අර මැරිලි සහ මේ මැරිලි

ශ්‍රී ලංකාව හිටපු ගමන් අවදි වෙලා කියල පේනවා තරුණ වියට එළැඹෙන ළමයි තුන් දෙනෙක් ගුරුවරියකගේ ස්වාමි පුරුෂයාට ගහල මරපු එකට.  ඒ අතරේ ඌරන් කැකුණ තලනකොට හබන් කුකුළන්ට රජ මගුල් කියනව වගේ තව කට්ටියලක්  රැඩිකල් අයට බනිනවා. අරගලේට බනිනවා. මානව හිමිකම් නිසාලු ඔක්කොම. එහෙමනම් ඉතින්  මානව හිමිකම් තියන,  ළමයින්ට ගහල හදන්නේ නැති ඔක්කොම රටවල කොල්ලෝ කෙල්ලෝ දිගට හරහට මිනිසුන්ව මරනවා ඇතිනේ. 

එහෙම නැහැ. බ්‍රිතාන්‍යයේ එහෙම සිද්ධි කිහිපයක් වාර්තා වුනා. පහුගිය කාලවල. ගෙයින් එලියට බැහැල කෑ කොස්සන්  ගහන කොලු රැලකට බනින්න ගිය පියෙක් මැරුම් කෑව කාලෙකට ඉහත කිංග්ස් ක්‍රොස් වල . සංචාරක තරුණියක් කිංග්ස් ක්‍රොස් පැත්තේ  ඇවිදින්න ගිහින් දූෂණය වුනා. අවස්ථා දෙකේදීම කරපු කොලුවන්ගෙන්   භාගයක්ම බ්‍රිතාන්‍යයට කාලයකට ඉහතදී සංක්‍රමණය වුනු  අයගේ දරුවන්. ඒ හැමෝගෙම පොදු සාධකයක් තිබ්බ. අම්ම තාත්ත දෙන්නම රැකියා වල .නිවෙස් වලට එන්නේ රෑ වෙලා. ඉස්කෝලේ ඇරිලා දඩාවතේ යන කොලු රෑනවල් ඒ පැත්තේ පිරිලා. හවසට ගෙදරට දෙමාපියෝ ඇවිත් රෑ කෑම හදනකන්  කරන්න වැඩක් නැතිව, ඉගෙන ගන්නෙත් නැතිව හිටපු  සෙට් එකක්. හැබැයි අර අහිංසක මව්පියන් අරන් දීල තියෙනවා හැමදේම. වටින ඇඳුම් පැළඳුම්, වටිනා මොබයිල්, මොපෙඩ් කියන පොඩි මෝටර් සයිකල් වගේ දේත් උන්ට තිබ්බ. 

කිංග්ස් ක්‍රොස් වල  ලොකු දුම්රිය පළක් තිබුනත් නීමට ඇවිදින්න යන්න බැරි පළාතක් වෙලා තිබුනේ. ගණිකාවෝ, මත්ද්‍රව්‍ය ගන්න අය වැහි වැහැල. පරණ හෝටල් හෙම අබලන් වෙලා ගිහින්. පරිසරය හිතා ගත්තේ හැකිනේ. 

ඔය වගේම මොපෙඩ් බයික් සෙට් එකක් අපේ පැත්තෙත් හිටිය . වැඩියෙන්ම ගැවසුණේ මැක් ඩොනල්ඩ්ස් එක ගාව. සුදු කළු මිශ්‍ර සෙට් එකක් එතන හිටියේ අර වගේම.  උන් හැබැයි මිනී මැරුවේ නැහැ. නමුත් උන් ඉන්න වෙලාවට ඒ පැත්තෙන් යන එක ටිකක් අවදානම්. 

බ්‍රිතාන්‍ය රජය මේ සිද්ධීන් වලට මුහුණ දුන් විධිහට මම කැමතියි. 

මුලින්ම සෙන්ට් මාර්ටින්ස් කියන කලා සහ මෝස්‌තර නිර්මාණ පිලිබඳ විද්‍යාලය ගේනවා මුලින් තිබුණු තැන ඉඳල කිංග්ස් ක්‍රොස් වලට.  එතකොට ඒ පැත්තේ ඉගෙන ගන්න එන ශිෂ්‍යයෝ නවාතැන් ගන්න පටන් ගන්නවා. 

 ඒ හදපු බිල්ඩිම මාර ලස්සනයි.  ඒ එක්කම මුළු පැත්තටම හොඳ ආයෝජනයක් කරලා. වෙනස් කරනවා 

පළාතේ මිනිසුන්ට අලුත් ආදායම් මාර්ග සහ රැකියා නිර්මාණය වෙනවා. 

අද ගූගල්  ඔෆිස් එකත් එතන. ලංකාවේ කෑම තියන අවන්හලක් තියනවා. ලෝකේ වටේම තියන රටවල කෑම ගන්න පුළුවන් ස්ථාන විරුටැහැ කරලා. අපි ලඟදි ගියා කොරියන් අවන්හලකට. හදල තියෙන විවෘත  මාකට් එකේ තමන්ගේ නිෂ්පාදන විකුනන්න පුළුවන් . අලුත් නිවාස හදල. හෝටල් අලුත්වැඩියා කරනන්  මුදල් ණයට දීලා . නැත්නම්  අලුත් ඒවා හදල. දැන් අපරාධ අඩුම පළාතක්. ඉස්කෝලේ ඇරිලා එන ළමයින්ට යන්න තැන් තියනව. කරන්න දේවල් තියනව. 

කිංග්ස් ක්රෝස්ස් වලම තමයි බ්‍රිතාන්‍ය පුස්තකාලයේ අලුත් ගොඩ නැගිල්ල  තියෙන්නෙත්. 

අපේ පැත්තේ මොකද වුනේ කියනවනම් ලන්ඩන් වලට ඔලිම්පික් එනකොට මේ පැත්තේ ලිවැලි කියන හරිය සම්පුර්ණයෙන්ම  වෙනස් කරලා වයිට් වෝටර්  සෙන්ටර් කියල එකක් හැදුව. ඔලිම්පික් තරඟ  පවා එතැන පැවැත්වුවා  දැන් එතන ගිහිල්ල ඉඳගෙන කන්න බොන්න තැනක් වගේම බෝට්ටු පදින්නත් පුළුවන්. වටේ තිබ්බ පොඩි පරණ පුස්තකාල වහල අලුත් විශාල ඒවා දෙකක් හැදුව. ඒවල එක එක ක්‍රියාකාරකම් කරන්න පහසුකම් දුන්න. අලුත් නිවාස  යෝජනා ක්‍රම ආව. කොටින්ම රජය ආයෙත් ආයෝජනය  කළා. අර මොපෙඩ් ගැන්සි අඩුවුනා.

මේකෙන් අදහස් වෙන්නේ  නැහැ. ප්‍රශ්න ඇත්තෙම නැහැ කියල. තියනව. සාපේක්ෂව අඩුයි. 

අපට  හැම වෙලේම ළමයින්ට, වැඩෙන තරුණයන්ට බනින එක ලෙහෙසියි. ඒ ළමයි කරපු වැඩේ වැරදියි. ඒකෙ දෙකක් නැහැ. දඬුවම් කරන්නත් ඕනේ. ඒකත් හරි. හැබැයි කතා  කරන්න ඕනේ ඉදිරියට එන දෙයක් වලක්වා ගන්නේ කොහොමද කියන එක.  ලංකාවේ දැනට එහෙම ආයෝජන කරන්න  පුළුවන් තත්වෙක නෙමේ ඉන්නේ.  අපි ළමයින්ට උගන්වන්න ඕනේ ජිවිතයකට ආදරය කරන්න. ඒක හරියට වෙනවාද කියන්න  මම දන්නේ නැහැ.  

අනිත් එක තමා මොන රටේ හිටියත් විශේෂයෙන් ලන්ඩන් වල පාරක යද්දී තරුණ කොල්ලෝ කෙල්ලෝ කෑ ගහගෙන එනවනම් මම අනිත් පැත්තට මාරු වෙලා යනව. උන් කාට හරි ගහන්න යනවනම් පොලිසියට කෝල් එකක් දෙනවා.  එක පාරක් එහෙම කළා. හැබැයි කවදාවත් උන්ව හදන්න ගිහිල්ල නැහැ. මගේ පාඩුවේ පැත්තකින් යනව මිසක්. මොකද  නාහෙට නාහන කාලයක් අපි හැමෝටම  තිබ්බ.

- අජිත් ධර්මකීර්ති 18/02/2023