ශ්‍රී ලංකා පෙරටුගාමින්ගේ "නංගියා සංකල්පය"

මේ  ශ්‍රී ලංකා පෙරටුගාමින්ගේ "නංගියා සංකල්පය" ලිපිය ලියන ලද්දේ 2014 වසරේදී පමණය. ඒ ත්‍රිමාණ සඟරාවේ පලවූ ලිපියකට ප්‍රතිචාරයක් වශයෙනි. වැදගත් නිසා පල කරමි. පහත කී චර්යාවන් තිබුණ ප්‍රධාන නගරවල විසු තරුණියන්ට මිස ගම්බද තරුණියනට නොවේ. ප්‍රධාන නගරවලද කොටසකට පමණි. නමුත් ඔවුන් ඇතිකළ බලපෑම විශාල විය.

ශ්‍රී ලංකා පෙරටුගාමින්ගේ "නංගියා සංකල්පය"  -

පෙරටුගාමීන් විසින් වැදගත් වැඩක් පටන් ගෙන තිබේ. ඒ නංගිලා වගුගත කිරීමය. බැලූ බැලුමට සොමි වැඩක් සේ පෙනුනද මෙය දීර්ඝ ලෙස කතා කල යුතු දෙයකි. මීට කලින් මා පල කල කොමෙන්ටුවකට නිරංජලා ගේ සිතිවිලි ලෙස කපා දමා  තිබුනද මට ඒ ගැන  තරහ විය නොහැක. එය පල කලේ මවාගත් දීප්ති  කුමාර් ගුණරත්නම් චරිතයක් ගැන හෙවත් පෙරටුගාමී  හා පෙරටුගාමී සමාජවාදී අවුල නිරාකරණය කර ගැනීමටය. දැන් එය අවසාන නිසා ඒ ගැන කතා කර පලක් නැත. සිඳු  විය යුත්ත ඒ වෙලාවට දයලෙක්තිකවාදීව සිදුවනු ඇත.

මේ නංගියා සංකල්පය වැදගත් යැයි  සිතෙන්නේ මේ නිසාය  - සෝවියට් දේශයේ සෝවියට් තරුණියන් ගැන මෙවැනිම මතවාදයක් අප සාකච්චා  කළෙමු   . මේ පිළිබඳව වටහා ගැනීමට   "ඉන්ටෙර්දේවෝච්කා " හෙවත් "Inter Girl" නම්   චිත්‍රපටිය http://www.imdb.com/title/tt0097584/   නරඹන ලෙස ඉල්ලා සිටිමි.
ඉන්තර් ද්යෙවුච්කා හි කතාව  සැකෙවින් මෙසේය.
ලෙනින්ග්‍රාද් නගරයේ ජිවත්වන හෙදියක වන තාන්යා සයිට්සේවා උදයේ හෙදියක ලෙස කටයුතු කරන අතරව රාත්‍රියේ පැය කිහිපයක් විදේශිකයන් සඳහා  මුදලට ලිංගික පහස සපයන්නියක් වෙයි. මෙසේ කරන්නේ ඇයට අවශ්‍ය ය නිදහස සෙවීම උදෙසාය. මව හා පියා සිතන්නේ ඇය හෙදියක් ලෙස රැකියාව කරණ බවය . ඇයට හමුවෙන ස්වීඩන විදේශිකයෙක් ඇය හා පෙමින්  බැඳේ. ඇය ස්වීඩනයට යනමුත් එහි ජිවිතය අප්‍රිය වන්නේ ස්වීඩන සැමියා ඇගේ අතීතය ඉඳහිට මතක් කරන නිසාය.  ඒ අතර ඇගේ පෙර ලෙනින්ග්‍රාද් ජීවිතය ගැන ඇගේ  මවට දැන  ගන්නට ලැබී මව සිය දිවි හානි කර ගනියි.
ස්වීඩනය එපාවී නැවත  රුසියාවට යාමට පිටත්වෙන හෙදිය වාහන අනතුරකට ලක්ව මියයයි.

සෝවියට්  ආණ්ඩුවේ හා පක්ෂයේ ඇතැම් මර්දනකාරී පිළිවෙත්  හා බටහිර සුඛෝපභෝගී  භාණ්ඩ හිඟ කම නිසා බොහෝ සෝවියට්  තරුණියන්  විදේශිකයන්  ඇසුරු කිරීමට  පටන් ගති. මෙයින්  බොහොමයක් අය විදේශ ශිෂ්‍යයන් සමගත්,  සමහරු විදේශ වලින් පැමිණෙන වෙළෙඳ නියෝජිතයන්  සමගත් ලිංගිකව ඇසුරුකිරීමට   පෙළඹුණි. මෙසේ කල සෝවියට් නංගිලා ගෙන් බොහෝ දෙනෙක්  නිදා ගත් තැනැත්තා සමග ආදරයෙන් පෙලුනේ  නැත.  එසේ කල අයද බොහෝ සිටි මුත් ඒ අය ගැන කතා ලියවෙන්නේ නැත.

ඔවුන්ට අවශ්‍ය වුයේ ලිංගික ඇසුර තුලින්   හෝ අවශ්‍ය බටහිර භාණ්ඩ ලබා ගැනීමත් (Denim Jeans, Walkmans  etc) එසේ නැති නම්
සෝවියට්  ග්‍රහණයෙන් මිදී බටහිර හෝ අඩු තරමේ ශ්‍රී ලංකාව වැනි බටහිර ට ගැති රටකට පැන ගැනීමටය. ශ්‍රී ලංකාවෙන්  පැමිණි පිරිමි ශිෂ්‍යයනුත්  මේ ගැටේට අසු වුයේ සැබෑ  භක්තියෙනි. 
බොහෝ අය අවසානයේ මෙය වටහා ගෙන නන්ගිලාව UK, Germany වැනි රට වලට ගෙනත් දැම්මහ. තවත් අය ඔවුන් සිංගප්පුරුව වැනි රට වලට ගෙන ගොස් විකිණුහ.

 සමහර නංගිලා මුදල් රස්සා හොයා   ගෙන සශ්‍රික වුනු අතර අනිත් අය පිම්පියන්ට හා මෝරුන්ට අසුවී නොවිඳිනා දුක් විඳ රුසියාවට නැවත කෙසේ හෝ පැන ගත්හ.  සෝවියට්  දේශය බිඳ වැටුණු පසු මේ ක්‍රියාවලිය වෙන  විදිහකට Dating Agencies  හෙවත් මනමාලයන් සොයන ඒජන්සි හරහා ක්‍රියාත්මක වේ. 

මට නංගියා සංකල්පය වැදගත් වන්නේ  මෙතනය.  අපි එදා කතා කලේ තමන්ට පමණක් ආදරය කරන, කොල්ලන්ට ආදරය පෙන්නන , තම වැඩේ කෙසේ හෝ කර ගන්න, ඒ ගමන්ම රති රමණය කරද සතුටු වන සෝවියට්  නංගිලා පිරිසක් බිහි වුනු හා එමගින් අසූව  දශකය අග භාගයේ සිට සෝවියට්  සමාජයේ පිරිහීම හා අවසානයේ බිඳ වැටීමය.

පෙරටුගාමින්ගේ (පෙරටුගාමී සමාජවාදීන් නොවේ) මේ සංකල්පයේ වැදගත්කමත් එයයි  . 2003 විතර  X කණඩායම පල කල (London සඟරාව) බුද්ධික බණ්ඩාර නමැති අය ලිවූ "පාලු සුසානයක  මල සිරුරක් සමග රමණය කිරීම හෙවත් ලාංකිකයාගේ විවාහ ජීවිතය " කියවූ බව මට මතකය.  එය වැදගත් මාතෘකාවක් වුනත් එයට ලැබුණු ප්‍රතිචාරය  මද යයි සිතේ . නංගියා සංකල්පය එයට එහා යන දෙයක් බව මගේ හැඟීමයි. ලාංකික  සමාජයේ බිඳ වැටීම මේ  ලිපි පෙළ මගින් පෙන්වන අතර  මෙය විවේචනය කරන්නේ නංගිලාට  අහුවී අතරමන් වුන අය්යලා  විය හැකිය. ඒ අය  මෙතනට අනවශ්‍ය  අතර සංකල්පය අදට අවශ්‍ය දෙයක් බව පිලිගනිමි.    

පින්තූරය : https://englishrussia.com/2016/03/08/girls-of-soviet-union/

ජර්මන් තානාපති කාර්යාලයේ සික්කා හා සික්කි

ශ්‍රී ලංකාවේ ජර්මානු තානාපති කාර්යාලය 

සික්කන් යනු ආරක්ෂක නිලධාරී මහතුන් ට ඔවුන් නැති තැන හඳුන්වන ගෞරවනීය නාමයයි.බොහොම අමාරුවෙන් උදේ සිට හවස් වෙනකම් හෝ රැයක් නිදි මරාගෙන දරු පවුල රැක ගැනීමට රැකියාව කරන ආරක්ෂක නිලධාරී මහතුන් සිටි. ඒ අය පාලනය කරන්නේ බොහෝවිට විශ්‍රාම ගිය උසස් පොලිස් නිලධාරියකු හෝ විශ්‍රාම ගිය උසස් හමුදා නිලධාරියෙකි. ඔවුන්ගේ තර්ජන ගර්ජන විඳිමින් රැකියා කරන මේ මහතුන් ගේ ජිවිත කතාවල්  බොහොමයක් ශෝචනීයය. එයට හේතුව ඔවුන් ගේ රැකියාවවල විටෙක   කිසිම සුරක්ෂිත භාවයක් නැති වීම මෙන්ම අඩු පඩි ද විය හැකිය.

නමුත් සමහර  සික්කන් වැඩක් කර ගැනීමට එන මිනිසුන්ට ගෝරනාඩු කරන්නේ ඔවුන් රකිනා කාර්යාලය හෝ ස්ථානයේ අයිතිකරු තමන් යයි සිතාය. ඒ සික්කන්  යුනිෆෝම් ඇන්දාම එන අමුතු උෂ්ණත්වයද නැත්නම් වෙන හේතුවක්ද යන් මට වටහා ගත නොහැකිය.

මේ කියන කතාව  සිදුවන්නේ දැනට වසර 19 පමණ ඉහත දීය.

මගේ බිරිඳට විවාහ වීමට අවශ්‍ය වූයේ සින්හල චාරිත්‍රානුකුලවය. ඒ නිසා අපි ඒ උත්සවය ගත්තේ ශ්‍රී ලංකාවේය. ඉන්පසු සිංහල විවාහ සහතිකය ඉංග්‍රීසියට පෙරලා ගැනීම මදක් අපහසු විය. උදේ වරුවේ කොටුව පැත්තේ තිබූ එම රජයේ කාර්යාලයට ගිය විට  පරිවර්තක එදා වැඩ නැති බවත්,  නිවාඩු ගොස් ඇති බවත් කියා  දින තුනකින් එන ලෙසත් දන්වන ලදී. අපට නැවත ලන්ඩන්  යාමට තිබුනේ දින  දෙකකිනි. මෙනිසා එදාම මේ වැඩය  කර ගත යුතුව තිබුණි.

මදක් එලියට පැමිණි මම බිරියට පසෙකට වී සිටින්නට කියා නැවත ඇතුළට ගොස් කාර්ය කාර්ය සහයක උත්තමයෙකු හමුවී අවශ්‍ය ප්‍රදානයන් කලෙමි.  සෝවියට් දේශයේ හිටි  කාලයේ මේවා හොඳින් පුරුදු වී තිබුණි.  නිවාඩු ගිය පරිවර්තකයා හදිසියේ නැවත කාර්යාලයට පැමිණ තිබුණි. විනාඩි  තිහකින් පමණ ඒ වැඩේ කරගෙන අප ගියේ ජර්මන් තානාපති කාර්යාලයටය. එතනින් අපට අවශ්‍ය සීල් ගසා යුරෝපයේ සහතික කර ගත යුතුව තිබුණි.

බිරිඳ ජර්මන් තානාපති කාර්යාලයට කලින් ඇමතුමක්  දුන්නාය. තානාපති කාර්යාලයේ සිවිල්  වැඩ කටයුතු භාර නිලධාරියා සවස දෙකට  අපට එන ලෙස දැන්වීය. මුහුද පැත්තේ ටිකක් ඇවිද දහවල්  ආහාරයද ගෙන හරියට දෙකට විනාඩි දහයක්  තබා අපි එහි ගියෙමු. ජර්මානුවන් හරියටම වෙලාවට වැඩ කරන නිසා අප පමා  වීමට සිතුවේ නැත.

තානාපති කාර්යාලයේ ආරක්ෂක නිලධාරියෙක් සහ නිලධාරිනියක් ඇර තිබුණු ගේට්ටුව ළඟ සිටියහ. අපට විවාහය සහතික කර ගැනීමට ඇතුළට යාමට අවශ්‍ය බව කීවෙමු. ඔහු අපට  යාමට දීම එකහෙලාම ප්‍රතික්ෂේප  කළේය.  මම ඔහුට කතා කලේ සිංහලෙනි. ඒ ඔහු කැඩුණු ඉංග්‍රීසියෙන් අපට කතා කළ බැවිනි. බිරිඳ ඔහු අමතා අපට අපොයින්ට්මන්ට් එකක් තිබෙන බවත් ජර්මානු  මහතාගේ නමත් කියා නැවතත් ඇතුළට  යාමට අවසර ඉල්ලුවාය .

ඔහු වහාම කිවේ ඒ මහතා කිසිවකු හමු නොවන බවත් අප බොරු කියන බවත්ය. වහා  එලියට යන ලෙසද තර්ජනාත්මකව දැන්විය.

"නෝනව  රවට්ටගෙන පනින්නද කොහෙද?" නිලධාරිනිය කීවාය.
"මම එංගලන්තේ ඉන්නේ. මට එහෙ වීසා  තියනවා. පනින්න දෙයක් නැහැ. " කියා ගමන් බලපත්‍රය පෙන්වුවත් ඔවුන් එදෙස බැලුවේ වත් නැත.

සික්කා මුස්ලිම්  ජාතිකයකු බවද සික්කිය සිංහල බවද ඔවුන්ගේ නම් ටැග් වලින් තේරුම් ගතිමි.

මා කළේ බිරිඳට මොබයිල් එක දී (ඒ දිනවල මෝටරෝලා හෝ නොකියා  මොබයිල් එකක් මා ළඟ තිබුණි. මිල අධික නිසා භාවිතා නොකළ මුත් වෙලාවේ හැටියට කල හැකි දෙයක් නොමැති විය.) ජර්මනුවාට කතා කරන්නට  කීවෙමි. බිරිඳ දුරකතනයෙන් කතා කරන විට සික්කා ගේ තර්ජනය දැඩි විය.
තානාපති භූමිය තුල මොබයිල් පාවිච්චිය තහනම් බව කී  ඔහු පොලිසිය ගෙන්වන බවට තර්ජනය කළේය.

"ගෙන්නනව  ඕයි පුලුවන්නම් " මම කීවෙමි.
කොහොමත් ඒ පැත්තේ පොලිසි දෙක තුනකම යහළුවන් කිහිප දෙනෙක් ද සිටින බව මට මතක් විය. එසේම තානාපති කාර්යාල භුමියේ පොලිසියට කරන්නට පුළුවන් දෙයක් නැති බව මම දැන සිටියෙමි.

බිරිඳ මදක් පසුබට වූවාය. ඇයට නීතියට ගරු කිරීමට උගන්වා තිබු බැවින් සික්කාට කීකරුව ඉවත්ව යාමට සුදානම්ව  සිටි බව දැන  සිටියෙමි. ලංකාවේ නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන්නා නීතිය  නවන බව ඇය දැන  සිටියේ නැත.  මා සිටියේ රතු කට්ට ආසන්නයේය.

"Go ahead and make the call. Ignore this bloody idiot.  The man is a fool with a head full of shit.  "  මම ඇයට මදක් තදින් කීවෙමි.
"මේ අර නෝනට හොඳටම බනිනවා. මොනවා හරි කරන්න ". සික්කී සික්කා  වීරයාට කීවාය.
ඉංග්‍රීසි වත් නොතේරෙන ඇය මේ රස්සාවට පැමිණියේ කෙසේදැයි මට කුතුහලයක් ඇති විය.
බිරිඳ කතා කර විස්තරය කිවේ අර නිලධරයාටමය. ජර්මන්  තානාපති කාර්යාලයේ තානාපතිට  පසුව සිටින සිවිල් කටයුතු (මිනිස්ටර් කවුන්සිලර් ) නිලධාරියා වන ඔහු නිහතමානීව කාර්යාලයෙන්  එලියට පැමිණ අප කැඳවා ගෙන ගියේය. ඔවුන් තමන්ගේ රටේ වැසියන්ට සලකන්නේ ලෙසය.

විනාඩි  පහක් තුල  සහතිකය, සහතික කරදී ඔහු එලියටම පැමිණ සමු දුන්නේය. අප ඔහුට සික්කා ගැන පැවසුවෙමු. ඔහු මද සිනහවක් පා "ගණන් ගන්නට එපා" යයි කිවේය.
අප ගේට්ටුව  අසලට එන විට සික්කා  හා සික්කිගේ මුහුනවල් චප්පවූ තක්කාලි ගෙඩි දෙකක් මෙන් විය.

"සර් කියන්න එපාය . මම හිතුවේ මේ ගයිඩ් කෙනෙක් කියල "  ඔහු යාප්පුවෙන් කීවේය.

"ගයිඩ් කේස් එකක් නෙමේ මෙතන තියෙන්නේ ඕයි . තමුසෙලාට තමන්ගේ රටේ කෙනෙකුට සලකන්න බැරි කුහක කම. අර ජර්මන් කාරය උගේ රටේ එකෙකුටත් ඒ රටේ නොවන මටත් එකම විධිහට සැලකුවට තමුසෙලට ඒවා පුරුදු නැහැ. යුනිෆෝම් දැම්මම  පොර පාට් දානවා මිනිස්සුන්ට "

සික්කා  සිටියේ නිහඬවය.
කාර්යාල නිලධාරීන් පේන්නට සිටි හෙයින් වැඩි තර්ජනයක් නැතිව මෙසේද කීවෙමි.

"තමුසේ දන්නවද ලංකාවේ  පොලිසියට මේ ගේට්ටුවෙන් ඇතුලට  එන්න බැහැ  කියල. ගේට්ටුවෙන් ඇතුලේ භුමිය අයිති ජර්මනියට. පොලිසියට  මාව  අල්ලන්න පුළුවන් ආයේ එලියට  ගියොත්  විතරයි."

 එසේ කියා පිටව ආවෙමු.

මේ කතාව  කිවූ පසු බොහෝ සිංහල මිතුරන් කීවේ  මෙවැනි දෙයකි.

බටහිර තානාපති කාර්යාලවල මෙවැනි  රැකියා  වලට ගන්නේ දෙමළ  හා මුස්ලිම් අය බවත් ඔවුන් සිංහලයන් කෙරෙහි කටයුතු කරන්නේ ද්වේශයෙන් බවත් විසා වුවත් වැඩිපුර ලැබෙන්නේ ඔවුන්ට බවත්ය .

මෙහි ඇත්ත නැත්ත මම නොදනිමි.

එසේ නම් සිංහල ආරක්ෂක නිලධාරිනිය ඔහුට උඩගෙඩි දුන්නේ  ඇයි? යන්නට පිළිතුරක් තිබුනේ නැත.

ටුවරිස්ට් ගයිඩ් තනතුර හෙවත් සංචාරක මග පෙන්වන්නන් හට හොඳ තත්වයක් එකල තිබුනේ නැත.  නමුත් දශක දෙකකට පසු දැන් තත්වය බොහෝ වෙනස්ය. මා දන්නා පරිදි සෝවියට් රුසියාවේ හා එංගලන්තයේ උපාධි ලද අයද, අවම වශයෙන් ආචාර්ය උපාධි ලද දෙදෙනෙක්ද සංචාරක මාර්ගෝපදේශකවරු  ලෙස සේවය කරති. ඔවුන් ඉහල ආදායම් ලබන අයයි.  මාසයකට රුපියල් ලක්ෂ තුන ඉක්මවා උපයන අය සිටිති.

සික්කලා තවමත් එතනය.

අජිත් ධර්මකීර්ති