Thursday 17 December 2020

විසි වසරකට පෙර




විසි වසරකට පෙර 
අද වැනි දිනක 
වැවක් අසබඩ 
අතිනත ගතිමු 

බිඳුණු හදක් 
සුවපත් කර ගන්නට 
නොහැකි යයි
මා නිබඳ සිතුවත් 
ඔබේ ඉවසුම 

ඔබේ සිනහව 
ඔබේ කරුණාව 
ඔබේ තරහව 
ඔබේ දැඩි කම 

ඒ සියල්ල අමතක කර 
ජීවිතය නැවතත් 
අරඹන්නට 
නව මගක් යන්නට 

ආලෝකයක්ම විය 

ඔයා  කවදද අපේ කතාව 
ලියන්නේ සිංහලෙන් හරි 
ඔබ නිතර ඇසුවත් 
මට තවමත් හිතෙන්නේ 
ඒ කතාව හිතේ තිබුනම 
ඇති 




Sunday 6 December 2020

කියුබාව, සත්‍යය සහ කැමරාකරු

Cuban Houses
ළඟකදී මා සමග එකට සෝවියට් දේශයේ උගත් කියුබානු මිතුරන් හතර දෙනෙකු නැවත සොයා ගැනීමට හැකි වුනි. ඒ සඳහා උපකාර  කලේ රතනපාල නමැති මහතෙකි. ඔහු කියුබාවේ ශ්‍රී ලංකා තානාපති කාර්යාලයේ සේවය කළ අයෙකි. 
මා සමග උගත් කියුබන් යහළුවන් ගැන වසර පහකට පමණ ඉහතදී මගේ බ්ලොගයේ ලියා තිබුනු බව  සමහර පාඨකයන්ට මතකයේ තිබෙන්නට පුළුවන. මේ ඒ ලිපි වලින් දෙකකි..

They still have these carts like in Eastern Europe

මේ ලිපි මාලාවේ දෙවන ලිපියේ සඳහන් එචේවාරියා අරියෙල්, කස්තියෝ, ඔස්වල්ඩෝ ඔලිවා ආදීන් නැවත  හමුවීමත් සමග ඔවුන්ගෙන් ලත් තොරුතුරු මත,  කියුබාව පත්වූ  තත්වය ගැන ලිවිම මේ ලිපියේ අරමුණයි. මම සැමවිටම ලැබෙන තොරතුරු සොයා බලන අතර මගේ අදහස්ද යාවත්කාලීන කර ගන්නා අයෙක්මි. මගේ පරණ ලිපි හා නව ලිපි කියවන විට ඒ බව වැටහෙනු ඇති.   

කියුබාව ගැන මගේ සිතේ කොහොමත් තිබුනේ මෘදු අදහසකි. එක හේතුවක් නම් අපේ  තරුණ වියේදී අප විසින් රොමැන්තිකරණය කරගත්  කියුබානු විප්ලවයයි. දෙවන හේතුව වූයේ එය මෙහෙයවූ චාම්, එහෙත් වීරත්වය මුසු නායකයන් දෙපල වූ චේ ගෙවාරා හා පිදෙල් කස්ත්‍රෝය. අපේ පාරිශුද්ධ වූ පරමාදර්ශී සිහින ලෝකයේ කියුබාව සමාජවාදී පාරාදීසයක් නම් සෝවියට් දේශය  සමාජවාදී දෙව්ලොව විය. 

මගේ මහත් පුදුමයට හේතුවක් වූයේ කියුබාව සමාජවාදී රටකට තිබෙන හොඳම මොඩලය ලෙස බ්‍රිතාන්‍ය  කම්කරු පක්ෂයේ ඇතැම්  සාමාජිකයන් සළකන බව දැන ගැනීමයි. වසර කිහිපයකට පෙරාතුව, කෝබින් ගේ අවධියේ දී සමහරු කියුබාවට ගොස් ජීවත් වීමට පවා කැමැත්තෙන් සිටියහ. නමුත් ඒ දිනවලදීම මගේ සිතට නැගුනු සිතිවිල්ලක් නම් සම්පූර්ණ බටහිර මාධ්‍ය ජාලා සමූහයම කියුබාවේ නොයෙකුත් හිඟකම් , පසුගාමී භාවයන් පෙන්වද්දීම  ඔවුන් එසේ සිතන්නේ ඇයිද යන්නය. බටහිරදී ඔබට ඔබේ දේශපාලකයා තෝරා ගැනීමට ඡන්දය දිය හැකි අතර ජීවිතය කියුබාවේ තරමටම අපහසු නොවන සුඛෝපභෝගී එකකි. (සැමටම සුඛෝපභෝගී නොවන බවද සැබෑවැකි). මේ  ටෝරි පාලනය හැර එක්සත් රාජධානියේ ඇති ප්‍රශ්නය කුමක්ද? එය ධනවාදී රටක් බව සැබෑය . එහෙත් ඔබට නොමිලේ ප්‍රතිකාර ගැනීමට නිදහස් සෞඛ්‍ය සේවයක් තිබේ. ඔබ රැකියා විරහිතයෙක් නම් රජය ඔබට සහනාධාර මුදලක් ලබා දෙයි. ඔබේ නිවසේ කුලිය ගෙවයි. දරුවන්ට ආහාර කූපන් පත් ලබා දෙයි. ඇඳුම් කූපන් ලබා දෙයි. නොමිලේ දන්ත වෛද්‍ය පහසුකම් ලබා දෙයි. නොමිලේ ඇස් කණ්නාඩි  සහ බෙහෙත් ලබා දෙයි. ලබා දෙන තට්ටු ගෙවල් අති සුඛෝපභෝගී ඒවා නොවුවත් කියුබාව හෝ ලංකාව වැනි රටවල ඇති සමහර නිවාස වලට වඩා ඒවා හොඳය. (මේ ලංකාවේ පොහොසත් මධ්‍යම පන්තිකයන් ගැන කියන්නක් නොවන නිසා කලබල නොවන්න) 

මා කිසි දිනක කියුබාවට නොගියද සමාජවාදී සෝවියට් දේශයේ උගත්තෙක්මි. මා ඉතා ඉක්මනින් වටහා ගත්  දෙය නම් සෝවියට් දේශය එහි වැසියන්ට සමාජවාදී දෙව්ලොවක් නොවන බවයි. ඒ එසේ වුවද සෝවියට් දේශය සමග ඉමහත් සොඳුරු බැඳියාවක් අපට තිබුණි. සමහර විට ඒ පියකරු රුසියානු කෙල්ලන් නිසාද නැතහොත් ආසියානු රටකදී, නිවසකදී නොලැබෙන තරමේ නිදහසක් යුරෝපීය රටක විඳින  නිසාද යන්න නොදනිමි. නමුත් සෝවියට් දේශය එදවස අසූව දශකයේ ශ්‍රී ලංකාවට  වඩා නම් දියුණු රටක් විය.   ඔවුන් අපට ඉතා සංග්‍රහ ශීලි වූ අතර නොමිලේ විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනයද ලබා දුනි. එය එක්තරා ආකාරයකට විශේෂිත වූ රටක් විය. දූපත් රටක් වූ ශ්‍රී ලංකාවෙන් පැමිණි මට ලෝකයට   අභිමුඛ වීමට දෑස් විවර කර දුන්නේ සෝවියට් දේශයයි.  

එක්සත් රාජධානියේ ජීවිතය අපට දියුණු වීමට හා මුදල් උපයා ගැනීමට අවස්ථාවක් ලබා දුනි. සෝවියට් දේශයේ උගත් අනිකුත් බොහෝ විදේශීය උපාධිධරයන්ද ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදය, ඔස්ට්‍රේලියාව, කැනඩාව, නවසීලන්තය හා යුරෝපීය රටවල් වලට සංක්‍රමණයව පදිංචි වුනි. ඔවුන්ගේ ජිවන තත්වයන්ද වඩා යහපත් ඒවා බව සැඟවිය නොහැකිය. එසේම ඉන්  බොහෝ දෙනා වැඩිදුර ඉගෙන අධ්‍යාපනඥයන්, විද්‍යාඥයන් සහ තම ක්ෂේත්‍ර වල ප්‍රවීණයන් බවටද පත්වූහ. බටහිර රටවලින් ජිවිත දියුණුවට ලැබුණු අවස්‌ථාවන් ගෙන් උපරිම ප්‍රයෝජනයක් ගැනීමට ඔවුහු දක්ෂයන් වූහ.    එහෙත්  සමාජවාදී සෝවියට් සමූහාණ්ඩුවේ ගතකල ජීවිතය පිළිබඳ නොස්ටල්ජියාව සහ බැඳීම ඔවුනතර තවමත් නොවෙනස්ව පවතී. 

මගේ කියුබානු මිතුරන් කොහේ වෙසෙනු ඇත්ද යන්න  ගැන මම නිතරම සිතුවෙමි. විශ්ව විද්‍යාල සමය තුලදී ඔවුහු මට නිතරම පාපන්දු ක්‍රීඩා කිරීමට යාමට ආරාධනය කළහ. රුසියාවේ දරුණු ශීත සමය තුල පවා අපි පාපන්දු ක්‍රීඩා කළෙමු. ෆේස්බුක් හරහා නැවත  හඳුනා ගන්නට ලැබුනේ මට ඉන් හතර දෙනෙකි . ෆේස්බුක් ගිණුම තවමත් රැගෙන යන්නට එයත් හොඳ හේතුවකි.  බොහෝ  මිතුරන් වඩා හොඳ ජිවන තත්වයන් උදෙසා කියුබාවෙන් ඉවතට පියාඹා ගොස් තිබුණි. මම ඔවුන්ගේ වරදක් නොදකිමි. අප කළේද එයමය. මා හඳුනා ගත්තේ එචේවරියා අරියෙල්, රූබෙන්, ඔස්වල්දෝ ඔලිවා සහ උදෙය් රමිරස් මෝසා ය.   උදේයි සහ අරියෙල් තවමත් සතුටින් ජීවත් වන්නේ කියුබාවේය. උදෙයි තමන්ගේ විවාහක පවුල මෙන්ම මව, සහෝදරිය හා නෑදෑයන් සමග ජිවත් වෙයි. ඔස්වල්දෝ රැකියාව කරන්නේ ටෙනරිෆ් වලය. රූබෙන් රැකියාව කරන්නේ ආර්ජන්ටිනාවේය. අරියෙල් කියුබාවේ රාජ්‍ය විදුලි බල සමාගමක අධ්‍යක්ෂකවරයෙකි. 

අරියෙල් පැවසුවේ සෝවියට් දේශය බිඳ වැටුණු පසු කියුබාවේ ජීවිතය ඉතා දුෂ්කර එකක් වූ බවයි. එය කියුබානු සමාජවාදී ආණ්ඩුවටඉතා අපහසු වූ  කාලයක් බව මම දැන සිටියෙමි. සෝවියට් දේශය කියුබාවේ සීනි සහ අනිකුත් නිෂ්පාදන වල ප්‍රධාන ගැනුම්කරුවා වූවා  පමණක් නොව යුධ ආධාර සපයන්නා ද, අඩු මිලට ඛනිජ තෙල් සැපයුම් කරුවාද   විය. එසේම සමාජවාදී රටවල් සමූහය සමගම කියුබාව හොඳ ආර්ථික සම්බන්ධතාවයක්ද වෙළඳාමක්ද  පවත්වා ගෙන ගියේය. සමාජවාදී රටවල බිඳ වැටීමත් සමග මේ සියල්ල නතර විය. කියුබාවට එදිරිව එක්දාස් නමසිය හැට ගණන් වල සිට පවත්වාගෙන එන ඇමෙරිකානු සම්බාධක නිසා තත්වය තව තවත් දරුණු විය.  

කියුබාව පිළිබඳව එකිනෙකට ප්‍රතිවිරෝධී මතයන් දෙකක් සැමදාමත් පැවතුනි. සමාජවාදීන් පවසන්නේ කියුබාව සීග්‍රයෙන් දියුණු වන, තෙවැනි ලෝකයේ නොවන රටක් බව හා, ඇමරිකානු සම්බාධක නොමැති වූවා නම් වඩාත් දියුණු රටක් විය හැකිව තිබෙන බවයි.   ප්‍රතිවිරුද්ධ මතවාදීන් පවසන්නේ එය තෙවන ලෝකයේ, සාමාන්‍යයෙන්  "බනානා රිපබ්ලික්" ලෙස උපහාසයෙන් හඳුන්වන, මානව හිමිකම් නොමැති අපායක් බවයි. අප දැන් දන්නේ කියුබාව විදේශ සංචාරකයන්ට රට විවෘත කිරීමත්  සමග සෑහෙන දියුණුවක් ලබා ඇති බවයි. එසේනම් මේ දෙපසටම පක්ෂාපාතී නොවන මතයක් අපට සොයා ගත හැකිද?   

පසුගිය දිනෙකදී මම විශිෂ්ඨ යයි කිවහැකි වාර්තා චිත්‍රපටයක්  නැරඹුවෙමි. මා අසා ඇති පරිදි ෆිදෙල් කස්ත්‍රෝ කිසි දිනෙක ඇමෙරිකානු ජනතාවට දොස්නගා,  විවේචන කර නොමැත. ඔහුගේ දරුණු විවේචන නිතර එල්ල වූයේ ඇමෙරිකානු විදෙස් පිළිවෙතට හා ඇමෙරිකානු රජයටය. ඔහු කිසිදු දිනෙක ඇමෙරිකාව විසින් අත්කරගත් විද්‍යාත්මක ක්ෂේත්‍රයන් හි  ජයග්‍රහණ මෙන්ම සංගීතය හා වෙනත් ක්ෂේත්‍රයන් හි ජයග්‍රහනද හෙලා නොදුටු බව මෙම වාර්තා චිත්‍රපටය ඔප්පු කර පෙන්වයි.   නමුත් එක්සත් ජාතින් ගේ සංවිධානය  ඇමතීමට පළමුවරට එක්සත් ජනපදයට ගොඩ බට වෙලේ ඇමෙරිකානු ආගමන විගමන නිලධරයන් ජනාධිපතිවරයෙකුට සුදුසු ලෙසට කස්ත්‍රෝට  සැලකුවේ නැත. ඔහු එයද සිනාමුසු මුහුණින් භාර ගත්තේය. ඔහුගේ එදා රැස්ව සිටි ලෝක නායකයන් ගෙන් විනාඩි ගණනක අත්පොළසන් නාදයක් ලැබුණි.   

චිත්‍රපටයේ තිර රචනය ලියා, නිෂ්පාදනය  සහ අධ්‍යක්ෂණය ද කරන ලද්දේ ජෝන් ඇල්පට් විසිනි. ඔහු කියුබාවට යාම් ඊම් පටන් ගත්තේ හැත්තෑ දශකයේ මුල සිටය. කියුබානු ඉතිහාසය හා දේශපාලනය හැදෑරීම ඔහුගේ එක අභිලාශයක් විය. භාණ්ඩ හිඟකම් පැවතුනත් කියුබාව තම හොඳම කාලය ගත කලේ හැත්තෑව, අසූව දශකයන්හිදීය.  මිනිසුන් ගේ සාපේක්ෂව කරදරයකින් තොර, සෞඛ්‍ය ආරක්ෂාව ඇති ජීවිත ගත කළහ. මේ කියන්නේ දියුණු බටහිර රටකට සාපේක්ෂව නොවේ. තෙවැනි ලෝකයේ රටකට සාපේක්ෂවය. නමුත් 1992 වනවිට සම්පුර්ණ වූ සෝවියට් දේශය ප්‍රමුඛ  සමාජවාදී කඳවුරේ නාය යාමත්  සමග කියුබානු ආර්ථිකයේ බිඳ වැටීම ඇරඹුණි.  ඒ වනතුරුම  අතිශයින්ම සෘජු රාජ්‍ය  මැදිහත්වීමක් සහිත ආර්ථිකයට ගසා තිබූ සෝවියට් මුක්කු ශක්තිමත්ව තිබුණි.

ජෝන් ඇල්පට් මේ අතිශය සංවේදී කාලය වාර්තාගත කරන්නේ ඉතා සංයමයෙනි. ඔහු නිතර  හමුවී රූපගත කළ පවුලක ගොවින් තිදෙනෙක් සහ ඔවුන්ගේ සහෝදරියද සතුටින් විසීය. නමුත් ආර්ථිකය කඩා වැටුණු අවධියේ කිසිම මසක් සොයා ගැනීමට අපහසු විය. මස් ග්‍රෑම් පන්සියක් සතියට වරක් කූපන් වලින් දෙනු ලැබේ. අහල පහල අසල්වැසියන් මේ ගොවීන්ගේ ගවයින් දෙදෙනා සොරකම් කළහ. ඔවුන්ට ගොවිතැන් කිරීමට ගවයන් නොමැතිව අසරණ විය. ජෝන් සොරකම් කල පාර්ශ්වයන්  විවේචනය කලේ නැත. ඔහු එදෙස බැලුවේ සානුකම්පිතවය.  ඉන් එක ගොවියෙකුට උගුරේ පිළිකාවකින්  කතා කල නොහැකි වූ විට අමෙරිකාවෙන් ගෙනෙන කෘතීම ශබ්ද යන්ත්‍රයක් සවි කර ගැනීමට ජෝන් මුදලින් උපකාර කළේය. දෙදාස් ගණන් වල දී ඔහු කලින් දැන සිටි පවුල් කිහිපයක්ම කියුබාවෙන් වෙනත් රටවලට ගොස් තිබුණි. මගේ මිතුරන්ට මෙන්ම ඔවුන්ගේද ඉවසීමේ සීමාව  ඉක්මවා ගොස් තිබුණි. කියුබාවෙන් ඉවතට සංක්‍රමණය බොහෝ අයට දරුවන් සිටියහ. ඔවුන්ට තම දරුවනට හරි යමක් කෑමට බිමට දීමේ නොහැකියාව  එවැනි තීරණයක් ගැනීමට බල පාන්නට ඇත.  

මේ සමහර පවුල් වලට මුලින් තිබූ වැසිකිලි පහසුකම් පවා තිබුනේ නැත. හේතුව ඒවා කැඩී බිඳී ගිය විට අලුත්වැඩියා කිරීමට රජයේ ආයතන නොපැමිණීමයි. ඒවාට මුදල් නොතිබුණි. 

ටෙනරිෆ් හි රැකියාව  කරන ඔස්වල්ඩෝ නිවාඩුවට ගමට යන්න ඉතා ප්‍රීතියෙනි. ඔහු මට කියන්නේ ටෙනරිෆ් හි රැකියාව කළද ඔහු කියුබාවේ තමන්ගේ ගමේ ජීවත් වීමට කැමති බවයි. ටෙනරිෆ් හි රැකියාවෙන් ලැබෙන මුදල ජිවත් වීමට සෑහේ. ශ්‍රී ලංකාවේ සිට රැකියා කිරීමට මැද පෙරදිග, දකුණු කොරියාව ආදී රට වලට යන්නක් මෙනි. ඔස්වල්දෝ සිතන්නේ කියුබාවට අවශ්‍ය බහුපාක්ෂික දේශපාලන ක්‍රමයක්  හා එම පක්ෂ වලට බලයට ඒමට නිදහස් මැතිවරණයක් බවයි. එහි වැරදි තිබිය හැකි බව ඔහු පිළිගනී. නමුත් ඒක පාක්ෂික ක්‍රමයේ ඊට වඩා වැරදි ඇතැයි ඔහු විශ්වාස කරයි.

උදේයි ගේ අදහස  ඊට හාත්පසින්ම වෙනස් ය. ඔහු තවමත් කියුබාවේම ජිවත් වේ. තමන්ගේ ජිවිතයෙන් තරමක සෑහීමකට පත්වන්නේ යයි පවසන ඔහු ඒක පාක්ෂික ක්‍රමයට විරුද්ධ නොවේ. නමුත් ඔහුද පවසන්නේ කියුබාවට ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණ අවශ්‍ය බවයි. ජීවිතය ගෙනයාමට අපහසු බව ඔහුද පිලි ගනී. මට පෙනෙන්නේ ඔහුගේ කැමැත්ත ඇත්තේ චීන ක්‍රමයට  බවයි. බහු පාක්ෂික ක්‍රමයෙන් කියුබාවේ ප්‍රශ්න විසඳිය නොහැකි බව ඔහු තරයේ පවසයි. ආර්ථික ක්‍රම උඩු යටිකුරු කල යුතු බවට ඔහුද පිළි  ගනී.     

බහු පාක්ෂික ක්‍රමයේ වැරදි නැත්තේ නොවේ. ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදයේ "ඉක්මනින්ම හිටපු ජනාධිපති වීමට නියමිත ට්‍රම්ප් දෙස   බලන්න.  ඔහු ලෝකයේ බලවත්ම ජනාධිපති පදවිය විහිළුවක් කරගෙන  තිබේ. ශ්‍රී ලංකාව, ඉන්දියාව, පකිස්ථානය, බංගලා දේශය වැනි බහු පාක්ෂික ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටවල් දෙස බලන්න. බලය ලබා ගත් සෑම පක්ෂයකම දුෂිත දේශපාලකයන් ගෙන් පිරී ඇති  ඒවායේ පාලනයේ ප්‍රශ්න බොහොමයක් තිබේ. නමුත් අද වන විට බටහිර දේශපාලනය වඩාත් ඉදිරියට ගොස් තිබේ. දරුණු වංචා දූෂණ කිරීමට දේශපාලකයන්ට ඉඩක් නැත. ඒවායේ බහුජන සංවිධාන හා නීතිය ඉතා ශක්තිමත්ය. ආර්ථික වශයෙන්  බටහිර ලෝකයද නමින් පමණක් සමාජවාදය ඇති, ධනවාදී අර්ථ ක්‍රමයක් ඇති මහජන චීනයද තවමත්  ශක්තිමත්ය. (කොරෝනා වසංගතයේ අනිසි ප්‍රතිඵල නොසලකා හැර)

(ඉහත පින්තුරය 1985 හෝ 1986 දී මොස්කව් විදුලිබල හා තාක්ෂණික විශ්ව විද්‍යාලයේදී (මාද උගත්) ගත්තකි. ඉදිරි පෙලේ  රූබෙන් හා උදේයි ද පසු පෙලේ හුඑටස්, ජෝර්ජ් බෙනිටෙස් , බදියා හා ඕමාර් සිටී. )

ජෝන් ඇල්පට් ගේ චිත්‍රපටය පුරා රැඳෙන ඔහුගේ ප්‍රබල කථනය මගින් කියුබාවේ සමාජවාදී ප්‍රයත්නය දියවෙමින් යන ආකාරය සියුම්ව පැහැදිලි කරයි. අවසානයේදී සමාජවාදී ආර්ථිකයේ පිහිටට එන්නේ චේ ගේ ප්‍රසිද්ධියෙන් කොටසක් උකහා ගන්නට පැමිණෙන බටහිර සංචාරකයන් ගෙනි. ඇමෙරිකාවේ වෙසෙන කියුබානුන් ගේ නෑදෑයන්ටද මුදල් එවීමට, භාණ්ඩ එවීමට, ඇවිත් යන්නට අවසර දී තිබේ. කියුබාව සමාජවාදය අපනයනය කිරීම අත් හිටුවා ඇත. දැන් ඇත්තේ කලාපීය වාමාංශික රජයන් සමග සහයෝගිතාවයක් පමණකි. තමන්ගේ අසීරු බව යටපත් කරගෙන වෙනිසියුලාව තවමත් ඉතා අඩු මිලකට කියුබාවට  ඛනිජ තෙල් සපයන්නේ එහෙයිනි.  ෆිදෙල් ගේ සොහොයුරු රාවුල් කස්ත්‍රෝ ඉතා සෙමින් වුව කියුබානු ආර්ථිකය ලිහිල් කරමින් යයි. සීමිත වෙළඳ කටයුතු සඳහා අවසර තිබේ. සමාජවාදී පොදු දේපල අයිතිය ඉවත් වෙමින්  තමන්ගේ නිවසක් සාදා ගැනීමට, මිලදී ගැනීමට මෙන්ම  විකිණිමටද අවසර තිබේ. එසේම දක්ෂයන්ට මෙන්ම විශේෂිත ක්ෂේත්‍ර වල යෙදෙන වැසියන්ට තම දක්ෂතා වෙළඳ පොලේ විකිණිය හැකිය. ඒ කියන්නේ පෞද්ගලිකව  කොණ්ඩා කපන්නට, වඩු වැඩ වලට, ගොවිතැනට, කුඩා ආපන ශාලා වලට, ඉංජිනේරු කාර්යයන්ට අවසර තිබේ.  ඔස්වල්ඩෝ වැනි අයට  ටෙනරිෆ් වැනි බටහිර යුරෝපයට අයත් රටවල රැකියාව කිරීමට  හැකිය. ඔහුගේ සීයා පැමිණියේ ස්පාඤයෙන් බැවිනි.       

කියුබානු වෛද්‍යවරුන් වෙන රටවල ජාත්‍යන්තර සේවයට යන බව සැබෑය. ඔවුන්ගේ සෞඛ්‍ය සේවාව තවමත් ඉතා උසස් තත්වයෙන් පවතින බවද සැබෑය. එහෙත් කියුබානු සමාජවාදය අසමත්ව ඇති බවත් ඔවුන් තමන්ගේ ආර්ථික පිළිවෙත  දැඩි ලෙස වෙනස් කල යුතු බවත් මගේ හැඟීමයි. ඔස්වල්ඩෝ හා රූබෙන් මෙන්ම කියුබාවේ සිටීමට කැමති උදෙයි ගේද අදහසත් එයයි. කොතරම් අමිහිරි හා හදවතට එකඟ නොවුනද තර්කානුකූලව පිළිගත යුතු සත්‍යයද  එයයි. ජෝන් ඇල්පට් ගේ "කියුබාව සහ කැමරාකරු " චිත්‍රපටය පෙන්වා දුන්නේද  එයයි. 

සමාජවාදී කඳවුරේ හා සෝවියට් දේශයේ බිඳ වැටීමෙන් පසු  කියුබාව කොතරම් අගාධයකට වැටී තිබුනේද යන්න මා දුටුවේ මේ වාර්තා චිත්‍රපටියෙනි.   

Director John Alpert on Making the Documentary 

ප.ලි.  ඉතා සරල දිවි පෙවෙතක් ඇති වැඩි අවශ්‍යතා නැති අයට කියුබාවේ ජිවත් වීම ඉතා පහසුය. 

පින්තූර ඔස්වල්දෝ ඔලිවා ගේය.


Thursday 3 December 2020

අලුත් පැණිය ගැන

සාමාන්‍යයෙන්වෛ රසයෙකින් හැදෙන ලෙඩක් ශරීරයේ ඊට විරුද්ධව ප්‍රතිදේහ හැදුනම ඉබේම සනීප වෙනවා. (herd immunity එන්නෙත් එහෙමනේ) දැන් මේ බුකියේ සහ බ්ලොග් ලෝකයේ ඉන්න අපේ මිත්‍ර වෛද්‍යවරු ඒක නැහැ කියනවද? එහමනම් බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාව ගැන සාමාන්‍ය පෙළ ඉඳන් උගන්වපුව , අපි දැන් කියවන ලිපි බොරු වෙන්න ඕනේ නේද?

දැන් මේ පැණියෙන් ඔය සනීප වුනා කියන කට්ටිය එහෙම ඉබේ සනීප වුනු අය වෙන්න බැරිද?

කලින් PCR පරීක්ෂණ සහ ඊට පස්සේ නැවත පරීක්ෂණ කළාද?
කොරෝන වෛරසය ඉවත් වුනා කියල නැත්නම් නිගමනය කරන්නේ කොහොමද?
අඩුම ගානේ හැදුන 100 කට හා ප්ලැසිබෝ අය 50 කටවත් දීල තියනවද?

මම සාමාන්‍යයෙන් ආයුර්වේද වෙදකම් වලට විරුද්ධ කෙනෙක් නෙමේ. නමුත් හොඳට හොයා බලල , විධිමත් පරීක්ෂණ නැතිව මේවා එළියට දාන එක නිවැරදිද කියන ප්‍රශ්නය එනවා.
මම හිතන්නේ චීනෙන් සල්ලි දීලා හරි එන්නතක් ලබා ගන්න එක වඩා දියුණු පියවරක් කියල.

මේ වගේ ප්‍රවෘත්ති දාල මහජනයාට එකවරටම බලාපොරොත්තු දෙන එක හරිද?

Friday 13 November 2020

ඉල් මහා සමරුව - චූලානන්ද සමරනායක


මගේ මිතුරු චූලානන්ද සමරනායක මේ ලිපිය ලියල තිබුන. '71 කැරැල්ලේ පොඩි කොල්ලෝ ටින් බෝම්බ අරන් පොලිසියට ගහන්න එනවා මම දැකල තියනවා . බ්ලොග් එකේ ලිපියක මතන ලියල තියනවා

88-89 මම ලංකාවේ  හිටියේ නැහැ.  හැබැයි  ලංකාවේ  උන්නු 1983-84 කාලෙම විජේවීර ගැන මගේ තිබ්බේ මදක් නොපහන් හැඟීමක්. මට හිතුනේ එයා ජාතිවාදී කියල. ඒක මාක්ස්වාදයෙන් වහගෙන කියල.  ඒ පක්ෂේ නායක කෙනෙකුට මම  කිව්වා මචන් පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාලයට එරෙහි  ප්‍රශ්නය සාධාරණයි කියමු. නමුත් උඹල යන පාර වැරදියි කියල.  උඹල යන්නේ විනාශයට පාර කපාගෙන කියල. ඒ 1987 ඉන්දියාව එක්ක හමුදාව ගේන්න ගිවිසුම ගහන කාලේ. හෝ ඊට මස කිහිපයකට පසු. එතකොට මම සෝවියට් දේශයේ ඉගෙන ගන්නවා. ඌ මට කිව්වේ උඹ සුළු ධනේෂ්වර පිස්සෙක් කියල. සෝවියට් දේශය උඹේ ඔලුව කුරුවල් කරලා කියල. දැන් ඌ හොඳ ධනවතෙක්.
 මම මේක දාන්නේ මම එදා ජවිපෙ ක්‍රියා මාර්ගයට අකමැති වුනත් අජිත් පැරකුම් ගේ, ධර්මන් වික්‍රමරත්න පොත්  හෙම කියවල එක්කරගත් දැනුමින්. ඒ මර්ධනය අතිශයින් වැරදියි. අතිශයින් දරුණුයි. රජයක් වශයෙන් නොකළ යුතුව තිබුන දෙයක්. ආණ්ඩුව ට ගන්න තිබ්බ ක්‍රියා මාර්ග ගොඩක් තිබුන. ජවිපෙ විසින් දියත් කළ තකතීරු , පක්ෂග්‍රාහී භීෂණය වැරදියි කියල අපි හැමෝම කියන නිසා නැවත කියන්නේ නැහැ. ඒකට සහභාගී වුනු අය ඒක කලේ අනිත් උන්ට හොඳක් කරන්න යනව කියන සාධනීය හැඟීමෙන්. අද අපට හමුවන චූලානන්ද ල අජිත් පැරකුම් ල දිහා බැලුවහම ඒක පේනවා. මේ හොඳ සුන්දර මිනිස්සු තමා එතැන හිටියේ .

   සෝවියට් දේශය (මට ඉගැන්වූ ගුරවරු) ලංකාවේ  කැරලි දෙකම අනුමත කළේ නැහැ. ඔවුන් කීවේ ඒවා "අති වාමාන්ශයේ ළඳරු වලිප්පු ". ඒක ලෙනින් ගේ කියමනක්. මට අදත් මතක් වෙන්නේ  අපේ ඒ වයසක ගුරුවරු ඒවා හරියට දැක්ක  නේද කියල. 

- මෙතන පෙරටුගාමී කියල ලියල තියෙන්නේ   පෙරටුගාමී  සමාජවාදී පක්ෂයට (ශ්‍රී ලංකා පෙරටුගාමී පක්ෂයට නොවේ) 
*****************************************************************
තවත් ඉල් මහ සමරුවක් අතීතයට එක්වෙමින් යයි. තව දින කිහිපයකින් තාප්ප මත ඇලවුණු පෝස්ටර් සහ විවිධ මාධ්යයන්හී පලවූ සටහන්ද වියැකී යනු ඇත. 1989 වසරේ මුහුණ දුන් දරුණු මර්ධනයෙනක් පසු දශක තුනක් ඉක්ම ගොසිනි. මේ දශක තුන තුළ පමණක් නොව ජීවිතය ගෙවෙන තුරාවට මට නොවැම්බර් කටුක මතකයන් සමගින් සිහිපත් වන තවත් මතකයකි.
ඉතාම බිහිසුණු මර්ධනයක කූටප්රාප්තිය සනිටුහන් කරමින් විජේවීර ගමනායක ඇතුළු සහෝදරවරුන්  අත්අඩංගුවට පත් පුවත ප්ර සිද්ධ කළ මොහොතට පසුදින ගාලු පාරේ රත්මලාන බෙලෙක් කඩේ හන්දිය ආසන්නයෙහි මට අප කලාපයෙහි නායක සහෝදරයා හමුවිණි. ඉතාම අනතුරුදායක තත්වයක් යටතේ එහි පැමිණි ඔහු විජේවීර සහෝදරයා අත්අඩංගුවට පත්වීමේ පුවත තහවුරු කළේය.  එදා ඒ මොහොතෙහිදී ඔහු මට පැවසූ වදන් මගේ මතකයෙහි සදතනිකව සටහන්ව තිබේ. 'සහෝදරයා, අපි දැන් නටන්නෙ දැලක් උඩ. කොයි මොහොතෙ දැල ගැස්සුවත් අපි කවුරු හරි ඇතුලෙ." අප මුහුණ පා සිටි තත්වය විග්රහ කිරීමට ඊට වඩා වදන් අනවශ්‍යය. ඉදින් ලද උපදෙස් පරිදි කමිටු විසුරුවා හැර සීමිත අත්‍යවශ්‍යවම්  සබඳකම් පවත්වා ගැනීමට උපදෙස් ලැබිණි. වෙන්ව යාමට පෙර ඔහු මට මෙවන් පියවරක් යෝජනා කර සිටියේය. 'ඔහේ ඉන්නෙ බරපතල අනතුරක. ඒ නිසා ඔහෙව අම්පාර පැත්තට යවන්න හිතා ඉන්නවා." මම එවේලේ ඔහුට මෙසේ කීමි.' අපි ඉන්නෙ දැල උඩ නං කොහේ ගියත් ඒකේ වෙනසක් නෑ. එන තත්වයකට මුහුණ දෙමු." එසේ අපි වෙන්ව ගියෙමු. මම ඉන්පසු කෙදිනක හෝ මේ මිනිසා නොදුටිමි. ජපුර සරසවියෙහි භික්ෂු අංශයෙන් දේශපාලනය අරඹා දැවැන්ත චරිතයක් බවට පත් හල්වල ඉන්ද්රුසාර නම් තරුණ භික්ෂුව අසූ නමය අග යළි මට එසේ හමුවන්නේ උපැවිදිව නිශ්ශංක  නම් නාමයෙනි. ඔහු කී පරිදිම අසූනමයේ දෙසැම්බර් මස දැල යළිත් ගැස්සිණි, මම ඇතුලට වැටුණෙමි. තෙවරක් විලංගු මැද ගෙවුන අසීරු සමයකින් පසු 1993 මාර්තු මස එළියට පැමිනෙන විට නිශ්ශංක නම් මිනිසාද ඇතුළුව තවත් බොහෝ  සහෝදර සහෝදරියන් පිලිබ‍ඳව ඉතුරුව පැවතියේ අරගල සමයෙක විශ්වාසය සහ සහෝදරත්වය මත පා තබා ගිය ගමනක මතකයන් පමණි. 'සහෝදරයට අහවල් තැනදි සහෝදරයෙක්/සහෝදරියක් මුණගැහෙයි. ලැබෙන පණිවුඩේ අනුව වැඩ කරන්න." ඒ හොඳටම ප්රමාණවත්ය. එහි වූවේ අමිල විශ්වාසයයි. ඒ මොහොතේදී හඳුනාගැනීමට ලැබුණ පුද්ගලයන් සමග පවා අප බොහෝදුර ගමන් කළේ ඒ විශ්වාසයේ මහිමයෙනි. ගෝනි බිල්ලන් සරද්දී, ඇතැම් අවස්ථාවල අත්අඩංගුවට පත් සහෝදරවරුන් හන්දිවල තබාගත් රැකවලුන් සිටිද්දී ඒ සහෝදරයන් ඉදිරියෙන් පවා යන්නට අපට ශක්තිය ලැබුණේ ඒ විශ්වාසයේම මහිමයෙනි. 

අසූනමයෙහි සලකුණු වූයේ දේශපාලන වශයෙන් අප පරාජයය යයි මම විශ්වාස නොකරමි. එයට අදාල නම  'මර්ධනයට ලක්වීම'යි. හැත්තෑ එකේදී පළමු වරට ලද මර්ධනයේ කටුක අත්දැකීම දෙවන වරද ලැබීමයි. එසේම එය දේශපාලන ව්යානපාරයක් ලෙස අපට අලුතින් සිතන්නට යෝජනා කළ මොහොතයි. විජේවීර සහෝදරයා යෝජනා කළ පරිදිම අලුත් මං සෙවීමට අවස්ථාවයි. එය පරාජය නොව අලුතින් නැගෙන්නට ප්රදවේශය බව හොඳින්ම පැහැදිලි වූවේ ඉතා කෙටි කලක් තුළ නැවත පාර්ලිමේන්තු අසුනක්ද දිනාගනිමින් නැගී සිටින්නට ජවිපෙ ලද ශක්තියයි. 

මා දකිනා පරිදි නම් අපේ දේශපාලන අරගලය පරාජයේ ලකුණු දකින්නේ අනූ හතරේදී කමල් දේශප්‍රිය  (සෙනෙවි) සහෝදරයා ඇතුළු කණ්ඩායමේ නික්ම යාමත් සමගිනි. එදා ජවිපෙ අහිමි කරගත්තේ වැටුණ ව්යාාපාරයක් නැවත නගා සිටුවන්නට දැවැන්තම කැපවීම් කළ කාඩර්වරුන් පිරිසකි. අසූ පහේදී හොරණ පුද්ගලික පංතියක සුගත් අශෝකද සිල්වා නම් කොළඹ වෛද්ය පීඨයේ සුන්දර සගයකු සමගින් මට හමුවූ කමල් යනු අපූර්ව චරිතයකි. පසුව එය මගේම පාසල් සගයකු වූ මහින්ද සෙනරත් කැළණිය සරසවියේ වික්රම ඇතුළු තවත් සහෝදරවරුන් ගණනාවක දැඩි බැම්මක් දක්වා වර්ධනය වූවේ දේශපාලන අරගල බිම තුළය. මේ කණ්ඩායම අතර සිටි තවත් ප්රතිභාසම්පන්න චරිතයක් ලෙස විමල් වීරවංශට ඒ යුගය වෙනුවෙන් අදාල ගෞරවය දිය යුතුය. මර්ධනයේ හස්තය ඉතා ලං ලංව එසවෙද්දී, සුගත් සහෝදරයාගේ සහෝදරියගේ නිවෙස පිටුපස කොරටුවක කානුවක කළුවරේ පොලිතින් කැබැල්ලක් මත වැතිර තරු දිදුලමින් පැවති අහසක් යට පොදු අරමුණක් උදෙසා කැපවන සුන්දර අනාගතයක් පිලිබඳ අප අසිරිමත්ම සිහින දුටු අවස්ථාව ජීවිතයේ එවන් මතකයන් අතර එකක් පමණි. පසුව සුගත් මාතරදී මරාදමනු ලැබිණි. 

දේශපාලන ව්‍යාපාරය  යළි බරපතලම ප්‍රහාරයකට ලක්වනුයේ විමල් වීරවංශගේ නික්ම යාමත් සමගිනි. එය එක් අතකින් ජවිපෙ සිය දේශපාලන දැක්ම පිලිබඳව බරපතල ලෙස කල්පනා කළ යුකු අවස්ථාවකැයි මම සිතමි. මාක්ස්වාදයත්, ජාතිකවාදයත් එකට මුහු කර දියත් කරන්නට තැත් දරන ලද ව්‍යාපාරයකට  මෙය නැවත සිතන්නට අනගි අවස්ථාවක් විවර කළේ යයි මම සිතමි. විමල් හට පුද්ගලික විවේචන කිරීමට වඩා වැදගත් වන්නේ මේ දෘෂ්ටියෙහි පිරිපහදුව ගැන අවධානය යොමු කිරීම යයි මම තවමත් කල්පනා කරමි.
විමල් ජවිපෙ හැර දමා සිය දේශපාලන අනාගතයෙහි ස්වයං විනාශය නම් මාවතට පිලිපන් දින රාත්‍රී  මම කමල් හමුවීමට ඔහු එවක විසූ කුලී නිවෙසේ උඩු මහලට ගියෙමි. ඇති වෙමින් පවත්නා වෙනස ගැන කතා කිරීමට ඇවැසි යයි මගේ අත් අල්ලාගෙන කී ඔහුට මම මෙසේ පවසා පිටව ආවෙමි. 'උඹ තියන්න හදන්නෙ වැරදි පියවරක්. මෙතන ඉඳල මං උඹේ දේශපාලනය එක්ක නෑ." මම පිටව ආවෙමි. එහෙත් පිලිකාවට ගොදුරුව අපෙන් වේදනාබර අයුරින් වෙන්ව යනතුරුම මම ඔහුගේ මිතුරකු ලෙස සිටියෙමි. දේශපාලන මතවාද සම්බන්ධයෙන් විවිධ අවස්ථාවල ගැටුණෙමි. එදා එක මගෙක ගොස් අද විවිධ ස්ථානයන්හී සිටියද බොහෝ සහෝදරවරුන් සමග අදටත් අපේ සම්බන්ධය එසේය. දේශපාලනයෙහිදී අපි ගැටෙමු. එහෙත් මිනිස් සබඳකම් නොබිඳී පවත්වා ගනිමු. විමල් සමග එක්වූ බොහෝ අය ඉක්මනින්ම යළි අපට පිටතදී හමුවන්නට පටන් ගැණිනි. 
යළි ජවිපෙ දේශපාලන ව්යාපාරයට දරුණුතම පහර වදින්නේ පෙරටුගාමී ලෙස විශාලතම පිරිස වෙන්ව යාමත් සමගිනි. අද ඒ නිසා ඉල් මහ සමරු දෙකකි. එසේම මේ කණ්ඩායම් දෙකටම සම්බන්ධ නොවී නිහඩව සිටිනා විසල් පිරිසකි. එහෙත් මේ නිහඩව සිටින්නේ යයි සිතනා පිරිසෙන් අති බහුතරයක් තවමත් සමාජවාදී ලෝකයක සිහිනය දකින බව නම් මම දනිමි. හැත්තෑ එකේ සහෝදරවරුන් වැඩි පිරිසක් මේවන විට දිවි ගමන නිමා කරමින් සිටිති. අද අහවල් සහෝදරයගෙ මලගෙදර යයි කලු රංජි සහෝරදයා ඒ සෑම නික්ම යාමක් ගැනම පවසන විට ඒ කිණිසි පහරකි. ඒ අතර අපිද අපේ පරම්පරාවේ සගයන්ට නිහඩව සමුදෙමින් සිටිමු. ජවිපේ වෙත හැත්තෑ එකේ සහ අසූනමයේ ක්රිපයාකාරකම් මත රට වැනසුවායයි චෝදනා කරනා බොහෝ ශුද්ධවන්තයෝ නිදහස ලදැයි කියනා 48 සිට සම්ප්ර දායික දේශපාලන පක්ෂ, මාරුවෙන් මාරුවට මේ රටට කළ විනාශය ජවිපෙ හා සසඳන විට කෙතරම් බරපතලදැයි අපට නොපවසති. ඒ වෙනුවට වර්තමානය වනවිට අපේ රට ලෝක බල දේශපාලනයෙහි නග්න ගොදුර බවට පත් කරන්නට අමුඩ තද කරති. 
දශක තුනකට පසුව දේශපාලන ව්යාිපාරයක් ලෙස අප පරාජයට පත් කර ඇතැයි මම අද කල්පනා කරමි. එහෙත් ඒ නිකම් පරාජය භාරගෙන සිටිනා අදහසින් නොවේ. ඒ පරාජය අප පාඩම උගත යුතු පරාජයකි. දේශපාලන ව්යාපාරයක් ලෙස අපේ අතීත ක්රියාකාරකම් පිලිබඳව අපේ අවංක විවේචනයක් තිබිය යුතු යයි මම විශ්වාස කරමි. සතුරා විවේචනය කිරීමට පෙර අපට අපේ පය ලිස්සා ගිය ස්ථාන ගැන නිවැරදි තක්සේරුවක් තිබිය යුතුය.
අප අසමත්ව ඇති බරපතලම ස්ථානය මනුෂ්යය සම්බන්ධතා පවත්වාගැනීම යයි මම සිතමි. බෙදී වෙන්ව ගිය සහෝදරවරුන් එකිනෙකා දරුණු සතුරන් ලෙස දැකීමේ අයහපත් සම්ප්ර දාය විසින් අප දේශපාලන විවේචනයේ මගින් ඉවතට ඇද දමා තිබේ. මේ අයහපත් භාවිතාව නිසා අපට බොහෝ විට පංති සතුරාට පෙර අපෙන් වෙන්ව ගිය සගයා සතුරා බවට පත්වෙයි. මෙය ජවිපේ සිටි, සිටින, වෙන්ව ගිය, පෙරටුගාමී මෙන්ම වෙනත් බොහෝ පාර්ශවයන් කල්පනා කළ යුතු තත්වයකැයි මම විශ්වාස කරමි. මේ වෙන්ව ගිය සගයා අනෙකා කරගැනීමේ භාවිතාව විසින් සමස්ත දේශපාලන කඳවුරටම අහිමි කරගෙන ඇති පිරිස් දැනට ජවිපේ සහ පෙරටුගාමී දෙකොටසෙහිම ඓක්යයට වඩා වැඩි බව මම දනිමි. මේ අතරින් වැඩි පිරිස මේවන විට පරිණත මිනිස්සු බවට පත්වී විවිධ අංශයන්හී කැපී පෙනෙනා වගකීම් දරනා අය වෙති. එසේම ඔවුහු තවමත් සිය හෘද සාක්ෂිය රැකගෙන සිටින්නෝ වෙති. නින්ද බිඳී යන රෑ මැදියමක නොවැලැක්විය හැකි ලෙසම සිතට පිවිසෙන, එදා අපෙන් වෙන්ව ගිය සහෝදර සහෝදරියන්ගේ අදිටන්සහගත දෑස්හී බැල්ම අප දෙවුර තවත් බර කරයි. 

ලෙනින් වරෙක කළ යුත්තේ කුමක්ද යනුවෙන් දේශපාලන ලියවිල්ලක් සම්පාදනය කළේය. අප දැන් ඊට පෙර නොකල යුත්තේ කුමක්දැයි සාමුහිකව කල්පනා කළ යුතු යයි මම සිතමි. ලෝකයම අලුතින් සංවිධානය විය යුතු මොහොතක් කරා ගමන් කරමින් තිබේ. ධනවාදය පරාජය වී නැතද, එය අපරාජිත නොවන බව නම් මේවන විට හොඳින්ම පැහැදිලිය. එසේම පැවති සමාජවාදයද නිවැරදි නොවන නමුදු  එය අනාගත සමාජවාදයේ ගමන් මගට කදිම පාඩමක් බවද ඒ සමගම ඉතා හොඳින් පැහැදිලිය. ජාතිකවාදයේ නාමයෙන් ජාතිවාදය අරඹා ඇති ගමනටද සොහොන්පලක් හිමිබව නොපෙනෙන්නේ වහලුන්ටම පමණි. ඇමරිකාවට පායන්නේ ට්රිම්ප්ගේ හිරුද, බයිඩන්ගේ හිරුද නැතිනම් වෙන කාගේ හිරුද යන්නට වඩා අපට වැදගත් වන්නේ ධනවාදය මේ කාගේ කරපිටිනුත් යන ගමන ගැන පමණි. ඇමරිකාවට චීනයේ රාජ්යහ ධනවාදයට අභියෝගයක් වීමට ඇවැසි නම් ඒ සඳහා මාවත ඇත්තේ ලිබරල් ධනවාදයේ හෝ ජාතිකවාදයේ මග නොව සැබෑ සමාජවාදය බව ඇමරිකානුවන්ටද වටහාගැනීමට සිදුවන දිනක් එනු ඇත. ඒ සමග අපද රාජ්ය ධනවාදය යනු සමාජවාදය නොවන බව වටහා ගත යුතුව ඇත. 
සහෘදයිනි, අනාගතය අයිති නිර්මාණශීලී මිනිසුන්ටය. අප ඒ සඳහා මනුෂ්ය  සම්බන්ධකම් වගාදිගා කරගත යුතුය. දේශපාලන දැක්මේ පිරිපහදුව ගැන බරපතල ලෙස කල්පනා කළ යුතුය. ඇමීබාකරණය යනු කෙතරම් හානිකරදැයි වටහාගත යුතුය. පොදු විශ්වාසය දිනාගත හැක්කේ සාමූහිකව සිටින්නට සමත් නිවැරදි දැක්මක් සහිත දේශපාලන ව්යාපාරයකට පමණි. අපට බත් කටක් කන්නට දීමත් ටයරයක යාමට තරම් වරදක් බව දැන දැනම අපට සහෝදරත්වයේ දෑත් දිගුකළ මිනිස්සු බොහෝ වෙති. අප ඒ මිනිසුන්ගේද අපෙන් වෙන්ව ගිය මිනිසුන්ගේද විශ්වාසයට වගකිව යුතුය. අවම තරමින් අපේ මිනීවල මත පස් වැටෙනා මොහොත දක්වා හෘදසාක්ෂිය බිලි නොදී සිටීමට අප අදිටන් සහගත විය යුතුය. ගමන ඇරඹිය හැක්කේ ගුහාගත වීමෙන් නොව  කවුළු විවර කිරීමෙන් පමණි. අසූනමයට සාධාරණය ඉෂ්ඨ කළ හැක්කේ සමරු පැවැත්වීමෙන් නොවේ. අපටද වැරදුන තැන් වටහාගෙන,  ඉදිරියේදී දෑස් හී බැඳි තිමිර පටලයන් ඉරා දමමින් ආලෝකය සොයන්නට වෙර දරන්නට නියමිත මිනිසුන්ට සෙවණක් නිර්මාණය කිරීමෙනි. එය අපේ ජීවිත කාලය තුළ වුවද නොවූවද අප කළ යුතුව ඇත්තේ ඊට ඇවැසි පස සකස් කිරීමය. කාල් මාක්ස් වයස දහහතේදී 'අනාගත වෘත්තියක් තෝරාගැනීමේදී කල්පනා කළ යුතු දෑ' යනුවෙන් ලියූ සිය ලිපියෙහි සටහන් කළාක් මෙන් අපේ සොහොන් මත උණු කඳුළු වැටෙනු ඇත්තේ අප ඊට සමත් නම් පමණි.

-චූලානන්ද සමරනායක 
*************************************************************
පින්තූරය - විකිපෙඩියා 

Wednesday 11 November 2020

ෆේස්බුක් පන්දාහ හා යාළු නොයාළු


මම ලඟදි දැක්ක යහළුවෝ කිහිප දෙනෙක්ම පන්දාහ සමරනවා, පෞද්ගලික දේවල් දමන්නේ නැතිව හුදී ජනයා කෙරෙහි අනුකම්පාවෙන්  ලියන කියන දේවල් විතරක් දානවා නම් පන්දාහේ  අවුලක් නැති බවයි මගේ හැඟීම. මොකද පන්දහ තියන කොට අනිත් අය පෝස්ට් කරන ඒවා පේනවා බොහොම  අඩුයි.  තමන් පෝස්ට් කරන එක විතරයි  වැඩිපුරම පේන්නේ. හරියට දේශපාලන කණ්ඩායම් වලට තමන්ගේ පක්ෂේ අය දාන පෝස්ට් විතරක් පේනවා වගේ.

මේ ඊයේ පෙරේද   උන දෙයක් තමයි ෆේස්බුක් එක අලුත් කරපු එක. ක්ලැසික් එක අයින් වුනහම මම follow කරපු යාලුවෝ ඔක්කොම ඉබේම unfollow වෙලා. (පස්සෙන් ගිය අය කියල ලියන්න බැරි නිසා ඉංග්‍රීසි වචනේ දානවා 😀- අනුගමනය කරන කියලත් කියත හැකි ඉතින්. නමුත් හරි තේරුම එන්නේ නැහැ. .)  ඉතින් දැන් හම්බ  වෙන වෙලාවට ආයි එයාලව follow කරගෙන යනවා.

  මම ෆේස්බුක් ආපු කාලේ ඒ කියන්නේ 2006 විතර දිගට හරහට යාළුවන්ට ෆ්‍රෙන්ඩ් රික්වෙස්ට් යැව්ව. අවුරුද්දකට පස්සේ වැඩේ නැවැත්වුවා. මොකද මට තේරුණා අනිත් අය මට එවන නිසා මම යවන්න ඕනේ නැහැ කියල.

පස්සේ කාලෙක තේරුණා මට ඕන දේශපාලන අදහස් හෙම ලියන්න බැහැ  ඔෆිස් එකේ  බුවාලා ටික ඉන්න කොට කියල. ඒ ගමන ඔෆිස් එකේ එවුන්ව නොයාළු (unfriend) කරලා දැම්ම. සන්නස්ගලගේ තැප්‍රෝබේන් ගිහින් ගත්ත මහැදුරු ගම්ලත් ගේ ශබ්ද කෝෂයේ තියෙන්නේ පසමිතුරු, අමිතුරා කියල ඕකට. ඉතින් මම කල්පනා කළා "නොයාළු " කියන වචනේ හොඳයි කියල. සමහර ඔෆිස් එකේ එවුන් තවමත් මට නෝක්කාඩු  කියනවා ඩ්‍රින්ක් එකක් දාන්න ගිය වෙලාවට . 
"උඹ මාව නොයාළු කළා නේද අජිත් " කියල. මම උන්ට කියන්නේ මම ෆේස්බුක් එකේ නොයාළු කල නිසා තමයි මම තවම  මෙතැන වැඩ කරන්නේ. උඹල තවම මගේ එක්ක වැඩ කරන්නේ කියල.

ඔහොම ඉන්න කොට යාළුවෝ ප්‍රමාණය දෙදහකට  වඩා  වැඩි වුනා. ඊට පස්සේ නිවාඩු කාලෙක කළේ එක්දාස් පන්සියක් විතර නොයාළු කරල දැමීම.
 
අර සම්මාන උළෙල කරන කාලේ එක එක ඒවා පල කරන්න ගිය වෙලේ ආයි වැඩි වුනා. ඒ පාර තුන්දාහක් විතර. ඊට පස්සේ ආයි දාහක් විතර නොයාළු කළා. තරහකට නෙමේ. මට යාළුවන්ගේ නෑදෑයන්ගේ පෝස්ට් පේන්නේ නැතිව ගිය නිසා. ඊට පස්සේ පොත් ලිවිම හෙම කරන්න පටන් ගත්තට පස්සේ ආයේ වැඩි වෙන්න ගත්ත යාළු ඉල්ලීම් . දැන් ඉල්ලීමක් කලහම නොපිළිගෙනත් බැහැනේ .ආඩම්බරේට කියල හිතයි අනුමත කළේ නැත්නම්.  පස්සේ මම හැදුව ගෘප් . ගොඩක් පෞද්ගලික දේවල්  ළඟම යාලුවෝ සහ නෑදෑ ගෘප් එකට. අනිත් ඒවා ඉතින්  ඔක්කොටම බලන්න හරි පේන්න හරි. සිංහල ගෘප් එක සිංහල කතා කරන අයට විතරයි. බ්ලොග් ගෘප් එක බ්ලොග් ලියන අයට විතරයි. ඉංග්‍රීසි පෝස්ට් එකක් නම්  ඔක්කොටම පේන්න දානවා. එනිසා මම දාන පොස්ට් ෂෙයාර් කරන්න බැහැ. පබ්ලික් දාන්නේ නැති නිසා.

මේ අතරේ මතක් වෙන සිද්ධි දෙක තුනක් තියනවා. මේවා මේ ඇරියස් කවර කරන්න ලියන ඒවා නෙමයි ඔන්න. යාලුවෝ දෙන්නෙක් හිටිය. ඩ්‍රින්ක් එකක්  දාගෙන ඉඳියප්පයක් කාගෙන විහිළුවක් කරගෙන ඉන්න පුළුවන් දෙන්නෙක් විධිහට දැනන් හිටියේ. සෝවියට් රුසියාවේ ඉගෙන ගත්ත අර ෂැම්පේන් සමාජවාදී තාලේ දෙන්නෙක් හැබැයි. වමේ වගේ ඒත් වමේ නොවේ ඉන්න. මම ඉතින් ෆේස්බුක් දාන හුඟක් දේශපාලන  විහිළු පෝස්ට් වලට  හිනා වෙන එකෙක් නේ. සමර වෙලාවට ඕකට යන්නෙත් හිනා වෙන්න. පොඩි වලියක් ඇදගෙන ඉතින් ආයි හිනාවෙන්න.  එතකොට ඒකට යාවජීව රනිල්ද, 'ස' ද, පුතානෝද විමල්ද කියන එක අදාළ නැහැ.   මම  එකපාරක් මොකක් හරි ලිව්ව අපේ විමල් වීරවංශ ඇමති තුමා ගැන. එයා අර එයාගේ ළමයි අදාල කරගෙන දාපු පොලිටිකල් සීන් එකක් ගැන. අර යාලුවෝ දෙන්නට තද වුනා මාත් එක්ක. විමල්ට හිනා වුනා කියල. මේ දෙන්නම තද රාජපක්ෂ වාදීන් කියලත් මට තේරිලා තිබ්බේ. අවුලක් නැහැ නොව. දෙන්නම මෙසේජ් එව්වා.  අපි ඔයාව නොයාළු කරනවා. "සෝවියට් දේශයේ ඉඳලත් මේ වගේ හැසිරෙන එක ගැන අපට කණගාටුයි." මට ඔය කොනෙක්ෂන් එක තේරුනෙම නැහැ. විමල් නුයි සෝවියට් දේශයයි. ජවිපෙ හිටි නිසාද? තවම දන්නේ නැහැ. මම ඉතින් හා කිව්වා. යකෝ මම මේ දාහ දෙදාහ නොයාළු කරන  මිනිහට  ඕක මොකක්ද?
 
අවුරුදු  ගාණකට පස්සේ, මට ඒ දෙන්නව හදිසියේ මතක් වුනා. මට දැන් කල්පනා වෙනවා විමල් ඇමති තුමා වැඩි සද්දයක් නැහැනේ ඉතින්. විස්සට සපෝර්ට්. ද්විත්වෙට සපෝර්ට්. මාත් සපෝර්ට් විමල්  වගේම.  පොම්පියෝ ඇවිත් ගියා. MCC එකට මොනවා වෙනවද දන්නේ නැහැ. මෙයා ල දෙන්න  රාජපක්ෂ මහත්වරුන්ව නොයාලු කරලද දන්නේ නෑ  නේද . විමල් මැතිඳු තියාගෙන.  

හැබැයි ඒ දෙන්න වගේම දේශපාලන අදහස් තියෙන අය ගොඩක් මගේ ෆ්‍රෙන්ඩ් ලිස්ට් එකේ ඉන්නවා. මම හිතන්නේ ඒ අය අවබෝධයෙන් ඉන්නේ දේශපාලන අදහස් වෙනස් වෙච්ච  පලියට මම යාළුවන්ට වෙනස් කම් කරන්නේ නැහැ කියල. 

ඔන්න තව කෙනෙක් හිටිය. ඒ පැත්තෙන්ම තමයි. වෙදැදුරෙක්. මම පොස්ට් එකක් දැම්ම මේ මේ,  මුස්ලිම් ජනයා ගැන. අන්තවාදීන්ට විරුද්ධ වෙන්න. මුස්ලිම් ජනතාවට හිරිහැර නොකරන්න තාලයේ එකක්. මෙයාට මාත් එක්ක දැන් මල පැනලා . බැනගෙන බැන  ගෙන ගියා මට. අර ඒ කාලේ ජනප්‍රිය වුන  ජනගහන කතාවත් දාල. ඒවා ඇත්ත වෙන්නත් පුළුවන්. හුඟක් වෙලාවට එහෙම ජනගහනය වැඩි වෙන්නෙත් නැහැ හැබැයි. 

නමුත් මට ඉතින් හැම  ජාතියේම යාලුවෝ ඉන්නව. මුස්ලිම් කියල වෙනසක් කරන්න මම ලෑස්ති නැහැ. මෙයත් රාජපක්ෂවාදී තමයි. නමුත් මට හිතෙන්නේ එයා ඒ මහත්වරුන් ව හරියට අඳුන ගෙන නැහැ. රාජපක්ෂලා කියන්නේ ජාතිවාදීන් නෙමෙයි, ආගම්වාදීනුත් නෙමෙයි. පවුලේ සංයුතියෙන්ම ඒක තේරෙනවා.  ඒක  ඒ දවස්වලම මට වැටහිච්ච  දෙයක්. හැබැයි ජාතිවාදය වාසියට භාවිතා කරන එක නම් එයාල කරනවා. ජේ ආර් සහ  ප්‍රේමදාසත් කරානේ. මට ඒ පාරනම් පොඩ්ඩක් තරහ ගිහින් මෑන් ව නොයාළු කරලා දැම්ම.

අනේ ඉතින් මේ දවස් වල මට හිතෙනවා අර නොයාළු කරල දාපු යාළුවා ගැන. මුස්ලිම් මන්ත්‍රී ල ගෙඩි පිටින් හතක්ම ආණ්ඩුවට චන්දෙ දීල 20 ගොඩ දාගන්න. ඒ මදිවට අලි සබ්රි කියල මුස්ලිම් මහත්මයෙක් නේ  අධිකරණ ඇමති. තව දිගට ලිස්ට් එක ගෙනිච්ච හැකියි. ඒත් ඉතින් මම ජාතිවාදී නැති නිසා ඕවා අදින්න කැමති නැහැ. නමුත් අර නොයාළු කරපු යාළුවා ගැන පව් දෙයියනේ කියල හිතෙනවා. මට බැනපු බැනුන් මුස්ලිම් මිනිසුන්ට කත් අදිනවා කියල. එයා මොනවා කරනවා ඇත්ද? ෆේස්බුක් වහල ගෙදර ඉඳන් අඬනවද, කලිසම නැතිව වැඩට යනවද දන්නේ නැහැ කියල හිතෙන කොට පපුව වාවන්නේ නැහැ.  දේශපාලනේ නැත්නම් හොඳ මනුස්සයෙක්. ඒකෙ දෙකක් නැහැ.

ආ, තව ටිකෙන් අමතක වෙනවා. මම අර කොරෝනා හැදිලා කන්දකාඩු  යවපු  ඉතාලි කට්ටියට අනුකම්පා කරලා  දාපු කොමෙන්ට් එකකට හිත රිදුනු බ්ලොග් නංගියෙක්  සහ යාළුවෙක් ඒක තමන්ගේ වෝල් වල දාගෙන නැටුවනේ.  ඔන්නොහෙ එයාල දෙන්නවත්  නොයාළු කරලා දැම්ම. මොන මිත්තණියගේ රෙද්දද කියල. මට දැන් වාවන්නේ නැහැ. කොරෝනා පැතිරෙන  ලැයිස්තුව දැකල. ඒ දෙන්න මොනවා කරනවා ඇත්ද?  

ඉතින් ඔන්න ඔහොමයි. ඇත්තටම ජීවිතේටම දන්නෙවත් නැති අය  යාලුවෙක් යෙහෙලියක් කර ගන්න එකයි  නොයාළු කරන එකයි කියන දෙක අතරේ ලොකු වෙනසක් නැහැ. එයාලට ප්‍රශ්නෙකුත් නෙමෙයි. මට ප්‍රශ්නෙකුත් නෙමෙයි.


ඉතින්  ඊයේ පෙරේද හාරදහ පිරුන වෙලේ දෙසීයක් විතර නොයාළු කරල දැම්ම. කිසි හේතුවක් නෑ මට මාරාන්තික බයක් තියෙන්නේ පන්දාහට යන්න. 

ඒත් දැන් ආයෙත් යාළු ඉල්ලීම් (friend request ) එනව. පෙරේද බලනකොට හතලිස් දෙකක්ද කොහෙද? ඇක්සෙප්ට් නොකලොත් කවදාවත් නොදන්න නොදැකපු මේ අය තරහ වෙයිද? මම ආඩම්බරකාරයෙක් කියල හිතයි ද? හිතුවත් මොකෝ ඉතින් . මම දන්න කෙනෙක්ය? ඒත් ඉතින් අනිත් පැත්තට හිතනවා කොච්චර උනත් අඳුරන්නේ නැතිව හරි ෆ්‍රෙන්ඩ් රික්වෙස්ට් එකක් එව්වනේ කියල. 

මුදල් ආධාර සහ , කටින් පින්කම් වලට දායක  වෙන්න එවන ඒවත් තියනව. මම දන්නා කෙනෙකුට ඇරෙන්න එහෙම  උදව් කරන්නේ නැති නිසා ඒවා වලට නම් කණගාටුවෙන් වුනත් කරන්න දෙයක් නැහැ. 
   
දැන් මම මේ කල්පනා කර කර ඉන්නේ  හදනව තව ගෘප් දෙකක් කියල.

 අඳුනන්නේ නැති යාළුවෝ ගෘප් එක. නොයාළු කිරීමට ඉඩ තිබේ ගෘප් එක.
  පන්දාහට නම් මේ කපේට යන්නේ නැහැ කියල හිත හදා ගෙන ඉන්නේ. ඊළඟ නිවාඩුවට තුන්දාහක් විතර නොයාළු කරන්න තමා බලන්නේ. වැරදිලා හරි නොයාළු වුනොත් තරහ වෙන්න එපා ඔන්න. ඔයාව හරි එයාව හරි දන්නේ නැහැ කියල හිතල කරන දෙයක් මිසක් අමනාපයකට නෙමෙයි.  



Sunday 8 November 2020

සුභාෂ් ජයවර්ධන සහ කොපිය ගැන

අර කොපි කිරීමේ කතාවක් බුකියේ දිගටම යනවනේ. ඒකට ඇදීලා  තියෙන දේශපාලන පක්ෂය මේ කතාවට ගාව ගන්න එක වැරදියි. පක්ෂයකට හැමෝවම පාලනය කරන්න බැහැ . ලියන කියන ඒවා එහෙම. හැබැයි පක්ෂයේ අය  නිශ්ශබ්දව ඉන්නව නම් හොඳයි මොකද අදාල නැති නිසා. සුභාෂ් වීරතුංග ජයවර්ධන පුවත්පත් කලාවේදියෙක්. මා වරක් දෙවරක් හමුවී තිබෙන හොඳ මහත්මයෙක්. (හොඳ කොල්ලෙක්  කියමුකෝ). මේ එයාගේ අදහස මම බුකියේ දැක්කේ. ඒක සුන්දර හොඳ අදහසක් . ලෝකයේ හැම බුද්ධිමය නිර්මාණයක්ම අපි හැමෝටම අයිතියි කියන එක. තමන්ට අයිතිවාසිකම් නැහැ කියන. නමුත් මගේ තර්කය වුනේ ඒකෙන් කොපි කිරීම සාධාරණය කරන්න බැහැ  කියන එක. නිර්මාණය ට නම තියන්නේ නිර්මාණය කරපු තැනැත්තා ගේ නමින්. එහෙම අවශ්‍ය නැතිනම් බැන්ක්සි වගේ නිර්නාමිකව හැසිරෙන්න පුළුවන්. මමත් එහෙම ඕන තරම් ලියල තියනවා. ඒවා වෙන තැන්වල සංසරණය වෙනවා දැකලත් තියනවා. නමුත් අපි නමක් යොදන්නේ අපේ නිර්මාණයකට ඒක අවශ්‍ය නිසා. ලෝකයේ තිබෙන  බොහොමයක් නිර්මාණ නමකට ඇඳිලා තියෙන්නේ ඒකයි . නම අවශ්‍ය නැහැ කියල ක්වන්ටම්  බෞතිකයෙන් නැත්නම් බුද්ධාගම  ආශ්‍රයෙන් තර්ක කරන්න පුළුවන්.   නමුත් මට අත්දැකීම්  තියනවා මිනිස්සු අපිව පාවිච්චි  කරනවා කියල. එනිසා ලියන්නේ කවුද කියන එක වැදගත්, වෙන නමකින් හරි. එහෙම  අය ඉන්නව. කට්ටකඩුවේ ලොකු මල්ලි, විනිවිද ශ්‍රී ලංකා, එකොනොමට්ට වගේ අය . ඒ අයගේ දේවල් ගත්තත් ඒ නම සඳහන් කරන්න ඕනේ කියන එකයි මගේ අදහස. 

 *******************************************************************

සුභාෂ් වීරතුංග ජයවර්ධන: කොපි කිරීම ගැන මට විවේචනය කරන්න බෑ හෘද සාක්ෂියට එකඟව..මොකද මාත් මොනවා හරි ලියනවා කියලා ලියන්න පටන් ගත්තේ අනුන්ගෙ ඒවා කොපි කරලා.. මුළු පාසල් ජීවිත කාලේටම මං සිංහල රචනා 10 ක්වත් ලියා නැති බව මට සහතික කරලා කියන්න පුලුවන්. මම සාපෙ පංතියේ පාවිච්චි කරපු සිංහල එක්සයිස් පොත අපෙ මාමා කෙනෙක් ගාව මේ මෑතක් වෙනකම් තිබුණා. මිනිහා එක අරන් තියාගෙන. තාම තියෙනවද දන්නෙ නෑ. ඒක ලස්සනට කවරේදාලා වැඩ දාලා තිබ්බ පොතක්. සිංහල මිස් රචනාවලට, ව්‍යාකරණවලට, සාහිත්‍යට ආදි වශයෙන් පොත් බර ගානක් වෙන වෙනම තියාගන්න කිව්වට මං ගාව ඒ ඔක්කොටම තිබ්බේ පි‍ටු 120 පොතක්. පි‍ටු 30න් 30 වගේ වෙන් කරගෙන සියල්ලටම.. අපරාදෙ කියන්න බෑ සපෙ විභාගෙ වෙන කොට ඒ පොතේ පි‍ටු 10 කවත් දෙයක් ලියැවිලා තිබුණේ නෑ.. එකම එක රචනාවක් විතරයි රචනා කොටසේ තිබ්බේ. ඒකත් මගේ නෙවෙයි කොපියක්.
මගේ මිත්‍රයා සුමිත් පෙරේරා (මපට්) ලස්සනටම රචනා ලියන්න පුලුවන් එකා. මිනිහ වචන ගොඩාක් දැනගෙන හිටියා.. ඒවා ලස්සනට ගලපන්නත් දැනගෙන හිටියා...දේවල් පරිකල්පනය කරනවා හරි ලස්සනට. මට ලියන්න දන්නෙ නෑ..තාමත් එහෙම බෑ.. පොතේ පිටුවක් පිරෙන්න ලියා ගන්න බෑ.. මංම හිතලා ලියපු රචනා දෙක තුනක් ඇති ගූ හතයි.. මං කරන්නේ යාලුවාගෙ රචනාව කියවලා ඒක උඩ යට මැද ඔක්කොම කලවම් කරලා මොක හරි ගලපලා අමුතු රචනාවක් ලියන එක.. සමහර මෝඩ ගෝතයොත් හිටියා කෙලින්ම ගෙඩි පිටින් රචනා කොපි කරන් උන්. උන් ඉතින් මිස්ගෙන් ගු‍ටි කනවා.. මං නෑ එහෙම..වෙන කේස් වලට ගුටිකාපුවා..පංතියෙන් එළපුවා තමයි තියෙන්නේ.. ඒ කාලේ මං මගේ කොපි කිරීමේ නිර්මාණාත්මක හැකියාව ගැන සතුටෙන් හිටියේ..කොහොම හරි සිංහලවලට ඩී සමර්ථයක් ලැබුණා.. යාළුවාට නෑ...වැඩේ කියන්නෙ ජීවිතේට රචනා ලියල පුරුද්දක් නැති මං විභාගෙදි ලිව්ව ලිවිල්ලක්.. කොළ 18 ක් පිරෙන්න පත රචනාවක්. මතක විදිහට මාතෘකාව වුණේ 'රූපවාහිනිය ළමා මනස විකෘති කරයි' වගේ එකක්. කොහොම මොනවා ලිව්වද මංදා..
ඉතිං ඔය නිර්මාණ ගෙඩි පිටින් කොපි කරලා ඒකට අයිතිවාසිකම් කියන එක පිළිගන්නේ තක්කඩි වැඩක් විදිහට.. අහුනොවෙන්න කරන එක වෙන වැඩක්. ඒක නිර්මාණාත්මක තක්කඩි වැඩක්.. ඔය බුද්ධිමය දේපොල අයිතිය වගේ ඒවා තියෙන්නේ ඒ තක්කඩිකම් වලක්වන්න. නමුත් ඒක පදනම් වෙන්නේ නිර්මාණයක මුල්‍යමය අගය, ලාබය පදනම් කරගෙන.. එහෙම නැතිව මිනිස් නිර්මාණයක් කාටවත් අයිති බුද්ධිමය දේපලක් වෙන්න බෑ. මොකද එහෙම ඒවා මේ ලෝකේ කාටවත් තියෙන්න විදිහක් නෑ.. ඒක තියෙන පුලුවන් ලෝකය මැව්ව කියන දෙවියන් වහන්සේට විතරයි. මිනිහෙකුගේ බුද්ධිය කියන්නේ එයා තනිව නිර්මාණය කරගත්ත දෙයක් නෙවෙයි. ඒක සාමුහික ශ්‍රමයක්. ඒ මං හිතන විදිහ.
තව ලංකාවේ සුප්‍රකට සම්මානනීය කලාකාරයෝ ඉන්නවා අනුන්ගේ නිර්මාණ ගෙඩිපිටින් කොපිකරපු. ගොඩක් වෙලාවට ආධුනිකයන්ගේ ඒවා.
මට මතකයි චන්ද්‍රකුමාර වික්‍රමරත්න ජීවත්ව සිටියදී එයාගේ කවි, ගීත එකතුකරලා පොතක් ගහන්න සූදානම් කරලා අත්පිටපතේ ගුණදොස් අහගන්න සුප්‍රසිද්ධ කලාකාරයෙකුට දුන්නා... ටික කාලෙකින් එයාගේ අතින් අත්පිටපත නැතිවුණා කියවෙනවා..චන්ද්‍රකුමාරත් අතුරුදන් වෙනවා. හැබැයි මේ කලාකාරයාගේ නමින් අලුත් ගීත ගනනාවක් ඒ දවස්වලම ලියැවෙනවා.. ඔව් ඒ චන්දරේ ගලපලා ගත්තු වචන සහ අදහස්.. ඒ ගැන දන්න කවුරුවත් මොනවත් කිව්වෙත් නෑ..මං මොකුත් කිව්වෙත් නෑ.. අලුත් සිංදු රස වින්දා..
කොපියක් වුණත් රසයක් විඳින්න පුලුවන් විදියට තියෙන්න ඕන කියන එකයි ඒකේ තේරුම.
------------

මගේ පිළිතුර: මේක එකඟ වෙන්න  පුළුවන් කතාවක් නෙමේ සුභාෂ්. කාගෙන් හරි කොපි කලොත් දෙයක් එයාගෙන් ගත්ත කියල ලියන්න ඕනේ. නැත්නම් ඒක නිර්මාණ මංකොල්ලයක්. ඔය ඔයා කියන මුළු කොටසම //බුද්ධිමය දේපොල අයිතිය වගේ ඒවා තියෙන්නේ ඒ තක්කඩිකම් වලක්වන්න. නමුත් ඒක පදනම් වෙන්නේ නිර්මාණයක මුල්‍යමය අගය, ලාබය පදනම් කරගෙන.. එහෙම නැතිව මිනිස් නිර්මාණයක් කාටවත් අයිති බුද්ධිමය දේපලක් වෙන්න බෑ. මොකද එහෙම ඒවා මේ ලෝකේ කාටවත් තියෙන්න විදිහක් නෑ.. ඒක තියෙන පුලුවන් ලෝකය මැව්ව කියන දෙවියන් වහන්සේට විතරයි. මිනිහෙකුගේ බුද්ධිය කියන්නේ එයා තනිව නිර්මාණය කරගත්ත දෙයක් නෙවෙයි. ඒක සාමුහික ශ්‍රමයක්.// වාමාංශික දේශපාලන පක්ෂ අනුන්ගේ දේවල් අරගෙන තමන්ගේ ප්‍රකාශන වල පල කරගන්න කරන කියන තක්කඩි කමක් ඕක . ඊට පස්සේ උඩ යන්නේ ඒවා උස්සල දාපු එකා. ලියපු එකා ගැන කවුරුත් දන්නේ නැහැ. පක්ෂේ එකෙක් දන්නෙත් නැහැ. ඔය තක්කඩි කම වෙබ් සයිට් වලත් කරනවා. එහෙම නම් ඔයා හම්බ කරන කිසිම සත පහක් (ලියල හම්බ කරන දේ) ඔයාට අයිති නැහැ. ඒවා අයිති ඔයාට උගන්වපු ගුරුවරුන්ට. එනිසා ඒගොල්ලන්ට ඒවා දෙන්න. අපට බුද්දිය හම්බ වෙන්නේ අපි ඒ පිලිබඳ ශ්‍රමය වැය කරන නිසා මිසක් ඉබේ සමාජයෙන් වත් ඉබේ ගුරුවරුන්ගෙන් වත් නෙමේ.ඔයා , මම ඒකට ශ්‍රමයක් වැය කරනවා. ඒ ශ්‍රමයට සාධාරණ වටිනාකමක් තියනවා. ඔයා සින්දුවක් හොරකම් කලොත් ඒකෙ පාඩුව සින්දු කියන්නට විතරක් නෙමේ. සින්දුවෙන් යැපෙන තව දාහක් ඉන්නවා. සින්දුවට වාදනය දෙන එවුන්, ඒකට ලයිට් දෙන එවුන්. තේ හදන , වේදිකා හදන දහසක් මනුෂ්‍යයන්ගේ ශ්‍රමය එතන තියනවා. ඊට බැ****පුතෙක් ඇවිත් ඒක  හොරකම් කරහම ඒක සාධාරණ නැහැ. මමත් සින්දු හොරෙන් බාගෙන තියනව. චිත්‍රපට බාගෙන තියනවා. ඔය විධිහට තමා හිතුවේ. දැන් දෙකම කරන්නේ නැහැ. සල්ලි තියනවනම් ගෙවල බලනවා. ගෙවල අහනවා එපමණයි. මගේ පොත් තුනක් තියනවා. මට හමුවුනා  කොපි ගහපුව. මම කාගෙන් හරි ගත්ත නම් අනිවාර්යයෙන් ගත්ත තැන ලියනවා. බ්ලොග් එකේ ලින්ක් දානවා. නැත්නම් ඒක  කැත වැඩක්. ශ්‍රම කොල්ල කෑමක්. නිර්මාණ කොල්ල කන්න හා කම්කරුවාගේ ශ්‍රමය කොල්ල කන්න අතර වෙනසක් නැහැ. දෙකම එකයි. දෙන්නම කරන්නේ කාගෙහරි අවංක ශ්‍රමයක් කොල්ල කන එක.

--------------

සුභාෂ් වීරතුංග ජයවර්ධන: මං ලියපු ඇඳපු දේවල් වලට මං අයිතිවාසිකම් කියන එක හිරිකිත වැඩක් විදිහට මට දැනෙන දෙයක්..ඒ හිරිකිත වැඩේ මං කරලත් තියෙනවා. ලිපියක් ලියල නම දාන එක චිත්‍රයක් ඇඳලා නම දාන එක..ඊයා...එහෙම නැතිව හෝ ඇතිව මං කරපු වැඩ වෙන අය අයිතිකරගෙනත් තියෙනවා.ඒවා පාවිච්චි කරලා වෙන ලාභ ,මුදල්, රස්සාවල්, තනතුරු ගත්තු අයත් ඉන්නවා.... මගේ ඒ වැඩ වලට මාත් මුදල් අරගෙන තියෙනවා.මගේ මුලික අවශ්‍යතාවයන්ගේ ප්‍රමාණයට. ඒ ඒක කරන්න වෙච්ච මහන්සියට සහ ඒ කාලයට. නැත්නම් මටයි මගේ යැපෙන්නනටයි බඩගින්නෙ මැරෙන්න වෙන්නේ. ලබන සතියේ වැඩක් නැති වුණොත් වෙන්න නියමිතත් ඒකයි.. ඒත් ඒ මහන්සිය මගේ ශරීරය දැරුවට ඒ දැනුම මට අයිති නෑ මගේ ගුරුවරුන්ට අයිතිත් නෑ. මං කොහෙ හරි තිබ්බ දේවල් එකතුකර ගත්තේ. ඒවාට තනි අයිතිකාරයෝ ඉන්න විදිහක් නෑ.ඒවා තුල තියෙන මිනිස් ශ්‍රමය, මේ ලෝකය මිනිසාට වඩා යහපත් තැනක් කිරීම වෙනුවෙන් අවුරුදු ලක්ෂ ගානක් තිස්සේ වගුරවපු දෙයක්...ඒවා අපි නැවත පාවිච්චි කරනවා නම් ඒවා අයිති විය යුත්තේ මිනිස් සංහතියටමයි. හොයල බලන්න බුද්ධ දේශනාව. ඒක තනිකරම කොපියක්.ඒ කාලේ තිබ්බ දැනුම එයා පාවිච්චි කළේ ගෙඩි පිටින්ම කොපි කරලා. බෝහෝ වෙලාවට ඒවා අහවලාගෙන් ගත්තේ කියලවත් එයා කිව්වෙ නෑ..ඒ එහෙම කියන්න ඕන නෑ..එයා අලුත් නිර්මාණයක් කළේ. ඒත් ඒකට කොපිරයිට් ඉල්ලුවෙ නෑ. අඩු ගානෙ ඒක රකින්න කිව්වෙත් නෑ..ඒ අලුත් නිර්මාණය හැමෝම එක්ක රස විඳිමු කියලා එයා යෝජනා කළේ.
මිනිස් නිර්මාණයක් කාගේ හරි පෞද්ගලික බුද්ධිමය දේපොළ අයිතිවාසිකමක් කියලා පිළිගන්නේ ඇයි? ඇයි අපි ඒවාට මිළක් නියම කරන්නේ.? ඒවාට ගෙවනේ ඇයි.? ඇයි ඒ වටිනාකම් සහිත දේපොළ හොරකම් කරන්නේ?
ඕනෑම දෙයකට මුල්‍යමය අගයක් තීරණය කිරීම මේ දේශපාලන ආර්ථික ක්‍රමයේ නියමයක් නිසා. ඒක පිළිගන්නවා නම් අජිත් ඔයා හරි. මටත් මන් ලියන කරන දෙයකට කීයක් හම්බු වෙන්නෙ ඒ නිසා..නැත්නම් බඩ ගින්නෙ මැරෙන්න වෙන්නේ. මොකද අපි හම්බ කොළොත් අපි කෑවා තියරි එක තමයි හැම තැනම ප්‍රයෝගික ඇත්ත.
ඒ අනුව නිර්මාණයකට අයිතිවාසිකම් කියන, හැම නිර්මාණකරුවෙක්ම අමු තක්කඩියෙක් බවට මේ දේශපාලන ආර්ථික ක්‍රමය විසින් පත්කර තිබේ. කොපි කිරීම (නිර්මාණ මංකොල්ලය) වැරදියි කියන එකේ පදනම තියෙන්නේ එතන.
--------------




මගේ පිළිතුර: මම හිතන්නේ මේක පෞද්ගලික අදහසක්. ඔයා ලියපු දේවල් ඔයාගේ නෙමේ කියල හැඟෙනවා නම් ඒක එහෙමයි. නමුත් ඔයාට ඒක අනිත් අයට ආදේශ කරන්න බැහැ. ඔය අප්‍රසන්න බොරුව මාත් කාලයක් ඇදහුවා.  ඒවා තුල මිනිස් ශ්‍රමය මිනිස්සු අවුරුදු ගානක් තුල වැවපිරුවේ නැත්නම් ඔය දැනුම ඔයාට ලැබෙන්නෙත්  නැහැ  මට ලැබෙන්නත් නැහැ. නමුත් ඒ දුන්න අයව අපි දන්නවා . ඒවාට නමක් තියනවා.  එකයි අදත් අපි ඔවුන්ව ආදරයෙන් මතක් කරන්නේ. බුදුන් හොයා ගත්ත අලුතින් කියපු දේවල් නැතිව ඇති. ඒ දවස් වල කොපි රයිට් තිබ්බේ නැහැ. නමුත් එයාගේ නම කියනවා. එයා උද්දක රාම පුත්‍ර ගාවට , පස්වග මහනුන් ගාවට ගියා කියල අපි කියනව. ඔවුන්ගේ අදහස්  වලට අපි නමක් දෙනවා. මාක්ස් ගේ නම කියනවා. අනිත් එවුන්ගේ නම්  කියනවා. බුදුන්ට කොපි රයිට් ඉල්ලන්න අවශ්‍ය නැහැ. ඒ වෙනුවෙන් සටන් කරන්න එවුන් ඉන්දෙද්දී. තමන් ලියපු  දේ නිසා තමා  ගෝර්කි, ඇරිස්ටෝටල් , ශේක්ස්පියර් නම් වෙලා තියෙන්නේ. ශේක්ස්පියර් ගේ නාට්‍ය "එයා හරියට ලිව්වේ නැහැ" කියල ඔයා කෑලි  දාල ලියල ඔයාගේ නමින් ඒක  පල කරලා සම්මානයක්  ගත්තොත් ඒක  සදාචාරාත්මක නැහැ. තර්කය ඒකයි . ඔයා කියන්න ඕනේ මේක ශේක්ස්පියර් ගේ නාට්‍යයක්, මම වෙනම මගේ විධිහට හැදුව. එහෙම කරන්න පුළුවන්. ඔයා මූලාශ්‍රය නම් කරල තියෙන්නේ.  අයිතිකාරයා මතක් කරලා. තව එකක් මතක් වුනා. මූලාශ්‍ර  හොරු වැඩිපුරම  ඉන්නේ ලංකාවේ . ඒ ගොල්ල දාන තර්කයත් ඒක . අරය මෙයා ලිව්වට ඕව අයිති ලෝකෙට. මිත්තනියගේ වස්ත්‍රය තමයි. . ඔය අප්‍රසන්න තර්කය  නිසා අනුන්ගේ පහනෙන් එලිය බලල දියුණු වෙච්ච  අය සමාජයේ වැඩියි. . අදත් එහෙමයි ලේඛකයන්ට. දියුණු වෙන්නේ වෙන එකෙක්. ඒ අස්සේ උන් ලියපු දේවල්  බොරු තර්ක ගෙනල්ල උස්සනවා. . 
//ඕනෑම දෙයකට මුල්‍යමය අගයක් තීරණය කිරීම මේ දේශපාලන ආර්ථික ක්‍රමයේ නියමයක් නිසා// සෝවියට් දේශයේදී ලියන්නන්  හැමෝටම පඩියක් ගෙව්වා. එනිසා සමහර ලියන දේවල් වලට නමක් අවශ්‍ය වුනේ නැහැ. ඒ වගේම පඩිය ගන්න ලියපු එව්වොත්  හිටිය.  නමුත් නිර්මාණ වලට නම් දුන්න. මොකද ඒක වික්කත් නැතත් බුද්දිමය අයිතියක් නිසා.  ඔහොම වෙන දේවල් වලටත් නැහැ කියල කියපු සමාජවාදී රංචුවක් හිටිය. තවමත් ඉන්නවා. හැබැයි හොයල බැලුවහම උන්ට අර අනිත් එවුන්ට අත අරින්න  කියපු ඔක්කොම තියනවා. හාමුදුරුවරුත්  එහෙමයි. අනිත් එවුන්ට අත හරින්න  කියන දේවල් උන් පාවිච්චි  කරනවා. මම දන්නවා  ඔයා පෞද්ගලිකව එහෙම කෙනෙක් නෙමේ කියල. නමුත් ඔය තර්කය රකින්න එපා ඒක  සදාචාරාත්මක නැහැ. අමන තක්කඩි කම තමයි නිර්මාණකරුවෙක්  ගේ දෙයක් කොපි කරන එකයි , ඒවා අරගෙන විකුණලා ජිවත් වෙන එකයි.බොහොමයක්  නිර්මාණ කරුවන් ,ගත්  කතුවරුන් හිඟා කාලා මැරිලා තියෙන්නේ ඒ නිසා. කතුවරයා මිය ගිහින් අවුරුද 150 කට පස්සේ අවසර ගන්නේ නැතිව පරිවර්තන අයිතිය හෙම දෙනවා. ඒවා ලෝක සංස්කෘතියට අයත් දේ වශයෙන්. එහෙම උනත් ඒ කතුවරයාගේ නම් පල කල යුතුයි. තමන් ගේ නමින් පල කරන්න බැහැ . ලෝකය පිස්සු ගුහාවක් වෙනවා නැත්නම්. 

Tuesday 3 November 2020

බ්‍රිතාන්‍ය කෞතුකාගාරයේ රැයක් වෙනුවට මාසයක්


දැන් ඔයාලා කවුරුත් අර නයිට් ඇට් ද  මියුසියම් චිත්‍රපටය බලල තියනවනේ.  මටත් ඔහොම වැඩක් වුනා. අර කට්ටකාඩුව බ්ලොග් එක ලියන කට්ටේ ළමයා  මට වැඩක් පැවරුවනේ. අපේ බිරින්දෑ ගේ සහ පවුලේ ළමයින්ගේ බලවත් විරෝධය නොතකා කට්ටකාඩු උන්නැහේට අවශ්‍ය දේ සොයා ගන්න මම බ්‍රිටිෂ් මියුසියම් එකට ගියා.  ඒ ගොල්ලෝ විරෝධය පල කලේ මේ  කෝවිඩ් ප්‍රශ්නය නිසා, පොදු ප්‍රවාහන  සේවයේ ගිහින්  මට අසනීපය වැළඳෙයි කියන බයට. 

(හැබෑට වුනේ වෙන දෙයක්. ඒ විස්තර පසුව දැන  ගන්න ලැබේවි. දැනට ගියා කියල හිතන්නකෝ.)

ඉතින් ඒ ගියේ බිරින්දෑ වැඩට ගියාට පස්සේ හොරෙන්ම ගිහිල්ල එයා ගෙදර එන්න කලින් එනවයි කියල හිතාගෙන. නමුත් වැඩේ බරපතල කම කියන්නේ මට වෙලාව යනවා දැනුනේ නැහැ. කෞතුකාගාරය ඇතුලේ ඉන්දෙද්දීම ආවා කෝල් එකක්.

"ඔයා කොහේද ඉන්නේ  ඇවිදින්න  ගියාද "
සාමාන්‍යයෙන් මම හවසට ඇවිදින්න යන නිසා බිරිඳ අහනවා.  

බොරුවක් වත් කියන්න ඕනේ කියල හිතන කොට අනවුන්ස්මන්ට් එකක්  එනවා. අන්තිම  පැය භාගය තමයි මේ . කොරන දෙයක් කොරාගෙන පිට වෙන්න තියෙන්නේ කියල.  

"ඔයා ගියා නේද එපා කියද්දී  මියුසියම් එකට. එන්න එපා ගෙදර ලෙඩ වෙලා කියාගෙන. ගියානම් ඔහෙම ඉන්නවා.  " බිරින්දෑ තිබ්බ ෆෝන් එක. 

දැන් මොකද කරන්නේ වැඩේ බකල්. කියව කියව හිටිය ලංකා ඉතිහාසය, රාජාවලිය, අති විශේෂ මන්ත්‍ර  ගැන පුස්කොල පොත් කන්දරාව ආපහු දාන්නත් වෙලා යනවා. හොයා ගන්න ගිය වෙලාව නිසා දාලා යන්නත් මොකද්ද වගේ. ආයි හෙට එන්න කියලද? 

හිමින්ම  බෑග් එක ඇරලා බැලුව.  

හරි සැන්ඩ්විච් එකක් තියනවා තවම ඇතුලේ කෙහෙල් ගෙඩියකුත් එක්ක. වතුර බෝතලෙත් ඉතුරුයි.

මෙහෙමම  අද රෑ හොරෙන් ඉඳල හෙට යනවා.  මේ වැඩේ ඉවර කරලා . එහෙම හිතාගෙන මේස වලින් පිටි පස්සේ කෞතුක වස්තු තියෙන කොටසේ ප්‍රතිමාවකට එහායින් හැන්ගුනා. පහට හරියට කෞතුකාගාරය වහලා කට්ටිය එලියට යනව.  ඔය අතරේ මියුසියම් එක හෙට උදේට අරින වෙලාව බලන්න මම ෆෝන් එකෙන් වෙබ් සයිට් එක චෙක් කළා. 

මළ ම කෙලියයි. මෙන්න ලොක් ඩවුන් නිසා මියුසියම් එක මාසයක් වහනවලු.. 
දැන් මට  මේක ඇතුලේ  මාසයක් හිර වෙන්න වෙනවා.  කන්නේ බොන්නේ කොහොමද? වීදුරුවක් කඩාගෙන පනින්නත් බැහැ . මම ඉන්නේ උඩම තට්ටුවේ   ආසියානු කෞතුක වස්තු, ලංකාවෙන් සුද්ද හොරෙන් අරන් ගියය කියන  පුස්කොල පොත් තියෙන පැත්තේ. පහල  බිම් මට්ටමේ  කවුරුවත් පේන්න නැහැ. ඔක්කොම ගිහින්.

මම ඔළුවේ අත ගහගෙන බිම වාඩී වුනා. ඔලුවේ කැක්කුමත් වගේ දැන්.

ඒ අතරේ ලොකු කහ පාට එළියක් එක පැත්තකින් තියෙන විදුරු ජනේලයක් තුළන් ප්‍රාදුර්භූත වුනා. එළිය ටික ටික ලොකු වෙනවා. 
ඒ මොකක්ද යකෝ - මටම කියවුනා.
එළිය ටිකින් ටික බිමට පාත් වෙලා ආයි උඩට යන්න ගත්ත. නැහැ මේ මැවෙන්නේ රූපයක් . මල කෙලියයි යේක යෙකෙක්ද කොහෙද? අත් දහයක් විතර, මගේ අම්මෝ ඔළු ගොඩයි.
මගේ ඔලුව කැරකෙන්න ගත්ත. ඒ ළඟම තිබ්බ කෞතුක වස්තුන් තියෙන මේසයක්. වීදුරුව කඩල ඒකෙ තිබ්බ කිනිස්සකුයි කඩුවකුයි ඉස්සුවා. හාහ් වර බලන්න .
මමත් අරින්නේ නැහැ.

"පුත බිය නොවන්න. ඔබ පැමිණියේ කට්ටකාඩුව සෙනෙවි තුමාගේ කාර්යභාරයකට නොවේද ? තමන්ට වෙන කරදරය  නොතකා අධිෂ්ඨාන ශීලීව මෙසේ නැවතී ඉතිහාසය ගොඩ නැංවීමේ ඒ කාර්යභාරයට  ඔබ ඉදිරිපත් වීමම  විශිෂ්ඨයි. මා පැමිණියේ ඔබට උදව් කර මේ තැනින් සුවසේ නිවසට පිටත් කිරීමටයි. "

යන්තන් ඇඟට ලේ ටිකක් ඉනුවා. මේ යකා මාව මරාන   කන්න නෙමේ ඇවිල්ල තියෙන්නේ.

"ඔබතුමා කවුද, අනික අර කට්ටකාඩුවා වේ ලොකු මලයාට  සෙනෙවිතුමා කිව්වේ මොකද  " කිනිස්ස අතේ තදින් අල්ල ගනිමින්ම මම ඇහුවා.

"ඔබ මා කවුද කියා අඳුනන්නේ නැතිද? ඉතාමත් කණගාටුයි. මා තමයි ශ්‍රී ලංකා අධිරාජ්‍යය හා ඉන්දියාව පාලනය කල රාවණා නරේන්ද්‍රයානන්. මා  දැන් සිටින්නේ වෙනත් විශ්වයක. කට්ට කාඩුවා යනු එදවස මා යටතේ සිටි ශූර වීර සෙනෙවියෙක්. එතුමාට මා පිලිබඳ මතකය ඇති නිසා තමා ඔබව තෝරා ගත්තේ මෙහි එවීමට.   මා පැමිණියේ මා පිළිබඳවත්,  ශ්‍රී ලංකාවේ බුදුන් උපන් දේශය බවටත් ප්‍රාමාණික  විද්වතුන් ගෙනියන ඝෝෂාව සනාථ කිරීමට ඔබට උදව් කරන්නටයි "   

"මාර වැඩේ ලංකාවට වුනේ - නෙමයි මට වුනේ " මම මටම කියා ගත්ත. මං ආවේ වෙන වැඩකට. මදැයි දැන් මොකද කරන්නේ . බොරුවක් වත් කියල ශේප් වෙනවා. සමහරවිට මේ රාවණා ට දොර ඇරලා දෙන්න පුළුවන් වුනොත්.

"එහෙමයි එහමයි දේවයන් වහන්ස. ඒ පුස්කොල පොත් බලා මට මෙතැනින් යහතින් යා හැකිද?"

"එසේය පුතා. අවශ්‍ය කාලයක් මෙහි රැඳි සිටින්න. ඔබට අවශ්‍ය කෑම බිම පමණක් නොව අප විශ්වයේ  රාවනා මන්දිරයේ සේවයේ නියුතු අති සුරූපී රාවණා ලඳුන් කිහිප දෙනෙකුන් ද තව ස්වල්ප වෙලාවකින් ඔබගේ ආවතේව කිරීමට මෙහි ගෙන්වමි. ඔබට නිදා ගැනීමට රාවණා ෂටල්  නව යානයේ කොටසක්ද වෙන් කරමි.  ඉතින් අපේ මනරම් දිවයිනේ තතු කෙසේද"
 
අම්මට සිරි. රාවණා ළඳුනුත් එනවනම් ඉතින් කොහේ යන්නද? කෑම බිමත්  ගේනවලුනේ. යක්කු කන කෑම වුනත් මොකද?

"දේවයන් වහන්ස , අපේ දේශයේ මෙන්ම  මුළු මහත් ලෝක තලයේම මහා රෝ බියක් පැතිර යනවා. ඇත්තෙන්ම වසංගතයක්. නමුත් දේවයන් වහන්ස, අපට බිය වීමට කාරියක් නැහැ "

"මගේ සිත ඉතා දුකට පත්වුණා දරුවා. නමුත් ඇයි බිය වීමට කාරියක් නැත්තේ . අපට ඔබලා  වෙනුවෙන් යම් උපකාරයක් කළ හැකිද?"

"අපෝ අවශ්‍ය  නැහැ දේවයාණන් වහන්ස. අපට රාවණා  පරපුරෙන් පැවත එන නෑ   යකුන් බොහෝයි . ඒ අතරින් පවිත්‍රා දේවියන් වැනි සේනාධිනයිකාවන් සිටිති. සුදු එලියා වැනි සේනාධිනායකයන් සිටිති. ඔවුන් රාවණා මහිමයෙන් විශ්ව ශක්තීන් උපදවා රට රකිති. රාවණාවබෝධයෙන් යුත් රහතුන් දඬු මොනරකොප්ටරයෙන් ගොස් රට පුරා රාවණා ජලය ඉස ආශීර්වාද කරති.   රට වැසියෝ මොන ප්‍රශ්න පැමිණියත් නොබියවම ඉතා සතුටින්  කල් ගෙවති. "  එහෙම කියල යන්තම් ශේප් එකක් දැම්ම.

"එසේ නම් අපි පුස්කොල පොත් සොයා ඒවා කියවා  ගනිමු. මම ඔබට එකල අපේ ඉතිහාසයේ  වූ ශ්‍රී විභූතිය අපේ විශ්වයේ ඇති මේ ඔබලාගේ රුපවාහිණියක්  වැනි  කාලමාන යන්ත්‍රයෙන් පණ පොවා පෙන්වමි. ඔබට අවශ්‍ය නම් අතීතයටම ගොස් නැරඹිය හැකිය."

~~~මතු සම්බන්ධයි 

***********************************************************
 දැන් මෙතැනින්  තමයි කතාව  පටන් ගන්නේ. දැන් ඕගොල්ලන්ට තියෙන්නේ මට මාසයක් රාවනා එක්ක බ්‍රිතාන්‍ය කෞතුකාගාරය ඇතුලේ ලොක් ඩවුන් ඉවර වෙනකන් ඉන්න උදව් කරන්න.

 ඒ කියන්නේ රාවණා මොන කල වකවානුවට ගිහිල්ල මොන කතාවද පෙන්වන්නේ කියල ලියන්න.
අපහාස නෙමේ. උපහාස සහ හිනාව පමණයි.

බ්ලොග් නැති කට්ටියගේ කතාව මගේ බ්ලොග් එකේ පල කරනව.
මේ අදහස මගේ ඔළුවට ආවේ  කට්ටකඩුවේ ලොකු මලයා කියපු දෙයක් නිසා.   
කතාව 1, 2, 3, කියල ගෙන යන්න පුළුවන්. 

...................

Monday 2 November 2020

ඇඳිරි නීතිය හා ලොක් ඩවුන්


බ්‍රිතාන්‍යයේ ලොක් ඩවුන් කිරිල්ල ලංකාවේ ඇඳිරි නිතිය හා සමානයි කියල බොහොමයක් දෙනා හිතන බවක් පේනවා.  මගේ මල්ලිත් මේ බව ඇහුවා ඊයේ මොකද ප්‍රවෘත්ති වලට කිව්ව කියල. ජර්මනිය, බෙල්ජියම් සහ ප්‍රංශය පවා ලොක් ඩවුන්. 

හැබැයි  මේ රටවල ලොක් ඩවුන් එකකදී වහන්නේ ආපන ශාලා, පබ් (බියර්), අත්‍යවශ්‍ය නොවන වෙළඳ ශාලා, මාකට් , සිනමා හල් වගේ ඒවා. අපි ගෙදර ඉඳන් වැඩ. (මම නම් මාර්තු මාසයේ සිට) . ඔෆිස් ඔක්කොම වගේ වහල. (අත්‍යවශ්‍ය සේවා නොවේ නම්). ආණ්ඩුවෙන් පඩියෙන් 80% ගෙවනවා රස්සාව කරන ආයතනයට ගෙවන්න බැරිනම් ඒවා බේරා ගන්න. මේකට විරුද්ධවත් මිනිස්සු පෙළපාලි යනව. අපට ලෝක ඩවුන් එපා කියල.

කොරොනා පොසිටිව් වෙලා නිරෝධායනය වී සිටි බිරිඳත් අද වැඩට ගියා. පාසැල් වහල නැති නිසා. විශ්ව විද්‍යාල වහල නැහැ. සුපර්මාකට් සහ ෆාමසි වහල නැහැ. බස්, දුම්රිය සේවා වැඩ. ටැක්සි වැඩ. අත්‍යවශ්‍ය ගමනක් නොවේ නම් එලියට යන්න එපා කියල කියන්නේ.

ඒත් ඉතින් අමාරුයි . කෝවිඩ් හැදෙන  ගාන වැඩි වෙනවා.  වැඩේ බැලන්ස් කරගෙන යන්න ඕනේ.

ඇඳිරි නීතිය  දැම්මහම එළවලු ගොවියෙක් එළවලු ටික විකුණා ගන්නේ කොහොමද? සාමාන්‍ය කඩකරන කෙනෙක් වෙළඳාම ගෙනියන්නේ කොහොමද? එදා වේල  ටුවර්ස් කට්ටිය ජිවත් වෙන්නේ කොහොමද? මිනිස්සු අත්‍යවශ්‍ය බඩු ගන්නේ කොහොමද? ඇඳිරි නීතිය අයින් කරපු වෙලාවට මිනිස්සු එක පොදියට  එලියට එනකොට ආයේ වැඩි වෙන්නේ නැත්ද? 

හැබැයි ඉතින් තමන්ට හරියන  වැඩ පිළිවෙල තමන් කරන්න ඕනේ. රටක් වුනත්.

Saturday 31 October 2020

කොරෝනා හැදුනු පසු මොන බෙහෙත් ද ගන්නේ -ආයුර්වේද එපාද

 


මම මීට ප්‍රථමයෙන්  ලිපියක් පලකළා කොරෝනා හැදුන  රෝගියකුගේ සටහනක් කියල එකක්. ඒ හැදුණේ අරුණ පෙරේරා සහෝදරයාට  (ලන්ඩන්). අරුණ ගෙන් මම ඇහුව ලංකාවේ ඔය කියන ආයුර්වේද බෙහෙත් භාවිතා කලාද කියල. අපි හැමදාම භාවිතා කරන බෙහෙත් වර්ග ඔහුත් භාවිතා කරල තිබෙනවා. 

අද වෙනකොට ලන්ඩනයේ මම දන්නා පස් දෙනෙක් ම නොඑන ගමන් ගිහින් කෝවිඩ් 19 වෛරසය නිසා. ඒ වගේම කොරෝනා අපේ නිවසත් ආක්‍රමණය කළා. මගේ බිරිඳට හැදුනා.  ඇය රැකියාව කරන විදුහලින් හැදෙන්නට ඇතිය කියා තමයි අපි හිතන්නේ. ගොඩක් සිසුන් මීටර දෙකේ සීමාව තියා  ගන්නේ නැහැ. ඒ වගේම මාස්ක් දාගන්නේ කිව්වොත් විතරයි.  

මමත් බිරිඳත්   සාමාන්‍යයෙන් දවසට කිලෝ මීටර 5-10 ඇවිදින දෙන්නෙක් ව්‍යායාමයට. ඒ වගේම එයා කඳු නගින්න හෙමත් දක්ෂයි. නිරෝගී කියල කියත හැකි අතුරු අබාධ නැති සෑහෙන්න ශක්තිමත් කෙනෙක් කියල එයා අඳුරන අය උනත් දන්නවා.

හිටපු ගමන් කලන්තේ වගේ කිව්වා. නිදිමත ගතියක් එනවා කිව්වා. ඇඟට හුඟක් මහන්සියිලු. ඇඳට වැටුන ගිහින්. සාමාන්‍යයෙන් මොහොතක් නිකන් ඉන්නේ නැති ක්‍රියාශීලි කෙනක් වන එයා  එහෙම වුනහම අමුත්තක් දැනෙනවා. 

ඊට පස්සේ අපි ලඟම තියෙන සෙන්ටර් එකෙන් කෝවිඩ්  ටෙස්ට් එක කළා. පොසිටිව්. 

ඒ අස්සේ මම සුපර්මාකට් ගිහින් සති දෙකකට විතර අවශ්‍ය කෑම බීම ගෙනාව. දවස් 14 ක නිරෝධායනයක් නේ.

 එයා ආව ගමන් ඇඳට වැටුන . දවස් දෙකක් ගියා නැගිටින්න. 

  අපේ දූලා  පොඩි කාලේ පැරසිටිමෝල් (ළමයින්ට දෙන්නේ කැල්පොල් වැනි අඩු මාත්‍රාවක් ඇති බෙහෙත) නියුරෆෙන් හෙම දෙනවට බිරිඳ විරුද්ධ වුණා . එනිසා අපි ඒ බෙහෙත් දුන්නේ නිවාඩු ගිය වෙලේක අසනීපයක් වුනොත් හෝ ඉතාමත් හදිසියකදී පමණයි.

හුඟක් වෙලාවට ලංකාවේ තේ කියල අපි දුවලට දුන්නේ කොත්තමල්ලි. මේ පර්යේෂණ ලිපිවල  කොත්තමල්ලි  බඩේ ඇති  අම්ලකාරී ගතියට භාවිතා කළ හැකි බව කියනවා.   එසේම ප්‍රතිජිවකයක් වශයෙනුත්. මගේ ළමයින්ට දින කිහිපයක් දෙනකොට ඔවුන් සෙම් ප්‍රතිශ්‍යා  ඉබේම සනීප වෙනවා. කොහොමත් වයිරස් රෝග ඉබේ සනීප වෙන ඒවනේ. සමහර විට කොත්තමල්ලි වලින් උදව්වක් ඇති.

  මගේ බිරිඳ බඩේ අමාරුවට මට වගේම එයාලටත් කැමමයිල් තේ දුන්නා. නැත්නම් මාදුරු (caraway seed ) තම්බා දුන්න. කැස්සට තවත් ජර්මන් තේ වර්ග කිහිපයක්  තිබුන. 


 අපේ පස් පංගුව (පත්පාඩගම් , වෙනිවල්ටගැට  ආදී ) වැනි පැකට් එකක් ජර්මන් ෆාමසි එකකින් ගෙනත් තිබ්බ. මේ නිසා මම ඇහුවා කොහොමද මේවා ගැන දන්නේ කියල. එතකොට තමා දැන ගත්තේ ජර්මන් දොස්තරවරුන් විසින් මේ අනිත් ප්‍රතිකාර විධි ගැනත්  රෝගියාව දැනුවත් කළ යුතුයි කියල.


එනිසා අදත් අපි සමහන්, කොත්තමල්ලි, සහ පස්පංගුව මුලික සෙම් ප්‍රතිශ්‍යාවක් හෝ උණක් හැදුනොත්  භාවිතා කරනව. කරවිල කනවා සීනි අඩුවෙන්න. කරපිංචා මැල්ලුම හදනව කොලෙස්ටරෝල් බහින්න. 

ඒ දවස් වල පැපොල වගේ ලෙඩ හැදුනම කොහොඹ කොළත් ගෙවල් වල තියනවා නේද. හොයල බලන්න, ඒකත් හොඳ ඖෂධයක්.

එම අතරතුර බටහිර බෙහෙතුත් ගන්නවා. මොකද ඒවා ඉක්මනින් ප්‍රතිඵල ගෙන දෙන නිසා. විද්‍යාවේ දියුණුව අපි හෙලා දකින්නේ නැහැ. නමුත් ආයුර්වේද බෙහෙත් දන්නා පරිදි භාවිතා කරනවා.

මම දැන් මේ ටික ලිව්වේ හුඟක් අය ආයුර්වේද බෙහත් ගන්න එක ගැන හිනාවෙන නිසා. තමන්ට කෝවිඩ් 19 වෛරසය වැළඳුනොත් තමන් කොහොමද ක්‍රියා කරන්නේ  කියල පොඩ්ඩක් හිතන්න මුලින්ම. අර සරදමට හිනාවුනු   බෙහත් හොරෙන් ගන්නවද ? නැත්නම් රෝහලට ගෙනියනකන් ඉන්නවද? ලංකාවෙත් දැන් රෝහල් වල ඉඩ නැති නිසා ආශ්‍රිතයන් ගෙනියන්නේ නැහැ. හෙට අනිද්දට අමාරු නැති රෝගීන්  ගෙනියන එකකුත් නැහැ.

එංගලන්තේ නම් හොඳටම අමාරු වුනොත් විතරයි ගෙනියන්නේ.  ඒ නිසා දන්න බෙහෙත් (හැම එකම නෙමේ) භාවිතා කරන්න වෙනවා.

මම කෙළේ මුලින්ම මුළු ගෙදරම හොඳට පිරිසිදු කරපු එක. බැක්ටීරියා නාශක  වැඩක් නැති නිසා වයිරස් නාශක කියල කියන ක්ලීනින් ප්‍රඩක්ට් එකක්  තමා භාවිතා කළේ. බ්ලීච් හෙමත් භාවිතා කළා . ඩෙටෝල් එක්ක.  මේකට මෙහෙ කියන්නේ deep cleaning කියල. පොළොව හෙම හොඳට මෝප් කරනවා විෂබීජ නාශක දාල. 

බිරිඳට  උණු වතුර දුන්න බොන්න ෆ්ලාස්ක් එකකට දාල. ඒකට ඉඟුරු කෑල්ලක් තලලා දාල දෙන්න කියල එයාම ඉල්ලුව. මි පැණිත් දැම්ම.එයාගේ උගුරට හොඳයි කිව්ව නිසා. මේකෙන් වයිරසය මැරෙන්නේ නැති වෙයි. නමුත් කන්න බොන්න එනිසා පහසුයි.දුම් අල්ලන ඒවා ගැන  මම  දන්නේ නැහැ. එනිසා ඒවා කලේ නැහැ.

දුවලට නාසය හිර වුනහම වතුර උණු කරලා සිද්ධාලේප ටිකක් දාල කාමරෙන් තිබ්බහම නාසය බුරුල් වෙලා හුස්ම ගන්න පුළුවන්  කියල අත්දැකීමෙන්   දන්නා  නිසා ඒකත්  කළා.

ලක් පේයාව, සංස්ථා පේයාව, සමහන් - ඔය තුනම වරින් වර දුන්න. ඉනෙස් කොහොමත් ඒවා බොන්න කැමතියි.  පුළුවන්තරම් පලතුරු කන්න දුන්නා. පලතුරු යුෂ බොන්න  දුන්න. මි පැණි ගාලා ටෝස්ට් කරපු පාන් දුන්න. මී පැණි හුඟක් හොඳ ඖෂධයක්  නිසා. 




කෑම රස දැනුනේ නැහැ එයාට.

එක දවසක් කරවිල හොඳට තුනපහ  දාල හදල දුන්න. ඒකෙ රහ දැනුන. ඒ කියන්නේ හොඳ වේගන වෙනවා. 

දවස් හතකින් විතර හොඳයි.

අපට පාන් ඉවර වුනා. අපේ මිත්‍රයෙක් වන ටයෙක්වොන්දෝ මාස්ටර් දුෂාන්ත පෙරේරා පාන් ටික ගෙනල්ල දුන්න ඉඟුරු හා ලෙමන් එක්ක. ස්තූතියි දුෂාන්ත. ඇවිත් එළියෙන් තියල ගියා. ඒ වගේ යාලුවෝ ඉන්න එක ලොකු දෙයක්. කියල තියෙන එක හොඳයි කාට  හරි.

මොකද්ද ඉඟුරු කතාව. අපි කොහොමත් ඉඟුරු දාල කහට තේ බොන කට්ටිය. සාමාන්‍යයෙන් පොඩි කන්දක්  නගින්න යනකොට, කිලෝමීටර ගාණක් ඇවිදින්න යනකොට ඉඟුරු දාපු තේ ගෙනියන එක මගේ පුරුද්දක්. 

ඉඟුරු දුන්නේ වමනේ යන එක වලක්වන්න.

මොකද මේ ලෙඩේට සමහර අයට වමනේ යනවා.

ඉතින් තේ කහට ඉඟුරු දාල ලෙමන් දාල හදල දුන්න නිතරම.

මේ හැම වෙලේම අපි මීටර දෙකේ දුර තියා ගත්ත. 

 ඒ වගේම කියන්න ඕනේ මාර්තු මාසෙට කලින් ඉඳන් අපි විටමින් D ගත්ත.

තව එකක්. ජර්මන් වෛද්‍යවරුන් ගේ නිර්දේශයක් තමයි පුළුවන් තරම් පිරිසිදු වාතාශ්‍රය රෝගියාගේ කාමරේ ඇති කරන්න කියන එක. අපි කාමරේ ජනේලේ වැහුවේම නැහැ. සිතල එයාට ඔරොත්තු දෙනවා. අවශ්‍ය නම් පොරොව ගන්න පුළුවන්. නැත්නම් heatin දාන්න පුළුවන් ජනේලේ ඇරලා. මුළු ගෙදරමත් ජනෙල හුඟක් වෙලාවට ඇරිය . වාතයේ වෛරස් සාන්ද්‍රණයක් පැතිරිලා තියෙනවනම් ඒක අඩු වෙනවා. 

එයාට ට දැන් හොඳයි. මට කියන්න බැහැ  ඔය පේයාව ගත්ත නිසා හොඳ වුනා, කොත්තමල්ලි නිසා හොඳ වුනා කියල. උණු වතුර නිසා වයිරසේ මැරුණා කියල.  නමුත් ඒ දේවලින් කිසියම් සහනයක් ලැබෙනවා කියල දැන් දන්නවා අත්දැකීම නිසාම.  

රෝහලට ගෙනියන්න බැහැ  අමාරුම නැත්නම්. අපිට අපි විතරයි. උඩ  පනින්නේ හිනා වෙන්නේ නැතිව තමන් දන්නා විධිහට බේරෙන්නයි තියෙන්නේ. අපි අද පොඩ්ඩක් ඇවිද්ද. එයාට  තවම අමාරුයි ඉස්සර වගේ ඇවිදින්න. කිලෝ මීටර් දෙකයි ඇවිද්දේ. 

මම ගිහින් PCR ටෙස්ට් එක කලා . මට නෙගටිව්. හේතුව ඉතින් සෑහෙන්න පරිස්සම් වුන නිසා වෙන්න ඇති.

The Amazing and Mighty Ginger

11 Proven Health Benefits of Ginger

coriander-coriandrum-sativum-research

8 Surprising Health Benefits of Coriander

Effects of Different Levels of Coriander (Coriandrum sativum) Seed Powder and Extract on Serum Biochemical Parameters, Microbiota, and Immunity in Broiler Chicks

Friday 23 October 2020

කෝවිඩ් තවම සමාජයට ගොස් නැත - හම්බෙන උන්අඟහරු ලොවින් පැමිණි උන්ය


මම මුලින්ම ඉතාලියෙන් ආ උන් ගැන කෝපයෙන් වෙළුනෙමි 
වැරැද්ද උන්ගේ යයි කීමි  

මම  ඉන්පසු නාවික නිලධරයන් දෙසට හැරුනෙමි  
වැරැද්ද උන්ගේ යයි කීමි 

මුස්ලිම් ගම්මාන කෝවිඩ් පතුරන්නේ යැයි උදහස් ගතිමි  
වැරැද්ද  උන්ගේ යැයි කීමි  

පිටරටින් එන උන් රටට වසංගත ගෙන එන්නේ යැයි කියා බැණ වැදුනෙමි 
වැරැද්ද උන්ගේ යයි කීමි 

බ්‍රැන්ඩික්ස් සේවිකාවන් මගේ ජාතිය අනතුරේ හෙලා  ඇතැයි කිමි 
වැරැද්ද උන්ගේ යයි කීමි 

මාළු වෙළෙඳුන් මාළු වෙනුවට කෝවිඩ් විකුනන්නේ යැයි බැන්නෙමි 
වැරැද්ද උන්ගේ යයි කීමි  

අන්තිමේ දී කෝවිඩ් මා සොයා පැමිණියේය 

මම මටම ඇඟිල්ල දිගු කර ගතිමි 
මට බනින්නට කෙනෙක් ඉතුරුව සිටියේ නැත 

- මාටින් නීමොලර් ගේ මුණුපුරා 


(තව කණ්ඩායම් මතකනම් එකතු කරන්න. ලිපිය යාවත්කාලින කරන්නම් )

Sunday 11 October 2020

ලංකාවේ කොවිඩ් හා ලෝකයේ කෝවිඩ්

ලෝකයේ කොවිඩ් තත්වය


//මගේ යෝජනාව  නම් ශ්‍රී ලංකාව ඉන්දියාවට, මාල  දිවයින සහ බංගලා දේශයට දොර වැසිය  යුතු බවයි.  (සංචාරකයන්ට) දෙවන රැල්ල එන්නේ ඒ පැති වලිනි. ශ්‍රී ලංකා නාවික  හමුදාවේ සයුර යාත්‍රාව ආසාදිතයන්ට ප්‍රතිකාර කිරීම  සඳහා යොදා ගත හැකිය. බණ්ඩාරනායක සම්මන්ත්‍රණ ශාලාව ආදිය ඉක්මනින් ඇඳන් යොදා පිළියෙළ කළ හැකිය. එසේ නොමැති  නම් පන්සල් සහ පල්ලි වල ඇති ශාලා රජයට පවරා ගත යුතුය.   //මේ අදහස බොහෝ විට සැබෑ වී ඇත්තේ මේ දෙවන රැල්ලේ රෝගීන්ගේ ආසාදනයේ මූලය  ඉන්දියාවෙන් එන්නට ඇති සිතෙන බැවිනි.

එකම ප්‍රශ්නය මේ කොරෝනා රෝගීන් ලංකාවට පැමිණීම හෝ ඔවුන් මගින් තවත් අය අසාදිත වීමම නොවේ. 
එසේ අසාදිත වුවන්ට ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජය සලකන ආකාරයයි. 

මෙන්න මේ " කොරෝනා වසංගතයට කළ යුත්තේ කුමක්ද? කුමක්ද ලෙනින්"  ලිපියේ මා ලීවේ ඉතාලියෙන් පැමිණි අය කොරෝනා වසංගත මර්දනයට එක්වෙන්නේ නැතිව සැඟවී සිටින්න "රෝගය වැළඳීම ම  අපරාධයක්  ලෙස සලකන නිසා බවයි. මා ඉල්ලා සිටියේ ඒ තත්වයෙන්  මිදෙන්න කියාය.  එම ලිපියේම ම ලීවේ එක්තරා ෆේස්බුක් සහ බ්ලොග් ලියන්නියක් මා එසේ කි බව විවේචනය කර අපහාස පොස්ටුවක් බුකියේ පල කල බවයි. එවැනි පිරිස් එදා  එසේ උන්මාදයෙන් හැසිරුනේ ඉදිරියට පැවැත්වීමට නියමිතව තිබූ  මැතිවරණය  නිසාය. අපට කෝවිඩ් ආසාදිතයන් වැඩිවෙන ගණන  හෝ මරණ සංඛ්‍යාව ගැන සැක පල කිරීම පවා ලිවිය නොහැකි තත්වයක් තිබුණි. බ්‍රිතාන්‍යයේ අදත් මරණ සංඛ්‍යාව ඉතා වැඩිය. ඒ ගැන විචේචනය කරන ලංකාවේ සහ ඕස්ට්‍රේලියාව අවනී රටවල් වෙසෙන සමහරු කල්පනා නොකරන කාරණයක් වන්නේ මේ රටේ රැකියා නොමැති අයට මෙන්ම  රැකියාවෙන් තාවකාලිකව ඉවත් කරන ලද අයට පවා වැටුප් තවමත් ගෙවන බවයි.   බ්‍රිතාන්‍යය ගැන සැලකීමේදී  ඇතැම් ස්ථුල මිනිසුන්, වෙනත් දීර්ඝ කාලින ලෙඩ රෝග ඇත්තන් මෙන්ම විටමින් D ඌනතාවයෙන් පෙළෙන්නන් ද ඉදිරි පෙල රැකියා කරන්නන්  (හෙදියන්, පිරිසිදු කරන්නන්,රියදුරන් ආදීන් ) අතර මරණ වැඩිවුනු බව නිරීක්ෂණය විය. 

දැන් ලංකාවේ  මැතිවරණය  ඉවරය. තුනෙන් දෙකඩ හරිය.ලංකාවේ ඇතැමුන්  තවමත් සිහි බුද්දියෙන් නොව  උන්මාදයෙන් මෙන් හැසිරෙන්නේ ඇයි? මා මිත්‍ර සිසිර යාපා  මවිබිම පුවත්පතේ ලිපියක් කියැවීමට කියා පණිවිඩයක් එවා  තිබුණි.  හදිසියේ කෝවිඩ් ධනාත්මක ලෙස හඳුනා ගත්  ප්‍රදීපිකා රත්නායක ට දිවුලපිටිය පොලිසියේ ඇතැමුන් බැණ වැදී  ඇත? ඒ නිලධාරීන් එසේ  හැසිරෙන්නේ මොලයේ තණකොළ වවා ඇති නිසාද?  ඇයට කෝවිඩ් වැළඳීම ඇගේ වරදක්ද? ලෙඩෙකුට බැණ වැදීමට පොලිසියට ඇති අයිතිය කුමක්ද?

ඒ විතරක්ම නොවේ? ඇතැමුන් ඒ මහත්මිය ගැන කිසියම් අපවාද රාශියක්ද ජනගත කර තිබේ. මේ මිනිසුන්ට ඇත්තටම අමු කැවිලාද?

අප ජිවත් වන  එන්ෆිල්ඩ් පෙදෙසේ දැනට 300 පමණ කෝව්ඩ් ආසාදිතයන් පිරිසක් ඇත. පොලිසියවත්  පුවත්පත් වත් අප කිසිවෙකුත් මෙලෙස නොහැසිරෙන්නෙමු.  රෝගයක් සැදුනු කෙනෙකුට උදව්  කරනවා මිස බැණ වැදීමේ සිරිතක් ඇති කරගත්තේ කොහෙන්ද? බුදු හාමුදුරුවන් එසේ හැසිරී තිබේද? 

ධාතුසේන නම් රජතුමෙක්  නයෙකුගේ ගෙඩියක් පලා සැත්කමක් කලා කියන්නෙත් ඔය රටේම නොවේද?
මා දුටු තවත් ප්‍රවෘත්තියක් පල කර තිබුනේ ලංකාදීප දිනපතා පුවත්පතේය. ඒ හාරසීයක් පමණ බ්‍රැන්ඩික්ස් සේවකයන් පොලිසියට භාර වීමට පැමිණ ඇති බවයි. පොලිසිය කියා  ඇත්තේ පැමිණියේ නැත්නම් ඔවුන්ගේ දේපල රාජසන්තක කරන බවය.  පොලිසියට  භාර වීමට මේ මිනිසුන් ලොකු අපරාධයක් කර නැත. ඔවුන් සැඟව සිටීම වරදක් බව සැබෑය. 
යුරෝපීය  රටවල  රෝගය වැළඳී සිටින්නන් නොව පිටරට සිට පැමිණ  රෝගය වැළඳී බව දැන  දැනත් නිරෝධායනය නොවී සිටින්නන් ට දඩයක් නියම කරති. ලංකාවේ පොලිසිය සැබවින්ම කල යුත්තේ රෝගය වැළඳුන බව දැනගෙන මෙරටට පැමිණ බ්‍රන්ඩික්ස් ආයතනයේ සිට නික්ම ගිය අයට (බොහෝවිට ඉන්දියාවේ සිට පමණ ඇති ) දඩයක් නියම කිරීමය. 
  බ්‍රිතාන්‍යය, යුරෝපීය  රටවල් සහ වියට්නාමය වැනි තත්වය මර්දනය කළ ඇති රටවල් නිවසේ සිට නිරෝධායනය වීමට හැකිය. එසේ නිවේදනය කර  එම අයගේ නිවෙස් තොරතුරු බ්‍රැන්ඩික්ස් සමාගමෙන් ලබාගත හැකිය. එසේ ලබාගෙන පොලිසියට රහසේ ගොස් ඒ අය සියල්ල  නිරෝධායනයට  ලක්කළ හැකිය. අඬබෙර ගසා  මිනිසුන් අපහාසයට ලක් කිරීම  කලයුතු දෙයක් නොව නොකළ යුතු දෙයකි.

මා මිත්‍ර සිරිමල් විජේසිංහ කියා තිබුනේ ඇමරිකානු ජනාධිපති  ඩොනල්ඩ්  ට්‍රම්ප් මෙන් රට ඇර තැබිය යුතු බවය. එනම් රෝගය වැළඳී මිය යන අය සිටියත් ඒ බව නොතකා ආර්ථිකය රැක ගත යුතු බවය. ට්‍රම්ප් ගේ මෙන්ම බ්‍රිතාන්‍යයේ බොරිස් ජොන්සන් ගේ ද එම ප්‍රතිපත්තිය අද තදින්  විවේචනයට  ලක්වේ. ස්වීඩනය ක්‍රියාත්මක කරන්නේද එම ප්‍රතිපත්තියමය. නමුත් ස්වීඩනයේ තත්වය සුවිශේෂී  එකකි. එහි සිටින්නේ මිලියන දහයක ජනතාවකි. විශාලත්වය වර්ග කිලෝමීටර හාර  ලක්ෂයකි. ලංකාවට වඩා  හය ගුණයක් විශාල එම  රටේ ජනගහනය ලංකාවෙන්  භාගයකි.  වර්ග කිලෝමිටර්යට මිනිසුන් 25කි. මේ ඉතා කුඩා අගයකි. එසේම බොහෝ මිනිසුන් සෞඛ්‍ය සම්පන්නව වෙසෙන නිසා එම රටට  ලොක් ඩවුන් කිරීමේ අවශ්‍යතාවයක් පැන නගින්නේ නැත.
රට හැර තබා බ්‍රසීලයේ දක්ෂිණාංශික ජනාධිපතිවරයා ද මියයන මිනිසුන් ගේ ගණන අධික වුවත් තවමත් ජනප්‍රියය. ඒ ඔහු සහනාධාර දීම නිසාය. මිනිසුන් සොයන්නේ  තමන්ගේ  හා දරුවන්ගේ කුස ගින්න නිවා ගැනීමේ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු මිස කෝවිඩ් වසංගතය පැතිරීම ගැන නොවේ.
 
 මා  සිතන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ දැනට කෙරෙන පරිදිය ප්‍රාදේශීය ලොක්  ඩවුන් කිරීම් පවත්වා ගැනීම අවශ්‍ය  බවය. හැබැයි මාර්තු මාසයේ සිටම මගේ අදහස වූයේ  රටටම ඇඳිරි නිතිය  පැනවීමේ අවශ්‍යතාවයක් නැති බවයි.  මිනිසුන්ට හැකි පමණ තම තමන්ගේ රැකියා  වලට යාමට ඉඩ සැලසිය යුතුය. ඒ නිසාම බ්‍රැන්ඩික්ස් මෙන්ම අනිකුත් සමාගම් රැකියා අවස්ථා ලබා දීම ගැන ඇත්තෙන්ම  සතුටු විය යුතුය.  අසනීපයට ප්‍රතිකාර ගැනීමට මුදල් සොයන, මහලු දෙමාපියන්ට මුදල් යවන, සහෝදර සහෝදරියන්ගේ අධ්‍යාපනය ට වියදම් කරන,  බෝඩිමේ ගාස්තුව පවා අමාරුවෙන් ගෙවන මේ ජනතාව රැකියා  විරහිත භාවයට පත් කිරීම  ඔවුන් කබලෙන් ලිපට දැමීමක් වන නිසාය. සිරිමල්  විජේසිංහ ගේ අදහසට යම් තාක් දුරට  මා  එකඟ වන්නේ ඒ ගැන සිතාය.

වරද ඇත්තේ  නිලධාරීන් අතය. ඔවුන් අසනීපයෙන් පෙළෙන්නවුන් ගේ  ඒ තත්වය නොතකා වැඩ ගත් බව හෙළිවී තිබේ.  පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ පුබුදු ජයගොඩ ද ඒ බව යූටියුබ් වීඩියෝවක පවසා ඇත. එසේම ඉන්දීය සම්බන්ධතාවයද ඔහු හෙළි කර තිබේ.    ප්‍රශ්න කල යුත්තේ නිලධාරීන් ගෙන්ය.   
 
 

පින්තුරය ගත්තේ මෙතැනිනි ;https://www.ecdc.europa.eu/en/geographical-distribution-2019-ncov-cases

Saturday 10 October 2020

සාන්ත පිතර්බුර්ගයේ මැදියම් රැයේ පාලම් විවෘත කිරීම

නේවා ගඟ දිගේ ඇවිදීම මා  ඉතා ප්‍රිය කරන දෙයකි.. ලෙනින්ග්‍රාද් නමින් හඳුන්වන කාලයේ දෙතුන් වරකුත් ඉන්පසු නැවතත් 2016 දී රුසියවට් ගිය අවස්ථාවේත් නදීබඩ මාර්ගයේ ඇවිද්දෙමි. එය නෙවි දිනය නිසා බොහෝ ප්‍රීතිමත් නැවියන්, ඔවුන්ගේ පෙම්වතියන්, බිරින්දන්  දරුවන් ඒ පෙදෙසේ සැරි සැරූහ. අප රාත්‍රිය වනතුරු බලාසිටියේ දූ වරුන් දෙදෙනාට මේ පාලම් සංදර්ශනය නැරඹීමට අවස්ථාව දීම සඳහාය.

   ශාන්ත පීටර්ස්බර්ග් හි පාලම් විවෘත කිරීම හා වසා දැමීම සැබවින්ම දීප්තිමත් සංදර්ශනයකි. එය අප්‍රියෙල් මස  සිට නොවැම්බර් දක්වා සිදු වේ.  මෙවැනි  පාලම් දොළහක් නේවා ගඟ දිගට  සාදවා තිබේ. ප්‍රධාන වශයෙන් බඩු  නැව් නෙවා ගඟ දිගේ ෆින්ලන්ත බොක්ක වෙත ගමන් කරයි. (gulf of finland ) නේවා ගඟේ  මෙම අන්තිම කොටස සෝවියට් යුගයේදී ඉදිකරන ලද්දකි.


Wednesday 30 September 2020

පිතර්බුර්ගයේ රුසියානු සින්දුවක්

අර්බට්ස්කායා වීදියේ නොයෙකුත් වීදි නාට්‍ය කණ්ඩායම්, සංගීතඥයන් ගේ  රංගනයන් මම නිතර දුටුවෙමි (එම මාවත  රුසියානු භාෂාවෙන් උලිට්සා අර්බාත්  ලෙස හැඳින්වේ). එම වීදි නිර්මාණ හා රඟපෑම්, ගායනා ය රුසියාව අලුත් දෙයක් නොවේ. 
 ඒ දිනවල යහළු වී සිටි රුසියානු පෙම්වතියගේ නිවෙස තිබුනේ අර්බාත් විදියේ ඉහල කොනේ මෙර්ස්ලකොව්ස්කයා විදියේ නිසා අප දෙදෙනා  නිතර අර්බාත් විදියේ  කෝපි කඩ වලට වී මේ ගැයුම් වැයුම් ඇසුවෙමු.

සියවස් ගණනාවක් පුරා වීදි කලාකරුවන් රුසියාව පුරා රඟ දැක්වීය. ශාන්ත පීටර්ස්බර්ග් හි බොහෝ විට ඔවුන් නිව්ස්කි ප්‍රොස්පෙක්ට්, මාළිගා චතුරශ්‍රය (ඩිවර්ට්සෝවි ප්ලොෂාඩ් - Дворцовая площадь) සහ ගොස්ටිනි ඩෝවර් (ආගන්තුක දොර -гостиный гостиный) හි රඟ දැක්වීය. සෝවියට් දේශයේ කලාව හා සාහිත්‍ය කාණ්ඩ දෙකක් තිබුණි. එකක් සමාජ සත්තා  යථාර්ථවාදය (soviet realism ) උත්කර්ෂයට නැංවූම  අතර අනෙක එයින් පිටත බොහෝ දුරට රාජ්‍ය බලපෑමෙන්  සැඟවී ජනප්‍රිය විය. එය  ආකෘති විරෝධී කලාවක්  ලෙස හැඳින්වවුනු අතර ස්ටාලින්ගේ මරණයෙන් පසු කාලයේ සිට  පෙරෙස්ට්‍රොයිකා යුගය දක්වා වර්ධනය විය. ඒ 1953 සිට 1986 දක්වාය.  එය "භූගත කලාව" ලෙසද හැඳින්විණි. පෙරෙස්ට්‍රොයිකාව  ආරම්භ වීමෙන්   පසු මෙම කලාකරුවන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් ජනප්‍රිය සංස්කෘතියට අවතීර්ණ වූ අතර සෝවියට් සමාජ සත්තා යථාර්ථවාදයේ බලපෑම කෙමෙන්  රුසියානු කලාවට  අමතක වී ගියේය.



Thursday 24 September 2020

එංගලන්තයේ වැව් බැඳී රාජ්‍යය හෙවත් ලේක් දිස්ත්‍රික්කය රැක ගත් හැටි


පහුගිය දවස් වල ලේක් දිස්ත්‍රික්කය ගැන ලිපි තුනක්ම ලීව. ඔය අපි නිවාඩුවට එහෙ ගිය තුන් වෙනි පාර. ඒ අතරම එංගලන්තයේ ඉන්න අනිත් යාලුවෝ වගේම පීක් දිස්ත්‍රික්කයට, කෝන්වෝල් වලට, වේල්සයට , සහ ස්කොට්ලන්තයටත් අපි ගිහින් තියනවා. හුඟක් වෙලාවට  අපි වැඩිය කැමති කඳු නගින්න. වෙරළ ආසන්නයේ කැරවෑන් වලත් ඉඳලා තියනවා නිවාඩුවට.
සාමාන්‍යයෙන් වසර දහයක විතර ඉඳන් මම පින්තූර ෆේස්බුක් එකට  දානකොට, මම දැක හඳුනාගත් යහළුවෝ හා නෑදෑයෝ 200-300 කට පේන්න විතරයි දාන්නේ.  මම හුඟක් වෙලාවට  පබ්ලික්  දාන්නේ නැහැ. අවුරුද්දකට දෙකකට  කලින් නම් කොහොමටත් දැම්මේ නැහැ. තට්ටයගේ කොලම බ්ලොග් පෝස්ට් ලියන මල්ලි හැමදාම අහන ප්‍රශ්නයක් තමා "අයියේ ඇයි මේක ෂෙයාර් කරන්න බැරි කියල". පබ්ලික් දාන්නේ නැති නිසා. ළමයි පොඩි කාලේ මම පබ්ලික් පින්තූර දාලම නැහැ. මොකද ෆේස්බුක් කියන්නේ ජෝර්ජ් ඕවෙල් ලිව්ව 1984 පොතේ බිග් බ්‍රදර් ඉන්න තැන.   නමුත් මේ පාර මම පින්තූර සහ ලිපි හැමෝම එක්ක බෙදා ගත්ත. ඒකට හේතුව තමා මේ ලියන්නේ.

එකක් තමා සොබා දහමේ සුන්දරත්වය හැමෝම එක්ක බෙදා ගන්න එක. තව යාළුවෝ එවැනි  ඡායාරූප බෙදාගෙන තියනවා පේනවා. මම ඇත්තටම කැමතියි ඒවා බලන්න.
මම මේ කරන්න  හදන්නේ ලේක් දිස්ත්‍රික්කයේ සුන්දරත්වය බේරා ගත්තේ කවුද කියල මතක් කරන්න. ෆේස්බුක් කියල දෙයක් නොතිබුන කාලෙක . දහස් ගණන් ෆේස්බුක් පෝස්ට් වල වනාන්තර විනාශය ගැන කියවෙනවා. මුකුත් වෙන්නේ නැහැ නේද.
ඔක්ටෙවියා හිල්



නමුත් එංගලන්තයේ එක ගැහැනියක් මේ රටේ වනාන්තර සහ පුරාවිද්‍යාත්මක වටිනාකමක් තියෙන දේවල් බේරා ගත්ත. ඒ කොහොමද? ඉංග්‍රීසියෙන් කියවගන්න කැමති අයට මෙතනින්  එහාට ලින්ක් එකෙන් කියවන්න පුළුවන් වෙයි අන්තර්ජාලයේ. ඒකට කම්මැලි අයටයි  මේ ලියන්නේ මෙතැන ඉඳන්. පලමුවෙනියට කියන්න ඕනේ ඔක්ටේවියා හිල් ගැන.

එයා ඉපදිලා තියෙන්නේ 1838. එංගලන්තයේ කාර්මික විප්ලවය ඇරඹිලා අවසන් වෙන කාලේ.  මෙයා සාමාජිය ප්‍රතිසංස්කරණ වලට තමා ඉස්සෙල්ලාම ප්‍රසිද්ධ වුනේ. මුලින්ම  කියමු එයාගේ සීයා දොස්තර තෝමස් සවුත්වුඩ් ස්මිත් ගැන.  සීයා එංගලන්තයේ ජනතා සෞඛ්‍යය  පිලිබඳ ප්‍රතිසංස්කරණ  සඳහා ජීවිතය කැප කල කෙනෙක්. ඒ වගේම අඩු ආදායම් ලාභීන්ට සහ වැඩකරන මිනිසුන්ට හොඳ තත්වයේ නිවාස ලබා දීමට සටන් කළ කෙනෙක්.  එතකොට ඔක්ටේවියාට ඒ බලපෑමට අමතරව  සමාජවාදියෙකු වන රොබට් ඔවෙන් ගේ අදහස් නුත් බලපාල තියනවා ඒ කාලේ.  රොබට් ඔවෙන් යුතෝපියානු සමාජවාදය කියන අදහස් සමූහයේ පුරෝගාමියෙක්. 

එතකොට මේ අපේ ඔක්ටේවියා පටන් ගන්නවා සමාජයේ හරිහැටි නිවාස නැති දුප්පත් අයට අඩු ගන්නට කුලියට නිවාස  ලබාදීමේ ව්‍යාපාරයක්. මේ කාලේ එංගලන්තයේ වැඩි හරියක් මිනිස්සු ජිවත් වුනේ මුඩුක්කු (slum) වල. කිසිම සනීපාරක්ෂක ක්‍රමයක් නැතිව. ලෙඩ රෝග වලට ගොදුරු වෙවි.  එයාලා වෙනුවෙන් ඔක්ටේවියා ගෙවල් මිලදී ගන්නවා. උදව් කරන්නේ ප්‍රසිද්ධ කළා විචාරකයෙක් සහ රැඩිකල් දාර්ශනිකයෙක් වුන  ජෝන් රස්කින්.  
දැන් කෝවිඩ් 19 ට එලියට එන්න එපා කියුවට ලන්ඩන් වල තට්ටු ගෙවල් වල මිනිස්සු පාක් වල පිරුන. ඒවා වල ඕන තරම් ඉඩ තියෙනවානේ. ගේ ඇතුලටම වෙලා හිටියම මිනිසුන්ට විශාදිය පවා හැදෙනව.
 
ඉතින්මේ  ඔක්ටේවියා  හිල් නිවාස  3000 විතර කලමනාකරණය කළා. එයට තේරුණා මේ නාගරික කම්කරු ප්‍රජාවට එලියට බැහැල ඇවිදින්න ඕනේ, හිරු එලිය විඳින්න ඕනේ, පිරිසිදු  වාතාශ්‍රය ඕනේ කියල, සොබා දහමේ ඇවිදින මිනිසා සන්සුන් වෙනවා කියල තේරුනා. 

ඔන්න ඔක්ටේවියා හිල් තව දෙන්නෙක් එක්ක එකතු වෙලා බ්‍රිතාන්‍යයේ නැෂනල් ට්‍රස්ට් (ජාතික පදනම) කියන චැරිටි එක නැත්නම්  පුණ්‍යායතනය පිහිටුවනවා. ඒ අනිත් දෙන්න තමා කැනොන් (පල්ලියේ කැනොන් දේවගැති වරයෙක්)  හාඩ්වික් ඩ්‍රමොන්ඩ් රොන්ස්ලි සහ ශ්‍රීමත් රොබට් හන්ටර්. හාඩ්වික් රොන්ස්ලි  ඇන්ග්ලිකන් දේවගැති තුමෙක් වගේම හොඳ කවියෙක්, සොබාදහම රැක ගන්නට කටයුතු කරපු පරිසරවේදියෙක්. ලේක් දිස්ත්‍රික්කයේ ආරක්ෂකයා වශයෙනුත් ඔහුව හැඳින්වෙනවා. 
 
එතකොට මේ පදනම පිහිටුවීමේ වටිනා අදහස රොබට් හන්ටර් ගේ. එසේම මෙතන නීතිමය පැත්ත ගැන කටයුතු කරන්න මොළය යෙදෙව්වේ ඔහු.  මෙයා පටන් ගත්ත නීතිඥ සමාගමක්  පොදු ඉඩම් අල්ලා  ගැනීමේ හා සංවර්ධනය සඳහා  යොදා ගැනීමේ ව්‍යාපාර වලට එරෙහිව සටන් කරන්න.  ඒ කාලය වනවිට හාඩ්වික් පටන් අරන් තිබුන ලේක් දිස්ත්‍රික්කය හෙවත් එංගලන්තයේ වැව් බැඳී රාජ්‍යය සංරක්ෂණය කිරීමේ සංවිධානය කියල එකක්.

හරිම තුන්දෙනා තමා එකතු වුනේ. පටන් ගත්තේ 1895 ජනවාරි 12. මේ සුසංයෝගය යාලුවන්ගේ සල්ලිත් එකතු කරලා ගත්ත පලමු රාජ්‍ය නිවාසය සහ වත්ත තමා අල්ෆ්රිස්ටන් ක්ලජි හවුස් (පුජකයන් ගේ නිවස සහ  වත්ත) පවුම් දහයකට. අද දවසේ පවුම් හයසීයක් නැත්නම් රුපියල් එක්  ලක්ෂ  හතලිස් දාහක්. එපමණ විශාල නැති පරණ ගෙයක් සහ පොඩි වත්තක්.  මුලදී දිළිඳු ජනතාවට අඩු මිලට ඉන්න දීලා දැන් අමුත්තන්ට ඇවිත් බලන්න පුළුවන් තැනක්  කරල. 

ඊට පස්සේ 1899 දී එයාලගේ ප්‍රධාන ආයෝජනය කරනවා  විකන් ෆෙන් කියන විශාල මුතුරාජවෙල වගේ රක්ෂිතය රැක ගන්න. ඒ තමා බ්‍රිතානයේ පරණම ස්වභාවික රක්ෂිතය. හෙක්ටයාර් 254.5 හෙවත්  අක්කර 629ක්.  ගොවිපළක්, සත්ව හා පැළෑටි සංරක්ෂණය වෙන ස්වභාවික වෙරළ තීරයක්  (fenland), ගොහොරු බිමක් සහ බට පඳුරු සහිත භුමියක් මෙයට අයිතියි.  මේවා අරගන්නේ යාළුවො එකතු කරලා  දෙන සල්ලි වලින්. මේ වනවිට මේ ව්‍යාපාරයට බොහෝ අය එකතු වෙනවා සහයෝගය දෙනවා.

රජයක් පත් වන්නේ රටක් සංවර්ධනය කරන්න. පාරවල් හැදීම, රේල් පාරවල් හැදීම, නගර සංවර්ධනය රජයක් විසින් කරන දේවල්. ඒවා නවත්වන්න අමාරුයි. එංගලන්තයේ කාර්මික විප්ලවයෙන් පස්සේ නාගරීකරණය අති වේගවත් වුනා.
 නමුත් ඔබ මුදලට අරන් ඔබ විසින්ම රැක බලා ගන්නව නම් රජයකට ඇඟිලි ගහන්න බැහැ. ඔවුන් ඇඟිලි ගහන්න එන්නෙත් නැහැ, රොබට් හන්ටර් වටහා ගත්තේ ඒක.

1900 දී අයර්ලන්තයේ මෙම පදනමේ ශාඛාවට කන්ටක් කියන  බලකොටුව ලැබෙනවා. මේ වෙනකොට තමන්ට කියල දරු මල්ලෝ නැති ධනවත් මහලු අය අන්තිම කැමති පත්‍ර මගින් ඉඩකඩම් මේ ව්‍යාපාරයට ලියල දෙනව. ඔව් එහෙම  මිනිස්සු මේ රටවල ඉන්නවා.

තවත් හැරවුම් ලක්ෂයක් තමයි ලේක් දිස්ත්‍රික්කයේ, අපිත් ඊයේ පෙරේදා ඇවිදින්න ගිය බ්‍රන්ඩල්හෝ උද්‍යානය මිලට ගත්ත එක. ඒක ඩර්වෙන්ට් වෝටර් කියන පැත්තේ තියෙන්නේ. මේක බේරගන්න ඔවුන් නඩු දැම්ම. මුදල් එකතු කළා මහජනතාව  ගෙන්. වික්ටෝරිය රැජිනගේ දුව ලුසියා විතරක් නෙමේ මිඩ්ලන්ඩ් වල කර්මාන්ත ශාලාවල කම්කරුවෝ පවා   සල්ලි එකතු කරල දුන්න. අද මිනිසුන්ට ඇවිදින්න පුළුවන්වෙලා තියෙන ලස්සන උද්‍යානය සහ ජලාශ සංඛ්‍යාව  බේරා ගත්තේ එහෙම.
 
රොබට් හන්ටර් 1907 දී පාර්ලිමේන්තුවේ පනතක් සම්මත කරගත්ත. නැෂනල් ට්‍රස්ට් (ජාතික පදනම) ට ජනතාව ගේ සුභ සිද්ධිය උදෙසා ජාතියේ වැදගත් පුරා විද්‍යාත්මක ස්ථාන සහ වනාන්තර ඇතුළු දේපල රැක බලා ගැනීමේ අයිතිය පැවරිය යුතුය කියල.

ඔහු මිය ගියාට පස්සේදීත්  1923  ග්‍රේට්ගේබල්  කියන කඳු පේළිය සහිත කොටස  නැෂනල් ට්‍රස්ට් එකට ප්‍රදානය කරනවා. ඒ ගොල්ලන්ගේ සාමජිකයන් වුන කඳු හා පර්වත තරණය කරන්නන් ගේ සංගමය තමා එය  මිලදී අරගෙන පරිත්‍යාග කරන්නේ. හෙක්ටයාර් 750ක් එතනම. ඊයේ පෙරේද අපි ඇවිදින්න ගිය තැන ස්කෆෙල් තියෙන්නෙත් එතනම තමයි.


තවත් එක්කෙනෙක් ගැන මතක් කරලම ලිවිම නවත්වනවා. ඒ තමා හෙලන්  බියට්‍රික්ස්  පොටර් මහත්මිය . පීටර් රැබිට් කියන කතාව ලීවේ එයා . කර්තෘවරියක් වගේම 
පරිසර වේදිනියක් . එයා 1905 දී  හිල් ටොප් කියන 17 ශත වර්ෂයේ හදපු ගොවිපළ සහ නිවස මිලදී ගන්නවා. 1943 දී එයා  මියයන කොට එයාගේ මුළු දේපල ඔක්කොම නැෂනල් ට්‍රස්ට් එකට දෙනවා. ලේක් දිස්ත්‍රික්කයේ ජාතික  උද්‍යාන කියන කොටස හැදෙන්නේ එහෙම. මේ  පාර එන්න කලින් ඒකත් බලලම තමා ආවේ.

ඉතින් අද වෙනකොට ට්‍රස්ට් එකේ සාමාජිකයෝ මිලියන 5.6 ක් ඉන්නව. ඒ ගොල්ලන්ගේ සාමාජික මුදල් ලැබෙනවා.  ස්වාධින උදව් කාරයන් 65000 ක් ඉන්නවා. රැකියාව  කරනවා 14000ක්. යුරෝපයේ විශාලතම පරිසරය සංරක්ෂණය කිරීමේ පදනම තමා මේ.  හෙක්ටෙයාර් 250,000 ක් හෙවත් අක්කර ලක්ෂ හයකට වැඩි ගොවිබිම්, වන රක්‍ෂිතයන් ප්‍රමාණයක් ආරක්ෂා කරනවා. හැතැප්ම 780 කවෙරළ තීරයක්  අයත් කරගෙන රකිනවා. පන්සියකට  වැඩිය පරණ ඓතිහාසික දේපල රැකගෙන තිබෙනවා. ඒ හැම තැනකටම මහජනතාව ට  යන්න පුළුවන්.
 
හරිත පක්ෂය  කියල දේශපාලන  පක්ෂයක්  හැදිලා ලෝකයේ  පරිසරය, දේශගුණය   බේරා ගැනීමට සටන් වදිනවා නේ.  තරමක හොඳ වැඩක් වුනත් දේශපාලනික ක්‍රියාධරයන් පරිසරවේදීන් හැටියට පෙනී හිටලා වැඩ කරනකොට, මට හුඟක් දුරට පෙනිච්ච දෙයක් තමයි එයාලගේ ඒ වෑයම තමන් අයිති  දේශපාලන පක්ෂයට සම්බන්ධ කරලයි  තියෙන්නේ කියල. සමහර විට ඒ දේශපාලන  පක්ෂයම බලයට ආවොත් අර සටන් කරපුවා මතකත් නැහැ. ඒ වගේම බලයේ ඉන්න රජය එතකොට ස්වභාවිකවම විරුද්ධ වෙනවා. අරගොල්ලන්ට විරුද්ධ වෙන්න ඕනේ නිසා. එයාලගේ අනුගාගමිකයන්ටත් සිද්ධ වෙනවා ඒ ස්ථාවරයම ගන්න. අකමැත්තෙන් වුනත්. 

 ඒ වගේම ෆේස්බුක් පෝස්ට් දහස්  ගණන් හුවමාරු වුනා කියල කෙරෙන දේකුත් නැහැ, සෑඩ්   (කණගාටුයි) කියල ලකුණක් දාල මාරුවෙන එක විතරයි නේ අපි කරන්නේ. ෆේස්බුක් එකේ තිබ්බ නම් ඔක්ටෙවියා හිල්, හඩ්වික්  හා හන්ටර් එක්ක "හායි අනේ, බලන්න මේ කැළෑ කපන හැටි" කිය කියා ෂෙයාර් කරලා ඊළඟ පෝස්ට් එකට යයි, හොඳ වෙලාවට තිබිබේ නැත්තේ. එහෙම වුනා නම් අපි ඊයේ පෙරේදා  ඇවිද්ද ලස්සන තැන්  අද නැහැ.

ෆේස්බුක් පෝස්ට් දාන ඔක්කොම රුපියල් 1000 ගානේ දහසක් දෙනා රුපියල් දස ලක්ෂයක් එකතු කලොත් ලුණුගල වගේ ලස්සන ගම් බේරා  ගන්න පුළුවන්. ලංකාගම ඉඩම් මිලදී ගත්ත නම් ඒ වගේ පදනමකට ඒවා ඉබේම රැකෙනවා.  ඔක්ටේවියා ල මුලින්ම කළේ මිනිසුන්ට උදව් කරන එක. ඒ මිනිසුන් වෙනුවෙන්ම  තමා ඒ අය වන ගහණය බේරා ගන්න කටයුතු කළේ. ඒ එංගලන්තයේ ඒ කාලේ සිට අද දක්වා මිනිසුන්ට තේරුණේ ඒක.

ලේක් දිස්ත්‍රික්කයේ බැඳපු වැව වල් නැත කියා  ඇනෝ මහතෙකු කියන නිසා මේක  දැම්මේ. තල්මියර් වැව වික්ටෝරියානු යුගයේ හදපු එකක්. මෙතැන යොමුව. අපි මෙතනට ගියා පළමු දවසෙම වගේ. 
Thirlmere lake KEswick




මුල් ලිපි: