ජර්මන් තානාපති කාර්යාලයේ සික්කා හා සික්කි

ශ්‍රී ලංකාවේ ජර්මානු තානාපති කාර්යාලය 

සික්කන් යනු ආරක්ෂක නිලධාරී මහතුන් ට ඔවුන් නැති තැන හඳුන්වන ගෞරවනීය නාමයයි.බොහොම අමාරුවෙන් උදේ සිට හවස් වෙනකම් හෝ රැයක් නිදි මරාගෙන දරු පවුල රැක ගැනීමට රැකියාව කරන ආරක්ෂක නිලධාරී මහතුන් සිටි. ඒ අය පාලනය කරන්නේ බොහෝවිට විශ්‍රාම ගිය උසස් පොලිස් නිලධාරියකු හෝ විශ්‍රාම ගිය උසස් හමුදා නිලධාරියෙකි. ඔවුන්ගේ තර්ජන ගර්ජන විඳිමින් රැකියා කරන මේ මහතුන් ගේ ජිවිත කතාවල්  බොහොමයක් ශෝචනීයය. එයට හේතුව ඔවුන් ගේ රැකියාවවල විටෙක   කිසිම සුරක්ෂිත භාවයක් නැති වීම මෙන්ම අඩු පඩි ද විය හැකිය.

නමුත් සමහර  සික්කන් වැඩක් කර ගැනීමට එන මිනිසුන්ට ගෝරනාඩු කරන්නේ ඔවුන් රකිනා කාර්යාලය හෝ ස්ථානයේ අයිතිකරු තමන් යයි සිතාය. ඒ සික්කන්  යුනිෆෝම් ඇන්දාම එන අමුතු උෂ්ණත්වයද නැත්නම් වෙන හේතුවක්ද යන් මට වටහා ගත නොහැකිය.

මේ කියන කතාව  සිදුවන්නේ දැනට වසර 19 පමණ ඉහත දීය.

මගේ බිරිඳට විවාහ වීමට අවශ්‍ය වූයේ සින්හල චාරිත්‍රානුකුලවය. ඒ නිසා අපි ඒ උත්සවය ගත්තේ ශ්‍රී ලංකාවේය. ඉන්පසු සිංහල විවාහ සහතිකය ඉංග්‍රීසියට පෙරලා ගැනීම මදක් අපහසු විය. උදේ වරුවේ කොටුව පැත්තේ තිබූ එම රජයේ කාර්යාලයට ගිය විට  පරිවර්තක එදා වැඩ නැති බවත්,  නිවාඩු ගොස් ඇති බවත් කියා  දින තුනකින් එන ලෙසත් දන්වන ලදී. අපට නැවත ලන්ඩන්  යාමට තිබුනේ දින  දෙකකිනි. මෙනිසා එදාම මේ වැඩය  කර ගත යුතුව තිබුණි.

මදක් එලියට පැමිණි මම බිරියට පසෙකට වී සිටින්නට කියා නැවත ඇතුළට ගොස් කාර්ය කාර්ය සහයක උත්තමයෙකු හමුවී අවශ්‍ය ප්‍රදානයන් කලෙමි.  සෝවියට් දේශයේ හිටි  කාලයේ මේවා හොඳින් පුරුදු වී තිබුණි.  නිවාඩු ගිය පරිවර්තකයා හදිසියේ නැවත කාර්යාලයට පැමිණ තිබුණි. විනාඩි  තිහකින් පමණ ඒ වැඩේ කරගෙන අප ගියේ ජර්මන් තානාපති කාර්යාලයටය. එතනින් අපට අවශ්‍ය සීල් ගසා යුරෝපයේ සහතික කර ගත යුතුව තිබුණි.

බිරිඳ ජර්මන් තානාපති කාර්යාලයට කලින් ඇමතුමක්  දුන්නාය. තානාපති කාර්යාලයේ සිවිල්  වැඩ කටයුතු භාර නිලධාරියා සවස දෙකට  අපට එන ලෙස දැන්වීය. මුහුද පැත්තේ ටිකක් ඇවිද දහවල්  ආහාරයද ගෙන හරියට දෙකට විනාඩි දහයක්  තබා අපි එහි ගියෙමු. ජර්මානුවන් හරියටම වෙලාවට වැඩ කරන නිසා අප පමා  වීමට සිතුවේ නැත.

තානාපති කාර්යාලයේ ආරක්ෂක නිලධාරියෙක් සහ නිලධාරිනියක් ඇර තිබුණු ගේට්ටුව ළඟ සිටියහ. අපට විවාහය සහතික කර ගැනීමට ඇතුළට යාමට අවශ්‍ය බව කීවෙමු. ඔහු අපට  යාමට දීම එකහෙලාම ප්‍රතික්ෂේප  කළේය.  මම ඔහුට කතා කලේ සිංහලෙනි. ඒ ඔහු කැඩුණු ඉංග්‍රීසියෙන් අපට කතා කළ බැවිනි. බිරිඳ ඔහු අමතා අපට අපොයින්ට්මන්ට් එකක් තිබෙන බවත් ජර්මානු  මහතාගේ නමත් කියා නැවතත් ඇතුළට  යාමට අවසර ඉල්ලුවාය .

ඔහු වහාම කිවේ ඒ මහතා කිසිවකු හමු නොවන බවත් අප බොරු කියන බවත්ය. වහා  එලියට යන ලෙසද තර්ජනාත්මකව දැන්විය.

"නෝනව  රවට්ටගෙන පනින්නද කොහෙද?" නිලධාරිනිය කීවාය.
"මම එංගලන්තේ ඉන්නේ. මට එහෙ වීසා  තියනවා. පනින්න දෙයක් නැහැ. " කියා ගමන් බලපත්‍රය පෙන්වුවත් ඔවුන් එදෙස බැලුවේ වත් නැත.

සික්කා මුස්ලිම්  ජාතිකයකු බවද සික්කිය සිංහල බවද ඔවුන්ගේ නම් ටැග් වලින් තේරුම් ගතිමි.

මා කළේ බිරිඳට මොබයිල් එක දී (ඒ දිනවල මෝටරෝලා හෝ නොකියා  මොබයිල් එකක් මා ළඟ තිබුණි. මිල අධික නිසා භාවිතා නොකළ මුත් වෙලාවේ හැටියට කල හැකි දෙයක් නොමැති විය.) ජර්මනුවාට කතා කරන්නට  කීවෙමි. බිරිඳ දුරකතනයෙන් කතා කරන විට සික්කා ගේ තර්ජනය දැඩි විය.
තානාපති භූමිය තුල මොබයිල් පාවිච්චිය තහනම් බව කී  ඔහු පොලිසිය ගෙන්වන බවට තර්ජනය කළේය.

"ගෙන්නනව  ඕයි පුලුවන්නම් " මම කීවෙමි.
කොහොමත් ඒ පැත්තේ පොලිසි දෙක තුනකම යහළුවන් කිහිප දෙනෙක් ද සිටින බව මට මතක් විය. එසේම තානාපති කාර්යාල භුමියේ පොලිසියට කරන්නට පුළුවන් දෙයක් නැති බව මම දැන සිටියෙමි.

බිරිඳ මදක් පසුබට වූවාය. ඇයට නීතියට ගරු කිරීමට උගන්වා තිබු බැවින් සික්කාට කීකරුව ඉවත්ව යාමට සුදානම්ව  සිටි බව දැන  සිටියෙමි. ලංකාවේ නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන්නා නීතිය  නවන බව ඇය දැන  සිටියේ නැත.  මා සිටියේ රතු කට්ට ආසන්නයේය.

"Go ahead and make the call. Ignore this bloody idiot.  The man is a fool with a head full of shit.  "  මම ඇයට මදක් තදින් කීවෙමි.
"මේ අර නෝනට හොඳටම බනිනවා. මොනවා හරි කරන්න ". සික්කී සික්කා  වීරයාට කීවාය.
ඉංග්‍රීසි වත් නොතේරෙන ඇය මේ රස්සාවට පැමිණියේ කෙසේදැයි මට කුතුහලයක් ඇති විය.
බිරිඳ කතා කර විස්තරය කිවේ අර නිලධරයාටමය. ජර්මන්  තානාපති කාර්යාලයේ තානාපතිට  පසුව සිටින සිවිල් කටයුතු (මිනිස්ටර් කවුන්සිලර් ) නිලධාරියා වන ඔහු නිහතමානීව කාර්යාලයෙන්  එලියට පැමිණ අප කැඳවා ගෙන ගියේය. ඔවුන් තමන්ගේ රටේ වැසියන්ට සලකන්නේ ලෙසය.

විනාඩි  පහක් තුල  සහතිකය, සහතික කරදී ඔහු එලියටම පැමිණ සමු දුන්නේය. අප ඔහුට සික්කා ගැන පැවසුවෙමු. ඔහු මද සිනහවක් පා "ගණන් ගන්නට එපා" යයි කිවේය.
අප ගේට්ටුව  අසලට එන විට සික්කා  හා සික්කිගේ මුහුනවල් චප්පවූ තක්කාලි ගෙඩි දෙකක් මෙන් විය.

"සර් කියන්න එපාය . මම හිතුවේ මේ ගයිඩ් කෙනෙක් කියල "  ඔහු යාප්පුවෙන් කීවේය.

"ගයිඩ් කේස් එකක් නෙමේ මෙතන තියෙන්නේ ඕයි . තමුසෙලාට තමන්ගේ රටේ කෙනෙකුට සලකන්න බැරි කුහක කම. අර ජර්මන් කාරය උගේ රටේ එකෙකුටත් ඒ රටේ නොවන මටත් එකම විධිහට සැලකුවට තමුසෙලට ඒවා පුරුදු නැහැ. යුනිෆෝම් දැම්මම  පොර පාට් දානවා මිනිස්සුන්ට "

සික්කා  සිටියේ නිහඬවය.
කාර්යාල නිලධාරීන් පේන්නට සිටි හෙයින් වැඩි තර්ජනයක් නැතිව මෙසේද කීවෙමි.

"තමුසේ දන්නවද ලංකාවේ  පොලිසියට මේ ගේට්ටුවෙන් ඇතුලට  එන්න බැහැ  කියල. ගේට්ටුවෙන් ඇතුලේ භුමිය අයිති ජර්මනියට. පොලිසියට  මාව  අල්ලන්න පුළුවන් ආයේ එලියට  ගියොත්  විතරයි."

 එසේ කියා පිටව ආවෙමු.

මේ කතාව  කිවූ පසු බොහෝ සිංහල මිතුරන් කීවේ  මෙවැනි දෙයකි.

බටහිර තානාපති කාර්යාලවල මෙවැනි  රැකියා  වලට ගන්නේ දෙමළ  හා මුස්ලිම් අය බවත් ඔවුන් සිංහලයන් කෙරෙහි කටයුතු කරන්නේ ද්වේශයෙන් බවත් විසා වුවත් වැඩිපුර ලැබෙන්නේ ඔවුන්ට බවත්ය .

මෙහි ඇත්ත නැත්ත මම නොදනිමි.

එසේ නම් සිංහල ආරක්ෂක නිලධාරිනිය ඔහුට උඩගෙඩි දුන්නේ  ඇයි? යන්නට පිළිතුරක් තිබුනේ නැත.

ටුවරිස්ට් ගයිඩ් තනතුර හෙවත් සංචාරක මග පෙන්වන්නන් හට හොඳ තත්වයක් එකල තිබුනේ නැත.  නමුත් දශක දෙකකට පසු දැන් තත්වය බොහෝ වෙනස්ය. මා දන්නා පරිදි සෝවියට් රුසියාවේ හා එංගලන්තයේ උපාධි ලද අයද, අවම වශයෙන් ආචාර්ය උපාධි ලද දෙදෙනෙක්ද සංචාරක මාර්ගෝපදේශකවරු  ලෙස සේවය කරති. ඔවුන් ඉහල ආදායම් ලබන අයයි.  මාසයකට රුපියල් ලක්ෂ තුන ඉක්මවා උපයන අය සිටිති.

සික්කලා තවමත් එතනය.

අජිත් ධර්මකීර්ති