සෝවියට් ජිවිතයෙන් බිඳක් 2

සෝවියට් ජිවිතයෙන් බිඳක් 1

අපේ කාමරය 

සෝවියට් දේශයට ඒමට කලින් හමුවුණු මිතුරෙකු වූයේ විතානගේ ය. ඔහු ගැන මේ ලිපියේ ලියා ඇත. ඔහු තරම් දේශපාලනය නොකළ මිතුරෙකු වුයේ කිත්සිරි පෙරේරා හෙවත් කිතාය. කිතාත්, විතානත් තවත් නම අමතක යහළුවෙකුත්, මමත්  සෝවියට් සංස්කෘතික මන්දිරය හා මහජන පුස්තකාලය පැත්තේ ගැවසුනෙමු. ඔහු මට වැඩිය වසරක් කලින් ආනන්දයේ අපොස උසස් පෙළ  කර තිබුණි. ඔහුටද මට මෙන්ම කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ භෞතික  විද්‍යා පීඨයට (physical science) ඇතුළු වීමට ලිපිය ලැබී තිබුණි. නමුත් ඔහුගේ සිහිනය වූයේ ගුවන් යානා කාර්මික ඉංජිනේරුවකු වීමටය. කිතා ටද  සෝවියට් දේශයට යාමට ලැබීම මට ඉමහත් ප්‍රීතියට කරුණක්  විය. ඔහු උගත්තේ උක්රයිනයේ  කීව් නගරයේය.

පසුගියදා ඔහු සමග කතා බහ කෙළෙමි. ඔහු ශ්‍රී ලංකාවේ ගුවන් හමුදාවට බැඳී එයාක්‍රෆ්ට් ඉංජිනේරුවකු ලෙස වසර කිහිපයක් සේවය කර තිබුණි.  ඉන්පසු මැලේසියාව ආදී රටවල සේවය කර දැන් උක්රයිනයේ කීව් මධ්‍යස්ථානය  කර ගෙන මැද පෙරදිග රටවලට හෙලිකොප්ටර පිළිබඳ සේවා සපයන ආයතනයක උපදේශකයෙකි. 

ලුද්මිලා සහ න්ගුඑන් 

ඉහත මුල්  පින්තුරයේ ඇත්තේ  මොස්කව් විදුලිබල හා බලශක්ති විශ්ව විද්‍යාලයේ   පළමු වසරේ සිට මාත් අජිත පියරත්නත් සිටි කාමරයයි. මගේ පළමු වසර කාණ්ඩයේ කිහිප දෙනෙක් ඡායාරූපයේ සිටී. මගේ දකුණු  පලස්තීනයේ අලි ඉසා (ඔහුට මා නම දැමුවේ අලි ඉස්සා කියාය), ඉරානයේ තොර්කමන්  පූරි ඵරීඩා,   සුඩානයේ ඩෆ් එල්ලා එල්නුර්  සිටී. මගේ දකුණු පසින් සිටින්නේ කාම්බෝජයේ එන්ග් වෙන් න්ගුඑන්, පේරු හි මරියා ඉසබෙල් රමිරෙස් හා සෝවියට් රුසියන් ශිෂ්‍යාවන්  දෙදෙනෙකු වන ඇලෙක්සන්ද්‍රා (කෙටියෙන් සාෂා) සහ ලුද්මිලා ය. (කෙටියෙන් ලූදා).

අපි බොහෝවිට පන්ති අවසානයේදී මගේ කාමරයේ හෝ ඉසා ගේ කාමරයේ  රැස්  වී  කේක් වැනි කෑමට යමක්  මිලදී ගෙන තේ හෝ වයින් බිබී  දොඩමළු වුනෙමු. ලුදා බොහෝ විට ගිටාරය රැගෙන රුසියානු ගීත ගායනා කලාය. මට ගිටාරය වැයීමට තරමක් පුහුණු කළේද ඇයයි.

ලූදා හා ගිටාරය 

වෙනත් දවසක ස්වේතා, ඵරීඩා හා සාෂා 

මේ මයකොව්ස්කයා උමං දුම්රිය පළේදී ගත් ඡායාරූපයකි 1988 

අපේ පන්ති කණ්ඩායමේ කියුබන්වරු  රොත්තක් සිටි අතර ඔවුන් ගෙන් සමහරුන්  පමණක් අපත් සමග ලඟින් ඇයි හොඳයි කම් පැවැත්වූහ. අපේ මුළු කණ්ඩායමම   උගත්තේ තාප විදුලි බලාගාර ඉංජිනේරුවන් වීමටය.  මා  දන්නා පරිදි ඵරීඩා කොමෙයිනි  ගේ ඉරාන රජය යටතේ ජිවත් වීමට අකමැති වූවාය . පළමු වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ  උගත් ඇගේ පෙම්වතා සමග ඇය ස්විට්සර්ලන්තය බලා ගියාය. සාෂා පෞද්ගලික ආයතනයක සේවය කරයි. ස්වේතා ගැන ආරංචියක් නැත.

මේ පින්තුර ටික බේරා ගත්තේ බොහෝ අමාරුවෙනි.  මා නැවත  ශ්‍රී ලංකාවට නොඑන බව දැනගත් පසු මගේ දෙමාපියන් සේප්පුවකට දමා වසා තිබී සොයුරා ගේ නිවසේදී සොයා ගන්නා විට ඒවා හොඳ  තත්වයේ තිබුනේ නැත. පින්තූර ගත්තේ මගේ සෙනිත් කැමරා වෙනි.

තවත් දවසක 1987

ඉහත පින්තූරයේ උඩම සිටින්නේ රුසියානු ශිෂ්‍යයෙකු වන මැක්සිම් හා සුඩාන  ජාතික ඩෆඅල්ලාය.  මේ දෙවැනි පින්තුරයේ මා සමග සිටින්නේ කෙටි කළක් මා  සමග සමීපත්වයක් තිබුණු පේරු ශිෂ්‍යාවක වන ඉසබෙල් රමිරස් ය. මට පිටු පසින් අපේ පන්තියේ ස්තාරස්තා (වැඩි මහලු යන අරුතින්) නමින් හැඳින්වුණු ශිෂ්‍යාවයි. ඇය විදුලි ඉංජිනේරුවරියක ලෙස තාප විදුලි බලාගාරයක රැකියාව කරන්නීය. කාමරයේ පැත්තක ඇත්තේ රුසියානු ශිතකරණයකි.
මැක්සිම් දැන් මොස්කව් ඉකෙයා  (IKEA) වෙළඳ සංකීර්ණයේ පරිගණක කළමණාකරු ලෙස සේවය කරයි.
මට ඔහු ගිය අගෝස්තුවේ මොස්කව් හිදී මුණ ගැසුණි.

දකුණු කෙලවරේ මැක්සිම් 2016

ඔහු අප නැවතී සිටි ලැගුම් හලට පැමිණියේය. පින්තුරයේ සිටින අනිත් දෙදෙනා සමන් ජයමහ සහ සම්පත් නාගසිංහ යි. සෝවියට් දේශයේ අධ්‍යාපනයෙන් පසු එහිම නතර වී ව්‍යාපාර ඇරඹු  ඔවුන් දැන්  සාර්ථක ව්‍යාපාරිකයන් දෙදෙනෙකි.

පොඩි පාටියක් ලූදා , ස්වේතා , නතාෂා , ඩෆ් සහ ඉන්ගා  1987

කිතාගේ පින්තුරයක් බුකියෙන් ඉස්සුවෙමි.

එන්ග් මගේ හොඳම මිතුරෙකු වූ අතර තවමත් අපි දෙදෙනා ෆේස්බුක් හරහා  එකිනෙකා ගේ විස්තර දැන  ගන්නෙමු. එන්ග් ගේ දෙමාපියන් පොල්පොට් ගේ කාලයේ සිර කඳවුරක  දරුණු වධ වින්දහ.
රුසියාවේ සිටියදී එන්ග් හිටි ගමන් නින්දෙන් බයවී ඇහැරෙයි. ඔහු නිතරම විදුලි පන්දමක් අතේ තබාගෙන නිදා ගනී. ඒ පොල්පොට් කාලයේ භීෂණයට මුහුණු දී ලැබුණු අත්දැකීම් නිසා බව ඔහු මට පවසා තිබේ.

ලූදාත්, එන්ග් හා මමත් ඉතා හොඳ යහළුවන් වුනෙමු. ලුදා ගේ දෙමාපියන් ගුරුවරුන් වූ අතර ඔවුනට මොස්කව් වලින් පිට දාචා නමින් හැඳින්වෙන,  ගිම්හාන යේ ඔවුන් නිතර නැවතී සිටින කාමර කිහිපයකින් යුතු ගෘහයක්  විය. අපි එහි ගිම්හාන  සමයේ නිතර ගියෙමු.  දැන් පික්නික් ලෙස හැඳින්විය හැකි සංචාර කිරීම අපගේ විනෝදාංශයක් විය. මේ කාලයේදී සෝවියට් ජන ජීවිතය පිලිබඳ බොහෝ දේ ලූදා ගෙන් දැන ගතිමි.

මා ලන්ඩනයට පැමිණි පසු මට ලූදා හා ඇගේ සැමියා පිකඩිලී  වලදී හමුවිය. මම ඔවුන් දෙදෙනාට බියර බිමට ආරාධනා කර පබ් එකකට රැගෙන ගියෙමි. ලූදා ගේ සැමියා

උජාරුවෙන් ඔහුගේ අතේ පැළඳි රෝලෙක්ස් ඔරලෝසුව මට පෙන්වූ අතර තමන්ට ඕනෑම රටකට අප මෙන්ම දැන් යා  හැකි බවද හොඳ රැකියාවක් කරන අතර හොඳින් ජිවත් වන බව ද කීවේය. "ඉස්සර උඹල ඇවිත් අපට බටහිර  දේ පෙන්වනවා. දැන් අපටම බලන්න පුළුවන්" . සෝවියට් දේශය බිඳී යාම ඔහු සැළකුවේ හොඳ දෙයක් ලෙසටය. 

ඒ කාලයේ  අපේ විශ්ව විද්‍යාලයේ වෙනත් ධාරාවක උගත් ඔහු එතරම් කැපී පෙනෙන සිසුවකු ද නොවිය. ඔහු මහත්වරුන් ගේ කාමරයට ගිය අතරේ ජීවිතය හොඳ දැයි ලූදා ගෙන් ඇසුවෙමි.

"රෝමා (ඇගේ සැමියා) ට ළමයි දෙන්නා  එංගලන්තේ පෞද්ගලික විදුහලකට දාන්න ඕනෙයි කියල බලන්න ආවේ. මම නම් කැමති නැහැ. අපි රටවල් බලන්න යනවා. රෝම ගාව සල්ලි තියනවා. එයා තුවක්කු අරගෙන දඩයමේ යනවා  පරණ රුසියන් කුලවතුන් (රදළයන්) වගේ.  පාටි දානවා. ගොන් පාට් නුත් දානවා " ලූදා එක හුස්මට කීවාය. ඇගේ වදන් වල කිසයම් සමච්චලයක් රැඳී තිබේ යයි  මට හැඟුනි.

"මට තේරුණා. ඔයා හොඳින් ජිවත් වෙනවා නම් එච්චරයි."   කීවෙමි.

"ඒත් මගේ ජිවිතේ හොඳම කාලේ අර අපි සැහැල්ලුවෙන් හිටි ලස්සන කාලේ. " ඇගේ  නිල් පැහැ  නෙත් මදක් තෙත්වී තිබෙනු දුටුවෙමි. රෝමා පැමිණි පසු ඔවුන් දෙදෙනා සමුගෙන නික්‌ම ගියහ. මට නැවත ඔවුන් මුණ ගැසුනේ නැත.

සෝවියට් දේශයේ ගත කල ජිවිතයෙන් අප ලද අත්දැකීම් අප කිසිවකුට  කිසිදා අමතක වන්නේ නැත.

- දකුණු අයර්ලන්තයේ සුමාන දෙකක පමණ නිවාඩුවක් ගත  කිරීමට  යන බැවින් බ්ලොගය ලියවෙන්නේ වත් ප්‍රතිචාර වලට පිළිතුරු දීමක් සිදුවන්නේත් නැත. ඒ ගැන සමාවන්න.  

නැවත හමුවෙමු ප්‍රසන්න

ප්‍රසන්න රත්නායක සමග මම කතාකරලා තියෙන්නේ දුරකතනයෙන් පමණයි. ඔහු වාර්තා චිත්‍රපට අධ්‍යක්ෂක වරයෙක්  ලෙස  ජාත්‍යන්තර ක්ෂමා ආයතනය සමග සේවය කළා. එසේම ජාතින් අතර  සහයෝගිතා ආයතනය (Institute of Race Relations ) වෙනුවෙන් වාර්තා චිත්‍රපට නිෂ්පාදනය කලා. ඔහු  තමන් විසින් සංවිධානය කරන තරඟ හා වෙනත් දේ ගැන මේලයක් මට එවල ඉන් පස්සේ කෝල් කරලා විස්තර පවසන්න ඔහු පුරුදු  වෙලා හිටිය. වෙලාවක අපි හමුවෙමු කියලත්  දෙන්නම කතා වුණා. නමුත් ලන්ඩනයේ ඉඳලත් ඒ වෙලාව  ආවේ නැහැ. හුඟක් කණගාටුයි ඒ ගැන.

 ප්‍රසන්න අවුරදු 16 දී 88-89 ශ්‍රී ලංකාවේ භීෂණ තත්වයට මැදි වෙලා හිටිය කියල දන්නවා. ජවිපෙ සාමාජිකයන් සොයන කිසියම් පැරා මිලිටරි කණ්ඩායමක් විසින් ඔහුව පැහැර ගෙන ගිහින් දරුණු වධ දීල තිබ්බ. ඒ ජවිපෙ සාමාජිකයෙක් නොවුනත් හිතවත් අයෙක් කියල කවුරු හරි ඔත්තුවක් දීල. තරහට වෙන්නත් පුළුවන්.   අවුරුදු  16 කියන්නේ හිරිමල් වියේ යොවුන් දරුවෙක්. වධ බන්ධනයකට යොමු වෙන්න කෙනෙක් නෙමේ.  හමුදා නායකයෙකු ගේ දියණියක්  ඔහුව හදිසියේ හඳුනාගත් නිසා බේරුන අයෙක්.  ඔහුගේ හදිසි මරණය අදහා  ගත නොහැකි වුණා. 

පහත සටහන ඔහුගේ හොඳම යහළුවෙක් වන සරෝජ් පතිරණ ගෙන්.

ප්‍රසන්න රත්නායක 

කෝල් එකක් දීපන් යකෝ ... ඔය ෆෝන් එක ගනින් යකෝ ...

ෆෝන් එකේ උඹ තියපු මැසේජ් තවමත් දෝංකාර දෙනව.

උඹේ කටහඬ ඇහිලා කෝල් එකක් දුන්නම උඹ නෑ. 

“මේ ... පුතා ආයෙත් රස්තියාදුවක ගිහිල්ල,” හිත තරහෙන් කෑගහනවා.

“කවදාවත් ඕන වෙලාවකට අල්ල ගන්න බෑ.”

උඹත් ඒ විදියටම මට බනින බව මම දන්නවා. උඹ වගේම මමත් සැරින් සැරේ අතුරුදහන් වෙනව.
සමහර වෙලාවට උඹ ඇත්තටම කොහේදෝ ගිහින්. සමහර වෙලාවට උඹ හිතලම ෆෝන් එක ගන්නේ නෑ. වෙලාවට වැඩ කරන හැටි ගැන අපිට පාඩමක් කියල දෙන්න.

මචන් ප්‍රසන්න,
මාගරට් කිවුව වගේම උඹට හොඳ ඉවක් තිබුණ. මූ මොකාද කියල දැකපු ගමන් උඹට තේරුණා. උඹ කෙනෙකුට සමීප වුනේ බොක්කෙන්ම. හැබැයි ඌව එපා වුනා නම් සද්දයක් නැතිව ඈත්වුනා.
වැල් වටාරම් වගේ කියාගන්න බැරි දාහක් දේවල් හිතේ කැරකෙනවා. හිත රට වටේ යනවා. එකක් පසුපස එකක් මතක සටහන් හිතේ සක්මන් කරනව.

ප්‍රියත් කිවුව වගේ යොලන්ඩ කිවුව වගේ උඹ එනිග්මාවක්. උඹ හිටපු තැනකුත් නෑ නොහිටපු තැනකුත් නෑ. හැබැයි නොදන්නා කෙනෙකුත් නෑ. නොදන්නා දෙයකුත් නෑ. කරපු දේකුත් නෑ. නොකරපු දේකුත් නෑ.
බර්නාඩ් කියපු විදියට උඹේ යාලුවෝ එකාට එකා දන්නේ නෑ. උඹට යාලුවෝ එක්ක වෙන වෙන විදියේ ගෘප් තිබුණ. ඒත් ඕනේ වුනා නම් උන්ව අඳුන්වල දෙන්න උඹ පැකිලුනේත් නෑ. බුද්ධාගම ගැන බීබීසී් යට ඉංග්‍රීසියෙන් දිග documentary එකක් කරන්න උඹ රන්ජිත් සෙට් කරලා දුන්නේ ඒ වැඩේට ගැලපෙනම කෙනා රන්ජිත් බව උඹ දන්නා නිසා. අවාසනාවකට අපිට ඒක කරගන්න බැරි වුනා.

උඹව අඳුන්වල දීල සුනෙත්ට මම කීවේ “ඕක ලෝකේ වටේම ගියා කියල බොරු කියනවා සැරින් සැරේ. හැබැයි ඉතින් ඒකෙන් අපි කාටවත් කරදරයක් නෑ,” කියල. 
අනික තමයි උඹට මා දන්නා කෙල්ලෙක් අඳුන්වල දෙන්න කලින් මම දෙපාරක් හිතුව. උඹ හොඳටම දන්නවා ඇයි ඒ කියල. කෙල්ලෝ උඹට මේතරම් වහ වැටෙන්නේ ඇයි කියල අද වෙනකල්ම මට හරියටම තේරුනේ නෑ.

උඹ අන්තිමටම කරපු ව්‍යාපෘතිය - ඇම්නෙස්ටි එකේ අතුරුදහන් වුන අය ගැන කවි තරගය - උඹේම අදහසක්. නිර්මාණයක්. ඒකට උඹ මහන්සි වුන හැටි මම දැක්ක. හැබැයි කුසල් පෙරේරා කීව වගේ උඹ හොඳ කලාකරුවෙක් මිසක් හොඳ සංවිධායකයෙක් නෙවෙයි.

හැබැයි අතුරුදහන් වෙච්ච මිනිස්සු ගැන, ඒ මිනිසුන්ගේ පවුල් ගැන, වධ විඳපු මිනිස්සු ගැන උඹේ තිබුණ දයාව අපි හැමෝම දැක්ක. උඹත් ඒ මිනිසසු වගේම වධ විඳපු කෙනෙක් කියල අද මාගරට් කියන කල් මම දැනගෙන හිටියේ නෑ. උඹේ හදවතින්ම මතුවෙන හිනාවෙ එහෙම වේදනාවක් කවදාවත් පේන්න තිබුණේ නෑ.
සිවරාම් (තරාකි) පැහැරගෙන යන්න මොහොතකට කලින් ඌත් එක්ක අන්තිම අඩියට උඹත් සෙට් වෙලා හිටපු බවත් ගොඩක් දෙනා දන්නේ නෑ.

උඹේ රහස් මම දන්නේ නෑ අදත්. ඒ වෙනුවට උඹ මගේ හැම රහසක්ම දැනගෙන හිටිය. ඒ හැමදේටම මට දෙන්න උඹට උපදෙසක් තිබුණ.

බර්නාඩ් එක්ක එකතු වෙලා උඹ බේරලා දීපු මිනිස් ජීවිත, උඹ දන්නා කලාකරුවෝ ගෙනල්ල සංදේශයේ වැඩසටහන්වලට හයියක් වුන හැටි, ඕන වෙලාවක නොදන්නා දෙයක් කියා දුන්න හැටි, අපි කරපු නිර්මාණ බොක්කෙන්ම අගය කරපු හැටි, වැරදි හදපු හැටි, වාද කළ හැටි, සිංහල විතරක් නෙවෙයි ඉංග්‍රීසියෙනුත්ි වැඩ කරපන්, ඉංග්‍රීසි documentary අහපන්, දිගටම ලියපන් කියල බල කරපු හැටි, කරගන්න බැරි වුනත් පොත් ගානක් ට්රාන්ස්ලේට් කරන්න මාව රෙකමන්ඩ් කරපු හැටි ... ඒ සේරම මැරුණත් හිතේ තියෙනව මචන්.
උඹ කියපු කතන්දර මතක කරලා, අදවත් මේ පැත්තේ ඒවි කියල උපාලිත් බලාගෙන හිටිය.
ආයෙත් බොරුවට රස්තියාදු ගහන්නේ නැතිව එකපාරක් හරි අපිව බලල යන්න වරෙන් ප්‍රසන්න උඹේ හිනාවත් අරගෙන.

උඹ දීපු පොත translate කළේ නෑ කියල තරහෙන් ඉන්න බව දන්නවා. මම ඒකත් ආයේ පටන් ගන්නම්.
විකාර කරන්නේ නැතිව එනකොට පුරුදු විදියටම බ්‍රැන්ඩි දාපු චොක්ලට් ටිකකුත් අරගෙන වරෙන් මචන්.
සුනෙත්, උපාලි, ප්‍රියත් වගේම, බර්නාඩ්, රන්ජිත් වගේ ලෝකේ පුරාම ඉන්න උඹේ අනිත් යාලුවෝ වගේම, උඹත් එක්ක ආයෙත් අඩියක් ගහන්න මමත් බලාගෙන ඉන්නවා.
දැනට පොඩ්ඩක් නිදාගනින් නිදහසේ. ඉක්මනට නැගිටලා ඇවිත් පලයන් ආයෙත් අතුරුදහන් නොවී.
(මා මිතුරු ප්‍රසන්න රත්නායක වෙනුවෙන්)
-සරෝජ් පතිරණ 

-මා මිත්‍ර සරෝජ් පතිරණ ගේ ෆේස්බුක් පිටුවෙන් උපුටා ගන්නා ලදී.

From Institute of Race Relations: PRASANNA RATNAYAKE 1972−2017

සරෝජ් පතිරණ 

නැවත හමුවෙමු මිත්‍රයා 

සෝවියට් ජිවිතයෙන් බිඳක් 1

 සෝවියට් දේශය පොත ශ්‍රී ලංකාවේ වාමාංශික අදහස් ඇත්තන් පමණක් නොව වෙනත් රටවල් පිලිබඳ දැන ගැනීමට ආශා කරන්නන් ද කියවූ සඟරාවකි. මට මතක විධිහට එය එව්වේ සෝවියට් සංස්කෘතික මන්දිරය මගින් නොමිලයේය. පසුගිය ලිපියට වැටුණු ප්‍රතිචාරයක තිබුනේ සෝවියට් දේශය පොත ප්‍රචාරණය සඳහා නිමවූවක් පමණක් බවයි.  එහි සත්‍ය තොරතුරු අඩංගුව තිබුනේ නැතිමද යන්න මගේ අත්දැකීමක් තුලින්ම විමසීම මෙම ලිපියේ අරමුණයි.

1983 දී උසස් පෙළ විභාගයට පෙනී සිටි  සෝවියට් දේශයේ ඉගෙනීම සඳහා ගියේ 1984 වසරේය. එම වසරේ මූලික අවුරුද්ද පද් යනුවෙන් (preparatory faculty පද්ගතවිතේල්නි ඵකුල්ටියේත් ) හැඳින්වුණි. රුසියානු භාෂාවට අමතරව අපොස උසස් පෙළ හා විශ්ව විද්‍යාල පළමු වසරට උගන්වන රසායන විද්‍යාව, භෞතික විද්‍යාව, ගණිතය, ජ්‍යාමිතික සැලසුම් නිර්මාණය ආදී විෂයන්ද රුසියානු භාෂාවෙන්ම ඉගැන්වුනි.   අප උගත්තේ මාදි නමින් හඳුන්වන මොස්කව් රථ වාහන හා මාර්ග සංවර්ධන විශ්ව විද්‍යාලයේය. (MOSCOW AUTOMOBILE AND ROAD CONSTRUCTION STATE TECHNICAL UNIVERSITY(MADI))

මෑතකදී මම  එංගලන්තයේ සේවය කරන,  මොස්කව් රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල පළමු වෛද්‍ය පිඨයේ (1st medical) උගත්,  මගේ මිතුරෙක් වන වෛද්‍ය සුදත් කුමාරසිංහ හමුවීමට ගියෙමි. ඔහු  පසුගිය මස ශ්‍රී ලංකාවට ගිය අවස්ථාවේ ඔහුගේ නිවසේ තිබු සෝවියට් සඟරාවක් රැගෙන පැමිණියේය.  එහි තිබුනේ 1985 අවුරුද්දේ සෝවියට් දේශය සඟරාවේ  අප ගැන පලවී තිබු ලිපියකි. එය හඳුන්වා තිබුනේ "ශ්‍රී ලංකාවට විශේෂඥ කණ්ඩායමක් " යනුවෙනි.

මේ තිබෙන්නේ එම ලිපියයි.

මේ ලිපියේ ඇති පින්තුරයේ වම් පස කෙළවර සිටින්නේ මමයි. මුළු කන්ඩායමේ ම ලාබාළතමයා  වූයේද මමයි. මගේ වම් පස සිටින්නේ ආචාර්ය ජානක ලියනගම මහතායි. රාජකීය විදුහලේ මෙන්ම මාදි හිද දීප්තිමත් සිසුවකු වූ ඔහු පසුව ශ්‍රී ලංකා විවෘත විශ්ව විද්‍යාලයේ නියෝජ්‍ය උපකුලපති (2009) ලෙස කටයුතු කරන බව දැන  ගතිමි.  දැන් ඔහු රැකියාව කරන්නේ පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාලයක උප කුලපති ලෙස බව මිතුරෙකු පැවසීය.

අපි කට්ට්ටිය 1985 MADI 

ඔහුගේ වම් පසින් සිටින්නේ ප්‍රභා ගුණවර්ධනයි. ඇය ඇමෙරිකා  එක්සත් ජනපදයේ ඉංජිනේරුවරියක ලෙස සේවය කරන්නීය. ඇය ඉදිරිපසින් මැද සිටින්නේ  ආචාර්ය වඩුගේ(Phd) ය.  ඔහු රුසියානු තරුණියක සමග විවාහ වී සිටින අතර මොස්කව් හි ව්‍යාපාර  කිහිපයක හිමි කරුවෙකි. ඔහු ගේ වම් පසින් පිටුපස සිටින්නේ කොළඹ ආනන්ද විද්‍යාලයේ උගත්, චතුර ලෙස සිංහල කතා කරන ආචාර්ය සිවලිංගම් සෙල්ව කුමාර් ය. සෙල්ව කුමාර් මහතා යාන්ත්‍රික ඉංජිනේරුවකු ලෙස කටයුතු කරන ඕස්ට්‍රේලියාවේ හා ශ්‍රී ලංකාවේ  ව්‍යාපාර හිමි කරුවෙකි. ඔහු ලඟින් වමේ සිටින්නේ ආනන්දයේ ම උගත් අජිත් පියරත්න. ඔහු ඕස්ට්‍රේලියාවේ විදුලි ඉංජිනේරුවරයෙකු ලෙස සේවය කරයි. ඔහු අසල කෙළවරේම දකුණේ සිටින්නේ කල්‍යාණ ඔබේසේකරයි.  යාන්ත්‍රික ඉංජිනේරුවෙකු ලෙස ශ්‍රී ලංකන් ගුවන් සේවයේ නියුතුව සිටි ඔහු දැන් ජිවත් වන්නේ එංගලන්තයේ ස්ටන්ස්ටෙඩ් පෙදෙසේය. ඔහු සතුව අහස්යානා සැලසුම් පිලිබඳ තමන්ගේම ව්‍යාපාරයක් ඇති අතර එහි මුලස්ථානය ස්ටන්ස්ටෙඩ් ගුවන් තොටුපලේ පිහිටා ඇත.  සියල්ලන්ම විශිෂ්ට ලෙස සෝවියට් දේශයේ අධ්‍යාපනය අවසන් කළහ.

(සෙල්ව කුමාර් ගේ සමකාලින සිවිල් ඉංජිනේරු උපාලි හේවගේ මහතා මෙම පින්තුරයේ නැත) 

මේ සියල්ලන්ම අපොස උසස් පෙළ සමත් දිස්ත්‍රික් ක්‍රමය නිසා ඒ ඒ විශ්ව විද්‍යාල වලට යාමට නොහැකි වුනු සරසවි වලට ඇතුලත් වීමට සුදුසුකම් තිබූ හෝ සරසවී  සඳහා ප්‍රවේශයන් ලැබූ අයයි. සෝවියට් දේශයේ ජනතාව  අපට ඉගැන්වූවා ට අප ඔවුන්ට අදත් ණය ගැතිය. රුසියානුවෙක් හමුවෙන ඕනෑම මොහොතක මම ඔවුන්ට එය පවසමි.

පරීක්ෂණාගරයක 

මේ පින්තූරය තරමක් ගැටළු සහගත වන්නේ මේ පරීක්ෂණාගාරය අප සියල්ලම උගන්නා තැනක් නොව එහි සිටි යාන්ත්‍රික ඉංජිනේරු ශිෂ්‍යන්ට පමණක් වීමයි. මෙය ප්‍රචාරණය සඳහා යයි යමෙකුට චෝදනා කළ හැකිය. නමුත් පර්යේෂණාගාරය එතැන තිබුණු අතර එය බොරුවක්  නොවේ. මාධ්‍යවේදියා අපටද එතැනට එන්නට කියා සියල්ලන්ගේම පින්තූරයක් ගත්තේය. 

පහළ පින්තූරය හොඳින් බලන්න. මේ විශ්ව විද්‍යාලය හිඟන රටක තිබිය නොහැකිය.

මාදි 1985

පහත පින්තූරයේ සිටින්නේ මමයි. මොස්කව් විදුලිබල හා බලශක්ති විශ්ව විද්‍යාලයේ රිලේ සම්බන්ධ කරන එලෙක්ට්‍රොනික පුවරුවක් ක්‍රියාත්මක කරමින් සිටියදී මිතුරු සිසුවකු ගත් ඡායා රූපයකි. මා මෙය පළ කරන්නේ සෝවියට් දේශය සඟරාවේ පල කරන ලිපි වල ඡායාරුප හා සැබෑ තත්වය එතරම් වෙනස් නොවන බව කියන්නටය.

1986 MEI 

පහත පින්තුරය මා අසල  සිටින්නේ බංග්ලාදේශ සිසුවෙකි. ඔහු ගේ වම් පසින් අපේ පළමු වසරේ රුසියානු භාෂාව ඉගැන්වූ නීනා ෆෙදරෝව්නා ගුරුතුමියයි. ඉතා කරුණාවන්ත ගුරුතුමියක් වූ ඇය මම අදත් ඉතා ආදරයෙන් සිහි  කරමි. ඇය අසල සිටින්නේ ඉන්දියානු සිසුවකු වන අරුන්ය.

පළමු අවුරුද්දේ කෞතුකාගාර සවරියකදී 1984-85

නීනා ෆෙදරෝව්නා අපව නිතර කෞතුකාගාර , චිත්‍ර ප්‍රදර්ශන නරඹන්නට මෙන්ම  පුෂ්කින්, ශේස්තොකොවිච් වැනි ලේඛකයන්ගේ, සංගීතඥයන් ගේ නිවෙස් වලට රැගෙන ගියාය. සමහර ඒවා විශ්ව විද්‍යාලයෙන් පවසා කරන ලද ඒවා වුවත් බොහොමයක් ඇගේ කැමැත්තෙන් ම අප රැගෙන ගිය ඒවා විය. මට උණ හැදී අසනීප වූ විට නේවාසිකාගාරයටම  පැමිණ දුක සැප බලා ගියාය. දෙමව්පියන්ගෙන් ඈත්ව දුරු රටක උගන්නා  අපට ඇය මවක් බඳු විය.

- මතු සම්බන්ධයි

සෝවියට් ඇනෝ ගේ සමාජවාදය

සෝවියට් මත්පැන් බෝතල් බ්රෙශ්නෙව් ගේ පින්තුරය යට (අන්තර්ජාලයෙන්)

ගිය වර ලිපියේ මෙන්න මෙහම ප්‍රශ්නයක් අහල තිබුන ඇනෝ කෙනෙක්. 
"මහත්මයා මුලික උපාධිය ලබාගත්තේ සෝවියට් රුසියාවේ කාරුණික අනුග්‍රහය නිසා නේද? ඒ කියන්නේ ගොවියා,ධීවරයා, කම්කරුවාගේ දාඩිය මහන්සියෙන්.
ඒත් ඇයි දැන් මේ අන්ත දක්ෂිණාංශික ධනපති ආණ්ඩු වලට ලැදියාව දක්වන්නේ? ඔබතුමා සමාජවාදය යටතේ අධ්‍යාපනය ලබා, දැන් අධ්‍යාපනය විකිනීමට පක්ෂපාතිත්වය දක්වනවා. මෙය යුක්ති සහගත වන්නේ කෙසේද?"

මම දුන්න කෙටි පිළිතුර එම ලිපියේ කෙළවර තිබෙනවා. දැන් දෙන්න හදන්නේ දිග පිළිතුරක්. මොකද මේ ප්‍රශ්නය අධ්‍යාපනය  ගැන කතා කරන හැම වෙලේම වගේ දමල ගහන නිසා. 

මගේ එම ලිපි මාලාවේ  සඳහන් වෙන්නේ අධ්‍යාපනය විකිනීමට සහය දැක්වීමක්ද? එහෙම නැත්නම් නැති වෙලා තියෙන නිදහස් අධ්‍යාපනය සයිටම් එක තිබ්බත් නැතත් නැති වෙලා කියන සත්‍යය  අවධාරණය කිරීමද? මට නම්  සයිටම් එක කියන්නේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ සහ පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ දේශපාලන ගේම් එකක් විතරයි.  බැලූ  බැල්මට ධනපතියෙක්ගේ විද්‍යාලයක් ලාභය ගන්න  අධ්‍යාපනය විකුණනවා. ඒකට විරුද්ධ වෙමු වෛද්‍ය සංගමය සමග. හරිම සරලයි තේරුම් ගන්න.

නමුත් ඒ ගොල්ලෝ සඟවන්නේ මොකක්ද? අවම වශයෙන් අවුරුදු 20 කට කලින් තිබ්බ නිදහස් අධ්‍යාපනයක් වත් දැන් නැහැ. පාසල් වල උගැන්වීම් සෑහෙන්න කඩන්  වැටිලා. ඒ අතරේ හොඳ ගුරුවරු දහස් සංඛ්‍යාත ප්‍රමාණයක් ඉන්න බව අමතක කරන්නත් හොඳ නැහැ. නමුත් හතර පන්තියේ ඉඳලා  ළමයි ටියුෂන් පන්ති යවන රටක තමයි මේ නිදහස් අධ්‍යාපනය ගැන කතා කරන්නේ.

සම්පුර්ණ නිදහස් අධ්‍යාපනයක් දෙන්න නම් එක්කෝ ජර්මනිය, ඩෙන්මාර්කය, ෆින්ලන්තය වගේ දියුණු රටක් වෙන්නේ ඕනේ. නැතිනම් තනි රටක සමාජවාදයක් පිහිටුවීමේ න්‍යාය යටතේ සමාජවාදී රටක් පිහිටුවන්න ඕනේ. (කියුබාව , උතුරු කොරියාව වගේ )
ඔය දෙක අතර මැද තියෙන්නේ සිරිමාගේ ආණ්ඩු කාලය. සල්ලි දුන්නත් ලංකාවේ මිනිස්සු ඒකට නම්මා ගන්න  එකනම් බොරු. ඒ නිසා " සයිටම් වහපියව්" කියන එක මත තමා පැවැත්ම තියෙන්නේ. ඒක වැහුවොත් ඊට පස්සේ තව මොකක් හරි එයි.  අඩුම ගානේ තමන්ටවත් අවංක වෙලා කිව්වා නම් මිනිසුන්ට අපි මේ හදන්න උත්සාහ කරන්නේ  සමාජවාදය. ඒකෙදි නිදහස් අධ්‍යාපනය සම්පුර්ණයෙන්ම දෙනවා කියල. මිනිස්සු කැමති නම් චන්දෙ දෙයි.

දැන් යමු සෝවියට් දේශය ගැන කතා කරන්න. සෝවියට් දේශය හිඟන රටක්ය. මිනිස්සු හිඟන්නෝ වගේ හිටියේ කියල කතා අහල තියෙනවා නේද? ඒවා වැඩිමනත් බොරු. ඒ දවස් වල තිබුණු ජේ ආර් ගේ ශ්‍රී ලංකාවේ බහුතරයක් සාමාන්‍ය සෝවියට් වැසියාට වඩා  ධනවත් කියල කියන්න බැහැ.  ලංකාවෙන්  ගිය යුඇන්පී සිරි ලංකා මැති ඇමැතින් ගේ පුත්තුන්ට හෙම දුප්පත් වගේ පේන්න  ඇති.

1917 දී සෝවියට් දේශය පිහිටුවන කොට ඒක යුරෝපයේ කලබල වැඩිම තිබ්බ, යුද්ධයකට මැදිවී තිබ්බ රටක්. නමුත් දුප්පත්ම රට නෙමෙයි. දැන් වුනත් රුසියාව කියන්නේ ලෝකයේ විශාලතම රට. මොකා මොන සම්බාධක දැම්මත් ඕනෑම අමුද්‍රව්‍යයක් තියෙන, වගා කල හැකි ඉඩම් තියෙන ඛනිජ තෙල් නිධි, දියමන්ති අදටත් ඉතිරි වෙලා තියෙන රටක්. ධනවත් රටක්.  යුද්ධය නිසාත් ලෙනින් සමාජවාදය පිහිටවපු නිසාත් රට මුලින් වැටුනත් ලෙනින් ලා මුළු රටටම විදුලිය ලබා දුන්නට පස්සේ එය දියුණු වුනා. ස්ටාලින් ගේ ඒකාධිපතිවාදී  දරුණු පාලනය නිසාම 1939 වනවිට   යුරෝපයේ අනිත් රටවල තත්වයටම සෝවියට් දේශයත් භෞතික වශයෙන් දියුණුවක් ලැබුවා.

දෙවන ලෝක යුද්ධෙන් වැඩියෙන්ම බැට කෑ රටක් තමා සෝවියට් දේශය. මිලියන් ගාණක් මැරිලා රටෙන් භාගයක්ම විනාශ වුණා. ඒ වගේ විනාශ වුන අනිත් රට තමා යුද්ධය පටන් ගත්  ජර්මනිය. දැන් ඔය රටවල් දෙකෙන් ජර්මනියට මාෂල් ක්‍රමය යටතේ අති විශාල මුදල් ප්‍රමාණයක් සහ වෙනත් ද්‍රව්‍යමය ආධාර ඇමෙරිකා  එක්සත් ජනපදයෙන් ලැබුන. එනිසා ඔවුන් සෑහෙන්න දියුණු වුණා. සෝවියට් දේශයටත් 41-45 කාලයේ ඇමෙරිකන් ආධාර ලැබුණා. ඔවුන් ඒවා ගෙවා දැමුවා පසුව.

තරුණ පුරෝගාමීන් රතු චතුරශ්‍රයේ 

"තරුණ කොමියුනිස්ට් සංවිධානය දිනේවා"-ස්ටාලින් 

ඇමෙරිකා  එක්සත් ජනපදයේ ධනවාදය දියුණු වුනේ අවුරුදු 300 තිස්සේ  (1776). මහා බ්‍රිතාන්‍යය සහ යුරෝපිය රටවල් අධිරාජ්‍ය ගොඩ නගාගෙන තිබුන මේ වෙනකොට. කාර්මික විප්ලවයෙන්  පසු අවුරුදු දෙසිය ගානක් ගියා ඔවුන්ට දියුණු වෙන්න. මුලින්ම ධනවාදය අවසන් වෙයි කියල මාක්ස් හිතුවෙත් මේ ධනවාදී රටවල , බ්‍රිතාන්‍යය හෝ ජර්මනියේ.  සෝවියට් දේශයට ඇත්තටම තිබුනේ යුද්ධයෙන් පස්සේ ගතුවුනු අවුරුදු 35-40 පමණයි දියුණු වෙන්න.

ඉතින් 1984 මම සෝවියට් දේශයට යන කොටත් ඒක  ලංකාවට වඩා සෑහෙන  දියුණු රටක්. මුල්ම චන්ද්‍රිකාව උඩු ගුවනට යවල, මුල්ම මිනිසා උඩු ගුවනට යවල, අමෙරිකාවත් පහු කරගෙන ඒ පැත්තෙන් (අජටකාශය ජය ගැනීම) ඉහලට ගිය රටක්.  න්‍යෂ්ටික ආයුධ වලින් සන්නද්ධ රටක්. හිඟන රටක් නම් නෙමේ කොහොමටවත්.    නමුත් ඒ රට ගොඩ නැගුවේ ඒකාධිපති වාදී  ක්‍රමයකින්.  1945 - 1985 කාලය දක්වා ගත්තොත්  උමං දුම්රිය පද්ධතිය, මාර්ග පද්ධතිය, නිදහස් සෞඛ්‍ය සේවය, අධ්‍යාපන ක්‍රමය, විදුලි බල පද්ධතිය මේ හැම දෙයක්ම බ්‍රිතාන්‍යය හා හුඟක් යුරෝපීය රටවල් තරම්ම දියුණුයි. ඒ රටවල සංචාරය කරපු නිසා මේක අත්දැකීමෙන්ම දන්නවා.

තට්ටු නිවාසයක් (ෆ්ලැට්) එකක් ඕන නාගරිකයෙකුට තිබ්බ හෝ විශාල ෆ්ලැට් එකක්  පවුල් කිහිපයක් විසින් බෙදා ගැනීම (ෂෙයාර් ) වගේ දෙයක් මිනිස්සු කලා. නගරයෙන් පිටතත් දාච කියන ග්‍රීෂ්ම සෘතුවේ නිවාසත් මොස්කව් වල හුඟක් අයට තිබුන.  මේ තට්ටු නිවාස  වුනත් එංගලන්තේ කවුන්සිල් ගෙවල් වගේ ලොකු ඒවා. ගිහින් තියන නිසාම  මම දන්නවා.

නමුත් සෝවියට් වැසියන්ට  බටහිර  තරම් සුඛෝපභෝගී ජිවන රටාවක් තිබ්බේ නැහැ. ඕනෑ කරන කාරෙකක් ගන්න, සපත්තු කුට්ටමක් ගන්න, ඩෙනිමක්  ගන්න, හොඳ විස්කි බෝතලයක්, බ්‍රැන්ඩි එකක් ගන්න  තිබ්බේ නැහැ.  ශීතකරණ සෝවියට් දේශයේ නිෂ්පාදනය කරපු ඒවා. ඒවා නරකම නැහැ. අපේ කාමරවලත් තිබ්බේ ඒවා. සින්දු අහන සෙට් හරි නැහැ ජපන් ඒවා තරම්. විදේශික ශිෂ්‍යයෝ තමයි හොඳ ඒවා විකුණුවේ.

එතකොට  සෝවියට් දේශය ඇයි නිදහස් අධ්‍යාපනය දුන්නේ විශාල සංඛ්‍යාවක් දියුණු වෙමින් පවතින රටවල සිසුන්ට වගේම බටහිර රටවල සිසුන්ට (ඉතා අඩු සංඛ්‍යාවක්) .ඔවුන්ගේ දෘෂ්ටිවාදය - කොමියුනිස්ට්වාදය පතුරුවන්න. ඒකයි හේතුව. ධනවාදී රටවල එක දෘෂ්ටිවාදයක් කියල එකක් නැහැ. එක එක කාලෙට තමන්ට අවශ්‍ය දේ හදා ගන්නවා. කතෝලික පාසල් වල කතෝලික ආගම, බෞද්ධ පාසල් වල බුද්ධාගම, මුස්ලිම් පාසල් වල මුස්ලිම් ආගම උගන්වනවා වගේම  රජයේ පාසල් වල ඔය ඔක්කොම හා ධනවාදී අර්ථ ක්‍රමය අවශ්‍ය නම් උගන්වනවා. ධනවාදී රටවල දෘෂ්ටිවාදය පතුරුවන්නේ මාධ්‍ය හා පොත්පත් මගින්. මුස්ලිම් ආගම බහුතරයක් අදහන මධ්‍යම ආසියාවේ සෝවියට් සමුහාණ්ඩු හුඟක් ලෞකික වුනෙත් ඔන්න ඔය  නිදහස් අධ්‍යාපනය නිසා.

හැබැයි  ඔය ශිෂ්‍යත්ව දීලා කොමියුනිස්ට්වාදය පතුරුවන්න හදපු එක මහා මෝඩ වැඩක්.  හුඟක් සිසුන්ව ඒකට  අනුගත  කර ගන්න බැරිවුනා.තම රටේ  ඉඳන්ම කොමියුනිස්ට්වාදය ගැන දැනගෙන හිටි කොමියුනිස්ට් පක්ෂය සමග සම්බන්ධ කම් තියෙන අය සමහරක් ( අර මම ලිව්ව ජැප්පා වගේ උන් ඇරෙන්න) පසුකාලීනවත් ඒ භක්තිය තියන් හිටිය තමයි . ඉතින් කවුරු  හරි කියන කොට අපි මුලික උපාධිය ගත්තේ ඔන්න ඔය බදු සල්ලි වලින් කියල හිතට එන ප්‍රශ්න ගොඩයි.

සෝවියට් දේශය හුඟක් රටවලට නොමිලේ උදව් කලා. තුල්හිරිය පෙහෙ කම්හල, ඔරුවල වානේ  කම්හල , මිසරයේ අස්වාන් වේල්ල ඕවගේ නොයෙකුත් රටවල නොයෙකුත් දේ හැදුව. මේවා ඇත්තටම මෝඩ වැඩ. ඕව කලේ කොමියුනිස්ට් පක්ෂේ අයගේ මාන්නෙ රැක ගන්න. කොමියුනිස්ට් වාදය කෙසේ වෙතත් නිලධාරිවාදය  ව්‍යාප්ත කරනවට එරෙහිව ඔරුවල බන්දු  ගේ "සෝවියට් සිර මැදිරියේ සිට " වගේ පොත් බිහි වීම තමයි වුනේ. (වානේ පොතට  පස්සේ) ඊට අමතරව අති විශාල මුදලක් වියදමක් දරමින් පිටරටවල (ලංකාවේ  වගේ) කොමියුනිස්ට් පක්ෂයි ඒවායේ හිටි නිලධාරින්වයි නඩත්තු කළා. ලෝකෙට පරකාසේ ගෙදරට මරගාතේ වුණා.

 සෝවියට් දේශයට ඇත්තටම කරන්න තිබ්බේ මොකක්ද? අර තමන්ගේ මිනිස්සු ගැන බලන එක. උන්ගේ ජිවන තත්වය බටහිර රටවලට වඩා උසස් කරන එක.  ඒක කරන්න  ඕන තරම් සල්ලි සෝවියට් දේශයට තිබ්බ. දැන් රුසියානුවන්ට තෙල් වලින් කොපමණ මුදල් ලැබෙනවද? ඒ කාලේ තෙල් දුන්නේ හුඟක් මිල අඩුවට. කියුබාව ගෙනියන්න. නිකරගුවාව රඳවා ගන්න. අප්‍රිකාවේ ඉන්දියාවේ ලංකාවේ මිනිසුන්ට කම්හල් පුදන එක. ඒවා පස්සේ යකඩ කෑලි වලට විකුණයි කියන එක තේරෙන්න තිබ්බ. දෙන ආධාර මුදල් ඇමෙරිකාව,  ජපානය හෝ යුරෝපය කරනවා වගේ පොළියක්ති යාගෙන දෙන්න තිබ්බේ. මහජන චීනය දැන් කරන්නේ මොකක්ද? නිකන් කිසි ආධාරයක් දෙන්නේ නැහැ. කොන්දේසි ගොඩයි. ණය මුදලට ගහන පොළිය වැඩියි. සෝවියට් වැසියන් බටහිරට වඩා හොඳින් හිටිය නම් බටහිර මිනිස්සුම බලනවා කොහොමද ඒක  වුනේ කියල. ලංකාව, කියුබාව, ඇන්ගෝලාව වගේ රටවල මිනිස්සු විතරක් නෙමේ. ඒ ක්‍රමය වඩා හොඳයි කියල නිකම්ම ඔප්පු වෙනවා.

සෝවියට් දේශයේ තිබ්බ අනිත් ප්‍රශ්නය තමයි හැමෝම කතා කරන නිලධාරිවාදය හා කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ  ඉතා පක්ෂග්‍රාහී පාලනය.  දැන් කලශ්නිකොව් බටහිර රටක හිටියනම් මිලියනර් කෙනෙක්ය , සෝවියට් දේශයේදී පදක්කමයි, තත්වයයි ඉන්න හිටින්න්  නිවසක් පමණයි තිබුනේ කියල කවුරුත් දන්නවා  නොවැ.නමුත් නොදන්නා  දේ තමයි හුඟක් දක්ෂ මිනිසුන් ගේ දක්ෂකම් අකාලයේ වියැකිලා යන්න දුන්න  කියල. නිර්මාණාත්මකමිනිසුන්ගේ  නිර්මාණ, විද්‍යාඥයන්ගේ, වෛද්‍යවරුන් ගේ  නව සොයා ගැනීම් එක්කෝ බටහිරට හොරෙන් විකුණුව. නැත්නම් ඉරිසියාවට ඉවත දැම්ම. ඒ මිනිසුන්ව නැති කරලා දැම්ම. මොකද ඔය පක්ෂ සහ නිලධාරී තන්ත්‍රයේ හිටියේ පොතක් පතක් කියවන උන් නෙමේ.

මෙතැනදී මතක් වෙන්නේ   වාමාංශික පක්ෂවල   පොරවල්  ඉන්නව "ඔය පොත් කියවල පැරණි  දේ ගැන අත්දැකීම් ලියල කාටද  හරි  ගියේ" කියල අහන අය. අපි වගේ භාවිතාවෙන් දැන ගත්තම ඇති. අපි දන්නා දේ ඕකුන් දන්නවද වගේ කතාත් කියනවා. සිගරැට් පනහක් විතර දවසට පුච්ච පුච්ච සිගරට් කොම්පැනි පොහිසත් කරමින්. ඔව් ඔව්  ඇත්ත, අත්දැකීම් වලින් තමා දෙයක් ගැන ඉගෙන ගන්නේ පුර්ණ වශයෙන්. නමුත් අත්දැකීම් හා රැකියාවේ පුහුණුවෙන් ඉගෙන ගන්න නම් ඒ ගැන දැනගෙන  කියවල බලල ඉන්නත් ඕනේ. නැත්නම් වැරදි බොත්තම තමයි හැමදාම ඔබන්නේ.

මේ වලාවේදී මතක් වෙන්නේ අයින් රෑන්ඩ් ව, දක්ෂිණාංශික උන්ගේ අත්පොතක් වුනත් අර "ඇට්ලස් හැකිළුවා "(Atlas Shrugged) කියන පොත කියවල තියනවා නම් දැනගන්න පුළුවන් මේ නිලධාරිවාදයේ හැසිරීම හරියටම විස්තර කරලා තියනව කියල. අයින් රෑන්ඩ් හෙවත් ඇලිසා සිනොවියෙව්නා රෝසේන්බෞම් ඉපදුනේ 1905 දී ශාන්ත පිතර්බුර්ගයේ යුදෙව් ධනවත් පවුලක. විප්ලවේ කාලේ රුසියාවේ ඉඳල පස්සේ ඇමෙරිකාවට ගිහින් රෑන්ඩ් උනා . මුල් කාලේ සෝවියට් දේශයේ තිබ්බ යුද කොමියුනිස්ට් වාදය ගැන හොඳ වැටහීමක් තිබිල තියෙනවා කියල තේරෙනවා මේ පොත කියවනකොට. හැබැයි මේ ප්‍රබන්ධයක් වගේ පොතේ ලියල තියෙන හැම දෙයක්ම මම අනුමැත  කරන්නේ නැහැ. බොහොං අන්තවාදී ප්‍රකාශත් තිබෙනවා.

ඒත් සමහර දේවල් කියෙව්වම හිතෙනවා හරි මෙහෙම   තමයි උනේ කියල. එක තැනක මෙහෙම තියනවා.
"After all, it does not make any difference to the poor whether their livelihood is at the mercy of an industrialist or of a bureaucrat" පි.542
"දුප්පතාට, තමන්ට කෙළවෙන්නේ කම්හල්  හිමිය අතින්ද නිලධාරියා අතින්ද කියන එකේ වෙනසක් නැහැ "
සෝවියට් දේශයට ගිය  මුල් අවුරුදු වල නැවුම් ගතිය ගිහින්, අපි මිනිසුන්ව අඳුර ගෙන ඒ ගෙවල් වලට යන්න ගත්තට පස්සේ, පෙම් සබඳතා, යාළු මිත්‍රකම් පටන් ගත්තම අපි වඩා ඇත්ත දැන  ගන්නවා. අන්න එතැනදී අපිට සෝවියට් දේශය එපා වෙන්න පටන් ගන්නවා.

මට මතකයි 1980 ගණන් වල ආචාර්ය නලින්ද සිල්වා දිවයින ට ලියන ලිපි පෙළක "සමාජවාදී පන්තිය" කියල වදනක් නිර්මාණය කරනවා. (හරි කොහෙන් හරි අහුලා ගෙන පරිවර්තනය කරන්නත් ඇති) මේක මම මෙතැනත්  කියල තියනවා.  ඔය කතාව මට හරියටම තේරුනේ 1989, 1990 කාලේ උපාධි පාඨමාලාව අවසන් වෙන කොට වගේ.  සමාජවාදී පන්තියට අනුව තමයි සෝවියට් මිනිහෙකුගේ ඉරණම තීරණය වුනේ. තීරණය කළේ. කොටින්ම සමහර  විදේශික ශිෂ්‍යයන් අති  විශාල ධනවතුන් කළේ , සමහරුන්ව නැත්තටම  නැති කළේ ඔය සමාජවාදී පන්තියේ සමහරු. ඒ ගොල්ලන්ට ගෑ වෙන්න ඉන්නේ නැතිව ශේප් එකේ උපාධිය අරගෙන ලිස්සල යන එක තමයි හොඳම කියල තේරුම් අරගෙන තමයි හුඟක් ශිෂ්‍යයෝ වැඩ කළේ. හැබැයි ඉතින් "සමාජවාදී පන්තිය" එක්ක හොඳට හිටියම රටවල් වල තානාපතිල ඇමතිලා වෙන්න තරම් ඒ සම්බන්ධතා බලවත් වෙනවා.

ආ නලින් ද සිල්වා ගැන කියන කොට තවත් දක්ෂිණාංශික වීඩියෝවක යොමුවක්  ඒ ලිපියෙම ප්‍රභාත් කියන මහත්මය දමල තිබුන. ආචාර්ය නලින් ද සිල්වගේ දිග සාකච්චාවක්. අර ජාතිවාදී කියල හිතන කතා ටික අත හැරියොත් ලංකාවේ "නිදහස් අධ්‍යාපනය " ඇති වෙච්ච හැටි ගැන හෙම වැදගත් කරුණු රැසක් දැන ගන්න පුළුවන්. අයින් රෑන්ඩ් ගේ  පොත් මෙන්ම මේවල වුනත් හැම දෙයක්ම කියවලඅහල  සහතික ඇත්ත හැටියට ගන්න ඕනේ නැහැ. මෙහෙම දේවල් වුණා හෝ වෙලා තියෙනවා කියල ලබන අවබෝධය වැදගත්.

ආ එතකොට අර ගියපාර ලිපියේ ලියල තිබුන වගේ ජවිපෙ, පෙසප, පෙරටුගාමී උදවියගේ ළමයි පෞද්ගලික විදුහල් වල ඉගෙනීම, ටියුෂන් යැවීම වගේ දේවල් ගණන් ගන්න හොඳ නැහැ. එංගලන්තේ, ඕස්ට්‍රේලියාවේ හෝ වෙන කොහේ හරි ජොබක් කරගෙන ළමයින්ට උගන්න ගෙන ශේප් වෙලා ජිවත් වෙන්නේ නැතිව අමාරුවෙන් හරි විරෝධතාවයක්  කරන එකත් හොඳයිනේ. ඒවා අගය කරන්න ඕනේ. ආත්මාර්ථකාමී අපි වගේ උන් යන්නෙත් නැති එකේ. පුංචි හරි සාකච්ඡාවකින්, භාවිතාවකින් විප්ලවයක් තවමත් කර ගන්න බැරී  වුණානේ කියල හිතට එන  සාංකාව (nostalgia) මග හැර ගන්න වුනත් පුළුවන්. භාවිතාව  වැදගත්.

වෛද්‍ය වෘත්තීය රැක  ගන්න සටන් කරලා සමාජවාදයට යන්න බැහැ කියල කවුරුත් කියල නැහැ.

"සාදු කියන්න පින්වතුනි"


ප.ලි. -ශිෂ්‍යයන්ව  නිදහස් කරන්න. මොකද ඔයිට  වඩා වැරදි කරලා  හිරේ යන්න නියමිත අය ආණ්ඩුවේත් ඉන්න නිසා. සුදු වෑන් කටහ්වක් ආයිත් යනවා. ඇත්ත හරියට දන්නේ නැහැ. ඕව නම් මරි ඩ වැඩ. කරන්න හිතනවා නම්. හැබැයි ඉතින් ආණ්ඩුවටත් පෙසපෙටත් අවශ්‍යම දේ තමයි වෙන්නේ කියලත් හිතෙනවා.

දානේ ගෙදර කතාබහ - සයිටම් සයිටම්

සයිටම් විරෝධතාවය - ලන්ඩන් 

ආයෙත් සයිටමේ ගැන ලියන්න වුණා. මේකේ මේ දානේ ගෙදරකදී වෙච්ච කතා බහක්.  පාත්‍ර වර්ගයා - මම, සුවා , රොහා හා ටෙකා කියල  හිතමු.  මම ඇරෙන්න අනිත් නම් ගම් මනඃකල්පිතයි.

කතාව පටන් ගත්තේ මෙහෙම.

නිමිත්ත: සයිටම් එකට විරුද්ධ මාපියන් හා ශිෂ්‍යයන්ගේ සංවිධානයේ ලන්ඩන් ශාඛාව කියල එකක්  විරෝධතාවයක්  පැවැත්වුවා  ලන්ඩන් වල ශ්‍රී ලන්කන් හයි කොමිෂන් එක ඉදිරිපිට  ගිය සිකුරාද. අපිට නම් වැඩ. නිවාඩු දාල යන්න  තරම් වැඩි  ඇම්මකුත් නැහැ. ඉතින් එතැන හිටිය (දානේ ගෙදර)  අය කවුරුත්  ගිහිල්ලත් නැහැ. දානේ ගෙදර හිටිය මේ මම ඇතුලු හැමෝම නිදහස් අධ්‍යපනයෙන් ප්‍රථිපල ගත් අය. (සෝවියට් දේශයේ නොමිලේ උගෙන අවසන් කළ ඉංජිනේරු උපාධියද  ඇතුළුව) . මම ඊට පස්සේ ගත් උපාධි නම් ගෙවල කරපුව.

විරෝධතාවයේ  හිටිය සමහර අයගේ දුවා  දරුවෝ  ටියුෂන් ගොස් අමාරුවෙන් හතේ පන්තියට තියන තරඟ  විභාගයක් (11 ප්ලස්) පාස් කරලා හොඳ ග්‍රමර් පාසැල්  වලට යන අය. සමහරුන් ගේ ළමයි ඉතින් මෙහෙ තියන මුදල් දෙන විශ්ව විද්‍යාල වලට යන අය. ඔය දෙකේම වරදක් නැහැ.

මම කිව්වා තමන්ගේ ළමයි ඔහොම අමාරුවෙන් ඒ වගේ හොඳ පාසැලකට දානවා නම් සයිටම් වගේ විශ්ව විද්‍යාලයකට සල්ලි දීල දාන එකේ වැරැද්ද මොකක්ද කියල? හැම දෙමාපියෙකුටම ඕනේ තමන්ගේ දරුවට උගන්වන්න. සමහර විට අර තමන්ට යන්න  බැරිවුන ඉහල මධ්‍යම  පන්තියට ඇතුලත් වෙන්න, නැත්නම් ඉන්ටෙලිජෙන්සිය එකට ඇතුලත් වෙන්න. නැත්නම් තමන්ගේ තත්වය, ධනය එහෙමම තියා  ගන්න (විශේෂන්ඥ වෛද්‍යවරු , ඇමතිලා වගේ) .  ඉතින් පෙරටුගාමී  සමාජවාදී පක්ෂයට සම්බන්ධ හා ජවිපෙට සම්බන්ධ අය ඔය ගෙනියන විරෝධය සාධාරණද?

"ටෙකා " කියනවා ග්‍රමර් ස්කූල් (මේවා රෝයල් ආනන්ද විශාඛා වගේ පාසල්) රජයේ ඒවා. ඒවා පෞද්ගලික නොවේ. එනිසා ඒවාට ගියාට කමක් නැහැ. එයා තමන්ගේ  ළමයින්ට ටියුෂන් නොදී තමන් උගන්වල තමයි එයාලා විභාගේ සමත් වුනේ කියල.  අගමැතිනි "තෙරේසා  මේ" කියනව වගේ ග්‍රමර් විදුහල්  තව අරින්න ඕනේ කියල. නමුත් එයාට (තෙරේසට)  දැන් ඒක කරන්න කොහොමත් විධිහක් නැහැ. එයා අ ප්‍රතිපත්තිය අත හැරලා.  මගේ සහ "සුවා" ගේ තර්කය උනේ "නැහැ අර ලේබර් පක්ෂයේ කෝබින් කියනවා වගේ රජයේ අනිකුත් පාසල් වලට ආධාර (funding) වැඩි කරලා ගුරුවරු වැඩි කරලා ඔය හොඳ  ළමයි විතරක් තෝරලා ගන්න පසු ගාමී අධිරාජ්‍යවාදී ක්‍රමය නැත්තටම නැති කරන්න  ඕනේ කියල. එතැනදී "සුවා" මා  සමග එකඟයි.

මම කිව්වේ නමුත් ඔයා නැති වුනත් අනිත් අය ටියුෂන් යවනවා කියල. අනවශ්‍ය තරඟයක් ඇති කරලා තියෙනවා මේ රටේ, ලංකාවේ , ඉන්දියාවේ චීනේ වගේ. විශේෂයෙන්ම කළු ජාතික ළමයි වැඩිපුර ඉන්න රජයේ විදුහල් වලට තමන්ගේ ළමයි යවන්න කවුරුත් කැමති නැහැ. ඉගෙනීම බාලයි කියල.

මම කිව්වා ඔය ප්‍රශ්නයේ විරෝධතා කරන වාමාංශික සහෝදරයෙක් ගෙන් ඇහුව මෙහෙම කියල. "ලහිරු වීරසේකර ගේ අක්කා ස්ලිට් එකට යන එක සාධාරණද මල්ලි පෞද්ගලික අධ්‍යපන ක්‍රමයට එරෙහිව සටන් කරන කොට " එයාගේ පිළිතුර වුනේ ගෙදර අය කරන දේ ගැන ලහිරු  ට වගකීමක් පවරන එක අසාධාරණයි කියල. ලහිරු  ප්‍රතිපත්තියකට සටන් කරන්නේ කියල. නිදහස් අධ්‍යාපනය බේරා ගන්න.

හරි අපි ඒක  මොහොතකට පිලි ගමු.  නමුත් එයා නායකත්වය දෙන්නේ වෙනත් කොටසක් , සල්ලි තිබෙන දෙමාපියන් කොටසක් තමන්ගේ ළමයි පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාලයකට යවනවට? එතනත් පෞද්ගලික පවුල් සම්බන්ධකම් නැතිද? එතකොට ඒ ගොල්ල සටන් කරන්නේ ඒ අයිතිය බේරා ගන්න නෙමෙයිද. අනුර කුමාර දිසානායක මහත්මයාගේ ඥාතියෙක් ගැනත් ඒ වගේම තර්කයක් දැක්ක පසුගිය දවස් වල. එතකොට අර සයිටම් එකේ ඉන්නේ ඇමැතිලාගේ දුවල , ගැමුණු ගේ පුතාලා කියන කොට - තම තමන්ගේ ළමයි, සහෝදරියොත් ඒ වගේ ඉගෙන ගන්නවා කියන එක ඔළුවට එන්නේ නැතිද?

සුවා  කිව්ව  මෙහෙම කතාවක්.  ශ්‍රී ලංකා ජනතාවට නිදහස් අධ්‍යාපනය හා නිදහස් සෞඛ්‍ය  සේවය එක්ක ලොකු බැඳීමක් තියෙනවා. ඒ බැඳීම නැති කරන්න ලෙහෙසියෙන් බැහැ.  ජේ ආර් ටත් බැරි වුණා. ප්‍රේමදාස අන්තිමට දණ නැමුව. කාටවත් ඒකට අත ගහන්න මිනිස්සු දෙන්නේ නැහැ.

මගේ ප්‍රශ්නය: ඒක හරි. සාධාරණයි . කන්නන්ගර මහත්මයා  හඳුන්වා දුන් නිදහස් අධ්‍යාපනයෙන් අපි හැමෝම පල ප්‍රයෝජන ගත්ත. නමුත් මෙතන ප්‍රශ්න කිහිපයක් මතු වෙනවා. නිදහස් අධ්‍යාපනය තිබ්බට විශ්ව විද්‍යාලය දක්වා යන ඒ ගමන බොහෝ දෙනෙක්  පෞද්ගලික ටියුෂන් මත, ශිෂ්‍යත්ව විභාග, සමහරුන්ගේ ජාත්‍යන්තර පාසැල් වල ඉගෙනීම හරහා තමා  වෙන්නේ. එතකොට වෛද්‍ය වෘත්තීය හැරෙන්න අනිකුත් වෘත්තීන් වලට යොමු වීම සඳහා උගන්වන්න පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල සහ නොයෙකුත් පෞද්ගලික ආයතන තිබෙනවා. එතකොට ඇයි වෛද්‍ය විද්‍යාලයක් පිහිටුවිමෙන් පමණක් නිදහස් අධ්‍යාපනය නැති වෙනවයි කියන්නේ?

සු ගේ පිළිතුර වුනේ මේක. අපි පරිගණක ඉංජිනේරුවෝ වශයෙන් අපේ අතින් වැරැද්දක් වුනොත් අපිට කෝඩ් එක හදන්න පුළුවන්. පරිගණක හදන ඉංජිනේරුවෝ අතින් වරදක් වුනොත් පරිගණකය  කැඩිලා යයි ආයි හදන්න පුළුවන්, අනිත් වෘත්තීන් වුනත් එහෙමයි. නමුත් වෙදැදුරු කෙනෙක් වරදක් කලොත් නැති වෙන්නේ ජිවිතයක්. ඒ නිසා වෛද්‍ය වෘත්තීය හැමෝටම කරන්න බැහැ. හොඳ ලකුණු තියන, ප්‍රමිතියක් ඇති මුදලට නොවිකිණෙන තැනකින් වෛද්‍ය උපාධිය දෙන්න ඕනේ.

බැලූ බැල්මට ඒ තර්කයත් හරි.  නමුත් දුර්වල තර්කයක්. සිවිල් ඉංජිනේරුවෙක් බිල්ඩිමක් හෝ පාලමක් වරදවා හැදුවොත් මැරෙන්නේ සිය ගණනින්. යාන්ත්‍රික ඉන්ජිනේරුවෙක් වරදක් ඇති මෝටරයක් නිරීක්ෂණය නොකළොත් සේවකයෝ කි දෙනෙක් මැරෙයිද? විදුලි  ඉංජිනේරුවෝ අතින් වැරැද්දක් වෙලා  විදුලිය නැති වුනොත් ඒකත බරපතල  ප්‍රශ්නයක්නේ. එහෙම බැලුවොත් මිනිසුන් 200-300 අරන් යන ගුවන් නියමුවන් ව පෞද්ගලික ආයතන වලින් පුරුදු කරලා හරියන්නේ නැහැ දැන් තියනවා වගේ. ආණ්ඩුවෙන් ඉහල ලකුණු මට්ටමකට බඳවා ගෙන පුහුණු කරන්න වෙනවා.

හැම රස්සාවකම  වැදගත් කමක් තියනව. කුණු ගෙනියන නාගරික කම්කරුවාගේ පවා.

වඩා හොඳ ලකුණු  තර්කය ගැන කතා කළොත්  - එහම නම්  දිස්ත්‍රික් පදනම ඇතිව අඩු ලකුණු වලින් විශ්ව විද්‍යාල වලට එන ළමයින්ට ඔය කියන උසස් ලකුණු නැහැ නේද? ඒ අයත් කොළඹ වෛද්‍ය විද්‍යාලයට ඒ කාලෙත් ආව . දැන් රටේ තියන අනිකුත් වෛද්‍ය විද්‍යාල වලට එහෙම ඇතුලත් වෙනවා. කොළඹ, යාපනය, නුවර වගේ පැති  වල සිසුන්  තමයි ඉහල ලකුණු වලින් එන්නේ. එතකොට අර ලකුණු අඩු ළමයි නිසා ප්‍රමිතිය අඩු වෙන්නේ නැත්ද? සත්‍යය නම් උසස් පෙළ සමත් නම් බොහෝ අයට වෛද්‍ය විද්‍යාව හදාරන්න බාධකයක් නැහැ. ඒ දැනුම ඇති විශ්ව විද්‍යාලය ක වෛද්‍ය විද්‍යාව හදාරන්න. ජර්මනිය වගේ රටවල ලකුණු සීමාව වැඩි කරලා තියෙන්නේ ස්ථාන වලට ඇති ඉල්ලුම වැඩි නිසා.

දෙවෙනි කාරණය  ඔය කියන විද්‍යාලයේ ප්‍රමිතිය අඩු නම් ඒක ලෙහෙසියෙන්ම විසඳිය හැකි ප්‍රශ්නයක්. එතැන ඉන්න අයට ඒක කරන්න බැරි නම් වෛද්‍ය සංගමයට පුළුවන් බල කරලා ප්‍රමිතිය හදා ගන්න.

හැබැයි ලාභ ලබන කතාවට නම් කියන්න තියෙන්නේ ව්‍යාපාරිකයෙක් එවැනි දෙයක් කරන්නෙම ඉන් කිසියම් ලාභයක් උපාය ගැනීමේ අරමුණින්. එතකොට අධ්‍යාපනය විකුණන එක හරිද? වැරදියි කියල හිතමු. මොකද බලපෑමක් එන්න පුළුවන් ප්‍රතිපල වලට. (විභාග)  බ්‍රිතාන්‍යය  වගේ රටවල වුනත් ලාභ ලබන විශ්ව විද්‍යාලයක්  නීතිය හැදෑරීම සඳහා ඇති කලේ 2012 දී වගේ මෑතකදී.  අනිත් හුඟක් පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල ලාභ ලබන ආයතන නොව චැරිටි (පුණ්‍යායතන)  ආයතන.

හරි එහෙම නම් ජනතා මුදලින් නිදහස් අධ්‍යාපනය  ලබන වෛද්‍යවරුන් පෞද්ගලික රෝහල් වල ට තම සේවය විකිණීම හරිද? පෞද්ගලික රෝහල් කියන්නෙම ලාභ ලබන ආයතන? එතකොට ජනතා මුදලින් ඉගෙන ගෙන ලාභ ලබන ආයතනයකට සේවය විකිණීමේදී  එතිකල් (ethical)  ප්‍රශ්නයක් නැත්ද? ඒ එක්කම කියන්න ඕනේ හැම වෛද්‍යවරයෙක්ම පෞද්ගලික සේවයේ යෙදෙන්නේ නැති බවත්. නොකරන අයත් හුගක් ඉන්නවා.

පහුගිය මාස කිහිපය තුල මගේ ළඟම  ඥාතීන් දෙතුන් දෙනෙකුම අසනීප වුණා. එක අයෙකුව  මුලදී පෞද්ගලික රෝහලට ගෙන ගියත් අන්තිමේදී ශල්‍යකර්මය කළේ රජයේ රෝහලක. ලැබුණු අවධානය ඉතා හොඳයි. හැබැයි හඳුනන කරුණාවන්ත වෛද්‍යවරුන් දෙතුන් දෙනෙකුත් ලොකු උදව් දෙක තුනක් කලා.  දෙවෙනි අවස්ථාවේ පෞද්ගලික වෛද්‍ය ආයතනය වැරදියට එක්ස් රේ එක කියවල වැරදියට ඩයග්නොස් කරල රෝගියා ට හොඳටම අමාරු වුණා . අන්තිමේදී ළඟම  තියෙන රජයේ රෝහලකටත් ඉන්පසු ඒ සඳහා විශේෂිත රජයේ රෝහලකටත් අරන් ගිහින් පසුව ශල්‍ය කර්මයකුත් කලා. නැවතත් රජයේ වෛද්‍යවරුන් හා හෙදියන් ඉතා හොඳට සැළකුවා. ඒවා අගය කරන්න එපැයි. ඒ කියන්නේ නිදහස් සෞඛ්‍ය සේවය තිබිය යුතු අවශ්‍යම දෙයක්.

ඔය අතරේ තවත් ඥාතියෙකුටත් හදිසි අසනීපයක් වෙලා. ඉන්නේ කොළඹින් පැය දෙකක දෙකහමාරක විතර දුර (රථයකින් යනවා නම්).  හදිසි වෙලා ඇමතුවම ඇවිත් තියෙන්නේ හැමෝම බැනපු ඉන්දියාවෙන් ගෙන්නපු හදිසි අනතුරු සේවා රථයක්. ඔය මගේ ඥාතියා ඕවට පලු යන්න බැනපු කෙනෙක්. ඉන්දියාවෙන් කසි කබල් ගෙන්නනවා. ඕව බොරු. ගෙවන්න ඕනේ වගේ දේ. සත පහක් ගන්නේ නැතිව ළඟම තිබෙන රජයේ  රෝහලට ගෙනිහින් දාල. මේ දවස් වල සනීප වෙලා ගෙදරත් ඇවිත්. මම නිකමට ඇහුව ඒ ඉන්දියන් හදිසි අනතුරු වාහන හොඳද කියල. ඔව් කිව්වා.

ඉතින් ආපහු  දානේ  ගෙදර යමුකෝ.

"රොහා"  නම් වැඩිය මුකුත් කිව්වේ නැහැ. "අනේ මම නම් සයිටමයට විරුද්ධයි. අපට  නිදහස් අධ්‍යාපනේ  ඕනේ " කියල. ඊට පස්සේ එයා ආපහු නිදි කිරන්න ගත්ත.

හැබැයි මට හොඳටම තේරුණ දෙයක් තමයි ටෙකා හිතනවා කියල  මම ළමයි ග්‍රමර් විදුහල් වලට දානවට විරුද්ධයි, ටියුෂන් යවනවට විරුද්ධයි කියල.  මොකද මම සු වා ට කිව්වා. මචන් ඕක හරි දෙබිඩි වැඩක් නේ. තමන් ගේ ළමයිව ටියුෂන් යවන ගමන්, හොඳ ඉස්කෝල හොයන ගමන් සයිටමයට විරුද්ධ වෙන්නේ කියල.

එතකොට සුවා  කියනවා " මට ඕකට අදහසක් නැහැ. දෙපැත්තටම කතා කරන්න බැහැ කියල."
මම කිව්වා, ඉතින් මමත් කියන්නේ ඕකම තමයි. මම විරුද්ධ නැහැ ඔයාල කවුරුවත් ළමයි ටියුෂන් යවනවට , ග්‍රමර් විදුහල් වලට දානවට, පෞද්ගලික විදුහල් වලට යවනවට. මොකද මටත් අවශ්‍ය වුනොත් එහෙම කරන්න  ඕනේ නිසා. මම කල්පනා කරන්නේ මගේ දරුවන් ගේ සුභ සිද්ධිය ගැන නිසා.

එතකොට සුවා  කියනවා,  ඔයා  කෝබින්  ගේ විශ්ව විද්‍යාල ටියුෂන් ෆීස් නැති කරනවයි කියන ප්‍රතිපත්තියට  සහයෝගය දෙනවනේ. ඒ කියන්නේ ඒකත් දෙබිඩි කමක් නේ කියල.

ඔන්න ඔතන තමයි ප්‍රශ්නය. ඕක  ගැන ඉතා  සවිස්තරාත්මකව මෙතන ලියල තිබෙනවා. ඒ වගේම මේ ඉංග්‍රීසි ලිපියෙත් තිබෙනවා.  කෝපරේෂන් ටැක්ස් හෙවත් විශාල සමාගම් සඳහා අය කරන බද්ද අඩුම රටක් තමයි බ්‍රිතාන්‍යය. ඇමෙරිකාවේ  හා ප්‍රංශයේ මේ බද්ද වැඩිම.  මින් ජර්මනියේ හා ස්වීඩනයේ අධ්‍යාපනය නොමිලයේ දෙන්නේ (පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල කිහිපයක් තිබේ). දැනට තිබෙන බද්ද 26% දක්වා වැඩි කිරීමන් බ්‍රිතාන්‍යයේ ආර්ථිකයට දැඩි  හානියක් වෙන්න නැහැ කියල තමයි මේ ලිපි දෙකේම කියන්නේ.  එනිසා කෝබින්ට විශ්ව විද්‍යාල වල ටියුෂන් ගාස්තුව නැති කළ හැකියි ආර්ථිකයට හානි නොවන විදහට.

 මේ පින්තුරය ගත්තේ ෆිනන්ෂල් ටයිම්ස් පුවත් පතේ ලිපියකින්.

තවත් දෙයක් තමයි පහුගිය කාලවල සිසු ණය  වලින් ඉගෙන ගෙන ගෙවන්න තියන ණය පවුම් බිලියන් සීයක් විතර. ඉගෙන ගෙන ණය නොගෙවපු නිසා බොල් වෙච්චි ණය  හුඟක් තියනවා. බැංකු අමාරුවේ වැටිලා. ඒවා බේරා  ගන්න ගෙවන්නෙත් ආණ්ඩුව.

කෝබින් මේ ණයත් අහෝසි කරනවලු. ඒකෙන් වෙන්නේ අර මිලියනයකට වැඩි සිසු ණය ගෙවන රැකියා සහිත උපාධිධාරීන්ට අතට මුදලක් ඉතිරි වෙනවා  ණය නොගෙවන නිසා. ඔවුන් ඒ මුදල නැවත යොදන්නේ , වියදම් කරන්නේ, භාණ්ඩ හා සේවා ලබා ගැනීමට නම් එමගින් ආර්ථිකයට තව තල්ලුවක් එනවා.  ඒ කියන්නේ එයත් ආර්ථිකයට හොඳ බවයි .

තව ටිකක් ඒ ගැන පැහැදිලි කෙරුවොත් මෙන්න මෙහමයි. මම ආත්මාර්ථකාමියි. මගේ දරුවෝ ගැන තමයි හිතන්නේ. ඒ නිසා ටියුෂන් ෆීස් නැති කෙරුවොත් උන් විශ්ව විද්‍යාලේ යන දවසක ණය නොවී ඉගෙන ගනියි. සාධාරණයි නේ. නමුත් මම විරුද්ධ වෙන්නේ නැහැ මෙහෙ කාගේවත් ළමයි පෞද්ගලික විද්‍යාල වලට යවනවට වත් (කම්කරු පක්ෂයේ ඩයන් ඇබට් වගේ), පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල තියෙනවට වත්.  මොකද මගේ ළමයින්ව අවශ්‍ය නම් එහෙම ටෝයිෂන් යවන්න  මම ලෑස්ති නිසා. සයිටම් වහපන්, නිදහස් අධ්‍යාපනේ බේරා  ගනිව් කියල කියන ගමන් තමන්ගේ ළමයි ට සලකන්නේ වෙනස් විධිහක ට නම්  ඕක හරි වන්නේ කොහොමද/ අපිද ආත්මාර්ථකාමී, පෙරටුගාමී සමාජවාදීන්  ලා ලහිරු ලාද? ඔය ලන්ඩන් උද්ඝෝෂණයට ගිය අපේ හිතවතුන්ද?

ලන්ඩන් නගරයේ පමණක් ආර්ථිකය ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකයට වඩා කිහිප ගුණයක් විශාලයි.  බ්‍රිතාන්‍ය ආර්ථිකය ගැන සිත ගත හැකිනේ එතකොට. සිසු ණය අහෝසි කිරීම හා විශ්ව විද්‍යාලය දක්වා නොමිලයේ අධ්‍යාපනය ලබා දීම ඔවුන්ට කරන්න පුළුවන්. නමුත් විශ්ව විද්‍යාල සේවා සඳහා පවුම් 1000 වගේ මුදලක් ය කරනවා නම් නම් හොඳයි කියලයි මම හිතන්නේ. දැන් වගේ පවුම් 9000 ට ඉහලින් යන ගණනක් නම් අසාධාරණයි.

ආ දානේ ගෙදර හිටියා ශ්‍රී ලංකාවේ උගත්, පුහුණුව ලැබූ වෛද්‍යවරියකුත්. එයා කිව්ව දෙයක් තමයි "ලංකාවේ ඉඳන් ළමයි එනවනේ පවුම් 40000 වසරකට ගෙවල (දැන් තියෙන පවුමට රුපියල් 198 රේට් එකට කූල් ලක්ෂ 79ක් - 79,35813) විතර ) ඉම්පීරියල්, කේම්බ්‍රිජ් වගේ විශ්ව විද්‍යාල ඉගෙන ගන්න. එහෙම පොහොසතුන් තමා ලංකාවේ  ඉන්නේ කියල."
ධනයෙන්  අඩු පොහොසතුන් (මධ්‍යම පන්තිකයන්)  සහ කීර්තිමත් වාමාංශිකයන්, වැඩි ප්‍රසිද්ධියක් නැති සයිටම් විරුද්ධ වාදී  වාමාංශිකයන් ගේ ළමයි (පෞද්ගලිකව දනිමි) එහම චීනය, චෙක්, රුසියාව, ජෝර්ජියාව, ලැට්වියාව , ලිතුවේනියාව , මැලේසියාව, ඉන්දියාව වගේ රටවල ඊට වැඩ අඩු ගණන් වලට වෛද්‍යවරු වන්න ඉගෙන ගන්නවා. ඔය හැම  එකේම ප්‍රමිතිය තියනවද කියල නම් මම දන්නේ නැහැ.

 ශ්‍රී ලංකා  වේ රජයකට පුලුවන්ද අලුත් විශ්ව විද්‍යාල හදන්න. තියෙන විශ්ව විද්‍යාල වලටත් ප්‍රාථමික හා ද්විතීයික අධ්‍යාපනයටත්, කාර්මික විදුහල් වලටත් සමස්තයක් වශයෙන්  වියදම් කරන්නේ ඉතා අඩුවෙන්. ලක්ෂයකට වැඩියෙන් අපොස උසස් පෙළ සමත් සිසුන් සඳහා වැඩ පිළිවෙලක් තිබිය යුතුයි. ඉංජිනේරු හා ගණකාධිකාරී වෘත්තීන් සඳහා පෞද්ගලික  ආයතන තියනවා නම් වෛද්‍ය විද්‍යාව සඳහා එසේ ආයතන පිහිටුවීම වරදක් නෙමෙයි කියලයි මට හිතෙන්නේ. ඒකෙන්  නිදහස් අධ්‍යානය නැති වෙනවා  කියන්නේ අසත්‍යයක්.  ලංකවේ ඔය කියන නිදහස් අධ්‍යාපනය නැති කරන්න අමාරුයි. මිනිස්සු තමයි බලෙන් ළමයින්ට ටියුෂන් දීල උගන්වන්න යන්නේ.

රාගම පිඑම්සී එක හදපු කාලේ අපි හැමෝම ඒකට විරුද්ධ වුනානේ නිදහස් අධ්‍යාපනේ නැති කරනවා කියල. නමුත් විජේවීර මහතාගේ හා ජවිපෙ අදහස වුනේ එම අරගලය වඩාත් තීව්‍ර කරලා,  ඒ අරගලය රජය පෙරලීමේ අරගලයක් දක්වා ව්‍යාප්ත කරන්න. නමුත් වුනේ වෙන දෙයක්. තහනම් දේශපාළන  පක්ෂයක් අවි අතට ගත්තේ මර්දනයට විරුද්ධව කියල. ඇත්ත, දරුණු  මර්දනයක් තිබ්බා.  ඒක ප්‍රතික්ෂේප කරන්න බැහැ. නමුත් පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාලයට විරුද්ධ අරගලය රජය පෙරලීමක් දක්වා ගෙනියන්න ජනතාවක්  හිටියේ නැහැ. ඒ අරගලයට එකතු වුනේ ඉන්දියන් විරෝධී අරගලය විතරයි.  ඒ වගේ පටු ඉල්ලීමක් දෙකක් කවදාවත් පළල්  විරෝධත්වයක් වෙන්නේ නැහැ. ආණ්ඩුව කලේ පින්සර් ඇටෑක්  එකකදී  වගේ ඉස්සෙල්ල කඩාගෙන මැදින් එන්න දීලා ඊට පස්සේ දෙපැත්තකින් තුන් පැත්තකින් වට කරලා ගහපු එක.  කී දෙනෙක් මැරුනද දෙපැත්තේම ?

සයිටම් විරෝධී සටන තවත් එහාට?

පෙරටුගාමී සමාජවාදීන් අවුරුදු 28 කට 29 කට පස්සේ ආපහු  එහෙම කරන්න පුළුවන් කියල හිතනවා වෙන්න පුළුවන්.   නමුත්  දැන් එකට ඉන්න අය තව ඉස්සරහදි කැඩී වෙන්වීමේ අවදානම වැඩි. මේක ලංකාවනේ. . වෛද්‍ය සංගමය ආණ්ඩුව පෙරළීමේ ව්‍යාපෘතියකට  එන එකක් නැහැ. පළල් ජනතා  සහභාගිත්වයක් නැති වුනොත් එවැනි අරගලයකට ආණ්ඩුව මුළු වැර  යොදා පහර දෙයි.සිසුන්ට පහරදීම් මගින් ඔවුන් මර්දනයකට පොළඹවා ගන්න එක ලේසියි. දයලෙක්තිකව අනුව වෙන වැඩක් නේ.

අනිත් පැත්තෙන් තම දරුවන් එම විද්‍යාල වලට දාගෙන ගිය ආණ්ඩුවෙනුත් ආධාර අරගෙන සයිටමේ පැත්තේ ඉන්න ඇමැති ලගේ පැත්ත ගන්නත් බැහැ. එස් බී, රාජිත වැනි නම් කිහිපයක් මතකයට එනවා. ඒ අය පිලිබඳ නොයෙකුත් අපවාද , චෝදනා තියනවා. හුඟක් අයට පෙන්නන්න බැහැ වගේ. නමුත් ප්‍රශ්නේ කියන්නේ මේ ගොල්ල ඔය හැම ආණ්ඩුවේම ඉන්න එකනේ. ඔපමණ  අප්‍රියජනක, අපකීර්තිමත් අයනම් හැම ආණ්ඩුවකම ඇමතිකම්  දරන්නේ කොහොමද?  පුදුම ආණ්ඩුව සහ පුදුම ජනතාවක්.

ඇත්තටම  කියනවා නම් දානේ ගෙදරින් එලියට බහින කොට මට හිතුනේ සුවා වගේම  මටත් පැත්තක් ගන්න බැහැ  නේද කියල. "ගෙදර ගියොත් අඹු නහී. මග හිටියොත් තෝ නහී" වගේ වැඩක්.

ජනමත විචාරණයක් තිබ්බොත් නරකද?

1. ඔබ සයිටම් ආයතනය ප්‍රමිතියකින් යුතුව පවත්වා ගෙන යන්න කැමතිද?
2. සයිටම්  ආයතනය හා තවත් එවැනි ආයතන පිහිටුවීමෙන් නිදහස් අධ්‍යාපනය නැතිවේද?
3. නිදහස් අධ්‍යාපන නැති නොකරන් බවට රජය ගිවිසුමකට එළඹිය  යුතුද?

වගේ ප්‍රශ්න ටිකක් දාල?

ජනතා පරමාධිපත්‍යය කියල ජනතව දෙන තීරණය හැමෝටම පිළි  ගන්න බැරිද?

මේ ගැන ලියූ අනිකුත් ලිපි:

1. අන්තරේට කඳුළු ගෑස් ගහන්න කිවූ යහපාලන පිස්සු හුටං කවුද?

2. අන්තරේට කඳුළු ගෑස් - රාජකීයට ටැබ් - ඇත්තටම රනිල්ට පිස්සුද

3. නිදහස් අධ්‍යාපනය හා පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල - 1 - වැස්සට තෙමෙන උන්
4. නිදහස් අධ්‍යාපනය හා පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල - 2 - සයිටම් යනු රෝග ලක්ෂණයකි.
5. නිදහස් අධ්‍යාපනය හා පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල - 3 කෝබින් සහ යුරෝපය
6. පෞද්ගලික අධ්‍යාපනය
7. වජිර යාපා ගේ කොමෙන්ටුවට "මං තුමා" ඇවිස්සෙයි
8. සෝවියට් ශිෂ්‍යත්ව ගැන තව දුරටත්
9. සයිටම් පිලිබඳ මධස්ථ සිතින්
10. නිර්මාල් එන්න ෆොන්සේකා සමග මල් නෙලන්න

කෙළින්ම සම්බන්ධයක්  නැති ලිපි:

විජේවීර නුදුටු ජැප්පා දුටු සෝවියට් දේශය

මුලාශ්‍ර:

1.The party's over - how tuition fees ruined university life 
2. The 11 plus 
3. ග්‍රමර් පාසැල්
4. Britain's first profit making university 
5. ජෙරෙමි කෝබින් මාක්ස්වාදියෙක්ද? සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදියෙක් ද?
6. Why Corbyn is right to increase corporation tax
7. UK student loan debt soars to more than £100bn

මෛත්‍රී - රනිල්! ඉතිහාසයට යනවාද - ඉතිහාසයේ කුණු බක්කියට යනවාද

ඩී එස් - චඡායාරුප  තුප්පහි බ්ලොග් අඩවියෙනි 

ශ්‍රී ලංකාවට නිදහස් ලැබුනේ 1948 දී යයි අපි උගත්තෙමු. ශ්‍රී ලංකාවට සැබෑ නිදහස ලැබුනේ අවසන් අධිරාජ්‍යවාදී යදම් බිඳ දමා 1972 ව්‍යවස්ථාව සම්මත කර ගැනීමෙන් පසුව යයිද ඉන්පසු  උගත්තෙමු. කෙසේ වුවද ශ්‍රී ලංකාව  අදටත් නිදහස සමරන්නේ පෙබරවාරි 4 දාය. ඒ 1948 වසර ට සම්බන්ධවය.  එසේම සුද්දා  හෙවත් ඉංග්‍රීසින් රට දමා යනවිට හොඳ සමබර ණය නැති ආර්ථිකයක් මෙන්ම ජන වාර්ගික ප්‍රශ්නයක් ද ඉතිරිකර ගිය බවද අප උගත්තෙමු.

එදා සිට ශ්‍රී ලංකාව  පාලනය කරන ලද නායකයන් ගෙන් බොහොමයක් ඉතිහාසගත වී තිබෙන්නේ නොයෙකුත්  හේතූන් වලටය.

ඩී ඇස් සේනානායක (1883-1952) මහතා ගල්ඔය ජනපද ව්‍යාපාරය ආරම්භ කළේය. ඔහුට "ජාතියේ  පියා " යයි නමක් ද   පට බැඳී තිබේ. බ්‍රිතාන්‍යයන් මගින් සිංහල ඉඩම් බලහත්කාරයෙන් අයත් කරගෙන  සිංහලයාට කඳුරට හා නැගෙනහිර  කරන ලද දැඩි අසාධාරණයන්ට පිළිතුරක් ලෙස නව ජනාවාස පිහිටුවා, ඉඩම් ලබාදී  කුඩා විදුලි බලාගාරයක් ද සාදා රටේ කෘෂිකර්මාන්තය නගා සිටුවීම ට  හොඳ පදනමක් දැමීමට මේ ව්‍යාපාරය සමත්  විය.  යාපනයේ  දෙමළ දේශපාලකයන් සිංහල කොලනිස්ට් නමින් හැඳින්වූයේ මේ සිංහල ජනතාවය. මෙම තුප්පහි නමැති බ්ලොග් අඩවියේ මේ පිලිබඳ ඉතා හොඳ විස්තරයක් (ඉංග්‍රීසියෙන්) තිබේ.
(මෙම බ්ලොග් අඩවිය හොඳම ඉංග්‍රීසි බ්ලොග් අඩවිය ලෙස සම්මානයක් සඳහාද නිර්දේශ කළෙමි .)

එම බ්ලොග් අඩවියේ සඳහන් අන්දමට කිසිම රටකින් ණයක්  නොගෙන දේශීය ඉංජිනේරුවන් යොදවා දේශීය දැනුමින් මුළු වාරිමාර්ග ව්‍යාපාරයම නිමවන ලදී. එසේම සිංහලවාදී නායකයකු වුවත්  කිසිම දෙමළ  ජාතිකයකුට අසාධාරණයක් වීමටද ඩී එස් ඉඩ නොතැබුවේය.

ලංකාවට ඩොමිනියන් තත්වය  ලබා ගැනීමටද මුලික වුනු ඔහු  ඉඩම් සංවර්ධන පනත ද ගෙන ආවේය. බොහෝ දෙනා  ඔහුගේ වරදකට දකින්නේ ඉංග්‍රීසින්  විසින් වතුකරයට අලුතින්  ගෙනා  මිලියන භාගයක්  පමණ වූ දෙමළ කම්කරුවන්ගේ  පුරවැසි භාවය අහෝසි කිරීමය. ශ්‍රී ලංකා ඉතිහාසයේ ඔහුගේ නම ලියා තැබීමට ඔහු සමත් විය.

යටත් විජිත සමයේ හමුදාවේ සේවය කල සර් ජෝන් කොතලාවල (1895-1980) එවකට පැවති 1953 හර්තාලයේදී ඩඩ්ලි සේනානායක මහතාගේ ඉල්ලා අස්වීම නිසා හදිසියේ අගමැති පදවියට පත්විය. ජනාධිපති ජේ අර ජයවර්ධන මහතා විසින් ඔහු ලංකා හමුදාවේ ප්‍රථම ජෙනරාල් වරයා ලෙස අභාවප්ප්‍රාප්ත වීමට සුළු කලකට පෙර පත් කරන ලදී.  කොතලාවල මහතා ඔහුගේ කඳවල  වලව්ව රජයට (හමුදාවට) පරිත්‍යාග කළේය.

ඩී ඇස් ගේ වැඩිමහල් පුතා ඩඩ්ලි සේනානායක (1911-1973) මුලින්  1952 හා  1960  වසර වල අගමැති පදවියේ සුළු කලක් සිටි අතර  1965-70 දක්වා අගමැති වරයා ලෙස රට පාලනය කළේය. ඔහු ආර්ථිකය සමබරව තබා ගැනීමට කටයුතු කලා මිස ඉතිහාසයට යාමට තරම් වැදගත් දෙයක් කලා යයි කොහේවත් ලියවී නැත. මුල් අගමැති පදවිය හිමි වුයේද "තාත්තාගෙන් පුතාට" ගිය උරුමයක් වශයෙනි.

"සිංහල පමණක් " රාජ්‍ය භාෂාව කිරීමේ ප්‍රධාන සටන් පාඨයද සහිතව බලයට පත්වූ එස් ඩබ්. ආර් ඩී බණ්ඩාරනායක මහතා (1899 -1959)  ඒ පොරොන්දු වූ ලෙසටම සිංහලය රාජ්‍ය භාෂාව කළේය. එතෙක් සිංහලයාට වැසි තිබුණු රාජ්‍ය පරිපාලන  සේවයේ දොරවල් මෙනිසා ඔවුනට විවෘත වුන අතර සිංහල  සිසුන් ගේ විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනය ට ඉන් තල්ලුවක් ලැබුණි. විද්‍යෝදය හා විද්‍යා;ලංකාරය පිරිවෙන්  විශ්ව විද්‍යාල  බවට පත්වුනි. එසේම එතෙක් සුළු වශයෙන් ඉදිරියට එමින් තිබූ ජන වාර්ගික ප්‍රශ්නය "භාෂා ප්‍රශ්නය " මත වඩාත් දරුණු වීමද සිදු වුයේ මේ සමයේය. දෙමළ ජනතාවට  විරුද්ධ ප්‍රථම  ජන සංහාරය සිදු වුයේ ඔහුගේ පාලන සමය තුළදීය (1958). මෙහිදී යාපනය දෙමළ ජාතිවාදීන් විසින්  දකුණේ සිංහලයන්ට ප්‍රථමවරට පහර දෙන ලදී.

බ්‍රිතාන්‍යයන් යටතේ තිබූ කටුනායක හා ත්‍රිකුණාමල කඳවුරු ලංකා රජයට  යටතට පවරා  ගත් බණ්ඩාරනායක මහතා  කිසිඳු බල කඳවුරකට නොබැඳි කටයුතු කිරීමේ විදේශ ප්‍රතිපත්තියෙහි  පුරෝගාමියා විය. එසේම   සෝවියට් දේශය හා චීනය සමග ප්‍රථම වතාවට තානාපති සබඳතා ඇරඹුණේද  මේ සමයේය. බණ්ඩාරනායක මහතාගේ සමයේ කම්කරුවන්ට බලපාන  නීති සමුහයක්ද ක්‍රියාත්මක කරන ලදී. ශ්‍රී ලංකාවේ බහුතර සිංහල ජනතාව අතර සඟ, වෙද, ගුරු, ගොවි, කම්කරු යන බලවේග ප්‍රථම වරට එක් කල බැවින්ද ඔහු ඉතිහාසගත වෙයි.

ලෝකයේ ප්‍රථම අගමැතිනිය ගේ දිවුරුම් දීම 

බණ්ඩාරනායක මහතා ගෙන් පසු ඔහුගේ වැන්දඹු බිරිඳ සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක(1916-2000) මැතිනිය බලයට පත් වූයේ බණ්ඩාරනායක මහතා මෙන්ම වාමාංශික පක්ෂ වල පිහිටෙනි. බණ්ඩාරනායක මහතාට කළ නොහැකිව තිබු තෙල් කොම්පැනි ජනසතු කළේ  බණ්ඩාරනායක මැතිනියයි. 1960 සිට 1965 දක්වා හා 1970 සිට 1977 දක්වා ශ්‍රී ලංකාව  පාලනය කළ ඇයගේ කාලයතුල  තේ වතු  ජනසතු කිරීම හා විශාල වතු හිමියන්ගේ වතු ජනසතු කිරීමද  (පසුව ඒවා නෑදෑයින් හා හෙන්චයියන්ට  දී විනාශ කිරීම ද ඇතුළුව) සිදු කෙරුණි.

තරුණයන්ගේ කැරැල්ලක් 1971 දී මැඩ පැවැත්වීමටද බණ්ඩාරනායක මහත්මියට සිදු විය.

ශ්‍රී ලංකාව ජනරජයක් බවට පත්වීම 1972  වූ නව ව්‍යවස්ථාවෙන් සිදු වූ අතර විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් ඇතුලත් කර ගැනීම සඳහාවූ මතභේදාත්මක "දිස්ත්‍රික් පදනම් ක්‍රමය"  ඇරඹුණේ ද ඇගේ පාලන සමය තුලය. හාල් පොලු, මිරිස් පොලු ආදිය දමා ආහාර  සලාකයට දී ලාභ ඉන්දීය සාරි ලංකාවට  ගෙන්වමින් වාමාංශික මුදල් ඇමති ඇන්  ඇම්   පෙරේරා මහතා ලංකාවේ බාහිර විදේශ ණය සෑහෙන  ප්‍රමාණයකින්  අඩු කළේය. රාජ්‍ය මැණික් සංස්ථාව , දැව  සංස්ථාව ආදී සංස්ථා බොහොමයක් පිහිටවූයේද මේ කාලයේය.  සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක මැතිණිය 1976 දී නොබැඳි සමුළුවේ සභාපතිනිය වශයෙන් ශ්‍ර ලංකාවේ නොබැඳි සමුළුවද පැවැත්වූවාය. එහෙත් අසාර්ථක වූ ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති නිසා විවෘත ආර්ථිකයක් ගෙන ඒමට පොරොන්දු වූ ජේ ආර් ජයවර්ධන මහතා ගේ පක්ෂයට  පරාජය වුවද සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක ලෝකයේ ප්‍රථම අගමැතිනිය වශයෙන්ද ඉතිහාසයට එක් වූවාය.

ජේ ආර් ජයවර්ධන (1906-1996) මහතා 1965 එජාප රජයේ රාජ්‍ය ඇමති පදවිය දැරූ සමයේ  ලංකාවේ සංචාරක ව්‍යාපාරය දියුණු කිරීමට අඩිතාලම දැමුවේය. හයෙන් පහක ආසන සංඛ්‍යාවක් සහිතව 1977 දී  බලයට පත්වූ ජයවර්ධන මහතා ශ්‍රී ලංකාවේ එවකට පැවති  ව්‍යවස්ථාව සහමුලින්ම වෙනස් කරමින් නව ව්‍යවස්ථාවක් සම්මත කරගෙන ප්‍රථම අධි බලැති  විධායක ජනාධිපතිවරයා වශයෙන් පත්විය. එයට ප්‍රථම 1977 මැතිවරණයෙන් පසු  තවත් වතාවක් දෙමළ  ජනතාවට මෙන්ම ශ්‍රී ලනිප පාක්ෂික යන්ටද ප්‍රහාරයන් ට මුහුණු දීමට සිදු වුනි.

වික්ටෝරියා  වේල්ල 

එතෙක් පැවති  අර්ධ සමාජවාදී සංවෘත ආර්ථිකය මුලුමනින්ම විවෘත කරමින්, එම රජයේ  ආර්ථික ප්‍රතිපත්තීන් සහමුලින්ම වෙනස් කරමින් ලිබරල් ධනවාදී ආර්ථිකයක්  ස්ථාපිත කිරීමට  ජේ ආර් කටයුතු කළේය. එසේම ඔහුගේ පාලනයේ මුල් වසර කිහිපය තුල ශ්‍රී ලංකාව විශාල වෙනස් කමකට භාජනය විය. එසේම තමා  යටතේ සිටි ඇමතිවරුන් ගෙන් දක්ෂයන් හඳුනා කටයුතු කිරීමට ඔහුට හැකි විය. 1964 වැනි ඈත කාලයක යෝජනා වුවද 1978 දී ගාමිණී දිසානායක මහවැලි ඇමතිව සිටියදී දියත් කල මහවැලි යෝජනා ක්‍රමය , ලලිත් ඇතුලත් මුදලි ගේ මහපොළ ශිෂ්‍යත්ව (බුද්ධිමය දේපළ පනතේ නිර්මාතෘ ඔහුය) ,හා ප්‍රේමදාස මහතාගේ ගම්උදාව  ව්‍යාපාරය මගින් නිවාස  තනා  දීමද මේ කාලයේදී ඇරඹිණි.

ජාතික ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් වශයෙන් දිස්ත්‍රික් සංවර්ධන  සභා 1979 දී පිහිටවුවත් යාපනය මහජන පුස්තකාලය වටිනා  පොත් පත් සමගින් ගිනි තබා විනාශ කරන ලදී.

එසේම නිදහස් වෙළඳ කලාප පිහිටුවා සම්ප්‍රදායික අපනයන භාණ්ඩ වන තේ, පොල්, රබර් වලට අමතරව නිමි ඇඳුම් අපනයනය ආරම්භ කළේ  ජයවර්ධන සමයේය. එම වෙළඳ කලාප ශ්‍රමිකයන් මෙන්ම මැද  පෙරදිගට ශ්‍රමිකයන් යැවීමද මගින් ශ්‍රී ලංකාවේ කම්කරු ව්‍යාපාරයට ප්‍රබල බලපෑමක් එල්ල කිරීමට  ඔහුට හැකි විය. සම්ප්‍රදායික වම සංවිධානය කළ  1980 වැඩ  වර්ජනයට සහභාගී වූ සියල්ල ගෙදර යැවූ  ජයවර්ධන මහතා 1982 ජනමත විචාරණයක් පවත්වා එතරම් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී නොවන ලෙසකින් නැවත බලයට පත් වුනි.

ඇමෙරිකානු හිතවාදියකු වන ජයවර්ධන මහතා ලලිත් ඇතුලත්මුදලි විසින් ඊශ්‍රායලය සමග  සම්බන්ධතා ඇරඹීම ගැන විරෝධයක් පළ  නොකළේය. මේ තත්වය සෝවියට් හිතවාදී ඉන්දීය  රජය රිස්සුවේ නැත. තමිල්නාඩුව හරහා ඉන්දියාව දෙමළ  කැරලිකරුවන්ට ආධාර සැපයූ  ඉන්දීය රජය  ලංකාව  අස්ථාවර කිරීමට මාන බැලීය. දෙමළ  කැරලිකරුවන් හමුදා භටයින් පිරිසක් මරා   දැමීම හරහා ඇවිලුණු 1983 ජාතිවාදී ප්‍රහාරය දරුණුම  දෙමළ  ජන සංහාරය ලෙස ඉතිහාස ගතවුණු  අතර බොහෝ දෙමළ  ජාතිකයින් බටහිරට පලා යාම   සමග ප්‍රබල දෙමළ  ඩයස්පෝරාවක් බිහි වීමේ අඩිතාලම වැටුණි. එසේම ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ හේතු විරහිතව තහනම් කිරම මගින් දකුණේ කැරැල්ලක් නිර්මාණය වීමේ වටපිටාව ද ජයවර්ධන මහතා නිර්මාණය කර දුනි.

 ජේ ආර් - රජීව් ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම අත්සන් කිරීම

කොටි සංවිධානය වඩමාරච්චි යේදී සහමුලින් පරාජය කිරීමට  ඔන්න මෙන්න තිබියදී ඉන්දීය මැදිහත්වීමක් සිදුවුණු අතර 1987 දී ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම ජේ ආර්  සහ රජීව් ගාන්ධි අත්සන් කළහ. ශ්‍රී ලංකාවේ බලය විමධ්‍ය ගත කිරීමට ප්‍රාදේශීය සභා පිහිට වුනේ මේ ගිවිසුමට අනුවය.

එසේ වුවත්  උතුරේ කැරලිකාරී තත්වය වර්ධනය වුනු අතර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ට පිටුපෑමේ  ප්‍රතිපලයක් ලෙස දකුණේ කැරැල්ලක්ද  වර්ධනය විය. පක්ෂ නායකත්වය ප්‍රේමදාස මහතාට පවරා ජයවර්ධන මහතා පාලනයෙන්  සමු ගති. නමුත් ඉතිහාසයේ ලියවෙන ප්‍රබල වෙනස් කම් රාශියක් ඔහුගේ පාලන සමය තුල සිදු වුනි.

උතුරේ හා දකුණේ  කැරලි දෙකක් සමග රටේ පාලනය භාර ගත් ආර් ර ප්‍රේමදාස මහතා දකුණේ කැරැල්ල දරුණු ලෙස මර්දනය කළේය. එසේ කලේ තාවකාලිකව උතුර සමග මායාකාරී සාමයක ට එළඹෙමින් ය. මේ බව වටහා ගත් දෙමළ  ත්‍රස්තවාදීන් දකුණේ කැරැල්ලේ  මර්දනය නිම වීමත් සමග1991 දී  ප්‍රේමදාස මහතා ඝාතනය කළහ. ගම්  උදාව  වැඩ පිළිවෙළ  ( හා රේඩියෝ සිලෝන් ආයතනය 1967 සංස්ථාවක් කිරීම)  මගින් ප්‍රේමදාස ජනාධිපති වරයාද ඉතිහාසයට එක්  වෙයි.

ඉන්පසු බලයට පත්වූයේ  සංකාන්ත්‍රී ජනාධිපති වූ ඩී බී විජේතුන්ගය.

ජනාධිපති විජේතුංග ගෙන් පසු 1994 දී  බලයට පත්වූයේ චන්ද්‍රික බණ්ඩාරනායක කුමාරතුංගය. සාමයේ නායිකාව ලෙස බලයට පත් වුවද නැවත කොටි සංවිධානය සමග වූ  යාපනය බේරා   ගැනීමේ යුද්ධයට මුහුණ දීමට ඇයට  සිදු වුනි.  ත්‍රස්තවාදී ප්‍රහාරයකින් ඇසක් ද අහිමි වුනු ඇයගේ පාලන සමය තුල  රටේ දකුණු පළාතට මද විරාමයක්  ලැබුනද ශ්‍රී ලංකාවේ සැලකිය යුතු වෙනසක් ඇති කිරීමට ජනධිපතිනි  චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග අසමත් වූවාය.

චන්ද්‍රිකා  ගේ පාලනයෙන් පසු ශ්‍රී ලංකාව පාලනය කළේ ජනාධිපති බවට 2005 දී පත්වූ  මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාය. උතුරේ චන්ද වර්ජනයක කිරීම ට ත්‍රස්තවාදීන් ට අල්ලස් දී  තම ප්‍රතිවාදියා පරදු බවට චෝදනා ඇති ඒ මහතා  ජනාධිපති බවට පත් වූ පසු,  රටේ කොටසක සිවිල් පාලනයක්ද නීති විරෝධිව පවත්වා ගෙන ගිය එම කැරලි කරුවන්ම  දරුණු සිවිල් යුද්ධයක් දියත් කොට පරාජය කළේය. එම යුද්ධයේදී බොහෝ සිවිල් ජනතාව හමුදා අතින් මිය ගිය බවටද, මානව හිමිකම් උල්ලංඝනය කළ  බවටද ඔහුට චෝදනා එල්ල වී තිබේ.

යුද්ධය අවසන් කිරීමෙන් පසු රටේ මාර්ග පද්ධතියට අධිවේගී මාර්ගයක් එක්  වූයේද  මාර්ග හොඳින් පිළිසකර වූයේද  ඔහුගේ පාලන සමය තුලය.  පුර්ණ ධාරිතාවයෙන් ක්‍රියාත්මක නොවන වරායක්  හා නව ගුවන් තොටුපලක් ද හම්බන්තොට ප්‍රදේශයේ ඉදි කිරීමට ඔහු මූලික වුනි.  චීනය විසින් නොයෙකුත් ව්‍යපෘති සඳහා ණය  මුදල් ලබා දුන් අතර ආර්ථිකයේ සැලකිය යුතු වර්ධනයක්ද විය. නමුත් නොයෙකුත් අල්ලස් හා දුෂණ චෝදනා වලට මෙන්ම මානව හිමිකම් කඩ කිරීමේ චෝදනා වලටද මුහුණ දුන් ද ඔහුගේ රජය ඊළඟ මැතිවරණයෙන් පරාජයට පත් විය. එසේ වුවත් ශ්‍රී ලංකා ඉතිහාසයේ තම නම් ප්‍රබලව  සනිටුහන් කිරීමට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට හැකි විය.

මේ අනුව නිදහසින් පසු ලංකා ඉතිහාසයේ රාජ්‍ය පාලනයේ ප්‍රබල වෙනස් කම් කල නායකයන් හැටියට හඳුනා ගත හැක්කේ ඩී  ඇස්  සේනානායක, සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක , ජේ ආර්  ජයවර්ධන සහ මහින්ද රාජපක්ෂය.

මෛත්‍රී - රනිල් සභාග ආණ්ඩුව පත්වී වසර දෙකහමාරක් ගත වී තිබේ.  ඉන්දියාවෙන් ගෙන්වූ රථ යොදා දියත් කළ හදිසි අනතුරු සේවය හැරෙන්නට මේ රජය මගින් කළ  ප්‍රබල වෙනස් කම් කිසිවක් මම නොදනිමි.   අපක්ෂපාතිව කටයුතු කිරීම සඳහා ස්වාධීන  කොමිසම් පත් කිරීමත්, තොරතුරු දැන  ගැනීමේ පනත  සම්මත කිරීමත් මහා ජනතාවට දැනෙන වෙනස් කම් නොවේ.

පසුගිය වසර දෙකක කාලය තුල දෙවරක් ගංවතුරෙන් දකුණ පීඩා විඳි අතර, අග නගරයේ කුණු කන්දක් කඩා වැටී බොහෝ දෙනෙකු  මිය ගියහ.  කොළඹ නගරය හා අවට ප්‍රදේශ කැලි  කසළ  වලින් ගහණ වී තිබේ. ඩෙංගු උවදුර  රට පුරා  පැතිර යයි. විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් අධ්‍යාපනය බේරා  ගැනීමේ සටනකය. රට සැබවින්ම පාලනය වන්නේද යන්න ගැන ජනතාව  තුල ඇත්තේ කුකුසකි.

රජයට ගං  වතුර උවදුර වළක්වා ලීම සඳහා දිගු කාලීන  පියවරක් ගත හැකිය. කැළණි ගඟ හැරවීම වැනි යෝජනා ක්‍රමයක් පටන් ගත හැකිය. එය තවත් උමා  ඔය  ව්‍යාපෘතියකට වඩා  සියලු පාරසරික දත්ත පිරික්සා  බලා නිරවද්‍ය ලෙස ආරම්භ කළ  යුතු ව්‍යාපෘතියකි.

කුණු කසල බැහැර කිරීම සඳහා  දීර්ඝ හා ඵලදායි ක්‍රමයක් ක්‍රියාත්මක කළ  හැකිය.

ඩෙංගු මර්දනය සඳහා මුළු රටම මධ්‍යගත කර ජාතික වැඩ පිළිවෙලක් මගින් ජනතාව ඩෙංගු උවදුරින් බේරා  ගැනීම සඳහා කටයුතු කළ  හැකිය.

අවම වශයෙන් සුද්දා  විසින්  ඉදි කර ගිය දුම්රිය මාර්ග පද්ධතිය  ත්‍රිකුණාමලයට හෝ මාතරින් එහාට ඉදි කර දියුණු කළ  හැකිය.


නැතිනම් මුකුත් නොකර ඔහේ රට යන්නට ඉඩ දී  2020 දී එන ඕනෑම රූකඩයකට  රට භාරදී ඉතිහාසයේ කුණු බක්කියට යා  හැකිය.



මුලාශ්‍ර:
තුප්පහි  බ්ලොග් අඩවිය 

Sri Lanka's biggest river basin development project

ලන්ඩනයේ ගිනි දැල් හා ත්‍රස්ත ප්‍රහාර මැදින් 2

මෙවර පාර්ලිමේන්තු සැසිවාරය චාම් ලෙස ඇරඹුණි. රැජින සහ චාල්ස් කුමරු 

ලන්ඩනයේ ගිනි දැල් හා ත්‍රස්ත ප්‍රහාර මැදින් 1

ඉහත  ලිපියෙන් විස්තර කළේ දැන් ලන්ඩන් වල තත්වය. ඊයේ  අගමැතිනි තෙරේසා මේ  ආණ්ඩුවේ ඉදිරි කාලය පිලිබඳ වැඩ පිළිවෙල හෙළි දරව් කළා. ඒක කළේ සුපුරුදු පරිදි  පාර්ලිමේන්තුව මෙම  සැසි වාරයට විවෘත කළාට පස්සේ පළමුවන එලිසබත් රැජින විසින්. අර ලිපියේ ලිව්ව උතුරු  අයර්ලන්ත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී   යුනියනිස්ට් (DUP) පක්ෂය තවම බහ දීල නැහැ සභාග ආණ්ඩුවක් හදන්න. ආණ්ඩුව පැරදෙන්න  වුනත් ඉඩ තියෙනවා. ඒ අතරේ යුරෝපා සංගමයෙන් ඉවත්වීමේ සාකච්චා පටන් ගත්ත. ඒකෙදිත් කලින් කිව්වා වගේම බ්‍රිතාන්‍යය තද ස්ථාවරයක්  ගන්නේ නැති පාටයි.

අද දැක්ක නිව්ස් වල හැටියට ඔවුන්ගේ  ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයේ තිබ්බේ අලුතින් ග්‍රමර් පාසැල් හදන එක, වයසක අයට බදු ගහන එක (dementia tax ) ආදිය අයින් කරලලු. ජෙරෙමි කෝබින් දිනන්න ඉඩ  තිබෙනවා ඊළඟ මැතිවරණයක් තිබ්බොත්. ඔහුගේ වාමවාදී යයි  කියන ප්‍රතිපත්ති බොහොමයක් යුරෝපයේ තිබෙන   සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රමයේ  රාජ්‍ය වල තිබෙන නිසා බොහෝ අය කැමතියි. නමුත් අර ගින්න නිසා එලියට විසිවුණු අයට පොහොසතුන් ගේ හිස් ගෙවල් දෙන්න ඕනේ කියල කෝබින් කියපු එක පාක්ෂිකයෝ උනත් වැඩිය අනුමත කළේ නැහැ. ඒ කියන්නේ වඩා වාමවාදී ප්‍රතිපත්තියකට ගියොත් කෝබින් අප්‍රසාදයට පත්වෙන්නත් පුළුවන්. (නොවෙන්නත් පුළුවන්) නමුත් කෝබින් ගේ කීමට ආණ්ඩුව වැඩ කරන බවක් පෙනෙනවා. අලුත්ම නිවාස යෝජනා ක්‍රමයක තිබෙන ඉතා  සුඛෝපභෝගී නිවාස  මේ ගින්නෙන් අසරණ වූ අයට දෙන්න කොන්සර්වටිව් රජය කටයුතු කරනවලු. මේ එක නිවසක් පවුම් මිලියන් 1.5 පමණ වෙනවා.

ජෙරෙමි කෝබින් සහ තෙරේසා මේ පාර්ලිමේන්තුවේ නව සැසි වාරයට ඇතුළු වෙමින් 

මැන්චෙස්ටර් හි  සියදිවි නසාගත් බෝම්බ කරු ගෙන් පස්සේ පාර්ලිමේන්තුව අසල ප්‍රහාරය සිදු වුනේ. ඉන් පස්සේ තෙරේසා මේ කිව්වා ත්‍රස්තවාදීන් ගේ මානුෂික අයිතීන් සීමා කළ යුතුයි කියල. (Curb human rights ). එයා තමා  ඊට කලින් හිටිය අභ්‍යන්තර කටයුතු භාර ඇමතිනිය. (home secretary) ." මම මේ මානුෂික අයිතීන් පිලිබඳ ලියවිල්ල ඉරා දමනවා කියල." කියල තමා කිව්වේ.

ඉතින් ඔය  කතාවට මේ රටේ මෙන්ම වෙනත් රටවල් වල ඉන්න ලාංකිකයෝ (සිංහල අය) ෆේස්බුක් එකේ හෙම සෑහෙන්න උඩ පැන්න. "ඇද්ද තොපිට. අපට තමයි උඹල උපදෙස් දෙන්න ආවේ ".  කොටින්ම "තොපිට හොඳ වැඩේ " වගේ කතා  තමයි හැම තැනම කියවුනේ. ආචාර්ය නාලක ගොඩහේවා  වඩා සමබර ලිපියක් ලියල තිබුන. නමුත් ඔහුගේ ලිපියේ LTTE සංවිධානය විසින් දකුණේ කරන ලද ප්‍රහාර මාලාවක් දක්වලා තිබුන වගේම, බ්‍රිතාන්‍යය හා යුරෝපය අපට මානව හිමිකම් රකින්න උපදෙස් දීපු හැටි ප්‍රශ්න කරලා තිබුන ත්‍රස්තවාදී මර්දනයට සහය නොදී.

මේ ගැන මම මෙන්න මෙහෙම පෝස්ට් එකක් ෆේස්බුක් බිත්තියේ දැම්ම.

"ලංකාවේ අය නම් කමක් නැහැ කියමු. මේ රටේ ඉන්න සිංහලයන් නම් අරුම පුදුම කට්ටියක්. ඒ කියන්නේ මෙහෙ රැකියාව කරන්නේ. කන්නේ බොන්නේ. ලංකාවට සල්ලි යවන්නේ. ගෙවල් අරගෙන සැපෙන් ඉන්නේ. ඒත් හිනාවෙනවා බෝම්බයක් පිපිරුවම. තොපි අපිට කියන්න ආව . දැන් ඇත්ද තොපිට කියල. අනේ මන්ද මෙහෙමත් මිනිස්සු. මැරෙන්නේ මිනිස්සු හැම රටේම. මේ රටේත් වරදක් තියනවා ලෝකේ වටේ ගිහින් බෝම්බ දාන නිසා. නමුත් සාමාන්‍ය මිනිස්සු කොයි රටෙත් අහිංසකයි."

මෙතැනදී තවත් අය ඕක සිංහල  බෞද්ධත්වය පිළිබඳ  ප්‍රශ්නයක් කියල ලියල තිබ්බ. මම ඒක පිලි ගන්නේ නැහැ. තවත් අය ඒකට විරුද්ධව ලියල තිබුන. ඔතන සිංහල බෞද්ධකම ගාව ගන්නේ කුහක කමට කියල. සමහර විට ඒ අය (මම නෙමේ) සිංහල බෞද්ධකම ගාව ගත්තේ මෙහෙම සුද්දට හිනාවුන වැඩි දෙනෙක් තමන් සිංහල බෞද්ධ කියල හඳුන්වා ගන්න නිසා වෙන්න ඇති. සිංහල බෞද්ධ නම් ඒ වගේ වෛරී කතාවක් කියන එක වැරදියි කියල ඒ ගොල්ලෝ හිතනවා ඇති. මොකද බුදුන් වහන්සේ දේශනා කළේ "වෛරයෙන් වෛරය නොසන්සිඳේ " කියලනේ.

මම මෙතැන ලිව්වේ "ලංකාවේ අය නම් කමක් නැහැ කිව්වත් " කියල. ඊට හේතුව ලංකාවේ ඉන්න හුඟක් අයට යුරෝපයේ  රටවල මානුෂික  අයිතිවාසිකම් ගැන තියෙන සැලකිල්ල ගැන අවබෝධය අඩු නිසා. දක්ෂිනාංශික යයි කියන කැමරන්ගේ තිබුණ කොන්සර්වටිව් රජය හෝ තෙරේසා ගේ නව රජය වුවත් මේ රටවල තිබෙන මානුෂික අයිතීන් කැඩීමේදී පරිස්සම් වෙනවා.  ඕනෑම වාමාංශික හෝ අන්ත වාමාංශික , අන්ත දක්ෂිණාංශික පක්ෂයකට වුනත් කිසියම් සීමාවන් තුල තමන්ගේ අදහස් ප්‍රකාශ කරන්න පුළුවන්.  දක්ෂිණාංශික බලය   අන්තයට ගියොත් ඔය අපි ඉන්න පිටරටවල ඉන්න සිංහලයන්ට වුනත් පහර වදින්න පුළුවන්. මොකද සුදු  එකාට සිංහලයාගේ, පකිස්තානුවගේ, බන්ගිලියගේ , ඉන්දියානුවගේ වෙනසක් තේරෙන්නේ නැහැ.

එසේම මේ රටවල මානුෂික අයිතිවාසිකම් රැකීමට තිබෙන සංවිධාන ඉතා බලවත්. දේශපාලන පක්ෂවල මෙන්ම මහා ජනතාවගේ සහයෝගයත් ඔවුන්ට තිබෙනවා.

  ඊළඟට මම කිව්වේ " මේ රටේත් වරදක් තියනවා ලෝකේ වටේ ගිහින් බෝම්බ දාන නිසා. " . තලිබාන් කාරයෝ ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයක් (2001 සැප් 11) ඇමෙරිකාවට එල්ල කළ පසු  බ්‍රිතාන්‍යය  ඇෆ්ඝනිස්තාන ආක්‍රමණයේ දී එක්සත් ජනපදයට එකතු වුණා.   ඒ නිසාම ලංකාවටත් වාසියක් වුණා . බුෂ් සහ බ්ලෙයාර් ත්‍රස්ත විරෝධී යුධයක් හැටියට ඒක නම් කලේ. ඉන් පස්සේ ඉරාකය ආක්‍රමණය කලා. ඒ ආක්‍රමණයේදී ජෙරෙමි කෝබින් ඇතුළු වාමාංශික මන්ත්‍රී ලා තමන්ගේම කම්කරු රජයට විරුද්ධ වුණා.

ඉරාක යුද්ධයේදී සිදුවුණ මානව හිමිකම් කඩවීම් කිහිපයකට සමහර සොල්දාදුවෝ හිරේ ගියා . ඒකට (හිරේ යැවීමට)  විරුද්ධව ලංකාවේ වගේම චෝදනා ලත් හමුදා භටයන් ට පක්ෂව මෙහෙ පත්තර සහ මිනිස්සු උද්ඝෝෂණ කලා. 

ඊළඟට ලිබියාව ගත්තොත් එතනත්  බටහිර තමා උද්ඝෝෂණ ඇතිකරලා ගඩාෆි එලෙව්වේ. ඒ එළවන්න පුහුණු කරලා  ගත්ත ලිබියන් කාරයෙක් ගේ පුතෙක් තමයි මැන්චෙස්ටර් බෝම්බ කරු. පාර්ලිමේන්තු සිද්ධියේ එක අයෙක් රටේම ජිවත්වුන පකිස්තානුවෙක්. අනිත් දෙන්න යුරෝපෙන් ආව අය. ඉතින් මේ අය බ්‍රිතාන්‍යය සහ යුරෝපය විසින් "තමන්ම " හදා  ගත්ත ප්‍රශ්න.  එනිසාම තමයි මේ රටවල "මානුෂික අයිතිවාසිකම්" අඩු කරන්න ඕනේ කිව්වහම් ඒක ඔය ලංකාවේ වගේ දෙයක් නොවෙන්නේ.

අර ත්‍රස්තවාදියා කියන පුද්ගලයව යවන්න  රටක් නැහැ. බ්‍රිතාන්‍ය හෝ යුරෝපීය ගමන් බලපත්‍රයක් නම් තියෙන්නේ. රටට එනකොට අතරමගින් නවත්වන්නත් බැහැ.  "මානුෂික අයිතිවාසිකම් ඉරල දැමීම " කියල තෙරේසා මේ කියන්නේ ඔය ගමන් බලපත්‍ර ගැන හිතන්නේ නැතුව මුලින් ඉපදුනු රටට පිටුවහල් කිරීම. එහෙම නැත්නම් නඩු අහලා හිරේ දමන්න පුළුවන් නීති හැදීම.

ඉතින් ඕව ලංකාවේ තිබ්බ තත්වයට වඩා සෑහෙන්න වෙනස්. ලංකාව නිකන්  එල් සැල්වදෝරය වගේ තිබ්බේ. ද්‍රවිඩ කැරලිකරුවන් එකිනෙකා  මරා ගත්ත. ළමයි බලෙන් පැහැර  ගෙන ගියා යුද්දෙට. LTTE  එක විවේචනය කරපු රාජිනි තිරාණගම හෙම මරපු හැටි මතකද?  යුද්ධය අතරතුර මිනිසුන්ව අන්ත දුෂ්කරතා මැද ගාල් කරගෙන එහෙ මෙහෙ අරන් ගියා (LTTE  එකෙන්). පොඩි ළමුන් වින්ද දුක් දැක්කද?  ලංකාවේ  දකුණේ LTTE එකෙන් මරපු ගණන ගැන  ලියන කිසි කෙනෙක්  ඒ උතුරු හා නැගෙනහිර මිනිස්සු වින්ද කරදර ලියන්නේ නැහැ. මොකද 95% දෙමල මිනිස්සු LTTE  එකට   පක්ෂයි කියල හිතන නිසා.  එසේම ඔය මිනිස්සුවම  1956 , 1877, 1979 (යාපනය පුස්තකාලය ගිනි තැබීම) හා  1983 අවධීන් වල  ගහල , ගෙවල් කඩලා , ගිනි තියල මරල දැම්ම.  හැබැයි ඉතින් ඕකෙ  අනිත් පැත්තත් ඔහොම්මමයි.දෙමළ අය LTTE එකෙන් දකුණේ කරපු අපරාධ ගැන ලියනවත්  අඩුයි.

ඉතින් තරුණයන් මරා දැමීමේ සිට ජනගහනයට බෝම්බ දැමීම දක්වා සෑම ශ්‍රී ලාංකික රජයක්ම මානව හිමිකම් උල්ලංඝනය කරල තියෙන්නේ. ඔය අතරට පැහැරගෙන යාම්, පුවත්පත් වලට ගිනි තැබීම් , කර්තෘවරුන්ට පහරදීම, මරා දැමීමත් වුණා. අද වුනත් ලංකාවේ ජනතාව  ගැන  අපේම යහළුවෝ ගැන හිතන කොට දුකයි.  තව ගොඩක් දේ වෙන්න තියනවා.පොලිසියට අල්ලන් ගියහම පොඩි වරදකට හෝ වරදක් නැතුව   තවම පොලිසිය ගහනවා. රටේ නොයෙකුත් ආයතන වලින් හරි හමන් සේවයක් කෙරෙන්නේ  නැහැ. නගර වල කුණු අහක් කෙරෙන්නේ නැහැ. ඒවා ඔක්කොම ඔය මානුෂික අයිතීන් වල‍ට අයිතියි.

අනිත් චෝදනාව තමා චීනය හා රුසියාව හැර අනිත් රටවල් යුද්දෙදි උදව් කළේ නැහැ කියන එක.  ඉන්දියාව කරපු ආධාර ගැන ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාම කියල තිබුණ. ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදය ඇත්තටම ආයුධ තහනම් නියෝගයක් දැම්ම නම් දැන් ඔය රුසියාව ට හා කියුබාවට දාන සම්බාධක වගේ චීනයට නෙමේ මොන ජගතෙකුට වුනත් ලංකාවට ආයුධ විකුණන්න බැහැ. ඒ අතරේම  තිරයෙන් වහගෙන ඔවුන් ලංකාවට උදව් කලා. බ්‍රිතාන්‍යයත් එහෙමයි.  (SAS නිලධාරීන් ලංකාවේ භට පුහුණුවට) නමුත් 1983 ලංකාවේ සිංහලයෝ ගහල මරණ කොට දිවි බේරා  ගන්න එංගලන්තෙට පැනපු දෙමළ  ජනතාව ඔය හැම බටහිර රටකම ඉන්නව. බ්‍රිතාන්‍යයේ නම් ඔවුන් ප්‍රධාන පක්ෂ දෙකටම සම්බන්ධව වැඩ කරනවා." දෙමළ ජනතාව කොන්සර්වටිව් පක්ෂයට", සහ "දෙමළ ජනතාව  කම්කරු පක්ෂයට " කියන සංවිධාන හරහා. ඒ වගේම ප්‍රබල මානව හිමිකම් සංවිධාන තියනවා. ඒ බලපෑම් වලාට් ගරු කරමින් රජයක්  කටයුතු කළ යුතුයි.

යුද්දේ වෙලාවේ ලංකාවට ඇවිත් ගිය ඩේවිඩ් මිලිබෑන්ඩ් පස්සේ කියල තිබ්බ " එයා ලංකාවට ගියේ චන්ද ටික බේරා ගන්න කියල ". මම හිතන්නේ එයත් දැනගෙන හිටිය, මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාත් දැනගෙන හිටියා  මේ කරන්නේ රඟපෑමක් බව.

ඉතින් ඔන්න ඔය පසුබිම මත තමා මම කියන්නේ ඔය වගේ "ඇද්ද උඹලට " කතා තේරුමක් නැහැ කියල.  මේ රටේ හැම ඊමේල එකක්ම ෆිල්ටර් හරහා යන්නේ (විශේෂිත වචන),  හැම දුරකථන කතාබහකටම (විශේෂිත වචන කියන්නේ නම් පමණක්) සවන් දෙනවා (Snooping bill ).  එනිසා ඔය තියෙන නීති ඇති. තෙරේසා මේ කියන දේට විරුද්ධ වෙලා මානුෂික අයිතීන් වලට තර්ජනයක්  එනවා නම් රැක ගැනීමයි කළ යුත්තේ. මේ රටවල්වල  මානව හිමිකම් රැකිලා තියනවා නම් ඒක අපට හොඳයි. ඒකවත් තේරුම් ගන්න  බැරි නම් ඇති වැඩේ මොකක්ද?

මුලාශ්‍ර: http://www.independent.co.uk/news/uk/politics/revealed-uk-sells-arms-to-sri-lankas-brutal-regime-8498768.html
https://www.theguardian.com/world/2014/jan/16/former-sas-officers-training-sri-lanka
http://johnpilger.com/articles/terror-in-britain-what-did-the-prime-minister-know
http://www.telegraph.co.uk/news/2017/06/04/absurd-scandalous-new-york-times-criticised-saying-uk-reeling/
https://www.theguardian.com/commentisfree/2017/jun/07/theresa-may-human-rights-european-charter-terrorists