එම නිසා අනිවාර්යයෙන්ම භාණ්ඩ අතිනත මාරු  විය යුතු යයි ඔහු පවසයි.
- මෙහිදී මට මාක්ස්ට එකඟ වෙන්න පුලුවන්ද කියල ප්‍රශ්නයක් පැන  නගිනවා? එනම් මම මා වෙනුවෙන් පමණක් මගේ භාවිතය සඳහා පමණක් භාණ්ඩයක් නිපදව ගත්තොත් ? පොල් කොහු වලින් මම මටම ලණුවක් නිපදවා ගත්තොත් මට එය හුවමාරු කිරීමට ඕන වෙනවද?

(මෙතන මම මාක්ස්ගේ ප්‍රාග්ධනය සම්පුර්නයෙන්ම පරිවර්තනයක් කරනවා නොවෙයි.  මාක්ස් කියල තියෙන වැදගත් හරිය විතරක් අරගෙන විවේචනයක් කිරීමයි කරන්න බලා  පොරොත්තු වෙන්නේ. )
මින්පසු මාක්ස් කියනවා මේ අතිනත මාරු වීමම තමා හුවමාරුව වන්නේත් සහ එම සම්බන්ධය මත එය හුවමාරු වටිනාකම (value ) වන්නෙත් කියා. ඒ කියන්නේ ඕනෑම නිෂ්පාදන භාණ්ඩයක් භාවිතමය අගයකට (වටිනාකමකට)  කලින් අගයක් (වටිනාකමක්) ඇතිකරගත යුතුයි. මේක ටිකක් අපබ්‍රන්සයක් වගේ නිසා මාක්ස් මෙහෙම උදාහරනයකුත් දෙනවා.
භාණ්ඩ අයිතිකරුවන් ගොතේ ගේ අර ප්‍රසිද්ධ ෆෞස්ට් නමැති චරිතය වගේ කියල. 

(http://en.wikipedia.org/wiki/Goethe’s_Faust)
“In their difficulties our commodity owners think like Faust: ―Im Anfang war die Tat.‖ [―In the beginning was the deed.‖ – Goethe, Faust.]
මුලදී තිබුනේ කාර්යය පමණයි - ෆෞස්ට්
භාණ්ඩ අයිතිකරුවන් තමන් හිතන්න කලින් කරනවා, නැවත නැවත කරනවා - මොකද්ද? හුවමාරුව.  ඔවුන්ට තම භාණ්ඩයේ අගය හොයා ගන්න නම් එක වෙන ලෝක සම්මත භාණ්ඩයක් සමග සැසඳිය යුතුයි. (කලින් සටහන් වල පෙන්නුවා වගේ) නමුත් මේ එක භාණ්ඩය ලෝක සම්මත මාධ්‍යය (universal equivalent )  බවට එක සමාජීය කාර්යයකින් පත්වන්නේ නැත. මුළු මහත් නිෂ්පාදන භාණ්ඩයන්ගේ සමාජීය කාර්යයක් (මුළු නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලිය තුල ) තුල එක භාණ්ඩයක අගය මගින් අනිත්  සියලු භාණ්ඩවල අගයවල් නියෝජනය වන්නේය. එම එක භාණ්ඩයේ භෞතික ස්වභාවය සමාජය පිළිගත් හුවමාරු  මාධ්‍යය බවට පත්වන්නේය . සමාජීය ක්‍රියාවලියක් මගින් මේ ලෝක සම්මත මාධ්‍යය , මේ හුවමාරු භාණ්ඩයේ අගය අනිත් භාණ්ඩ වලින් වෙනස්ව පවතී. මෙය මුදල money බවට පත්වේ.

ඊළඟට මාක්ස් කියනවා නොමෑඩ්  (හෙවත් අහිගුන්ථක ) ජාතීන්  මුලින්ම මේ මුල්‍ය (මුදලේ භාවිතය) ආකාරය පාවිච්චි කල බව. ඔවුන්ට අයිතිවෙලා තිබුනේ ඉක්මනින්  තැනකින් තැනකට ගෙන ගිය හැකි දේ පමණයි. ඔවුන්ට වෙනත් ජාතින් සමග සම්බන්ධ වීමේ අවස්ථා වැඩි නිසා ඔවුන් භාණ්ඩ හුවමාරුව ප්‍රධාන වශයෙන් කල පිරිසක්. (ලංකාවෙත්  මේක එහෙමයි. එහෙම අය  ගම්  පළාත්වල හිටිය ) . වහලුන් පවා මුදල් වෙනුවට ආදේශ කල හැකි තත්වයක තිබ්බ. වහලුන් තැනින්  තැනට ප්‍රවාහනය කල හැකි නිසා.
නමුත් ඉඩම් (තැන තැන ගෙන ගිය නොහැකි) මේ තත්වයට ආවේ නැහැ. ඉඩම් මුදල් වෙනුවට ආදේශ වීමට පටන් ගත්තේ ධනවාදී සමාජය දියුණු වීමත් සමගයි. 17 වන ශතවර්ශයේ මුලින්ම පටන් ගත අතර වැඩි දියුණු වුයේ ප්‍රංශ ශාන්වාදී විප්ලවයෙන් පසුවයි. 

රත්රන් සහ රිදී ස්වභාවයෙන්ම  මුදල් නොවේ නමුත් මුදල් ස්වභාවයෙන්ම රත්රන් හා රිදී බව මෙම ලෝහ වල භෞතික ලක්ෂණ වලින් පෙන්නුම් කරයි. මේ මොහොත දක්වා අප හඳුනාගත්තේ මුදල් යනු භාණ්ඩවල අගය විදහාපාන දෙය වශයෙන් හෝ භාණ්ඩවල අගයයන් පරිමාවෙන් වැඩි වෙන අයුර සමාජමය වශයෙන් පෙන්වන දෙයක් වශයෙනුයි. 

අනිත් භාණ්ඩ වගේම මුදල නමැති භාණ්ඩය තම අගයේ (වටිනාකමේ)  ප්‍රමාණය (පරිමාව) පෙන්වන්නේ වෙනත් භාණ්ඩ වලට සාපේක්ෂවයි. මෙම අගය එය නිපදවීමට ගිය ශ්‍රම කාලය මත තීරණය වෙන අතර , එය පෙන්විය හැකි වන්නේ (සාක්ෂාත්  කර ගත හැකි වන්නේ )  ඒ හා සමාන නිෂ්පාදන ශ්‍රමයක් වැය  කර නිපදවන තව භාණ්ඩ ප්‍රමාණයක අගය හරහායි. මුදලේ එවැනි ප්‍රමාණාත්මකව තීරණය වන සාපේක්ෂ අගය ඇතිවන්නේ නිෂ්පාදන මුලදී සිදුවන හුවමාරු ක්‍රියාවලියේදී. මේ නිසා මුදල් සමාජයේ භාවිතයට එළඹෙන විට එහි අගය තීරණය වී ඉවරයි. 17 වන ශත වර්ෂයේ අවසාන භාගයේ මුදල භාණ්ඩයක බව පෙන්නුම් කල අවසාන වුවත් මෙය අවසන් විග්‍රහයේ සුළු පියවරක් පමණයි. අපේ දැවෙන ප්‍රශ්නය වන්නේ මුදල් යනු භාණ්ඩයක් යයි වටහා ගනිමම නෙමෙයි, නමුත් කොහොමද, අයි හා මොන මාර්ගයෙන්ද භාණ්ඩ මුදල් බවට පත් වුයේ කියා සොයා ගැනීමටයි. 

භාණ්ඩයන්ට  තම අගයන් තමන්ගේ කිසිම උත්සහයක් නැතුව තමන් සමග සම්බන්ධ වෙන වෙන භාණ්ඩයක් හරහා මුලුමනිනමනියෝජනය  කිරීමට හැකිවී ඇත. රත්රන් හා රිදී යන ද්‍රව්‍ය පොළොවෙන් උඩට ගත්  වහාම මුළු මානව ශ්‍රමයේම උත්පත්තිය  නියෝජනය කරයි. මුදලේ විජ්ජාව මෙයයි.

ඉහත මාක්ස් ගේ හුවමාරුව ගැන කියමන් මිට වැඩිය තේරුම් යන ආකාරයෙන් ලියන්නට නම් ඒ පරිච්චේද ඒ ආකාරයෙන්ම පරිවර්තන කරන්න සිදු වෙනවා. ඒ නිසා මේ තරමට තම කරන්න වෙන්නේ. මීළඟ ලිපියෙන් මේ හුවමාරුව පිලිබඳ නවතම උදාහරණයක් සපයන්න බලා  පොරොත්තු වෙනවා. 

මාක්ස් ගේ ප්‍රාග්ධනය හා රාජ්‍ය ධනවාදය - (අංක 4)

මාක්ස් ගේ ප්‍රාග්ධනය ගැන ලියන්න හිතුන කාරණා  කීපයක් තිබෙනවා. ඉන් එකක් තමයි රාජ්‍ය ධනවාදය පිලිබඳ අදහස. මේක මම ලඟදි වෙන බ්ලොග් එකක් (අරුණි ශපීරෝ ගේ ) කියවල ඒ වෙනුවට රාජ්‍ය ධනවාදය පිලිබඳ අදහස ඉදිරිපත් කරමින් දුන්න  උත්තරයට ලැබුනේ අපහාසාත්මක වදන් වැලක්. අපි "සෝවියට් දේශය කඩා වැටුනට පස්සේ ඒකටත් ධනවාදයටම  දෝෂාරෝපණය කරනවා  කියල". ඒවා නිකන් හරියට හිතන්නේ නැතුව කියන කතා. මොකද රාජ්‍ය ධනවාදය කියන අදහස මට මුලින්ම නැගුනේ දේශපාලන ආර්ථික විද්‍යාව ඉගෙන ගන්න මුල් හරියදීම. මාක්ස් කිව විදියේ සුරා  කෑම තිබෙනවානම්, ලාභාංශය හොයනවනම් ඒ ලාභය රජය හා පක්ෂය මිනිසුන්ගේ කැමැත්තට පිටින් රාජ්‍ය යන්ත්‍රය  ශක්තිමත් වීම හා පක්ෂය ශක්තිමත් වීම කරා  යනවනම් එතන රාජ්‍ය ධනවාදයක් නැත්ද කියන ප්‍රශ්නය මගේ හිතට නැගුන දෙයක්.
මාක්ස් කිවේ කොමියුනිස්ට් සමාජය ගොඩ නැගෙන විට රාජ්‍යය අහෝසිවී යමක් ගැන නේ. නමුත් රුසියාවේ උනේ ඒකෙ  අනිත් පැත්ත .
 අපි 80 අවසාන දශකයේ  එහෙ ඉන්දැද්දී කොමියුනිස්ට් වාදය උගන්නපු ගුරුවරු පවා හිතුවේ ආර්ථිකය නිදහස් කර රාජ්‍ය බලය පවත්වා ගත යුතුයි කියල. එක ටිකක්  වර්තමාන චීන ක්‍රමයට සමානයි. නමුත් ආර්ථිකය විවුර්ත කරන්නේ නිදහස් ආර්ථික මොඩලයට (වෙළඳ කලාප වගේ) නෙමෙයි. නිෂ්පාදන ක්‍රමයන් හා කර්මාන්ත ශාලා පක්ෂයේ හා රජයෙ අයිතීන් මුදවා කම්කරු සෝවියට් සභා වලට පැවරීම. එක එහෙම වුනේ නැහැ. ලෙනින්ට ඕනේ විදියට. ස්ටාලින්ට ඕන විදියට නිර්ධන පන්ති ආඥාදායකත්වය එසේම තියාගෙන රාජ්‍යය හැම අස්සක් මුල්ලක් නාරම අතු විහිදුවා ගත්තා . මේක නෙමේ විය යුතුව තිබුනේ. රාජ්‍ය ධනවාදය කියන අදහස ආවේ එහෙම.

අපට විදුලි ඉංජිනේරු විද්‍යාව සඳහා  ප්‍රයෝගික (practical ) වැඩ තිබුනේ අන්තිම අවුරුදු කීපයේ විදුලිබලාගාරවල . නමුත් ඊට කලින් තිබුනේ කම්හල් වල. ඒවල  වැඩ කරපු පුහුණු ශ්‍රමිකයෝ ගොඩක් පැය  අට හරියට වැඩ කලේ නැහැ.  මම ඒ මොකද කියල ඇහැව්වම එක කම්කරුවෙක් දුන්නේ අපුරු උත්තරයක්. එයා  කිව්වේ " මාක්ස් කියල තියෙන්නේ දල වශයෙන් වැඩ කරන පැය  අටෙන් 4යි කම්කරුවට පඩිය වශයෙන් ලැබෙන්නේ. ඉතිරි පැය හතර ලාභය වශයෙන් ධනපතියට යනවා කියල. නමුත් මෙතන ඒ පැය හතරේ ලාභය යන්නේ පක්ෂයේ හොර නඩේට සහ නිලදාරී ටිකට . ඒ නිසා අපි පැය  හතරයි වැඩ කරන්නේ " කියල. මම කිව නමුත් ඔබේ ළමයින්ට ලැබෙන නිදහස් අද්‍යාපනය, නොමිලේ සෞඛ්‍ය සේවාව , ලාභ ප්‍රවාහන පහසුකම අඩිය ලැබෙන්නේ වැඩ කලොත් නේද කියල. එතකොට් අමිනිහ කියපි, ඇයි  මගෙන් බදු කපන්නේ මොකටද කියල. මම වැඩිය වාද  කරන්න ගියේ නැහැ. මටත් කලින් යන එක ලේසි නිසා.

නමුත් මෙතන තිබුනේ ගොඩක් ඔඩු දුවපු ප්‍රශ්නයක්. සෝවියට් දේශයේ අන්තිම කාලේ  ආර්ථික වර්ධනය බින්දුවයි. රට ඔහේ යැවුන විතරයි.  රාජ්‍ය ධනවාදය ඒකෙ  කරන්න පුළුවන් අන්තිම කෙලෙවරට වගේ ඇවිල්ල තිබුනේ.

ඉතින් අපට මාක්ස් නැවත හදාරන්න අවශ්‍ය වෙන්නේ ඒකයි .  ප්‍රග්ධනයේ වැදගත්ම කොටස් ටික අරගෙන , ඊට  විරුද්ධව තියෙන මතවාදත්  සාකච්චා කරලා මොන වගේ සමාජයක්ද එන්න ඕනේ කියන නිගමනයට එන්න පුළුවන්.

ප .ලි
නමුත් මේ රාජ්‍ය ධනවාදය කියන අදහස අරුණි ගේ එකක හැටියට ත්‍රිමාණ වෙබ් අඩවියේ දාල තියෙනවා http://3mana.com/%E0%B6%B4%E0%B7%8A%E2%80%8D%E0%B6%BB%E0%B7%81%E0%B7%8A%E0%B6%B1%E0%B7%80%E0%B6%BD%E0%B6%A7-%E0%B6%9A%E0%B7%99%E0%B6%A7%E0%B7%92-%E0%B6%B4%E0%B7%92%E0%B7%85%E0%B7%92%E0%B6%AD%E0%B7%94%E0%B6%BB%E0%B6%9A/
ඒක  වැරදියි :
මගේ ඒ comment එක තියෙන්නේ මෙතන:
http://arunishapiro.wordpress.com/2014/02/25/%E0%B7%80%E0%B7%84%E0%B6%BD%E0%B7%99%E0%B6%9A%E0%B7%8A-%E0%B7%80%E0%B7%99%E0%B6%B1%E0%B7%80%E0%B7%8F-%E0%B6%AF-%E0%B6%B1%E0%B7%92%E0%B6%AF%E0%B7%84%E0%B7%83%E0%B7%8A-%E0%B7%80%E0%B7%99%E0%B6%B1/#comments

මේක : Dharmakeerthi said, on පෙබරවාරි 28, 2014 at 8:00 පෙ.ව.

සෝවියට් දේශයේ තිබ්බේ රාජ්‍ය ධනවාදයක් අරුණි . අපි කවුරුත් ඒක සමාජවාදයක් හැටියට නම් කරන්නේ නැහැ. lenin ge NEP පිළිවෙත war communism වලින් පස්සේ ගෙනාවෙත් ඒකයි . නමුත් ස්ටාලින් එය නැවත රාජ්‍ය ධනවාදයටම හැරෙව්වා . kapital එක කියවනවානම් Marx රාජ්‍ය ධනවාදයක් පිහිටුවන්න කියල නැහැ. සෝවියට් දේශය ජීවත්වූ හා දැනට නව ලිබෙරල්වාදී රටක ජීවත් වන අයෙක් වශයෙන් මම නව ලිබෙරල් වදයට කැමතියි . නමුත් එයින් රාජ්‍යය අහෝසිවී කොමුනිස්ට්වාදයට යනවට ඊට වඩා කැමතියි. හැබැයි ඔබ කියන පරණ සමාජවාදී ක්‍රමයට නොවේ. මන් හිතනවා නොර්වේ රාජ්‍යය ඉක්මනින්ම කොමියුනිස්ට්වාදයට යයි කියා. – අජිත්

පිළිතුරු සැපයීම

අරුණිගේ පිළිතුර:

arunishapiro said, on පෙබරවාරි 28, 2014 at 4:09 ප.ව.

Ajith Dharmakeerthi,

සමාජවාදය බංකොළොත් වුනාම ඒකටත් මොකක් හරි ධනවාදී ලේබලයක් අලවන හැටි!!!!

ධනවාදය හඳුනා නොගෙන එයට වැරදි ලේබල් ගැහැව්ව මාක්ස් එයාගෙ දාස් කපිතාල් එකේ සමාජවාදී රාජ්‍යයක් හැදෙන හැටි ගැනත් කියා දීලා නැතිකම තමයි ලොකුම අඩුපාඩුව. සෝවියට්ලාට කලින් ඒක පැහැදිලි කරල නැහැයි කියල අවබෝධ කරගත්තේ ඔස්ට්‍රියන්-ජර්මන් අධිරාජ්‍යයයි. අනගි පාරට්ටු බාන අය ඒවා ඉෂ්ට වෙන හැටි නොපෙන්වන එක එදත් එහෙමයි අදත් මෙහෙමයි.

නව ලිබරල්වාදයට රාජ්‍යයක් අහෝසි කරන්න බැහැ. එතකොට කොහොම ද තමන් උපයන්න තමන් කැමති විදියට පරිහරණයට කැමති වෙහෙසෙන්නාගේ මහන්සිය මංකොල්ල කන්නෙ?!!!! තවත් විදියකින් අහන්නම්, උපයන්න අය නැත්නම් බෙදන්නෙ කොහොම ද?

ඔබ බලාගෙන ඉන්න නෝර්වේ රාජ්‍යය ඉක්මණින්ම කොමියුනිස්ට්වාදයට යනකම්. ඒ අතරෙ නෝර්වේ වැසියන් තමන්ගෙ ඉහළ යන ජීවන වියදම ගැනත් 60 ගණන් වල දී හොයාගත්ත තෙල් නිධි වලට වෙළඳපොලේ තරඟයක් නොවේවි ද යන්න ගැනත් (ඇමෙරිකාව ෆ්‍රැකින් පටන් ගත්තම) කල්පනා කරලා ධනවාදය ක්‍රියාවට නංවනවා. එහෙ ව්‍යාපාරිකයන්ට ඇති නිදහස, වෙළඳාමට ඇති නිදහස, පුද්ගලික දේපල අයිතිය ආරක්ෂාව අද ඇමෙරිකාවේ වගේමයි. ඒත් ඔවුන්ගෙ බෙදලා දෙන්න දන්නවා කියන ආණ්ඩුවේ මැදිහත්වීම නිසා ඔවුන් උපයන මුළු ආදායම (gross) සහ ඔවුන් බදු ගෙවූ පසු වියදම් කරන්නට ලැබෙන ආදායම (disposable income) දෙකම ඇමෙරිකාවේ වැසියෙක්ට වඩා අඩුයි. බටහිර නොවන සංක්‍රමණිකයා නිසා නෝර්වේ රජයට ක්‍රෝන මිලියන 4.1 ($713,740.30) වැය වෙන අතර ක්‍රෝන බිලියන 70 billion kroner ($12,185,810,000) වසර හතක දී සංක්‍රමණිකයන් නිසා රටට අහිමි වෙලා තියෙනවා. පාකිස්තානි, සෝමාලි, ලිතුවේනියන් අය ඇදී එන්නේ ඔයා වගේ නව ලිබරල්වාදයට පිංසිද්ධ වෙන්න කියලා අනුන් හම්බ කරන ධනයෙන් යැපෙන්න තමයි!!!!

ජනරලේ ලියුම - තාක්ෂණයේ දියුණුව හා මානව සංහතියේ විනාශය

ජනරළ පුවත්පතේ  2014 මාර්තු 14 කලාපයේ ඉහත  මාතෘකාව "තාක්ෂණයේ දියුණුව හා මානව සංහතියේ විනාශය " යටතේ ලිපියක් ලිය තිබුණා . බලු බැල්මට කතාව ඇත්ත   වගේ පෙනෙන ලිපියක්. ගොවියන් නිෂ්පාදනය කරන බව භෝග සියල්ල විෂ රසායනික ද්‍රව්‍ය යොදා ගෙන කරන නිසා පාරිභෝගිකයන්ගේ ශරීර සෞඛ්‍ය විතරක් නෙවේ පරිසරය පවා විනාශ  වෙන බව. ඒක ඇත්ත . මේක දරුනුවටම ක්‍රියාත්මක වෙනවා ලංකාව වගේ රටක.නමුත් මේක දැනට සමජවාදී යැයි  නාමිකව කියා ගන්න රටවල පවා භාවිතා වෙන දෙයක්. පලදාව  වැඩි කර ගැනීමට කරන උත්සාහය සඳහා මිනිසුන් යොදාගන්න තවත් එක්  උපක්‍රමයක්. මේකෙන් වෙන අතුරු අබාධ ඇති වෙන බව දැන් තම පිළිගන්නේ. ඉතින් දියුණු ධනවාදී රටවල දැන් නැවත පලිබොධ  නාශක භාවිතා නොකරන එළවළු  පලතුරු  විකිණීම ජනප්‍රිය වේගෙන යනවා. ඉතින් මේක ධනවාදයේ ප්‍රශ්නයක්ම නෙමෙයි. ධනවාදී ක්‍රමයකට උත්තර නැති ප්‍රශ්නෙකුත් නෙමෙයි.

මේ ලිපියේම තව කීප තැනක තාක්ෂනය නිසා සිදුවුණා යයි හිතන අකටයුතුකම් රාශියක් තියෙනවා . එනම් ට්‍රැක්ටරයක් ගත්තම එයින් ගමේ කීප දෙනෙකුගේ රස්සා නැතිවීම , එහෙමෙ නැත්නම් ගත්ත නය ගෙවන්න බැරිවීම. ලිපියේ උලුප්පල තියෙන්නේ ට්‍රැක්ටරයේ වැරැද්ද . ලංකාවේ තියෙන ක්‍රමය යටතේ අතරමැදි ව්‍යාපාරිකය අස්වැන්න මිලදී ගත්තේ නැත්නම් ගොවියට වස බොන්න  වෙන තත්වයක් නේ තියෙන්නේ . ගොවියා කොහොමද අස්වැන්න ගත්තේ කියන එක වැදගත් නැහැ.
අපි බලමු ලෙනින් මොකද කිව්වේ කියල (NEP ) එක හෙවත් නව ආර්ථික පිළිවෙත යටතේ.  ඔහු කිවේ කුඩා ගොවීන්ට හොඳ අස්වැන්නක් ගන්න අමාරුයි පොඩි පොඩි ඉඩම් කෑලි වල වගා කරලා. ඒ වගේම යන්ත්‍රෝපකරණ (ට්‍රැක්ටර් වගේ ) පාවිච්චියත් වියදම වැඩියි. මොකද ඉඩම පොඩි නිසා . (කල්පනා කරලා බලන්න , ට්‍රැක්ටරයකට ඩිසල් වලට යන වියදම හා වගාවේ ප්‍රමාණය මත අස්වැන්නේ ඵලදායිතාවය තීරණය වෙන්නේ නැද්ද කියල ) ඉතින් ලෙනින් උපකල්පනය කලා,   සෝවියට් කොමිසාර්  වරුන් ලවා ගොවීන්ට පැහැදිලි කරලා කිව්වොත් තමන්ගේ ඵලදායිතාවය වැඩි කරගන්න පුළුවන් ගොවීන්  තමන් ස්වේච්චාවෙන් එකතු වෙලා ඉඩම් ටික සමුහ විධිහට නවීන ක්‍රම උපයෝගී කරගෙන අස්වද්දුවොත්  , ඵලදාව වැඩි වෙනවා කියල. ඉතින් දුන්න නිදහස යටතේ "යුධ කොමියුනිස්ට් වාදය - war  communism  " ඉවර කරලා ඇති වුන අවුරුදු කීපයේ ගොවීන්ගේ අස්වැන්න වැඩි වුණා . (සංඛ්‍යා  ලේඛන ඇත) . නමුත් අපි දන්නවා ස්ටාලින් පස්සේ ගොවින් බලෙන් එකතු කරලා සමුහ ගොවිපලවල ගාල්  කරලා අකමැති අය  මරල (කොසැක් වරුන් ) මේ ක්‍රියාදාමය කඩා  කප්පල් කලා  කියල.  නමුත් පසු කලෙක සෝවියට් සමුහ ගොවිපලවල් සාර්ථක වුණා ඔවුන්ට තරමක් ස්වාධීනව කටයුතු කරන්න ඉඩ දුන්නට පස්සේ .  දුෂණ වැඩි වුන නිසා නැවත ඒවා අසාර්ථක වුණා  සෝවියට් දේශයේ අවසාන කාලයේ. හැබැයි මේ සමුහ ගොවිපළවල් වල ඇති විශාල යන්ත්‍ර සුත්‍ර භාවිතා කරලා කරන වැඩ ගොවියට සැහෙන්න ලේසි කරලා ගොවියාත් එක්තරා විධිහකට කම්කරු හෝ පුහුණු ශ්‍රමිකයකුගේ තත්වයට පත් කරලා තිබුනේ.

මේ ලිපියේම තව කීප තැනක තියෙනවා යන්ත්‍ර සුත්‍ර දියුණුව නිසා රැකියා නැති වෙන බව. ධනවාදීන් ලාභය වැඩි කර ගන්න මිනිසුන් රැකියා වලින් එලවා  දමා නුතන යන්ත්‍රෝපකරණ භාවිතය වැඩි කරන බව.  මේ ලිපියේ මෙන්න මෙහෙම කියනවා. (උපුටා දක්වමි) //"ඒ දියුණු තාක්ෂණයත් කරන්නේ අපි ලවාම  අපිව වනසන එකයි. ඒ සමහර මැෂින් නිසා තුන් හතර දෙනෙකුගේ රක්ෂා නැති වෙන අතර සමහර මැෂින් වලින් 10 දෙනෙකුගේ විතර රක්ෂා නැති වෙනවා. ගණන් හදල බලන්න. ඒ මැෂින් දහස් ගණනක් රටේ ක්‍රියාත්මක වෙන කොට ලක්ෂ ගණනාවක් මිනිසුන්ගේ රක්ෂා අහෝසි වෙන කොට. "//
එතකොට තව ටිකක් කියව ගෙන යන කොට මෙන්න මේ කතාවම ආයේ  වෙන විධියකින් ."// මුලදී කතා කරපු ආහාර තාක්ෂනය වගේම , නිෂ්පාදන තාක්ෂණයත් දියුනුයිලු. බොහෝ කාර්මික නිෂ්පාදන සඳහා අධිබල නිෂ්පාදන යන්ත්‍ර පොහොසත් රටවල් හරහා වෙළඳ පොලට එනවා. මහා පරිමාණයේ හා කුඩා පරිනාමයේ දේශීය නිෂ්පාදකයන් ඒවා තම කර්මාන්තවලට යොදවන්නේ මහා කෑදරකමකින් යුතුවයි. එක කාලයක 1000ක් වැඩ කරපු ඒ කර්මාන්ත ශාලාවේ අර මැෂින් යෙදුවට පස්සේ වැඩ කරන්නේ 200ක් 300ක් විතරයි. ඉතිරි 700ක් විතර වන පිරිස එලියට විසිවුණා ."//
දැන් මෙන්න මේ ටික කියවන කොට හිතෙන්නේ මාක්ස්වාදය අනුව හිතල ලියපු එකක් නොවන බව.  මේ කියන්නේ පොල්පොට් වාදයට  යමු කියල. ධනවාදයට සම්බන්ධ හැම උපකරණයක්ම විනාශ කරලා , ආපහු ගොවි බිම් වලට ගිහින් අවුරුදු දහස් ගනනකට කලින් තිබ්බ ක්‍රමයේ ඉඳන් පටන් ගන්න ගිහින් මිලියන් කි දෙනෙක් කම්භෝජයේ මැරුවද? මැරුණද ? චීන සංකෘතික විප්ලවය සමයේ කලෙත් එකම නේද. මේ විධිහට හිතන එකත් වැරදි කියල ඉතිහාසයෙන්ම ඔප්පු වල තියෙද්දී මෙතනට ජනතාව නැවත  රැගෙන යන්න හදන්නේ ඇයි ?

වහල් අවධිය, වැඩ වසම් යුගය පහු කරමින් ධනවාදයට ලෝකය ඇවිල්ල තවම අවුරුදු 200ක් වත් නැහැ. වැරදුනු සමාජවාදී ක්‍රම කීපයක් තිබ්බ , තියෙනවා තමයි. නමුත් ධනවාදී සමාජ ක්‍රමයක ඇතිවන දියුණුවට පස්සේ තමයි මාක්ස්වාදයට අනුව කොමියුනිස්ට්වාදී  සමාජ ක්‍රමය බිහි වෙන්නේ. කර්මාන්ත බිහි වීම. නවීන යන්ත්‍රෝපකරණ බිහි වීම , නව බිජ ව්‍යපෘති ක්‍රම බිහි වීම අනිවාර්යයි. නමුත් මේ ක්‍රමයේ වැරදි මතු වෙනවා . පරිසර විනාශ සිදු වෙනවා.  සමාජය හා රට මේ ව්‍යසනයෙන් බේරා ගන්න තමා  වෙන ක්‍රමයක් අපට අවශ්‍ය වන්නේ . අප විරුද්ධ විය යුත්තෙ මිනිසාට   වැඩ කිරීම පහසු කරන, වෙලාව ඉතුරු  කරන  නවීන තාක්ෂනයට නෙමේ . ඒ අනුව ඉතුරු වන ශ්‍රමය වෙන  දේට යොමු කිරීම.
එංගලන්තයේ කර්මාන්තශාලා වැහෙන කොට රට ඉබේම service economy එකකට හෙවත් සේවා සපයන ආර්ථිකයකට හැරුන. මිනිසුන්ට වන රැකියා අවස්ථා හැදීම සහ මිනිසුන්ගේ වෙලාව , සංස්කෘතික වැඩට, ඉගෙනීමට ක්‍රීඩා වලට යොමු කිරීම ආදී දේ කල යුතුයි. අපට වෙන ග්‍රහ ලෝක ගවේශනය කරන්න පවා ඉදිරියේදී සිදු වේවි . මේවට ශ්‍රමය අවශ්‍යයි. එය හරියට මේ පවතින ක්‍රමය තුල කළමනාකරණය කර ගන්නට  බැරි අවස්ථාවක්  මතු වෙනවා. නාසා  (NASA ) ආයතනය කල විද්‍යාත්මක අධ්‍යනයක  මේ පිළිබඳව සඳහන් වෙනවා.  මෙන්න මේ යොමුවෙන් එක ගැන තොරතුරු බැලුව හැකියි. //

Nasa-funded study: industrial civilisation headed for 'irreversible collapse'?

http://www.theguardian.com/environment/earth-insight/2014/mar/14/nasa-civilisation-irreversible-collapse-study-scientists //
මෙයින් කියන්නේ මේ කාර්මික දියුනුව මේ යන විධිහට පරිසරය විනාශ කරමින් ගියොත් බිඳ වැටෙන බවයි. ඉතින් ඉහත ලිපියේ මුලික අදහස හරි වුනත් විය යුත්තේ තාක්ෂණයට හා එහි දියුණුවට එරෙහි වීම නොව කොමියුනිස්ට්වාදී සමාජ ක්‍රමයක් තුල එය හරි මගට ගැනීමයි . මොකද නාසා එක කියන්න කලින් මාක්ස් ඒක  එහෙම වෙනවා කියල අවුරුදු එකසිය ගානකට කලින්  , කියල තියෙන නිසා.

ප්‍රාග්ධනය - භාණ්ඩ කෙරෙහි විකෘති ඇල්ම හා එහි රහස (අංක 3)

මේ මාතෘකාව ගොඩක් තැන වල කතා කරපු දෙයක් නිසා වැඩි මනත් යමක් ලියන්න නැහැ. මාක්ස් ගේ මේ කුඩා පරිච්චේදය "The Fetishism of Commodities and the Secret Thereof" කියන එක මම පරිවර්තනය කෙරුවේ භාණ්ඩ කෙරෙහි ඇතිවන විකෘති ඇල්ම හෝ ආලය හා එහි රහස යනුවෙන්.

භාණ්ඩයක් කියන්නේ ගුප්තමය දෙයක්. හේතුව එහි (භාණ්ඩයේ)  ගැබ් වෙලා ඇති මිනිස්සුන්ගේ  ශ්‍රමයේ  සමාජමය ගුණය  එම මිනිසුන්ටම පෙනෙන්නේ  ද්‍රව්‍යාත්මක ගුණයක් වශයෙන් , ඒ මොකද ඔවුන්ගේ  ශ්‍රමයෙන් නිෂ්පාදිත භාණ්ඩයටම  එය  කාවැදී  ඇති නිසා. එතකොට භාණ්ඩ නිෂ්පාදකයාට තමන් අතර තියෙන සමාජ සම්බන්ධතාවය පෙනෙන්නෙත්  තමන් නිෂ්පාදනය කරන භාණ්ඩයේම  සම්බන්ධතාවන් හැටියට.

මේ නිසා තමයි මිනිස් ශ්‍රමයෙන් නිපදවුම් දේ වෙළෙඳ භාණ්ඩ බවට පත් වන්නේත් සමාජීය දේ වල ගති ලක්ෂණ එකම වේලාවකදී  අපේ සංවේදනයන්ට හසු  වන්නේ හා හසු නොවන්නේ. මාක්ස් මෙතැනදී මෙය සමාන කරනවා මෙයට. කිසියම් ද්‍රව්‍යකින් අපට එන ආලෝකය අපේ අක්ෂි ස්නායු සමග ඇති වන උත්තේජනයක  ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ගත හැකි  උවත්  අප එය ගන්නේ අපේ ඇසට බාහිරින් ඇති ද්‍රව්‍යාත්මක හැඩයක් (ආකාරයක් - form ) වශයෙන්. 

  භෞතික දේවල් අතර භෞතික සම්බන්ධතාවන් පැවතුනත් භාණ්ඩ වලට මෙය අදාල නැහැ. ශ්‍රමයේ ප්‍රතිඵල (products of labour ) ලෙස අප දකින වටිනාකම් අතර  සම්බන්දතා , භාණ්ඩ යයි  අපට දැඩිව ඒත්තු ගන්වන දෙයකි. භාණ්ඩ වශයෙන් ඇත්තටම පවතින දෙයත්    (the existence of the things quâ commodities) ඉහත සඳහන් ශ්‍රමයෙන් නිපදවූ දෙයත් අතර කිසිම භෞතික සම්භන්ධතාවයක් ඇත්තේ නැත. 
මිනිසුන් එකිනෙකා  අතර අනිවාර්යයෙන්ම ඇති සමාජීය සම්බන්ධතාවය මිනිසුන් ඔවුන් ගේ  ඇසින්ම දකිමින් උපකල්පනය කරන්නේ ද්‍රව්‍ය අතර මේ සිත්ගන්නා  සුළු සම්බන්ධයක් ඇති බවයි. 

මාක්ස් මෙහිදී කියනව මෙය හඳුනා ගැනීමට ආගමේ මිදුම් වලාවෙන් වැසි ඇති ලෝකයේ ප්‍රදේශ ගැන සිතන්න කියල. එවැනි ප්‍රදේශවල මිනිස් මොලයෙන් නිපදවූ දේ ජීවයේ ලකුණු ඇති ස්වාධින දේ හැටියට ගණන් ගන්නා බවත් එවැනි දේ එකිනෙක අතරත මිනිස් වර්ගයා  සමගත්  සම්බන්ධයකට එළඹේ. මෙය මාක්ස්  Fetishism හැටියට හදුන්වයි. ද්‍රව්‍ය නිෂ්පාදනයේදී මේ සැඟවුණු ඇල්ම භාණ්ඩය නිෂ්පාදිත මොහෙතේ පටන් එයට ඈඳී තිබේ.
උදාහරණ කීපයක් ගනිමු. ඇපල්  iPhone වලට ගොඩක් අය  කැමතියි. මටත් එකක් තිබෙනවා . මගේ mobile දුරකථන ගිවිසුමට අනුව මට නිකම් ලැබෙනවා එකක්. හැබැයි මම ඒ එකක් ලැබෙනකම් නිදි මරාගෙන බල සිටිනවාද? හම්බ වුනේ නැතිනම් වෙන එකක් අර ගන්නවා. නමුත් මමවත් ඔබවත් වගේ නොවන පිරිසක් ඉන්නවා,  එය (අලුත්ම version එක ) වෙළඳ පොලට ඉදිරිපත් කරන දිනය ඇඟිලි ගනිමින්. සමහරු කුඩාරම් හදාගෙන සාප්පුව ඉදිරි පිට පෝලිම් ගැහිලා ඉන්නවා. මේ ගොල්ල අර දුරකථන වර්ගයට ජිවයක් ලබා දීල තමන්ගේ ජිවිතයට අවශ්‍යම භාණ්ඩයක් කර ගෙන. ඒගොල්ල ඒකට fetish එකක් ඇති කර ගෙන. 
මේක x -box , Sony Play Station ආදියටත් තියෙනවා. මරා  ගන්නවා පෝලිම් වල ඊළඟ අලුත්ම version එක එලියට දාන  දවසට . 
ඊළඟට බලමු 2011 ඇති වුන ලන්ඩන් කලබල පිළිබඳව ? "http://en.wikipedia.org/wiki/2011_England_riots"
මෙය ඇතිවුනේ පොලිසිය මාක්  duggan  නැමැත්තා  මැරුව  නිසා . ඔහු දන්නා මත්  ද්‍රව්‍ය  ප්‍රවාහකයෙක් . ඔහු ළඟ  ආයුධ  තිබුනද නැත්ද මම දන්නේ නැහැ . නමුත් ඔහු ඒ වගේ අනිකුත්  තරුණයන් (වැඩි පිරිස ) මේ මත්  ද්‍රව්‍ය  ප්‍රවාහක වැඩේට බහින්නේ ළමයින්ට කන්න දෙන්න නෙමේ.  තමන්ට අවශ්‍ය භාණ්ඩ ගන්න . ඒ භාණ්ඩත් අපට ඔබට අවශ්‍ය දේම නෙමේ. nike , adidas සපත්තු , mobile phone , ralph lauren වගේ නාමික භාණ්ඩ ගන්න. මේවා හුඟක් ගණන් . මේවා fashion නම්. Brand names . මේවා නැතුව මේ ගොල්ලන්ට එලියට බහින්න බැහැ . අපටත් මේ ප්‍රශ්නය ටිකක් තියෙනවා. හොඳ french connection වගේ label එකක් තියෙන කන්නාඩි දෙකක පැළඳුවේ නැත්නම් office එකෙත් ගණන් ගන්නේ නැහැ.
එතකොට මේ ලන්ඩන් riot එක. එකේදී මාර්ක් වෙනුවෙන් මිනිස්සු කලේ කඩ කඩපු  එක.  කඩ කඩලා  ඒ වලින් අර Brand names භාණ්ඩ තමා  ඉස්සුවේ. ඔන්න මේ "Fetish " එක යන දුර. මේ කිසිම තැනක ඔය භ්නද හදපු ශ්‍රමිකය හා භාණ්ඩය අතර සම්බන්ධතාවක් ගැන කවුරුත් හිතනවාද ? නැහැ . පොලිසියටත්  ගහල අර භාණ්ඩ වලට ඇති ඇල්ම නිසා කෝලාහල කරනවා විතරයි. මේක තමයි ධනවාදයට ඕනේ .
හැබැයි මේ ධනවාදී සමාජයේම තව පැත්තක් තිබෙනවා. එක තම දැන් Sainsbury වගේ විශාල supermarket වල විකුනන්න තිබෙන "සාධාරණ වෙළඳාම fair  trade  " කියන ලේබලය ගහපු භාණ්ඩ. තේ කොළ , කෝපි , කෙහෙල් ගෙඩි වගේ දේ. මෙතන මොකද වෙන්නේ. පාරිභෝගිකයාට බල කරනවා භාණ්ඩ අතර සම්බන්ධතාවයෙන් එපිට බලන්න. එයාලම කියනවා මේ සාධාරණ වෙළෙඳ භාණ්ඩ නිපදවා  තියෙන්නේ නිපදවන ලද ශ්‍රමිකයට ශ්‍රමයට සරි ලන පරිදි මුදලක් ගෙවල අඩු ලාභයක් අරගෙන කියල. ඉතින් අපත් සවිඥානකව ඒවා මිලදී ගන්නවා. මෙතැනදී කවුරු සුරා කෑම කියල දෙයක් නැහැයි කියල උඩ  පැන්නත් මේ 
fair  trade තේ කොළ ආදිය විකිනිමෙන්ම පේනවා ඒ ගොල්ල එහෙම දෙයක් තියෙන බව පිලි ගන්නවා කියන එක. 

නොනවතින විප්ලවය

සමාජවාදය තනි රටක ගොඩ නගන්න බැරි අයි කියන කරුණ මත පොඩි සංවාදයක් ගියා  රාමචන්ද්‍රගේ අඩවිය කරන රාමචන්ද්‍ර මහත්මයා  එක්ක. ඉතින් අපට මතක් කර ගන්නත් එක්ක නොනවතින විප්ලවය ගැන link ටිකක් දානවා. මොකද ඉස්සරහට යන කතා වලට මේක වැදගත් වෙන නිසා. 

මාක්ස් නොනවතින විප්ලවය වචන දෙක මුලින්ම පාවිච්චි කරන්නේ  "the Holy Family " පොතේ ;

http://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/holy-family/

මේ පොතේ 3 වන පරිචේදයේ "Critical Battle Against the French Revolution"  කියා කොටස wikipedia එකේ උපුටා  දක්වනව.

http://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/holy-family/ch06_3_c.htm

Napoleon represented the last battle of revolutionary terror against the bourgeois society which had been proclaimed by this same Revolution, and against its policy. Napoleon, of course, already discerned the essence of the modern state; he understood that it is based on the unhampered development of bourgeois society, on the free movement of private interest, etc. He decided to recognise and protect this basis. He was no terrorist with his head in the clouds. Yet at the same time he still regarded the state as an end in itself and civil life only as a treasurer and his subordinate which must have no will of its own. He perfected the Terror by substituting permanent war for permanent revolution. He fed the egoism of the French nation to complete satiety but demanded also the sacrifice of bourgeois business, enjoyments, wealth, etc., whenever this was required by the political aim of conquest. If he despotically suppressed the liberalism of bourgeois society — the political idealism of its daily practice — he showed no more consideration for its essential materialinterests, trade and industry, whenever they conflicted with his political interests. His scorn of industrial hommes d'affaires was the complement to his scorn of ideologists. In his home policy, too, he combated bourgeois society as the opponent of the state which in his own person he still held to be an absolute aim in itself. Thus he declared in the State Council that he would not suffer the owner of extensive estates to cultivate them or not as he pleased. Thus, too, he conceived the plan of subordinating trade to the state by appropriation ofroulage [road haulage]. French businessmen took steps to anticipate the event that first shook Napoleon’s power. Paris exchange- brokers forced him by means of an artificially created famine to delay the opening of the Russian campaign by nearly two months and thus to launch it too late in the year.

ට්‍රොට්ස්කි ගේ "permanent revolution":

 

http://www.marxists.org/archive/trotsky/1931/tpr/pr-index.htm

wikipedia:

http://en.wikipedia.org/wiki/Permanent_revolution

"Permanent revolution is a term within Marxist theory, established in usage by Karl Marx and Friedrich Engels by at least 1850 but which has since become most closely associated with Leon Trotsky. The use of the term by different theorists is not identical. Marx used it to describe the strategy of a revolutionary class to continue to pursue its class interests independently and without compromise, despite overtures for political alliances, and despite the political dominance of opposing sections of society.

Trotsky put forward his conception of 'permanent revolution' as an explanation of how socialist revolutions could occur in societies that had not achieved advanced capitalism. Part of his theory is the impossibility of 'socialism in one country' – a view also held by Marx,^[1] but not integrated into his conception of permanent revolution. Trotsky's theory also argues, first, that the bourgeoisie in late-developing capitalist countries are incapable of developing the productive forces in such a manner as to achieve the sort of advanced capitalism which will fully develop an industrial proletariat. Second, that the proletariat can and must, therefore, seize social, economic and political power, leading an alliance with the peasantry."