දයාබර විපුලියේ

ලන්ඩන් වල ඉඳන් මගේ 

බ්ලොගේ කියවන 

විටෙක රණ්ඩු වෙන 

විටෙක හිනැහෙන 

කඩයක් ඇරගෙන 

පැය ගණන් වාද කරන 

ඒත් පස්සේ කෝල් කරලා 

තරහද බං කියල අහන 

සරසවියේ කොළඹ, උගත්

"සිංහල" උගන්නපු ගුරුතුමී  

විටෙක බොරු සැර පෙන්නන 

දයාබර විපුලි 

 

ඔයා   ගියා කියල 

තවම හිතා ගන්න බැහැ බන් 

ඔයාගේ කෙල්ලයි කොල්ලයි හිනා වෙලා හිටියට 

දුෂාන්ත හිනා වුනාට 

උන් ඇතුලෙන් පිච්චෙනවා කියල 

මම දන්නවා 

ඉනෙස් නුයි කෙල්ලෝ දෙන්නත් 

කඳුළු පොරෝගෙන 

ඇයි බන් පොඩි දෙන්න හය-හත  කාලේ 

ටයික්වෝන්ඩෝ කරන්න ගෙනත් 

එදා ඉඳන් අද  වෙනකල් 

උන් දෙන්නගේ ලන්ඩන් නැන්ද උනේ උඹනේ 

ඕනෑ පාටියක මැද ඉඳන් හිනැහෙන 

වටේ අය මැදට අරන් නටන නටවන 

ඇවිදින්න ගමන් යන්න දුවගෙන එන 

ජිවිතේ ප්‍රශ්න මැද විඳපු හිනැහුණු 

ජිවිතේ තව ගොඩක් දුර 

දුෂා එක්ක යන්න හිටිය 

"කෙල්ල කොහොමහරි යුනි ගියා අජිත් 

සෙතා තමා ඉතින් කොහොමහරි 

මට  යවා ගන්න ඕනේ කියල" 

අන්තිමටම මට කියපු 

විපුලි උඹ ගියා කියල 

තවමත් හිතා ගන්න බැහැ 

යන තැනක උඹ හිනාවෙලා ඉඳී කියල 

අපි දන්නවා 

පෙරේදා හිනා වෙලා 

මේ හදිසියේ 

අද අපිව  දාලා ගියාට 

පැතූ  නිවනක් නුඹට ලැබේවි 

සුභ ගමන් විපුලියේ!

සුභ ගමන් නංගියේ !

සුභම සුභ ගමන් විපුලියේ!

**********************************

විපුලි මිනිත්තු 3.55 සිට: