නැවත ආවොත් පරණ රෙජීමයන්

"සිහසුනට තරඟ වැද" නමින් බ්ලොග් කරුවන් දෙදෙනෙකු විසින් සාර්ථක ලෙස සිංහලට පරිවර්තනය කරන ලද ජෝර්ජ් මාර්ටින්ගේ  ගේ කෘතිය, එච්බීඕ  හා ස්කයි ඇට්ලන්ටික් රුපවාහිනියේ ගේම් ඔෆ් ත්‍රෝන්ස් (Game of Thrones) නමින් ප්‍රදර්ශනය වෙයි.

මෙහි මුල් කොටසේ සේර්සෙයි ලැනිස්ටර් නමැති රැජින රජුගේ ප්‍රධාන සහායක වන (අගමැති වැනි තනතුරක්) නෙඩ්  ස්ටාර්ක් ට රජකම ගැනීමට අවුරුදු 14 කට කලින් තිබු අවස්ථාවේ එසේ කරන්නට තිබු බවත් එය නොකිරීමෙන් ඔහු විශාල වරදක් තමන්ට කරගත් බවත් පවසයි. එහිදී නෙඩ් එයට එකඟ  නොවෙයි. එහිදී ඇය යලිත්  මෙසේ පවසයි. "When you play the game of thrones, you win or you die. There is no middle ground." "ඔබ සිහසුනට තරඟ  කරන ක්‍රීඩාවේදී එක්කෝ ඔබ දිනනවා නැත්නම් මැරෙනවා. මැද මාවතක් නැහැ. "

මගේ යහළුවෙකු මම මේ දිනවල පවතින දේශපාලන උණුසුම ගැන නිහඬව සිටින්නේ මන්ද යයි විමසා ඒ පිළිබඳව අවම වශයෙන්  බ්ලොග් ලිපියක් වත්  නොලියන්නේ මන්දැයි ප්‍රශ්න කළේය.  කිසිම දේශපාලන පක්ෂයට කෙලින් ම සහය පල නොකිරීමේ හේතූන්  කිහිපයක් ඇති නිසා  එසේ නොකරන බව මම පැවසුවෙමි. ඉහත කී ලෙසින්ම මැද  මාවතක් ඇත්තටම තිබේද යන්න මට ඇති ප්‍රබල ප්‍රශ්නයකි.

එහෙත් අගෝස්තු 17 බලයට එන්නන් විසින් පොරොන්දු විය යුතු දෙයක් තිබේ.ඒ දැනට ඇතිවී තිබෙන මේ නිදහස සුරැකීමයි.

ගිය වසරේ අගෝස්තුවේ රාජපක්ෂ රජය තිබූ  කාලයේ මම පවුලේ අය  සමග ශ්‍රී ලංකාවට ගියෙමි. අපි පානදුර අසල හෝටලයක සතියක් පමණ නතරවී සිටි අතර ඒ අතර වාරයේ කොළඹට  පැමිණ, පසුව දුම්රියෙන් නැවත හෝටලයට යාමට කොටුව දුම්රිය පළට පැමිණියෙමු. එසේ කලේ මාත්  දරුවනුත් දුම්රියේ යාමට ඉතා කැමැත්තක් දැක්වීමත් දුම්රිය වල ඡායාරුප ගැනීම මගේ විනෝදාංශයක් වූ නිසාත්ය.

මම ඡායාරූප  ගනිද්දී ඒ දෙස අර දුම්රිය පලවල සුදු ඇඳගෙන මහන්තත්ත ලීලාවෙන් සිටි එකෙක් ඒ  දෙස බලා  සිටියේය.  වැඩ කරන පෝටර්ලා හා මගීන්ට ලොකු කම් පෙන්වමින් තමන් මහා ලොකු රස්සාවක් කරන බව දක්වමින් හැසිරෙන මේ සුදු ඇඳගත් නිලධාරීන්  දුම්රිය ස්ථානාධිපතිගේ සහායකයන් හෝ ටිකට්  විකුණන අය  විය යුතුය. මේ තැනැත්තා ඉන්පසු තවත් පොලිස් නිලධාරීන් දෙදෙනෙකුද ඇදගෙන එතනට පැමිණියේය.

එක පොලිස් නිලධාරියෙකු මගෙන් ප්‍රශ්න කළේය. ඔහු මගෙන් මා  ජන මාධ්‍යවේදියෙකු ද, දුම්රිය ස්ථානයේ ඡායාරුප ගන්නේ මන්ද? කුමන පත්‍රයකට මේවා යවන්නේද? සුදු කාන්තාව මොන එන්ජිඕ එකේද යනුවෙන් ප්‍රශ්න කීපයක්ම ඇසීය. සුදු ඇඳගත් උද්ධච්ච්යා සහ තවත් පොලිස් නිලධරයෙකු මදක් ඈතින් තර්ජනාකාරී ලෙස  අප දෙස බලා සිටියහ.  මම නිවාඩුවකට පැමිණි අයෙකු බවත් කාන්තාව මගේ බිරිඳ බවත් ඒ අසල සිටින්නේ දරු දෙදෙනා බවත් කීවෙමි. මම දුම්රිය එන්ජින් වල පින්තුර ගැනීම විනෝදාංශයක් වශයෙන් කරන බවද පැවසුවෙමි.  ඔහු ඉන්පසු කිවේ මෙවැනි කතාවකි. "අප හිතුවේ ඔයා මාධ්‍යවේදියෙක් කියල. ඕකුන්ට මේ මහත්තුරු පැත්ත පළාතේ එන්න දෙන්නේ නැහැ. ළඟදී  ආපු දෙතුන් දෙනෙකුට දුවන්න දුන්න." ඒ සිද්ධිය වෙබ් පුවතකින්  දුටු බව මට මතක් විනි. මගේ බිරිඳද ඔහුට හඳුන්වා දී මගේ ගමන් බලපත්‍රය පෙන්වීමට සැරසුනෙමි.

එය නැවත් වූ ඔහු ඉන්පසු සුහදශීලීව  කතා කර මට පරිස්සමින් හෝටලයට යන ලෙස දැන්වුවේය. අනිත් දෙදෙනා නික්ම ගියත් අප දුම්රියට නගින තුරු ඔහු ඒ අසල සිටියේය. "ලංකාවේ ජන මාධ්‍යවේදීන්ට ගිය කලක් " යයි මට සිතුනි. 

ඉන්පසු සිදුවුයේ තරමක් අදහා ගත නොහැකි දෙයකි.   එතනම සිටි අයෙකු දුම්රියට නැග මමත් බිරිඳත් අතරින් හිඳ ගත්තේය. දරු දෙදෙනා අනිත් කෙළවරේය. බිරිඳ එතනම ළඟ  සිටි තවත් ජර්මන් කාන්තාවක් හඳුනාගෙන සංවාදයක යෙදුනාය. අර තැනැත්තාද ප්‍රශ්න රාශියක් මගෙන් ඇසුවේය. මගේ වගතුග ඉන්නේ කොහෙද රැකියාව කුමක්ද වැනි ප්‍රශ්නයි. සිවිල් ඇඳුමින් සිටි කෙනෙක් මෙවැනි ප්‍රශ්න අසන්නේ මන්ද යයි සිතුනද මම ආචාරශීලිව පිළිතුරු දී ඔහු  සමග කතාවට වැටුනෙමි. ඒ අතර දුම්රිය පසු කර යන  ස්ථානයක පොලිසිය පෙන්වමින් එහි ඇති සම්බන්ධතාවය ගැනද ඔහුට පැවසුවෙමි. ඉන්පසු ඔහු වඩාත් මිත්‍රශීලිව මා  සමග කතා කළේය. ඔහු කිවේ ඔහු කොතලාවල ඩිෆෙන්ස් ඇකඩමියේ වැඩ කරන බවයි.

 සුපුරුදු ලෙස දුම්රිය ගමනාන්තයට නොගිය අතර දෙහිවල හෝ රත්මලාන හරියෙන් එය නතර කෙරුණි. හේතුව මා දන්නේ නැත. මිනිස්සු රස්තියාදු වන්නේ එලෙසය. මිට කලින් නුවර ගිය ගමනකදී දුම්රිය පේරාදෙණියෙන් ඉවරවි අපට කාරයක් ගෙන්වාගෙන යාමට සිදුවුණි.  දුම්රිය නැවතුන තැනින් අපට ත්‍රීවිල්  හෝ බස් ගත හැකි තැනක් පෙන්වූ මේ තැනැත්තා නික්ම ගියේය. 

නැවත  හෝටලයට ගිය පසු මම මේ සිද්ධිය යහලුවෙකුට පැවසුවෙමි. ඔහු කිවේ ඒ ගෝඨා ගේ ඔත්තුකරුවෙකු බවයි. රටක ඔත්තු සේවාවන් තිබීම සාමාන්‍ය  දෙයකි. නමුත් සාමාන්‍ය මිනිසුන් පසුපසත් එවැනි අය යවන්නට තත්වයක් තිබෙනවා  නේදැයි ඇසූ  විට "උඹ සාමාන්‍ය  එකෙක්යැ. පිටරට ඉඳන් උඹල මොනවට එනවද කවුද දන්නේ " යයි සමච්චලයට මෙන් කිවූ ඔහු,  "දැන් ලංකාව සැහෙන්න දියුණුයි නේද?"  කියා ඇසීය. "උඹ දියුණුව මනින්නේ මිනිස්සු පසු පස යන  පොලිස් ඔත්තුකරුවන්ගේ ගානටද " කියා ඇසීමි. ඔහු කිවේ ලංකාවේත්  දැන් පිටරට වගේ හොඳ  ඔත්තු සේවයක් තිබෙන බවයි. මම ඔහුට කිවේ උඹලට නිදහස නැතිවී ඇති බව උඹලාටම  නොතේරෙන බවත් ඒ බව ලියන ජන මාධ්‍යවේදීන් ගුටි කන බවත්ය. ඊට කලින් කීප දෙනෙකු අතුරුදහන්විද තිබෙන බව ඔහුට මතක් කර දුනිමි.    

මේ මා අත්දුටු සිදුවීම්  මාලාවක එකක් පමණි. 

මම කිසිම දේශපාලන පක්ෂයකට චන්දය දෙන්නට හෝ දෙන්නට එපා යයි කාටවත් කියන්න යන්නේ නැත. නමුත් පරණ කට්ටිය නැවත එනවා නම් හෝ අලුත් කට්ටියක් එනවා නම් දෙගොල්ලම මිනිසුන්ගේ නිදහස රැකිය යුතු බව මගේ හැඟීමයි. එය වඩාත් හොඳට ඉටු කරන කොටසට චන්දය දීම වඩා  උචිත නොවේද?  එහෙම කොටසක් සිටිනවාද? 

++++++++++++++++

පහත පලවන්නේ එදා මා ගත්  දුම්රිය එන්ජින් වල ඡායාරූපයි.

 

කියුබාව ගැන කීමට ප්‍රථම - නැගෙනහිර ජර්මනියේ නිවෙස්

කියුබාව ගැන ප්‍රථම ලිපියෙන් මා  කීමට උත්සාහ  කලේ කියුබාවේ වෙනස්වීම සඳහා පදනම වැටුනේ මින් අවුරුදු ගණනකට  පෙර මිස දයාන් ජයතිලක හෝ වත්පොතේ (මෙය රසිකලොජි ගෙන් උපුටා ගත් වචනයකි,  ෆේස්බුක් යන්න මින් අදහස් වේ.) තිබූ  කළු ඇමෙරිකානු ජනපති කෙනකු හා ලතින් ඇමෙරිකානු පාප්  තුමෙකු හිටියාට නොවන බවයි.  වෙරෝනාහි දී හමුවූ යහළුවෙකු කිවේ කැස්ත්‍රෝ දැන් රාජකීය දෛවඥයා කර ඇති බවයි.
රාවුල්  කස්ත්‍රෝ වසරකට පමණ පෙර සිට කියුබානුවන්ට තමන්ගේ නිවෙස් මිලට ගැනීමට, විකිණිමට, බදු දීමට මෙන්ම කුලියට දීමටද අවස්ථාව උදා කර දුනි. මින් උදම් වැටුණු එක්තරා  බීබීසී  (සිංහල අංශය නොවේ.) වාර්තාකාරයෙකු ලීවේ කියුබාව ප්‍රාග්ධනය එකතු කිරීමට ඉඩදී ධනවාදයේ අඩිතාලම දමා ඇති  බවයි.  මේ අතර මගේ තවත් මිතුරෙකු  මම "සමාජවාදී ගම " ගැන ලීයූ  ලිපිය ගැන විමසමින් නැගෙනහිර ජර්මනියේ එවැනි නිවෙස් තිබුනා දැයි  විමසීය.  බොහෝ අය  සිතා  සිටින්නේ නැගෙනහිර ජර්මනිය සමාජවාදය යටතේ ෆ්ලැට් හෙවත් තට්ටු නිවාස  සමුහයක් පමණක් තිබූ  රටක්  ලෙසය. මෙය යම් පමණකට සත්‍ය මුත් එම තට්ටු නිවාස බොහොමයක් ඇත්තේ නගර බදවය. ඒවා  සමාජවාදී හෝ ධනවාදී ඕනෑම රටක ඇත.

පහත පින්තුර බෙන්ස්හවුසන් නමැති තුරින්ගියා ප්‍රදේශය ඇති ගමක නිවාසය. දැන් ජර්මනියේ වුවත් වසර 25 කට කලින් මෙය නැගෙනහිර ජර්මන් ගමකි. මේ නිවෙස්  අලුතින් තීන්ත ගා  පිළිසකර කර තිබෙන මුත් (ජර්මන්වරු මෙය නිතර කරති ) සාදා  තිබෙන්නේ බොහෝ කලකට පෙරය. මේවා සමාජවාදී (යයි කිවූ) නැගෙනහිර ජර්මනිය තිබූ  කාලයේ සිටම පැවත එයි. සමහර නිවෙස් ඊටත් වඩා  පරණය. සමාජවාදී ජර්මන් රජය ඒවා රජයට පවරා  ගත්තේ නැත.  ඒවායේ මුල් අයිතිකරුවන් හෝ ඔවුන්ගේ දරුවන් තවමත් මේ නිවෙස් වල  ජිවත් වෙති.
මා  පින්තූර  රාශියක් ගත්තේ මේ බොහෝ වැසියන්ට තමන්ගේ ම නිවෙස්  තිබූ  බව කියන්නටය. සමාජවාදී හංගේරියාවේ, යුගෝස්ලාවියාවේ (ස්ලවේනියා - ජිජැක්  , සර්බියා , බොස්නියා ආදී රටවල් ) චෝකොස්ලවේකියාවේ මේ තත්වයම පැවතුනි. අයිතිකරුවන් මියගිය හෝ සොයා ගත නොහැකි නිවෙස්  රජයට පවරා  ගැනුනි.
මේ අනුව කල්පනා කලයුතු වන්නේ කස්ත්‍රෝ මෙය නොකළේ මන්ද යන්න හා රවුල් කස්ත්‍රෝ තමන්ට බලය ලැබූ ගමන් මෙවන් ප්‍රතිපත්තියක් ක්‍රියාත්මක කලේ ඇයිද යන්නත්ය.

මෙය දෙවන ලෝක යුද්ධයට කලින් තිබු නිවසකි. (පැරණිතම නිවසක් ) 

කියුබාව සමාජවාදීද 1?

ෆිදෙල් කැස්ත්‍රෝ කියුවා  යයි කිවූ දෙයක් මේ දිනවල අන්තර්ජාලයේ සැරි සරයි. ඒ ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදය කියුබාව සමග තානාපති සම්බන්ධතා පටන් ගන්නේ ලතින් ඇමෙරිකානු පාප් තුමෙකු හා කළු ඇමෙරිකන් ජනාධිපතිවරයෙකු යටතේ බවට ඔහු අනාවැකියක් පළ  කල බවයි. මෙය ප්‍රචලිත වන්නේ ෆේස්බුක් හි  සංසරණය වන පින්තුරයක් ආධාරයෙනි. මේ මහා අනාවැකිය කියා ඇත්තේ 1973 දීලු.   බිබීසී ලෝක සේවයේ අපේ මිතුරු සරෝජ් පතිරණ මේ පින්තුරයට ඇලුණු තවත් මාධ්‍යවේදියෙකි. ඔහු විසින් උත්පත්තියෙන්  සමාජවාදී, ලතින් ඇමෙරිකානු ගරිල්ලා සටන් වල ප්‍රධාන න්‍යායාචාර්ය  තමන් සේ කාලයක් සැලකූ ආචාර්ය දයාන් ජයතිලක මහතා ගෙන් මේ බව විමසා තිබුණි. ඒ ලිපියේ යොමුව මෙයයි. ප්‍රශ්නය වන්නේ ෆේස්බුක් පින්තූරයක් මුලාශ්‍ර කරගෙන ඔවුන් කතා කරන්නේ එය සැබෑවක්ද කියා පැහැදිලි නොකරය. කස්ත්‍රෝ කල මෙවැනි කතාවක  මූලාශ්‍රයක් කොහේවත් නැත. දෙදෙනාගෙන් කාට හරි එය සොයා පල කල හැකිද?
අසූව  දශකයේ අග භාගයේ, කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ සේවය කල, විප්ලවකාරී මොඩ්  කැප් තොප්පියක් පැළඳ ලතින් ඇමෙරිකානු ගරිල්ලා ව්‍යාපාරය ගැන ගර්ල් ගයිඩ් මුලස්ථානයේ හා වෙනත් තැන්  වල දයාන් කල දේශනා ඇසීමට ගියෙමි. මට මතක විධිහට ඔහුගේ පියා පල කල ගාර්ඩියන් සඟරාවේ ද එවැනි ලිපි පළවුණි. ජවිපෙ පුර්ණ කාලින ක්‍රියාකාරිකයෙකු වූ කැමිලස් මට කීවේ  මාර්ග ආයතනයටද සම්බන්ධ දයාන් සිඅයිඒ ඔත්තු කරුවකු බවයි. ජේඩීඑස් සංවිධානයේ අතුල සහෝදරයා කිවේ කැමිලස් පසුව දයාන් ගේ කුමක් දෝ සංවිධානයකට සම්බන්ධ වූ බවයි. මා සිතුවේ කැමිලස් 88 කාලයේ අතුරුදහන් වූවා කියායි.  කෙසේ හෝ ලතින් ඇමෙරිකානු පන්නයේ ගරිල්ලා ව්‍යාපාර කිරීමට ගිය දෙතුන් ගොල්ලක්ම ඇණ  ගත්හ.

ආචාර්ය දයාන් ජයතිලක ඉන්පසු බිබීසියට කියන්නේ මේ අනාවැකිය  නිවැරදි වුන බවත් ඇමෙරිකාවට පුංචි කියුබාව ඉදිරිපිට යථාර්තය පිළිගැනීමට සිදුවූ බවත්ය. ඒ කියන්නේ "කියුබාවේ සමාජවාදය " ඇමෙරිකාව පිලි ගත්තා කියාද? මේ සාවද්‍ය කතාවට අමතරව දයාන් තවත් සාවද්‍ය කතාවක්  කියයි. එනම් "නමුත් ෆිදෙල් කැස්ත්‍රෝට පුළුවන් වුනා, ධනවාදය කරා නොගිහින් එහෙත් ප්‍රායෝගික ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණ කරමින් කියුබාවේ සමාජවාදී විප්ලවය සුරකිමින් ඒ ඉතාම භයානක අවස්ථාවෙන් කියුබාව බේර ගන්න" - (උපුටා ගැනීම මගෙනි) 

මේ තවත් බොරුවකි. ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති වෙනස් කලේ රාවුල් කස්ත්‍රෝ විසිනි. රාවුල් විසින් පසුගියදා තමන් ජිවත්වන  රජයේ නිවාස මිලදී ගැනීමට (තැචර් වාදය?) හා විකිණීමට  කියුබානුවන්ට ඉඩ දුන් අතර ඊට කලින් සුළු පරිමාණ ව්‍යාපාර ආරම්භ කිරීමටද ඉඩ දෙන ලදී. (ලෙනින් ගේ නෙප් ක්‍රියාවලිය ?)
ෆිදෙල් කලේ ජනතාවට පටි තද කර ගන්න කියා කීමයි. සෝවියට් දේශය බිඳ වැටුන පසු කියුබාවට බොහෝ විට උදව් කලේ යුරෝපියන් සංගමයයි. අනිත් පැත්තෙන් යුරෝපීයන් ප්‍රමුඛ වුනු සංචාරක කර්මාන්තයෙන් ඔවුනට සැලකිය යුතු ආදායමක් ලැබුණි. කියුබානු දොස්තරවරුන් බොහෝ රටවලට යවා ලබාගත් ඩොලර් ආදායමයද ඉතාමත්  අඩු මිලට වෙනිසියුලාව විසින් සැපයූ තෙල් නිසාද කියුබාව පණ  ගැට ගසා ගත්තාය. මේවා නැත්නම් කැස්ත්‍රෝ ට කියුබාවේ ආර්ථිකය හැසිරවීම ඔහුගේ රාජ්‍ය ධනවාදී ස්ටාලින්වාදී ක්‍රමය යටතේ ඉතාමත් අපහසු කාර්යයක් වී තිබුණි.
අනික ඇමෙරිකාවට යථාර්තය පිලි ගැනීමට සිදුවූ බව හෙවත් කියුබාව සමග
සම්බන්ධතා ඇති කර ගැනීමට තිබු හේතු අතර බලවත්ම හේතුව පූටින් මිස දයාන් කියන පරිදි කියුබාවේ ඊනියා සමාජවාදී ජයග්‍රහණයක් නම් නොවේ.
එම පළමුවන හේතුව ඇත්තේ මෙතනය.  සෝවියට් දේශය පැවති  කාලයේ සෝවියට් හමුදා වල හා ඔත්තු සේවයේ 3000 පිරිසක් යොදා පවත්වාගෙන රහස් ඔත්තු මධ්‍යස්ථානයක් (listening post ) හවානාහි ලුර්දු නමැති පෙදෙසේ තිබුණි. මෙය ඇමෙරිකාවේ වැඩිහරියක් සන්නවේදනයන් නිරික්ෂනය කරමින් ඔත්තු බැලූ අතර නැටෝ සබ්මැරීන හා නැව් ස්ථානගත වන දත්ත ද මොස්කව් වලට සපයන ලදී. සෝවියට් දේශය බිඳ වැටුණ පසු රුසියාව මෙය අත් හැර දමා තිබුණි. 2014 ජුලි මාසයේ රාවුල් කස්ත්‍රෝ හමුවූ පුටින් මෙම මධස්ථානය නැවත ක්‍රියාත්මක කරවීමට කැමැත්ත පල කළේය. රාවුල්ට මෙයට විරුද්ධ වීමට හේතුවක් නැත්තේ මින් රැකියා හා විශාල මුදල් ප්‍රමාණයක් ද කුලිය වශයෙන් ලැබෙන නිසාය.
මේ තත්වය ඇමෙරිකාවට අනතරු ඇඟවීමක් ලෙස ඇමෙරිකන් ආරක්ෂක අංශ සැලකුහ. රුසියාවට ආසන්න ජෝර්ජියාව දෙකඩ කිරීම, ක්‍රිමියා ව පවරා  ගැනීම, උක්රයිනයේ බෙදුම්වාදයට සහයෝගය දීම වැනි හේතුන් නිසා පුටින් ට එරෙහි වී සිටින ඇමෙරිකාවට පුටින් කියුබාවට පා තැබීම ඔරොත්තු දුන්නේ නැත. බොලිවියාව, වෙනිසියුලාව හා ආර්ජන්ටිනාවද පුටින් ගේ රුසියාව සමග හොඳ සම්බන්ධතා පවත්වා ගෙන යයි.
දෙවැනි හේතුව නම් කියුබාව පරණ සෝවියට් දේශයට හා රුසියාවට තිබු මුළු ණය ප්‍රමාණයෙන් ඩොලර් බිලියන 32 ක් පුටින් කපා හැරීමය. දැන් කියුබාවට ඉතිරිව ඇත්තේ ඩොලර්  බිලියන් 3.2 ක ණයක්  පමණි.  එයද අවුරුදු දහයකට සහනදායි ලෙස ගෙවන්නට පුටින් ඉඩ දී තිබේ. මේ හේතුවෙන් කියුබාවේ හා ලතින් ඇමෙරිකාවේ පුටින් වඩාත් ජනප්‍රියය.
තව දුරටත් සම්බාධක තබාගෙන කියුබාවට දඬුවම් දීමෙන් තමන්ටම  පාඩු සිදුවන බව ඇමෙරිකන් ආරක්ෂක අංශ වටහා ගත්හ. මියාමි වල කියුබානු ඇමෙරිකානුවන් කුමක් කීවත්,  ජනාධිපතිට චන්දය නුදුන්නත්,  කියුබාව සමග සම්බන්ධතා ඇති කර ගෙන සම්බාධක ක්‍රමයෙන් අත හැරීම හැර ඇමෙරිකාවට වෙනත් මගක් ඇත්තේ නැත.

දයාන්  කල එකම නිවැරදි නිරීක්ෂණය වඩාත්ම වැදගත් සම්බන්ධීකරණ පුරුක වුනේ ෆ්‍රැන්සිස් ශුද්ධෝත්තම පියතුමා බව කීම පමණි. නමුත් මෙහිදීද  මේ ක්‍රියාවලියට අඩිතාලම දැම්මේ කලින් සිටි පාප් තුමෙකු වූ පෝලන්ත ජාතික ජෝන් පාවුළු II ය. දැන් සිටින පාප් තුමා නොවේ. ඉතා විශාල කතෝලික ජනගහණයක් ඇති කියුබාව මුලිකවම අදේවවාදී රාජ්‍යයක් වුවද එහි කතෝලික ආගම බලවත්ය. 1998 ජෝන් පාවුළු පාප් තුමා ගේ සංචාරයට ප්‍රථම කියුබාව 1992 දී කස්ත්‍රෝ යටතේ ව්‍යවස්ථාව සංශෝධනය කර  අදේවවාදය අත් හරින ලදී. ඉන්පසු දින පහක ක්‍රිස්මස් නිවාඩුවක් ද 1998 දී ලබා දුනි.

මේ අනුව ඇමෙරිකාව හෝ වතිකානය නිකම් සිටියේ නැත. වතිකානය සිතුවේ වතිකානයේ සහයෝගයෙන්  පෝලන්තය රජය ලේක් වවෙන්සා  හරහා බිඳ දැමු ආකාරයට බිඳ දැමීමට වුවත් කියුබානු ජනතාව එයට සහයෝගය දෙන්නේ නැති  බව ඉතා ඉක්මනින් වටහා ගත්හ. (මෙයට හේතුව ඊළඟ ලිපියෙන් පැහැදිලි කරමි. ) මේ නිසා ඉන්පසු වතිකානය  කළේ  යුරෝපා සංගමයේ හොඳ හිත හරහා කියුබානු නායකත්වයට සමීප වීමයි. කොටින්ම වතිකානය  ඇමෙරිකාව විරුද්ධ වෙද්දී පවා කියුබාව සමග
වෙළඳම්  කිරීමට යුරෝපියානු ප්‍රජාවට සහයෝගය දුනි. අන්තිමේදී ඇමෙරිකාවට පසුගිය අවුරුදු කීපයේ තමන්ගේ සම්බාධක ගෙනයාමට කියුබානු සබඳතා ඇති යුරෝපියානු සමාගම් වලට තර්ජනය කිරීමට පවා සිදු වුනි. මේ සියල්ල හදිසියේ අත්  හැර දැමුවේ පුටින්ගේ ආගමනයත් සමගයි.
එනිසා මේ කළු ඇමෙරිකන් ජනාධිපති හා ලතින් ඇමෙරිකානු පාප්  තුමාගේ කතාව නිකන් ෆේස්බුක්  හිතලුවක් පමණි.
මගේ ඊලඟ  ලිපියෙන් වතිකානය කියුබානු ජනතාව පෝලන්තයේ මෙන් කස්ත්‍රෝට එරෙහිව හැරවිය නොහැකි බව තේරුම් ගැනීමට මා  දන්නා හේතුව මගේ ම අත්දැකීමක් ඇසුරෙන් පැහැදිලි කරමි. ඒ කස්තීයෝ හා එචෙවරියා ආදී මගේ කියුබානු මිතුරු සිසුන් කී දේ ඇසුරුණි. කණගාටුවකට මෙන් මේ ලිපිය පල කිරීමට වෙන්නේ තවත් දින දහයකට  පසුවයි. ඉතාලිය හරහා ජර්මනියට නිවාඩුවකට යන බැවින් හා මෙවර දුම්රියෙන් යන නිසා ලැප්ටොප් එකද නිවසේ තබා යන බැවින් බ්ලොගය ට නව ලිපියක් එකතු කිරීමට නොහැකිය. සියලුම කොමෙන්ට් මම ඊළඟට හමුවන වයිෆයි කලාපයේදී පල කරමි.

මුලාශ්‍ර:
1.http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/centralamericaandthecaribbean/cuba/10971737/Russia-to-reopen-Cold-War-spy-post-on-Cuba-in-Americas-backyard.html
2.http://www.rt.com/business/172020-russia-cuba-debt-writeoff/
3.http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/january/25/newsid_4041000/4041643.stm
4.http://kolambagamaya.blogspot.co.uk/2015/07/1.html

මාසයේ හොඳම බ්ලොගයට රුපියල් දහසක්

නෙළුම්  යාය  සහෘද සමුහය විසින් සෑම  මසක් අවසානයේම එම මාසයේ හොඳම  ලියවිල්ල පල කරන බ්ලොග අඩවියට රුපියල් දහසක් පිරි නමනු ලැබේ.  රුපියල් දහසේ ත්‍යාගය පිරිනමනු ලබන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ ජිවත්වන අයට පමණි.  ඔබ බ්ලොග් ලියන්නෙකු සහ ජිවත් වන්නේ ලංකාවෙන් පිටත නම් ත්‍යාගය සඳහා  ඔබ කැමති අයෙකු නම් කල හැකිය.

ත්‍යාගය පිරි නමනු ලබන්නේ නෙළුම්  යායේ  සියලුම අංශයන්හි එනම් www.nelumyaya.com හි සියලුම මාතෘකා යටතේ සහ  ලංකානිව්ස්වෙබ් (lankanewsweb.net) හි නෙලුම් යාය  අංශයේ හෝ සයිබර් පවුරේ පලවන බ්ලොග් ලිපි හා නිසඳැස් වලින් තේරීමෙනි. ඔබේ බ්ලොග් අඩවිය www.blogpower.info හි ලියා  පදිංචි කිරීමෙන් හෝ    editor@nelumyaya.com යන ලිපිනයට ඊමේලයක් එවීමෙන් ඔබටද සහභාගී විය හැක. ලංකානිව්ස්වෙබ් කර්තෘ සහ  නෙලුම් යාය සංස්කාරක ගේ  තීරණය අවසාන තීරණය වේ.

- නෙලුම් යාය සංස්කාරක

සටහන - අප මුදල් ත්‍යාගයක් දෙන්නේ සහතිකයක් පිළියෙළ කිරීමටත් එවැනි මුදලක්  යන බැවින් ඊට වඩා  මුදලක් දීම හොඳ යයි සිතන  නිසාය. සමහරුන්ට මෙය ඉතා අඩු මුදලක් විය හැක. ශ්‍රී ලංකාවෙත් වෙනත් රටවලත් පරිගණක රැකියා වල දී සිටින්නන් ආදීන් මෙන්ම වෙනත් හොඳ රැකියා කරන අයට  මෙය ඉතා සුළු මුදලක් විය හැකිය. එසේ නම් ඔවුන්ට ඒ සඳහා අපට දායක වී ත්‍යාගය වැඩි කල හැක.  නැත්නම් තමන් සංවිධානය වී වඩාත් හොඳ තෑග්ගක් දිය හැකිය.
මුදලට බ්ලොග් නොලියනවා කියන අයට  මෙය ප්‍රතික්ෂේප කල හැකිය. නැත්නම් මේ සුළු ත්‍යාගය අරගෙන දුප්පත් ළමයෙකුට පොත් දෙක තුනක් පැන්සල් පෙට්ටියක් අරන් දිය හැකිය. නැත්නම් අර ඒ කාලේ ගල් ඉබේ ඔළුවට  වැටී මියගිය තාලේ  හිඟන්නෙකුට දිය හැකිය.
බටහිර රටවල බ්ලොග් ලියන්නන්ට දැන්වීම් ආදියෙන්  අමතර ආදායමක් ලැබේ. ලංකාවේ තවමත් එය ප්‍රචලිතව නැත. එවැනි දවසක අප මෙවැනි ත්‍යාග නතර කරන්නෙමු. බ්ලොග් ලියන අපහසුවෙන් ජිවත් වෙන  විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් වැනි අය  මෙයින් ප්‍රයෝජනයක් ගනු ඇතැයි අපේ විශ්වාසයයි. 

සියාමා ගේ කතාවට පසු වදනක්

ඕස්ට්‍රේලියාවේ ජිවත් වන මගේ මිතුරෙකු වන ජ.......... මට ඊමේල් පණිවුඩයක් ඒවා තිබුණි. ඔහු සියාමා ගේ කතාව අන්තර්ජාලයේ දැක කියවූ බවත් එය ළගන්නා සුළු කතාවක් බවත් ඔහු එහි සඳහන් කර ඇත. එසේම  එවැන්නක් මුලින් ලීවේ නැත්තේ ඇයිදැයි විමසා තිබුණි.  මට කියන්නට ඇත්තේ හැම දෙයටම වෙලාවක් ඇති බවත් ඒ වේලාව එළඹුණේ මේ දිනවල දී බවත්ය.

ජමාත් - අල්  - ඉස්ලාමි බංග්ලාදේශ අන්තවාදී පක්ෂයේ නායකයාට 2013 දී බංගලා දේශ රජය මගින් පිහිටුවන ලද අධිකරණය මගින්, ඔහු කරන ලද සාමුහික ඝාතන  ස්ත්‍රී  දුෂණ ආදියට වරදකරු කර මරණිය දණ්ඩනය පනවන ලදී. අන්තවාදය මැඩ  පැවැත්වීමට බංග්ලාදේශ රජය ප්‍රශංසනීය උත්සාහයක් දරයි. අන්තවාදීන් නිසා විනාශ වුනු පවුල් හා ජිවිත බොහෝය. බ්ලොග් කරුවන් කිහිප දෙනෙකුද දිවි දුන් බංගලා දේශයේ අපේ සහෝදර සහෝදරියන් අන්තවාදයට එරෙහිව තීරණාත්මක සටනක් ගෙන යති. බංග්ලාදේශයේ මුස්ලිම් අන්තවාදය එම  රටේ සාමකාමි ජනතාවට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වේ. එසේම එය එහි වෙසෙන බෞද්ධ සුළුතරයට එරෙහිවද ක්‍රියාත්මක වේ.

අනිකුත් රටවල මෙය එසේමය. වෙනස් වන්නේ ලේබලය පමණි. බුරුමයේ බෞද්ධ අන්තවාදය එහි වෙසෙන රෝහින්ගියා මුස්ලිම් වරුන්ට එරෙහිව  ක්‍රියාත්මක වේ. ඉන්දියාවේ හින්දු අන්තවාදය මුස්ලිම් ජන කොටස් මෙන්ම අනිකුත් ප්‍රාන්තවල සුළු ජන කොටස් වලට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වේ. ශ්‍රී ලංකාවේ බෞද්ධ අන්තවාදය අලුත්ගම වැනි සිද්ධීන් වලදී මුස්ලිම්වරුන්ට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක විය. දෙමළ බහුතරය වෙසෙන උතුරේ දෙමළ අන්තවාදය මුස්ලිම් වරුන් හා සිංහලයන්ට විරුද්ධව ක්‍රියාත්මක විය. එංගලන්තයේ, ජර්මනියේ හා විශේෂයෙන්ම නැගෙනහිර යුරෝපිය රටවල නාසි ලේබලය යටතේ අන්තවාදය ක්‍රියාත්මක වේ. ඇමෙරිකාවේ අන්තවාදය කෙනෙකුගේ ශරීර වර්ණයට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වන බව පෙනේ.

 ලොව පුරා සමාජ ජාලා භාවිතා කරන්නවුන්, බ්ලොග් කරුවන්, සමාජ සංවිධාන මේවාට එරෙහිව සටන් කරති. මුළු ලෝකයේම මේ සටන් එක්විය යුතුය. සාධාරණ සමාජයක ජිවිත අයිතිය ඇතුව හිංසනයන්ට ලක් නොවී  ජිවත් වීමට සෑම වැසියෙකුටම අයිතියක් ඇත්තේය.

ඕනෑම බ්ලොග් ලිපියක හෝ කලාත්මක ආකෘතියක පිළිඹිබු වන්නේ අපේ සිතුම් පැතුම් මෙන්ම අපේ හෝ වෙනත් අයෙකුගේ අත් දැකීම්ය. සමහර විට ඒවා මුළු මනින්ම මනඃකල්පිත ප්‍රබන්ධ විය හැක. සමහරවිට සත්‍ය අත් දැකීම්  විය හැක. නමුත් ඒවා ලියන්නේ, ගයන්නේ, රඟන්නේ හෝ ප්‍රතිමාවක නිරූපණය  කරන්නේ ජිවත් වන ලෝකය පදනම් කරගෙනය. අපට එයට වියුක්තව යා  නොහැක. අප වෙනත් ග්‍රහලෝක ගැන විද්‍යාත්මක ප්‍රබන්ධයක් ලීවද එයට පාදක වන්නේද අපේ ලෝකයේ දැක්මම පමණි.

අන්තවාදය හැරුණු කොට මිනිස් අයිතිවාසිකම් සූරා කන කොටස් කීපයක් වෙති. මෙහිදී මම ශ්‍රමය සූරා කෑම පිලිබඳ කතිකාව උවමනාවෙන් මග හරිමි. ඒ ගැන මේ බ්ලොගයේ ඉහත ලිපි වල කතා කර තිබේ. මිනිසෙකුට හෝ ගැහැනියකට හෝ ළමයෙකුට තම උවමනාව පරිදි නිදහසේ ජිවත් වීමට, නිදහසේ ඉගෙනීමට, රැකියාවක් කිරීමට, සෙල්ලම් කිරීමට, සැන්දෑ සාදයක විනෝද වීමට හෝ උද්‍යානයක ගමන් කිරීමට ඉඩක් නොදෙන කොටස් ද අප අතර සිටිති. මේ අයද මිනිස් අයිතිවාසිකම් උදුරා ගන්නා ගොඩට දැමිය
යුතුය.

මිට දශකයකට පමණ ඉහතදී මම හෝටලයක තාවකාලිකව කළමණාකරුවෙකු ලෙස කටයුතු කෙළෙමි.  මේ හොටෙල් සංකීරණයක් හිමි කාන්තාවක් යටතේය. ඉන් එකකට ලංකාවේ  සිට රැකියාව කිරීමට විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරයෙක් පැමිණියේය. ඔහු තමාව හැඳින් වුයේ මහාචාර්ය වරයෙකු ලෙසයි. ඔහුට තිබුනේ වසා  දමා ඇති හෝටලය බලා ගැනීමටයි. (caretaker) ඔහුගේ සැබටිකල් ලීව් එක බවත් අවුරුද්දක් පමණ වැඩ කිරීමට හැකි බවත් ඒ කාලයට ලංකා රජයෙන්ද ගෙවන බවත් ඔහු මහත් ප්‍රීතියෙන් අපට කිවේය.  "මට පඩි දෙකක් හම්බ වෙනවා. මම ආවේ ලන්ඩන් විශ්ව විද්‍යාලයේ කෝර්ස් එකක්  කරන්න හදාගෙන. " ලෙසද අපට පැවසූ ඔහු තව දුරටත් කීවේ එය යහළුවෙකුගේ උදව්වෙන් සාදා ගත් බවත්  කෝර්ස් එක බොරුවක් කර ෂේප්  කර ගත හැකි බවත්ය. ලන්ඩන් විශ්ව විද්‍යාල වල එසේ කල හැකිදැයි මට කුකුසක්ද ඇති විය.

මට නැවතීමට කාමරයක් දී තිබුනේ මේ හෝටලයේ හෙයින් ඔහු හමුවීමට යාමට නිතර සිදු වුනි. පසුව මම කාමරය වෙනස් කර ගත්තෙමි. මට සැමන් ටින් එකක් කඩා ළුනූ කපා කෑලි මිරිස් සමග බැද උයන හැටි ඉගැන්වූයේ ඔහුය.  ඒ නිසා මම බොහෝ විට එහි යන විට සැමන් ටින් එකක්  රැගෙන යමි. මොහු පසුව මගේ යහලුවෙකුට පවසා තිබුනේ අජිත්ව අන්දලා හැමදාම දවස් ගාණක් සැමන් ගෙන්න ගෙන කෑවා යනුවෙනි. සැමන් ටින් එකක් එංගලන්තයේ මිල අධික නැත. නමුත් ඔහු මුදල් එකතු කරන්නේ එලෙස බවත් ඉතාම ලෝභයකු  බවත් මගේ මිතුරා පසුව පැවසිය. ඔහු එය කිවූ විධිහට මට
තවමත් සිනා පහල වෙයි.
"මචන් පවුමක් ගූ ගොඩක වැටිලා තිබුනත් මූ දිවෙන් ගනියි". එයට හේතුව සේ මා පසුව දැන ගත්තේ මේ මිතුරා ගෙන් පවුම දෙක ණයට ගෙන කවදාවත් නැවත නොදීපු නිසාය.
මොහු ගැන මා කවදාවත් ලියන්නට හිතුවේ නැත. නමුත් ලියන්නට සිත් වුනේ මේ නිසයි. මා පසුගියදා ලංකාවට ගිය වේලේ සෝවියට් දේශයේ සිටි කල දැන හඳුනා ගෙන සිටි මිතුරකු වන පසන් කොඩිකාර සහෝදරයාගේ මළගමට ගියෙමි. එයට සහභාගී වූවන් අතර පසුව සිදුවූ සිදුවීමක් අන්තර්ජාලයේ පිළිරැව් දෙයි. මා  සියාමා ගේ කතාව ලීවේ ඒ නිසාම නොවේ. සියාමා ගේ කතාව එයට එතරම් අදාළ  නැත. එය ලිවිමට වෙනත් හේතූන් කිහිපයක්ද බල පෑවේය. ඉන් එකක් සිත නිදහස් කර ගැනීම විය හැකියි.

නමුත් මේ දිනවල ඉහත කී "මහාචාර්ය" වරයා සම්බන්ධ සිදුවීම් ද මතක් වී මට මහත් අපුලක් දැනුනි. අවුරුදු 20 කට ඉහත වඩා නිදහස්කාමී  තරුණයෙකු වශයෙන් ඔහු කිවූ දෙය මම එතරම් තැකීමක් නොකෙළෙමි. නමුත් දැන් සිතෙන්නේ ඒ දින වලම ඔහුව හෙළිදරව් කළා නම් බොහෝ සිසුවියන් බේරා  ගැනීමට හැකිව තිබුණු බවයි.
මට ඒ දිනවල පියකරු රුසියානු පෙම්වතියක සිටි අතර ඔහු සහ ඇතැම් මිතුරන් ඇය ගැන අසන ප්‍රශ්න වලට මමද නොපැකිල පිළිතුරු දුනිමි. මා  එසේ කලේ මගේ තිබූ විවෘත භාවය නිසාද නැත්නම්  එයින් මා  සතුටක් ලැබීම නිසා දැයි නොදනිමි. නමුත් සමහර යහළුවන් ඊර්ෂ්‍යා කල බව නම් දනිමි. අපේ මිතුරන් කිහිප දෙනෙකුටද පෙම්වතියන් සිටි අතර මොහුට ඒ ගැන හීනමානයක් තිබෙන්නට ඇති බවට මොහුගේ ඇතැම් කතා වලින් හෙළිවිය. ඔහු තමන්ගේ විශ්ව විද්‍යාල ක්‍රියාකාරකම් ගැන කියන්නට පටන් ගත්තේ මින් පසුව යයි සිතමි.
ඔහු විසින් අපට පැවසූ බොහෝ ජුගුප්සාජනක දේ අතර සිසුවියනට ඔහු ලකුණු දෙන ක්‍රම පිළිබඳව පැවසීමයි. පියයුරු බැලීමට ඉඩ දීම සහ සම්භාහනය කිරීමට ඉඩ දීම විභාගය ගොඩ දා ගැනීමටය. ලකුණු හැටකට වැඩියෙන් දා ගැනීමට අවශ්‍ය නම් ඇතුලේ මොකක්දෝ කැපීමට ඉඩ දිය යුතුය. මෙය මට තේරුනේ නැත. ලංකාවේ විවාහ වීමට කන්‍යා භාවය තිබීම අවශ්‍යම නිසා තරුණියන් එවැනි දෙයකට අකැමැති වන බවත්  ඔහු බොරු කියන බවත්  මම කීවෙමි. ඔහු ඉන්පසු වත්ත පහල වෙලේ ....නම් කවිය ගායනා  කල විට ඔහු කියන්නේ කුමක්ද යන්න අපට තේරුණි. අප සියල්ලෝම සිනාසුන බව නම් සහතිකය. ඔහු එතනින් නැවතුනේ නැත. ඔහු විසින් ක්ලාස් එකක් අරන් දීමට ශිෂ්‍යාවක රැගෙන තානායම් වලට ගිය හැටිත්,  විභාග අවසන් වුනු පසු නොයෙකුත් තැන් වල ලකුණු  බැලීමට එන්න යයි කියා සමහර සිසුවියන්ට ට මුඛ..... (fellatio) කිරීමට බල කල හැටිත් ඔහු අපට අනාවරණය කළේය. මේවා බලහත්කාරකම් නොවේ දැයි ප්‍රශ්න කල විට ඔහු කිවේ සමහර සිසුවියන් කැමැත්තෙන්ම එන බවත් සමහර අයට පෙම්වතුන් පවා සිටින බවත්ය. වැඩි හරිය තමන්ට භය බවයි.

එම තරුණියන් පොලිසියට යන්නේ නැත්දැයි අප ප්‍රශ්න කල විට "පොලිසියට කවුද යකෝ බය " යයි ඔහු ගෝරනාඩු කළේය. ඔහු කීවේ තමන් හිටපු ජනපති ප්‍රේමදාසගේ ගජයකු බවයි. ජනපතිට ලෝක දේශපාලනය ගැන පාඩම් කියා දී ලිපි ලියා  දී ඇත්තේ මොහුලු. මේවා ඇත්ත දැයි මම නොදනිමි. ඉන්පසු පැවති රජයේ ඔහු එතරම් භූමිකාවක් රඟ නොපෑවද සිංහල අන්තවාදයට පක්ෂව ඔහුගේ ලිපි මම පුවත් පත් වල දුටුවෙමි. සිංහල ශිෂ්‍යාවන්ට හිර හැර කරන මොහු සිංහල ජාතිය බේරා ගන්නට පත්තර වලට ලිපි ලියන හැටි දැක මම පුදුම වුනෙමි.  මේවා ලංකාවේ ප්‍රසිද්ධ සිහල ජාතික පුවත්පත්ය. හිටපු ජනාධිපති රාජපක්ෂ බලයට පත්වූ පසු ඒ මහතා ප්‍රසංශා කරමින් මොහු විසින් ලියු දාර  ලිපි සිංහල පුවත් පත් වල දුටිමි. පසු කලෙක රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා රැවට්ටුවේද මෙවැන්නන් විය හැකිය.

වරක් ඔහු ලන්ඩනයේ ම ජිවත් වන තවත් තැනැත්තෙකු  සමග හෝටල භෝජනාගාරයේ කතා කරමින් සිටියේය. අප ලඟින් ගිය විට ඔහු කීවේ ඔවුන් ලෝක දේශපාලනය ගැන වැදගත් ගැඹුරු සාකච්චාවක සිටින බවත් ඔවුනට බාධා නොකරන ලෙසත් ඔහු පසුව අපට කතා කිරීමට එන බවත්ය. එතනින්  ඉවත්ව ගිය අපි බඩවල් බදාගෙන සිනාසුනෙමු.
නැවත හමුවූ විට ඔහු මට කියේ
 "අජිත් ලාට අපි කතා කරන ගැඹුරු දේවල් තේරෙන්නේ  නැහැනේ. ඒකයි මම අප ගාව ඉඳ ගන්න එපා කිවේ. මම විදෙස් කටයුතු පිලිබඳ , ලෝක දේශපාලනය ගැන විද්වතෙක්. ඔයාල අපි ඔය ජොලි ඒවා ගැන කතා කරමු. බඩු ගැන එහෙම."

මට මදක් සිනා ගියද කිසිවක් නොකීවෙමි.

ඉන් පසු දවසක අපි ඔහුට ලන්ඩනයේ සෙක්ස් කඩ ගැන කීවෙමු. ඈන් සමර්ස් වැනි ලිංගික කටයුතු සඳහා අවශ්‍ය දේ විකුණන කඩ සෝහෝ වල බහුලය. මේවා භාවිතා කරන ආකාර  ගැන , ලිංගික තෘප්තිය තම සහකරු හෝ සහකාරිය සමග ලබා ගන්න ආකාරය (අන්තර්ජාලය ඒ දවස වල නැත) අපි ඔහුට පැහැදිලි කළෙමු. ඔහු ඉන්පසු ඒ ගැන පොතක්  ලියා ලංකාවේ පල කිරීමට සුදානම් විය. මේවා ලංකාවේ නැති බවත් මිනිසුන් ඉතාමත් කැමැත්තෙන් මිලදී  ගනු ඇති බවත් ඔහු අපට පැවසුවේය. ඔහු එවැන්නක් ලීවා  දැයි නොදනිමි. ඒ ඔහු ලන්ඩනයේ සැබටිකල් කාලයේ කල පර්යේෂණාත්මක ගවේෂනයයි.

ඔහුගේ බිරිඳ එනවාය කියා ඔහු අපට  හෝටලයට ඒම තහනම්  කළේය. ඒ ඇයි දැයි ඇසූ විට ඔහු කිවේ, මගේ බිරිඳ රන් තැඹිලි ගෙඩියක් වගේ ඇහැට කණට  පේන එකක් නිසා උඹල වගේ වල් කොල්ලන් වද්දා ගත නොහැකි බවය. අපි වල්  කොල්ලන් වූයේ කෙසේදැයි ඇසූ විට, කසාද නොබැඳ පිටරට ගැහැණුන්  සමග ජිවත් වන අප වල්  කොල්ලන් බවත් ඔහු කසාද බැඳ ඇති  උගත් මහාචාර්යවරයෙක් බවත්ය.  සුන්දර ඔස්ට්‍රේලියානු  කෙල්ලක සමග යහළුවී උදේ හවා ඇය  සමග හාවෙකු මෙන් රති කෙලියේ යෙදුන මගේ තවත් මිතුරක් පැවසුවේ
"මචන් කසාද බැඳලා අහිංසක එවුන්ට  බලහත්කාරකම් කරන මූට වඩා අපි වල්  වුනේ කොහොමද? අපි නීතියක් කඩනවද " කියායි.
මම ඔහුට කිවේ ශ්‍රී ලංකාවේ මෙන්ම අනිකුත් රටවලද  ගණිකා වෘත්තීය නීති ගත කිරීමෙන් මේ තත්වය සමනය කර ගත හැකි වේය කියායි. රජයට බදු වලින් ආදායමක්ද   ලැබෙන අතර කෙනෙකුට ලිංගික අසහනයෙන් ජිවත් වීමටද තවත් අයෙකුගේ නිදහස උදුරා ගැනීමටද අවශ්‍ය නැත. එම වෘත්තියේ යෙදෙන අය සමහර යුරෝපිය රටවල එය කැමැත්තෙන්ම කරන නිසා සූරා කෑමට  ඇති ඉඩකඩ අඩුය.  නිදහස් වෛශ්‍යාවක් කරා මුදල් දී යන පුද්ගලයා  බස් වල යන අසහනකාරයන් මෙන්ම තම තත්වය හා බලය අයුතු ලෙස ප්‍රයෝජන ගන්නා ඉහත කි එවුන්ට වඩා ශිෂ්ටාචාර අයෙක් බව මගේ හැඟීමයි.

දශකයක් හමාරක් ඇවෑමෙන් එක්තරා ජේෂ්ඨ ජනමාධ්‍යවේදියෙක් මා  ඇමතුවේය. "මචන් මතකද අර ප්‍රොෆෙක් ගැන උඹ කිව්වා. ලිංගික අපයෝජන කරල මාක්ස් දෙන. මේ ගෑණු  ළමයෙක් පොරට විරුද්ධව පැමිණිල්ලක් කරන්න යන්නේ. උඹට සාක්කි දෙන්න පුලුවන්ද ඌ කියපුව ගැන"  ඒ සමයේ මම ඒ ඉල්ලීම කණගාටුවෙන් ප්‍රතික්ෂේප කලෙමි. මේකා අපට කිව්  කතා සත්‍ය බව මට පැහැදිලි විය.

සියාමා ගේ කතාවේ දෙවන කොටසේ බංග්ලාදේශ විශ්ව විද්‍යාලයක වන සත්‍ය සිදුවිමක යූටියුබ් වීඩියෝව පල කලෙමි. එය දුටු ඉහත කී  මාධ්‍යවේදියාම කීවේ  මෙවැනි කතාවෙකි.  ශ්‍රී ලංකාවේ සමහර සිසුවියන් තම කැමැත්තෙනුත් සමහරු බියෙනුත් තවමත් ඇතැම් මහාචාර්ය, උප කුලපති වරුන් ළඟට  යන බවයි. එක්තරා නමක් සඳහන් කරමින්ම ඔහු පැවසුවේ කාර්යාල පිරිසිඳු කරන්නා  එක්තරා ජන මාධ්‍ය වේදියෙකුට සිකුරාදා රැයක පිරිසිදු කිරීමට ගිය විට අහුලා ගත් ජංගි ටික පෙන්වූ බවයි. මම ඔහුගෙන් ඇසුවේ අන්තරේ කුමක් කරන්නේ ද යන්නයි. ඔහු කිවේ අන්තරේට ඕවා  ගැන කතා කිරීමට වඩා  වැදගත් වැඩ  රාජකාරි  හැමදාමත් තිබුන බවයි.

 පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල ඇති කිරීම නැවත් වීමේ සිට ලංකාවේ සමජවාදී විප්ලවය සඳහා සූදානම් වීමත් පන්ති අරගලය කිරීමත් ඔවුන්ගේ මහා අභිප්‍රායන් අතර තිබුණි. සිසුන් ගැන තරමක් හෝ කතා කල දයා  පතිරණ අකාලයේ "ප්‍රතිගාමියෙක්" වී මියෑදුණි.
ඔහුගේ ප්‍රතිගාමී අනුගාමිකයන්ට මගේ නම් කිසිම සහයෝගයක් නැත.  නමුත් අන්තරේ ගැන මොනවා හෝ කිව්වොත් අපට මාක්ස්වාදී එපිස්ටමලොජිය උගන්වන්නට එන අය නම් බොහෝය.  ඒ කාලේ  ජවිපෙට අනුබද්ධ අන්තරය දැන් පෙරටුගාමී සමාජවාදීන්ට අනුබද්ධය. අන්තරේ මෙහෙයවූ බොහෝ අය  දිවි දුන් අතර සමහර අය  ඇමතිවරු මැතිවරු වුහ. සමහර අය  ජනාධිපති අපේක්ෂකයන්ද විය. ඔවුන්ගේ  පන්ති අරගලය හා පෞද්ගලික විද්‍යාල වලට එරෙහිව සිදු කරන අරගලය ගැන මගේ කහටක් නැත. ඒවායින් රජයේ බොහෝ ප්‍රතිගාමී දේවල් වැලකුණ බවද සැබෑය. එහෙත් කුමන හෝ හේතුවකින් තම ඇස්  ඉදිරිපිට සිදුවන අසාධාරණයන් හා බලය අයුතු ලෙස පාවිච්චි  කිරීම්  පිළිබඳව ඔවුන් නිහඬ බව මගේ හැඟීමයි. මා වැරදි නම් නිවැරදි කරන්න.  අරගල පටන් ගන්නේ තමන් සිටින තැන සිදුවන අසාධාරණයන්ට එරෙහි වීමෙන් මිස දේශපාලන  නායකයන්ගේ න්‍යාය පත්‍ර වලට නොවේ.

මම ස්ත්‍රී වාදියෙකු නම් නොවේ. නමුත් මගේ නිහඬවීමත් අපරාධයක් බව මට වැටහුනේ සියාමා ගේ කතාවට පාදක වූ සිද්ධීන් කිහිපයක් දැන ගැනීමෙන් අනතුරුවය.

සියාමා 9 - හෝර්ස් චෙස්ට්නට් ගස යට කොන්කර්ස් එකතු කරමු

පළමුවන කොටස.
දෙවන කොටස 
තුන්වන කොටස 
සිව්වන කොටස 
පස්වන කොටස 
සයවන කොටස
සත්වන කොටස 
අටවන කොටස

ෆුලැම් වලට උමං දුම්රියෙන් ගිය අප දෙදෙනා රෝයල් මාර්ස්ඩන් රෝහලට පිය නැගුවෙමු. ඇය ඇගේ රැකියාවෙන් ලබාදෙන පුද්ගලික රක්ෂණය භාවිතා කරන නිසා තමන්ගේ ම පෞද්ගලික කාමරයක සිටින බව ඇනා කීවාය. පෞද්ගලික වාට්ටුව පිහිටි ගර්නාර්ඩ් නිවස වෙතට ගිය අපි දෙවන තට්ටුවේ කෙළවර කාමරයට ගියෙමු. දොරට තට්ටු කළ ඇනා ඇතුලට පිවිසියාය.

සියාමා "හාහ් " කියා සුසුමක් පිට කරමින් දුබල හඬින්  "හලෝ ඇනා " කීවාය.
මම ඇනා පිටුපසින් කාමරයට ඇතුළු වීමි. ඈ මදෙස බලා  සිටි ආකාරයෙන් මට සිතුනේ අප ඇයට දන්වා ආවා නම් හොඳ බවය.

කුඩා සුරු බුහුටි තරුණියක වූ සියාමා ඉතාමත් කෙට්ටු වී තිබුණි. රෝහල් ඇඳුමට ඇය තවත් සිහින් ලෙස පෙනුනි. ඇගේ මනරම් කේශ කලාපය තනිකරම බූගා තිබුණි. දීප්තිමත් දෙඇස් යට ගිලී තිබු ඒ මුහුණ දුටු මගේ හදවත කඩා හැලිනි.
"කොච්චර වුනත් ඔයා ආපහු මට හම්බ වෙයි කියල මට හිතුන. " ඇය ඉතා සෙමින් මිමිණුවාය. ඇය හඬන්නට ලංව ඇති සෙයක් මට පෙනුණි. මම වහා ඇගේ ලඟට ගොස් ඇඳේ පැත්තකින් ඉඳගෙන අගේ අතක් අල්ලා ගතිමි. ඒවා ඉතා සිහින්ව පෙනුනි.
"අඬන්න නම් එපා සියාමා. එක සැරයක් මතකද පොලිසියත් ආවා." සියාමා මගේ පැත්තට බර වූවාය.

ඔයා එදා ගියාට පස්සේ ආයි මට කතා කලේම නැහැ. ඔය අසනීපෙන් රෝහලේ විත්තිය වත් මම දන්නේ නැහැ.  " මම කීවෙමි.
"මම හිතුවේ නැහැ ආයි ඔයාව හමු වෙන්න. අසනීපෙ ගැන ඔයාට කියල කරදර කරන්න හරි ඕනේ නැහැ කියල හිතුන. ඔයා මාව බලන්න එයි එතකොට. ඔයාට තීසිස් එක කරන්නත් තියනවා. "
"ඒත් මම හිතෙන් කොච්චර කරදර වුනාද ඔයාට මොකද වුනේ කියල. ඉතින් පවුලත් එක්ක හරි මම එනවනේ. "

"තව කාටවත් මම වෙනුවෙන් කරදර කරන්න මට ඕනේ නැහැ. කොහොමත් මට ජිවත් වෙන්න ඕනත් නැහැ." එවර නම් ඇය ඉකි ගැසුවාය. කඳුළු වියලුනු  මුහුණ දණහිස් අතර රුවා ගත් ඇගේ ඉකි ගැසීම පමණක් දෑසට හමුවුණි.  මම ඇගේ උරහිස වටා අත යවා මදක් උරහිසට ලං කර ගත්තෙමි. ඇනා අනිත් පසින් වාඩිවී අප දෙදෙනාම හසුවන පරිද්දෙන් ඇගේ දෑත අප වටා යවා තද කරමින් වැළඳ ගත්තාය.

"සියාමා ඔයා සනීප වෙනවා. මට හොඳටම සහතිකයි." ඇනා මිමිණුවාය.

අප දෙදෙනාව මදක් ඈත් කළ සියාමා ජනෙල් කණ්ඩිය  වෙතට අත දිගු කළාය.  එහි කොන්කර්ස් ගෙඩි දැමූ  කුඩා පියකරු  පෙට්ටියක්  තිබිණි. හෝර්ස් චෙස්ට්නට් නමැති ගසේ පළතුර ආහාර  වලට නොගනී. බැද කෑ හැක්කේ අනිත් ප්‍රණීත චෙස්ට්නට් ගසේ පළතුරයි. කුඩා ළමයි මෙන්ම වැඩිහිටියෝද මේ කොන්කර්ස් එකතු කර සෙල්ලම් කරති. වෙනම ක්‍රීඩාවක් ද එනමින් තිබේ. මෙය බොහෝ විට ලංකාවේ කැකුණ ගස් වල කැකුණ ගෙඩි මෙනි. කැකුණ ගෙඩි එකතු කර මමද ක්‍රීඩා කර තිබේ.

"ඔයාට මතකද එදා පොලිසිය ආපු දවසේ අපි උද්‍යානයේ වෙන තැනක ඉඳ ගත්ත. මම නිදා ගත්තේ ඔයා ගාව. මට හරි සැනසීමක් දැනුන එදා. එතන හෝර්ස් චෙස්ට්නට් ගහක් තියනවා. මම ගෙඩි දෙකක් දාගත්ත බෑග් එකට අපි දෙන්න මතක් වෙන්න. මම ඊට පස්සෙත් ආපහු  ගියා. එතැන ඉඳ ගෙන ඉන්න තනියම. හරි සැනසීමක් දැනුන එතකොට. මම තව ඒවා අහුලාගෙන ආවා. අපි හැමෝටම. "

මම ඇයට චෙස්ට්නට් පෙට්ටිය දුනිමි. ඇය ඉන් දෙකක් මට දුන්නාය.
"එයාටයි ඔයාටයි. " ඇය එය කී ආකාරයට තේරුනේ ඇය සතු මුළු වස්තුව බෙදන්නාක්  මෙනි. එකක් ඇනාට  දුන් ඇය තව දෙකක් තබා ගත්තාය.
"මටයි නැන්දටයි". තව දුරටත් එය උහුලා ගත නොහැකි වූ ඇනා මදක් හැඬුවාය.
"ඔය ගොල්ල අඬන  එකමයි වැඩේ. පොඩ්ඩක් හිනා වෙන්නකෝ. " මම කීවෙමි.
"අපි ගැහැණු නේ ප්‍රියාන්. ටිකක් ඇත්තන් කඳුළු එනවා. " ඇනා මදක් සිනා සුනාය.

අපි චෙස්ට්නට් ගෙඩි අතර රැඳෙද්දී සියාමා කාටදෝ කතා කරගෙන ගියාය.

"මම ඔයාට කිව්වනේ. ඔයා  මට බැන්නා බැඳපු මිනිස්සු පස්සේ යනවා කියල. දැන් දැක්කනේ. දැන් මොකද කියන්නේ"
ඇය  සැරෙන් කතා කරන්නේ කාට  දැයි මම හැරී  බැලුවෙමි.
මැදිවියේ තරමක් ආසියානු  සම්භවයක්  සහිත කාන්තාවක් මුව ආයා  දොර අසල බලා සිටින්නීය. ඇය සම්ප්‍රදායික සල්වාර් කමීස් ඇඳුමෙන් සැරසී හිස එහිම වේලයෙන් වසා ගෙන සිටියාය. ඇය සියාමා ගේ නැන්දණිය බව වටහා ගතිමි.
"මේ පරියාන්" ඇනා මාව හඳුන්වා දුන්නාය. සියාමාට බකස් ගා  හිනා ගියේය.
"ප්‍රියාන්" ඇය කීවාය.
හෙමින් ඇවිදගෙන ආ නැන්දණිය මගේ අතක් බදා ගත්තාය. ඇය වැළඳ ගෙන හලෝ කීමට සිතුනත් ඒ අදහස් අත්හැරිය   මම "හලෝ මම ප්‍රියාන් , බොහොම සතුටුයි හඳුනා ගන්න ලැබුනට" කීවෙමි.
"මගේ සහෝදරයා වගේමයි."  මගේ මුහුණ අත ගාමින්  නැන්දනිය පැවසුවාය. ඇගේ ඇසින්ද කඳුලක් වැටෙනු දුටුවෙමි.


********************************************
සුවපත් වූ සියාමා යුරෝපීය  රටක යලිත්  සිය  නම වෙනස් කරගෙන පදින්චියට ගියාය. ඇයට ඇත්තේ බොරු කොණ්ඩයකි. විටින් විට එහි පැහැයද වෙනස් කළාය. අක්බාල් ගේ අන්තවාදී නෑදෑයන් ලන්ඩනයේද සිටිති.

***********************************************
ඇනාගේ බ්‍රසල්ස් නුවර ආසන්නයේ නිවසට වරක් ගිය විටදී ඇගේ  දෙමාපියන්ගේ බාබෙකිව් සාදයකට සහභාගී වන්නට සිදු වුනි. එකම ප්‍රශ්නය වුයේ ඔවුන් උපන් ඇඳුමෙන් සිටීමත් මම පිහිනීමට අඳින ඇඳුමෙන් සිටීමට දැරූ තදබල උත්සාහයත්ය. අවසානයේදී ඔවුන් මට කරදර කිරීම අත්  හැර පලහන ලද මස් කමින් බීර බොමින් විනෝද  වූහ.
"කෝ ඔයාට කිසි සතුටක් නැහැනේ ඔහොම ඉඳල. ඕක ගලවල වතුරට පනින්න " මා අසලට පැමිණි ඇනා කීවාය .
"මොකද නැත්තේ මම මගේ ඇස්  දෙකින් හොඳට විනෝද වෙනවා. මෙහෙම අවස්ථාවක් ආයි  කවද ලැබෙන්නද ?".
 අසල සිටි සුරූපිනියන්  පෙන්වමින් මම කීවෙමි. " මගේ ඔළුවට පහරක් සෙමින් ගැසූ ඈ  සිනාසී ගෙන ඉවත ගියාය. සියාමා  ඒ උත්සවයට සහභාගී වීම එක හෙළා  ප්‍රතික්ෂේප කල නිසා ඇය  සිටියේ නැත.

***********************************************************
මට තවත් සහෝදරියක හමුවී තිබේ. සියාමාගේ නැන්දා බ... දේශයේ ඉතා රසවත් ආහාර  අපට හඳුන්වා  දුන්නාය. ඔවුන් වඩා  ආහාරයට ගන්නේ මාළු  බව ඇය අපට පහදා  දුන්නාය.  බෝඅල්, මිර්කා, කටෝල්, තිලාපියා  ආදී නොයෙක් නමින් හඳුන්වන මිරිදිය හා මුහුදු මාළු  ඉතා ප්‍රණීත  ලෙස සකස් කර  මාසයකට දෙකකට වතාවක් අපට ආහාර  වේලක් පිළිගැන්වීම ඇගේ  සිරිතය. ප්‍රශ්නයකට ඇත්තේ ඇය  ඉඳහිට මගේ මුහුණ අත  ගෑමත්, සියාමා  හා ඇය අතර සහෝදරයා කවුද යන්නට වාදයක්  ඇති වීමත්ය.
********************************************

සියාමා මාගල් වැනි ඊමේල ලියමින් ඇය  කියවන පොත් ගැන විස්තර ලිව්වාය. ඇයට දියණියක් අරන් හදා ගැනීමට සිතෙන බව දන්වා  එව්වාය. ඇයට  දරුවන් වැදීමට නොහැකිය. ඉතා තරුණ වියේ ඇය බඳුන් වුනු දරුණු හිංසනයත්, පිලිකාවත් නිසා විය හැක.
මට පොතක් ගන්න ගියත්, කෝපි එකක් බොන්න ගියත්, ඇඳුමක් ගන්න ගියත් ඔයාගෙන් කතා කරලා අහන්න හිතනවා.  ඔයා  මොනවා කියයිද දැන්  කියල. ඇය විටෙක ලීවාය.
වැසිකිලි යන වෙලාවට ඇරෙන්න අනිත් වෙලාවට අහන්න. දුරකතනයේ හිටියොත් කියන්නම්.  මම ලියා  යැව්වෙමි. බොරු තරහක් පෙන්වමින් කට කැඩිච්ච කතා කියන මට නැවත ඊමේල් නොලියන බව කියමින් තර්ජනය කරන සියාමා ඉන්පසු  සතියේ නැවතත් මාගලක පමණ ලිපියක් ලිව්වාය .
මට ලංකාවට යන්න හරි ආසයි. මේ ලඟදී රූපවාහිනියේ වැඩ සටහනක් ගියා. හරි ලස්සනයි. ඔයත් එක්ක යන්න විධිහක් නැහැනේ.

අපිත් එක්ක යමු. මම ලියා යැවීමි.

************************
ගංගාවක් ගලන්නේ හැල හැප්පීම් මධ්‍යයේය. ගංගාවක් ජීවිතය වැනි යයි කවුදෝ කොහේදෝ ලියා තිබිණි. ඔබට හැකිනම් කැමති තොටුපලකින් මගදී බැසිය හැකිය. නැතිනම් ගමනාන්තය දක්වා හැල හැප්පීම් මධ්‍යයේ වුවද ගිය හැකිය.  මහා සයුරට එකතුවුණු පසු අනිත් සෑම  ගංගාවන් සමගම ගිමන් නිවිය හැකිය.

ඇයට ජීවිතය වෙහෙසකර බව සියාමා ලියා එව්වාය. මම ඇයට ගංගාව ගැන ලියා යැවීමි.

ගණිතය අංශයෙන් ලද උසස් සමාර්ථය නිසා ලැබුණු රැකියාවක් වන ඉතා ප්‍රසිද්ධ බැංකුවක මුල්‍ය විශ්ලේෂකවරියක ලෙස රැකියාව කල සියාමා ට මුදලින් අග හිඟයක්  නොතිබිණි.



සියාමා ගේ ලිපි නැවතිණි.


"ගේ වහලා දාල කොහේදෝ ගිහිල්ල. මට කිව්වෙත් නැහැ. " ඇනා ලියා එව්වාය.

මම නැන්දණිය හමුවීමට ගියෙමි. ඇය හැඬු කඳුලිනි.
"මට මුකුත් කියන්නේ නැහැ. ඔයාගෙන් තමා ඔක්කොම අහලා කරන්නේ. ඒත් ඔයා එපයි කියන බයට ඔයාටත් ලියන්නේ නැතුව ගිහින්. කොහේ යන්නද. මං විතරනේ එයාට ඉන්නේ." මම ඇය අස්වසා පිටත්ව ආවෙමි.

ප්‍රියා සුර්යසේනගේ මා කැමතිම ගීයක මෙසේ ලියවෙයි.


.........................මොහොතින් ඇඳී ..සැනෙකින් මැකී ...ඉඳු දුන්න සේ ඈ ගියා .................
ඔබ කැමති අවසානයක් තෝරා  ගන්න.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
අවසානය 1 :සියාමා ගේ ලිපි නැවතිණි.


"ගේ වහලා දාල කොහේදෝ ගිහිල්ල. මට කිව්වෙත් නැහැ. " ඇනා ලියා එව්වාය.

මම නැන්දණිය හමුවීමට ගියෙමි. ඇය හැඬු කඳුලිනි.
"මට මුකුත් කියන්නේ නැහැ. ඔයාගෙන් තමා ඔක්කොම අහලා කරන්නේ. ඒත් ඔයා එපයි කියන බයට ඔයාටත් ලියන්නේ නැතුව ගිහින්. කොහේ යන්නද. මං විතරනේ එයාට ඉන්නේ." මම ඇය අස්වසා පිටත්ව ආවෙමි.

ප්‍රියා සුර්යසේනගේ මා කැමතිම ගීයක මෙසේ ලියවෙයි.


.........................මොහොතින් ඇඳී ..සැනෙකින් මැකී ...ඉඳු දුන්න සේ ඈ ගියා .................

*****************************************

මගේ මිතුරකු විසින් සංවිධානය කරන අන්තර් ජාලය  සඳහා වන  සම්මාන උළෙලක් සඳහා සහභාගී වීමට මම ශ්‍රී ලංකාව බලා පිටත්ව ගියෙමි.

බණ්ඩාරනායක ජාත්‍යන්තර  ගුවන් තොටුපලේ ආගමන විගමන අංශයට යාමට ඇති දීර්ඝ කොරිඩෝවේ ගමන් කරමින් සිටියෙමි. පිටත්ව යන මගින් ගේ පැත්තේ සිහින් රුවක් ඇති කොණ්ඩය කොටට කැපූ මට දැක පුරුදු යයි කිව හැකි සුරු බුහුටි  කන්තාවක් මා  එන දෙසට ගමන් කරමින් සිටියාය. ඇගේ මුහුණේ සුවඳ විලවුන් සහ පාට බොහොමයක් තිබුණි.

මදක් දුර ආ ඇය එක් වරම වමට හැරුණාය. ඒ හැරීමද හුරු පුරුදුය.

ඇය ගුවන් හමුදා භටයන් හා ආරක්ෂක අංශය භාණ්ඩ පරික්ෂා කරන තැන පෝලිමේ මොහොතක් රැඳී සිටියාය.

මම දොරටුව උඩ බැලීමි.

ශ්‍රී ලන්කන් ගුවන් ගමන් අංක 2951 සියා INTL බංග්ලාදේශ් (DAC).

ඩැකා හි  සියා ජාත්‍යන්තර ගුවන් තොටුපල ගමනාන්තය සේ දැක්වෙන ශ්‍රී ලන්කන් ගුවන් යානයට මගීන් භාර ගනී.

මම හිටි තැනම ගල් වුනෙමි.

ඇය දෙස කවුරුන්දෝ බලන බව හැඟුණු ඇය මදක් හැරී  බැලුවාය.

හුරු පුරුදු ඒ දීප්තිමත් නෙත් සඟල පැහැදිලිව දුටුවෙමි.

පරික්ෂාව අවසානයේ ඇය වමට හැරී නැවතීමේ ශාලාව වෙත ගමන් කාලය. නෙත් කොනින් මා දෙස බැලූ බව මට විශ්වාසය.
- ඉවරයි.
*****************************************************************
ඔබට අවශ්‍ය නම් ඉහත අවසානයෙන් සැනහී  නිදා ගත හැකිය. නැතිනම් මෙය කියවිය හැකිය. (ඉංග්‍රීසියෙන් ලියු කොටසේ අවසානය)
අවසානය 2:

සියාමා ගේ ලිපි නැවතිණි.

 පිළිකාව නැවත ඇය කරා  හඹා ආවේය .

ලා  රත් පැහැ ගත් අහසේ දේදුන්නක් පායා තිබුණි සැන්දාවක සියාමා අප අතහැර ගියාය. දෙමාපියන් සොයුරිය හා සොයුරා  නැවත හමු වීමේ සතුටට දෝ ඒ ශෝකී මුහුණේ සුන්දර මදහසක් ගැබ්ව තිබිණි.

අළු බඳුන ගත් දා අපි ඇගේ ගෙවත්තේ සිටියෙමු. සඳ නැති තරු පිරි  අහස ශෝකී ස්වභාවයක් සැඟව ගත්තේය.

"අපි දිව්‍යලෝකයක් ගැන විශ්වාස කලා නම් සියාමා අර උඩ අහසේ දිව්‍ය  ලෝකේ ඉන්නව කියල කියන්න  තිබුන. . නැත්නම් අර ඈත පෙනෙන තරුවක් කියල හිතන්න තිබුන " ඇනා මතුලාය. ඇගේ ඇසේ කඳුලක් දිලිසෙනු මඳ ආලෝකයට මම දුටිමි.

"නැවත  ඉපදීමක් විශ්වාස කරනවා නම් අර කුරුල්ලා හරි කිරිල්ලිය හරි වෙලා ඉපදිල කියලත් හිතුව හැකි. " මම ගසක කුරුළු යුවලක් පෙන්වමින් කීවෙමි.

"එයා  අපේ හිත්  වල තරුවක් වගේ".
 මම නැවතත් කීවෙමි.
ඇනා මගේ අතක් තදකර අල්ලා ගත්තාය. ඒ මොහොතේ අප දෙදෙනාම සිතමින් සිටියේ එක අයෙක් ගැන පමණි. විශ්වයම නිසල වුනු ඒ රාත්‍රියේ අප දෙදෙනා නිහඬව තරු පිරුණු අහස දෙස බලා  සිටියෙමු.


- අවසානය.

Rodrigo Vieria - ටර්කොව්ස්කි 
 මා  සමග මෙතෙක් දවස් සියාමා ගේ කතාව  කියවූ ඔබ සැමට ස්තුතියි.

නෙළුම් යායෙන් තලවකැළේට අති සාර්ථක ගමනක්

ගියෙමු දුටුවෙමු ජයගතිමු කියා ලියන්නත් පුළුවන්. නමුත් ක්‍රිකට් තරඟයෙන් අපේ බ්ලොග් කට්ටිය දිනුවද කියල නම් දන්නේ නැහැ. ජය ගත්ත කියල දැනුනේ මේ බ්ලොගයේ උඩ තියෙන පින්තුරය දිහා බැලුවම. පොඩි එවුන් ටික පොත දිහා අසාවෙන් බලන හැටි දැක්කම. අපේ කලාහිත බ්ලොගය ලියන කල්‍යාණ මිත්‍ර හෙවත් බ්ලොග් සංසදයේ ලේකම් සුමිත් කලණ සිරි අර පුන්චි කාලේ  අපි කියවපු කතා වල හොඳ යෝධයා වගේ පොඩි එවුන් ටික වට කරගෙන කතා කරන හැටි දැක්කම සෑහෙන සතුටක් දැනුන.
ඉතින් මේ ගමනට එකතු වෙච්ච  බ්ලොග් සංසදයේ බ්ලොගාල තමයි මේ.

කටුස්සා (දිමුතු සොම්නස්) , රූපේ (කවින්ද රූපස්සර ) , සම්පත් සුදසිංහ , සත්සර විමුක්ති , ඇනෝපීලිස් (ප්‍රසන්න මුදුන්කොටුව ), මලිත මධුශාන්, රන්දුනු යසරංග, සහන් පද්මසංඛ , කලාහිත (සුමිත් කළණසිරි), උපුල් නිශාන්ත, හිමාෂි කරුණාරත්න, නිශාන්ත ප්‍රියදර්ශන. ඉතින් මේ ඔක්කොටම බොහොම  ස්තුතියි මේ වගේ ගමනකට සම්බන්ධ වුනාට. ඇමෙරිකාවේ ඉඳන් ආපු දෙන්නෙකුත් හිටිය. නම් දන්නේ නැහැ. ඒ ගොල්ලන්ටත් ස්තුතියි.
එසේම  දුමින්ද අලහකෝන් (දුමියා), ජෙරමි (ඇමරිකාව), බෙන් (ප්‍රංශය), දයා නෙත්තසිංහ (සත්හඬ පත්තරේ), ප්‍රබෂිනී අක්කා...... කවදාවත් බස්එකක් නොගියපු පාරවල්වලත් ගිය බස් එකේ ඩ්‍රැයිවර් අයිය ඇතුළු සැමටත් ස්තුතියි. 

ලංකා ඩේලි එකේ හිමාශි කරුණාරත්න  තමා  ගොඩක් බර ඇද්දේ මේ ගමන  සංවිධානය කරන්න  උපුල් නිශාන්ත එක්ක. බස් එක සංවිධානය කරන්න, ගෙනියන තෑගි ගන්න, මුදල් පරිත්‍යාග එකතු කරන්න වගේ වැඩ ගොඩක් මේ දෙන්න  කලා. ඒ වගේම සුමිත් කලනසිරිත් සැහෙන්න උදව් කලා කට්ට්ටිය එකතු කරගන්න. එදා දවසේ බ්ලොග් සංසදය නියෝජනය කරලා කතා පවත්වන්න. ඔය හැමෝටම (මට නම් අමතක වුණා නම් සමාවෙන්න ) හුඟක් ස්තුතියි.

ඉවාන් පව්ලුෂා බ්ලොගයේ ප්‍රගීත් අනුරාධ සහ බිත්තිය බ්ලොගයේ පැතුම් හේරත් අපට ලොකු මුදල් පරිත්‍යාග දෙකක් කළා තෑගි ගන්න. ඉතින් ඒකට ට මැච් වෙන්න මමත් මුදලක් දැම්ම. වැඩිපුරම බර ඇද්දේ මුදල් පැත්තෙන් සහ රිමෝට් එකෙන් වැඩේ මෙහෙයවමින් චන්දිම විතානාරච්චි ලංකානිව්ස්වෙබ් එකේ ප්‍රධාන කර්තෘ. ඉතින් අපි හැමෝටමත් ස්තුති කරගමු.

ඒ වගේම  ස්තුතියි නෙලුම් යාය සහෝදර දෙමළ  වෙබ් අඩවියේ  සංස්කාරක පලනි ට මෙන්ම අඩයාලම් එකේ කට්ටියට. ක්‍රිකට් ගහන්න ආව තලවකැලේ දරු දැරියන්ට, බලන්න ආව ජනතාවට . මේ හැමෝටම ස්තුතියි.
සංවිධානය කරපු පලනි ඇතුළු සංවිධායක මඩුල්ලට ලොකුම ස්තුතිය. ඉතාමත් ටික කාලෙකින් මෙවැනි දෙයක් සංවිධානය කලාට.

දැන් තමා  තියෙන්නේ අමාරු හරිය. බ්ලොග් ලියන්න. ඒවා පරිවර්තන කරන්න. දෙමළට සහ සිංහලට. පරිගණක මධ්‍යස්ථානයක්  හදන්න. අපට උදව්  කරන්න අමෙරිකාවෙන්, එංගලන්තෙන්, කැනඩාවෙන් ජර්මනියෙන් හෙම කෝල් එනවා කියල දැන ගන්න ලැබුන. දැන් ඒ උදව් ලැබෙන්න ඕන වෙලාව.

අපේ බ්ලොග් සම්මාන උළෙල ලබන අවුරුද්දෙත් පැවැත්වෙනවා. ඒවගේම මේ තලවකැලේ ගමනත් ඒ වගේම කරනවා ආයි.

ඊට අමතරව බ්ලොග් සන්සදෙන් තව වැඩ රාශියක් හිතා  ගෙන ඉන්නවා කරන්න.  අපි ඉන්නේ වෙබ් අවකාශේ වර්චුවල් ලෝකෙක තමා. නමුත් සැබෑ ජීවිතය තියෙන්නේ මේ මහා පොළොවේ. අපි බ්ලොග් වල ලියන්නේ මහා පොළොවේ ජීවිතය ගැන. ඒ ජිවිතය  ලස්සන කර ගන්න, සතුටෙන් හිනාවෙන්න සහ  අනිත් අයටත්  එහෙමම සතුටු වෙන්න උදව් දෙන්න තමා  අපි උත්සාහ කරන්නේ.

නැවතත් ඔබ සැමට ස්තුතියි.

- නෙලුම් යාය 

සියාමා 5 - වධ ගෙයින් නිදහසට ඉගිලුණු කිරිල්ලිය

පළමුවන කොටස.
දෙවන කොටස 
තුන්වන කොටස 
සිව්වන කොටස 
අවවාදයයි: ඔබ අවුරුදු දහ  අටට අඩු නම් මෙය ඔබට කියවීමට සුදුසු නැත.  කරුණාකර ඉවත් වන්න.

අපේ දේශනා වාර අවසන් වන සමහර අවස්ථාවල ඒ අසල පබ් හෙවත් බීම අවන්හලට ගොඩ වැදී  බියර් වීදුරුවක් හෝ පලතුරු යුෂ වීදුරුවක් බොමින් සංවාදයේ යෙදීමට පන්තියේ බොහොමයක් වැඩිහිටි ශිෂ්‍යයන් මෙන්ම තරුණ ශිෂ්‍යයන්ද  පුරුදුව සිටියහ. බොහෝ විට මේ සංවාද වල තාරකා ගැන අලුතින් සොයන ග්‍රහලෝකයක් ගැන මෙන්ම දේශපාලන මාතෘකා ද සාකච්චා විය. ඒමි වැඩිපුරම කතා කල දර්ශනවාදය ගැනයි. හේගල්, කාන්ට් මෙන්ම අක්‍රිල් , අයර් හා ෆ්‍රොයිඩ් ගැනද ඇය කතා කලාය. සියාමා මනෝ විශ්ලේෂණය ගැන සංවාද වලට  දැඩි වුවමනාවකින් සහභාගී වූවාය.
 විභාග අවසන් වන දිනයේ තිබුනේ එක විෂයක් පමණි. අපි සියල්ලෝම නැවතත් බීම අවන්හලකට පැමිණියෙමු. සුපුරුදු පරිදි දේශපාලනය හා දර්ශනවාදය ගැන කතා කරමින් සිටියදී සියාමා මා කරා ආවාය .

"මට  යන්න ඕනේ "
"ඉතින් ඔයා යන්න. අපෙන් අහන්න ඕනෑය ? " ඇන්ඩ්රු විහිළුවට මෙන් පැවසුවේය.

"ප්‍රී  මාව  බස් එක ගාවට එක්ක යනවද? " ඇය කෙලින්ම මගෙන් ඇසුවාය.
"හා" යයි පිළිතුරු දුන් මම නැවත අවන්හලට එන බව අනිත් යහළු සිසුන්ට පවසා සියාමා සමග එලියට පිය මැන්නෙමි.
"පහුගිය දවස්වල මම හුඟක් කල්පනා කලා මගේ ජිවිතේ ගැන. ඔයාව හම්බ වෙච්ච එක.  හෙට අදේවවාදී සංගමේ රැස්වීමක් තියෙනවා. මට සමහර වෙලාවට හිතෙනවා ඔයාව මට හමු වෙන්න තිබ්බ කියල. "
"ඒ කියන්නේ ඔයාට හිතෙනවද අදේවවාදී සංගමයට ගියත් සමහර දේවල් සිද්ද වෙන්නේ කලින් කවුරු හරි හදපු සැලසුමකට හරි කර්මයකට හරි කියල"
"මං දන්නේ නැහැ.  මාව පැහැරගෙන ගියායින් පස්සේ වෙච්ච් දේවල් ඔයා දන්නේ නැහැනේ."
"මට දැන ගන්න ඕන වුනත් ඔයා අර විධිහට වේදනාවට පත් වෙනවා  බලන්න මට අමාරුයි. සමහර විට ඔයා  පුළුවන් තරම්  ඕවා අමතක කරලා දාන්න. ඔයා  මානසික සායන වලට  හෙම ගියේ නැත්ද?"
"ඔයා හරි කරුණාවන්තයි. මං ගියා ප්‍රී. ඔයා  හිතන තරම් ලේසි නැහැ අමතක කරන්න.  අපි යමුද උද්‍යානයට?"
"තවම ඉර එලිය නම් තියෙනවා. නමුත් තව ටිකකින් රෑ වේවි"
"කමක් නැහැ. මේ රටේ මම භය නැහැ. ඔයත් ළඟ ඉන්නවනේ. මට සැනසීමක් ඒ බංකුවේ ඉඳගෙන ඉන්න එක. "
"ඔයා දන්නවද එදා උන් මාව අරන් ගියේ ලොකු ගෙදරකට. මාව බිමක දාල රෑ එහෙම්ම තිබ්බ  මූණ වහපු උරේ අයින් කරලා.  උදේ මට කන්න පාන් දුන්න ඩාල් එක්ක (පරිප්පු විශේෂයකි)".

අප උද්‍යානයට පැමිණ සුපුරුදු බංකුවේ වාඩි වුනෙමු.
"එතන තව ගෑණු ළමයි, මට වැඩිය වැඩිමල් අය හය හතක් හිටියා. පිරිමි ළමයි දෙන්නෙකුත් හිටිය. මගේ වයසේම වගේ කියල හිතුනේ. හැමෝම හිටියේ භයෙන් වගේ. වැඩි කතාවක් නැහැ. මගේ අම්මගේ වයසේ ගෑණියෙක් හිටිය.  මට කන්න  දුන්නෙත් ඒ ගෑනි. මම හිතුවේ මම ඉන්නේ අම්ම තාත්ත නැති ළමයි ඉන්න නිවසෙක කියල. අපේ අම්ම එහෙම නිවාස ගැන කියල තියෙනවා. "

පොලිස් රථයක් නලාව හඬවමින් වේගයෙන් ඉගිල ගියේය. ඇය මොහොතකට කතාව නැවත්වුවාය.
"හවස තමයි මට තේරුනේ. මාව දුලාල් ඇවිත් එක පාරටම ඇදගෙන ගියා නාන තැනට. ඒක ගේ ඇතුලේ එලියට එන්න තිබුනේ. ලොකු ගෙයක් තට්ටු දෙකක. මාව දාල හිටියේ ඉස්සරහම තිබුන කාමරයක."

"කවුද දුලාල් "

"මං පස්සේ දැනගත්ත විධිහට දුලාල් එක මුරකාරයෙක්. නරකම එකා. මුරකාරයෝ දෙන්නෙක් හරි තුන් දෙනෙක් හරි හිටිය. මසුඩ් , නසීර් හෙම. අප බලා ගත්ත ගෑණිගේ නම ෆරීඩා. දුලාල් හැම වෙලේම උණ බම්බු වලින් හැදුව වගේ කෙවිටක් අතේ තියන් හිටියේ. ඌ මාව නාන තැනට දාල ඇඳුම් ගලවන්න  කිව්වා. මං ගැලෙව්වේ  නැහැ. අර කෙවිටෙන් ගැහුවා මට. මං කෑ ගහන්න ගත්ත. එතකොට ෆරීඩා ආවා. ඇවිත් මගේ ඇඳුම් වලින් ඇදල ඉරල වගේ ගලවල දැම්ම. මං  කවදාවත් ඒ වගේ නිරුවතින් ඉඳල නැහැ. දුලාල් බලා ඉන්දෙද්දීම  ෆරීඩා වතුර බාල්දියක් ගැහුවා මට. පස්සේ මට නාන්න දීලා උන් ගියා.  ෆරීඩා ඇවිත් මට බාච්චු ගවුමක් දුන්න. දුලාල් මාව ඇදගෙන ගියා උඩ තට්ටුවේ ලොකු කාමරයකට. මට ඒ දවස තවම හොඳට මතකයි. කාපට් දාල ලොකු පරණ ඇඳක් තිබ්බ උඩ වහලක් වගේ තිබ්බ කණු හතරක් උඩ. මේසයක් තිබ්බ කෑම තියල. කෑම මට නෙමේ."
"ඔයා  මොකක් ගැනද කියන්න යන්නේ  කියල මට තේරෙනවා. ඔයා මට කියන්න අවශ්‍යම නැහැ.  "මම කීවෙමි.

"ප්‍රියාන් මම ඇඩම්ට මේවා මුකුත් කියලා නැහැ. කොටින්ම කිසිම දෙයක් දන්නේ නැහැ  ඇඩම්. මගේ මානසික සායන වලින් හුඟක් කාලෙකට පස්සේ මට පිරිමියෙක් ගාව ඉඳගන්න වත් පුලුවන් වුනේ. ඇනා දන්නවා තරමක් දුරට. ඔයාට කියන්න හිතෙන්නේ ..." ඇය දිග සුසුමක් හෙළුවාය.

"ඔයා කියන්න. මම අහගෙන ඉන්නම්."

"එදා ආවේ පල්ලියේ පූජකවරයා. ඌ දැනගත්ත මං ඌව  අඳුර ගත්ත බව. ඌ කිව්වා මාව මරණෙන් බේරා  ගත්තේ ඌ කියල. දෙවියන්ට යාඥා  කරන්න කීව ඌ මාව බේරා  ගත්ත එකට. ඊට පස්සේ එතැන තිබ්බ රොටී හා මස් කෑව. මටත් කාපන් කීව. මම කෑවේ නැහැ. ඊට පස්සේ කිව්වා මට ඇඳුම ගලවපන් කියල. මම ගැලෙව්වේ නැහැ.  ඌ මගේ ගාවට ආවහම මම ගැහුවා පයින්, දැඟලුව. කාමරේ මුල්ලට දුවල ගුලි වුනා. මම කෑ ගහල අඬන්න  ගත්ත. මූ දොර ඇරලා දුලාල්ට කතා කලා. දුලාල් ආවේ ෆරීඩා එක්ක. ෆරීඩා මගේ කකුල් දෙකෙන් අල්ලාගෙන ඉන්දැද්දී දුලාල් ඇඳුම ඇදල ගත්ත. ඊට පස්සේ මගේ කට බලෙන්ම ඇරලා රෙදි පටියකින් කට ඇරලා තියෙද්දීම දිවත් හිරවෙන්න බැන්ද . බැඳලා මාව මුනින් අතට ඇඳේ බාවල උගේ අර කෙවිටෙන් ගැහුවා. මම හු තිබ්බ. මගේ කටින් සද්දේ පිටවුනේ අමුතු විධිහට. ෆරීඩා කීව කෑ ගහන්නේ දඟලන්නේ නැතුව ඉඳපන් උඹට මැරෙන්න ඕනේ නැත්නම් කියල. ඊට පස්සේ ඉමාම් මාව දූෂණය කලා. මං කෑගැහුවා. මට මගේ තාත්තා මතක් වුණා . අනේ තාත්ත හිටිය නම් මාව බේරා ගන්නවා මුන්ගෙන් කියල."

ඇය හෙමිහිට ඇගේ හිස මගේ උරහිසට තබා ගත්තාය. මට ඇගේ බඳ වටා  අත යවා තුරුළු කර ගැනීමට සිතුනද එසේ නොකෙලෙමි. කෝපය හා වේදනාව මගේ සිතට තදින් දැනුනි. එකම දිනයේ දෙවතාවක් හිංසාකාරී ලෙස නිරුවත් කරවූ කාන්තාවකට කිවීමට දෙයක් නැතිව මම ලත වුනෙමි.

ඉන්පසු ඇය කීවේ මාසයක් පුරා නොයෙකුත් මිනිසුන් අතින් ඈ ලද හිංසනයයි. ඇය අලුතින් ගෙනා බව අවට පිරිමින් අතර පැතිර තිබුණි. ඒ නිසා වැඩිම ඉල්ලුම වී තිබුනු,  වැඩි විය පැමිණුනත් තවමත් දරුවකු වූ ඇය දිනපතාම දුෂණය වූවාය.

"ෆරීඩා දරුණුයි වගේ පෙනුනත් පස්සේ මට තේරුණා ඇය අපට අනුකම්පා කරන වග. මට වේදනාව යන්න බෙහෙත් පෙති දුන්න. විකෘති විධිහට කරන එවුන් නිසා මාව මුනින් අතට දාල පිට තැව්වා. තෙල් දුන්න පාවිච්චි කරපන් කියල." ඇය කිවූ දෙය මම තේරුම් ගතිමි. මා  සිටියේ මහත් ව්‍යාකුල භාවයකිනි. ඇය සමග  කෙසේ කතා කරන්න දැයි, ඇයට කෙසේ පිළිතුරු දෙන්න දැයි සිතමිනි. මම මනෝ වෛද්‍යවරයෙකු නොවේ.  මා  ෆ්‍රොයිඩ්, ජුන්ග් හා ජැමිසන් ආදීන්ගේ  කිසියම් පොත් ප්‍රමාණයක් මානසික ලෙඩ ආදිය ගැන කියවා  තිබුනද මේ එය නොවේ.

"ඔය වගේ දේවල් අන්තර්ජාලයේ තියෙනවා. හැබැයි මිනිසුන්ට විනෝද වෙන්න අසභ්‍ය වෙබ් අඩවි වල. මම හංගන්නේ නැහැ මමත් බලල තිබෙනවා. දැන් මට හිතෙනවා මිනිස්සු  මේවගේ දේවල් වෙනවා කියල එක්කෝ විශ්වාස කරන්නේ නැහැ. නැත්නම් විශ්වාස කලත් ගණන් ගන්නේ නැහැ. අර විනෝදය සපයන වෙබ් අඩවි, වීඩියෝ වගේ දේවල් වලින් ඒ තත්වය ඇති කරලා තියනවා."
"මං  හිතන්නේ නැහැ එතනට ආපු එකෙක් වත් වෙබ් අඩවි බැලුව කියල ප්‍රියාන් " ඇය ඉතා සන්සුන්ව කීවාය. ඇගේ සන්සුන් බව මට විමතියක් ඇති කළේය.

"මේ ගේ තිබුනේ තවත් අසල්වැසියෝ ඉන්න තැනකද? පැනල යන්න වත්........ " වයසින් අඩු ගැහැණු ළමයෙකුට එසේ කල නොහැකි බව දැන දැනත් ඇසුවෙමි.
"මං දන්නේ නැහැ. ජනේලෙන් බලන කොට නම් ගෙවල් තිබ්බේ නැහැ. ගේ පිටි පස්සේ කැලයක් වගේ කෑල්ලක් තිබ්බේ. ලොකු ගස්  තිබුන. පැනල යන්නේ කොහොමද? ඒකට එනවා පොලිස් කාරයොත්. දුලාල්  කිව්වේ එහෙමයි. එහෙම එකෙක්  වෙන්න ඕනේ එනවා මාසෙකට සැරයක්. ඒක ඌට දෙන කප්පමක් වගේ. ඌ හරිම දරුණුයි. අර හිටපු පිරිමි ලමයි දෙන්න ගෙන් කවුරු හරි කෙනෙකු ටයි ගෑණු ළමයි දෙන්නෙකුට තුන් දෙනෙකුටයි යි ඌ ආවම  හැමදාම ගහනවා.  අපි දෙවියන්ට යදිනවා ඌ ට අහුවෙන්න එපා කියල. දුලාල් තමා තීරණය කරන්නේ කවුද යන්නේ කියල ඌ ගාවට. මාවත් අහු වුණා කීප දවසක්. මායි අබිදායි ජෙහාන් කියන පොඩි කොල්ලයි. ඌ අපව නිරුවත් කරලා පටියෙන් හා කෙවිටෙන් ගහනවා. හැමෝම  ඌට බයේ ගෙයි පහල පිටු පස කොටසේ ඇතුලේ වටේට  දුවනවා. ඌ කරන්නේ  හිනා වෙන එක. ඌට ඒක විනෝදයක්. අනික එතන අනිත් උනුත් අපට හරියට ගහනවා. මේ..."
ඇය සෙමෙන් ඇගේ වම් අත පැත්තෙන් බ්ලවුසය උස්සා ඉනට මදක් ඉහල තැනක් පෙන්වූවාය.  කළු පාටට හුරු වටයක් සහිත අඟල් දෙකහමාරක් පමණ දිග අඟලක් පමණ පළල කැළලක් තිබුණි. කැළැල මැද  උඩට ඉස්සුණු මස සහිත   අලුත් හමක් පැහැදිලිව පෙනුනි.

"මේක හොඳ වුනේ නැති තුවාලයක්. මම බිම ගුලිවෙලා මේ පැත්තටමයි හැරෙන්නේ. උන් ගහන්නේ  ඒ නිසා මෙතන්ටමයි. හොඳ වුනේ හුඟක් පස්සේ. එක පාරක් අබිදා පැනල යන්න  හැදුව  අනිත් වැඩිහිටි කෙල්ල ශර්මිලාත් එක්ක. දෙන්නම ගහේ  බැඳලා ගැහුවා. ගුලාල් හා නසීර් වරින් වර ගැහුවා. දවස පුරාම. උන් දෙන්න විලාප දුන්න හැටි අහගෙන ඉන්න බැහැ. කවුරුත් ආවේ නැහැ බේරන්න. ඇඳුම් හෙම ගැලවිලා තිබුණ. එතැන ගිනි අව්ව. මට පස්සේ අබිදා කිව්වා වතුර ඉල්ලුවම උන් මුත්‍ර කරලා තිබ්බ බීපන් කියල. "
ඇය ඉන්පසු තවත් දිගින් දිගට විස්තරයක් කලාය. අසා  සිටීමට අපහසු එම විස්තර අමතක කිරීමට මට දැඩි ලෙස අවශ්‍යව තිබුණි. මේ  සැබෑවක් නොවේ යයි ද ඇය මගේ
අනුකම්පාව අයැදීමට කියන දේවල් යයිද වරක් සිතුනි. ඇය වරින් වර මගේ අත රැගෙන සිප ගත්තාය. ඇය එසේ කලේ ඇයි දැයි මට නොවැටහුනි. වරින් වර ඇය හැඳගෙන සිටි ගිම්හාන කබාය සීතලට හසු වුනාක් මෙන් තද කර ගත්තා ය.

"ඉතින් ඔයා එංගලන්තේ ආවේ කොහොමද " පැයකට හමාරකට පසු මම ඇසුවෙමි.
"මගේ නැන්දා හොයල තියනවා මාව. ආච්චිත් එදා ගින්නටම අහු වෙලා. සීයා ඈත ගමක හැංගිලා අම්මගේ පැත්තේ නෑදෑයෝ ඉන්න තැනක. දෙන්නම මාව  හොයලා. අහල පහල අපට හිතවත් අය කියලා  මම අරන් ගිය ගේ හොයාගෙන. නැන්දා තමයි මගේ එකම භාර කාරයා කියල නීතිමය අයිතිය අරගෙන බ්‍රිතාන්‍ය තානාපති කාර්යාලයට දන්වලා . නැන්දා වෙන කෙනෙකු හරහා දුලාල් හොයාගෙන පවුම් පන්දාහක් විතර පොරොන්දු වෙලා. මේ ගේ අයිති අර පක්ෂයේ දේශපාලනඥයෙකුට. අර අපිව එක පාරක් අරන් ගියේ. "
ඇය  ඒ පිළිබඳව කිවූ බව මට අමතක නැත. එක්තරා දේශපාලනඥයෙක් දිනූ  පසු ඔහුගේ ළඟම සිටි මැරෑටි අනුගාමිකයන්ට ඔහු සංවිධානය කල සාදයේ එක සංග්‍රහයක් වුයේ මේ නිවසේ සිටි ළාබාල තරුණියන් සමුහයයි. එදා රාත්‍රියේ මඩුවක ගාල්  කර හුන් ඔවුහු නොවිඳිනා දුක් වින්දහ.
"ගුලාල් සල්ලි අරගෙන පැනල යන්න ලෑස්ති වෙලා. මුළු මුදල දෙන්න පොරොන්දු වෙලා තියෙන්නේ මාව  නැන්දට දුන්නම. දුලාල් මේකට කැමති වුන එකත් පුදුමයි. නමුත් පවුම් පන්දාහක් කියන්නේ ලොකු ගානක්. දුලාල්ට ජිවිතේට හොයා ගන්න බැරි ගාණක්. නැන්දා ආවේ බ්‍රිතාන්‍ය තානාපති කාර්යාලයේ තානාපති නිලධාරීන් දෙන්නෙක් එක්ක. එක්කෙනෙක් ගැහැණු කෙනෙක්. මාව  රෑ හොරෙන්ම දාගත්ත කාරයකට. පැය දෙක තුනකට පස්සේ අපි අගනුවර මම හිටියේ ජෝ... කියන නිලධාරියාගේ නිවසේ. නැන්දට මගේ ඡායාරූප තිබ්බේ නැහැ. වීසා වලට  මගේ ඡායාරූප අරගෙන, මගේ තිබ්බ තුවාල වලට  බෙහෙත් දාල  අපි සති එකහමාරක් විතර හිටිය. හැංගිලා වගේ හිටියේ.  මගේ වීසා ආවහම ඒ නිලධාරීන් දෙන්නම ගුවන් තොටුපලට ආවා ඇරලවන්න. ඔවුන් අප ගුවන් යානයට නගිනකන්ම  හිටිය. " ඇය මදකට නිශ්ශබ්ද වූවාය.

"මේ වගේ දෙයක් මිට මාස  දෙක තුනකට උඩදී වුණා. ඒ කියන්නේ තාත්ත කෙනෙක් අවුරුදු 15 දියණියක් අරන් ගිහින් පකිස්තානෙට  බන්දල  දෙන්න එයාගේ කැමත්තට විරුද්ධව.  ඒ ළමයා  කොහොම හරි හිර කරලා හිටිය කාමරේ ජනේලෙන් පණිවුඩයක් දීල පාරේ යන කෙනෙකුට. බ්‍රිතාන්‍ය ජාතිකයෙක් ඒ ගෙදර හිර කර ගෙන ඉන්නවා කියල. කෙල්ලගේ වාසනාවට අර මනුස්සය කොහොම හරි ඒක  තානාපති කාර්යාලයට යවල. තානාපති නිලධාරීන් සම්බන්ධතාවයක් හදා  ගෙන රෑ  වෙලාවක ගිහින් ඒ ළමයව මුදා ගෙන එංගලන්තෙට ගෙනල්ල. හුඟක් හොඳ වැඩක්. " කියූ මම,
"ඔයාගේ සීය ත් ආවද?" යයි ඇසුවෙමි.

"සීයා ආව ඊට පස්සේ මාසේ. අපි තුන්දෙනා හුඟක් සතුටින් හිටිය. සීයා නැති වුණා  අවුරුදු කීපයකට කලින්. එයා ගොඩක් දුකෙන් හිටියේ. "

යන්තම් සිරිපොද වැස්සක් පටන් ගති. වැසි කාලය ලන්ඩනයට එළඹ තිබේ.
"අපි යමුද " මම  ඇසුවෙමි.

"යමු" බෑගය අතට ගනිමින් ඇය නැගිට්ටාය.
මම මගේ  හිස කබායට ආඳා ඇති  හිස්වැස්මෙන් වසා ගතිමි.
ඇය එය ඇද පහලට දැමුවේ සිනාසෙමිනි. "මට එකක් නැහැනේ. පොඩ්ඩක් තෙමුනම මොකද "
ඇගේ සන්සුන් බව මගේ විස්මයට හේතු විනි.

"ඔයා හරිම නිර්භීත ධෛර්යවන්ත කෙල්ලක්, තරුණියක්. ඔය ඔක්කොමත් වෙලා පස්සේ උපාධියකුත් අරන් රස්සාවකුත් කරන්න. දැන් ශාස්ත්‍රපති උපාධිය කරන්න. මට හිතා ගන්නත් අමාරු තරම්. ඔයා ට බංගලා දේශ් වලදී ඉංග්‍රීසි පුලුවන්ද?"
සියාමා මා දෙස බලා සිහින් මදහසක් පෑවාය. ඒ මන්දස්මිතය මගේ හද කැළඹුවේ  ඒ හා සමගම සැඟවුණු ශෝකී ස්වභාවයක්ද මට දැනුනු හෙයිනි.

"තාත්ත අපට ඉංග්‍රීසි ඉගැන්වුවා ඒ කාලේ දන්නා තරමින්. මම මාස හය හතක් අර ගෙදර හිර කරලා හිටි  කාලෙ මුකුත් කලේ නැහැ. නමුත් ලන්ඩන් වලදී නැන්දා ඉගැන්වුවා. පස්සේ ටවර්  හැම්ලට් නගර සභාවෙන් මුදල් ගෙවන පාඨමාලා වලට  ගියා. ආණ්ඩුවේ සෞඛ්‍ය සේවයෙන් ගෙවන මානසික සායන වලට ගියා. මුලදී මට ඉස්කෝලේ වැඩ අමාරු වුනා. නමුත් ගොඩක් උදව් ලැබුන." ඇය දැන් ඇවිදින්නේ වැඩිපුර පිටුපස නොබලමිනි.
"මේ රට ඒ අතින් හරි හොඳයි. නොමිලයේ ඒ වගේ උදව් ගොඩක් ගන්න පුළුවන්. දැන් මට තේරෙනවා ඇයි ඔයා වට පිට බල බල හැම වෙලාම පාරේ යන්නේ කියල ඉක්මනට. බය වගේ එකක් තවම තියෙනවද?"

"මම මෙහෙ ඉන්නේ ඇත්ත නමින් නෙමේ ප්‍රියාන්.  මගේ නම වෙනස් කළා නැන්දා.   අක්බාල් ගේ නෑදෑයො වගේම අන්තවාදී ජ....පක්ෂයේ එවුනුත් ඉන්නවා. උන් මහා රෞද්‍ර මිනිස්සු. "
"මට හිතා ගත්ත හැකි. ඔයාගේ තාත්ත අක්බාල් මරපු එක මම විනිශ්චය කරන්න යන්නේ නැහැ. ඔහු තිබුණු  ආවේගයට එහෙම කරන්න ඇති. ඔයා කතාව  කියද්දී මට වුනත් හිතුන මැෂින් ගන් එකක් අරන් ගිහින් උන් ඔක්කොටම වෙඩි තියල දාන්න.  අර අනිත් ගෑණු ළමයිනුත් පිරිමි ළමයිනුත් පව් නේද? "

"මම දන්නා විධිහට නැන්දා  පොලිසියට දැන්වුවා. මම මෙහෙ ගෙනාවට පස්සේ. මං  හිතන්නේ නැහැ මුකුත් වුණා කියල. "
අප බස් නැවතුමට පැමිණියෙමු. වැස්ස මදක් තද වූයෙන් අප නැවතුම ඇතුලට ගුලි වුනෙමි. ඇය මා දෙස බලා  ගත් වනම සිටියාය. මම  ආයාසයෙන් සිනා සුනෙමි. ඇය අතක් මගේ පපුවට තබා ගනිමින් මදක් හේත්තු වූවාය. බසය නැවතුමට පැමිණුනි. නැවතුමේ සිටි දෙතුන් දෙනා ඇතුලට යද්දී ඉදිරියට නැඹුරුවූ ඇය මගේ කම්මුල තදින් මිනිත්තුවක් පමණ සිප ගත්තාය. මම ව්‍යාකුල භාවයෙන් සිටියදී බසයට ගොඩ වුනු ඇය, බසය නැවතුමෙන් ඇදී යද්දී මා  නැවතුමේ සිටි පැත්තට හැරවී ගෙන බලා සිටියාය.

මතකයේ තදින් රැඳුනු  ඒ සැඳෑවෙන්  අනතුරුව ඇය කලේ මට ඊමේලයක් දෙකක් එවීමයි. ඊළඟ වාරය පටන් ගැනීමට මාස දෙකක් පමණ ඇති නිසා මා හමුවීමට ඇයට අවශ්‍යව තිබුණි. නමුත් මට තිබුනේ පැකිලීමකි. අවාසනාවකට මෙන් අප දෙදෙනා එකිනෙකා  තේරුම් ගත්තේ වැරදි විධිහටද?
තීසිසය සඳහා ඊලඟ වාරයේ සිට සොයා බැලිය යුතු හෙයින් මට කාල  වේලා  මදි විය. පවුලේ අය සමග නිවාඩුවකට ද යා යුතුව තිබුණි. අන්තිමේදී මම ඇය හමුවීමට තීරණය කලෙමි.

සයවන කොටස 

සියාමා 4 - අනන්තයක තනි වුනු සිත

පළමුවන කොටස.
දෙවන කොටස 
තුන්වන කොටස 


අපට පාඨමාලා  ප්‍රශ්න පත්‍ර විසඳීමට තිබුණි. සමහර ඒවා වල ගණිතමය ප්‍රශ්න විසඳීම ඉතාමත් අපහසුය. විෂයට අදාළ කරුණු දැන  ගත්තත් ප්‍රශ්නය  හරි හැටි නොතේරීමේ අවදානම තිබුණි. වෙලාව ඇති සිසුන්, ඒ සඳහා දේශන කල ගුරුවරු සංවිධානය කල උපකාරක පන්ති වලට ගියත් රැකියා කරන අපට  එසේ කිරීමට නොහැකිය. ඒ නිසා රෝලන්ඩ්, මා සහ තවත් සිසුන් දෙදෙනෙකු සෙනසුරාදා උදය දිනවල පුස්තකාලයේ රැස්වී එකතුව කෝර්ස් වර්ක් කිරීමට සිතා ගත්තෙමු. පළමුවන දිනය  ප්‍රශ්නයක් නැතිව ගෙවී ගියේය. සියාමා ට අසනීප ගතියක් හේතුවෙන් එයට පැමිණීමට නොහැකි විනි.  දෙවන්නට සියාමා ද එක් වුවාය.  ඇය සාමාන්‍යයෙන් බටහිර ඇඳුම්  පැළඳ සිටියත් එදා ආවේ ඉන්දීය ඇඳුමකින් සරසි ගෙනය. සල්වාරය සමග රත් පැහැති ඔවුන්ගේ බාච්චු වැනි සිල්ක් කලිසමකින් හා කහ පාට සිල්ක් උඩුකය වැසුණු  ඇඳුමකින් සැරසී  සිටි ඇය ඉතාමත් පියකරුව පෙනුනි.

දෙදෙනෙකුට එදා ඒමට නොහැකි වුනු අතර රෝලන්ඩ් හා අප දෙදෙනා  පමණක් හැකි ආකාරයෙන් ප්‍රශ්න කීපයකට විසඳුම් සොයා ගතිමු.  දවල් වන විට නිවෙස් බලා යාමට සුදානම් වීමු. රෝලන්ඩ් ඔහුට උත්සවයකට යාමට ඇති බව කියා කලින්ම සමු ගත්තේය. අප දෙදෙනා පුරුදු පරිදි මයිලෙන්ඩ් උද්‍යානය අසල බුෆේ ක්‍රමයට ආහාර තිබු ඉන්දීය ආපන ශාලාවකින් දහවල ආහාරය ගතිමු.

ඉන් පසු අප කලේ උද්‍යානය තුලින් ගමන් කිරීමයි. උද්‍යානය අසල ග්‍රොව් මාවත අසලින් කෙලින්ම ගිය විට වික්ටෝරියා  උද්‍යානය නමැති අක්කර 200 පමණ විශාල නැගෙනහිර ලන්ඩනයේ  පිහිටි සුන්දර  උද්‍යාන යටද පිවිසිය හැකිය. කොළඹ  නගරයේ පිහිටි විහාර මහා දේවි උද්‍යානය යටත් විජිත සමයේ නම් කර තිබුනේ වික්ටෝරියා උද්‍යානය නමිනි. මෙය ඉංග්‍රීසින් විසින් නිම කරන ලද්දේ නැගෙනහිර ලන්ඩනයේ වික්ටෝරියා උද්‍යානය අනුව යයි මතයක් පවතී. කුඩා කල මව සහ සහෝදර සහෝදරියන්  සමග "වික්ටෝරියා පාක් " එකට ගිය විට ලිස්සන ඔරුවේ පහළට රූටා ඒම, සීසෝ පැදීම,  ගසක්  උඩ සාදා තිබු ලී  නිවස ට නැගීම අඩිය මගේ සෙල්ලම් අතර විය. ඒ මතකය නිසාදෝ  ලන්ඩනයේ වික්ටෝරියා  උද්‍යානයට මම පවුලත් සමග නිතර යාමට පුරුදුව සිටියෙමි.

වික්ටෝරිය උද්‍යානයට ඇතුළු වීමට ප්‍රසිද්ධ ගේට්ටු 19ක් එය වටේටම පිහිටා  ඇත. සියාමාත් මමත්  ක්‍රවුන් ගේට්ටුවෙන් ඇතුලට පිය මැන්නෙමු. එහි ඇති පැවිලියන් එකඅසල සුන්දර දිය පොකුණක් ඇත. සෙනසුරාදා නිසා පවුල් කිහිපයක්ද විය. අපි එහි සෙනග නැති පැත්තක බංකුවක වාඩිවී පොකුණ දෙස බලා  සිටියෙමු. ඈතින් ඇසෙන ළමුන්ගේ හඬවල් කීපයක් ඇරෙන්නට වටපිටාවේ  සන්සුන් සහ නිශ්චල ගතියක් තිබිණි.

එක්වරම, අසල ඇවිද ගෙන යන ආසියාතික රටක  යයි කිව හැකි  යුවලක ගේ කුඩා පුතාගේ බෝලයක් අප දෙසට පැමිණියේය. මම වහා  නැගිට එය පොකුණට නොවැටෙන ලෙස කකුලින් රඳවා  ගෙන ඔවුන් දෙසට  නැවත  යොමු කලෙමි. කුඩා කොලු පැටවා  සුරතල් ලෙස මට ස්තූති කළේය. යුවළද අත් වනා  මට ස්තුති කර අප පසු කල ගමන් කළහ.

මා නැවත බැංකුවේ ඉඳ ගත්  විට සියාමා ගේ දෑස් කඳුලින් පිරි තිබෙනු දුටිමි.
"මට මල්ලි මතක් වුණා "
"මල්ලි ඉන්නේ නැන්දා ගාවද" මම ඇසුවෙමි.
"මම ඔයාට කිව්වේ නැහැනේ. ඔයා දේශන වලට යන එක නවත්වන්න මට ඕනේ වුනේ නැහැ. "
"එහෙම එකක් නැහැ.  මං ඕන තරම් වෙලාවක් ඔයා ගාව  ඉඳගෙන ඉන්නම් ඔයා කැමති නම්" මම කීවෙමි.

දැහනකට සම වැදුනාක් මෙන් මොහොතක් නිසලව සිටි ඈ කතාව පටන් ගත්තාය.

"එදා අක්ක ගේ අළු ගඟේ පා කරලා ආපු සතියම හරිම කාලකන්නි එකක්. මගේ මිලාඩ් උත්සවය ගන්න විධිහක් තිබ්බෙත් නැහැ. අම්මයි තාත්තයි මට දාගන්න සළුව විතරක් දුන්න. අක්කා නැතිව මට කිසි දෙයක ඕන කමක් තිබ්බේ නැහැ. තාත්ත වැඩට යන්නේ නැතුව තැන තැන  ගියා. අක්ක මැරූ අයට  දඬුවම් කරන්න සාක්කි හොය හොයා. හැමෝම සාක්කි දෙන්න බයයි. ජමත් - අල් ....පක්ෂය ඒ තරමට ඒ පැත්තේ බලවත්. ඩකා වලින් සිද්දිය දැනගෙන වාර්තා කරන්න ආපු වාර්තාකාරයෝ දෙන්නෙකුට හොඳටම ගහල ඔවුන් ආපු රථය ගිනි බත් කරලා තිබුන. ඉතින් මේක පුවත් පත්වල වාර්තා වුනාද කියලවත් අපි දන්නේ නැහැ. අම්මයි තාත්තයි කතා කල ඒවා විතරයි මම දන්නේ. "

මම නිහඬව සිටියෙමි. පොකුණේ ඈත සුදු හංසයෙක් දෙදෙනෙක් පාවී පාවී උන්හ.
"අම්ම කිව්වා මට ඉස්කෝලේ යන්න කියල. මට කොහෙත්ම යන්න ඕනේ වුනේ නැහැ. නමුත් මම ගියා. ඒක මහා වධයක්. කවුරුත් මාත් එක්ක කතා කලේ නැහැ. මගේ යාළුවොත් හොරෙන් කතා කලේ. තස්ලීම්, පාතිමා හෙම කවුරුත් නැති වෙලාවට ඉස්සර වගේ පුංචි රස කැවිලි හෙම මාත් එක්ක බෙදාගෙන කාල අත මිරිකලා යනවා. මම නිකන් වසංගතයක් වගේ. කොල්ලෝ හෙම අයින් වුනා මම එනකොට. උන්ගේ අම්මල කියල මම අවාසනාවන්තයි කියල. උන් කියන විධිහට මගේ අක්කට හැම දේම වෙලා තියෙන්නේ මගේ වැරැද්දෙන්."

"සමාවෙන්න මෙහෙම කියනවට. මම දන්න විධිහට සැබෑ ඉස්ලාම් දහමේ ඔය මිත්‍යා විශ්වාස නැහැ. දෙවියන් විශ්වාස කරන එක ඇරුනහම. හුඟක් ආගම්වල සර්වබලධාරී දෙවියන් හිටිය වුනත්  හින්දු,  චීන, සමහර කතෝලික අය නැකත් වගේ දේ විශ්වාස කරනවා. බෞද්ධ අය නොකළ යුතු වුනත් ලංකාවේ ඔවුන්ට තමා  වැඩියෙන්ම මිථ්‍යා විශ්වාස තියෙන්නේ  ඒ අයට. ඉස්ලාම් දහමේ ඕක නම් නැහැ."  මම පැවසුවෙමි.

"ඒක ඇත්ත. නමුත් අපේ ගම්වල මිනිස්සු ඔය වගේ දේ හරියට විශ්වාස කරනවා. සුමාන එකහමාරකට පස්සෙත් අපේ ගෙදරට තිබ්බ පීඩනය අඩුවෙලා තිබුනේ නැහැ. එදා මම ඉස්කෝලේ ඉන්නකොට පාතිමා යි තව යාළුවෙකුයි දුවන් ආව. හුස්ම අල්ලමින් ඔවුන් කෑ ගැහුවා මට. ඉක්මනට  යන්න මාකට් එක ගාව කැළේට  ඔයාගේ තාත්ත ....... "
"අනේ මම දිව්වා හුස්ම අල්ලන්නේ නැතුව. මගේ අහිංසක තාත්තාව  එල්ලලා තිබ්බ කකුල් දෙකෙන් ගහක.
තාත්තට අක්බල් හම්බ වෙලා මාකට් එකේදී. රණ්ඩුවක් ඇදිලා. තාත්තා අක්බල් ට කියලා පලිය ගන්නවා කියල. අක්බාල් ඔච්චම් කරලා අක්කා  හිටිය විධිහක් ගැන කියල කුණුහරපයකින්. තාත්තා  අක්බල්ට ළඟ තිබුන පිහියකින් දෙතුන් පාරක් ඇනල. අක්බාල් ළඟ හිටපු උන් තාත්තට හොඳටම ගහලා. මම යනකොටත් කකුල්  දෙකෙන් එල්ලලා ගල් වලින් ගහනවා. මිනිස්සු වට වෙලා . මම තාත්ත ගාවට දිව්වා මගේ ඔලුවටත් ගල් වැදිලා මම වැටුන. කවුරු හරි මාව ඇදල ගත්ත. අරගෙන මිනිස්සුන්ගෙන් එලියට තල්ලු කලා. දන්නේ නෑ කවුද කියල. අපේ හිතවතෙක් වෙන්න ඇති. මම ඊට පස්සේ දිව්වා ගෙදර අම්මට කියන්න. "
සියාමා කතා කලේ හුස්මක් පවා නොගනිමින් එක දිගටය. මම ඇගේ සුරත් තරයේ අල්ලා ගතිමි.

දැන් ඇගේ නෙතින් කඳුළු කඩා හැලෙන්නට  පටන් ගෙනය.  මේ අවස්ථාව බලාපොරොත්තුවෙන් සිටියෙමි.
"එතකොටත් කවුද අපේ ගෙට ගිනි තියල හුඟක් දේ දැවිල ගිහින් ඉවරයි. මම කෑ ගහගෙන ඇතුලට දිව්වා පිළිස්සුනු ගේ කබලට . අම්මයි මල්ලියි......................"දිග හුස්මක් ගත්  ඈ  "අම්මයි මල්ලියි බාගෙට වගේ පිච්චිලා. දෙන්නම ජිවතුන් අතර නැහැ . මම අම්මා ගාවින් කෑ ගහගෙන ඇලවුනා. මටත් ඕන වුනේ මැරෙන්න. මම ළමයෙක්. මැරෙන්නේ කොහොමද කියලවත් මට අවබෝධයක් නැහැ."  තව දුරටත් අසා සිටීමට නොහැකි තත්වයක මම සිටියෙමි. මේ සුන්දර පුංචි ගැහැනියකට දරා ගත හැකි දෙයක්ද යන්න මගේ සිතේ මතු වුන හැඟීම යයි සිතමි.

"මං  පැය  කියක් හිටියද මතක නැහැ. කවුරුත් කතා කරන්න ආවේ නැහැ. ආච්චි කොහෙද කියල නැහැ.  එතකොට තමයි උන් ආවේ." මම කවුදැයි  නොඇසීමි.
"උන් මගේ ඔළුවට කොට්ට උරයක් දාල ගැට ගැහුවා. අත්දෙකත් එක්ක කඹේකින් බැන්ද වගේ දැනුන.  ඊට පස්සේ උස්සන් ගිහින් මොකක් හරි වාහනේකට දැම්ම."

සියාමා යටි ගිරියෙන් කිසියම් ශබ්දයක් පිට කලාය. ඇය  හඬන බවත් හුස්ම ගැනීමට ඇයට අපහසු බවත් මට සිතිනි. මෙවැනි අවස්ථාවක පිටට ගැසූ විට හුස්ම ගැනීම පහසු වේ යයි කුඩා කළ  මව විසින් උගන්නා තිබු පුරුද්දට මම ඇගේ පිටට තට්ටු කලෙමි.  දැඩි වේදනාවකින් පෙළෙමින් සිටි ඈ මගේ අතකුත් අල්ලා ගෙනම හඬන්නට වූවාය. අ ...අ...අ... ආ  වැනි ශබ්දයකින් යටි ගිරියෙන් සිහින් විලාපයක් වැනි හඬක්ද නිකුත් විනි. ඈත පික්නික් (විනෝද ගමන්)  මේස වල සිටි පවුල් දෙක තුනක් කලබල වනු මම දුටිමි. ඔවුන් මම ඇයට හුස්ම ගැනීම පහසු වෙන්නට ඇගේ  පිටට ගැසීම වරදවා වටහා ගන්නටද ඇත. එසේම එතනින් ඇවිද යන කීප දෙනෙකුද නැවතී බලා සිටියහ. කවුරුන් හෝ පොලිසියට කතා කර ඇත්දැයි මට සිතුනි. මා  සිතුවා හරිය. ග්‍රොව් මාර්ගයේ නැවැත්වූ පොලිස් කාරයකින් කාන්තා  නිලධාරිනියක හා පිරිමි නිලධරයෙකු අප දෙසට  පියමනිනු දුටුවෙමි.  එතෙක් සියාමා ගේ දෑතින්  අල්ලාගෙන සිටි මා ඇගේ දෑත අත  හැරීමට තැත් කලත් ඇය එයට ඉඩ නුදුන්නාය.

"පොලිසියෙන් එනවා. ඔයාගේ දෙමාපියන් මිය ගියේ අදයි  කියල කියන්න " මම ඉක්මනින් පැවසුවෙමි.

පොලිස් නිලධරයා "ප්ලීස් ස්ටෙප් අසයිඩ් ෆ්‍රොම් ද ලේඩි සර් ". මහත්මයා කරුණාකර මහත්මියගෙන් ඉවතට යන්න  කියා කිවේය.  මම ඉවතට ගියෙමි. මා අසලට පැමිණි ඔහු "අපට පුරවැසියෙක්  (member of public)  ගෘහස්ථ  හිංසනයක් පිලිබඳ ඇමතීමක් කර තිබෙනවා. ඔබට කියන්නට කිසිවක් තිබෙනවාද" කියා විමසීය.
ඇගේ නම සියාමා බවත් අප එක විශ්ව විද්‍යාලයේ ඉගෙන ගන්නා  මිතුරන් බවත් ඔහුට කී  මම සියාමා ගේ දෙමාපියන් මිය ගිය දිනය අද වන නිසා ඇය අපහසුතාවයකින් පෙලෙන බවත් දැනුම් දුන්නෙමි.
මේ අවස්ථාවේදී සියාමා සමග කතා කරමින් සිටි පොලිස් නිලධාරිනිය අතින් සන් කල නිලධාරියාට කතා කලාය. ඔවුන් දෙදෙනා සුළු වෙලාවක් එකිනෙකා  සමග කතා කල පසු මටත් එතනට එන්නට කීහ. මද සිනහවකින් මා ඇමැතූ නිලධාරිනිය අවශ්‍ය නම් සියාමා ඔවුන්ගේ පොලිස් රථයෙන් ගෙදර ගෙන යා හැකි බවද  දැන්වූවාය. මේ වනවිට සන්සුන්ව සිටි සියාමා එය අවශ්‍ය නැති බවත් අප දෙදෙනා එතනින් යන බවත් අවට පිරිසට කරදරයක් වීම ගැන සමාව අයදින බවත් කීවාය. ඔබට අවශ්‍ය දෙයක් කරන්න යයි කිවූ ඔවුන් මා දෙසට හැරී  ඔබේ මිතුරිය හොඳින් බලා ගන්න යයි කියා ආචාර කර පිටත්ව ගියහ.
ඔවුන්ට කීවේ කුමක් දැයි මම ඇසුවෙමි. ඇගේ දෙමාපියන් මිය ගිය දිනය එදින බවත් ඇයට  වේදනාව උසුලා ගත නොහැකි වුන බවත්, ඇගේ හොඳම මිතුරා වන මම ඇයට උදව්වට එතැන සිටි බවත් ඇය ඔවුන්ට පවසා තිබිණි. මා ඇගේ හොඳම මිතුරා වීම ගැන ඇයට ස්තූති  කලෙමි.

එතන සිටි අය අප දෙස බලා සිටියදී අපි එතනින් හෙමිහිට ඉවත් වීමු.

වික්ටෝරියා  උද්‍යානයේ ඇවිදීමට සාදා තිබෙන මංතීරු හැම පැත්තටම තිබේ. බොහෝ විට ව්‍යායාම කරන්නන් මෙහි දුවනු දැකිය හැකිය. අපි  ඉන් එකක අනිත් පැත්තට ඇවිදගෙන  ගියෙමු. අනිත් පැත්තේද  කුඩා ජල පොකුණක් තිබේ. සියාමා ඇවිද්දේ කිසියම් අපහසුවකින් මෙනි. එතන ඇති විශාල ගස් සෙවනක් යටට ගිය අපි එහි වාඩි ගත්තෙමු. ඇගේ විඩාබර මුහුණේ ශෝකී ස්වභාවයත් හඬා වැටුණු නිසා ඉදිමුණු දෑස්නුත් දුටු මගේ හදවත කඩා  වැටිණි. එතන හිඳගත් මම ඇයට ඉඳගන්නට සන් කලෙමි. මා අසලින් හිඳගත් ඇයගේ හිස මගේ උරහිසට තුරුළු කර ගත්තෙමි. මද වෙලාවකින්  පුංචි දැරිවියක මෙන් උරහිසට හිස
තබාගෙන සිටි ඈ, නිදා සිටින බව මට පෙනිණි. මම සෙමින් ඇය ගේ හිස දෝතට ගෙන නිදා ගැනීමට ඉඩ හලෙමි. පෙම්වතියක නොව දියණියක හෝ බාල සොයුරියක් ආරක්ෂාව සොයාගෙන මා තුරුලේ සිටින්නාක් වැනි අමුතු හැඟීමකින් මගේ සිත පිරි තිබුණි.
හෙමින් සීරුවේ මල්ලෙන් පොතක් රැගෙන කියවන්නට පටන් ගතිමි.

බොහෝ වෙලාවක් නිදා සිටි ඈ නැගිට්ටාය.
"අනේ ඔයා මාත් එක්කම හිටියද?"
"මම ඔයත් එක්කනේ මෙතනට ආවේ " හදිසියේ නින්දෙන් නැගිටි නිසා ඇය මෙසේ කියන්නට ඇතැයි සිතුවෙමි. ඇය නිවසේදී මතකයන් අතරේ ගිලි හරි හැටි නින්දක නොලබනවා විය හැක.
"අපි යමු " ඇය කීවාය.
"මම ගෙදරටම ඇරලවන්නද  "
"නැහැ එපා "
ඇය බසයට නගින තෙක් සිටි මම නිවස බලා ගියෙමි.

ඉන්පසු අප හමුවූ  දිනවල ඇගේ අතීතය ගැන කිසිම විධිහකින් සඳහන් කිරීමට පැකිලුනෙමි. අනවශ්‍ය හිත පෑරීම් වලින් ඇය මානසිකව අසනීප වේ යයි මට සිතුනි. නමුත් ඇගේ  දෙමාපියන් හදිසි අනතුරකින් නැතිවී
ඇති බව කැරන්ට හා රෝලන්ඩ් ට පැවසුවෙමි. ඔවුන් අනිත්  සිසුන්ටද එය පවසා ඇති බව මට තේරුනේ ඔවුන් බොහෝ විට සියාමා ට කතා කිරීමටත් ඇගේ වැඩ ගැන සෙවීමටත් ප්‍රශ්න  උත්තර පත්‍ර බෙදා  ගැනීමටත් පෙළඹීම තුලිනි. එසේම ඇන්ඩ්රු වැනි අය ඉඳහිට බෝඩ් ලෑල්ල අසලට ගොස් විහිළු කතා කියා පන්තිය හිනැස්සීමට පටන් ගති. ඔවුන් එය කරන්නේ ඇය වෙනුවෙන් බව මම දැන සිටියෙමි. සියාමා ද එවැනි අවස්ථාවල හඬ නගමින් සිනා සි ප්‍රීති වුවාය.
නමුත් ඇයගේ ජීවිතය ගැන මා  සමග කතා කිරීමට අප දෙදෙනා තනිව ගමන්  කරන සැම විටම ඇය උත්සාහ ගත් බව මට දැනුනි. අන්තිමේදී එයට ඉඩ දෙන්නට තීරණය කලෙමි.

(මෙය ප්‍රබන්ධයකි. නම් ගම් සියල්ල මනඃකල්පිතය.)