ජෙහාන් ලෙනින් – LENIN AS A PERVERT

Lenin As a Godfather

මම ජෙහාන් ලෙනින් කියල ලිපියක් ලිව්වා කිහිප දවසකට කලින්. ලෙනින් ගහපු ගේමක් ගැන. සමහර වාමාංශික අයට ඒ ලිපිය වැඩිය දිරෙව්වෙ නැහැ කියලත් තේරුණා. නමුත් මම ලියන සමහර ලිපි ගැන ත්‍රිමාණ සඟරාවේ  අවධානය යොමු වන බවත් වැටහුනා.

මේ පාර චන්දෙන් රාජපක්ෂ මහත්මය පොල් ලෙල්ලක් දැම්මත් දිනනවලු. මිනිසුන්ට තමන් හසුරුවන්න "පියෙක්" ඕනේ. හුඟක් වෙලාවට හිතන්නේ නැති මිනිසුන්ට.


මම හුඟක් වෙලාවට ලිපියක් ලියන්නේ තවත් දහසක් දේවල් ඔලුවේ තියාගෙන. ඒ කියන්නේ ඒ ලිපි වලින් මතුවන අදහස කෙලින්ම මතුපිටින්  කියන අදහස නොවෙන්න පුළුවන්.  මම හුඟක් කාලෙකට කලින් ත්‍රිමාණ සඟරාවේ "වර්තමාන නංගිලා " ගැන  ලියූ ලිපියකට සෝවියට් දේශයේ නංගිලා ගැනත් ලිව්වා. සෝවියට් ඉතිහාසය ගැන මම අත්දැකපු දේ ලියන්න පටන් ගත්තේ ඊට පස්සේ.

ජෙහාන්ලෙනින් ගැන ඇතුලෙන් කියවෙන්නේ මේ වගේ කතාවක්.

ලෙනින් එවැන්නක් කලේ නම් එය කලේ තමන්ගේ පවුල් සංස්ථාව ගොඩ නැංවීමට හෝ ජිවත් වෙන්න වෙන කරන්න දෙයක් නොමැති තත්වයක් තුල නෙමෙයි. අවුරුදු ගණනක අප්‍රතිහත කැපවීම තුලින් ලැබුණු අවස්ථාව  ප්‍රයෝජනයට ගෙන සමාජවාදී රටක් පිලිබඳ ඔහුගේ ව්‍යාපෘතිය ක්‍රියාවට නැංවීමක්. මේ ලිපිය කියවන ඇතැම් මාක්ස්වාදීන් වටහා ගන්නේ එය ලෙනින්ට පහරදීමක් හෝ විවේචනයක් හැටියට. එහෙම නැත්නම් ලෙනින් ජෙහාන් නමැති චරිතයකට සමාන කිරීමක් ලෙස. විනයගරුක පක්ෂයක් සෑදීම හා ඔවුන් තමන් සත්‍ය ලෙස හඳුනාගත් මතවාදයෙන් පෝෂණය කිරීම  තමයි ලෙනින් ගේ ලොකුම ගේම් එක. ජර්මනිය සමග ගහපු ගිවිසුම තමයි ඉනිමග. නැත්නම් කෙරෙන්ස්කි රජයේ වල කැපූ උදැල්ල.

මිනිස්සු තේරුම් ගන්නේ එක එක විධිහට. ඒක හැටි. මනෝ විශ්ලේෂණය වගේ උපකරණයක් වැදගත් වන්නේ ඒකට.

මේ තියෙන්නේ ත්‍රිමාණ සඟරාවේ ජෙහාන් ලෙනින් ට දැක්වූ ප්‍රතිචාරය.  තේරුම් ගන්න වෙනත් ලිපි කිහිපයක්ම කියවන්න සිදු වුණා . ඉතින්  ඊයේ හවස පුරාම කලේ ඒක .  මගේ මනසට අභියෝගයක් වෙන ලිපි කියවන්න මම හුඟක් කැමතියි.  ඒක මම සිටින ස්ථාවරය විවේචනය කරන ලිපිද නැත්ද  කියන  එක අදාල නැහැ.  මේක ලිව්වේ දීප්ති හෝ මහේෂ් නම් ඒ දෙන්නටමත් ස්තූතියි.

උපුටා ගැනීම: ත්‍රිමාණ
Lenin and his local ideas

මෙම ලිපියෙහි අරමුණ “සංකේතීය පියා ගොඩනැගීමේ”[Lenin] දේශපාලන ව්‍යාපෘථිය මනෝ විශ්ලේෂණය ආශ්‍රයෙන් විග්‍රහ කිරීමයි.

ශ්‍රී ලංකාව තුළ “සංකේතීය පියා” පිළිබඳ සංවාදය ආරම්භ කරනු ලබන්නේ 2002 ජූනි-ජූලි ලන්ඩන් කලාපයට Zizek යන ලේඛකයා විසින් ලියන ලද “පියාගේ භූමිකාව ගැන නැවත සිතා බැලීමක්” යන ලිපියෙනි. මින් පසුව ඉතා වේගයෙන් වර්ධනය වූ මෙම සංවාදය විශාල වශයෙන් zizek සාහිත්‍ය තුළත්, ඉන් පසුව එම සාහිත්‍ය ආශ්‍රයෙන් පුවත්පත් හා සඟරා තුළ පල කරන ලද වෙනත් ලිපි තුළත් දැකිය හැකිය. මෙම සංවාදයෙහි මූලික පාර්ශ්වකරු වන්නේ Zizek බැවින් සංකේතීය පියා පිළිබඳව ශ්‍රී ලංකාව තුළ මතු වූ සංවාදය zizekගේ අදහස් පදනම් කරගෙන විග්‍රහ කරමු. උක්ත කතුවරයා ඇතුළු zizek විසින් රැගෙන එන ලද සංවාදයේ මූලික කරුණු කිහිපයක් වෙත අප මුලින්ම හැරෙමු:

1) සංකේතීය පියා පිළිබඳව zizek  නිර්වචනය:
“නූතන සමාජයේ මහ අනෙකා බලවත් යන්නෙන් අදහස් වන්නේ එම සමාජය තුළ පියාගේ භූමිකාව ප්‍රබලය යන්නයි. යම් බලාධිකාරයක් දරනවා යන්නයි. මෙයින් අදහස් කරන්නේ ලංකාවේ අය හිතනවා වගේ පියා ශරීරයෙන් ශක්තිමත් හෝ තමන්ට කැමති ඕනෑම දෙයක් කරන්නට පුළුවන් වැනි අදහසක් නොවන බව අප වටහා ගත යුතුය. මෙතන අදහස් වන්නේ පියා මානසික වශයෙන් බලවත් කියන එකයි. එනම් පියාගේ මානසික ලෝකය ඉතා පුළුල්ය කියන එකයි … ඒක කරන්න පුළුවන් වෙන්නේ නූතන සමාජයේ මානසික පියෙක් සිටි නිසයි. යම් කිසි සමාජයක පියා මානසිකව පුළුල් ශක්තිමත් බලයක් දරන්නේ නැත්නම් එම සමාජයේ මිනිසුන් අනන්‍යතා අර්බුදයකට ගොදුරු වෙනවා. ඒ සමාජයේ දියුණු පුද්ගලිකත්වයක් සහිත මිනිසුන් බිහිවන්නේ නෑ.”

2) සමාජය තුළ සංකේත පියා විනාශ වීම:
2-1 “සංකේත පියා – එනම් භාෂාවේ හා සංස්කෘතියේ පිළිවෙල – නිකම්ම මිනිසුන් විසින් සමාජයීයව ප්‍රචලිත කරනු ලබන අදහස් මත පමණක් රඳා නොපවතියි. එම අදහස් ඓයින්ද්‍රීයව දරාගත් ශරීර, එනම් සමාජ ආයතන, ශික්ෂණ ව්‍යාපාර, සමාජ පරමාදර්ශ යනාදිය නොමැතිව යථාර්ථයට පැවතිය නොහැකිය. සංකේතීය පියාගේ මෙම භෞතික රූපකාය ඒ අනුව සමාජීයව නිෂ්පාදනය කරන ලද්දකි… යුරෝපයට අදාලව ගතහොත් අද අප හඳුනා ගන්නා යථාර්ථයෙන් සංකේතීය පියා ගොඩනැගුනේ කාර්මික නිෂ්පාදනය සමාජීයව සංවිධානය කිරීම මගින්ය.”

2-2 “අද මාධ්‍ය විසින් කරනු ලබන්නේ, මිනිසාට හුස්ම ගැනීමට ඉඩ දෙන මෙම සංකේතීය අවකාශය විනාශ කිරීමයි. නූතන මාධ්‍ය මිනිස් ශිෂ්ඨාචාරයේ ප්‍රධානතම සතුරා බව අප මතක තබා ගත යුතුය. 80 දශකයේ විවෘත ආර්ථිකයත් සමඟ නගර වලට රිංගාගත් ග්‍රාමීය මැට්ටන් හා පාරවල් අයිනේ ගංජා ගැසූ ලක්ෂපති වැනි නාගරික ලුම්පනුන් වැනි අය විනාශ කරමින් සිටින්නේ ඉංග්‍රීසි පියා විසින් අමාරුවෙන් ශික්ෂණය කර ගොඩනගා ගිය අපගේ සංකේත විශ්වයය.”

2-3 “තවද, ඉහත නීතිය හා සංස්කෘතික පිළිවෙල ප්‍රධාන වශයෙන්ම කාර්මික නගරවල නිදහස් සමාජ පංතීන් විසින් නායකත්වය දී ගොඩනගන ලද්දකි… කෙසේ වුවද මෙහි අදහස නම්, මෙම සංකේත පිළිවෙල යථාර්ථයක් වන්නේ එය හුදෙක් අදහස් තුළ ප්‍රකාශයට පත් වන නිසා නොවේ. එම යථාර්ථය දරාගත් භෞතික ශරීර ලෙස නූතන නාගරික දේශපාලන ව්‍යාපාර, ආයතන, ශික්ෂණයන් යනාදිය තහවුරු වීම නිසාය. යුරෝපීයයන් තම ජීවන පරමාදර්ශය නගරය තුළ දකින්නේ සහ එයට ගරු කර්න්නේ නිෂ්පාදනය (දේශපාලන ක්‍රියාව) මගින් භෞතිකව නගරය විසින් ගම පරාජය කිරීම නිසාය.”

2-4 “යුරෝපයට අදාලව ගතහොත් ඉහත පරිවර්තනය (කාර්මීකරණය නිසා ඉහත සංකේතීය පිළිවෙල ගොඩනැගීම) ලංකාවේ සිදු වී නැත‍. . . නමුත් ඉංග්‍රීසි යටත්විජිත පාලනය යටතේදී යුරෝපීය නූතනවාදී යථාර්ථය කැඩපත කරගත් රාජ්‍ය ආයතන ලංකාවේදී ස්ථාපිත කෙරිනි… ලංකාවේ නූතන පාර්ලිමේන්තුව, සර්වජන ඡන්දය, රාජ්‍ය පරිපාලනය, පොලීසිය, පාසැල් සහ පොදු සුභසාධන ආයතන, කලාව, ජාතිය, කොළඹ කේන්ද්‍රීය බුද්ධාගම, නීතිය සහ පොලීසිය යනාදී සියල්ලම යටත්විජිත පාලනයේ නිර්මිතයන් ය. මෙම සමාජ – දේශපාලන පිළිවෙල දරාගෙන සිටි භෞතික ශරීරය අන් කිසිවක් නොව බ්‍රිතාන්‍යයේ නූතනවාදී දේශපාලනයයි.”

3) ලංකාවේ සංකේතීය පියා නැති බැවින් සිටින්නේ දෙබිඩි මිනිසුන්ය:
(මෙම කරුණ සාධනය කරන zizek ලියවීම් ඉතා බහුලය. එපමණකුදු නොව මේවා විවිධ ස්වරූපයන්ගෙන් පෙනී සිටියි. අප මෙහිදී කරන්නේ ඉන් කිහිපයක් උපුටා දැක්වීම පමණි.)

3-1) ඒත් ධම්මගෙන් ප්‍රශ්න අහන්න යන්න එපා. අපිත් එක්ක හිටපු ධම්ම දැන් ඉන්නේ අපේ මානසික ලෝකයේ මිසක් කඩවත ඉඳන් කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයට එන ශරීරය ඇතුළෙ නෙවෙයි. කැමති නම් ප්‍රශ්න අහන්න. එතකොට ඒ ශරීරය තුළින් බට්ටි උත්තර දෙයි. කාරෙක උත්තර දෙයි.

3-2 zizekට තැන් තැන්වල සෙට්වෙලා බනින කට්ටිය ගොඩක් ඉන්නවා. .. මේ ගොල්ලෝ එකට එක් වෙලා මොන මොන දේ කථා කළත් මේ ගොල්ලෝ එකිනෙකාට නොකියන දෙයක් තියනවා. ඒක තමයි “අරුන් මගේ නියම තැන දන්නවා” කියන එක … අපිට පුළුවන් වෙලා තියනවා අනිත් අය තුළ අපි ගැන මේ වගේ අදහසක් ඇති කරවන්න. .. ලාංකිකයාගේ සැඟවුණු මනස සෙවීමේ ක්‍රමවිද්‍යාව හැමෝටම කියලා දෙන්න ඕනි කියලා අපි තීරණයකට ආවා… ලාංකීයත්වය මනෝ විශ්ලේෂණාත්මකව හිස්ටරිකයි. සමාජ විද්‍යාත්මකව පාදඩයි.
(මෙම ලිපියේ ඉතා සිත් ගන්නාසුළු කොටසක් නම්, මෙහි ‘ස්වාමියා’ සහ ‘කැප කිරීම’ පිළිබඳව ගෙනෙන අදහසයි. සත්‍යය ඇත්තේ පිටත, සැමටම පෙනෙන ලෙස යයි ලැකාන් පවසන විට ඔහු කෙතරම් නිවැරදිද?)


4) ස්ත්‍රිය සහ සංකේත පියා:

4-1 “සංකේත පියෙකු නිර්මාණය කිරීමට තරම් නිෂ්පාදන ආර්ථිකයක් නොමැති හේතුවෙන් ලාංකික පිරිමියාට ගැහැණිය වෙනුවෙන් වෙස් මුහුණක් නිර්මාණය කිරීමට නොහැකි වීම හා ඒ පොළොව තුළ රොහානියානු කථිකාව අධිනිෂ්වය වීම.”

4-2 ඒ වගේම “ස්ත්‍රිත්වය යනු වෙස් මුහුණක්”, යන ප්‍රවාදයත් “ස්ත්‍රිය යනු පුරුෂයාගේ රෝග ලක්ෂණයක්” යන ප්‍රවාදයත් මෙතනදී අපට වැදගත්. වේෂනිරූපණයත්, දුකත් පීතෲ භූමිකාවේ ගැටළු සහගත පරාවර්තනයත් බව අප සාඛච්ඡා කළා. එවන්නෙකුට ස්ත්‍රියකට වෙස් මුහුණක් තනා දෙන්නට සමත්වන සංකේතීය ඛණ්ඩාංකයක් නොමැති වීම අනිවාර්යතාවයක්‍. මෙහි ප්‍රතිඵලය තමයි ස්ත්‍රිය හිස්ටෙරික විශ්වයයක් තුළට ගමන් කිරීම. හිස්ටෙරිකයෙකු අනිකෙකු තුළින් ඉල්ලා සිටින්නේ පරිපූර්ණ පිරිමියාය. හිස්ටෙරිකයෙකුගේ අතෘප්තිමත් ප්‍රශ්න කිරීම ඉදිරියේ පරිපූර්ණ පුරුෂත්වයක් අත් කර ගැනීමට නම් අයෙකුට විශාල සංකේත විශ්වයක් තිබිය යුතුය. හිස්ටෙරිකයා වෙනුවෙන් වන පරිපූර්ණ පිරිමියා සඳහා වඩාත් උචිත වන්නේ පූර්වජ පියාය.

ලිපිය කියවීමේදී භාවිතා කළ අනිකුත් මුලාශ්‍ර:

http://www.independent.co.uk/voices/russian-revolution-100-lenin-bolshevik-capitalism-marxism-communists-soviets-a8040136.html
Perhaps the key achievement of Lenin was that he silently dropped the orthodox Marxist notion of revolution as a necessary step in historical progress. Instead he followed Louis Antoine Saint-Just’s insight that a revolutionary is like a seaman navigating in uncharted territories.
This was Lenin’s answer to the big problem of western Marxism: how is it that the working class does not constitute itself as a revolutionary agent? Western Marxism, at the time, was in a constant search for other social agents who could play the role of the revolutionary agent, as the understudy replacing the indisposed working class: third-world peasants, students and intellectuals; and the excluded … up to the refugees hailed today by some desperate leftists as “nomadic proletarians”.

http://www.lacan.com/essays/?page_id=393
The exclusion of the fundamental signifier, the Name-of-the-Father, does not constitute a repression in the sense that the exclusion, the zero reduction of the Name-of-the-Father effected by foreclosure, is not homogeneous in relation to the exclusion brought about by repression. We should then consider two sorts of exclusions that are structurally different. There exists a profound difference between exclusion of the Name-of-the-Father from the unconscious of the subject and the exclusion of the repressed from the consciousness of the subject. Whereas in the latter what is excluded—the repressed—could cause a process of re-appropriation by the subject (it is what Freud defines as the purpose of the analytic treatment of neurosis), in the case of psychotic foreclosure exclusion prevents any possibility of subjective re-appropriation. In other words, what is at stake is totally inert and irreversible exclusion.

The first is a dialectical exclusion—what is excluded belongs to the essence of the subject—the second one is an exclusion devoid of dialectics—what is excluded does not belong to the subject because it has never been inscribed in it. This different status of exclusion in foreclosure and in repression also explains the diverse modalities of what is excluded. In repression what is excluded returns in the symbolic formations of the unconscious (dreams, symptoms, parapraxis, lapses…). In foreclosure there is no return of the excluded as symbolic formations, in foreclosure the excluded returns in the real. Whereas the symptom holds vis-à-vis the subject a status of extimacy (extimité), of ­interior-­exterior or “foreign internal territory” as Freud noted, the elementary phenomena of psychosis (hallucination, delirium) get control of the subject by coming from the outside.

http://www.lacanian-forum.org.uk/tag/symbolic-father/

symbolic father: Lacan starts out from the threshold of history when the imago of the father appears who is bound up with the pacifying function of the ego ideal.[2] Coming as he does on the threshold of history, this must be the symbolic Father. Lacan thinks that it’s the reason in the contemporary family as an institution that the Oedipus can only appear in patriarchal form.[3] The one who does not accept castration, namely the primal father, triggers the formation of the set whose members do accept it.[4]