සියාමා 9 - හෝර්ස් චෙස්ට්නට් ගස යට කොන්කර්ස් එකතු කරමු

පළමුවන කොටස.
දෙවන කොටස 
තුන්වන කොටස 
සිව්වන කොටස 
පස්වන කොටස 
සයවන කොටස
සත්වන කොටස 
අටවන කොටස

ෆුලැම් වලට උමං දුම්රියෙන් ගිය අප දෙදෙනා රෝයල් මාර්ස්ඩන් රෝහලට පිය නැගුවෙමු. ඇය ඇගේ රැකියාවෙන් ලබාදෙන පුද්ගලික රක්ෂණය භාවිතා කරන නිසා තමන්ගේ ම පෞද්ගලික කාමරයක සිටින බව ඇනා කීවාය. පෞද්ගලික වාට්ටුව පිහිටි ගර්නාර්ඩ් නිවස වෙතට ගිය අපි දෙවන තට්ටුවේ කෙළවර කාමරයට ගියෙමු. දොරට තට්ටු කළ ඇනා ඇතුලට පිවිසියාය.

සියාමා "හාහ් " කියා සුසුමක් පිට කරමින් දුබල හඬින්  "හලෝ ඇනා " කීවාය.
මම ඇනා පිටුපසින් කාමරයට ඇතුළු වීමි. ඈ මදෙස බලා  සිටි ආකාරයෙන් මට සිතුනේ අප ඇයට දන්වා ආවා නම් හොඳ බවය.

කුඩා සුරු බුහුටි තරුණියක වූ සියාමා ඉතාමත් කෙට්ටු වී තිබුණි. රෝහල් ඇඳුමට ඇය තවත් සිහින් ලෙස පෙනුනි. ඇගේ මනරම් කේශ කලාපය තනිකරම බූගා තිබුණි. දීප්තිමත් දෙඇස් යට ගිලී තිබු ඒ මුහුණ දුටු මගේ හදවත කඩා හැලිනි.
"කොච්චර වුනත් ඔයා ආපහු මට හම්බ වෙයි කියල මට හිතුන. " ඇය ඉතා සෙමින් මිමිණුවාය. ඇය හඬන්නට ලංව ඇති සෙයක් මට පෙනුණි. මම වහා ඇගේ ලඟට ගොස් ඇඳේ පැත්තකින් ඉඳගෙන අගේ අතක් අල්ලා ගතිමි. ඒවා ඉතා සිහින්ව පෙනුනි.
"අඬන්න නම් එපා සියාමා. එක සැරයක් මතකද පොලිසියත් ආවා." සියාමා මගේ පැත්තට බර වූවාය.

ඔයා එදා ගියාට පස්සේ ආයි මට කතා කලේම නැහැ. ඔය අසනීපෙන් රෝහලේ විත්තිය වත් මම දන්නේ නැහැ.  " මම කීවෙමි.
"මම හිතුවේ නැහැ ආයි ඔයාව හමු වෙන්න. අසනීපෙ ගැන ඔයාට කියල කරදර කරන්න හරි ඕනේ නැහැ කියල හිතුන. ඔයා මාව බලන්න එයි එතකොට. ඔයාට තීසිස් එක කරන්නත් තියනවා. "
"ඒත් මම හිතෙන් කොච්චර කරදර වුනාද ඔයාට මොකද වුනේ කියල. ඉතින් පවුලත් එක්ක හරි මම එනවනේ. "

"තව කාටවත් මම වෙනුවෙන් කරදර කරන්න මට ඕනේ නැහැ. කොහොමත් මට ජිවත් වෙන්න ඕනත් නැහැ." එවර නම් ඇය ඉකි ගැසුවාය. කඳුළු වියලුනු  මුහුණ දණහිස් අතර රුවා ගත් ඇගේ ඉකි ගැසීම පමණක් දෑසට හමුවුණි.  මම ඇගේ උරහිස වටා අත යවා මදක් උරහිසට ලං කර ගත්තෙමි. ඇනා අනිත් පසින් වාඩිවී අප දෙදෙනාම හසුවන පරිද්දෙන් ඇගේ දෑත අප වටා යවා තද කරමින් වැළඳ ගත්තාය.

"සියාමා ඔයා සනීප වෙනවා. මට හොඳටම සහතිකයි." ඇනා මිමිණුවාය.

අප දෙදෙනාව මදක් ඈත් කළ සියාමා ජනෙල් කණ්ඩිය  වෙතට අත දිගු කළාය.  එහි කොන්කර්ස් ගෙඩි දැමූ  කුඩා පියකරු  පෙට්ටියක්  තිබිණි. හෝර්ස් චෙස්ට්නට් නමැති ගසේ පළතුර ආහාර  වලට නොගනී. බැද කෑ හැක්කේ අනිත් ප්‍රණීත චෙස්ට්නට් ගසේ පළතුරයි. කුඩා ළමයි මෙන්ම වැඩිහිටියෝද මේ කොන්කර්ස් එකතු කර සෙල්ලම් කරති. වෙනම ක්‍රීඩාවක් ද එනමින් තිබේ. මෙය බොහෝ විට ලංකාවේ කැකුණ ගස් වල කැකුණ ගෙඩි මෙනි. කැකුණ ගෙඩි එකතු කර මමද ක්‍රීඩා කර තිබේ.

"ඔයාට මතකද එදා පොලිසිය ආපු දවසේ අපි උද්‍යානයේ වෙන තැනක ඉඳ ගත්ත. මම නිදා ගත්තේ ඔයා ගාව. මට හරි සැනසීමක් දැනුන එදා. එතන හෝර්ස් චෙස්ට්නට් ගහක් තියනවා. මම ගෙඩි දෙකක් දාගත්ත බෑග් එකට අපි දෙන්න මතක් වෙන්න. මම ඊට පස්සෙත් ආපහු  ගියා. එතැන ඉඳ ගෙන ඉන්න තනියම. හරි සැනසීමක් දැනුන එතකොට. මම තව ඒවා අහුලාගෙන ආවා. අපි හැමෝටම. "

මම ඇයට චෙස්ට්නට් පෙට්ටිය දුනිමි. ඇය ඉන් දෙකක් මට දුන්නාය.
"එයාටයි ඔයාටයි. " ඇය එය කී ආකාරයට තේරුනේ ඇය සතු මුළු වස්තුව බෙදන්නාක්  මෙනි. එකක් ඇනාට  දුන් ඇය තව දෙකක් තබා ගත්තාය.
"මටයි නැන්දටයි". තව දුරටත් එය උහුලා ගත නොහැකි වූ ඇනා මදක් හැඬුවාය.
"ඔය ගොල්ල අඬන  එකමයි වැඩේ. පොඩ්ඩක් හිනා වෙන්නකෝ. " මම කීවෙමි.
"අපි ගැහැණු නේ ප්‍රියාන්. ටිකක් ඇත්තන් කඳුළු එනවා. " ඇනා මදක් සිනා සුනාය.

අපි චෙස්ට්නට් ගෙඩි අතර රැඳෙද්දී සියාමා කාටදෝ කතා කරගෙන ගියාය.

"මම ඔයාට කිව්වනේ. ඔයා  මට බැන්නා බැඳපු මිනිස්සු පස්සේ යනවා කියල. දැන් දැක්කනේ. දැන් මොකද කියන්නේ"
ඇය  සැරෙන් කතා කරන්නේ කාට  දැයි මම හැරී  බැලුවෙමි.
මැදිවියේ තරමක් ආසියානු  සම්භවයක්  සහිත කාන්තාවක් මුව ආයා  දොර අසල බලා සිටින්නීය. ඇය සම්ප්‍රදායික සල්වාර් කමීස් ඇඳුමෙන් සැරසී හිස එහිම වේලයෙන් වසා ගෙන සිටියාය. ඇය සියාමා ගේ නැන්දණිය බව වටහා ගතිමි.
"මේ පරියාන්" ඇනා මාව හඳුන්වා දුන්නාය. සියාමාට බකස් ගා  හිනා ගියේය.
"ප්‍රියාන්" ඇය කීවාය.
හෙමින් ඇවිදගෙන ආ නැන්දණිය මගේ අතක් බදා ගත්තාය. ඇය වැළඳ ගෙන හලෝ කීමට සිතුනත් ඒ අදහස් අත්හැරිය   මම "හලෝ මම ප්‍රියාන් , බොහොම සතුටුයි හඳුනා ගන්න ලැබුනට" කීවෙමි.
"මගේ සහෝදරයා වගේමයි."  මගේ මුහුණ අත ගාමින්  නැන්දනිය පැවසුවාය. ඇගේ ඇසින්ද කඳුලක් වැටෙනු දුටුවෙමි.


********************************************
සුවපත් වූ සියාමා යුරෝපීය  රටක යලිත්  සිය  නම වෙනස් කරගෙන පදින්චියට ගියාය. ඇයට ඇත්තේ බොරු කොණ්ඩයකි. විටින් විට එහි පැහැයද වෙනස් කළාය. අක්බාල් ගේ අන්තවාදී නෑදෑයන් ලන්ඩනයේද සිටිති.

***********************************************
ඇනාගේ බ්‍රසල්ස් නුවර ආසන්නයේ නිවසට වරක් ගිය විටදී ඇගේ  දෙමාපියන්ගේ බාබෙකිව් සාදයකට සහභාගී වන්නට සිදු වුනි. එකම ප්‍රශ්නය වුයේ ඔවුන් උපන් ඇඳුමෙන් සිටීමත් මම පිහිනීමට අඳින ඇඳුමෙන් සිටීමට දැරූ තදබල උත්සාහයත්ය. අවසානයේදී ඔවුන් මට කරදර කිරීම අත්  හැර පලහන ලද මස් කමින් බීර බොමින් විනෝද  වූහ.
"කෝ ඔයාට කිසි සතුටක් නැහැනේ ඔහොම ඉඳල. ඕක ගලවල වතුරට පනින්න " මා අසලට පැමිණි ඇනා කීවාය .
"මොකද නැත්තේ මම මගේ ඇස්  දෙකින් හොඳට විනෝද වෙනවා. මෙහෙම අවස්ථාවක් ආයි  කවද ලැබෙන්නද ?".
 අසල සිටි සුරූපිනියන්  පෙන්වමින් මම කීවෙමි. " මගේ ඔළුවට පහරක් සෙමින් ගැසූ ඈ  සිනාසී ගෙන ඉවත ගියාය. සියාමා  ඒ උත්සවයට සහභාගී වීම එක හෙළා  ප්‍රතික්ෂේප කල නිසා ඇය  සිටියේ නැත.

***********************************************************
මට තවත් සහෝදරියක හමුවී තිබේ. සියාමාගේ නැන්දා බ... දේශයේ ඉතා රසවත් ආහාර  අපට හඳුන්වා  දුන්නාය. ඔවුන් වඩා  ආහාරයට ගන්නේ මාළු  බව ඇය අපට පහදා  දුන්නාය.  බෝඅල්, මිර්කා, කටෝල්, තිලාපියා  ආදී නොයෙක් නමින් හඳුන්වන මිරිදිය හා මුහුදු මාළු  ඉතා ප්‍රණීත  ලෙස සකස් කර  මාසයකට දෙකකට වතාවක් අපට ආහාර  වේලක් පිළිගැන්වීම ඇගේ  සිරිතය. ප්‍රශ්නයකට ඇත්තේ ඇය  ඉඳහිට මගේ මුහුණ අත  ගෑමත්, සියාමා  හා ඇය අතර සහෝදරයා කවුද යන්නට වාදයක්  ඇති වීමත්ය.
********************************************

සියාමා මාගල් වැනි ඊමේල ලියමින් ඇය  කියවන පොත් ගැන විස්තර ලිව්වාය. ඇයට දියණියක් අරන් හදා ගැනීමට සිතෙන බව දන්වා  එව්වාය. ඇයට  දරුවන් වැදීමට නොහැකිය. ඉතා තරුණ වියේ ඇය බඳුන් වුනු දරුණු හිංසනයත්, පිලිකාවත් නිසා විය හැක.
මට පොතක් ගන්න ගියත්, කෝපි එකක් බොන්න ගියත්, ඇඳුමක් ගන්න ගියත් ඔයාගෙන් කතා කරලා අහන්න හිතනවා.  ඔයා  මොනවා කියයිද දැන්  කියල. ඇය විටෙක ලීවාය.
වැසිකිලි යන වෙලාවට ඇරෙන්න අනිත් වෙලාවට අහන්න. දුරකතනයේ හිටියොත් කියන්නම්.  මම ලියා  යැව්වෙමි. බොරු තරහක් පෙන්වමින් කට කැඩිච්ච කතා කියන මට නැවත ඊමේල් නොලියන බව කියමින් තර්ජනය කරන සියාමා ඉන්පසු  සතියේ නැවතත් මාගලක පමණ ලිපියක් ලිව්වාය .
මට ලංකාවට යන්න හරි ආසයි. මේ ලඟදී රූපවාහිනියේ වැඩ සටහනක් ගියා. හරි ලස්සනයි. ඔයත් එක්ක යන්න විධිහක් නැහැනේ.

අපිත් එක්ක යමු. මම ලියා යැවීමි.

************************
ගංගාවක් ගලන්නේ හැල හැප්පීම් මධ්‍යයේය. ගංගාවක් ජීවිතය වැනි යයි කවුදෝ කොහේදෝ ලියා තිබිණි. ඔබට හැකිනම් කැමති තොටුපලකින් මගදී බැසිය හැකිය. නැතිනම් ගමනාන්තය දක්වා හැල හැප්පීම් මධ්‍යයේ වුවද ගිය හැකිය.  මහා සයුරට එකතුවුණු පසු අනිත් සෑම  ගංගාවන් සමගම ගිමන් නිවිය හැකිය.

ඇයට ජීවිතය වෙහෙසකර බව සියාමා ලියා එව්වාය. මම ඇයට ගංගාව ගැන ලියා යැවීමි.

ගණිතය අංශයෙන් ලද උසස් සමාර්ථය නිසා ලැබුණු රැකියාවක් වන ඉතා ප්‍රසිද්ධ බැංකුවක මුල්‍ය විශ්ලේෂකවරියක ලෙස රැකියාව කල සියාමා ට මුදලින් අග හිඟයක්  නොතිබිණි.



සියාමා ගේ ලිපි නැවතිණි.


"ගේ වහලා දාල කොහේදෝ ගිහිල්ල. මට කිව්වෙත් නැහැ. " ඇනා ලියා එව්වාය.

මම නැන්දණිය හමුවීමට ගියෙමි. ඇය හැඬු කඳුලිනි.
"මට මුකුත් කියන්නේ නැහැ. ඔයාගෙන් තමා ඔක්කොම අහලා කරන්නේ. ඒත් ඔයා එපයි කියන බයට ඔයාටත් ලියන්නේ නැතුව ගිහින්. කොහේ යන්නද. මං විතරනේ එයාට ඉන්නේ." මම ඇය අස්වසා පිටත්ව ආවෙමි.

ප්‍රියා සුර්යසේනගේ මා කැමතිම ගීයක මෙසේ ලියවෙයි.


.........................මොහොතින් ඇඳී ..සැනෙකින් මැකී ...ඉඳු දුන්න සේ ඈ ගියා .................
ඔබ කැමති අවසානයක් තෝරා  ගන්න.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
අවසානය 1 :සියාමා ගේ ලිපි නැවතිණි.


"ගේ වහලා දාල කොහේදෝ ගිහිල්ල. මට කිව්වෙත් නැහැ. " ඇනා ලියා එව්වාය.

මම නැන්දණිය හමුවීමට ගියෙමි. ඇය හැඬු කඳුලිනි.
"මට මුකුත් කියන්නේ නැහැ. ඔයාගෙන් තමා ඔක්කොම අහලා කරන්නේ. ඒත් ඔයා එපයි කියන බයට ඔයාටත් ලියන්නේ නැතුව ගිහින්. කොහේ යන්නද. මං විතරනේ එයාට ඉන්නේ." මම ඇය අස්වසා පිටත්ව ආවෙමි.

ප්‍රියා සුර්යසේනගේ මා කැමතිම ගීයක මෙසේ ලියවෙයි.


.........................මොහොතින් ඇඳී ..සැනෙකින් මැකී ...ඉඳු දුන්න සේ ඈ ගියා .................

*****************************************

මගේ මිතුරකු විසින් සංවිධානය කරන අන්තර් ජාලය  සඳහා වන  සම්මාන උළෙලක් සඳහා සහභාගී වීමට මම ශ්‍රී ලංකාව බලා පිටත්ව ගියෙමි.

බණ්ඩාරනායක ජාත්‍යන්තර  ගුවන් තොටුපලේ ආගමන විගමන අංශයට යාමට ඇති දීර්ඝ කොරිඩෝවේ ගමන් කරමින් සිටියෙමි. පිටත්ව යන මගින් ගේ පැත්තේ සිහින් රුවක් ඇති කොණ්ඩය කොටට කැපූ මට දැක පුරුදු යයි කිව හැකි සුරු බුහුටි  කන්තාවක් මා  එන දෙසට ගමන් කරමින් සිටියාය. ඇගේ මුහුණේ සුවඳ විලවුන් සහ පාට බොහොමයක් තිබුණි.

මදක් දුර ආ ඇය එක් වරම වමට හැරුණාය. ඒ හැරීමද හුරු පුරුදුය.

ඇය ගුවන් හමුදා භටයන් හා ආරක්ෂක අංශය භාණ්ඩ පරික්ෂා කරන තැන පෝලිමේ මොහොතක් රැඳී සිටියාය.

මම දොරටුව උඩ බැලීමි.

ශ්‍රී ලන්කන් ගුවන් ගමන් අංක 2951 සියා INTL බංග්ලාදේශ් (DAC).

ඩැකා හි  සියා ජාත්‍යන්තර ගුවන් තොටුපල ගමනාන්තය සේ දැක්වෙන ශ්‍රී ලන්කන් ගුවන් යානයට මගීන් භාර ගනී.

මම හිටි තැනම ගල් වුනෙමි.

ඇය දෙස කවුරුන්දෝ බලන බව හැඟුණු ඇය මදක් හැරී  බැලුවාය.

හුරු පුරුදු ඒ දීප්තිමත් නෙත් සඟල පැහැදිලිව දුටුවෙමි.

පරික්ෂාව අවසානයේ ඇය වමට හැරී නැවතීමේ ශාලාව වෙත ගමන් කාලය. නෙත් කොනින් මා දෙස බැලූ බව මට විශ්වාසය.
- ඉවරයි.
*****************************************************************
ඔබට අවශ්‍ය නම් ඉහත අවසානයෙන් සැනහී  නිදා ගත හැකිය. නැතිනම් මෙය කියවිය හැකිය. (ඉංග්‍රීසියෙන් ලියු කොටසේ අවසානය)
අවසානය 2:

සියාමා ගේ ලිපි නැවතිණි.

 පිළිකාව නැවත ඇය කරා  හඹා ආවේය .

ලා  රත් පැහැ ගත් අහසේ දේදුන්නක් පායා තිබුණි සැන්දාවක සියාමා අප අතහැර ගියාය. දෙමාපියන් සොයුරිය හා සොයුරා  නැවත හමු වීමේ සතුටට දෝ ඒ ශෝකී මුහුණේ සුන්දර මදහසක් ගැබ්ව තිබිණි.

අළු බඳුන ගත් දා අපි ඇගේ ගෙවත්තේ සිටියෙමු. සඳ නැති තරු පිරි  අහස ශෝකී ස්වභාවයක් සැඟව ගත්තේය.

"අපි දිව්‍යලෝකයක් ගැන විශ්වාස කලා නම් සියාමා අර උඩ අහසේ දිව්‍ය  ලෝකේ ඉන්නව කියල කියන්න  තිබුන. . නැත්නම් අර ඈත පෙනෙන තරුවක් කියල හිතන්න තිබුන " ඇනා මතුලාය. ඇගේ ඇසේ කඳුලක් දිලිසෙනු මඳ ආලෝකයට මම දුටිමි.

"නැවත  ඉපදීමක් විශ්වාස කරනවා නම් අර කුරුල්ලා හරි කිරිල්ලිය හරි වෙලා ඉපදිල කියලත් හිතුව හැකි. " මම ගසක කුරුළු යුවලක් පෙන්වමින් කීවෙමි.

"එයා  අපේ හිත්  වල තරුවක් වගේ".
 මම නැවතත් කීවෙමි.
ඇනා මගේ අතක් තදකර අල්ලා ගත්තාය. ඒ මොහොතේ අප දෙදෙනාම සිතමින් සිටියේ එක අයෙක් ගැන පමණි. විශ්වයම නිසල වුනු ඒ රාත්‍රියේ අප දෙදෙනා නිහඬව තරු පිරුණු අහස දෙස බලා  සිටියෙමු.


- අවසානය.

Rodrigo Vieria - ටර්කොව්ස්කි 
 මා  සමග මෙතෙක් දවස් සියාමා ගේ කතාව  කියවූ ඔබ සැමට ස්තුතියි.

නෙළුම් යායෙන් තලවකැළේට අති සාර්ථක ගමනක්

ගියෙමු දුටුවෙමු ජයගතිමු කියා ලියන්නත් පුළුවන්. නමුත් ක්‍රිකට් තරඟයෙන් අපේ බ්ලොග් කට්ටිය දිනුවද කියල නම් දන්නේ නැහැ. ජය ගත්ත කියල දැනුනේ මේ බ්ලොගයේ උඩ තියෙන පින්තුරය දිහා බැලුවම. පොඩි එවුන් ටික පොත දිහා අසාවෙන් බලන හැටි දැක්කම. අපේ කලාහිත බ්ලොගය ලියන කල්‍යාණ මිත්‍ර හෙවත් බ්ලොග් සංසදයේ ලේකම් සුමිත් කලණ සිරි අර පුන්චි කාලේ  අපි කියවපු කතා වල හොඳ යෝධයා වගේ පොඩි එවුන් ටික වට කරගෙන කතා කරන හැටි දැක්කම සෑහෙන සතුටක් දැනුන.
ඉතින් මේ ගමනට එකතු වෙච්ච  බ්ලොග් සංසදයේ බ්ලොගාල තමයි මේ.

කටුස්සා (දිමුතු සොම්නස්) , රූපේ (කවින්ද රූපස්සර ) , සම්පත් සුදසිංහ , සත්සර විමුක්ති , ඇනෝපීලිස් (ප්‍රසන්න මුදුන්කොටුව ), මලිත මධුශාන්, රන්දුනු යසරංග, සහන් පද්මසංඛ , කලාහිත (සුමිත් කළණසිරි), උපුල් නිශාන්ත, හිමාෂි කරුණාරත්න, නිශාන්ත ප්‍රියදර්ශන. ඉතින් මේ ඔක්කොටම බොහොම  ස්තුතියි මේ වගේ ගමනකට සම්බන්ධ වුනාට. ඇමෙරිකාවේ ඉඳන් ආපු දෙන්නෙකුත් හිටිය. නම් දන්නේ නැහැ. ඒ ගොල්ලන්ටත් ස්තුතියි.
එසේම  දුමින්ද අලහකෝන් (දුමියා), ජෙරමි (ඇමරිකාව), බෙන් (ප්‍රංශය), දයා නෙත්තසිංහ (සත්හඬ පත්තරේ), ප්‍රබෂිනී අක්කා...... කවදාවත් බස්එකක් නොගියපු පාරවල්වලත් ගිය බස් එකේ ඩ්‍රැයිවර් අයිය ඇතුළු සැමටත් ස්තුතියි. 

ලංකා ඩේලි එකේ හිමාශි කරුණාරත්න  තමා  ගොඩක් බර ඇද්දේ මේ ගමන  සංවිධානය කරන්න  උපුල් නිශාන්ත එක්ක. බස් එක සංවිධානය කරන්න, ගෙනියන තෑගි ගන්න, මුදල් පරිත්‍යාග එකතු කරන්න වගේ වැඩ ගොඩක් මේ දෙන්න  කලා. ඒ වගේම සුමිත් කලනසිරිත් සැහෙන්න උදව් කලා කට්ට්ටිය එකතු කරගන්න. එදා දවසේ බ්ලොග් සංසදය නියෝජනය කරලා කතා පවත්වන්න. ඔය හැමෝටම (මට නම් අමතක වුණා නම් සමාවෙන්න ) හුඟක් ස්තුතියි.

ඉවාන් පව්ලුෂා බ්ලොගයේ ප්‍රගීත් අනුරාධ සහ බිත්තිය බ්ලොගයේ පැතුම් හේරත් අපට ලොකු මුදල් පරිත්‍යාග දෙකක් කළා තෑගි ගන්න. ඉතින් ඒකට ට මැච් වෙන්න මමත් මුදලක් දැම්ම. වැඩිපුරම බර ඇද්දේ මුදල් පැත්තෙන් සහ රිමෝට් එකෙන් වැඩේ මෙහෙයවමින් චන්දිම විතානාරච්චි ලංකානිව්ස්වෙබ් එකේ ප්‍රධාන කර්තෘ. ඉතින් අපි හැමෝටමත් ස්තුති කරගමු.

ඒ වගේම  ස්තුතියි නෙලුම් යාය සහෝදර දෙමළ  වෙබ් අඩවියේ  සංස්කාරක පලනි ට මෙන්ම අඩයාලම් එකේ කට්ටියට. ක්‍රිකට් ගහන්න ආව තලවකැලේ දරු දැරියන්ට, බලන්න ආව ජනතාවට . මේ හැමෝටම ස්තුතියි.
සංවිධානය කරපු පලනි ඇතුළු සංවිධායක මඩුල්ලට ලොකුම ස්තුතිය. ඉතාමත් ටික කාලෙකින් මෙවැනි දෙයක් සංවිධානය කලාට.

දැන් තමා  තියෙන්නේ අමාරු හරිය. බ්ලොග් ලියන්න. ඒවා පරිවර්තන කරන්න. දෙමළට සහ සිංහලට. පරිගණක මධ්‍යස්ථානයක්  හදන්න. අපට උදව්  කරන්න අමෙරිකාවෙන්, එංගලන්තෙන්, කැනඩාවෙන් ජර්මනියෙන් හෙම කෝල් එනවා කියල දැන ගන්න ලැබුන. දැන් ඒ උදව් ලැබෙන්න ඕන වෙලාව.

අපේ බ්ලොග් සම්මාන උළෙල ලබන අවුරුද්දෙත් පැවැත්වෙනවා. ඒවගේම මේ තලවකැලේ ගමනත් ඒ වගේම කරනවා ආයි.

ඊට අමතරව බ්ලොග් සන්සදෙන් තව වැඩ රාශියක් හිතා  ගෙන ඉන්නවා කරන්න.  අපි ඉන්නේ වෙබ් අවකාශේ වර්චුවල් ලෝකෙක තමා. නමුත් සැබෑ ජීවිතය තියෙන්නේ මේ මහා පොළොවේ. අපි බ්ලොග් වල ලියන්නේ මහා පොළොවේ ජීවිතය ගැන. ඒ ජිවිතය  ලස්සන කර ගන්න, සතුටෙන් හිනාවෙන්න සහ  අනිත් අයටත්  එහෙමම සතුටු වෙන්න උදව් දෙන්න තමා  අපි උත්සාහ කරන්නේ.

නැවතත් ඔබ සැමට ස්තුතියි.

- නෙලුම් යාය 

සියාමා 5 - වධ ගෙයින් නිදහසට ඉගිලුණු කිරිල්ලිය

පළමුවන කොටස.
දෙවන කොටස 
තුන්වන කොටස 
සිව්වන කොටස 
අවවාදයයි: ඔබ අවුරුදු දහ  අටට අඩු නම් මෙය ඔබට කියවීමට සුදුසු නැත.  කරුණාකර ඉවත් වන්න.

අපේ දේශනා වාර අවසන් වන සමහර අවස්ථාවල ඒ අසල පබ් හෙවත් බීම අවන්හලට ගොඩ වැදී  බියර් වීදුරුවක් හෝ පලතුරු යුෂ වීදුරුවක් බොමින් සංවාදයේ යෙදීමට පන්තියේ බොහොමයක් වැඩිහිටි ශිෂ්‍යයන් මෙන්ම තරුණ ශිෂ්‍යයන්ද  පුරුදුව සිටියහ. බොහෝ විට මේ සංවාද වල තාරකා ගැන අලුතින් සොයන ග්‍රහලෝකයක් ගැන මෙන්ම දේශපාලන මාතෘකා ද සාකච්චා විය. ඒමි වැඩිපුරම කතා කල දර්ශනවාදය ගැනයි. හේගල්, කාන්ට් මෙන්ම අක්‍රිල් , අයර් හා ෆ්‍රොයිඩ් ගැනද ඇය කතා කලාය. සියාමා මනෝ විශ්ලේෂණය ගැන සංවාද වලට  දැඩි වුවමනාවකින් සහභාගී වූවාය.
 විභාග අවසන් වන දිනයේ තිබුනේ එක විෂයක් පමණි. අපි සියල්ලෝම නැවතත් බීම අවන්හලකට පැමිණියෙමු. සුපුරුදු පරිදි දේශපාලනය හා දර්ශනවාදය ගැන කතා කරමින් සිටියදී සියාමා මා කරා ආවාය .

"මට  යන්න ඕනේ "
"ඉතින් ඔයා යන්න. අපෙන් අහන්න ඕනෑය ? " ඇන්ඩ්රු විහිළුවට මෙන් පැවසුවේය.

"ප්‍රී  මාව  බස් එක ගාවට එක්ක යනවද? " ඇය කෙලින්ම මගෙන් ඇසුවාය.
"හා" යයි පිළිතුරු දුන් මම නැවත අවන්හලට එන බව අනිත් යහළු සිසුන්ට පවසා සියාමා සමග එලියට පිය මැන්නෙමි.
"පහුගිය දවස්වල මම හුඟක් කල්පනා කලා මගේ ජිවිතේ ගැන. ඔයාව හම්බ වෙච්ච එක.  හෙට අදේවවාදී සංගමේ රැස්වීමක් තියෙනවා. මට සමහර වෙලාවට හිතෙනවා ඔයාව මට හමු වෙන්න තිබ්බ කියල. "
"ඒ කියන්නේ ඔයාට හිතෙනවද අදේවවාදී සංගමයට ගියත් සමහර දේවල් සිද්ද වෙන්නේ කලින් කවුරු හරි හදපු සැලසුමකට හරි කර්මයකට හරි කියල"
"මං දන්නේ නැහැ.  මාව පැහැරගෙන ගියායින් පස්සේ වෙච්ච් දේවල් ඔයා දන්නේ නැහැනේ."
"මට දැන ගන්න ඕන වුනත් ඔයා අර විධිහට වේදනාවට පත් වෙනවා  බලන්න මට අමාරුයි. සමහර විට ඔයා  පුළුවන් තරම්  ඕවා අමතක කරලා දාන්න. ඔයා  මානසික සායන වලට  හෙම ගියේ නැත්ද?"
"ඔයා හරි කරුණාවන්තයි. මං ගියා ප්‍රී. ඔයා  හිතන තරම් ලේසි නැහැ අමතක කරන්න.  අපි යමුද උද්‍යානයට?"
"තවම ඉර එලිය නම් තියෙනවා. නමුත් තව ටිකකින් රෑ වේවි"
"කමක් නැහැ. මේ රටේ මම භය නැහැ. ඔයත් ළඟ ඉන්නවනේ. මට සැනසීමක් ඒ බංකුවේ ඉඳගෙන ඉන්න එක. "
"ඔයා දන්නවද එදා උන් මාව අරන් ගියේ ලොකු ගෙදරකට. මාව බිමක දාල රෑ එහෙම්ම තිබ්බ  මූණ වහපු උරේ අයින් කරලා.  උදේ මට කන්න පාන් දුන්න ඩාල් එක්ක (පරිප්පු විශේෂයකි)".

අප උද්‍යානයට පැමිණ සුපුරුදු බංකුවේ වාඩි වුනෙමු.
"එතන තව ගෑණු ළමයි, මට වැඩිය වැඩිමල් අය හය හතක් හිටියා. පිරිමි ළමයි දෙන්නෙකුත් හිටිය. මගේ වයසේම වගේ කියල හිතුනේ. හැමෝම හිටියේ භයෙන් වගේ. වැඩි කතාවක් නැහැ. මගේ අම්මගේ වයසේ ගෑණියෙක් හිටිය.  මට කන්න  දුන්නෙත් ඒ ගෑනි. මම හිතුවේ මම ඉන්නේ අම්ම තාත්ත නැති ළමයි ඉන්න නිවසෙක කියල. අපේ අම්ම එහෙම නිවාස ගැන කියල තියෙනවා. "

පොලිස් රථයක් නලාව හඬවමින් වේගයෙන් ඉගිල ගියේය. ඇය මොහොතකට කතාව නැවත්වුවාය.
"හවස තමයි මට තේරුනේ. මාව දුලාල් ඇවිත් එක පාරටම ඇදගෙන ගියා නාන තැනට. ඒක ගේ ඇතුලේ එලියට එන්න තිබුනේ. ලොකු ගෙයක් තට්ටු දෙකක. මාව දාල හිටියේ ඉස්සරහම තිබුන කාමරයක."

"කවුද දුලාල් "

"මං පස්සේ දැනගත්ත විධිහට දුලාල් එක මුරකාරයෙක්. නරකම එකා. මුරකාරයෝ දෙන්නෙක් හරි තුන් දෙනෙක් හරි හිටිය. මසුඩ් , නසීර් හෙම. අප බලා ගත්ත ගෑණිගේ නම ෆරීඩා. දුලාල් හැම වෙලේම උණ බම්බු වලින් හැදුව වගේ කෙවිටක් අතේ තියන් හිටියේ. ඌ මාව නාන තැනට දාල ඇඳුම් ගලවන්න  කිව්වා. මං ගැලෙව්වේ  නැහැ. අර කෙවිටෙන් ගැහුවා මට. මං කෑ ගහන්න ගත්ත. එතකොට ෆරීඩා ආවා. ඇවිත් මගේ ඇඳුම් වලින් ඇදල ඉරල වගේ ගලවල දැම්ම. මං  කවදාවත් ඒ වගේ නිරුවතින් ඉඳල නැහැ. දුලාල් බලා ඉන්දෙද්දීම  ෆරීඩා වතුර බාල්දියක් ගැහුවා මට. පස්සේ මට නාන්න දීලා උන් ගියා.  ෆරීඩා ඇවිත් මට බාච්චු ගවුමක් දුන්න. දුලාල් මාව ඇදගෙන ගියා උඩ තට්ටුවේ ලොකු කාමරයකට. මට ඒ දවස තවම හොඳට මතකයි. කාපට් දාල ලොකු පරණ ඇඳක් තිබ්බ උඩ වහලක් වගේ තිබ්බ කණු හතරක් උඩ. මේසයක් තිබ්බ කෑම තියල. කෑම මට නෙමේ."
"ඔයා  මොකක් ගැනද කියන්න යන්නේ  කියල මට තේරෙනවා. ඔයා මට කියන්න අවශ්‍යම නැහැ.  "මම කීවෙමි.

"ප්‍රියාන් මම ඇඩම්ට මේවා මුකුත් කියලා නැහැ. කොටින්ම කිසිම දෙයක් දන්නේ නැහැ  ඇඩම්. මගේ මානසික සායන වලින් හුඟක් කාලෙකට පස්සේ මට පිරිමියෙක් ගාව ඉඳගන්න වත් පුලුවන් වුනේ. ඇනා දන්නවා තරමක් දුරට. ඔයාට කියන්න හිතෙන්නේ ..." ඇය දිග සුසුමක් හෙළුවාය.

"ඔයා කියන්න. මම අහගෙන ඉන්නම්."

"එදා ආවේ පල්ලියේ පූජකවරයා. ඌ දැනගත්ත මං ඌව  අඳුර ගත්ත බව. ඌ කිව්වා මාව මරණෙන් බේරා  ගත්තේ ඌ කියල. දෙවියන්ට යාඥා  කරන්න කීව ඌ මාව බේරා  ගත්ත එකට. ඊට පස්සේ එතැන තිබ්බ රොටී හා මස් කෑව. මටත් කාපන් කීව. මම කෑවේ නැහැ. ඊට පස්සේ කිව්වා මට ඇඳුම ගලවපන් කියල. මම ගැලෙව්වේ නැහැ.  ඌ මගේ ගාවට ආවහම මම ගැහුවා පයින්, දැඟලුව. කාමරේ මුල්ලට දුවල ගුලි වුනා. මම කෑ ගහල අඬන්න  ගත්ත. මූ දොර ඇරලා දුලාල්ට කතා කලා. දුලාල් ආවේ ෆරීඩා එක්ක. ෆරීඩා මගේ කකුල් දෙකෙන් අල්ලාගෙන ඉන්දැද්දී දුලාල් ඇඳුම ඇදල ගත්ත. ඊට පස්සේ මගේ කට බලෙන්ම ඇරලා රෙදි පටියකින් කට ඇරලා තියෙද්දීම දිවත් හිරවෙන්න බැන්ද . බැඳලා මාව මුනින් අතට ඇඳේ බාවල උගේ අර කෙවිටෙන් ගැහුවා. මම හු තිබ්බ. මගේ කටින් සද්දේ පිටවුනේ අමුතු විධිහට. ෆරීඩා කීව කෑ ගහන්නේ දඟලන්නේ නැතුව ඉඳපන් උඹට මැරෙන්න ඕනේ නැත්නම් කියල. ඊට පස්සේ ඉමාම් මාව දූෂණය කලා. මං කෑගැහුවා. මට මගේ තාත්තා මතක් වුණා . අනේ තාත්ත හිටිය නම් මාව බේරා ගන්නවා මුන්ගෙන් කියල."

ඇය හෙමිහිට ඇගේ හිස මගේ උරහිසට තබා ගත්තාය. මට ඇගේ බඳ වටා  අත යවා තුරුළු කර ගැනීමට සිතුනද එසේ නොකෙලෙමි. කෝපය හා වේදනාව මගේ සිතට තදින් දැනුනි. එකම දිනයේ දෙවතාවක් හිංසාකාරී ලෙස නිරුවත් කරවූ කාන්තාවකට කිවීමට දෙයක් නැතිව මම ලත වුනෙමි.

ඉන්පසු ඇය කීවේ මාසයක් පුරා නොයෙකුත් මිනිසුන් අතින් ඈ ලද හිංසනයයි. ඇය අලුතින් ගෙනා බව අවට පිරිමින් අතර පැතිර තිබුණි. ඒ නිසා වැඩිම ඉල්ලුම වී තිබුනු,  වැඩි විය පැමිණුනත් තවමත් දරුවකු වූ ඇය දිනපතාම දුෂණය වූවාය.

"ෆරීඩා දරුණුයි වගේ පෙනුනත් පස්සේ මට තේරුණා ඇය අපට අනුකම්පා කරන වග. මට වේදනාව යන්න බෙහෙත් පෙති දුන්න. විකෘති විධිහට කරන එවුන් නිසා මාව මුනින් අතට දාල පිට තැව්වා. තෙල් දුන්න පාවිච්චි කරපන් කියල." ඇය කිවූ දෙය මම තේරුම් ගතිමි. මා  සිටියේ මහත් ව්‍යාකුල භාවයකිනි. ඇය සමග  කෙසේ කතා කරන්න දැයි, ඇයට කෙසේ පිළිතුරු දෙන්න දැයි සිතමිනි. මම මනෝ වෛද්‍යවරයෙකු නොවේ.  මා  ෆ්‍රොයිඩ්, ජුන්ග් හා ජැමිසන් ආදීන්ගේ  කිසියම් පොත් ප්‍රමාණයක් මානසික ලෙඩ ආදිය ගැන කියවා  තිබුනද මේ එය නොවේ.

"ඔය වගේ දේවල් අන්තර්ජාලයේ තියෙනවා. හැබැයි මිනිසුන්ට විනෝද වෙන්න අසභ්‍ය වෙබ් අඩවි වල. මම හංගන්නේ නැහැ මමත් බලල තිබෙනවා. දැන් මට හිතෙනවා මිනිස්සු  මේවගේ දේවල් වෙනවා කියල එක්කෝ විශ්වාස කරන්නේ නැහැ. නැත්නම් විශ්වාස කලත් ගණන් ගන්නේ නැහැ. අර විනෝදය සපයන වෙබ් අඩවි, වීඩියෝ වගේ දේවල් වලින් ඒ තත්වය ඇති කරලා තියනවා."
"මං  හිතන්නේ නැහැ එතනට ආපු එකෙක් වත් වෙබ් අඩවි බැලුව කියල ප්‍රියාන් " ඇය ඉතා සන්සුන්ව කීවාය. ඇගේ සන්සුන් බව මට විමතියක් ඇති කළේය.

"මේ ගේ තිබුනේ තවත් අසල්වැසියෝ ඉන්න තැනකද? පැනල යන්න වත්........ " වයසින් අඩු ගැහැණු ළමයෙකුට එසේ කල නොහැකි බව දැන දැනත් ඇසුවෙමි.
"මං දන්නේ නැහැ. ජනේලෙන් බලන කොට නම් ගෙවල් තිබ්බේ නැහැ. ගේ පිටි පස්සේ කැලයක් වගේ කෑල්ලක් තිබ්බේ. ලොකු ගස්  තිබුන. පැනල යන්නේ කොහොමද? ඒකට එනවා පොලිස් කාරයොත්. දුලාල්  කිව්වේ එහෙමයි. එහෙම එකෙක්  වෙන්න ඕනේ එනවා මාසෙකට සැරයක්. ඒක ඌට දෙන කප්පමක් වගේ. ඌ හරිම දරුණුයි. අර හිටපු පිරිමි ලමයි දෙන්න ගෙන් කවුරු හරි කෙනෙකු ටයි ගෑණු ළමයි දෙන්නෙකුට තුන් දෙනෙකුටයි යි ඌ ආවම  හැමදාම ගහනවා.  අපි දෙවියන්ට යදිනවා ඌ ට අහුවෙන්න එපා කියල. දුලාල් තමා තීරණය කරන්නේ කවුද යන්නේ කියල ඌ ගාවට. මාවත් අහු වුණා කීප දවසක්. මායි අබිදායි ජෙහාන් කියන පොඩි කොල්ලයි. ඌ අපව නිරුවත් කරලා පටියෙන් හා කෙවිටෙන් ගහනවා. හැමෝම  ඌට බයේ ගෙයි පහල පිටු පස කොටසේ ඇතුලේ වටේට  දුවනවා. ඌ කරන්නේ  හිනා වෙන එක. ඌට ඒක විනෝදයක්. අනික එතන අනිත් උනුත් අපට හරියට ගහනවා. මේ..."
ඇය සෙමෙන් ඇගේ වම් අත පැත්තෙන් බ්ලවුසය උස්සා ඉනට මදක් ඉහල තැනක් පෙන්වූවාය.  කළු පාටට හුරු වටයක් සහිත අඟල් දෙකහමාරක් පමණ දිග අඟලක් පමණ පළල කැළලක් තිබුණි. කැළැල මැද  උඩට ඉස්සුණු මස සහිත   අලුත් හමක් පැහැදිලිව පෙනුනි.

"මේක හොඳ වුනේ නැති තුවාලයක්. මම බිම ගුලිවෙලා මේ පැත්තටමයි හැරෙන්නේ. උන් ගහන්නේ  ඒ නිසා මෙතන්ටමයි. හොඳ වුනේ හුඟක් පස්සේ. එක පාරක් අබිදා පැනල යන්න  හැදුව  අනිත් වැඩිහිටි කෙල්ල ශර්මිලාත් එක්ක. දෙන්නම ගහේ  බැඳලා ගැහුවා. ගුලාල් හා නසීර් වරින් වර ගැහුවා. දවස පුරාම. උන් දෙන්න විලාප දුන්න හැටි අහගෙන ඉන්න බැහැ. කවුරුත් ආවේ නැහැ බේරන්න. ඇඳුම් හෙම ගැලවිලා තිබුණ. එතැන ගිනි අව්ව. මට පස්සේ අබිදා කිව්වා වතුර ඉල්ලුවම උන් මුත්‍ර කරලා තිබ්බ බීපන් කියල. "
ඇය ඉන්පසු තවත් දිගින් දිගට විස්තරයක් කලාය. අසා  සිටීමට අපහසු එම විස්තර අමතක කිරීමට මට දැඩි ලෙස අවශ්‍යව තිබුණි. මේ  සැබෑවක් නොවේ යයි ද ඇය මගේ
අනුකම්පාව අයැදීමට කියන දේවල් යයිද වරක් සිතුනි. ඇය වරින් වර මගේ අත රැගෙන සිප ගත්තාය. ඇය එසේ කලේ ඇයි දැයි මට නොවැටහුනි. වරින් වර ඇය හැඳගෙන සිටි ගිම්හාන කබාය සීතලට හසු වුනාක් මෙන් තද කර ගත්තා ය.

"ඉතින් ඔයා එංගලන්තේ ආවේ කොහොමද " පැයකට හමාරකට පසු මම ඇසුවෙමි.
"මගේ නැන්දා හොයල තියනවා මාව. ආච්චිත් එදා ගින්නටම අහු වෙලා. සීයා ඈත ගමක හැංගිලා අම්මගේ පැත්තේ නෑදෑයෝ ඉන්න තැනක. දෙන්නම මාව  හොයලා. අහල පහල අපට හිතවත් අය කියලා  මම අරන් ගිය ගේ හොයාගෙන. නැන්දා තමයි මගේ එකම භාර කාරයා කියල නීතිමය අයිතිය අරගෙන බ්‍රිතාන්‍ය තානාපති කාර්යාලයට දන්වලා . නැන්දා වෙන කෙනෙකු හරහා දුලාල් හොයාගෙන පවුම් පන්දාහක් විතර පොරොන්දු වෙලා. මේ ගේ අයිති අර පක්ෂයේ දේශපාලනඥයෙකුට. අර අපිව එක පාරක් අරන් ගියේ. "
ඇය  ඒ පිළිබඳව කිවූ බව මට අමතක නැත. එක්තරා දේශපාලනඥයෙක් දිනූ  පසු ඔහුගේ ළඟම සිටි මැරෑටි අනුගාමිකයන්ට ඔහු සංවිධානය කල සාදයේ එක සංග්‍රහයක් වුයේ මේ නිවසේ සිටි ළාබාල තරුණියන් සමුහයයි. එදා රාත්‍රියේ මඩුවක ගාල්  කර හුන් ඔවුහු නොවිඳිනා දුක් වින්දහ.
"ගුලාල් සල්ලි අරගෙන පැනල යන්න ලෑස්ති වෙලා. මුළු මුදල දෙන්න පොරොන්දු වෙලා තියෙන්නේ මාව  නැන්දට දුන්නම. දුලාල් මේකට කැමති වුන එකත් පුදුමයි. නමුත් පවුම් පන්දාහක් කියන්නේ ලොකු ගානක්. දුලාල්ට ජිවිතේට හොයා ගන්න බැරි ගාණක්. නැන්දා ආවේ බ්‍රිතාන්‍ය තානාපති කාර්යාලයේ තානාපති නිලධාරීන් දෙන්නෙක් එක්ක. එක්කෙනෙක් ගැහැණු කෙනෙක්. මාව  රෑ හොරෙන්ම දාගත්ත කාරයකට. පැය දෙක තුනකට පස්සේ අපි අගනුවර මම හිටියේ ජෝ... කියන නිලධාරියාගේ නිවසේ. නැන්දට මගේ ඡායාරූප තිබ්බේ නැහැ. වීසා වලට  මගේ ඡායාරූප අරගෙන, මගේ තිබ්බ තුවාල වලට  බෙහෙත් දාල  අපි සති එකහමාරක් විතර හිටිය. හැංගිලා වගේ හිටියේ.  මගේ වීසා ආවහම ඒ නිලධාරීන් දෙන්නම ගුවන් තොටුපලට ආවා ඇරලවන්න. ඔවුන් අප ගුවන් යානයට නගිනකන්ම  හිටිය. " ඇය මදකට නිශ්ශබ්ද වූවාය.

"මේ වගේ දෙයක් මිට මාස  දෙක තුනකට උඩදී වුණා. ඒ කියන්නේ තාත්ත කෙනෙක් අවුරුදු 15 දියණියක් අරන් ගිහින් පකිස්තානෙට  බන්දල  දෙන්න එයාගේ කැමත්තට විරුද්ධව.  ඒ ළමයා  කොහොම හරි හිර කරලා හිටිය කාමරේ ජනේලෙන් පණිවුඩයක් දීල පාරේ යන කෙනෙකුට. බ්‍රිතාන්‍ය ජාතිකයෙක් ඒ ගෙදර හිර කර ගෙන ඉන්නවා කියල. කෙල්ලගේ වාසනාවට අර මනුස්සය කොහොම හරි ඒක  තානාපති කාර්යාලයට යවල. තානාපති නිලධාරීන් සම්බන්ධතාවයක් හදා  ගෙන රෑ  වෙලාවක ගිහින් ඒ ළමයව මුදා ගෙන එංගලන්තෙට ගෙනල්ල. හුඟක් හොඳ වැඩක්. " කියූ මම,
"ඔයාගේ සීය ත් ආවද?" යයි ඇසුවෙමි.

"සීයා ආව ඊට පස්සේ මාසේ. අපි තුන්දෙනා හුඟක් සතුටින් හිටිය. සීයා නැති වුණා  අවුරුදු කීපයකට කලින්. එයා ගොඩක් දුකෙන් හිටියේ. "

යන්තම් සිරිපොද වැස්සක් පටන් ගති. වැසි කාලය ලන්ඩනයට එළඹ තිබේ.
"අපි යමුද " මම  ඇසුවෙමි.

"යමු" බෑගය අතට ගනිමින් ඇය නැගිට්ටාය.
මම මගේ  හිස කබායට ආඳා ඇති  හිස්වැස්මෙන් වසා ගතිමි.
ඇය එය ඇද පහලට දැමුවේ සිනාසෙමිනි. "මට එකක් නැහැනේ. පොඩ්ඩක් තෙමුනම මොකද "
ඇගේ සන්සුන් බව මගේ විස්මයට හේතු විනි.

"ඔයා හරිම නිර්භීත ධෛර්යවන්ත කෙල්ලක්, තරුණියක්. ඔය ඔක්කොමත් වෙලා පස්සේ උපාධියකුත් අරන් රස්සාවකුත් කරන්න. දැන් ශාස්ත්‍රපති උපාධිය කරන්න. මට හිතා ගන්නත් අමාරු තරම්. ඔයා ට බංගලා දේශ් වලදී ඉංග්‍රීසි පුලුවන්ද?"
සියාමා මා දෙස බලා සිහින් මදහසක් පෑවාය. ඒ මන්දස්මිතය මගේ හද කැළඹුවේ  ඒ හා සමගම සැඟවුණු ශෝකී ස්වභාවයක්ද මට දැනුනු හෙයිනි.

"තාත්ත අපට ඉංග්‍රීසි ඉගැන්වුවා ඒ කාලේ දන්නා තරමින්. මම මාස හය හතක් අර ගෙදර හිර කරලා හිටි  කාලෙ මුකුත් කලේ නැහැ. නමුත් ලන්ඩන් වලදී නැන්දා ඉගැන්වුවා. පස්සේ ටවර්  හැම්ලට් නගර සභාවෙන් මුදල් ගෙවන පාඨමාලා වලට  ගියා. ආණ්ඩුවේ සෞඛ්‍ය සේවයෙන් ගෙවන මානසික සායන වලට ගියා. මුලදී මට ඉස්කෝලේ වැඩ අමාරු වුනා. නමුත් ගොඩක් උදව් ලැබුන." ඇය දැන් ඇවිදින්නේ වැඩිපුර පිටුපස නොබලමිනි.
"මේ රට ඒ අතින් හරි හොඳයි. නොමිලයේ ඒ වගේ උදව් ගොඩක් ගන්න පුළුවන්. දැන් මට තේරෙනවා ඇයි ඔයා වට පිට බල බල හැම වෙලාම පාරේ යන්නේ කියල ඉක්මනට. බය වගේ එකක් තවම තියෙනවද?"

"මම මෙහෙ ඉන්නේ ඇත්ත නමින් නෙමේ ප්‍රියාන්.  මගේ නම වෙනස් කළා නැන්දා.   අක්බාල් ගේ නෑදෑයො වගේම අන්තවාදී ජ....පක්ෂයේ එවුනුත් ඉන්නවා. උන් මහා රෞද්‍ර මිනිස්සු. "
"මට හිතා ගත්ත හැකි. ඔයාගේ තාත්ත අක්බාල් මරපු එක මම විනිශ්චය කරන්න යන්නේ නැහැ. ඔහු තිබුණු  ආවේගයට එහෙම කරන්න ඇති. ඔයා කතාව  කියද්දී මට වුනත් හිතුන මැෂින් ගන් එකක් අරන් ගිහින් උන් ඔක්කොටම වෙඩි තියල දාන්න.  අර අනිත් ගෑණු ළමයිනුත් පිරිමි ළමයිනුත් පව් නේද? "

"මම දන්නා විධිහට නැන්දා  පොලිසියට දැන්වුවා. මම මෙහෙ ගෙනාවට පස්සේ. මං  හිතන්නේ නැහැ මුකුත් වුණා කියල. "
අප බස් නැවතුමට පැමිණියෙමු. වැස්ස මදක් තද වූයෙන් අප නැවතුම ඇතුලට ගුලි වුනෙමි. ඇය මා දෙස බලා  ගත් වනම සිටියාය. මම  ආයාසයෙන් සිනා සුනෙමි. ඇය අතක් මගේ පපුවට තබා ගනිමින් මදක් හේත්තු වූවාය. බසය නැවතුමට පැමිණුනි. නැවතුමේ සිටි දෙතුන් දෙනා ඇතුලට යද්දී ඉදිරියට නැඹුරුවූ ඇය මගේ කම්මුල තදින් මිනිත්තුවක් පමණ සිප ගත්තාය. මම ව්‍යාකුල භාවයෙන් සිටියදී බසයට ගොඩ වුනු ඇය, බසය නැවතුමෙන් ඇදී යද්දී මා  නැවතුමේ සිටි පැත්තට හැරවී ගෙන බලා සිටියාය.

මතකයේ තදින් රැඳුනු  ඒ සැඳෑවෙන්  අනතුරුව ඇය කලේ මට ඊමේලයක් දෙකක් එවීමයි. ඊළඟ වාරය පටන් ගැනීමට මාස දෙකක් පමණ ඇති නිසා මා හමුවීමට ඇයට අවශ්‍යව තිබුණි. නමුත් මට තිබුනේ පැකිලීමකි. අවාසනාවකට මෙන් අප දෙදෙනා එකිනෙකා  තේරුම් ගත්තේ වැරදි විධිහටද?
තීසිසය සඳහා ඊලඟ වාරයේ සිට සොයා බැලිය යුතු හෙයින් මට කාල  වේලා  මදි විය. පවුලේ අය සමග නිවාඩුවකට ද යා යුතුව තිබුණි. අන්තිමේදී මම ඇය හමුවීමට තීරණය කලෙමි.

සයවන කොටස 

සියාමා 4 - අනන්තයක තනි වුනු සිත

පළමුවන කොටස.
දෙවන කොටස 
තුන්වන කොටස 


අපට පාඨමාලා  ප්‍රශ්න පත්‍ර විසඳීමට තිබුණි. සමහර ඒවා වල ගණිතමය ප්‍රශ්න විසඳීම ඉතාමත් අපහසුය. විෂයට අදාළ කරුණු දැන  ගත්තත් ප්‍රශ්නය  හරි හැටි නොතේරීමේ අවදානම තිබුණි. වෙලාව ඇති සිසුන්, ඒ සඳහා දේශන කල ගුරුවරු සංවිධානය කල උපකාරක පන්ති වලට ගියත් රැකියා කරන අපට  එසේ කිරීමට නොහැකිය. ඒ නිසා රෝලන්ඩ්, මා සහ තවත් සිසුන් දෙදෙනෙකු සෙනසුරාදා උදය දිනවල පුස්තකාලයේ රැස්වී එකතුව කෝර්ස් වර්ක් කිරීමට සිතා ගත්තෙමු. පළමුවන දිනය  ප්‍රශ්නයක් නැතිව ගෙවී ගියේය. සියාමා ට අසනීප ගතියක් හේතුවෙන් එයට පැමිණීමට නොහැකි විනි.  දෙවන්නට සියාමා ද එක් වුවාය.  ඇය සාමාන්‍යයෙන් බටහිර ඇඳුම්  පැළඳ සිටියත් එදා ආවේ ඉන්දීය ඇඳුමකින් සරසි ගෙනය. සල්වාරය සමග රත් පැහැති ඔවුන්ගේ බාච්චු වැනි සිල්ක් කලිසමකින් හා කහ පාට සිල්ක් උඩුකය වැසුණු  ඇඳුමකින් සැරසී  සිටි ඇය ඉතාමත් පියකරුව පෙනුනි.

දෙදෙනෙකුට එදා ඒමට නොහැකි වුනු අතර රෝලන්ඩ් හා අප දෙදෙනා  පමණක් හැකි ආකාරයෙන් ප්‍රශ්න කීපයකට විසඳුම් සොයා ගතිමු.  දවල් වන විට නිවෙස් බලා යාමට සුදානම් වීමු. රෝලන්ඩ් ඔහුට උත්සවයකට යාමට ඇති බව කියා කලින්ම සමු ගත්තේය. අප දෙදෙනා පුරුදු පරිදි මයිලෙන්ඩ් උද්‍යානය අසල බුෆේ ක්‍රමයට ආහාර තිබු ඉන්දීය ආපන ශාලාවකින් දහවල ආහාරය ගතිමු.

ඉන් පසු අප කලේ උද්‍යානය තුලින් ගමන් කිරීමයි. උද්‍යානය අසල ග්‍රොව් මාවත අසලින් කෙලින්ම ගිය විට වික්ටෝරියා  උද්‍යානය නමැති අක්කර 200 පමණ විශාල නැගෙනහිර ලන්ඩනයේ  පිහිටි සුන්දර  උද්‍යාන යටද පිවිසිය හැකිය. කොළඹ  නගරයේ පිහිටි විහාර මහා දේවි උද්‍යානය යටත් විජිත සමයේ නම් කර තිබුනේ වික්ටෝරියා උද්‍යානය නමිනි. මෙය ඉංග්‍රීසින් විසින් නිම කරන ලද්දේ නැගෙනහිර ලන්ඩනයේ වික්ටෝරියා උද්‍යානය අනුව යයි මතයක් පවතී. කුඩා කල මව සහ සහෝදර සහෝදරියන්  සමග "වික්ටෝරියා පාක් " එකට ගිය විට ලිස්සන ඔරුවේ පහළට රූටා ඒම, සීසෝ පැදීම,  ගසක්  උඩ සාදා තිබු ලී  නිවස ට නැගීම අඩිය මගේ සෙල්ලම් අතර විය. ඒ මතකය නිසාදෝ  ලන්ඩනයේ වික්ටෝරියා  උද්‍යානයට මම පවුලත් සමග නිතර යාමට පුරුදුව සිටියෙමි.

වික්ටෝරිය උද්‍යානයට ඇතුළු වීමට ප්‍රසිද්ධ ගේට්ටු 19ක් එය වටේටම පිහිටා  ඇත. සියාමාත් මමත්  ක්‍රවුන් ගේට්ටුවෙන් ඇතුලට පිය මැන්නෙමු. එහි ඇති පැවිලියන් එකඅසල සුන්දර දිය පොකුණක් ඇත. සෙනසුරාදා නිසා පවුල් කිහිපයක්ද විය. අපි එහි සෙනග නැති පැත්තක බංකුවක වාඩිවී පොකුණ දෙස බලා  සිටියෙමු. ඈතින් ඇසෙන ළමුන්ගේ හඬවල් කීපයක් ඇරෙන්නට වටපිටාවේ  සන්සුන් සහ නිශ්චල ගතියක් තිබිණි.

එක්වරම, අසල ඇවිද ගෙන යන ආසියාතික රටක  යයි කිව හැකි  යුවලක ගේ කුඩා පුතාගේ බෝලයක් අප දෙසට පැමිණියේය. මම වහා  නැගිට එය පොකුණට නොවැටෙන ලෙස කකුලින් රඳවා  ගෙන ඔවුන් දෙසට  නැවත  යොමු කලෙමි. කුඩා කොලු පැටවා  සුරතල් ලෙස මට ස්තූති කළේය. යුවළද අත් වනා  මට ස්තුති කර අප පසු කල ගමන් කළහ.

මා නැවත බැංකුවේ ඉඳ ගත්  විට සියාමා ගේ දෑස් කඳුලින් පිරි තිබෙනු දුටිමි.
"මට මල්ලි මතක් වුණා "
"මල්ලි ඉන්නේ නැන්දා ගාවද" මම ඇසුවෙමි.
"මම ඔයාට කිව්වේ නැහැනේ. ඔයා දේශන වලට යන එක නවත්වන්න මට ඕනේ වුනේ නැහැ. "
"එහෙම එකක් නැහැ.  මං ඕන තරම් වෙලාවක් ඔයා ගාව  ඉඳගෙන ඉන්නම් ඔයා කැමති නම්" මම කීවෙමි.

දැහනකට සම වැදුනාක් මෙන් මොහොතක් නිසලව සිටි ඈ කතාව පටන් ගත්තාය.

"එදා අක්ක ගේ අළු ගඟේ පා කරලා ආපු සතියම හරිම කාලකන්නි එකක්. මගේ මිලාඩ් උත්සවය ගන්න විධිහක් තිබ්බෙත් නැහැ. අම්මයි තාත්තයි මට දාගන්න සළුව විතරක් දුන්න. අක්කා නැතිව මට කිසි දෙයක ඕන කමක් තිබ්බේ නැහැ. තාත්ත වැඩට යන්නේ නැතුව තැන තැන  ගියා. අක්ක මැරූ අයට  දඬුවම් කරන්න සාක්කි හොය හොයා. හැමෝම සාක්කි දෙන්න බයයි. ජමත් - අල් ....පක්ෂය ඒ තරමට ඒ පැත්තේ බලවත්. ඩකා වලින් සිද්දිය දැනගෙන වාර්තා කරන්න ආපු වාර්තාකාරයෝ දෙන්නෙකුට හොඳටම ගහල ඔවුන් ආපු රථය ගිනි බත් කරලා තිබුන. ඉතින් මේක පුවත් පත්වල වාර්තා වුනාද කියලවත් අපි දන්නේ නැහැ. අම්මයි තාත්තයි කතා කල ඒවා විතරයි මම දන්නේ. "

මම නිහඬව සිටියෙමි. පොකුණේ ඈත සුදු හංසයෙක් දෙදෙනෙක් පාවී පාවී උන්හ.
"අම්ම කිව්වා මට ඉස්කෝලේ යන්න කියල. මට කොහෙත්ම යන්න ඕනේ වුනේ නැහැ. නමුත් මම ගියා. ඒක මහා වධයක්. කවුරුත් මාත් එක්ක කතා කලේ නැහැ. මගේ යාළුවොත් හොරෙන් කතා කලේ. තස්ලීම්, පාතිමා හෙම කවුරුත් නැති වෙලාවට ඉස්සර වගේ පුංචි රස කැවිලි හෙම මාත් එක්ක බෙදාගෙන කාල අත මිරිකලා යනවා. මම නිකන් වසංගතයක් වගේ. කොල්ලෝ හෙම අයින් වුනා මම එනකොට. උන්ගේ අම්මල කියල මම අවාසනාවන්තයි කියල. උන් කියන විධිහට මගේ අක්කට හැම දේම වෙලා තියෙන්නේ මගේ වැරැද්දෙන්."

"සමාවෙන්න මෙහෙම කියනවට. මම දන්න විධිහට සැබෑ ඉස්ලාම් දහමේ ඔය මිත්‍යා විශ්වාස නැහැ. දෙවියන් විශ්වාස කරන එක ඇරුනහම. හුඟක් ආගම්වල සර්වබලධාරී දෙවියන් හිටිය වුනත්  හින්දු,  චීන, සමහර කතෝලික අය නැකත් වගේ දේ විශ්වාස කරනවා. බෞද්ධ අය නොකළ යුතු වුනත් ලංකාවේ ඔවුන්ට තමා  වැඩියෙන්ම මිථ්‍යා විශ්වාස තියෙන්නේ  ඒ අයට. ඉස්ලාම් දහමේ ඕක නම් නැහැ."  මම පැවසුවෙමි.

"ඒක ඇත්ත. නමුත් අපේ ගම්වල මිනිස්සු ඔය වගේ දේ හරියට විශ්වාස කරනවා. සුමාන එකහමාරකට පස්සෙත් අපේ ගෙදරට තිබ්බ පීඩනය අඩුවෙලා තිබුනේ නැහැ. එදා මම ඉස්කෝලේ ඉන්නකොට පාතිමා යි තව යාළුවෙකුයි දුවන් ආව. හුස්ම අල්ලමින් ඔවුන් කෑ ගැහුවා මට. ඉක්මනට  යන්න මාකට් එක ගාව කැළේට  ඔයාගේ තාත්ත ....... "
"අනේ මම දිව්වා හුස්ම අල්ලන්නේ නැතුව. මගේ අහිංසක තාත්තාව  එල්ලලා තිබ්බ කකුල් දෙකෙන් ගහක.
තාත්තට අක්බල් හම්බ වෙලා මාකට් එකේදී. රණ්ඩුවක් ඇදිලා. තාත්තා අක්බල් ට කියලා පලිය ගන්නවා කියල. අක්බාල් ඔච්චම් කරලා අක්කා  හිටිය විධිහක් ගැන කියල කුණුහරපයකින්. තාත්තා  අක්බල්ට ළඟ තිබුන පිහියකින් දෙතුන් පාරක් ඇනල. අක්බාල් ළඟ හිටපු උන් තාත්තට හොඳටම ගහලා. මම යනකොටත් කකුල්  දෙකෙන් එල්ලලා ගල් වලින් ගහනවා. මිනිස්සු වට වෙලා . මම තාත්ත ගාවට දිව්වා මගේ ඔලුවටත් ගල් වැදිලා මම වැටුන. කවුරු හරි මාව ඇදල ගත්ත. අරගෙන මිනිස්සුන්ගෙන් එලියට තල්ලු කලා. දන්නේ නෑ කවුද කියල. අපේ හිතවතෙක් වෙන්න ඇති. මම ඊට පස්සේ දිව්වා ගෙදර අම්මට කියන්න. "
සියාමා කතා කලේ හුස්මක් පවා නොගනිමින් එක දිගටය. මම ඇගේ සුරත් තරයේ අල්ලා ගතිමි.

දැන් ඇගේ නෙතින් කඳුළු කඩා හැලෙන්නට  පටන් ගෙනය.  මේ අවස්ථාව බලාපොරොත්තුවෙන් සිටියෙමි.
"එතකොටත් කවුද අපේ ගෙට ගිනි තියල හුඟක් දේ දැවිල ගිහින් ඉවරයි. මම කෑ ගහගෙන ඇතුලට දිව්වා පිළිස්සුනු ගේ කබලට . අම්මයි මල්ලියි......................"දිග හුස්මක් ගත්  ඈ  "අම්මයි මල්ලියි බාගෙට වගේ පිච්චිලා. දෙන්නම ජිවතුන් අතර නැහැ . මම අම්මා ගාවින් කෑ ගහගෙන ඇලවුනා. මටත් ඕන වුනේ මැරෙන්න. මම ළමයෙක්. මැරෙන්නේ කොහොමද කියලවත් මට අවබෝධයක් නැහැ."  තව දුරටත් අසා සිටීමට නොහැකි තත්වයක මම සිටියෙමි. මේ සුන්දර පුංචි ගැහැනියකට දරා ගත හැකි දෙයක්ද යන්න මගේ සිතේ මතු වුන හැඟීම යයි සිතමි.

"මං  පැය  කියක් හිටියද මතක නැහැ. කවුරුත් කතා කරන්න ආවේ නැහැ. ආච්චි කොහෙද කියල නැහැ.  එතකොට තමයි උන් ආවේ." මම කවුදැයි  නොඇසීමි.
"උන් මගේ ඔළුවට කොට්ට උරයක් දාල ගැට ගැහුවා. අත්දෙකත් එක්ක කඹේකින් බැන්ද වගේ දැනුන.  ඊට පස්සේ උස්සන් ගිහින් මොකක් හරි වාහනේකට දැම්ම."

සියාමා යටි ගිරියෙන් කිසියම් ශබ්දයක් පිට කලාය. ඇය  හඬන බවත් හුස්ම ගැනීමට ඇයට අපහසු බවත් මට සිතිනි. මෙවැනි අවස්ථාවක පිටට ගැසූ විට හුස්ම ගැනීම පහසු වේ යයි කුඩා කළ  මව විසින් උගන්නා තිබු පුරුද්දට මම ඇගේ පිටට තට්ටු කලෙමි.  දැඩි වේදනාවකින් පෙළෙමින් සිටි ඈ මගේ අතකුත් අල්ලා ගෙනම හඬන්නට වූවාය. අ ...අ...අ... ආ  වැනි ශබ්දයකින් යටි ගිරියෙන් සිහින් විලාපයක් වැනි හඬක්ද නිකුත් විනි. ඈත පික්නික් (විනෝද ගමන්)  මේස වල සිටි පවුල් දෙක තුනක් කලබල වනු මම දුටිමි. ඔවුන් මම ඇයට හුස්ම ගැනීම පහසු වෙන්නට ඇගේ  පිටට ගැසීම වරදවා වටහා ගන්නටද ඇත. එසේම එතනින් ඇවිද යන කීප දෙනෙකුද නැවතී බලා සිටියහ. කවුරුන් හෝ පොලිසියට කතා කර ඇත්දැයි මට සිතුනි. මා  සිතුවා හරිය. ග්‍රොව් මාර්ගයේ නැවැත්වූ පොලිස් කාරයකින් කාන්තා  නිලධාරිනියක හා පිරිමි නිලධරයෙකු අප දෙසට  පියමනිනු දුටුවෙමි.  එතෙක් සියාමා ගේ දෑතින්  අල්ලාගෙන සිටි මා ඇගේ දෑත අත  හැරීමට තැත් කලත් ඇය එයට ඉඩ නුදුන්නාය.

"පොලිසියෙන් එනවා. ඔයාගේ දෙමාපියන් මිය ගියේ අදයි  කියල කියන්න " මම ඉක්මනින් පැවසුවෙමි.

පොලිස් නිලධරයා "ප්ලීස් ස්ටෙප් අසයිඩ් ෆ්‍රොම් ද ලේඩි සර් ". මහත්මයා කරුණාකර මහත්මියගෙන් ඉවතට යන්න  කියා කිවේය.  මම ඉවතට ගියෙමි. මා අසලට පැමිණි ඔහු "අපට පුරවැසියෙක්  (member of public)  ගෘහස්ථ  හිංසනයක් පිලිබඳ ඇමතීමක් කර තිබෙනවා. ඔබට කියන්නට කිසිවක් තිබෙනවාද" කියා විමසීය.
ඇගේ නම සියාමා බවත් අප එක විශ්ව විද්‍යාලයේ ඉගෙන ගන්නා  මිතුරන් බවත් ඔහුට කී  මම සියාමා ගේ දෙමාපියන් මිය ගිය දිනය අද වන නිසා ඇය අපහසුතාවයකින් පෙලෙන බවත් දැනුම් දුන්නෙමි.
මේ අවස්ථාවේදී සියාමා සමග කතා කරමින් සිටි පොලිස් නිලධාරිනිය අතින් සන් කල නිලධාරියාට කතා කලාය. ඔවුන් දෙදෙනා සුළු වෙලාවක් එකිනෙකා  සමග කතා කල පසු මටත් එතනට එන්නට කීහ. මද සිනහවකින් මා ඇමැතූ නිලධාරිනිය අවශ්‍ය නම් සියාමා ඔවුන්ගේ පොලිස් රථයෙන් ගෙදර ගෙන යා හැකි බවද  දැන්වූවාය. මේ වනවිට සන්සුන්ව සිටි සියාමා එය අවශ්‍ය නැති බවත් අප දෙදෙනා එතනින් යන බවත් අවට පිරිසට කරදරයක් වීම ගැන සමාව අයදින බවත් කීවාය. ඔබට අවශ්‍ය දෙයක් කරන්න යයි කිවූ ඔවුන් මා දෙසට හැරී  ඔබේ මිතුරිය හොඳින් බලා ගන්න යයි කියා ආචාර කර පිටත්ව ගියහ.
ඔවුන්ට කීවේ කුමක් දැයි මම ඇසුවෙමි. ඇගේ දෙමාපියන් මිය ගිය දිනය එදින බවත් ඇයට  වේදනාව උසුලා ගත නොහැකි වුන බවත්, ඇගේ හොඳම මිතුරා වන මම ඇයට උදව්වට එතැන සිටි බවත් ඇය ඔවුන්ට පවසා තිබිණි. මා ඇගේ හොඳම මිතුරා වීම ගැන ඇයට ස්තූති  කලෙමි.

එතන සිටි අය අප දෙස බලා සිටියදී අපි එතනින් හෙමිහිට ඉවත් වීමු.

වික්ටෝරියා  උද්‍යානයේ ඇවිදීමට සාදා තිබෙන මංතීරු හැම පැත්තටම තිබේ. බොහෝ විට ව්‍යායාම කරන්නන් මෙහි දුවනු දැකිය හැකිය. අපි  ඉන් එකක අනිත් පැත්තට ඇවිදගෙන  ගියෙමු. අනිත් පැත්තේද  කුඩා ජල පොකුණක් තිබේ. සියාමා ඇවිද්දේ කිසියම් අපහසුවකින් මෙනි. එතන ඇති විශාල ගස් සෙවනක් යටට ගිය අපි එහි වාඩි ගත්තෙමු. ඇගේ විඩාබර මුහුණේ ශෝකී ස්වභාවයත් හඬා වැටුණු නිසා ඉදිමුණු දෑස්නුත් දුටු මගේ හදවත කඩා  වැටිණි. එතන හිඳගත් මම ඇයට ඉඳගන්නට සන් කලෙමි. මා අසලින් හිඳගත් ඇයගේ හිස මගේ උරහිසට තුරුළු කර ගත්තෙමි. මද වෙලාවකින්  පුංචි දැරිවියක මෙන් උරහිසට හිස
තබාගෙන සිටි ඈ, නිදා සිටින බව මට පෙනිණි. මම සෙමින් ඇය ගේ හිස දෝතට ගෙන නිදා ගැනීමට ඉඩ හලෙමි. පෙම්වතියක නොව දියණියක හෝ බාල සොයුරියක් ආරක්ෂාව සොයාගෙන මා තුරුලේ සිටින්නාක් වැනි අමුතු හැඟීමකින් මගේ සිත පිරි තිබුණි.
හෙමින් සීරුවේ මල්ලෙන් පොතක් රැගෙන කියවන්නට පටන් ගතිමි.

බොහෝ වෙලාවක් නිදා සිටි ඈ නැගිට්ටාය.
"අනේ ඔයා මාත් එක්කම හිටියද?"
"මම ඔයත් එක්කනේ මෙතනට ආවේ " හදිසියේ නින්දෙන් නැගිටි නිසා ඇය මෙසේ කියන්නට ඇතැයි සිතුවෙමි. ඇය නිවසේදී මතකයන් අතරේ ගිලි හරි හැටි නින්දක නොලබනවා විය හැක.
"අපි යමු " ඇය කීවාය.
"මම ගෙදරටම ඇරලවන්නද  "
"නැහැ එපා "
ඇය බසයට නගින තෙක් සිටි මම නිවස බලා ගියෙමි.

ඉන්පසු අප හමුවූ  දිනවල ඇගේ අතීතය ගැන කිසිම විධිහකින් සඳහන් කිරීමට පැකිලුනෙමි. අනවශ්‍ය හිත පෑරීම් වලින් ඇය මානසිකව අසනීප වේ යයි මට සිතුනි. නමුත් ඇගේ  දෙමාපියන් හදිසි අනතුරකින් නැතිවී
ඇති බව කැරන්ට හා රෝලන්ඩ් ට පැවසුවෙමි. ඔවුන් අනිත්  සිසුන්ටද එය පවසා ඇති බව මට තේරුනේ ඔවුන් බොහෝ විට සියාමා ට කතා කිරීමටත් ඇගේ වැඩ ගැන සෙවීමටත් ප්‍රශ්න  උත්තර පත්‍ර බෙදා  ගැනීමටත් පෙළඹීම තුලිනි. එසේම ඇන්ඩ්රු වැනි අය ඉඳහිට බෝඩ් ලෑල්ල අසලට ගොස් විහිළු කතා කියා පන්තිය හිනැස්සීමට පටන් ගති. ඔවුන් එය කරන්නේ ඇය වෙනුවෙන් බව මම දැන සිටියෙමි. සියාමා ද එවැනි අවස්ථාවල හඬ නගමින් සිනා සි ප්‍රීති වුවාය.
නමුත් ඇයගේ ජීවිතය ගැන මා  සමග කතා කිරීමට අප දෙදෙනා තනිව ගමන්  කරන සැම විටම ඇය උත්සාහ ගත් බව මට දැනුනි. අන්තිමේදී එයට ඉඩ දෙන්නට තීරණය කලෙමි.

(මෙය ප්‍රබන්ධයකි. නම් ගම් සියල්ල මනඃකල්පිතය.)

සියාමා 3 - බියකරු සිහිනයක සැබෑව

පළමුවන කොටස 
දෙවන කොටස 
අවවාදයයි: ඔබ අවුරුදු දහ  අටට අඩු නම් මෙය ඔබට කියවීමට සුදුසු නැත.  කරුණාකර ඉවත් වන්න.

සියාමා ට ඇගේ හදවත  සිදුරු කරන වේදනාබර මතකයෙන් මදක් හෝ නිදහස් වීමට අවශ්‍ය බව සිතූ මම නිහඬ වීමි.
"අක්කාගේ මිනිය හම්බ වුනේ ලඳු කැලෑවක් තුල. එළුවෝ බලන ළමයෙකුට හම්බ වෙලා තියෙන්නේ.  තාත්තා හා අම්මා ඉස්සෙල්ලම එතනට ගිහින්. මට ගේ ඇතුලේ ඉන්න කියල කිව්වත් මම දිව්වා. මාත් එක්ක එකට ජිවත් වුන, එකට ඉස්කෝලේ ගිය, එකට කාපු බීපු, එකට හඬපු , එකට සිනාසුනු මගේම සුන්දර සහෝදරී. ඇය මිය ගිහින්. මිය ගිහින් නෙමේ මරල දාල. "

"ප්‍රියාන් මගේ සහෝදරී මම කවදාවත් නිරුවතින් දැකලා නැහැ. පළමුවෙන්ම දැක්කේ එදා. තාත්ත පිස්සුවෙන් වගේ කෑ ගහමින් ඇවිදිනවා. අම්මා විලාප දෙනවා. අක්කගේ ලස්සන සිරුර, මුහුණ ඇය පැහැර  ගත්ත උන් පුළුවන් තරම් අවලස්සන කරන්න හදල. ඇගේ ඇස් දෙක උගුල්ලලා තිබ්බේ. පියයුරු උඩ  කපලා ඒවා ඇස් දෙක උඩින් තියලා. මුන්ගේ හිත්  කොච්චර අවලස්සන දූෂ්‍ය වෙන්න ඕනෙද එහෙම කරන්න." ඇය කතා කරන්නේ විටින් විට හඬමිනි.

"හ්ම්.." මම හිත එතන රඳවා ගැනීමට දරමින් සිටියෙමි. මෙය මා බලාපොරොත්තු වුවක් නොවේ. ඇත්තටම මේ තරුණිය සමග කිසියම්ම වූ සම්බන්ධතාවයක් ඇති කර ගනිද්දී මා මෙවැනි ජිවිත කතාවක් බලාපොරොත්තු වූයේම නැත.

ඉන්පසු මගේ දෑස් දිහා ඇය කෙලින්ම බැලුවාය.

"ඇගේ ස්ත්‍රී නිමිත්ත තිබුන  ප්‍රදේශය එකම තුවාලයක්. මට මේ හැම දෙයක්ම හිතේ තදින් වැදිලා තියෙන්නේ. හිතේ තිබෙන  ඒ රූප ඉවත් කරගන්න හරිම අමාරුයි ප්‍රියාන්. ඔවුන් කටු වගේ තිබෙන ලී දඬුවක් ඇතුළු කරලා තිබ්බේ ඇගේ වැජයිනා එකට. පසු පස ප්‍රදේශයට උලක් ඇතුළු කරලා ..." ඇය මදක් කැස්සාය.

"සමාවෙන්න. මම හිතේ තියාගෙන හිටියේ හැම දෙයක්ම. අම්මා සිහිය නැතුව වගේ හිටියේ. මට තමයි ඒවා අක්කාගේ සිරුරින් අයින් කරන්න සිදු වුනේ. මම පොරවන්  හිටිය රෙද්දෙන් අක්කව වැහුවා. කවුදෝ කෙනෙක් තාත්තට පෙන්නලා ඇස් දෙක වෙන තැනක පාගලා තියෙන හැටි. පුදුම වෛරයක්‌ මගේ අහිංසක සොහොයුරිය එක්ක. ඇයි ඒ? මං හිතන්නේ තාත්තා ඒවා ගෙනල්ල තිබ්බ ඇස් දෙකට. එතැනදී කවුදෝ මාව පෙන්නලා තියනවා. මට ඒවගේ එලියට එන්න තහනම් වැඩි විය පත්වෙලා ඉන්දැද්දී. මුලදී කවුරුත් ගණන් ගත්තේ නැති වුනත් එතනට ආපු ගෑණියෙක් මාව පෙන්නලා බැනල. ආච්චි විජහට මම හඬද්දී ම මාව එතනින්  ඇදගෙන ආව. ගැහැණියෙකුට ට තව ගැහැණියෙකුගේ ගේ දුකක්, සම්ප්‍රදායික රීති වලට උඩින් තේරුම් ගන්න බැරි තරමට මේ ලෝකේ විසද?"

"පොලිසිය ආවට පස්සේ මිනිය ගෙදර ගෙනාව. අම්මලා අක්කගේ සිරුර හෝදලා පිලියල කළා. අම්මා තමා අක්කගේ සිරුරේ කපපු තැන්  මතුවේ  අඬ අඬා. අපට පස්සේ ආරංචි වුණා අක්කා ඉස්කෝලේ ඇරිලා තනියම එද්දී අක්බාල් ඇයව  හමුවෙලා ඔහුත් සමග එන්න කියල. ඇය ගිහින් නැහැ. පස්සේ කවුරුවත් නැති තැනක ඔහු ඇයට ගහලා සිහි නැති කරලා අරන් ගිහින්. ගමේ වැඩි හරියක් පිරිමි ඇයව දුෂණය කරලා තිබෙනවා.
උන් කියා තිබෙන්නේ කෆීර් ගේ කෙල්ලට මේක හොඳ වැඩියි කියල දුෂණය කරද්දී. "

"කෆීර් කිව්වේ? "

"කෆීර් කිව්වේ තාත්ත අපේ ආගමේ නොවේ කියන එක. තාත්තගේ විශ්ව විද්‍යාලයේ වැඩ කරන එවුන් දෙන්නත් එතන හිනා වේවි ඉඳල තියනවා. කොහොමද උන් මෙහෙම කරන්නේ ප්‍රියාන්. ඇයි  පිරිමි මේ වගේ හැසිරෙන්නේ. සත්තු වගේ.ශිෂ්ණය කෙලින් උනාම ඒක ඇතුලට දාල, වද  දිදී  හිනා වෙන්න අහිංසක කෙල්ලෙකුට. උන් හැමෝම චෝදනා කලේ මට. මගේ අවාසනාවලු. මම වැරදි දවසේ වැඩි විය පැමිණිලා . මගේ අවාසනාව පවුලට  ගහල. මුන්ගේ පුරුෂ ලිංග නැත්නම් වැඩ කරන්නේ නැතුව ඇති. " කනට ගසන්නාක් වැනි ඒ වදන ඇය පැවසුවේ  කෝපයෙන් රතු වී ගෙනය.

මට කියාගන්නට දෙයක් නැතුව මොහොතක් ලත වුනෙමි.
ඇය මදක් සන්සුන් වුනාය. ඇගේ කෝපය පහවී යමින් නැවත දුක ඉස්මතු වෙමින් යයි.
"මම අක්කගේ උකුලට ඔලුව තියාගෙන මුළු රැයම හිටියේ. අක්කා  මැරුන දවසේ අපට වළලන්න  ලැබුනේ නැහැ. ඒ නිසා අපි පහුවදා  තමා  අරන් ගියේ ගමේ සුසාන භූමියට. නමුත් පල්ලියේ ඉමාම්  ඉඩ දුන්නේ නැහැ එතන වළලන්න. ගමේ අනිත් මුස්ලිම් වරුන් විරුද්ධයි කියල. භුමිය අශුද්ධ වෙනවලු. පස්සේ අපි අක්කව ආදාහනය කළා ගඟ ගාවට ගෙනිහිල්ල. අපට එයාව වෙන තැනක වළලන්න බැහැ. සත්තු හාරනවා බිම එහෙම වුනොත්. උන්ටත් ඕන වුනේ එකමයි. අපි අළු පා කරලා හැරියා ගඟේ. නමුත් ඒකත් වරදක් වුණා.

අපි හින්දු චාරිත්‍ර අනුගමනය කළා කියල.  ඇයි අපේ රටේ අපිට මෙහෙම වුනේ. "
ඇය ඇගේ කතාව පටන් ගනිද්දී , දෙමාපියන් සිහිව හඬද්දී ඇය මට කුමක් කියාවිද යන්න ගැන මට හැඟීමක් තිබුනේ නැත. ඇගේ සොයුරිය ගැන පැවසූ සිද්ධියෙන්  මගේ සිත දැඩි ලෙස සසල විය, නමුත් ඇයට මීටත් අමාරු කථාවක් කීමට ඉතිරිවී ඇති බව මගේ මුග්ධ මොළයට  එදා එතැනදී වැටහුනේ නැත. මම අගේ අත් දෙක මගේ දෙඅතට ගත්තෙමි.

"මට ඕකට පිළිතුරක් නැහැ. එංගලන්තේ හේවායෝ වෙන රටවලට ගිහාම ඔය වගේ සමහර සිද්ධි දෙක තුනක් වුණා. මම ඉපදුන රටෙත් ඔහොම දේ වුනා. ආණ්ඩුවට විරුද්ධව සටන් කරපු සටන්කාමීන් ට දුන් වද වලට අමතරව ස්ත්‍රී දූෂණයත් භාවිතා වුනා කියල ලියවිල තියෙනවා.  විශේෂයෙන්ම 88-89 කාලේ. ආරක්ෂක හමුදාවල්  හා පාතාල හමුදාවල් වලින් තෝරගත්ත දරුණු කට්ටිය තමා හුඟක් වෙලාවට කරල තියෙන්නේ ඒවා. සටන්කාමී අයත් හැබැයි හමුදාවේ හා අනිකුත් සිවිල්  වැසියන් මැරුවා.  මෙහෙ චැනල් 4 එකේ පෙන්නුවා ලංකාවේ තිබුණු සිවිල් යුද්ධය අවසන් වෙනකොට සමහර හමුදා භටයන් විසින්  දුෂණය කල මරා දමපු සටන්කාමී තරුණියන්. මම ඒවා  විශ්වාස කලේ නැහැ මුලදී . ඒවා පෙන්වනවාට විරුද්ධව උද්ඝෝෂණ වලටත් ගියා. මොකද ගරිල්ලන් සිය දිවි නසා ගන්නා බෝම්බ වලින් මිනිසුන් මැරූ  නිසා සහ ගම් වැසියන් මැරූ නිසා.  දැන් හිතනව ඒවා වෙන්න ඇති කියල. ඒවාට අනුකුලතාවය  නොදක්වපු ඒවා නොඉවසපු හමුදා සාමාජිකයෝ ඒවා වීඩියෝ කරලා එලියට දාන්න ඇති මිනිසුන්ට බලන්න. "  ඇගේ හිත හදන්නට මෙන් කියුවෙමි.

"මං දැක්කා ඒක. අපි ලංකාව ගැන අහල තියෙන්නේ අපට වැඩිය සාමකාමී රටක් හැටියට. අපේ ප්‍රවෘත්ති එච්චර විස්තර දෙන්නේ නැහැ. මෙහෙදී තමා මම දැන  ගත්තේ ඔයා ආපු රටේ යුද්ධය. ඒ චිත්‍රපටිය  බැලුවාම මට අපුලක් දැනුන ඒ හේවායෝ කරපු දේ ගැන. නමුත් එතන දෙපැත්තම  මිනි මැරුව  බව  ජෝන් ස්නොව් කිව්ව. මෙතැන එක ගමේම පිරිමි ප්‍රියාන්. එක ගමේ. අපි කාටවත් මුකුත් කලේ නැහැ. අපි අහිංසකයි.ඔයාට
සමාන කරන්න බැරි දේ තියනව. ඔයා මගේ හිත හදන්නද කියන්නේ මේවා වෙන අයට  වුනා කියල. මගේ හිත කැඩිලා බිඳිලා හුඟක් කල්."  ඇගේ  වදන් මා තුල කිසියම් නොසන්සුන්තාවයක් ජනිත කළේය.  මා සිතුවේ ඇයට අවශ්‍ය වී ඇත්තේ ඇගේ  දුක සහ ප්‍රශ්න මට කීමට බවත් මවිසින් පණ්ඩිතමානීව ඇගේ  කුමක් හෝ මා නොදන්නා  මේ දුක්ඛිත ප්‍රශ්නය විසඳිය යුතු බවත්ය.  මගේ පණ්ඩිත කම මගේ සංවේදී කමට වඩා  ඉස්මතු විනිද?

"මිනිස්සු තමන්ට වැඩිය වෙනස් අයට කැමති නැහැ. මිනිස්සු නූගත් වෙන තරමට ඒක වැඩියි. මට ඔයාගේ දුක හොඳටම තේරෙනවා. දෙවන ලෝක යුද්දෙදි ජර්මන් සොල්දාදුවෝ නැගෙනහිර යුරෝපිය ගම්  වැසියන් මැරුවේ ඒ ගම්වල අයගෙම සහයෝගයෙන්. ස්ත්‍රී දුෂණය කලෙත් එහෙම මයි. අනිත් පැත්තට රුසියන් සොල්දාදුවෝ ජයග්‍රහණය කරගෙන ආපු වෙලාවේ ජර්මනියේ අතට අහුවන හැම ගැහැණියෙක්ම   වගේ දුෂණය කෙරුව. පලි ගන්න. මම ඔයාට මට  යාළුවෙක් කිව්ව කතාවක් කියන්නද? මේක වුනේ රුසියාවේ. සෝවියට් දේශය තිබෙන කාලේ."
ඇය නිහඬව හිස වැනුවාය. ඒ මොහොතේ දී පවා ඇගෙන් තව දුරටත් ඇගේ කතාව අසනු වෙනුවට මා  දන්නා දෙයක් කීමෙන් ඇගේ දුක අඩු වේවිය යන බොළඳ  සිතුවිල්ලට  මා යටත් වූයේ  යයි සිතමි.

"මේක මට කිව්වේ රුසියාවේ හිටපු යාළුවෙක්. සෝවියට් දේශය කාලේ  එහෙ ඉගෙන ගත්තු කෙනෙක්. එයාගේ ර.....කියල යාළුවෙක් ඉඳල තියෙනව පෙතිගොර්ස්ක් හරි පල්තාව හරි වගේ නමක් තියෙන නගරයක. ඒ ගොල්ල රුසියන් භාෂාව උපාධියට හදාරන අය හැටියට ගිහින් තියෙන්නේ එහෙ. වාමාංශික වගේ නැම්මක් තිබුන අරාබි රටවලින් ආපු සිසුන් වගේම ලතින් ඇමෙරිකානු රටවලින් හා අප්‍රිකානු රටවලින් ආපු සිසුනුත් හුඟක් හිටිය සෝවියට්  රුසියාවේ. මේ ආසියානු සිසුන්ට අමතරව. අරාබි උන්ට ටිකක්  සල්ලි වැඩි පුර තිබ්බ අනිත් සිසුන්ට වඩා. උන් තමා  හුඟක් වෙලාවට හොරෙන් ඩොලර් මාරු කලේ  වැඩි ගාණට. උන්ට අනිත් එක නේවාසිකාගාර පරිපාලනයේ සහය තිබ්බ. තෑගී හෙම දීල අල්ලගෙන. ඒගොල්ලන් ගේ කණ්ඩායමට හුඟක් කලින් ආපු කට්ටියකගේ එක්  අරාබි සිසුවෙක් රුසියානු තරුණියක් සමග යහළුවෙලා ඇයට  ගෑණු දරුවෙක් ලැබිල තිබුන. මොකක් හරි අරාබි නමක් සහ රුසියන් නමක් දාල තිබුනේ මේ ගෑණු දරුවට. මේ කෙල්ල අවුරුදු 18-19 ක  විතර, මිශ්‍ර සම්බන්ධයකින් උපන් නිසා ජාතීන්  දෙකේම හැඩයන් ගත් ලස්සන තරුණියක්. කළු හිසකේ තියෙන සුදු අරාබි වගේ තරුණියක් . එයා  මුලදී ලිබියන් තරුණයෙක් එක්ක යාළු වෙලා ඉඳල තිබෙනවා. ශිෂ්‍ය නේවාසිකාගාරෙට ඇවිත් ගිහින් තිබෙනවා නිතරම. පස්සේ මේ ගෑණු  ළමයා  ලතින් ඇමෙරිකානු,  මං  හිතන්නේ බොලිවියන් සිසුවෙකු සමග යාලු වෙලා. ලිබියන් එකාව අත ඇරලා. මේක ඇල්ලුවේ නැහැ ලිබියන් උන්ට. උන්ට අනුව න්ගේ ආත්ම අභිමානයට සහ රටට විතරක් නෙමේ ගඩාෆිටත් නිග්‍රහයක් මේක. මුන් මේ කෙල්ලට දවසක් කතා කරලා "තේකක් බොන්න එන්න අපේ කාමරේට. ඔයා අපේ ඇරබික් ළමයෙක්නේ. " කියල. අර කලින්  යාලු වෙලා හිටි ලිබියන් එකත් මෙතනම ඉඳල තිබෙනවා. කෙල්ල ගියාම මුන් කෙල්ලට බැනලා පිට ජාතිකයෙක් එක්ක යනවා කියල මුන් හතර පස් දෙනෙක් ඇයව දුෂණය කරලා කාමරෙන් එලියට දාල. ඇය අඬ අඬා මුන්ට කෑ ගහනවා අනිත් සිසුන් දැකල තිබෙනවා. කෙල්ල බලධාරීන්ට පැමිණිලි කළාට වැඩක් වෙලා නැහැ. එක හේතුවක් තමා කෙල්ල ඉගෙන ගන්නේ නැහැ එතන. පිටින් ආපු කෙල්ලක්. අනික විදේශ ශිෂ්‍යයෝ හමු වෙන්න පිටින් එන කෙල්ලන්ව ගණන් ගන්නේ ටිකක් නරක විධිහට පොලිසිය වුනත්. පොඩ්ඩක් ගණිකාවන් ගේ තත්වයට දාල." සියාමා ගෙන් පිළිතුරක් නොලද්දෙන් මම මගේ කතාව කරගෙන ගියෙමි.

"මේ කෙල්ල අර දුෂණය කිරිල්ලෙන් ගැබ්බර වෙලා. සෝවියට් දේශයේ නීතියක් තියෙනවා ළමයෙක් හම්බ වෙන්න එනවා නම් පිරිමියා අනිවාර්යයෙන්ම ඒ කාන්තාව කසාද බදින්න ඕනේ කියල. හැබැයි කාන්තාව නම් කරන්න ඕනේ කවුද පිරිමියා කියල හරියටම. අර කෙල්ල ගර්භනී වෙලා මාස 3-4 කට පස්සේ අර ලිබියන් උන්ගේ කාමරේට ගිහින් උන්ට කියන්න කෙල්ල එකෙක්ව නම් කරනවා කියල. මුන් ඒ කෙල්ලව නිරුවත් කරලා බඳ පටි වලින් ගහල, සිගරට් කොට වලින් පුච්චලා, වයින් හරි වොඩ්ක හරි බලෙන් පොවල සෑහෙන වදයක් දීල. පස්සේ කෙල්ලගේ ඇඳුම් විසි කරලා උන් හිටිය තුන් වන තට්ටුවේ ජනේලෙන් එලියට. කෙල්ල කාමරෙන් එලියට දාල නිරුවතින් ඇඳුම් ගිහිල්ල ගනින් කියල. කෙල්ල කෑ ගගහා පහලට  දුවල තියනවා නිරුවතින්. ඒ අවස්ථාවේ අප්‍රිකානු ශිෂ්‍යයෙක් ඇයව තමන්ගේ කාමරේට ඇදල  අරගෙන ඇයත් එක්ක සංසර්ගයේ යෙදෙන්න උත්සාහ කරලා. කොටින්ම  දුෂණය කරන්න. ඇය  ඔහු එක්ක පොර බදන කොට ඔහු ළඟ තිබුන ශම්පේන් බෝතලේකින්  කෙල්ලට ගහල. ලේ විලක්ලු. කෙල්ල ඊට පස්සේ සිහි මඳ  ගතියකින් පෙලෙන්න අරන් නතර වෙලා තියෙන්නේ සිහි මඳ අයට  තිබෙන රෝහලක.  " මම කතාව  අවසන් කලෙමි.

"සෝවියට් රට ගැන මම අහල තියෙනවා. ඒ වගේ රටකත් එහෙම වුණා නම් අපේ රට වගේ වැඩිපුර නුගත් මිනිස්සු ඉන්න රටක වෙන දේවල් වලට සමාව දෙන්න පුළුවන් කියලද ඔයා කියන්නේ ප්‍රියාන්. ඔව් ඔයත් පිරිමියෙක් නේ." අප්‍රසන්නයට පත් වූ ලෙසින් ඇය කීවාය.

"මම එහෙම හිතල නෙමේ ඒ කතාව  කිව්වේ සියාමා. ඔයාගේ හිත හදන්න "

"මේක වෙලා අවුරුදු ගාණක්. මම හිත හදා  ගෙන නැති දුබල ගෑණියෙක්  කියලද ඔයා  හිතන් ඉන්නේ. මම අඬනවා තමා"

එසේ කියමින් ඇය නැගිට්ටාය.
"ඔයා  යන්න දේශන වලට" මට කීවාය.

"ඇයි අදත් ඔයා එන්නේ නැත්ද?"

"මම එන්නම් දෙවෙනි එකට. ඔයා දන්නවද අක්කාව දරුණු විධිහට මරා දාල බව කියන්න තාත්තයි අපිට හිතවත් ගමේ කෙනෙකුයි පොලිසියට ගිහාම පොලිසියේ ලොක්ක කියපු දේ. බංගලා දේශයේ වෙන ගම් වලත් ඕවා වෙලා තියෙනවා, අපේ රටේ නෙමේ වෙන රටවලත් ඕව වෙනවා, කියල. ඌ කොහොම හරි මිනී මරුවා හොයනවා කිව්වලු. සාක්කි නැහැ කිව්වලු. හැබැයි අපට ආරංචි ආව පොලිසියේ දෙන්නෙකුත් අරුන් එක්ක එකතු වෙලා එතන හිටිය කියල. ඔයයි  පොලිසියේ ලොක්කයි අතර වෙනස මොකක්ද? "
එසේ කියා ඇය පුස්තකාලය දෙසට පිය මැන්නාය.

මහත් ව්‍යාකුල භාවයකින් යුතුව මම දේශනා ශාලාවට ගියෙමි.
දෙවන දේශනය සඳහා පැමිණි ඇය මා අසලින් හිඳ ගත්තාය. ඇය කෝපයෙන් පසු වෙතැයි සිතීමි. මට මදහස මුසු බැල්මකින් සංග්‍රහ කල ඇය දේශක ගුරුවරයා හැරෙන තුරු සිට මගේ දේශන ලියන අභ්‍යාස  පොතේ කොනක "මම ඔයාට කැමතියි ඔයා කොච්චර වාද කලත්" කියා ලීවාය.

"මමත් ඔයාට කැමතියි සහෝදරියකට වගේ" මම ලීවෙමි.
"Big brother ලොකු සහෝදරයෙකු හිටිය නම් කොච්චර හොඳද කියල මටත් හිතිලා තිබෙනවා " ඇය ලීවාය.
"දැන් ඉන්නවයි කියල හිතන්න" මම ලීවෙමි.
අප අසල සිටි හිටපු භෞතික විද්‍යා ගුරුවරයකු වන රෝලන්ඩ් අප දෙස බලා ඇසක් ඉඟි මැරීය. ඔහු  මගේ පිටුවේම කෙළවරක "මම හිතුවේ ලව් නෝට්ස් පන්තියේ ලියන්නේ පාසල් වල ඉහල පන්තියේ තරුණ තරුණියන් විතරයි කියල." යයි ලීවේය.
 "එහෙම දෙයක් නැහැ. " මම ලීවෙමි.
සියාමා  සුන්දර ලෙස සිනා වෙමින් සිටියාය.
ඊළඟ දින දෙකේම ඇය පැමිණියේ නැත. මම ඇයට ඒ බව විමසා ඊමේලයක් යැවීමි. දිනක් පසුවී  ලැබුණු පිළිතුරේ සඳහන් වූයේ  ඇගේ නැන්දාට  අසනීප  නිසා ගෙදර නවතින්නට සිදු වූ බවත් නැන්දාට කිසියම් රුධිරය හා සම්බන්ධ  අසනීපයක් තිබෙන නිසා රෝහලට යාමට සිදුවූ බවත්ය.

ඊළඟ  දවසේ පැමිණි ඇය කිවේ නැන්දාට පිළිකාවක් සැදී ඇති බවට වෛද්‍ය වරුන් සැක  කරන බවයි.  මම ඇයට හැකි සෑම උදව්වක් ම කරන බවට පොරොන්දු වුනෙමි. වැඩි යමක් කිරීමට නැති බවත් රෝහලට යාම ඒම මදක් අපහසු බවත් ඇය පැවසුවාය. ඉන්පසු දිනෙක ඇගේ හිසකේ පෙන්වමින් ඇගේ හිසකේ හැලෙන බව මා නිරීක්ෂණය කළේ දැයි විමසුවාය. තමන්ට ලේ වල ප්‍රශ්නයක් ඇත්දැයි සිතෙන බවත් කෙස් හැලෙන බවත් හිසේ තැනක්  පෙන්වමින් ඇය කීවාය. දිගු  කෙස් කළඹ වල් ඇති කාන්තාවන් ගේ කෙස් ප්‍රමාණයක් දවසට හැලෙන බවත් ඇය එය ගනන් නොගත යුතු බවත් කීවෙමි.
ඉන්පසු අප අතර ඒ ගැන කතා බහක් නොවීය.
මගෙන් බාධා ඇතිවූ පසු ඇගේ ජීවිතය ගැන මින් පසු මට නොකියා වී යයි මට සිතී  තිබුණි. ඇගේ දෙමාපියන් ගැන දැන ගන්නට වුවමනාවක් ද මට පහළවී තිබුණි.
වැඩි කල් නොගොස් ඒ දවසද එළඹුණේ අනපේක්ෂිත ලෙසය.

(මෙය ප්‍රබන්ධයකි. නම් ගම් සියල්ල මනඃකල්පිතය.)

හතරවන කොටස 

සියාමා 2 - ආදරණිය සොයුරියේ

පළමුවන කොටස.

එතැන් පටන් දෙසතියක් පමණ යනතුරු අප දේශනාවලදී හමුවී කතා කලත් ඇගේ දෙමාපියන් ගැන මම නොවිමසුවෙමි.  කතා කලේ විෂයන්ට අදාළ දේ පමණි. ඇයට තීසිසය  සඳහා අවශ්‍ය වුයේ එක්ස්පෝ - ප්ලනට් හෙවත් වෙනත් සුර්ය ග්‍රහ මණ්ඩල වල ග්‍රහ ලෝක ගැන සෙවීමටය. මේ වන විට එවැනි ග්‍රහ ලෝක 600 ක් පමණ සොයාගෙන තිබු අතර තාරකා විද්‍යාව හදාරණ අයට මේ පිළිබඳව දැඩි උනන්දුවක් තිබුණි. හැමෝම උද්යෝගයෙන් කතා කලේ ඒ ගැනයි. අපත් කතා කලේ ඒ ගැන පමණි. ඇය හැඬු ඒ දවස ගැන අමතක කළ මම  ඇයට අවශ්‍ය වෙලාවක, ඇය  විඳවන වේදනාබර මතකයකින් ඇගේ සිත නිදහස් කර ගැනීමට  මා ආමන්ත්‍රණය කරනු තුරු බලා සිටියෙමි.

 මයිල් එන්ඩ් උමං  දුම්රිය පළින් එලියට පැමිණ වමට හැරී විශ්ව විද්‍යාලය පැත්තට එන අයෙකුට මයිල් එන්ඩ් උද්‍යානය හමුවේ. පාර යන්නේ උද්‍යානය දෙකට බෙදමිනි. මේ උද්‍යානයේ පියකරු වතුර මල් තිබෙන පැත්තක්ද කුඩා පොකුණක් තිබෙන පැත්තක්ද ඇත. කලින් පැමිණෙන වේලාවට මේ උද්‍යානයේ ඇති බංකුවක වාඩිවී  පොතක් කියවීමට හෝ තේ එකක් බීමට  මම පුරුදුව සිටියෙමි. සියාමාද මා අනුවම එම පුරුද්දට වැටුනාය. අප බොහෝ විට දේශන වලට යාමට ප්‍රථම හමු වූයේ එතනය.

ඒ දවස උදාවිය. හැබැයි එය මෙතරම් දරුණු ලෙස මගේ සිත දුකින් මෙන්ම මිනිසුන් කෙරෙහි වෛරයකිනුත්,  සියාමා පිලිබඳ දැඩිම දැඩි අනුකම්පාවකිනුත් පිරි යාවි යයි මම නොසිතුවෙමි. මා පැමිණියේ පැය එකහමාරකටත් කලින්ය. රැකියා ආයතනයේ කෑම පැය  මග හැර දිගටම වැඩ කිරීමෙන් පසු මට කලින් පිටව යා හැකිය.  එදින ඇයද සුපුරුදු බංකුවේ තාරකා ගැන කියවමින් සිටියාය. මගේ අතේ තිබු තේ දෙකින් එකක් ඇයට  දුන් මම මා  ගෙනා බිත්තර සුදු මදයෙන් හා කස්ටඩ් සීනි වලින්  සාදන ප්‍රනීත මෙරැන් (meringue)  වලින් එකක්ද දුනිමි. ඇය ඒවා කෑමට කැමති බව දැන  සිටියෙමි.
සෙමින් සෙමින් එය කඩා ගෙන කමින් කට හඬ අවදි කළ ඈ,
" මගේ තාත්තා ගණිතය ගැන දේශණ කල විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්ය වරයෙක්. බ. දේශයේ  ජාතික විශ්ව විද්‍යාලයේ  ඉගැන්වුයේ.  අපි හිටියේ කශිම්පුරය  ළඟ ගමක.  බොන්ෂයි ගඟටත් ලඟයි  ඒ හරිය. තාත්තා හිටපු ගමන් අපිව එක්කන් යනවා ගඟ දිගේ ඇවිදින්න හරි,  බෝට්ටු සවාරි හරි. හරිම සුන්දරයි ගඟ දෙපැත්ත. අක්කයි මමයි පුංචි මල්ලියි හරිම ආසයි ඒ ගමන් වලට. "

"ඔයා දෙවැන්න නේද පවුලේ " මම ඇසුවෙමි.

"ඔව්. අපේ තාත්තා හරියට පොත් කියවනවා. තාරකා විද්‍යාව, අභ්‍යවකාශය ගැන. මං  හිතන්නේ තාත්තත් අදේවවාදියෙක් වෙන්න ඇති"
"ඔයාට කියල නැත්ද?" මා ඇසුවෙමි.
"නැහැ. තාත්ත ළඟ තිබුන පොත් අතර අර රැවුල් තියෙන අයගේ පොතුත් තිබුන. අනේ මං  හිතුවේ කවුරුහරි වැදගත් ඉස්ලාමික මුල්ලා කට්ටිය  කියල පිටරට ඉන්න. මෙහෙට ආවමයි දැන ගත්තේ ඒ කවුද කියල. අපේ ඉස්ලාමික ගුරුවරු ඔක්කොම රැවුල් වවාගෙන නේ ඉන්නේ" ඇය ලජ්ජාවෙන් මෙන් පැවසුවාය.

"ඔයා කියන්නේ මාක්ස්, එංගල්ස් ගැන නේද? සමහරවිට කැස්ත්‍රෝ ත්. තාත්ත හොඳ වාමාංශිකයෙක්ද?"

"වෙන්න ඇති. හැබැයි ඒකම ප්‍රශ්නයකුත් ඇති කරන්න ඇති."

"ඒ කිව්වේ" මා  ඇසුවෙමි.
"තාත්තා  ආගමට ගරු කරන්නේ නැහැ කියල විශ්ව විද්‍යාලේ පැතිරිලා තිබුන මම හිතන්නේ. ඒ විශ්ව විද්‍යාලෙම  වැඩ කරන සුළු සේවකයෙකුත් නිලධාරියෙකුත් ගමේ හිටිය. ඒ ගොල්ල ඒක  ගමෙත් පතුරුවල තිබුන මම හිතන්නේ. අනික ගමේ හුඟක් අය  අප ගැන ඉරිසියයි වගේ තේරුණා. අපි සතුටෙන් හිටියේ. තාත්තට සීය, ආච්චිත් මුදලින්උදව් කරලා ගත් පරණ කාරෙකකුත් තිබුන. තාත්තගේ නංගි, මගේ නැන්ද  එංගලන්තේ ඉඳන් උදව්කලා අපට අමාරු වෙන කොට.  අම්මත් තාත්තත් හමු වී තිබුනේ විශ්ව විද්‍යාලයේ. ආදර සම්බන්ධයක්. ඒකත් සම්ප්‍රදායට අනුව නෙමේ. අම්ම ලිපිකාරිණියක් වුනත් රස්සාවකට යන්නේ නැතුව අපව බලා ගන්න  ගෙදර හිටිය. ඒත් මං  හිතන්නේ නෑදෑයන්ගේ හා අසල්වාසීන්ගේ කතාවලට එහෙම කලා කියල.  අපි දෙන්න ඉස්කෝලේ යනවාටත් කට්ටිය විරුද්ධ වුනා. අක්කයි මමයි.  සමහර ගැහැණු ළමයි ඉස්කෝලේ ගියේ නැහැ. එහෙම නැත්නම් යන්තන් ලියන්න කියන්න ඉගෙන ගත්තම ගෙදර නැවතුනා.  "
"හරියට 1920 ගණන් වල ශ්‍රී ලංකාව වගේනේ. දැන් ලංකාවේ එහෙම ඔහොම නැහැ.  නමුත් දැන් බ. වල ගැහැණු ඕන තරම් වැඩ කරනවා නේද? බංගලා දේශය  ඔයිට වැඩිය  දියුණුයි කියල මම හිතුවේ. "
"ඔව් ගාමන්ට් වල අඩු පඩියට කෙල්ලෝ වැඩ ක‍රනවා. අනික  ප්‍රියාන්  මම මේ කියන්නේ අවුරුදු 15 කට විතර කලින් තත්වේ. මගේ දැන් වයස කීයද?"
"ඔව් හරි හරි. ඒක ඇත්ත." ඇයගේ කතාවට බාධා කිරීමට මගේ සිත් නොදේ.
"මගේ අක්කා හරිම ලස්සනයි ප්‍රියාන්. අක්කාගේ ඇස් ළා දුඹුරු පාටයි.ඉර එලියට ඒවා කොළ පාට වගේ වෙනවා. අක්කට මායා කාරී කියල ගමෙයි ඉස්කෝලෙයි කෙල්ලෝ කිව්වේ. අක්කගේ හම  ඇත් දල පාටයි. මගේ වගේ දුඹුරු නැහැ. මන් හිතන්නේ  ගමේම හිටි ලස්සන කෙල්ල එයා."
"දුඹුරු කියන්නේ කැතයි වගේනේ ඔයා කතා කරන්නේ. මෙහෙ කෙල්ලෝ දුඹුරු පාට  වෙන්න කොච්චර උත්සාහ කරනවද? ඔයා  කොච්චර ලස්සනද ? එතකොට ඔයාට වැඩිය කලුයි මම. ලැජ්ජා නැත්ද කැත මිනිහෙක් එක්ක කතා කරන්න" මම සිනා වෙමින් කියුවෙමි.
"ඒ මෙහෙනේ ප්‍රී. බ  දේශයේ  ටිකක් සුදු වෙන තරමට මනාලයෝ වැඩියි. හැබැයි කැමැති වුනේ නැත්නම් මූණට  ඇසිඩ් ගහන එකත් එහෙමම තමයි. "
"මාත් ඒක නම් අහලා තියෙනවා. දැන් මං ප්‍රී ද සියා ? " මා සිනාසෙමින්  කීවෙමි.
"හි හී හී හා හා "අතින් මුව වසමින් ඈ සිනා සුනාය. එදා හැඬු දිනයෙන් පසු ඇය සිනාසුනේ අද විය යුතුය. නමුත් ඒ සිනාව පසු පස තවත් කඳුළු ගඟක් ගලා එන බව මට ඉවෙන් මෙන් දැනිණි.
මදක් නිහඬව  සිටි ඈ නැවතත් කතා කරන්නට පටන් ගත්තාය.
"ඔයා දන්නවද ?...." ඈ නැවතත් පැකිලිමකින් මෙන් පටන් ගත්තාය.
"නෑ " මම මැදට පැන්නෙමි. ඇය  නැවතත් සිනාසුනාය. කිසියම් සිනහවක් හා සතුටක් රැඳුනු  ඒ මොහොත අද කල්පයක් වටින බව සිතමි.
"හ්ම් ඔයා  දන්නවද මේ මේ .."ඇය නැවතත් පැකිලුනාය.
"හිතා ගන්න  බැහැ ඔයාම කියන්න"  කීමි.
"මේ ගැහැණු ළමයි  පාවිච්චි කරන සනීපාරක්ෂක තුවා  හෙම"
"මම පාවිච්චි කරන්නේ හෙම නැහැ. මගේ අනිත් පළුවට ගෙනත් දීල තියෙනවා. එහෙම ලැජ්ජාවක් නම් නැහැ දැන්. ඇයි ඇහුවේ?"
"අනිත් පළුව  කීවේ. ආ තේරුණා. බ.  දේශයේ  හුඟක් ගැහැණු අය දුප්පත් වගේ අය පාවිච්චි කරන්නේ පරණ රෙදි , ගවුම් කෑලි හෙම. ඒවා හෝදනවා වරින් වර"

"ඇත්තද? පරණ කාලේ. දැන්නම් එහෙම නැහැ." කතාව  අපහසු පැත්තකට යන සෙයක් පෙනුනින් මම කෙටි පිළිතුරක් දුනිමි.

"ප්‍රියාන්  එහෙ ගම්  පැතිවල තවත් එහෙමයි.  අපේ තාත්ත අම්මටයි අක්කටයි කඩේ ඔසු සල් වල විකුණන ඒවා ගෙනත් දීල තිබුන. ඒක නවිනයි.  හොඳයි කියල. තාත්ත ඒවාට ලජ්ජා වුනේ නැහැ. එයාට  ඕනේ වුනේ අපි නවීන  විධිහට ජිවත් වෙනවා දකින්න.  ඒවා වත්තේ පහල වලක තව කුණු සමග ගිනි තැබීම කලේ තාත්ත. අපිට කුණු විසි කරන්න ක්‍රමයක් නැහැ. අවශ්‍යනම් වෙනම තැනක්  තිබ්බ කුණු ගෙනිහින් දාන්න. "

"ඒක  නම් ලංකාවෙත් එහෙමයි. මුළු ආසියාවේම ප්‍රශ්නයක්". ඇය මෙවැනි කතාවක් අපි අතරට ගෙනාවේ මන්දැයි මට එකවර වැටහුනේ නැත.

"එක දවසක් මොකක් හරි දේකින් ගිනි ගනිල නැහැ. තාත්ත ගිනි තියල ඇවිත් වෙන වැඩකට. ඉතුරු එකක් බල්ලෙක් ඇදගෙන ගිහින් වෙන වත්තකට. හෙන රණ්ඩුවක්. මාස්  ශුද්ධිය වෙන වෙලාව අපලයි කියල විශ්වාසයක් තියෙනවා. ගැහැණු රෙදි කෑලි හෝදන වැඩ පවා කරන්නේ හොරෙන්.  එළදෙන්නු  දීහා බැලුවොත් උන්ට කිරි එරෙන්නේ නැහැලු. පිරිමියෙක් කොල්ලෙක් දිහා බැලුවොත් උන්ට උණ හැදෙනවලු. ඒකට  නම් මං  කැමතියි. කොහොමද අපේ බලේ. හික් හික්. " අස්වාභාවික අන්දමට ඇය සිනා සුනාය.
"අපිට යාඥා කරන්නත් තහනම් ඒ කාලෙට ."

"අපේ රටෙත් බෞද්ධ පන්සල් ඇතුළට යන්න බැහැ  මා දන්නා විධිහට. කිළි  කියල එකක් විශ්වාස කරනවා. කෝවිල් වලට යන්නත් බැහැ. ඕවා නම් මහා  මිථ්‍යා  විශ්වාස. මුළු මනුෂ්‍ය ජිවිතයම පටන් ගන්නේ ඔය ස්වභාවික ක්‍රියාවලිය  තුලනේ.  තවමත්  මේ මැට්ටෝ මේවා විශ්වාස කරන එකනේ පුදුමේ.  " මම ඇයට  කියන්නට තැතනුවේ පසුගාමී ලෙස සිතන ආසියාතික මිනිසුන් සැම  රටකම සිටින බව කියන්නයි.

"ඒ සනීපාරක්ෂක තුවාය ගැන මහා ජරා කට කතා පැතිරෙව්වා ගමේ. අක්කට අකැමැති ගෑණු ටික මුලින්ම. ඕව ගණිකා වෘත්තියේ යෙදෙන සුදු ගෑණු අඳින  ඒවලු. අපේ තාත්ත අක්කව අරන් ගිහින් අගනුවර  සුද්දන්ට විකුනණවලු. අපට සල්ලි තියෙන්නේ ඒකලු"
"මහා ජරා මිනිස්සුනේ"

"ඔය කතාව වැඩිපුරම ප්‍රචාරය කලේ අෂ්රෆ් ගේ පුතා. අක්බාල්. අක්බාල් අක්කට වැඩිය අවුරුදු 10-15 විතර වැඩිමහල් මිනිහෙක්. අක්කා  වැඩි විය පැමිනුණ හම ඌ කසාද බඳින්න ඇහුව. අපේ ගෙදරින් කියා තිබෙනවා අක්ක ඉගෙන ගන්න බවත් ඇය තවම ලාබාල බවත්. නමුත් අවුරුදු කීපයක් ම අක්බාල් පස්සෙන් ආව අක්කගේ. ඇසිඩ් ගහනවා කියලත් කීව. මං  හිතන්නේ ඒක නොකෙරුවේ අක්ක වෙන කෙනෙක් එක්ක යාලු වුනෙ නැති නිසාත් , අපේ ගෙදරින් ඇයව බන්දලා  දුන්නෙ නැති නිසාත් වෙන්න ඕනේ.  අක්බාල් ජමාල් - අල් ....පක්ෂයේ ප්‍රබල සාමාජිකයෙක්. අන්තවාදී පක්ෂයක්. ගමේ පිරිමි වැඩි දෙනෙක් උන්ට පක්ෂයි. තාත්ත උන්ට භය වුනේ නැහැ.  නමුත් තාත්ත ට අම්මට ඕන වුනේ අපට හොඳට උගන් වන්න. "

"සාමාන්‍යයෙන් අඩු වයසින් දුවලා බඳින එක බ. රටේ  කට්ටිය  මෙහෙත් කරනවා කියල මම දන්නවා. හැබැයි නීතියට අනුකූ ලව.  වයස පරතරය සාමාන්‍යයෙන්  අනිත් විවාහ වලට වැඩියි. නමුත් ඒක  නීතියට විරුද්ධ නැහැ. ඔය පක්ෂය මම අහල තියෙනවා. කෝලාහල ගොඩක් ඇති කරපු එකක්. "මම කීවෙමි.

"එදා මට ඉස්සෙල්ලම බඩේ අමාරුව හැදුනේ ඉස්කෝලෙදි. ටීචර් මාව  තව ගෑණු  ළමයෙක් එක්ක කලින් ගෙදර යැව්වා"
"බෙහෙතක් දුන්නේ නැත්ද? මෙහෙත් තහනම් නම් තමා ටීචර් ලට බෙහෙත් දෙන්න" මා කිවේ මෝඩ කතාවක්  බව වැටහුනේ ඇගේ  සමච්චල් සිනාවෙන් පසුවය.
"මම වැඩි වියට පත් වුනේ එදා බබෝ"
"සමාවෙන්න. මෝඩයි තාම "
"සාමාන්‍යයෙන් එහෙම වුණාම මිලාඩ් එකක් තියනවා. ඒ කියන්නේ උත්සවයක්. යාඥ කරන්න දෙවියන්ට, ගැහැණු ළමයාගේ අනාගතය හොඳ වෙන්න කියල. ඊට කලින් මඩුවක ඉන්න ඕනේ. කහ දාපු බත් විතරයි කන්න දෙන්නේ. ඊට පස්සේ ආච්චි ගාවට යවනවා හොඳට බිරිඳක් වගේ ඉන්නේ කොහොමද කියල ඉගෙන ගන්න.නෑදෑයින්ගෙන් තෑගි හෙම ලැබෙනවා. ඒ වගේම විවාහ යෝජනාත් එනවා.  කිරි වලට මී  පැණි දාල බොන්න ඕනේ හම ලස්සන වෙන්න. ගෑණු ළමයට දෙමව්පියන් දෙනවා ලස්සන කාශ්මිරි වගේ රෙද්දක්. ඒකෙන් දෙතනයි ඔළුවයි වහ ගන්න ඕනේ ඉන් පස්සේ පහු. මාස්  ශුද්ධිය දවසට යකඩ කෑල්ලක්  අතේ තියන් ඉන්න ඕනේ ආරක්ෂාවට. නැත්නම් නරක ආත්ම  එනවලු. "  ඈ ලොකු විස්තරයක් කළාය.

"ලංකාවෙත් මන් දන්නා විධිහට එහෙමයි සියා. දවස් හතක් ගේ ඇතුලේ කාමරේක තම්බුම් හොදි එක්ක බත් කන්න ඕනේ. ඒ කියන්නේ  සුදුළුණු වලින් හදන සුප් එකක්. පිරිමි මුණ ගැහෙන්න බැහැ. තමන්ගේම පියා  හෝ සහෝදරයෝ වුනත්. රෙදි නැන්ද හරි ඒ කියන්නේ ඩ්‍රයි  ක්ලීනින් කරන කෙනෙක් හරි  වෙන වයසක කෙනෙක් හරි නාවන්න ඕනේ හත් වෙනි දවසේ . දවස් හතක් නාන්නේ නැතිව ඉන්නේ. ඊට පස්සේ ඔය වගේම ලොකු උත්සවයක් ගන්නවා. හුඟක් අය කියනවා එහෙම ගන්නේ ඊට පස්සේ ගෑණු  ළමය පැනල යයිද කියල දන්නේ නැති නිසාලු. මේ රටේ හෙම ලංකාවේ කට්ටිය වුනත් ඕව නම් කරන්නේ නැහැ. එකක්  ඒවා කරන්නත්  බැහැ ඇත්තෙන්ම. පාටිය විතරයි ගන්නේ " මම විස්තර කලෙමි.
"ප්‍රියාන්, අපේ කට්ටිය නම් මෙහෙත් කරනවා. "
"මම ගෙදර ළඟ  මඩුවක ආච්චි එක්ක හිටින කොට තමා ආරංචිය ආවේ. අක්ක ගෙදර ඇවිත්  නැහැ.  මම නැති නිසා එයා තනියම එන්න ඕනේ"
"අනේ ප්‍රියාන් "
ඇය හඬන්නට ආසන්න බව මට වැටහුණි. මම ඇගේ අතක් අල්ලා ගතිමි.
"අමාරු නම් නොකිය ඉන්න "
"නැහැ මට කියන්න ඕනේ. තාත්ත අක්කව  හොයල හොයල ගෙදර ඇවිල්ල. තාත්ත හිටියේ පිස්සුවෙන් වගේ. කවුරුත් කෑවේ නැහැ එදා රෑ. මල්ලිට විතරක් අම්ම කවල. දෙවෙනි දවසෙත් අක්ක නැහැ. අම්ම ඔක්කොම චාරිත්‍ර පැත්තකට දාල මාව ගෙට ගත්ත. ආච්චියි මායි මල්ලියි ගෙදර තියල අම්මයි තාත්තයි පොලිසියටයි දන්නා  හැම තැනටමයි ගිහින්  අක්කව හොයන්න "
"තුන්වන  දවසේ  උදේ .............."
ඇයට තද ඉක්කාවක් ගියේය. මම වහා බෑගයෙන්  වතුර බෝතලය ඇද  ඇගේ හිස පිටුපස ඇල කොට වතුර ටිකක් පෙවීමි .  ඇය දරුණු වේදනාවක් යටපත් කිරීමට තතනන බව මට දැනුනි.
හිස දණහිස් අතර රුවා  ගත්  ඈ හඩන්නට වූවාය.

https://www.youtube.com/watch?v=lcH0AjUvwCQ

(මේ දෙවන කොටසයි. මෙය ප්‍රබන්ධයකි. නම් ගම් සියල්ල මනඃකල්පිතය.)

තුන්වන කොටස  

  

සියාමා 1 - අප හමු වුනෙමු

මහාචාර්ය වරයාගේ දේශනය පළමු කොටස  හමාර වූ පසු මම දේශනා ශාලාව ඇතුළත  තිබෙන දොරින්ම තාරකා භෞතික විද්‍යා පීඨයේ දේශකයන්ගේ කාමරයට ඇතුළු වුනෙමි. මා  පසුපස තවත් සිසුන්ද ඇතුළු වුනි. දේශනය කල මහාචාර්ය එමර්සන් සිසුවකු සමග කතා බහ කරමින් සිටි අතර තවත් ආචාර්ය වරු කීප පොළක්ම විය. ශාස්ත්‍රපති උපාධිය කරන සිසුන්ට හා පීඑච්ඩී කරන සිසුන්ට මේ විශාල කාමරයේ හිඳගෙන කියවීමට හෝ අභ්‍යාස කිරීමට, වතුර ඩිකැන්ටරයෙන් පානය සඳහා වතුර ගැනීමට, කෝපි හෝ තේ කෝප්පයක් බීමට හැකි විය. බොහෝ සිසුන් තමන්ට පිළිතුරු  සැපයීමට අමාරු ප්‍රශ්න මෙහි සිට සාකච්චා කළහ. 

තේ කෝප්පයක් මැෂින් එකට මුදල් දමා ගත් මම එය බීමට  ජනේලය අසලට ගියෙමි. කවුදෝ මා  දෙස බලා  සිටින්නාක් මෙන් දැනුන හෙයින් එදෙස බැලීමි. මට ඇගේ නෙත් ගැටුනේ එවිටය. සුරූපි ආසියානු කාන්තාවක් වූ ඇයට සිනාවකින් සංග්‍රහ කල මම අසල තිබු මාසිකව පළවන භෞතික විද්‍යා සංගමයේ භෞතික විද්‍යා සඟරාව පෙරලුවෙමි. එවිට මද සිනාවක් නගමින් ඇය මා  අසලට  පැමිණ සිට ගත්තාය.  

"ඔයා බ. දේශයට  සම්භවයක් තියෙන අයෙක්ද?"

"නැහැ මම ශ්‍රී ලංකාවෙන් ආ කෙනෙක්, හැබැයි හුඟක් අය අහනවා තමා බ. රටේද  කියල. ඒ කියන්නේ ඔයා බ.... දේශයෙන්  ද? මේ හරියේ ගොඩක් ඔයාලගේ අය ඉන්නවා" මම පැවසුවෙමි. විශ්ව විද්‍යාලය පිහිටි නැගෙනහිර ලන්ඩනයේ එම දේශ වාසින් දශක කිහිපයක සිට මුල්  බැස  ගෙන ඇති නිසා බොහෝ බ =... දේශ සම්භවයක් ඇති පවුල් වල ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් සිටිනු දුටිමි.

"ඔව් ඔයා හරි. ඔයා  උපාධිය පටන් ගත්තේ ගිය අවුරුද්දේද?  අමාරුද"
"ඔව්, සෑහෙන්න අමාරුයි. ආසාවට කළාට. මම ගණිතය  මේ තරමට ගැඹුරට කලේ අවුරුදු  15කට විතර කලින් "

"ඉතින් මතක් වෙනවද? මම අවුරුදු දෙකකට කලින් මැත්ස් වලින් පළමු උපාධිය ඉවර කළේ. මට දැන්මම මතක නැහැ." ඇය  කීවාය.
"මම නම් කලේ විවෘත විශ්ව විද්‍යාලයේ BSc වලට තියෙන ගණිත පාඨමාලා අන්තර් ජාලයෙන් බා ගැනීම. ඒවා කෙරුවාම හොඳ  මතකයක් ආව, අනික මගේ මැත්ස් ඒ දවස් වල හොඳයි. " යයි මම පිළිතුරු දුනිමි.

"එහෙනම් මට ඔයාගේ උදව් ගන්න පුළුවන් " ඈ ඇසක් පුංචි කරමින් පිළිතුරු දුන්නාය. මුස්ලිම් බ..... රටේ  යුවතියක් ලෙස ඇගේ කෙලින් කතා විලාශය හා පැකිලීමකින් තොරව මා කරා පැමිණ කතා කිරීම ගැන පුදුම වුනු මා,
"කිසිම ප්‍රශ්නයක් නැහැ " කියා ඈ සමග දේශනයේ ඉතිරි කොටස සඳහා ශාලාව තුලට ගියෙමි.

ඒ අපේ පළමු හමුවීමයි.

 ඉන්පසු නැවත මා දේශන වලට ගියේ බ්‍රහස්පතින්දා දවසකයි. දේශනයට පමාවී පැමිණි ඈ  මා  ලඟින් අසුන් ගනිමින් සුන්දර සිනාවක් පෑවාය. එදිනද අපි විවේක කාලයේ කතා කළෙමු. ඇය එංගලන්තයට පැමිණ අවුරුදු ගණනක්  බවත් මෙම විශ්ව විද්‍යාලයේම ප්‍රථම ගෞරව උපාධිය ගණිත අංශයෙන් ලබාගෙන ඇති බවත් දැන ගතිමි.   එදින තිබු දේශන දෙකම අවසන් වීමෙන් පසු අප දෙදෙනා එකට එලියට පිවිසුනෙමු.
"ඔයා කොහෙන්ද යන්නේ " මා  ඇසුවෙමි.
"මට 102 බස් එක ගන්න ඕනේ බෙත්නල් ග්‍රීන් යන්න. ඔයා? "
"මම කාරෙකේ ආවේ. මට කෝච්චිය මිස් වුණා . මම පාක්  කලේ එහා පැත්තේ. ඔයාට ඕනේ නම් ලිෆ්ට් එකක් දෙන්නම්. මම සාමාන්‍යයෙන් එන්නේ උමං දුම්රියේ" යි පැවසුවෙමි .
"ඒක හොඳයි අපට එතකොට එකට යන්න පුළුවන් එතනට එනකන්. මම බස් එකේම යන්නම්" පැවසූ ඇය  මා සමග විශ්ව විද්‍යාලයේ ගේට්ටුවෙන් එලියට පිය මැන්නාය.
"මෙයා මොකාට එන්න හදනවද " මට සිතුනි.

එළියේදී අප දෙදෙනා එකට පාර පනින විටත් ඇවිදින විටත් ඇගේ කිසියම් නොඉවසිලි ගතියක් හෝ ඉක්මනින්  මිනිසුන්ට නොපෙනී සැඟවී සිටින්නට යත්න දරන ගතියක් මට පෙනිණි. මුස්ලිම් යුවතියක් නිසා යයි සිතුනද ඇය පැමිණ කතා කල ආකාරය අනුව එසේ සිතීමටද නොහැකිය. පාර මාරු වී මද දුරක් ගිය පසු මා  කාරය නවතා සිටි පාර ආසන්නයට පැමිණ ඇයට සමු දුනිමි. විටින් විට පිටු පස, මග දෙපස බලමින් පැමිණි ඈ එක වරම වේගයෙන් මෙන් පිය මැන්නා ය. ඇය ඇවිද  ගිය වේගය මට පුදුම එලවන සුළු විය.  කිසිවකු ඇය ලුහු බඳින්නාක් මෙනි.

ඊළඟ සති කිහිපයේද ද ඇය මගේ ලඟින් හිඳ ගත් අතර අප දෙදෙනා එකට තේ බිමටත් දේශනා අවසානයේ එකට පිටවීමත් කළෙමු. මෙසේ සති කීපයක් ගෙවී ගිය අතර අප හොඳ අඹ යහළුවන් බවට පත්වී සිටියෙමු. සුදු ජාතික ඇන්ඩ්රු එක් දිනෙක හිමින් සීරුවේ මගෙන් ඇසුවේ අප දෙදෙනා පෙම්වතුන් ද කියායි. මම නැතැයි පැවසුවෙමි.
"ඒකනේ මම දන්නවා උඹ බැඳලා කියල ".
 ඔහු එය දන්නේ කෙසේදැයි සිතු මට,  ඒ පිළිබඳව අප සමග ඉගෙන ගන්නා භෞතික විද්‍යා ගුරිවරියක වන කැරන් ට එය කිවූ බව මතකයට නැගිණි.
"ලස්සන කෙල්ල, මම අහන්නද ඩේට් එකකට " ඔහු ඇසීය.
"ඉතින් අහපන්,  මගේ මොකෝ".  මම මදක් අමනාපයෙන් මෙන් පිළිතුරු දුනිමි.

ඊළඟ දිනයේදී ඇය  මා  සමග කතා කලේ ටිකක් ගස්සා  ගෙනය.
"ඔයා  මගේ මහා භාරකාරයද ?
 "ඇයි?"
"ඔයා ඇන්ඩ්රුට කීවද මාත් එකක් ඩේට් එකකට යන්න  කියල, පිස්සුද?"
"මුගේ හොම්බට එක්ක දෙන්න ඕනේ. මු මගෙන් ඇහුව මම ඔයාගේ පෙම්වතාද කියල. මම නැහැ කිව්වම ඇහුවා ඔයත් එක්ක ඩේට් එකකට යන්නද  කියල. මන් කිව්වා ඕන එකක් කර ගනින් මට මොකද කියල ".
ඇගේ මුහුණ එක් වරම අඳුරු වලා කුලකින් වැසුනාක් මෙන් කිසියම් ශෝකී  ස්වභාවයක් ගත්  බව දුටිමි.
"ඇත්තටම ඔයාට ගානක් නැත්ද ?"
මම මහත් ව්‍යාකූල භාවයකට පත් වුනෙමි.
"මට එයත් එක්ක ඩේට්  එකකට යන්න ඕන නැහැ. මං  එයාට කිව්වා." ඇය  ශෝකී ස්වරයක් ආරුඪ කර ගනිමින් පැවසුවාය.
මම ඇයවද ඇදගෙන දේශනා ශාලා පිහිටි පීඨ ගොඩනැගිල්ලෙන් ඉවතට පැමිණියෙමි.
එම ගොඩනැගිල්ලෙන් පිටතට වන්නට දකුණු අත පැත්තෙන් ශිෂ්‍ය ආපන ශාලාවය. වම් අත පැත්තේ ඇත්තේ විශ්ව විද්‍යාලය තුල තිබෙන පබ්  එක හෙවත් අවන්හලයි. එහි බියර් ආදිය එළියේ ඇති මිලට වඩා අඩු අතර , කෝපි තේ ආදී වෙනත් බිම වර්ගද විකුණති. එහි ඇති ලී බංකු වල වාඩි වී බොහෝ සිසුන් හා ගුරුවරුද සිසුන්ගේ යහළුවන් ද කෝපි හෝ බියර් බොමින් කතා කරමින් සිටීම සුලභ දැක්මකි.

මම කෝපි දෙකකුත් මිලදී ගෙන ඇය සමග අහල පහල කවුරුත් නැති කෙළවරේම බංකුවක වාඩි වුනෙමි.
"මම විවාහකයෙක්" ඇය දෙස එක එල්ලේ බලමින් පැවසුවෙමි.
"මම ඇහුවයැ " ඇය ද එක එල්ලේම පිළිතුරු දුන්නාය.
කීමට දෙයක් නොමැතිව මම මොහොතක් ඇය දෙස බලා සිටියෙමි.
"මට කැරන්  කිව්වා " ඇය සෙමෙන් තෙපළාය.
මා විවාහක සිසුවකු බව ඇය දැන  සිට ඇත.
"ඔයාගේ නම සියාමා නේද " මම ඇසුවෙමි.
මාස දෙකහමාරක් මුළුල්ලේ එකට හිඳගෙන දේශනා වල සිටියත්, එකට පිටව ගියත්, තේ බිබී , දේශනා වලදී ලැබුණු ගණිතමය ගැටළු ආදිය එක්ව  විසඳුවත් ඇගේ නම හෝ මම නොවිසීමි. ඇයද මා  පිලිබඳ පුද්ගලික කිසිම දෙයක් නොඇසූ බවද මට සිහි විනි.
"ඔව්. ඔයා දන්නවනේ ඒක නේද?"
"නැහැ මං  හිතුවා  ඒක වෙන්න ඇති කියල. ඔයා කෝස් වර්ක්  එකක්  භාර දෙනකොට නම ලියල තිබ්බ "
"ඔයාගේ නම ..."
"මට ප්‍රියාන් කියන්න "
"නමුත් ඔයාගේ නම වෙන එකක් නේද "
"නැහැ ඒ මම කෙටියෙන් භාවිතා කරන නම. මේ රටේ නම් හරි කෙටියි නේ. ඔයාට ප්‍රියාන් උච්චාරණය කරන්න පුළුවන් නේ."
"ඔව්. ප්‍රියාන්. මං ඒ නමට ආසයි . ගීතවත් ගතියක් තිබෙනවා."
මා නැවතත් ඇගේ පියකරු මුහුණත්, උරහිස උඩින් දමා තිබු කෙස් කළඹත්  දෙස බැලීමි.
"මම ලස්සනද " මගේ හිත කියෙව්වාක්  මෙන් ඈ ඇසුවාය.
"හරිම" කෙටි පිළිතුරක් දුනිමි.
ඇය සිහින් සිනාවක්‌ පෑවාය. එහි මුදු ගතියට මගේ සිත වෙලෙවි වී ගියේය.
"ඔයාට ආදරවන්තයෙක් ඉන්නවද" මා ඇසුවෙමි.
"BSc එක කරන කොට යහළු වෙලා හිටිය ඇඩම් එක්ක. කළු අප්‍රිකානු කොල්ලෙක්. හොඳ කොල්ලා  "
"ඉතිං  මොකද වුනේ "

"අවුරුදු දෙකක් විතර එයා එක්ක හිටිය. ඒ ගොල්ලන්ගේ ගෙදරත් ගියා"
"ඊට පස්සේ "

"අපෝ එයාලගේ පවුලේ කට්ටිය ප්‍රශ්න පන්සීයක් විතර අහන්න ගත්ත. මගේ ගැන, අම්ම තාත්තා ගැන. ඒක එතැනින්ම ඉවරයි."

"ඒ කියන්නේ ඔයා කොල්ලව හැලුවා. දරුණු ප්‍රාණයක් නේ ඔයා."

"මම දරුණුයි කියනවා නම් කොල්ලෙක් ඩම්ප් කළාට, ඔයා දරුණුයි කියන වචනේ තේරුම දන්නේ නැහැ " ඈ අමනාප වූ සෙයකින් පැවසුවාය.

"නෑ, නෑ මම විහිළුවට කිව්වේ. " කියුවෙමි.

"අද මට අදේවවාදීන්ගේ සංගමේ රැස්වීමකටත් යන්න  තියෙනවා. ඔයා එනවද? " ඈ  මගෙන් ඇසුවාය.

"ඒ කියන්නේ ඔයා  මුස්ලිම් නෙමේ. කොහොමද අදේවවාදීන් එක්ක එකතු වුනේ. මම බුද්ධාගමේ. මම දෙවියන් අදහන්නේ නම් නැහැ. බුද්ධාගමේ කොහොමත් මැවුම්කාර දෙවියෙක් නැහැ. නමුත් මම ඔය මිලිටන්ට් සංගම් වලට බැඳෙන්න අකමැතියි. ඒ ගොල්ල හරියට මුස්ලිම් අයට හෙම රණ්ඩුවට  කතා කරනවා වගේ බනින්නේ. අර හයිඩ් පාක් එකේ හෙම යන වාද මම දැකල තිබෙනවා. ඒ ගොල්ලයි , මුස්ලිම් අයයි, කතෝලික අයයි. " මම කියාගෙන ගියෙමි.

"ඔයාට තේරෙන්නේ නැහැ ප්‍රියාන්" ඇය  කිවාය.
"මොකද මට තේරෙන්නේ නැත්තේ. මගේ ෆේස් බුක් එකේ හෙම නොයෙකුත් ආගම් වල අය ඉන්නවා. ඒ ගොල්ලන්ගේ හිත රිදෙයි කියල මම අදේවවාදී ඒවා මුකුත් දාන්නෙ නැහැ. මම රිචර්ඩ් ඩොව්කින්ස් ට හෙම කැමැති  බව ඇත්ත. නමුත් ඩොව්කින්ස් වලියටමයි යන්නේ. බුද්ධාගමේ අයත් බොහොමයක් අය  දෙවි වරු අදහනවා. හින්දු අය එහෙම. මම අදහන්නේ නැහැ. නමුත් මම මුකුත් කියන්න යන්නෙත් නැහැ.  නිකන් රණ්ඩු  කර ගන්නේ මොකටද? ඒ ගොල්ල ඕන එකක් අදහ ගත්ත දෙන්." මා නැවත ඇය  හා වාද කරන්නට වීමි.
"ඔයා දන්නවද ඔයා මුස්ලිම් නෙමේ නම් ඔයා මිථ්‍යා දෘෂ්‍කයෙක් (infidel) හැටියට සලකනවා කියල.  "
"ඔව් මම අහල තියෙනවා. "
"එතකොට ඒ මිථ්‍යා දෘෂ්ටිකයන්ගේ ගැහැණු උදවිය තමන්ගේ වහලියන් හැටියට ගත හැකියි කියලත්, ඔවුන්ව ලිංගික වශයෙන් යොදා ගැනීමටත් අවසරයි කියලත්  අහල තියෙනවද? "
"නැහැනේ. මන් එහෙම එකක් දන්නේ නැහැ "
"මාව අදේවවාදී සංගමයට අරන් ගියේ ඇනා. අපේ බැච් එකේ හිටියේ. අපි දෙන්න කතා කරනවා නිතරම. ඇඩම් ගෙන් පස්සේ මම ඇනා එක්ක යාළු වුනා. " ඈ එක් වරම පැවසුවාය.

"මොකක්, ඔයා  සම රිසිද ද්වි -ලිංගික ද  (bi-sexual)? " මම විමතියෙන් මෙන් සිනහ වෙමින් විචාළෙමි.
"මම එහෙම ලේබල් එකක්  ගැන කල්පනා කලේ නැහැ. ඒක ස්වභාවිකව වගේ  සිද්ධ වුන දෙයක්. අපි දෙන්න හුඟක් ලං වුණා. මම එයාගේ කාමරයට ගියා. සමහර වෙලාවට හිටිය එකට. එකට ට්‍රිප් ගියා. අපි දෙන්නම තාරකා බලන්න ආසයි . වරු ගණන් ග්‍රිනිච් වල ග්‍රහලෝකාගාරේ තියෙන තණ  පිට්ටනියේ, සවුත්-එන්ඩ්-ඔන්-සී වල වෙරළේ තාරකා පිරිණු රෑ වල ඉඳන් හිටිය.  මොකද? අපේ බංගලා එවුන්ට වගේ ඔයාටත් නලියන ලෙඩක් හැදෙනවද ඒක කිව්වම" ඇය සැරෙන් මෙන් ඇසුවාය.

"අපොයි නැහැ. අර දේශන වල අපි ඉන්න බංකු වලම කෙලවරේ සාමාන්‍යයෙන් ඉඳ ගන්න ඒමි සම රිසි ගැහැණු ළමයෙක්. එයාගේ පෙම්වතිය කොරීන් ඉඳ හිට එනවා අපිත් එක්ක පබ්  යන්නත්. දෙන්නම හරි හොඳයි. මගේ යාලුවෝ. එහෙම  ප්‍රශ්නයක් නැහැ මට. කෝ දැන් ඇනා?".
" ඇනා BSc එක ඉවර වුණාම බෙල්ජියම් ගියා. එයාගේ අම්ම ප්‍රංශ, තාත්තා ජර්මන්. ඉන්නේ බෙල්ජියම් වල. එයාට එහෙ පෙම්වතියක් ඉන්නවා. අපි තවම ඊමේල් වලින් කතා කරනවා. අපි හොඳ යාළුවෝ. හැබැයි මොකද ඔයා  නිකං සමච්චලේට වගේ හිනා වුනේ. " නොසන්සුන් ස්වරයෙන් සියාමා නැවත විචාලාය.

"සමච්චලේටම නෙමේ සියාමා. දැන් බලන්න. විශ්වාස කරන්න අමාරු කතාවක්  ඔයා කියන්නේ.  ඔයා මුස්ලිම් යුවතියක්. බ. දේශය  කියන ටිකක් තද අන්තවාදීන් සිටින රටකින් ඇවිත් ඉන්නේ.  මට මුස්ලිම් යාලුවෝ ගොඩක් ඉන්නවා. තුර්කි අය තමා ඒ අයගෙන් ගොඩක්ම විවෘත කට්ටිය. වැඩිය ආගම  ඔලුව උඩ තියා ගන්නේ නැති. තුර්කි අයට නම් හැම වර්ගයෙම යාලුවෝ ඉන්නවා. බ. රටේ  අය එහෙම කරනවා අඩුයි. ඔයා  මා  ගාවට ඇවිත් කතා කරාම මට හිතුන ඔයා බොරු සබකෝලය නැති කෙල්ලක් කියල. හැබයි ඊට පස්සේ ඔයා  කියනවා ඔයාට කළු අප්‍රිකන් පෙම්වතෙක් හිටියලු.  මං දන්නා දෙමල යුවතියකට කළු පෙම්වතෙක් හිටිය. ඔවුන්ගේ ගෙදරින් හැමදාම ප්‍රශ්න. කොච්චර එංගලන්තේ හිටියත් ඒ දෙමළ අම්මයි තාත්තයි කළු කොල්ලට විරුද්ධයි. ජාතිය පිලිබඳ ප්‍රශ්නය. මට ඇත්තටම හිනා. මොකද ඔවුන් ලංකාවේදී මහ ජාතියේ සිංහලයන් ඔවුන්ට එරෙහිව ජාතිවාදීව කටයුතු කරනවා යැයි කියමින් මෙහිදී කළු පිරිමියෙකුට එරෙහිව තමන් විසින්ම එසේ හැසිරීම නිසා".

"ඉතින් මොකක්ද මට තියෙන සම්බන්ධය " ඇයට තරහ ගොසිනි.

"සියාමා, ඒ දෙමළ  ක්‍රිස්තියානි අය හැසිරෙන්නේ එහෙම නම් ඔයාගේ දෙමව්පියන් කොහොම හැසිරෙනවා ඇත්ද? අනික ඔයා කියනවා ඔය සමරිසි සම්බන්ධයකුත් තිබුන කියල. එහෙම එකක් තිබුන නම් ඔයාගේ දෙමව්පියෝ කොහොම සලකයිද ඔයාට? ඔයාගේ ඔය වගේ වගේ නිදහස් හැසිරීම සම්ප්‍රදායික ඔවුන් මුස්ලිම් දෙමව්පියන් යුවලක් නම්  ඒ දිහා බලන්නේ කොහොමද? "
"විශ්වාස කරන්නා අමාරු කතා තව කොච්චර තියෙනවද ? මගේ දෙමාපියෝ කොහේ හරි ඉඳන් බලන් ඉන්නවා ඇති. නැත්නම් කොහේ හරි ඉපදිලා ඇති ඔයාගේ ආගමට අනුව " ඇය  සෙමෙන් කීවාය.
"අහ් ..සමාවෙන්න සියාමා. ඔයාට එච්චර වයසක් නැති නිසා මට හිතුනේ නැහැ එහෙම දෙයක්"
ඇගේ රවුම් පියකරු නෙත් කඳුලින් බර වුනු මට පෙනිණි. මා  වාද කරමින් කලේ අනවශ්‍ය වැඩක් යයි සිතුනි.
"මට සමා වෙන්න දෙමව්පියන් සිහි කළාට " ඇගේ අතක සුලැඟිල්ල  අල්ලා ගනිමින් පැවසීමි.  ඇය අත වනමින් නැහැ කියන්නාක් මෙන් සංඥාවක් කලාය. ඇය හැඟීම්  සමුදායක් තෙරපා ගනිමින් සිටින බවක් මට වැටහුණි.
නැත. එය දෝරෙ ගලා උතුරා  ගියේය.

ප්‍රථමයෙන් සෙමින් සෙමින් හැඬීම පටන් ගත්  ඇය ඉන්පසු ඉකි ගසමින් හඬන්නට පටන් ගත්තාය.  අසල බංකුවක සිටි යුවතියන් දෙදෙනෙකු නුරුස්නා බැලුම් හෙළුහ. ඔවුන් සමහරවිට මගේ වරදක් නිසා ඇය හඬනවා යයි උපකල්පනය කරන්නට ඇත.  ඒ ලඟම  සිටි සිසු යුවලක්ද අප දෙස බලනු දුටිමි.
"සියා, අපි දිහා කට්ටිය බලනවා. මට තේරෙනවා. මම සොරි කිව්වනේ. අනේ අඬන්න  එපා. අපි නැගිටලා පොඩ්ඩක් ඇවිදිමු."
සියාමා කලේ ඇගේ මුදු දෑත් වලින් මගේ අත් තරයේ අල්ලා  ගැනීමයි. එසේ කරමින් මගේ දෑත මත හිස තබාගත් ඈ සිහින් හඬින් ඉකි බින්දාය. ඇගේ උරහිස් උඩට පහලට සෙලවෙන යුරු මම නිහඬව   බලා සිටියෙමි. මා  දෙස නුරුස්නා  ලෙස බලු යුවතියන් දෙදෙනා එවර බලන්නේ අනුකම්පා සහගත බැල්මකින් බව මට පෙනිණි.  එක යුවතියක් "යූ ඕකේ " යයි දැනෙන ලෙස මුවෙන් ඇඟවීමක්  කලාය. මම එසේ යයි හිස වනමින් සංඥා කලෙමි.
එක්වරම නැගී සිටි සියාමා "අපි යමු කීවාය". මම ඇය දෙසට ගොස් ඇගේ බඳ වටා අත යවා මා  දෙසට ලං කර ගතිමි. එය බලා  පොරොත්තු වූවාක්  මෙන් ඈ  මගේ උරහිසට හිස තබාගෙන හේත්තු වී ගෙන ඉවතට පිය මනිමින්,
"මට දේශන වලට  යන්න  බැහැ."යි  සෙමින් කනට කොඳුලාය.
"ඔයාව ගෙදර ඇරලන්නද" මම ඇසුවෙමි.
"එපා. මම පුස්තකාලෙට යනවා. ඔයා දේශන වලට යන්න. දැන් පරක්කුත් වෙලා. අනික මරේ කැමති නැහැ පරක්කු වෙලා එනවට. ඒක අමාරු විෂයනේ "
මහාචාර්ය කා..... මරේ යනු නාසාහි කැසිනි නැමති සෙනසුරු ග්‍රහයා  බලා ගිය යානයේ මෙහෙයුම් මණ්ඩලයේ සිටි තාරකා විද්‍යඥයෙකි.  සෞර ග්‍රහ මණ්ඩලය හා සුර්යයා ගැන ඉගැන්වීම කල ඔහු තරමක් තද ගති ඇත්තෙකි. පමාවී එන විට ඔහුගේ ඇහි බැම  ඉහල යයි.
"ප්‍රශ්නයක් නැහැ. ඔයා අඬපු  විධිහට මට ඔයාව දාල යන්න හිතෙන්නේ නැහැ. "
අපි දෙදෙනා අලුතින් ගොඩ නැගූ පුස්තකාලයට පිවිසුනෙමු. ශිෂ්‍යයන් විභාග කාලයේ පාඩම් කිරීමට යොදා ගන්නා කුටියක් වැනි දෙපැත්තම වැසුන කියුබිකල් එකක ඇය හිඳ  ගත්තාය.
"ඔයා ඉවර වෙලා එන්න. ඔයා මතක් කරපු හින්දම නෙමේ මට ඇඬුනේ. මම හැමදාම අඬන කෙනෙක්. ඉගෙන ගන්න වෙලාව  ඇරුනහම"
ඇය ඉන්පසු තාරකා ගැන ලියු පොතක් පෙරලා ගත්තාය.
ඇගේ හිස සෙමෙන් පිරිමැද මම එතනින් නික්මුනෙමි.

මින් පසු මට ලියන්නට වෙන්නේ  ඉදිරි මාස හත අට මුළුල්ලේ ඈ කිවූ ඇගේ ජිවිත කතාවේ දුක්මුසුම කොටස්ය. අප හමුවූ තැන් ගැන සුන්දර මතකයන් නොවේ. ඒවා දුක්බර මතකයන් පමණි.

..............................
(මේ පළමු කොටසයි. මෙය ප්‍රබන්ධයකි. නම් ගම් සියල්ල මනඃකල්පිතය.)


දෙවන කොටස 

සිරිසා යනු වමට පරම්පරාවකින් පසුව ලැබුන ජයක්. නමුත් සමාජවාදීන්ට අපහසුම කාර්යය ඇරඹෙන්නේ චන්ද දිනට පසුදා. සෙබස්තියන් බජන්සමග ස්ටදිස් කූවෙලකිස් - 5

// කූවෙලකිස් සිරිසා  හි මධ්‍යම කාරක සභාවේ සාමාජිකයකු මෙන්ම එහි වාමාංශික වේදිකාවේ ප්‍රධානතම නායකයෙකි. ඔහු දැනට ලන්ඩනයේ කිංග්ස් කොලේජයේ උගන්වන අතර "කාන්ට්  ගේ සිට මාක්ස් දක්වා දර්ශනවාදය සහ විප්ලවය" නමැති පොතේ කතුවරයාද වෙයි.  එසේම "ලෙනින් නැවතත්", "නුතන මාක්ස්වාදයට විවේචනාත්මක සහයක් "   පොත්වල සම කතුවරයායි."වර්සෝ පොත්" වෙබ් අඩවියේ කතුවරයා සේම "ඓතිහාසික භෞතික වාදය " සඟරාවේ කතෘ මණ්ඩලයේ සේවය කරන සෙබස්තියන් බජන් "ජැකොබින්"සඟරාව සඳහා   කූවෙලකිස් සමග සම්මුඛ සාකච්චාවක් කළේය.//

ඔබට "වමේ වේදිකාවේ " ප්‍රධාන ප්‍රකාශකයෙකු වන  පනගියෝටිස් ලෆද්සානිස්  ගැන කියන්න පුලුවන්ද ටිකක්?

ඔව්, ඔහු ප්‍රධාන පෙලේ කෙනෙක්. මේක ශක්තියක් වගේම දුර්වල  කමක්.  සිරිසා කියන්නේ නායකයෙකු වටා බිහිවුන එහෙම නැත්නම් නායකයා මධ්‍ය ලක්ෂය කර ගත්ත පක්ෂයක්, නමුත් එහි (සිරිසා හි) ප්‍රධාන කොටසක් වන  "වමේ වේදිකාව" (Left Platform), හරියටම කිව්වොත් "වමේ ධාරාව "(Left Current)  පුද්ගල - මධ්‍ය  සංවිධානයක්.  ඇත්ත වශයෙන්ම ඇන්ටොනිස් ඩුවනෙලොස් (DEA   හි) ප්‍රමුඛ කෙනෙක් තමා , නමුත් ජාතික තලයේදී ලෆාද්සනිස් ඉතා වැදගත් භූමීකාවක සිටිනවා. ලෆාද්සනිස් කියන්නේ ඒකාධිපතිවාදයට එරෙහි සටනේදී ඉදිරිපෙළ සිටි ක්‍රියාධරයෙක්. ඔහු ඒකාධිපති පාලන කාලය මුළුල්ලේම අත් අඩංගුවට පත් නොවී බේරී සිටි, ගණනින් දහයටත් අඩු තරුණ කොමියුනිස්ට් කේඩරයන් ගෙන් කෙනෙක්. ඒ පරම්පරාවේ සිටි ඉතාමත් දුර්ලභ  ගණයේ කේඩරයෙක්.

ඔහු 1970 දශකයේ හා 80 දශකයේ KKE එකේ ඉදිරියට පැමිණුනා. පොලිටි බියුරෝ එකේ සාමාජිකයෙක් වගේම KKE හි 1973 සිට 1989  සිටි ඓතිහාසික මහා ලේකම් හරිලඔස් ෆ්ලොරකිස් ගේ ලඟින්ම සිටි කෙනෙක්. 1991 විභේදනයේදී  දී ප්‍රධාන තැනක් ගනිමින් ඔහු පක්ෂයෙන් අයින් වුනේ නායකයන් බොහෝ දෙනෙකු සමග .

ලෆාද්සනිස් ගේ විශේෂත්වය තමා අනිත් අය දකුණට පාවෙද්දී, වඩාත් විස්තර කර කියනවා නම්, හුඟ දෙනෙක් සිනස්පිස්මොස් හා සිරිසා  අත හරිද්දී , ද්‍රගස්කිස් වගේ අය වඩාත් දක්ෂිනාංශික ස්ථාවරයක් ගනිද්දී, ලෆාද්සනිස්  ප්‍රබල මාක්ස්වාදියෙකු වෙමින් නමුත් ස්ටලින්වාදයෙන් තීරණාත්මක ලෙසින් වෙන්වීමයි. (එසේම අපි මතක් කර ගන්න  ඕනේ ඔහු 1970 හා 1980 අවධි වල වසා දැමුණු ගේට්ටු පිටුපස සිටි KKE නායකත්වය තුල සෝවියට් දේශය දැඩි ලෙස විවේචනය කල අයගෙන් කෙනෙක් ලෙස.)

ඒ කාලේ KKE එක තුල සිටි හුඟක් අය සැක  කළා ලෆාද්සනිස්  රහසිගත යුරෝකොමියුනිස්ට් වාදියෙක් කියල. ඔහු ග්‍රම්චිව ගැඹුරින් කියවා ඇති බව ප්‍රසිද්ධ රහසක්. නමුත් මේ විස්තර සියල්ල ඉතා සැඟවුණු ආකාරයෙන් පැවති  අතර ඔහු එළිපිට පක්ෂයේ නිත්‍යානුකුල ස්ථාවරය ට පක්ෂව සිටියා . 

ග්‍රීක මාධ්‍ය මගින් ලෆාද්සනිස් ව හඳුනාගෙන පහර ගසන්නේ ඔහු දැඩි මතධාරියෙක් වශයෙන් හැඳින් වෙන නිසා. දක්ෂිනාංශය හා පවතින ක්‍රමයට පක්ෂ බලවේග ඔහුට වෛර   කිරීමට කැමති අතර නිරන්තරයෙන් ගර්හාවට පත් කරනවා. ඔහුව පෙන්වන්නේ යුරෝ-විරෝධී මහතා (Mr Anti-Euro)  සහ යුරෝ සංගමයෙන් කඩාගෙන යන සිරිස කාරයා (Mr Break-with-the-EU of Syriza) යනුවෙන්.  ලඟම  උදාහරණයකට ගත්තොත් සිරිස හා ඩිමාර් (Dimar) අතර සාකච්චා බිඳ වැටුණු ගමන්ම වගේ ප්‍රධාන දිනපතා පුවත් පත වන "ටා  නෙයා"  (Ta Nea) නම සඳහන් නොවන කතුවැකියක් ලිව්වා මෙහෙම නම් කරලා  "ග්‍රීක වැසියනි, පරිස්සම් වන්න. ඔබ සිප්‍රස් ට චන්දය දුන්නම, පක්ෂය සැබවින්ම පාලනය කරන්නේ ලෆාද්සනිස්".

යමෙක් වටහාගත යුත්තේ මාධ්‍ය සහ දේශපාලන ප්‍රභූ පන්තිය මෙන්ම අධිපති පන්තිය සිරිසාට මෙපමණ සතුරු වන්නේ, සිරිසා තුල ඉතා ප්‍රබල වමේ ධාරාවක් තිබෙන නිසා බව. සිප්‍රස් මේ ගැන දැඩි අවධානයකින් සිටිය යුතුයි. මේ නිසා තමා පත්තර හෙඩිම්  වල කියන්නේ "සිප්‍රස් , පපන්ද්රොව් කළා  වගේ කරන්න " යනුවෙන්. ඒ කියන්නේ අභ්‍යන්තර විරෝධතාවයන් මුලිනුපුටා දමා නියම නායකයෙක් වන්න. ඒ කියන්නේ පිස්සු වාම වාදීන් (loony leftists)  හා දැඩි මතධාරීන් එලවා  දමන්න.

අපි KKE එක ගැනත් මතක් කරපු නිසා පොඩ්ඩක් කතා කරමුද ඒ ගැන, මොකද ජනතාව කුතුහලයෙන් සිටිනවා ඒ ගැන. කොයි තරම් දුරට ඔවුන්ගේ දේශපාලන ස්ථාවරය බුද්ධිමත් ද, තාර්කිකද ? එහෙම නැත්නම් මේ සිය දිවි නසා ගැනීමක්ද?

මං  හිතන්නේ දෙකම.  KKE දැනට යෙදෙවී සිටින්නේ පක්ෂ මැෂිම ක්‍රියා කර තබා ගැනීම් කාර්යයේ, පක්ෂය මේ දේශපාලන ගංගාවේ ගිලෙන්නේ නැතුව උඩ තබා ගන්න එක. ඒ ගොල්ලන්ගේ සිහිනය තමා 2009 තිබු තත්වයට යාම ඒ කියන්නේ වමේ රැඩිකල් දේශපාලනයේ වඩාත්ම බලපෑම් කල පක්ෂය වීම. ඔවුන්ට ඕනේ 7-8% චන්ද ප්‍රමාණයක් හා සමහර අංශයන් (දේශපාලනිකව) හැසිරවීමට .

මේ පක්ෂයේ ක්‍රියාකාරී යාන්ත්‍රණය  හුගක් දක්ෂිනාංශිකයි, ඒ නිසා KKE හි අභ්‍යන්තර ස්වභාවය හා "තුන්වෙනි කාල  පරිච්චේදය " (Third Period) වැනි වාගාලංකාර සමග ලොකු පරතරයක් ඇති කර තිබෙන අතර KKE හි මතු පිට පෙන්වන බොරු ආටෝපයත් එයයි.   (The Third Period is an ideological concept adopted by the Communist International (Comintern) at its Sixth World Congress, held in Moscow in the summer of 1928. - wikipedia)

මේ දේශනා වල විප්ලවවාදී වගාලංකාර වල, සමාජවාදය, වැඩ කරන පන්තිය, වැඩකරන ජනතා  බලය ආදිය ගැන  නිරන්තරයෙන් සඳහන් කරන මුත් KKE සහමුලින්ම අකර්මණ්‍ය වෙලා හිටියේ පසුගිය අවුරුදු කීපයම.
ඔවුන් ඉතා මුලික මට්ටමේ ජනතාව රැස්  කිරීමේ ක්‍රියාවලීන්ට සැම විටම විරුද්ධ වුණා. 2011 වසන්තයේ පැවති නගර චතුරශ්‍ර අත් කර ගැනීමේ ව්‍යාපාරයට ඔවුන් පිස්සුවෙන් මෙන් විරුද්ධ ව කටයුතු කලේ එය කොමියුනිස්ට් විරෝධී කුමන්ත්‍රණයක් යයි කියමිනුයි. ඒ නිසා මෙය මුලික වෙනස් කම් වලට අකමැති දැඩි දක්ෂිනාංශික (මෙයින් අදහස් කරන්නේ වාමාංශයේ දක්ෂිනංශය) පක්ෂයක් .

මේ ඓන්ද්‍රිය ලෝක දැක්මක්ද? නායකත්වයේ ඒකාධිපතිවාදී බලයෙන් නෙමේද මේ වගේ දෙයක් බලයෙන් පවරන්නේ?

බලයෙන් පවරලා තමා , නමුත් KKE එකේ ශක්තිමත් යාන්ත්‍රණයක් තිබෙනවා වගේම ඔවුන් සාදා තිබෙන්නේ ඉතා සංවිධිත පක්ෂයක්. ඔවුන් කිසි කම්පාවක් නැතිව සියලුම විරුද්ධ මත දරන්නන් එළවා  දමා පක්ෂයේ බලය  තබාගෙන සිටින්නේ. මම සැක කරනවා ලඟදි එන මැතිවරණ වලින් ඔවුන් දුර්වල ප්‍රතිඵල ගත් විට එයින් දැඩි බලපෑමක් ඇති වේවි කියල.

ඔවුන්ගේ අවසන් වරට 2013 අප්‍රේල් මස පැවැත්  වූ සම්මේලනයේදී තදබල අභ්‍යන්තර ප්‍රශ්න පැවතියත්, නායකත්වය ඒවා දුරු කිරීමට සමත් වුන නිසා මම හිතනවා  හැම දෙයක්ම තීරණය වන්නේ ඉදිරියේ ඇතිවන තත්වය මත කියල. KKE  හි සම්පුර්ණ දැක්ම හා අන්තවාදී වමේ කොටසක් සූදු කෙලින්නේ සිරසාහි අසමත්කම හා පාවාදීම වේය සිතමින්.  තමන්ගේ ස්වයංසන්තර්පණය සඳහා අනාවැකියක් සමගම, ඔවුන් ඉල්ලා සිටිනවා එය.

මේ දෘෂ්ටිකෝණය කිසියම් භූමිකාවක් රඟ  පෑව සහ අපි එය සලකා බැලිය යුතුයි.මම කියන්නේ නැහැ සිරිසා නායකත්වය තමන්ගේ වගකීම් වලින් නිදහස් කළ  යුතුයි කියල.   කාරණය තමා  මේ බලවේග තමන්ට හැකි සැම  දෙයක්ම කලා සිරිසා කොන් කරන්න රැඩිකල් වාමාංශික බලවේග වලින්, මේ නිසාම දේශපාලන ස්ථාවරයේ යම් මැදහත් වෙනස් වීමක් සහ පක්ෂයේ ප්‍රවේශයේ වෙනසක් සිදු වුනා.

(ඔවුන් - KKE සහ අන්තවාදී වාමාංශය) දාල තිබෙන ඔට්ටුව තමා සිරිසා ඉදිරියේදී ලබන පරාජය හමුවේ ජනතාව වඩා රැඩිකල් වෙලා ඔවුන් තමන්ව ප්‍රති-සංශෝධනවාදී මායාවෙන් මුදා ගැනීම කියල, නමුත් ග්‍රීක සමාජය මෙය සම්පුර්ණයෙන්ම  ප්‍රතික්ෂේප කරලා තියෙන්නේ. ඔවුන් ඇත්ත ඇති සැටියෙන් දකිනවා මේ ඇවිල්ල සම්පුර්ණයෙන්ම වගකීම් විරහිත ඉතාමත් උම්මත්තක ස්ථාවරයක් කියල. ප්‍රතිඵලය තමා බලවේගයන් නාස්ති කිරීම. එය වෙනස් වෙන්න පුළුවන් ඉදිරියේදී තත්වය වඩාත් උණුසුම් වුනොත්.


(සිරිසා හි  ජයග්‍රහණයෙන් ඉහත වාක්‍යය නිවැරදි බව ඔප්පු වුනි - පරිවර්තක )

සිරිසා යනු වමට පරම්පරාවකින් පසුව ලැබුන ජයක්. නමුත් සමාජවාදීන්ට අපහසුම කාර්යය ඇරඹෙන්නේ චන්ද දිනට පසුදා. සෙබස්තියන් බජන්සමග ස්ටදිස් කූවෙලකිස් - 1
සිරිසා යනු වමට පරම්පරාවකින් පසුව ලැබුන ජයක්. නමුත් සමාජවාදීන්ට අපහසුම කාර්යය ඇරඹෙන්නේ චන්ද දිනට පසුදා. සෙබස්තියන් බජන්සමග ස්ටදිස් කූවෙලකිස් - 2
සිරිසා යනු වමට පරම්පරාවකින් පසුව ලැබුන ජයක්. නමුත් සමාජවාදීන්ට අපහසුම කාර්යය ඇරඹෙන්නේ චන්ද දිනට පසුදා. සෙබස්තියන් බජන්සමග ස්ටදිස් කූවෙලකිස් - 3
සිරිසා යනු වමට පරම්පරාවකින් පසුව ලැබුන ජයක්. නමුත් සමාජවාදීන්ට අපහසුම කාර්යය ඇරඹෙන්නේ චන්ද දිනට පසුදා. සෙබස්තියන් බජන්සමග ස්ටදිස් කූවෙලකිස් - 4