තරාතිරම්වාදය 2

මේ දෙවෙනි සිදුවීම්  ටික  වුනේ ඉන්දියාවේදී. (විදුලි බල මණ්ඩලේ වැඩ කරන යාලුවෝ අමනාප වෙන්න එපා මේක ලිවට. ඕගොල්ල මෙහෙම නැහැ කියල මම දන්නව)
මම අපේ මෑණියන්වත්  අරන් ඉන්දියාවේ වන්දනා ගමනක ගියා. මම ලංකාවේ යාලුවෝ එහෙම කියපුව අහල ප්‍රසිද්ධ බැංකුවකින් සංවිධානය කරන නඩයකට එකතු වෙන්න  ලෑස්ති වුන. ටිකක් ගැන වැඩියි. නමුත් සැප පහසුයි. ඉන්දියාව තුලත් අබ්යන්තර (internal flight ) ගුවන් සේවා ගමන් දෙකකුත් එක්ක. අම්ම ගත්  කටටම බැහැ  කිව්වා. එයට  යන්න ඕනේ වුනේ ගමේ පන්සලේ හාමුදුරුවෝ හා තව බන කියන්න එන හාමුදුරු වරු දෙන්නෙකුයි ගමේ  උපාසිකාවොයි යාළුවොයි  එක්ක. ඒක  ගණන් අඩු ටිකක් දීර්ඝ ගමනක්.  දුම්රියේ හා බස් වල යන්නේ. නමුත් ඒ ගොල්ල නැතුව බැහැ කිව නිසා මාත්  කැමති වුණා ගමන අමාරු වුනත්. කොහොමත් මම ගමනේ සංවිධායක ටුවර් ඔපෙරටර් ට කියල මටයි අම්මටයි වෙනම කාමරයක් වෙන් කර ගත්ත හැම තැනදීම නිදා ගන්න. ඒකට  මම වෙනම වැඩි පුර ගෙව්වා. (මට ගොරවන අය එක්ක නිදා ගන්න බැහැ)
දැන් කාමර බෙදනවනේ හැම දාම  හෝ දවසකට සැරයක් හෝටල් වල නිදා ගන්න. මට තමයි ඉස්සෙල්ලම වගේ යතුරක්  ලැබෙන්නේ. තනි කාමරයක්ම   ලැබෙන  නිසා.  ඕක දෙතුන් දෙනෙකුට ඇල්ලුවේ නැහැ. ප්‍රාදේශීය සභාවක කෙනෙකුයි,  විදුලි බල මණ්ඩලේ වැඩ කරන කෙනෙකුයි (මේ තැන්  වල වැඩ කරන කීප දෙනෙකුත් එකතු වෙලා හිටිය). ඒගොල්ල මේ ටුවර් ඔපෙරටර් (සංවිධායක ) ට වලියක් ඇද්ද. අපි විදුලි බල මණ්ඩලේ (ඈ ??) අපි අහවල් ප්‍රාදේශීය සභාවේ. අපිට  කලින් කාමර දෙන්න  කියලා . (අනිත්   කට්ටිය එක්ක කාමර share කරන්න පුලුවන්ද නේද?) අපේ මුඛරි සංවිධායකත් ඇරියේ නැහැ. මිනිහ කිව්වා "විදුලි බල මණ්ඩලේ ටයි අහවල් ප්‍රාදේශීය සභාවටයි කාමර වෙන් කරලා නැහැ ඉන්දියාවේ. අර මහත්තය කලින් ගෙවල වෙන් කරගෙන තියෙන නිසා එයාට දෙන්න වෙනවා. " ඒ වලිය ඉවරයි.
ඊට පස්සේ මේ කතාවේ ඉතුරු කෑල්ල ටිකක් කණගාටුදායකයි. මේ ගමන ඇත්තම අමාරුයි. නිදා ගන්නේ පැය  කීපයයි. බස් වල විසි වේවි දුවිලි ගැහුන පාරවල් වල යන්නේ.  ඉතින් මොකද වුනේ අර විදුලි බල මණ්ඩලේ එක්කෙනෙක් සංචාරය ඉඅවර වෙලා චෙන්නායි අන්තිම හෝටලේට ආවහම මැරුණා. මාත් ගියා බලන්න. එකට ආපු කට්ටියනේ. මොකක් හරි උදව්වක් වත් කරන්න. අර අනිත් යාලුවෝ හා නෑදෑයෝ වෙන්න ඕනේ, දුක පල කලේ මෙහෙම කියල. " අනේ මෙහෙම මැරෙන්න හිටපු කෙනෙක් නෙමෙයි. විදුලි බල මණ්ඩලේ වැඩ කලේ ---ආදී වශයෙන් " මට එක පාරටම කියවුනා " ඇයි විදුලි බල මණ්ඩලේ නම් මැරෙන්න තිබ්බේ කරන්ට් වැදිලද කියලා . හොඳ වෙලාවට ටුවර් ඔපරේටර් ගේ සහයිකාවට ඇහුනේ . එය මාව පැත්තකට ඇදල කීව ලංකාවේ අඬන්නේ එහෙමයි. සද්ද නැතිව ඉන්න කියල. අනික අපි උදව් කරන්න ඕනේ නැහැ. ඒ ගොල්ල ලංකාවට දේහය යවනව. මේ වගේ දේ වෙනවා නිතරම කියල.

ප්‍රශ්නේ මේකයි. මේ සිද්දි දෙකේදීම සාමාන්‍ය ආණ්ඩුවේ රස්සාවක් කරන අය  මෙහෙම ඉහල ගියේ කොහොමද? තමන්ට විශ්‍රාම වැටුප හා බැංකු නය ලැබෙන නිසාද? පළාත් සභාවල හොරකම් කරනවා කියමු. අනිත් අය ? අපි නිර්දන පන්තිය කියල, අරගලයකට එන්න කිවොත් ගහල එලවයි. ඇයි  මේ ඔක්කොමල්ල ඉහල පන්ති වලනේ.

ඕක තමයි ලංකාවේ වුනේ . 71 හෝ 89 හෝ දැන් කරන ශිෂ්‍ය අරගල වල හෝ මහජන සහභාගිත්වය අවම වෙලා තියෙන්නේ , ඔය කවුරුත් කෑ ගහන වැඩ කරන ජනතාව හිතන් ඉන්නේ තමන් සුළු ධනේශ්වර , තව ටිකක් වැඩ කරල සල්ලි ටිකක් හොයාගෙන කොහොම හරි ගෙයක් හදා  ගෙන කාරෙකක් වත් ගත්තොත්  ඉබේ ඉහල පන්තියට යන පිරිසක් වශයෙන්.  මේ ගොල්ලන්ට බලෙන් විප්ලව කරලා දෙන්න ගිහිල්ල නිකන් ඇන ගන්නේ මොකටද?