සුළඟ අප රැගෙන යාවි

අප කවුරුත් නුවන් ජේ නමින් දන්නා ජනප්‍රිය තරුණ සිනමාවේදියෙකු වන නුවන් ජයතිලක ගේ කුළුඳුල් සිනමා නිර්මාණය "සුළඟ අප රැගෙන යාවි " ළඟදීම ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රදර්ශනය වන බව මට දැන ගැනීමට ලැබුණි.  මම එය නැරඹුවේ මෙයට  වසරකට දෙකකට පමණ ඉහතදී ලන්ඩනයේ ප්‍රදර්ශනවූ අවස්ථාවේය.

එදින චිත්‍රපටය නරඹන ලද ඇතැම් රසිකයන් එය  තවත් "රේඛාව"ක් බවත් තවත් ලෙස්ටර් කෙනෙකු අප අතරට එන බවත් පැවසූහ. මම බොහෝ වාරයක්  මේ චිත්‍රපට දෙක සංසන්දනය කෙළෙමි.  ඇත්තටම මට එසේ සිතෙන්නේ නැත. රේඛාව එලි දැක්වුණේ ලාභ හින්දි කොපි වලින් සිංහල සිනමාව පිරී තිබුණු කාලයකය. මනරම් ගීත සමුච්ඡයකින් යුත් "රේඛාව" ඒ සමයේ සිනමා රසිකයාට නැවුම් අත්දැකීමක් වූවා සේම සිංහල සිනමාවේ නව මානයක් සනිටුහන් කරන්නක් ද විය. ඒ එසේ වූයේ ඉන්දීය ලාභ චිත්‍රපට වල කොපි ඊටත් වඩා ලාභයට මේ රටේ නිපදවා තිබූ නිසාම නොවේ. ශ්‍රී ලංකාවේ   අධ්‍යක්ෂකවරයෙකුට මුළු  රටේම සංස්කෘතික ප්‍රබෝධයට තුඩු දෙන නිර්මාණයක් කිරීමේ හැකියාව ඉන් සනිටුහන් කළ නිසාය. එසේම රේඛාව සහ මුලින්ම වාගේ ලංකාවේ නිපදවූවකි.

රේඛාව නිපදවා  අවුරුදු හැට දෙකක් ගතවී ඇත. එනිසා ඉහත කී  හේතූන් තවත් සිනමා පටයකට තව  දුරටත් වලංගු වේ යැයි සිතිය නොහැකිය.

 මේ චිත්‍රපට දෙක සමාන කළ හැකි තැන් දෙකක් තිබේ. රේඛාව සම්පූර්ණයෙන් ම වාගේ  රූගත කර තිබෙන්න එළිමහනේය. නුවන් ජේ ගේ "සුළඟ  අප රැගෙන යාවි" හි සියයට අසූවක් පමණ දර්ශන පටිගත කර තිබෙන්නේද  එළි මහනේය.  ලෙස්ටර් විසින් රේඛාව සඳහා තෝරාගත් ළමුන් මුලින් චිත්‍රපටවල රඟපෑ අය නොවේ. ඔවුන් සම්පූර්ණයෙන්ම වාගේ ආධුනිකයන් බවට මා අසා තිබේ. (වැරදි නම් නිවැරදි කරන්න.)  නුවන් ජේ විසින් තෝරාගෙන තිබෙන්නේද රඟපෑමේ ප්‍රසිද්ධ දරුවන් කණ්ඩායමක් නොව රඟපෑම ස්වභාවයෙන් උරුම කොටගත් ළමා නළුවන් කණ්ඩායමකි. ඔහු දක්ෂ ලෙස මේ ළමා කණ්ඩායම හසුරුවයි.

මා කළකට ඉහත දී නැරඹූ සිනමා පටයක්  වන්නේ කෙයිසුකේ කිනොෂිටා නම් අද්විතීය  ජපාන සිනමාකරුවාගේ "නෙත් විසිහතර" (twenty-four-eyes) නම් විශිෂ්ඨ නිර්මාණයයි. ඔහුගේ එම චිත්‍රපටය ඔහු වැනිම විශිෂ්ඨ සිනමාවේදියෙකු වූ අකිතා කුරසෝවා ගේ "සමුරායි වරු සත්දෙනා "   (Seven Samurai) සිනමා කෘතිය පරදවා හොඳම චිත්‍රපටය වශයෙන්  1954 දී තේරුණි. එසේම  හොඳම විදේශික සිනමා  පටයට හිමි ගෝල්ඩන් ග්ලෝබ් සම්මානයද  1955 දී  එයට හිමි වුනි.

මේ චිත්‍රපටය  ජපනුන් ඉතා ආදරය කළ, එසේම   ප්‍රවේශපත්‍ර විකිණී වාර්තා තැබීමෙන් පමණක් නොව  විචාරකයන්ගේ නොමඳ ප්‍රසාදයද හිමිවූවකි. එය, ජපන් සිනමා විචාරකයන් විසින් හොඳම  ජපන් චිත්‍රපට දහයෙන් එකක් ලෙස 1999  දී  නම් කරන ලදී. කොටින්ම පශ්චාත් නූතන ජපන් සමාජයේ යුධ විරෝධී ආකල්ප මුවහත් කිරීමට  මෙම චිත්‍රපටය විශාල සේවයක් කරන ලද්දේ යයි කියති. ජපන් විචාරකයකු වූ සටෝ ටඩාඕ වරක් පැවසුවේ මෙම චිත්‍රපටය අනිකුත් සෑම පශ්චාත් යුධ සමයේ සිනමාපට වලට වඩා ජපනුන්ගේ දෙනෙත් වල කඳුළු පිරවීමට සමත්වූ බවයි.

කිනොෂිටා ගේ චිත්‍රපටය විසි වසරක් පුරා දිවෙන වෘත්තාන්තයකි. එය ගොඩ නැගෙන්නේ දීප්තිමත් තරුණ ගුරුවරියක වූ හිසාකි (හිදෙකෝ ටකමිනේ)  සහ  ප්‍රධාන දූපත් වලින් ඉතා දුරස්ථ ජපන් දූපතක සුන්දර මුහුදුකර ගමක ඇගේ ප්‍රථම පන්තියේ ළමුන් දොළොස් දෙනෙකුත් අතර ගොඩ නැගෙන හෘදයංගම වූ සම්බන්ධය හරහාය.  මේ දූපතේ මිනිසුන් නාගරික තරුණියක වූ ඇය දෙස මුලින් බලන්නේ දැඩි අවිශ්වාසයකිනි. නමුත් පසුව ඇගේ දක්ෂතාවයත්, තමන් උගන්වන ළමුන් කෙරෙහි ඇය දැක්වූ කරුණාවත් දයාවත් ගම්මුන් හඳුනා ගනිති.

දෙවෙන ලෝක යුද්ධය හා කොරියන් යුද්ධය ද තුලින් වෙනස් වන ගමත් ඇගේ සිසුන් කිහිප දෙනෙකු යුද්ධයේදී  මිය යාමත් අතරතුර සමහරුන්ගේ කටුක ජීවිතත් සමගින් කෙමෙන් වියපත් වන ඔවුන් තමන්ගේ පළමු ගුරුතුමියට දක්වන ලැදියාව චිත්‍රපටයේ වසර විසි හතරත් එහි නළු නිළි සමූහයත් එකිනෙකා බඳින හුය වේ.    

ඛේදවාචකයන්, මතකයන් සමගම  කාලය කාව්‍යමය ලෙසින් ආවර්ජනය කරමින් දිවයන චිත්‍රපටය යුදකාමී ජපාන සමාජය සහමුලින්ම වාගේ වෙනස් කරන්නට හා ඔවුන්ට සාමකාමී වීමට බල කල  සවිමත් පදනමක් සකස් කල බව ජපන් විචාරකයන් ගේ මතයයි.  

කිනොෂිටා ගේ චිත්‍රපටයේ නොයෙකුත් අවස්ථා කිහිපයක් මෙහි සටහන් කරමි.

"දෑස් විසි හතරේ " ගායනා කරමින් ඇවිදින සිසුන් සමුහයක් හා කඳුකර ගමක් පෙන්නුම් කරයි. ඔවුන් යන්නේ ගමට එන ගුරුතුමිය හමුවීමටය.

සකුරා මල් පිරුණු වත්තක දරුවන් ගීත ගායනා කරමින් ගුරුතුමිය සමග ඇවිදිති.

ඔවුන් පසෙක කඳුවැටියක් ඇති මනරම්  මුහුදු වෙරළේ ගුරුතුමිය සමග ගීත ගායනා කරති.

හදිසියේ ඇද වැටී කකුලක් ආබාධයට  පත්වන ගුරුතුමිය  බැලීමට සිසුන් බොහෝ දුරක් ගෙවා තනියම යති. ඇත්තටම ඒ ඔවුන්ට යා හැකි දුරක් නොවේ. ඔවුන් නිවෙස් වලට ඒමට පරක්කු වනවිට මුළු ගමම කලබල වෙති. නමුත් සා පිපාසාවෙන් පෙළෙමින් හැඬුවද  දරුවන් කෙසේ හෝ ගුරුතුමිය බැලීමට යති. ඇය ඔවුන්ට ආහාර ලබාදී ධීවරයෙකු සමග නිරුපද්‍රිතව ගමට යවයි. ගැමියන් නාගරික ගුරුතුමිය කෙරෙහි තමන් තුල ඇති විරෝධය ඉවත් කර ගන්නේ එතැනදීය.

ළාබාල සිසුන් දෙදෙනෙකු ගුරුතුමිය මුණ ගැසීමට  ඇගේ ගමට යයි.  ඔවුන් යන්නේ තමන් ඒ පාසැලෙන් අස්වන බව කියන්නටය. ගුරුතුමියද තමන් අස්වෙන බව කියන්නීය.

නුවන් ජේ ගේ "සුළඟ එනු පිණිස " චිත්‍රපටයේ ගවයා නැති වන විට ගමේ හිතවත් පිරිසක් කලබල වෙති.  ඒ වය නැතිවූ පවුලේ උදව්වටය.

දරුවන් දෙදෙනා නැතිවුණු ගවයා සොයා යාමත් ඉන්පසු එක දරුවෙකු කොළඹ යාමට වාහනයකට නැගීමත් සමාන අවස්ථා ලෙස මට පෙනේ.   ඒ දරුවන්ගේ හැටිය.

කඳුකරයේ දරුවන් දෙදෙනා ඇවිදින සමනළයන් පසුපස දිව යන දර්ශන මා කුඩා කාලයේ ලුණුගල ගමේ ජීවත්වූ කාලය සිහිපත් කරවයි. කුඩා නගරයක් වූ ඒ ගමින් එම සුන්දරත්වය දැන් එතරම් දක්නට නැතත් බත් කූරන් හඹා යමින් ගතකළ සුන්දර ළමා වියක් මටද තිබුණි.

ඇත්තටම බැලුවොත් මීමුරේ ගම ලුණුගලට වැඩි ඈතක් නැත. එය පිහිටා ඇත්තේ මහියංගනය පසුකර හසලක පැත්තට යන විටය.  ස්ටයින ඇඩම්ස් ගේ කැමරාව ඉතා  දර්ශනීය පසුතල කිහිපයක්ම  සූක්ෂම ලෙස ග්‍රහණයට හසු කරගනියි. මට මතක එක සුන්දර දර්ශනයක බසයක් ගමන් කරන්නේ පාර හරහා යන දිය වැලක් මතිනි. නුවන් ජේ ගේ අදහස් වලට ගැලපෙන්නටම ඇඩම්ස් ගේ කැමරාවද දක්ෂ ලෙස මෙහෙයවී ඇත.  ශ්‍රී ලංකාවේ සංචාරක අමාත්‍යංශයේ ප්‍රචාරක අංශයට මේ චිත්‍රපටයේ ඇතැම් දර්ශන පසුතල සංචාරක ප්‍රවර්ධනයට උපයෝගී කරගත හැකියයි මට වරෙක සිතුනි. ඒවා එතරම්ම  සුන්දරය.

එසේම චිත්‍රාල් සෝමපාල ගේ  සවන් පිනන සිහිල් සංගීත රටාවන්   හිමාල් මනුප්‍රියගේ  හඬින් කඳු මුදුන් තැනි තලා සමනළයන් අතරින් සැඟවෙමින් ගලායයි.

තවලම් කෝච්චි 

ලංකාවේ ඉංග්‍රීසි පාලන කාලයේ තිබුනේ තවලම් කෝච්චිය. ඒ දෙබාන බැඳි  කරත්ත සමූහයක් එක දිගට සති දෙකක් හෝ මාසයක් පමණ වැය කර බඩු ගෙනයාමට කොළඹ එන ගමනයි. එය නැවතුනේ සැබෑ දුම්රියේ ආගමනයෙනි. ඉන්පසු ලොරි පැමිනුණි. ඒ දෙබාන බැඳි කරත්ත වල කාලය නිමැවුණු පසු නුවන් ට තවමත් තවලමේ යන ගවරැලක් හා එහි හිමියෙක් සොයා ගැනීමට හැකිවීම පුදුමයකි.
ඒ පුදුමය මතුවූයේ  "එක හරක් හොරෙකු " මොබයිල් දුරකතනයක් චිත්‍රපටයේ භාවිතා කරනු දැකීමෙනි.

ගෝල්ෆේස් 

කතාවේ අවසන් කොටසේ "සුද්දා" සොයා   කොළඹ  එන දරුවා ට කොළඹ කුණු ගොඩවල් හමුවේ ජිවත්වන දරු කැලක් මුණ ගැසෙයි. මට මතක විධිහට කාලයක් කොල්ලුපිටියේ බේරේ  වැව පැත්තට වන්නට කොරියාව නමින් හැඳින්වූ  පැල්පත් සමුහයක් විය. මා වසරක් ගිය පොල්වත්තේ ශාන්ත  මයිකල් (රජයට පවරාගත්) විදුහලට මේ ළමයින් බොහොමයක් ආහ. ඔවුන් ගෙන් සමරුන් දහවලට කන්නේ පාසැලෙන් දෙන රජයේ ත්‍රිපෝෂ බිස්කට් පමණි. යහළු වූ විට මේ දරුවන් ඉතා හිතවත් අය වෙති. ගමේ දරුවාට වෙරළේදී එක්කහුවෙන දරුවන් මගේ අතීතයට මා රැගෙන ගියේ එසේය. ගෝල්ෆේස් හි කාලතුවක්කු තිබූ  හරියේ කොළඹට පැමිණි ගමයෙකු වූ මමද ක්‍රීඩා කොට ඇත්තෙමි.

කොළඹ ඇති විශාල කුණු කන්දක ඉදිරිපිට එක දැරිවියක අනික් දරුවන්ගෙන් "ගවයා " සොයා ගැනීමට උදව් ඉල්ලයි. මේ කුණු කන්ද සහිත දර්ශන කොළඹ මීතොට මුල්ලේ සිදුවූ විනාශයට කලින් පෙන්වන්න තිබුනා නම් කියා වරක් සිතුනි.

මට ඇති එකම ප්‍රශ්නය චිත්‍රපටයේ අවසානයයි. සිනමා විචාරයේ "දීප්තිකරණයට" අනුව ගතහොත්  චිත්‍රපටය සැබවින්ම අවසන් විය යුතුව තිබුනේ එක්කෝ ගවයා මස් කඩයක හෝ ගව මස් විකුණන ටෙන්ඩරය දිනූ  දේශපාලකයෙකුගේ පිඟානකදී  හමු වීමෙනි. නැත්නම් කොළඹට පැමිණි "පොඩ්ඩා" නිවසක වහල් සේවයකට හෝ වෙනත් වෙළඳාමක බලෙන් යොදවා සිටිනු පොලිසියට අසු වීමෙනි. විසිතුරු කොළඹ යටිබිම් ගත  යථාර්තය එතරම් දරුණු බව අපි දනිමු.

නමුත් මෙහිදී නුවන් ජේ ගේ සැඟවී සිටින "දරුවා" ප්‍රීතියෙන් එළියට යට එයි. අප හැමෝම තුලත් ඒ දරුවෙක් සැඟව සිටී. ඉඳහිට කඩයක තිබෙන පරණ කාරයක (dinky toy ) ආකෘතියක්  මා මිලට ගන්නේ එහෙයිනි. එනිසා සැබෑව නොව ළමා ලෝකයේ සිහිනයකින් නුවන් ජේ තුල සැඟව සිටි දරුවා චිත්‍රපටය අවසන් කරයි.

සමහරවිට  මුළු පවුලටම නැරඹිය හැකි චිත්‍රපටයක් හදන්නට ඔහුගේ ඇති වුවමනාව මත  එසේ වුනි නම් එය සාර්ථක වී ඇත. මායා නවගත්තේගමගේ නිෂ්පාදනයට ද  නවගත්තේ නමටද ඔහු සාධාරණත්වය ඉෂ්ට කොට ඇත.

රේඛාව ලෝක ප්‍රකට චිත්‍රපටයකි. මා  ඉහත සඳහන් කළ කිනොෂිටා ගේ චිත්‍රපටය,  මේ ලෝක ප්‍රකට චිත්‍රපට පෙළ නම් හිණිමගෙහි උඩම  ඇත්නම් රේඛාව ඇත්තේ එහි මුල් පඩි කිහිපයේය. නුවන් ගේ "සුළඟ අප රැගෙන යාවි " හිණි මග අසලට පැමිණ නතර වී ඇත. ඒ නුවන් ජේ හා නිෂ්පාදක  අධ්‍යක්ෂක විමුක්ති ජයසුන්දර ට   දින පහළවක් තුල සීමිත බජට්ටුවකින් ප්‍රාතිහාර්ය කිරීමට නොහැකි බැවිනි. මට පෙනෙන්නේ තමන් විසින්ම අපහසුවෙන් අසීරුවෙන්  ආ මාවත හරහා තමන් විසින්ම තනා ගත්  ගඩොල් බිත්තියක එල්ලී ඉදිරිය  බලන නුවන් ජේ ය.  ඒ ගඩොල් බිත්තිය බිඳ ප්‍රාතිහාර්ය පාන්නට මේ තරුණ අධ්‍යක්ෂකවරයාට හැකියාවක් ඇති බව  "සුලඟ අප රැගෙන යාවි " තුලින් ඔහු අපට පෙන්වා දී ඇත. 

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

     

ද ස්විදානියා මචං -до свидания

උඹට  තිබුනේ හොඳ හදවතක්

හිතවතුන් කිව්වේ එහෙම 

රැකියාවේදී උන් උඹට ආදරය කලා 

උඹේ  නිහතමානී කමට, 

හිතවත් කමට, 

කරුණාවට, 

ඒත් 

හොඳ මිනිසුන් නික්ම යනවා ඉක්මනින්ම, 

උඹ අසනීප වුණු  වෙලේ  උන්  කීවේ එහෙම 

"උඹ ඒක ඔප්පු කරන්න එපා මචං
ෆයිට් කරපං
පැරදෙන්න පුළුවන්
ෆයිට් කරලා පැරදියන්
උඹ අපිත් එක්ක  ක්‍රිකට් ගැහුවා වගේ !

මම කීව එහෙම

ඒත්, මමත්  නුඹත් දැනන් හිටියා 

ඒක නවත්වන්න බැරි බව 

රෝගය දරුණු බව 

එය නුඹ හමා එන බව 

"උඹ දුක්වුණේ එකම දෝණි ගැන 

මගේ පොඩි එකී තනි වෙනවා මචං
මම කොහොමද එයා දාල යන්නේ"
උඹ ඇඬුවේ එහෙම

උඹ බිරිඳ ගැන දුක්වුණා හැමදාම
එයා කොහොමද තනියම කරන්නේ
එයත් ඉන්නේ අමාරුවෙන්
දෝණිවත් බලාගෙන

එයා  කවදාවත් දැනන් හිටියද දන්නේ නැහැ
උඹ  දුක්වෙන බව
දෝණි දැනන් හිටියද දන්නේ නැහැ
උඹ හිතින්  අඬන  බව

මොකද උඹ ඒවා පෙන්නුවේ නැහැ
කාටවත් පෙන්නුවේ නැහැ
ඒවා දැනන්  හිටියේ අපි විතරයි
අපි නොකිය ඉන්න බව උඹ දන්නා නිසා

විශ්ව  විද්‍යාලේ ප්‍රශ්න  උඹ ඒව දරා ගත්ත
ආදරයක් බිඳුනම උඹ ඒකත් දරා ගත්ත
විභාග ප්‍රශ්න වලදි  උඹ ඒකත් දරා ගත්ත
රැකියාවේදී ඇනුණු කටු ඒවත් උඹ  දරා ගත්ත

හැබැයි නොමිනිස් රැලක්  ගැහුවම
උඹට හැමදේම එපා වුනා
උඹ ආයිත් යාළුවො හොයාන ආව
ජිවිතේ සාමකාමී වෙයි කියල
ලෝකෙ තවත් කොනකට

ඒත් ඒක එහෙම වුනේ නැහැ
ප්‍රශ්න ආව එක පිට
උඹ  ආයිත් දරා ගත්ත
ඒ හැම දෙයක්ම

මම උඹට කවි වගයක් ලීවා
උඹ පස්සේ ආපු යුවතියක් ගැන
විශ්ව විද්‍යාලෙදි
කාලෙකට ඉහතදී,
මතකද මන්ද
උඹ මගේ ඔල්මොරොන්දන් කවි වලට හිනා වුණා
ඒත්  ඒකිට අනුකම්පා කරා,
හිනාවුනේ නැහැ
උඹ එහෙමයි
ඒක මට ආයෙත් හම්බ වුණා
පරණ කොල අස්සේ තිබිල

මට තේරුම් ගන්න  බැරිවුනා
ඒ දවස් වල
මිනිහෙක් මෙච්චර
දරා ගන්නේ කොහොමද කියල

උඹ අසනීප වුනහම
මට වෙලාවක  හිතුන
දරා ගත්තට  දේවල් හිතින්
ගතට දරා ගන්න  බැරි වෙනවද කියල

උඹ සින්දු අපට ලියන දෙනකොට
අපට සින්දු හොයල දෙනකොට
සින්දු වලින් ජීවත්වෙන එකෙක් කියල
අපි උඹට විහිලුත් කලා

ඒත් දැන් උඹ ගිහින්
උඹේ එකම දරුවා අඬනව උඹ නැතුව
උඹේ බිරිඳ අඬනවා උඹ නැතුව
උඹ හැමදේම දරා ගත්ත වගේ
උන්ටත්  ඒක කියල දුන්න නම් මචං
උඹට අමතක උනාද බං
ඒක විතරක්

අපිත් දවසක එනවනේ බං
මම ස්තලිච්නයා එකක් ගේන්නම්
උඹ පිල්මේනියා ටිකක් ගනිං
බයිට් එකට
එදා වගේම

ද ස්විදානියා මචෝ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

    

මගේ ලෝකයෙන් අහවල් ලෝකය හා ගෙල්මන් ගේ අරී අට මග

මහේෂ් හපුගොඩ ගේ "මගේ ලෝකයෙන් පසු ලෝකය " කෘතිය පිලිබඳව පැවති  සංවාදයේ සියළුම කතා ඇසුවෙමි.  මහේෂ් හපුගොඩ ගේ හෝ දීප්ති කුමාර ගුණරත්න ගේ කතාවේ මූලික හරයන්ට මගේ කිසිදු විරෝධතාවයක් නැත. නමුත් මේ රැස්වීමේ මුඛ්‍ය   පරමාර්ථයක්  වන්නේ ආචාර්ය නලින්ද සිල්වා මහතාගේ මගේ ලෝකය කෘතිය (මා කියවා නැත) ගැන සාකච්ඡාව හා ඔහු ජාතිකවාදයට නැඹුරු වීමේ හේතුවක් විග්‍රහ කිරීමට නම් එය එතරම් සාර්ථක වී නැත යනු මගේ අදහසයි.

මහේෂ් හපුගොඩ ගේ  "භක්තිය යනු දෙවියන්ගෙන් ‘නිදහස්’ වීමට ඇති හොඳම මාර්ගය වන්නේ ය" ලිපියේ මෙවැන්නක් සඳහන් වෙයි.
"එසේ නම් බටහිර ට ගොස් විද්‍යාඥයෙක් වීමට මුලපිරූ නලින් ද සිල්වා ‘මට බටහිර අරුතකින් විද්‍යාඥයෙක් විය නොහැකි’ (IMPOSSIBLE) බවට ඒත්තු ගනිමින් මෙරටට නැවත පසු බසින විට අනූව දශකයේ දීප්ති කළේ කුමක්ද? ඔහු කලේ බටහිර දියුණු මතවාද ලාංකික පොළොව මත පැල කිරීමට උත්හාස කිරීමයි (IMPOSSIBLE INTO POSSIBLE). එසේ නම් ‘අනූව දශකයේ යමක් සිදු වී ඇත’ යන ප්‍රවාදය සත්‍යයකි. නලින් යථාවට බිය වූ බව අප කියන්නේ ඒ නිසාය. "

සැබවින්ම ආචාර්ය නලින් ද සිල්වා යථාවට බිය වූයේද? මගේ අදහස නම් යථාවට බිය වූයේ එවකට තිබූ පරණ (කොප, ලසසප)  හා ඒ කාලයේ පිබිදී ආ නව වාමාංශය (ජවිපෙ) යන්නයි. දීප්තිට බටහිර මතවාද (හේගල්, ලැකාන් ගේ සිට ජිජැක් දක්වා ) ලංකාවේ පැල කිරීමට අවකාශයක්  බිහිවුනේ එනිසාය. කොටින්ම නලින්ද සිල්වා සහ ගුණදාස අමරසේකර ජාතික චින්තනයට යෑමෙන් නොදැනුවත්වම හෝ ඔවුන් බිහි කළ අවකාශය නිසාය.

මම එය මෙසේ පැහැදිලි කරමි. ගුණදාස අමරසේකර මහතා ද මට මතක විධිහට මුලින්  තරමක් දුරට වාමාංශික අදහස් තිබූ අයෙකි.  එය නලින් ද සිල්වා මහතාගේ තරම් දැඩිව පැන නැගුනක් නොවේ.  මාලින්ද සෙනෙවිරත්න ගේ ලිපියකට අනුව ආචාර්ය නලින් ද සිල්වා මහතා අමරසේකර ගේ "ධර්මපාල තුමා මාක්ස්වාදියෙක් ද" කෘතිය තදබල විවේචනයකට ලක් කොට ඇත.

අපේ තරුණ වයස අප පසු කලේ ගුණදාස අමරසේකර ගේ "යලි උපන්නෙමි", "කරුමක්කාරයෝ ", "අසත්‍ය කතාවක් " මෙන්ම මාර්ටින්  වික්‍රමසිංහ ගේ "සත්ව සන්තතිය " ආදී ග්‍රන්ථ  කියවමිනි. මේවා අපට සමාජය මෙන්ම  දැනුමද ප්‍රශ්න කරන්නට කියාදුන් පොත් පත්ය.  මට ඉතා හොඳින් මතක ලිපි පෙළක් ආචාර්ය නලින්ද සිල්වා දිවයින පුවත්පත ට ලියුවේය.  උපාලි විජේවර්ධන ජිවතුන් අතර සිටි ඒ කාලයේ  (ඔහු අතුරුදහන් වුනේ  '83 පෙබරවාරි වලය) එම පුවත්පත අද තරම් අතිශය ජාතිවාදී නොවූ තරමක් දුරට හොඳ විද්වත් ලේඛකයන්ගෙන් පිරුණු එකක් විය. මට මතක විධිහට නලින් ද සිල්වා මහතා  සෝවියට් කඳවුරේ "සමාජවාදී පන්තිය " ගැන කියුවේද මේ ලිපි පෙළ තුලය. නිලධාරී පෙලැන්තිය  සමාජවාදී පන්තියක් ලෙස නම් කළ නොහැකි වුනත් එදා ඔහුගේ අදහස් වටිනා ඒවා විය.

ඔහුගේ ගණිතමය දැනුම,  අභ්‍යවකාශ තාරකා විද්‍යාව හා ක්වන්ටම් භෞතිකය පිලිබඳ දැනීම විසින් එංගල්ස් ගේ "ඓතිහාසික භෞතිකවාදය " ප්‍රශ්න  කිරීම සඳහා ඔහුව පොළඹවන්නට ඇත.   එංගල්ස්  "ඓතිහාසික භෞතිකවාදය " ග්‍රන්ථයේ  ඉදිරිපත් කරන විද්‍යාව සම්බන්ධව හා තාරක විද්‍යාව   සම්බන්ධ  කරුණු සියල්ලම වාගේ යල් පැන  ගිය ඒවා වුවත් ඒවා දේවත්වයේ ලා සැලකීමම ඔහුටද ප්‍රශ්නයක් වන්නට ඇත. එංගල්ස් පොත ලියන විට ලෝකයා දැන  සිටියේ එක මන්දාකිණියක් එනම් සෞර ග්‍රහ මණ්ඩලය පිහිටි ක්ෂීර පථය ගැන පමණකි. එංගල්ස්  සඳහන්  කරන්නේ එපමණකි. එසේම පරිණාමවාදය පිලිබඳ ඉමහත් ප්‍රීතියට පත්ව මාක්ස් විසින් ප්‍රාග්ධනයේ දෙවෙනි වෙළුම ඔහුට පුදන්නට කැමති වුවද ඩාර්වින් මාක්ස් ට ලිපි ලියා නැත. (එක ලිපියක් හැර)

එංගල්ස් උදම් ඇනුවේ සත්ව සන්තතියේ පරිණාමය ඩාර්වින් ඉදිරිපත් කල ලෙසටම මාක්ස්  මිනිස් සංහතියේ පරිණාමය ඉදිරිපත් කල බව පවසමිනි.  ඓතිහාසික භෞතික වාදය තුල එංගල්ස් තර්ක කළේ  එකල දැන  සිටි සීමිත විශ්වයේ (මන්දාකිනියේ) පරිණාමය හදාරමින්  ලෝකයේ පරිණාමය ද ඒ අනුව විග්‍රහ කල හැකි බව කියමිනි. නමුත් අප දැන් දන්නේ මේ පරිණාමය හුදු අහම්බයක් පමණක් බවයි. නමුත් ඒ අහම්බය අපට භෞතික විද්‍යා නියමයන් ඇසුරින් පැහැදිලි කරවා ගත හැකිය.

මහේෂ් හපුගොඩ සිතන්නේද එංගල්ස් ගේ පොත සර්ව සම්පුර්ණ එකක් කියාද?

පසු කාලයක පෙරටුගාමී සමාජවාදීන් ජවිපෙන් කැඩී යාමට ප්‍රථම පුබුදු ජයගොඩ ප්‍රමුඛ විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් විසින් ක්වන්ටම් භෞතිකය ගැන පොතක් ලියා තිබුණි. මට මතක විධිහට එහි නම "ක්වන්ටම් ලෝකයේ දයලෙක්තිකය" වැනි එකකි. එහි අවසානයේ ක්වන්ටම් භෞතිකය පිලිබඳ දැනුම මාක්ස්වාදී අදහස් වලට විරුද්ධ නොවන බවට තර්කයක්ද  ගෙන එයි.

බොහෝ  ක්වන්ටම් භෞතික විද්‍යාවේ නියමුවන් පෙරදිග දර්ශනයන් පිලිබඳ අවබෝධයකින් යුක්තව සිටි බව නොරහසකි. සමහරවිට තමන් හැර දමා තිබූ පෙරදිග දර්ශනය වෙත යන්නට ගණිතඥයකු වන ද සිල්වා මහතාට සිතෙන්නට ඇත. නමුත් ඔහු නිවැරදි නොවන තැන මා ඇතුළු  වෙනත් බොහෝ අයට අනුව නම් බටහිර විද්‍යාව අසත්‍යයක් යයි ද එය ඉවත දැමිය යුතුයිද ඔහු විසින් ඉදිරිපත් කරන තර්කයයි.

වර්තමානයේ  බොහෝ බටහිර විද්‍යාඥයන්, මිට අවුරුදු 40-50 කට කලින් සිටි අය තරම් අන්තවාදී හෝ වාර්ගික නැත. ඉන්දීය, ශ්‍රී  ලාංකික හා අප්‍රිකානු විද්‍යාඥයන් බොහොමයක් බටහිර රටවල සේවය කරති. එනිසා බටහිර විද්‍යාව යනුවෙන් අමුතු දෙයක් අද නැත. ජපානය හා චීනයද විද්‍යාවේ දියුණුව ට ප්‍රාග්ධනය හා දැනුම  සපයන ප්‍රධාන පෙලේ රටවල් දෙකකි. ඒවා ආසියාතික රටවල්ය.  පෙරදිග දර්ශනයන් හා බටහිර දර්ශනයද , භෞතික විද්‍යාවද එකතුවුණු නවීන විද්‍යාවේ දියුණුවට උරදෙන්නවුන් තව දුරටත් නලින්ද සිල්වා මහතා කියන පරිදි "යුදෙව් චින්තකයන්" පමණක්ම නොවේ.

උදාහරණයක් ලෙස භෞතික  විද්‍යාවේ කවන්ටම් භෞතිකයේ  අරී අට මග ගනිමු. (eightfold way).  පරමාණු වල ද්විතියික අංශුන් (subatomic particles) වන හඩ්රෝන්ස් (hadrons) නිවැරදිව ව්‍යුහගත කිරීම සඳහා වන නියමයන් භෞතික විද්‍යාඥ මරේ ගෙල්මන් (murray Gell-Mann) හැඳින්වුයේ ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය ලෙසය. ඔහු බෞද්ධයෙකි   (සමාවන්න,  සිංහල බෞද්ධයකු නොව ඇමෙරිකානු බෞද්ධයෙකි ).   ඔහුගේ මෙම අරී  අට මග ව්‍යුහගත කිරීමෙන් ක්වාර්ක් මොඩල සොයා ගැනීමට මග පෑදුනි. බෞද්ධයෙකු වශයෙන් ඔහු එම නම භාවිතා කලේ ක්වන්ටම් අංශුන් වල පුදුම සහගත හැසිරීම් නිසා විය හැකිය. (ස්ට්‍රෙන්ජ්නස් strangeness කියා තත්වයක්ද මේ අංශුන් වලඇත . සිනා නොවන්න ) 

මෙම මම කලකට ඉහත  ලියූවකි. ක්වන්ටම් යුගල බන්ධනය හෙවත් සහසම්බන්ධතාවය

නමුත් ක්වන්ටම් අංශුන් වල එම හැසිරීම මගින් දෙවියන් සිටින්නේ යයි හෝ එම දෙවියන් නාථ දෙවියන් විය හැකියි කියා කොහෙත්ම ඔප්පු වන්නේ නැත. මේ නාථ  දෙවියන් ගැන කලකට ඉහත ලියුවකි.
පුහුල්වැල්ලේ විමලවංශ හාමුදුරුවෝ සහ නාථ වාදය හෙවත් නාතිස්ම් (Nathism)

අප මතක තබා ගත යුත්තේ බොහෝ නියමයන්  ඉදිරිපත් කර තිබෙන්නේ තවත් කිසියම් ස්වභාවික නියමයකට හෝ රීතියකට, රාමුවකට සාපේක්ෂව බවයි. නිව්ටන් ගේ භෞතික  විද්‍යාව හා අයින්ස්ටයින් ගේ භෞතික විද්‍යාව වෙනස් වන්නේ ඒවා වැරදි නිසා නොව භාවිත කරන ලද රාමුව නිසාය. ආචාර්ය නලින් ද සිල්වා මෙය හොඳින් දන්නා බවට සැකයක් නැත. මේ ගැන මා ලියා  ඇති මේ ලිපියෙන්  පහත කොටස උපුටා ගනිමි.නිව්ටන් හා අයින්ස්ටයින් බිග් බැන් මොඩලයට මග පෑදුවේද?

නිව්ටන් ගේ  වස්තුන් දෙකක ගුරුත්වාකර්ෂණ බලය නියමයන්  සත්‍ය වන්නේ  නිව්ටන් අවකාශය (space) (නිරපේක්ෂ) නියතයක් (absolute space) ලෙස සැලකීම නිසාය.  ඔහුට අනුව වෙනස් වූයේ කාලය පමණි.

අයින්ස්ටයින්  අවකාශය හා කාලය යන දෙකම  නියතයන් ලෙස සැලකුවේ නැත. ඔහුට අනුව මේ දෙකම විචල්‍යයන්ය. මේ අනුව අයින්ස්ටයින් අවකාශ-කාලය (space-time) නමැති සංකල්පය ඉදිරිපත් කල අතර එය නියත යයි නිගමනය කළේය

ක්වන්ටම්  අංශුන් ගැන කතා කරද්දී අවකාශ-කාලය (Space -Time ) ද නියත නොවන අතර අවකාශය හා කාලය නියත ලෙස ගෙන ක්වන්ටම් අංශුවක පිහිටීම ගණනය කල නොහැක.

සමහර භෞතික විද්‍යාඥයන් බෞද්ධ හෝ හින්දු වේදයන් හි ඉගැන්වීම්  කියවා  තිබෙන බවට සැකයක් නැත්තේ ඔවුන්  යථාර්තය යනු නියතයක් නොව අදහසක්  බවට පෙරදිග දර්ශනයන්  හැදෑරීම තුලින්  වටහා ගෙන සිටි බැවිනි. 

ගෙල්මන් අරී අට මග ගැන විස්තරයක් මෙහි තිබේ . ඔබට කිසියම් භෞතික  විද්‍යා දැනුමක් මේ ලිපිය කියවීම සඳහා අවශ්‍යය. Gell-Mann’s Eight Fold Way

ක්වන්ටම් භෞතිකයේ ගණිතමය අවබෝධය අපට කියන්නේ අපගේ යථාර්තය දිගින් දිගටම වෙනස් සම්භාවිතාවන් ලෙස ප්‍රාදුර්භූත වන බවයි. එනම් ඇත්තේ එසේ වීමට ඇති  සම්භාවිතාව පමණි.  අප සංවේදී වන්නේ හෝ ජිවත්  වන්නේ ඉන් එක සම්භාවිතාවක පමණකි. (වඩාත් අවබෝධ කර ගැනීමට ශ්රෝඩින්ගර් ගේ පූසා ගැන කියවන්න)

අප දන්නා පරිදි සෑම  පරමාණුක   අංශුවකටම (particle) ප්‍රතිවිරුද්ධ ආරෝපණයක් (charge) හා ශක්තියක් (energy)  ඇති ප්‍රති-අංශුවක් (anti-particle) තිබේ. මේවායේ ස්කන්ධය සමානය (mass).   ඉලෙක්ට්‍රෝනයට පොසිට්‍රෝනය ද, නියුට්‍රොනයට ඇන්ටි නියුට්‍රොනයද, ප්‍රෝටෝනයට ඇන්ටි ප්‍රෝටෝනයද මීසෝනයට ඇන්ටි මීසෝනය  ආදී වශයෙනි.
ඒ කියන්නේ පදාර්ථයට (matter ) ප්‍රති පදාර්ථයක් (antimatter) ඇති බවය. මේ අංශුන් හා ප්‍රති අංශුන් එකිනෙකා  හමුවූ විට එකිනෙකා  විනාශ (annihilate) කරගනු ලබන අතර  එම සන්සිද්ධියේදී ෆොටෝන් වැනි අංශුවක් නිපදවනු ලැබේ.
(මේ ප්‍රති අංශුන් වලින් පොසිට්‍රෝනය 1932 දී පෝල් ඩිරැක්  හා කාල් ඇන්ඩර්සන් විසින් කරන ලද පරීක්ෂණයකදී   සොයා ගන්න ලදී)

මෙවැනි අදහසක් එනිසා පැන නැගිය හැකිය. අප සෑදී ඇත්තේද මේ පරමාණුක අංශුන් වලින්මය. එම හැම අංශුවකටම ප්‍රති අංශුවක් ඇත්නම් ප්‍රති අංශු වලින් පමණක් ඉපදුනු ප්‍රති-ඔබ කෙනෙක් හෝ ප්‍රති-මම කෙනෙක්ද සිටිය හැකිය. මේ ප්‍රති-මම හෝ ප්‍රති-ඔබ වෙනත් ප්‍රති-විශ්වයක එනම් anti-particle හෙවත් antimatter විශ්වයක සිටිය නොහැකිද?
එවැනි සම්භාවිතාවක් තිබිය නොහැකිද?

මේ ගැන දිගින්  දිගට තව ලිවිය හැකි වුවත් මගේ මූලික අදහස මෙයයි. මේ නිසා තව දුරටත් අපට මිනිස් පරිණාමය පිලිබඳ ඩාර්වින් ගේ මතය පරීක්ෂණ හා නිගමන මගින් තහවුරු කල හැකි වුවත්  විශ්වයේ පරිණාමය ඉතා කුඩා අන්ශුන්ගේ හැසිරීම දක්වා ලඝු කිරීමේදී මුලික ඓතිහාසික භෞතිකවාදයේ  සඳහන් කරුණු වල බිඳ වැටීම වැළැක්විය නොහැකිය.

දයලෙක්තික භෞතිකවාදය යනු ඇත්ත වශයෙන්ම යථාර්තය වටහාගැනීම සඳහා වන මාර්ගයකි. එය කෙනෙකුගේ සිතුවිලි, භාවයන් හෝ භෞතික ලෝකය වටහා ගැනීමක් විය හැකිය. කාර්ල් කවුට්ස්කි මේ වදන් යුගල සංයෝජනය  කරන විට (coined) අදහස් කලේ සෑම චලනයකම (movement ), අන්තර්  සම්බන්ධයකම (interconnection), වෙනස් වීමකම  (change), එහි විලෝමය(ප්‍රතිපක්ෂය) හා එකිනෙකට පරස්පරවූ (contradictory) පාර්ශ්වයන් ගේ එකතුව (unity)  නියත වශයෙන්ම හේතු සහිතව වටහා ගැනීමේ ක්‍රමය ලෙසයි.  සරල ලෙස කීවොත් සෑම ප්‍රපන්චයකම පක්ෂ හා විපක්ෂ යනුවෙන් දෙකක් ඇති අතර ඒවා ගැටීම මගින් ඒවායේ එකතුව පෙන්නුම් කරනු ලබයි.

අංශුන් හා ප්‍රති-අංශුන් වලට මේ දයලෙක්තික  භෞතිකවාදී අදහස ගැලපිය හැකිද?  අංශුන් හා ප්‍රති අංශුන් ගැටීමෙන් නිපදවන නව ෆොටෝනය හේගල් කිවූ සින්තසිස් එකද?

එසේ නම් ක්වන්ටම්  භෞතිකය මගින් පදාර්ථය පවතින්නේ එක් සම්භාවිතාවක් ලෙස යනුවෙන් නිවැරදිවම හෙළි දැක්වීම තුල මේ අදහස් තව දුරටත් වලංගුද?

මේ නිසා අපට සමාජවාදය පිලිබඳ පරණ ආකල්පය තවදුරත් ඉදිරියට ගෙන යා හැකිද?

දිප්ති කුමාර  හා මහේෂ් හපුගොඩ ආදරය ගැන කියන්නේ එනිසා විය යුතුය. මට වැටහෙන ආකාරයට  ඔවුන්ට අනුව (හෝ ජිජැකියානු දර්ශනය තුල) ආදරය හා මිනිස් සම්බන්ධතා වර්ධනය කිරීම තුලින් ධනවාදය අවසන් කිරීමේ අඩිතාලම ගොඩ නගා ගත හැකිය. ප්‍රති-දීප්ති හා ප්‍රති-මහේෂ් වෙනත් ප්‍රති-විශ්වයක වෛරය (පන්ති වෛරය) අත්හදා බලනවා විය හැකිය.

දීප්තිගේ කතාව;
(සංවාදයට විවෘතයි)
ගෙල්මන් ගේ  සංවාද 1:

ගෙල්මන් ගේ  සංවාද 2

මාක්ස් හා ඩාවින්ගේ ලිපි ගැන:
http://friendsofdarwin.com/articles/marx-capital/
https://www.jstor.org/stable/2709077?seq=1#page_scan_tab_contents

මාන අටක විශ්වය 

ප්‍රථම ප්‍රේමය ඔබ නොවේ (49) - ඉරණම ද ?

රෙකුලාසි පාලම 

ප්‍රියාන් දැන  සිටියේ ඔහුගේ මිත්‍ර රුසියානුවා කීදේ පමණි. තාන්යා ගේ සොහොයුරිය ලේනා ප්‍රියාන්  සමග කතාබහ කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කළාය. ඒ වෙනුවට ඇය කළේ රුසියානුවාට යම් විස්තරයක් කීමය.

ප්‍රියාන් කියන දේ අවධානයෙන් අසාගෙන සිටියා විනා කිසිවක් නොකී ගිහාන් ගෙතුළ කරන පෙරළිය ඔහුට ඇසුනේ අවසන්  නොකළ ඇමතුමේ රිසීවරය තුලිනි. අවසානයේ දුරකථනය අතට ගත්තේ නිලන්තය.

"ප්‍රියාන් ගිහාන්ට මොනවාද කීවේ " නිලන්ත ඇසීය.

"මචන් මගේ යාළු රුස්ස ලියොනිඩ්  තමයි තාන්යා ගේ අක්කව හම්බ වුනේ. මට කතා කළේ නැහැ. තාන්යා මැද  පෙරදිග රටකට ගිහින් තියෙනවා. කැමැත්තෙන් වෙන්න ඕනේ. මොකක් හරි මොඩෙලින් වැඩකට කියල. ගිහාම වෙලා තියෙන්නේ වෙන දෙයක්. එහෙදි බලෙන් තියාගෙන ඉඳල එන්න බැරිවෙල. හැබැයි ආවට පස්සේ මොස්කව් වල පොඩි මාෆියා ගෘප් එකක් උස්සන් ගිහින් තියාගෙන  ඉඳල. ඔය ටික තමා දැනට කීවේ." ප්‍රියාන් පැවසීය.

"ගිහාන්ට දරා ගන්න බැහැ මචන් "

"මම හුඟක් දවස් කල්පනා කරලා කීවේ. රුස්ස මට කිව්ව හැම විස්තරයක්ම කිව්වෙත් නැහැ.  දැන් මොකද කරන්නේ."

ප්‍රියාන් ඇසුවේ ඔහුට කිසියම් දෙයකට වැරෙන් පහර දීමක් වැන්නක් ඇසුණු හෙයිනි.

"අර කොෆී ටේබල් එකට ගහල කැඩුවා. වතුර ගුරුලේත්තුව පොළේ ගැහුවා. කබඩ් දෙක තුනකම දොරවල් පයින් ගහල කඩලා දැන් අතන විශාඛා එක්ක ඉඳගෙන ඉන්නවා ඔලුවත් බදාගෙන. මොකද කරන්නේ. මේවා ඇත්තටම වෙච්චි  ඒවාද? මෙහෙත් ඔය රුසියාවේය  කියන කෙල්ලො නම් ඉන්නවා. ඔය මැද පෙරදිග නම් අජූතයි මම හිතන්නේ " නිලන්ත කීවේ ගිහාන්ට නොඇසෙන්නට ය.

"මචන්, මැද පෙරදිග මිනිස්සුන්ගේම  වරදක් නෙමේ. රුස්ස කියපු විධිහට මට තේරුනේ ඕව ජරා රුස්සොම කරන දේ විධිහට. මැද පෙරදිග ඉන්න එකා  දන්නේ නැහැනේ කැමැත්තෙන් ගේනවද නැත්ද කියල.  උන් කරන්නේ ගනුදෙනුවක්. උන් සල්ලි ගෙව්වම උන් ඒකට සර්විස් එකක් අපේක්ෂා කරනව. බටහිර ගැහැණු, මොඩෙලින් කරන සමහර එවුන් ඔය අරාබි කාරයන් ගේ යොට් වලට එහෙම  කැමැත්තෙන් යන්නේ. මොනකෝ  වල හෙම  ඔය වගේ දේ ඕන තරම් වෙනවා. මම දන්නා විධිහට මොස්කව් වල ඉන්න  සමහර  ලංකාවේ බිස්නස්  කරන එවුනුත් කලා. තවම කරනවා ඇති. ඉන්දියන් කාරයෝ , අප්‍රිකානු ශිෂ්‍යයෝ, රුස්සෝ එක්ක එකතු වෙලා තමන් යාළුවෙලා හිටි කෙල්ලන් පවා සිංගප්පුරුව වගේ රටවලට ගෙනල්ල හෝටල් වල තියාගෙන වික්කලු. මුන් ඔය රටවල ඉගෙන ගත්තද කියලත් වෙලාවකට හිතෙනවා.  ලංකාවේ එහෙම කරපු එකෙක්ම මට කියල තියනව කෙල්ලන්ට  කියලයි එක්කන් ගියේ කියල. ඇත්තද බොරුද දන්නේ නැහැ. ගිහාන් ට ඕක අනුමාන කරන්න  එච්චර අමාරු නැහැ. ඌ දන්නවා " ප්‍රියාන් කීයේය.

රුසියානුවන්ට විශේෂයෙන් රුසියානු හෝ ඒ අවට පැරණි සෝවියට් සමූහාණ්ඩු  වල සෝවියට් ක්‍රමය ඇතුලේ සාපේක්ෂව ආරක්ෂිතව සිටි මිනිසුන් සෝවියට් ක්‍රමය පෙරලී ලැබුණු නිදහස තුල අතරමං වූහ. නව  ක්‍රමයට හරිහැටි මුහුණ දෙන්නේ කෙසේද යන්න ගැන බොහෝ අයට අවබෝධයක් නොවීය.

"ඔය හොස්ටල් වල හෙම  හිටපු කෙල්ලන්ගෙන් සුළු කොටසක් මාෆියා පැත්තට ගියා . අනිත් උන්ගෙන් සමහරු උස්සන්න ගත්ත බලෙන්. මම දන්නා විධිහට ඕව පත්තරවල වත් ගියේ නැහැ .මොස්කව් දැන් හැට ගණන් වල  චිකාගෝ වගේ කියල සමහර රුස්සෝ කියනවා.  මචන් කතාව  ඉවර නැහැ. නමුත් නොකිය ඉන්න එක හොඳයි කියල මම හිතන්නේ. ගිහාන්ව  ලංකාවේ නවත්ත ගනින්. යන්න දෙන්න එපා" ප්‍රියාන් තව දුරටත්  පැවසුවේ ගිහාන් ගැන අනුකම්පාවෙනි . ඔහුට අවශ්‍ය වූයේ දුරකථන සංවාදය අවසන් කිරීමටය.

"ගිහාන් කියන්නේ යනවා කියලනේ.  මම මොකද කරන්නේ." නිලන්ත පවසනවාත් සමගම ගිහාන් නැවත දුරකතනයට පැමිණියේය.

"ප්‍රියාන්, මට හිතා ගන්න පුළුවන් මොනවාද වුනේ කියල.  මොකක් හරි ලොකු ප්‍රශ්නයක් වුණා. අර හොස්ටල් එකක තියන් හිටිය කියන එක නම් මට තේරෙන්නේ නැහැ. පොලිසියෙන් ගිහිල්ල බේරා ගත්ත කිව්වේ. උන්ට එහෙම බලෙන් හිර කරන් ඉන්න පුලුවන්ද මොස්කව් වල? මට  ලේනට කතා කරන්න බැරිද? බැරි වුනොත් මම යනවා මොස්කව්. මම තාන්යා ට ආදරෙයි. ඒක වෙනස් වෙන්නේ නැහැ.  උඹේ යාළු රුස්ස ගිහිල්ල ලේනව හම්බ වුනේ කොහෙද, මට රුස්සව හම්බ වෙන්න බැරිද? මම කොහොම හරි තානි ව කැමති කර ගන්නම් දැන් එයා එන්න අකමැති නම්. "

"ගිහාන්" ප්‍රියාන් මදක් නැවතී දිග හුස්මක් ගත්තේය .

"තාන්යා අඳුරන ටැක්සි කාරයෙක් ඉන්නවද? ඒ අර එකපාරක් ගිහින් හිටිය එකා ද?"

"ඔව්. ඌ  හොඳ මනුස්සය. එයාගෙම අම්ම එක්ක  හිටියේ ෆ්ලැට් එකක. මට කෝල් කරලා තාන්යා ඉන්නව කියල එන්න කිව්වේ. ඊට පස්සේ අපිත් එක්ක සෑහෙන යාළු කමින් නේ හිටියේ"

"තාන්යා එහෙ ඉඳල තියෙන්නේ. ලේන ගේ ගෙදර නෙමේ "

ප්‍රියාන් මදක් නැවතී දීර්ඝ හුස්මක් ගත්තේය. ගිහාන් නිහඬව අසා සිටී.
නරක ආරංචියක්, කෙනෙකු හදිසි අනතුරකට මුහුණ දුන් අවස්ථාවක් , මිය ගිය අවස්ථාවක් ඒ තැනැත්තා හෝ තැනැත්තිය දැන  සිටි ළඟම කෙනෙකුට කීම අපහසුය. ඔවුන් කෙසේ ක්‍රියා අකරනු ඇත්දැයි නොදන්නා බැවිනි. ප්‍රියාන්  මුහුණ දුන්නේද ඒ තත්වයටමය. ඔහු තීරණය කළේ වැඩි හැඟීමක් ඇති බවක් නොදැනෙන සේ ඔහු දන්නා ආරංචිය කීමටය.

"මචන්, මට මේක ටිකක් විශ්වාස කරන්න අමාරුයි තාන්යා ව දන්නානිසා.  උඹ තාන්යා ව හොයාගෙන එයි කියල  නවත්වන්න කිව්වද කියල මම දන්නේ නැහැ. ලේනා කියල තියනවා තාන්යා රුස්සගේ ටැක්සිය අරගෙන ගිහින් බිල්යායෙව  පැත්තේ බඩු  කෝච්චි යන රේල්  පාරකට ගිහිල්ල කියල " ප්‍රියාන් නැවතත් කෙටි විරාමයක් ගත්තේය.

"කෝච්චිය එන පාරේ ටැක්සියේ දොරවල් ලොක් කරලා තියන් ඉඳල."
"මොනවා".

ඉතිරිය අසා සිටියේ නිලන්තය.

"ගිහාන් දොර ඇරගෙන ගියා යන්න මචන්. මොකද්ද  උඹ කීවේ"

ප්‍රියාන් ට ඔහුගේ මිතුරු රුසියානුවා  කළ විස්තරයට අනුව කාරයේ සිටියේ තාන්යා බව හඳුනා ගෙන තිබෙන්නේ ගමන් බලපත්‍රයේ කොටසකින් හා අත් බෑගයෙනි. රුසියාවේ භාණ්ඩ ප්‍රවාහනය කරන දුම්රියවල්   ගමන් කරන්නේ අධික  වේගයෙනි.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ලුණුගල සිට බිබිල හරහා මහියංගනයට යන මහා පාර A5 ලෙස මාර්ග සිතියමේ නම් කර තිබේ. A මාර්ගයක් වුවද මේ මාර්ගය ඉතා කුඩාය. වාහන දෙකක් මාරු වෙන්නේද ඉතා අපහසුවෙනි. සමහරවිට එක වංගුවක වාහන නවතාගෙන අනිත්  වාහනය එනතුරු බලා සිටිය යුතුය.  මේ නිසා බොහෝ ලොරි හා බස් ගමන් කරන්නේ නැවතී නැවතීය.

මේ මාර්ගය වඩාත් අනතුරුදායක වන්නේ වැසි කාලයටය. එහිදී බොහෝවිට  විට කුඩා නායයාම් ඇතිවන අතර ඉහළ කන්දේ සිට මාර්ගයට ගල් පතිත වීමද සිදුවේ. වරක් බසයක් ගමන් කරන අතරතුර  කන්දේ ගල් කැඩී  ඉදිරිපසින් මාර්ගයට වැටී ඇති අතර බසය පසු පසට ගනිද්දී පසු පසින්ද කඩා වැටී බසය හිරවී තිබුණි.

ලුණුගලත් බිබිලත් අතර මාර්ගයේ රෙකුලාසි පාලම නම් පාලමක් හමුවේ.  මේ පාලමින් උඩ  රාවණා ගුහාව නමින් ගුහාවක්ද එම ගුහාවට ඇතුළත් වීමට ලෙන් දොරක් ද තිබූ අතර  එම ගුහාව තුලින් නුවර දක්වා යාමට උමගක් ඇතැයි කතාවක් වැසියන් අතර තිබුණි. (මේ උමග මහා මාර්ග සංවර්ධන ආයතනය මගින් වසා දමා ඇත. මේ මාර්ගය දැන් විශාල කරමින් ඇත - කතෘ)

වසර 1974 දී එක  රාත්‍රියක වන්දනාවේ ගිය පරණ වෑන්  රථයක් මේ මාර්ගයේ ගමන් කලේ කට්ට කරුවළේය. එහි විදුලි පහන් ක්‍රියා විරහිතව තිබුණි. මාර්ගය හරියට පෙනේනේද නැත. පාරේ එක පැත්තක කඳු ද අනිත් පැත්තෙන් හෙළද වේ.
රෙකුලාසි පාලමේදී දී වෑන් රථය ලිස්සා  ගොස් එතැන් ඇති ගල් තලාව උඩ  වැටී සුණු විසුණු වී තිබූ අතර එහි ගමන් කළ එක අයෙකු හැර අනිත් සියල්ලෝම මිය ගියහ.

 නිලන්ත හදිසියේම වාගේ පළමු වතාවට ලන්ඩනයට දුරකථන ඇමැතුමක් දුන්නේ සුභ ආරංචියකට  නොවේ.

"කොහොමද නිලන්ත , එදායින් පස්සේ  ගිහාන් කතා කළෙම නැහැ . මමත් සද්ද නැතිව හිටියේ පොඩ්ඩක් සන්සුන් වෙන්න අරින්න. කාලය විසින්  හැම තුවාලයක්ම හොඳ කරනවයි කියනවනේ."

"ප්‍රියාන්, ඒ ගැනම තමයි මම මේ කතා කළේ. ගිහාන් නැති වුනා මචන්."

"මොනවා" ප්‍රියාන් ට ඒ ආරංචිය අදහාගත නොහැකි විය.
"ඒ කොහොමද "

"එදා ඉඳන් ගිහාන් හිටියේ සෑහෙන අප්සෙට් එකෙන්. හිතා ගන්න පුලුවනිනේ උඹට. කෙල්ල මෙහෙ එක්කන් ඇවිත් අපිත්  එක්ක විනෝද ගමන් යන්න වගේ හීන මව මව හිටියේ. රස්සාවට ගියෙත් නැහැ සතියක් විතර. අපි තමයි රස්සාවට යන්නත්  බල කලේ. මොස්කව් යන්න එපාම කියල හැමෝම කිව්වේ."

"මට හිතා ගන්න පුළුවනි. සමාවෙයන් මචං. මට ලැබුණු ආරංචිය කියනවා ඇරෙන්න කරන්න දෙයක් තිබ්බෙ නැහැ. "

"ඒක මම දන්නව . මම කියන්න යන්නේ ඒ වගේම එකක්. ගිහාන් උන්ගේ සයිට් එකක වැඩකට නුවර ගිහින් එහෙම්ම රන්දෙනිගලත් ගිහිල්ල උඹල එක්ක රුසියාවේ හිටි යාළුවෙක් හම්බ වෙන්න. එතනින් මොන හේතුවකටද මන්ද ගිහාන් ට හිතෙන්න ඇති  ලුණුගල හරහා එන්න. යාළුව කියල තියනවා ඉඳල යන්න කියලත්. අර අපට සම්බන්ධ සිද්ධියකුත් උනානේ ඒ පැත්තේ. ඒ හින්දද මන්ද ගිහා ට හිතුනේ යන්න. මේ කාලෙට මෙහෙ වැස්සනෙ  මචන්. ඔය  ඒ පැත්තට වහින්නේ ධාරාණිපාත වැහි. හිටපු ගමන් බදුල්ල, පස්සර , ලුණුගල පැති නාය යනවා. ගිහාන් ගියේ සයිට් එකෙන් ඌට දීල තියෙන ජීප් එකෙන්.   රන්දෙනිගල ඉඳන් බිබිල හරහා ලුණුගල ඇවිත්. ඔය පාරේ රෑ වෙලාවට වැඩිය  යන්නෙත් නැහැ. අනික හොඳටම වහිනවා. ඔය කලින් ඇක්සිඩන්ට් එකක් වෙච්ච තැනකම ජීප් එක  ලිස්සල ගිහින්.  පාන්දර පාරේ ගිය වාහනයක් දැකල ලුණුගල පොලිසියට කියල. හොඳටම වහින නිසා ඒ වතුර පාරත්  සැරයි. මිනිය හම්බ වුනේ නැහැ මචන් "
නිලන්ත එක හුස්මට කීවේ හිතේ තිබූ මහා බරක් හෑල්ලු කරන්නට මෙනි.

"හයියෝ මචන්. මේකා ඕන කමින් කර ගත්තද. හිතා ගන්නත් බැහැ අනේ බං "

"දන්නේ නැහැ මචන්. අර 88-90 ගණන් වල ඔය හරියේ මළමිනිත් දාලා තියනවාලු.  පොලිසිය උත්සාහ කරා කිව්වා හොයන්න.බැරිවුණා කියල තමයි කියන්නේ.  වාහනේ නම් උඩට ගත්ත. ඉස්ස්සරහ චප්ප වෙලා තිබ්බේ. අර ගිහාන් නිතර අහන කැසට් එක තිබ්බ ඩෑෂ් බෝඩ් එක උඩ. මට හිතුන ගිහාන් අපට  පණිවිඩයක් තිබ්බද කියලත් "

"ඒ කිව්වේ. "

"ඔයා කතා කරාට පස්සේ ගිහාන් විශාඛා ටයි මටයි කිය කියා හිටිය තාන්යා එක්ක මුලින්ම අහපු  සින්දු ටික ඒ කැසට් පටියේ තිබ්බේ කියල. අර  "ට්‍රැජඩි" කියන සින්දුවට ඉස්සෙල්ලම නැටුවේ  කියල. උන් දෙන්න ඔය කැසට් එක නිතර අහනවලු.  ඒක කල්පනා කර කර තව ඩිප්‍රෙස් වුනා "

"ගිහාන් ගේ අම්මලා තීරණය කරලා තියනවා  පන්සලට දානයක් දෙන්න  ගිහාන් වෙනුවෙන්. අපි  ආයි පාරක් හොයල බලනවා. වැස්ස අඩු වුනහම. ඒත් මචන් පොලිසියෙන්  කියන්නේ කබරයෝ හෙම කනවා. හොයන්න අමාරු වෙයි කියල.

 "මට හිතා ගන්න බැහැ ගිහාන් එහෙම දෙයක් ඕන කමින් කෙරුව කියල. සමහර විට තාන්යා ගැන කල්පනාවෙන් යන්න ඇති. අනික් රෑත් වෙලා ඒ වගේ පාරක ගියේ ඇයි කියන එකත් ප්‍රශ්නයක්. මොනවා කරන්නද  මචං. එහෙම  දානයක් වත් දෙන එක හොඳයි. "

ප්‍රියාන් සහ නිලන්ත ඒ කතා කළේ අවසන් වතාවටය. බොහෝ දුරට තම  තමන් ගේ පවුල්, රැකියා පිළිබඳ කටයුතු නිසා ගිහාන් හා තාන්යා පිලිබඳ මතකය කෙමෙන් වියැකෙමින් තිබුණි. හුදෙකලා පෙම්වතුන් දෙදෙනෙකු ගේ ආදර අන්දරයක් බොහෝ විට පෞද්ගලික එකකි.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~මතු සම්බන්ධයි

මිණිබිරී ගේ රචනාවට පිළිතුරක්

මිනිබිරියක් ලිවූ සිංහල රචනාවක් කියල අපුරු නිසඳැසක් බුකියේ එහෙ මෙහෙ යනවා. යාළුවෙක් ගේ බිත්තියේ  තිබිල කියෙව්වා. පස්සේ හිතුන ඒ ගැම්මටම මේ පිළිතුර ලියන්න.
කරෝල කතාවයි, අඩි දෙකකට උඩින් කතාවයි  ඇත්තටම මම දන්න කෙනෙකුගේ නෑදෑයෙකුට වුන දෙයක්.

බුකියේ කවිය 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
සීයලා කර ඒ වර්ජනේදී
එක් වෙන්නටම  එපා කියල
රටේ අලුත්ම වමේ කට්ටිය
හොරෙන් වාගේ කියා තිබුනා

ඒ ගොල්ලොත් ඔය ඔහේ ඉඳිද්දී
සීයලා අපේ  ජීවත්ම වෙන්නට
ගෙවල් ගානේ කරෝලයි හාල්
මැස්සො වික්කා

එහෙම හිටි සීයාගේ යාලුවා
හයක් අවුරුදු ගතවෙලා ආ
දෙවන විප්ලවේ ද්‍රෝහියෙක් වී
වෙඩිම  පහරකට මුහුණ පෑවා

ද්‍රෝහියෙක් වුනු අනේ ඔබගේ
යාළුව ගේ මිනිය අඩි දෙකක උඩකට
ගෙනියගන්නත්  බැහැ කියාලා
නීතියක් අනෙ  දමා තිබුනා

වර්ජනය  කලෙ  නුඹ  එදා ඒ
උන්ම වෙනුවෙන් නොවේදැයි දෝ
අනේ සීයේ මටත් හිතුනා

ප්‍රථම ප්‍රේමය ඔබ නොවේ (46) - ස්වේතා

ප්‍රියාන් මුහුණ දුන්නේ බරපතල ප්‍රශ්නයකටය. ගිහාන් ට විස්තරය පැවසීමට එක අතකින් ඔහුට නොහැකිය. ඒ ඔහුගේ මිත්‍රත්වය නිසාය. නමුත් ගිහාන් පිළිතුරක් බලාපොරොත්තුවෙන් සිටී. ඒ නිසා නොකියා බැරිය. නිලන්තට කතා කර විස්තරය කීමට සිතූ මුත් ගිහාන් ට කලින් නිලන්තට කීම නොමනාය. නිලන්ත පිළිබඳව ඔහු දනිතත් ඔවුන් අතර එතරම් දැඩි මිත්‍රකමක් නැත. ඔහු ගිහාන්ගේ අඹ යහළුවා මිස ප්‍රියාන් සමග දැඩි මිත්‍රත්වයක් නැත.  ශ්‍රී ලංකාවට ගිය විටෙක ඔහුගේ නිවසේ දුරකථන අංකය ලැබුනමුත් ඔහු එම නිවසින්  පිටවී ගොස්ය.

හදිසියේම විශාඛා ගේ පාසල් මිතුරියක් තමන්ගේ ද මිතුරියක් බව ඔහුට සිහිවිය. හදිසියක් යයි කියා ඇයට ඇමතූ  ඔහු විශාඛා හා නිලන්ත ගේ නිවසේ දුරකථන අංකය ලබා ගත්තේය.

නිලන්ත දිගින් දිගටම ප්‍රියාන් ගෙන යම් විස්තරයක් ලබා ගන්නට තැත් කළේය.

"මචන් මම ගිහාන්ට කතා කරනවා කිව්වේ හවස හයට විතර. උඹට බැරිද රෑ හතට අටට විතර එහෙ යන්න. වෙන විස්තරයක් කියන එක හරි නැහැ. පුලුවන්නම් පලයන් ඌ වෙනුවෙන්. "

"මචන් මම ගිහාට ඕන දෙයක් කරනවා. ඒත් උඹ අපට කිව්වනම් හරි. අපි ඌ කියල වෙනසක් නැහැ බං, ඌ මගේ එක කුස උපන්  සහෝදරයෙක්  වගේ . මොකක් කියලද මම යන්නේ "

"උඹල යාළුවොනේ හේතුවක් නැතිව යන්න බැරිද?"

"මම වටලප්පන් හදල දෙන්නම්. ගිහා පෙරේතයනේ ඒවාට. තෝසේ ටිකකුත් හදන්නම් අම්ම එක්ක. ඔයාට යන්න බැරිනම් කෑම ටිකක් හදාන  ආව කියල දෙන්නම යමු. අම්ම දරුව  බලා ගනීනේ. "
විශාඛා කීවාය. ඒ අදහසට ප්‍රියාන් ද, නිලන්තද එකඟ වුනි.

*************************************************
ගිහාන් ට ඇති මුදල් ප්‍රශ්න ගැනත් ඔහුගේ සොයුරියගේ විවාහය සංවිධානය කිරීම,  දෙදෙනාට එකට සිටින්නට තැනක් සොයා ගැනීම ආදිය ගිහාන් මුහුණ දෙන අනිකුත්  ප්‍රශ්න ගැනත් තාන්යාට අවබෝධයක් තිබුණි. ඇය දන්ත වෛද්‍යවරියක ලෙස උපාධිය අවසන් කළා වුවත් එක්වරම රැකියාවක් සොයා ගැනීමට ශ්‍රී ලංකාවේ ඉතා අසීරු බව ගිහාන් පවසා තිබුණි. ඒ තමන්  පිටරටක උපාධිය ලත් නිසාය.එසේම කසාද බැඳ වීසා ලබා ගන්නා තුරු රැකියා කිරීමටද නොහැකිය. ගිහාන් ඉංජිනේරුවකු  වුවද ඔහු දැනට ලබන වැටුප  සාපේක්ෂව ඉතා අඩු බවද ඇය දත්තාය. ඒ පඩිය ඩොලර් වලට පෙරලා ගණන් ගැනීමෙනි.

ඇය තමන්ට ලැබුන පත්වීමට රොස්ටොව් ගියේ නැත. සෝවියට් දේශය බිඳ වැටුණු පසු රුසියාවේ ඒ පත්වීම් හරියට සිදු කෙරුණේද නැත. හැමෝම සිටියේ වික්ෂිප්ත බවකිනි . හිටපු බලධාරීන් සහ බොහෝ කන්තක්ති හෙවත් "සම්බන්ධකම්" තිබූ අය හදිසියේ  "බිස්නස්" කාරයන් වී සිටියහ.  නගරවල තිබූ සුපර්මාකට්, ගබඩා ආදී දේපොළ කුණු කොල්ලෙට විකිණී ගියේය. ඒවා ගත් අය ඉතා අමුතු පෙනුමැති තමන් බිස්නස් මෑන් ලා යන අමුතු නමින් හඳුන්වා ගත් නවතම  ධනපතියන් ලෙස හැසුරුණු   කොටසක් විය. සම්ප්‍රදායික ධනපතියන්ට වඩා ඔවුන් දිස්වුනේ මංකොල්ලකරුවන් රැසක් පරිදිය.

අල්ලසක් නොදී කිසිදු දෙයක් කර ගැනීමට නොහැකි තත්වයක් උදාවුනි.
ගිහාන් ඉතිරි කර ඇය සන්තකයේ තබා ගිය  ඩොලර් කිහිපය අල්ලසක් ලෙස වියදම් කළ ඈ  මොස්කව් වල පොලික්ලිනිකා නමින් හඳුන්වන රෝහලක  පත්වීමක් ලබා ගත්තාය . ඒවායේ වැටුපද ලැබෙන්නේ පමා වෙලාය . ඒ වැටුපද ඉතා සොච්චමකි. ඒ දිනවල් රූබල් වලට කිවේ දිර්වෙයාන්නිකි කියාය. ඒ කියන්නේ ලී පතුරු යන අදහසිනි. ලී  පතුරු තරමට රූබල් වල වටිනාකමක් නැත.

තම සොයුරිය සමග තාවකාලිකව වාසයට ගිය තාන්යා මුදල් වියදම් කලේ ඉතා සකසුරුවමිනි. ගිහාන් ගේ යහළුවකු වූ ප්‍රියාන් මොස්කව් වල හිටි දවස් වල ශ්‍රී ලංකාවේ සිට රැගෙන ආ එම රටේ නිෂ්පාදිත  පියකරු කබා (ජැකට්) කිසියම් ප්‍රමාණයක් විකිණීමට දී තිබුණි. එය ලැබුනේ වැලන් නම් ප්‍රියාන් ගේම තවත් යහළුවෙකු හරහාය. ඇයට එවැනි දේ  නුහුරු වුවද යෙහෙළියන් කිහිප දෙනෙකුට දී ඒවා විකුණා  කිසියම් මුදලක් උපයා ගත්තාය.  දැන් ඔහුගේ ඒ යහළුවන් කිසිවෙකු මොස්කව් වල නැත. ඇයට දැනුනේ දැඩි අසරණ බවකි. ශ්‍රී ලංකාවට යෑමට ගුවන් ගමන් බලපත්‍රය ගැනීමට සමහරවිට ඒ මුදල සෑහෙන මුත් කිසියම් මුදල් ප්‍රමාණයක් අත නැතිව යාමට ඇය අකැමැති වූවාය . තම දෙමාපියන් ගිහාන්ට කැමති බවත් ඇය ශ්‍රී ලංකාවට යෑමට සූදානම් වීම  ගැන ඔවුන්ගේ විරුද්ධත්වයක් නැති බවට ඇති දැනීමත් ඇයට සහනයක් ගෙන දුනි.

නමුත් ගිහාන් ගෙන් ලිපියක්වත්  ආරංචියක් නැත. පසුගිය  කාලයේ දුන් දුරකථන ඇමතුම් වලින් විශාඛා සම්බන්ධ ප්‍රශ්න තිබූ බවත්,  ඔහුගේ නැගණිය සහ මවත්  විදේශීය ගැහැණියක සමග විවාහ වීම පිළිබඳව දරන  ආකල්පය  එතරම් ඔවුන්ගේ පැත්තට නොවන බවත්   ඇය දැන  සිටියාය.  එනිසා වෙනත් නිවසක මිස ගිහාන් ගේ නිවසේ  ජිවත් විය නොහැකිය. ගිහාන් අඩුම ගණනේ ඇයව එංගලන්තයට වත් රැගෙන ගියා නම්.......
 වැල්යුති හෙවත් හාඩ් කරන්සි හෙවත් පවුම් උපයා ගත හැක්කේ එහි රැකියාවක් කිරීමෙනි. ඇගේ සිතේ  මුල් වරට ගිහාන් කෙරෙහි කෝපයක්  උපන්නේය.  තවමත් ලංකාවට කතා කිරීමට ප්‍රධාන දුරකථන මධ්‍යස්ථානයකට යා යුතුය. ඒවා ඇත්තේ ගොර්කාව්ස්කයා වීදියේ  හෝ අර්බත්ස්කයා  වලය.  පසුගිය සති කිහිපයේම ඇය සැම  විටම නොවරදවා ගොස් දුරකතනයෙන් කතා කලත් ගිහාන් දුරකථනය ගත්තේ නැත.

ඔහු ලංකාවේ තරුණියක  සමග විවාහ වෙන්නට සිතා නිහඬ වෙනවා වත්ද? එසේ වීමට නොහැකිය. ඔහු තමන් ට දැඩි ලෙස ආදරය කළ බව පමණක්  ඇය දනී. එසේ සිතීම ගැන තමන් කෙරෙහිම කෝපයක් ඇගේ සිතේ නැගුණි.
හොඳම දේ මුදල් ටිකක් කෙසේ හෝ සොයාගෙන ශ්‍රී ලංකාවට යාම යයි ඇයට සිතුනි. ගිහාන් ගේ ලිපිනය ඇය සතුව තිබේ. දැන් රුසියානුවන් ට මුදල් තිබේ නම් වීසා ලබා ගත හැකිනම් ඕනෑම රටකට යා හැකිය.  ගිහාන් සොයා ශ්‍රී ලංකාවට යාම හැර වෙනත්  විසඳුමක් ගැන සිතීමට ඇය අපොහොසත් වූවාය.

 එකම කාමරයේ ඈ සමග සිටි යෙහෙළියක වන ඉන්ගා ඇයට ආරංචියක් දුනි. ඒ ස්වේතා ගැනය. ස්වේතා දැන් " ට්‍රාවල්  ඒජන්සි " යන ඉංග්‍රීසි නමින් හඳුන්වන කුඩා සමාගමක් පිහිටුවා විදේශිකයන්ට රුසියාව  පෙන්වීමට මෙන්ම රුසියානුන්ට පිටරට පෙන්වීමට ගෙනයන බව ඉන්ගා කීවාය. එවැනි දේ පෙර තිබුනේ නැත. ඇය රැකියාවට බොහෝ කතුන් බඳවා ගන්නා බවද නොයෙකුත් බටහිර පන්නයේ වෙළඳම් කරන   "බීස් නාස්  වුමන්" බවද තව දුරට පැවසූ ඉන්ගා තන්යාට දුරකථන නොම්මරය දුන්නාය. මේ     ට්‍රාවල්  ඒජන්සි යනු  විදේශ සංචාර සංවිධානය කරන සමාගමක් බව තාන්යා පසුව දැන ගත්තාය. "බීස් නාස්  වුමන්" යනු වෙළඳම් කරන කාන්තාවය.

ස්වේතා ඒ කාලේ  සිටියේ ඔවුන්ගේම කොරිඩෝරයේ ඈත කාමරයකය. රූමත් තරුණියක වූ ඇයට පිරිමි මිතුරන් බොහොමයක් විය. ඒ  අය අතර වෙළඳාම ට මෙන්ම කුඩා මාෆියා වැඩට ප්‍රසිද්ධ සෝවියට් සමුහාණ්ඩු වල  චෙචෙන්, අර්මේනියන් , ගෘසියන් මිතුරන්ද විය.   සෝවියට් කාලයේ ඇය නේවාසිකාගාරයේ නොයෙකුත් කාන්තා සුවඳ විලවුන්, ක්‍රීම්  වර්ග , ඩෙනිම් මෙන්ම කාන්තා යට ඇඳුම් ද විකුණා මුදල් සෙව්වාය . ඇය පැළඳුවේ බටහිර ඇඳුම් ආයිත්තන්ය. ස්වේතා ගෙන් තාන්යා ද ඇඳුමක් දෙකක් මිලදී ගෙන තිබේ. වචනේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම ස්වේතා බීස් නාස් වුමන් ය.

අර්බත්ස්කයා පෙදෙසේම ඒජන්සිය  පිහිටා  තිබීම නිසා තැන සොයා ගැනීමට දැඩි අපහසුවක් වූයේ නැත.

තාන්යා දුටු  ස්වේතා තමන් සිටි වායු සමීකරණය කළ කාමරයෙන් පිටතට  පැමිණ තාන්යා වැළඳගෙන සිරිත් පරිදි මුහුණ දෙපැත්තට හාදු දෙකක් දී පිළි ගත්තාය.

තමන් පත්වී සිටි තත්වය සැකෙවින් විස්තර කළ තාන්යා ගිහාන් ගැන වැඩි විස්තර  නොකියා කිසියම් මුදලක් සොයා ගැනීමට කාන්තාවන්  භාවිතා කරන  භාණ්ඩ විකිණීමක් වැනි හවහක  සුළු වේලාවක් කළ හැකි රැකියාවක් තාවකාලිකව සොයා ගැනීමට උපකාර ඉල්ලා සිටියාය.
මහා හඬින් සිනහා සුනු ස්වේතා තමන් තව දුරටත් සුවඳ කුප්පි විකුණන ස්වේතා නොවන බව අවඥාවෙන් පැවසුවාය.  ඇගේ ඒජන්සියට යුරෝපීයයන් හා විශේෂයෙන් ඇමෙරිකානුවන් එන බවත් ඔවුන්ට මොස්කව් පෙන්වීම සඳහා යන්නේ නම් දිනකට ඩොලර් විසි පහක් පමණ දිය හැකි බවත්ය.  එසේ මුදල් ඉතිරි කිරීමට නම් මාස කිහිපයක් වත් රැකියාව කළ යුතු බව තාන්යාට සිතුණි. නමුත් තම වෛද්‍ය රැකියාවට යා යුතු නිසා එසේ කල නොහැකි බව ඈ  ස්වේතාට පැවසුවාය. ඇය මුදල් සොයන්නේ ශ්‍රී ලංකාවට යෑමට බවද පැහැදිලි කළාය.

තාන්යා දෙස හොඳින් බැලූ ස්වේතා මදක් නොසිතාම කළේ කිසියම් විධිහක අයුතු යෝජනාවකි.

"අවශ්‍ය නම් එම සංචාරකයන් ගෙන් සමහරු රැය පවා ගත කිරීමට කැමති විය හැකියි. ඩොලර් සීයක් දෙසීයක් නිකම්ම හෙව්ව හැකි. එහෙම කරන අය ඉන්නවා " ස්වේතා කීවේ ඇඟට පතට නොදැනීය.

" උඹ දන්නවනේ ස්වේත්ලානා  මම ලංකාවට යන්නේ පෙම්වතා හම්බවෙන්න. අපි එහෙදි බඳිනවා. එනිසා කීයටවත් එහෙම  සල්ලි හොයන්න මට ඕනේ නැහැ." තාන්යා දැඩි ලෙසින් පිළිතුරු දුන්නාය.
ස්වේතා හෝ ස්වෙතච්කා  යනු නම කෙටි කර ආදරයට කියනා ආකාරයයි. ස්වෙත්ලානා යනු  දීර්ඝ නාමයයි. වඩා නිත්‍යානුකුල බව හැඟවීමට හෝ යහළුවන් හෝ දෙමාපියන් අවවාදයක් දෙනවිට තදින් කියන බව ඇඟවීමට  රුසියානුන්  මුළු නමම  භාවිතා කරති.

ඒ අතරේ ටයි එකක් දමා වටිනා කබායක් හැඳි  කොණ්ඩය කළු ආර්මේනියානු හෝ ගෘසියානු ජාතිකයෙකුට  සම කළ හැකි මැදිවියේ මිනිසෙක්  පැමිණියේය.

"එරික් කොහොමද, ප්‍රීවියත්,  ප්‍රීවියත්  ? ස්වේතා ඔහුව උණුසුම් ලෙස පිළි ගත්තාය?

"මේ එරික් ඇවිතිස්යාන් , මේ තාන්යා. තාන්යා එරික් මට ගොඩක් බිස්නස් අරන් එන කෙනෙක්  " ස්වේතා එකිනෙකා  හඳුන්වා දුන්නාය. එරික් යටැසින් තාන්යා  දෙස බල හැඳ සිටි වටිනා අව් කන්නාඩි  යුගල ගැලෙව්වේය.

"තාන්යා රස්සාවක් හොයනවා. ඔයා අරන් එන සංචාරකයින්ට මොස්කව් පෙන්වන්න කියල කිව්ව මම . හැබැයි එයාට ඉක්මනට සල්ලි ඕනෙලු ලංකාවට යන්න."

"කවද්ද යන්නේ ශ්‍රී ලංකාවට " එරික් ඇසීය.

"ළඟදීම යන්න කියල ඉන්නේ සල්ලි ටිකක් මදි " තාන්යා පිළිතරු දුන්නාය.

එරික් ඈ දෙස දෙතුන් වරක් බැලුවේය. ඔහු බලන්නේ තමන්ගේ සිරුර දෙස බව වටහාගත් තාන්යා මහත් අපහසුතාවයකට  පත් වුවාය. රතුවූ මුහුණින් නැගිටි තාන්යා ස්වේතා ට සමුදී එතනින් ඉවතට යන්නට සුදානමින්ය.

"ඔයා මොඩලීරවනිය (මොඩෙලින් රුසියානු බසින්)   කරලා තියනවද " ඔහු වහා ඇසීය.
තාන්යා ට ඔහු ඇසූ දෙය තේරුනේ නැත.

"මේකි ඕව දන්නේ නැහැ එරික් ". මහා හඬින් සිනාසී කියූ ස්වේතා

"ඔහොම ඉඳ ගනින් " පසින් බලෙන්ම වාගේ  තාන්යා උරහිසින් තදින් අල්වා  වාඩි කර ඇයද ඒ අසල මේසයේ වාඩි වූයේ ඇගේ  දිග කකුලක් තාන්යා හිඳ  සිටි පුටුවේ ඇන්දට තබමිනි. ස්වේතා හැඳ සිටියේ ලෙවයිස් ඩෙනිම් සායකි . ඇය හිඳ  ගත්තේ රතු පාට යට ඇඳුමද මදක් පෙනෙනා ලෙසය. තාන්යා ජනේලයෙන් පිටත බැලුවාය.

"තාන්කා මේ අහපන්.  උඹට මුකුත් කරන්න දෙයක් නැහැ වැඩිය, අපි උඹට ඇඳුම් දෙනවා. උඹට  තියෙන්නේ ඒ ඇඳුම්  ඇඳගෙන ඒවා බලන්න එන මිනිස්සු ඉස්සරහ එහාට මෙහාට ඇවිදින්න. ඇත්තටම එරික් ට තේරුණා උඹේ ඇඟ හොඳයි කියල. අල ගිලින අපේ සමහර අනිත් කෙල්ලන්ට  වගේ උඹට තඩි කකුල් නැහැ. ඉස්සරහත්  ගානට තියනවා. පස්සත් ලස්සනයි. මොකද කියන්නේ. " ස්වේතා තාන්යා ගේ උරහිසට අතක් තබා ලෙන්ගතු ලෙසින් කීවාය.

"වෙන නරක වැඩ කරන්න නැහැනේ . රෑට මිනිස්සු එක්ක යන්න  හෙම නම් මට බැහැ . මම අහල තියනවා එහෙම ඒවා වෙනවා කියල. " තාන්යා ඇසුවේ අවිහිංසක ලෙසිනි.

"උඹ නම් මෝඩ ගෑණියෙක්. මෙහෙ දැන් සල්ලි තියන රුසියන් කොල්ලෝ ඕන තරම් ඉන්නවා. ඔය විදේශිකයෝ නැතුවට. මම උඹට එකෙක් හොයල දෙන්නම්. "

"මට එපා. උඹට ගොඩක් ස්තූතියි. මම  යනවා" තාන්යා නැගිටින්නට තැත් කළාය.

"මෙහෙ එක දවසක් මොඩලීරවනිය  කලොත් ඩොලර් සීයක් විතර දෙන්න පුළුවන්. හැබැයි ඩුබායි කියන මැද පෙරදිග රටේ එකක් තියනවා ළඟදීම. සති දෙකක කාලෙකට. එහේ  මොඩලීරවනිය කලොත් ඔයාට ඩොලර් දෙදාහක් දෙන්නම්. තව ගැහැණු ළමයි ගොඩක් යනව. ඔයා ඇත්තටම ලස්සන නිසා කියන්නේ. අපි ගිවිසුමක් අත්සන් කරලා ගෙනියන්නේ. හොර කරන්නේ නැහැ. ගමන් වියදම්, කෑම වියදම්,  හෝටල් වියදම් ඔක්කොම දෙනවා. අනික ඒ රටේ ඉඳල ලංකාව කියන රටට හුඟක් ළඟයි. පැය දෙකක්වත් නැත්ද කොහෙද? මෙහෙ එන්නේ නැතුවම එහෙට යන්නත් පුළුවන් ඔයාට " එරික් කීවේය.

ලංකාව යන නම ඇසුනු වහාම නැගිටමින් සිටි තාන්යා ට ඉබේම ඉන්දවිනි.

ස්වේතා තාන්යා ගේ වෙනස් වීම සැණෙකින් නිරීක්ෂණය කළාය.
"තාන්කා, මගේ කෙල්ලේ, උඹ නියම රුසියන් දියමන්තියක් නේ. උඹල වගේ උන් ඕනේ අපට. හැබැයි උඹ ටිකක් වැඩිමල්. අපට ඉන්න කෙල්ලෝ  උඹටත් වඩා හුඟක් ලාබාලයි. නමුත් මගේ නේවාසිකාගාරේම හිටි කෙල්ලනේ උඹ. මම උඹව එක්ක යන්නම්. මාත් යනවා. පාස්පෝර්ට් එක අරන් වරෙන් මම ඩුබායි වලටයි, ලංකාව කියන රටටයි  වීසා ගහල දෙන්නම්. "

"ඔයා පාස්පෝර්ට් එක අරන් එන්න. හෙටම. අපි ගිවිසුම් අත්සන් කරනවා ඉදිරි දින දෙක තුනේ. ඩොලර් පන්සීයක් අත්තිකාරම් දෙන්නම්. " එරික් ඉතා කරුණාවෙන් මෙන් කීය.

තම ලාච්චුව විවෘත කළ ස්වේතා ඉන් ඩොලර් සියයක් ගෙන තාන්යා අත තැබුවාය.

"උඹ දිරිවෙයාන්කා වගේ ඔය ගම්වල අඳින ගවුමක් නේ ඇඳන් ඉන්නේ. මේක අරගෙන හොඳ ඇඳුමක්  දෙකක් ගනින්. ඉතුරු ඒවා අපි දෙන්නම් " (දිරිවෙයාන්කා යනු ලී පතුරක් හෙවත් කිසිම කමකට නැති යන අර්ථය දෙන වදනකි)

ඔවුන්ගේ හදිසි කරුණාවට තාන්යා වශී වූවාය. හදිසියේම අවශ්‍ය කරන මුදල් සොයා ගැනීමටද ලංකාවට යාමටද මාර්ගයක් පෑදී තිබේ. ඇයට ස්වේතා ගේ දුරකථන අංකය දුන් ඉන්ගා ටද සිතින් ස්තූති කළාය.

තාන්යා ගේ වැඩිමහල් සොයුරිය ලේනා ට මේ චාරිකාව එතරම් සිතට ඇල්ලුවේ නැත. ඇය එයට දැඩි ලෙස විරුද්ධ වූවාය. තම නැගණිය නොදන්නා රටකට යාම අනතුරුදායක බවට ඇය තර්ක කළාය.

"ගිහාන් ට ඕනේ නම් ඌ එන්න ඕනේ මෙහෙ. මෝඩ කොල්ල. උඹ යන්නේ මොකටද? උඹ ආලයෙන් පිස්සු වැටිලා ඉන්න මෝඩ කෙල්ලක් " ලේනා කෑ ගෑවාය.

නමුත් ලේනා ගේ පෙම්වතා වලොද්යා මෙන්න  ඔවුන්ගේ පියා  වන ඇලෙක්සෙයි ද මව අක්සානා ද ගත්තේ තාන්යා ගේ පැත්තය.

" ඔන්නොහෙ රට රටවල් බලල ලංකාවට  ගිහින් ගිහාන් හමු වුන දෙන් . එක පාරට බඳින්න එපා. එහෙ ලංකාව බලල, ජිවත් වෙන්න පුලුවන්ද බලල  එන්න මෙහෙට ආපහු. ගිහාන්ට කියන්න මෙහෙදී  බඳින්න කියල. ඔයාට ස්වේතා විශ්වාසයි නේ ".

ස්වේතා අවිශ්වාස කිරීමට තාන්යා ට හේතුවක් නොතිබිණි. ඇය ගේ  සිත අරක් ගෙන   තිබුණේ සති දෙකකින් ලංකාවට යෑමට ලැබෙන අවස්ථාව  ගැනය.

මව ගේ අවසාන යෝජනාව සම්මත වුනි.

මොස්කව් ශේර්මිතෝවා ගුවන් තොටුපලේදී සොයුරියන් දෙදෙනාම බොහෝ වෙලා එකිනෙකා  වැළඳගෙන  කඳුලක් පිස ගත්තෝය. ඔවුන් දෙදෙනා මෙසේ වෙන්වී එක සොහොයුරියක්  වෙනම රටකට ගොස් නැත.

ගුවන් යානයේදී තාන්යා ගේ මුළු සිත පුරා වූයේ ගිහාන් ගැන සිතිවිලිය.

"සති දෙකයිනේ. ඊට පස්සේ ගිහානුෂ්කව   හම්බවෙනවා. එයා  ආසයි මම එයාව බදාගෙන   එයාගේ බෙල්ල ගාවට තොල තියා හොරෙන් වගේ හාදුවක් දෙන එකට". ඇයට නොදැනීම සිනාවක් මුවග  නැගුණි.

ඇගේ යාබද අසුනේ සිටි යන්තම් වයස  දහ අටක් වන ක්සේන්යා තාන්යා ගේ මුවෙහි නැගුණු  මදහස දැක සිනාවක් පෑවා ය. තාන්යා ජනේලයෙන් එළිය බැලුවාය . ගුවන් යානය මොස්කව් නුවරින්  ඉහල අහසට නැගෙයි.

කුමක්දෝ හේතුවක් නිසා ඇයට මොස්කව් නුවර කිහිප දිනකට  හෝ හැරයාම පිළිබඳව දැඩි ශෝකයක්  දැනුණි.

~~~~~~~මතු සම්බන්ධයි
-පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි. 

චුන් ජූ යුන් හා කොරියන් කොමාන්ඩෝ මකුණා ගේ වික්‍රමය (ටයිකොන්ඩෝ සමුළුවේදී ඇසුණු කතාවක් -)

"අධිෂ්ඨානය විසින් අපරාජිත ව්‍යායාමයන් නිර්මාණ කරයි. සත්‍ය ආශ්චර්යයන්  හෙළිදරව්වට ඇති යතුර එයයි. මිනිසාගේ හැකියාවන් වල නිමක් නැත."-චුන් ජූ යුන්

පහුගිය ඔක්තෝබරයේ අප  ලංකාවට  ගියේ ප්‍රධාන කාර්යයන් දෙකක් සාක්ෂාත් කර ගැනීමේ අරමුණිනි. ඉන්  එකක් වූයේ දරුවන් සහභාගී වූ  ටයෙක්වොන්ඩෝ තරඟාවලියයි. ඉන්පසු මගේ දෙවෙනි පොත වූ  "සියාමා" එලි දැක්වීමයි.

 ටයෙක්වොන්ඩෝ තරඟාවලිය අවසන් වූ  දවසේ එහි ප්‍රධාන   සංවිධායක දුෂාන්ත පෙරේරා සහ අනිත් ගුරුවරු  ටයෙක්වොන්ඩෝ සටන් කිහිපයක්,  කොරියන් නැටුම් ප්‍රදර්ශනයක් සමග කතාබහකුත් සැලසුම් කර තිබුණි. ඒ කතාබහේදී කොරියන් කණ්ඩායමේ ප්‍රධානියාගේ කතාව තදින්ම  මගේ සිත පැහැර ගැනීමට සමත් වුනි. මේ ඒ කතාවයි.

මේ කතාව ඇත්තටම චුන් ජූ යුන් නමැති කොරියානු ව්‍යාපාරිකයා වටා  ගෙතුනකි. ඔහු කොරියාවේ ඉතා ප්‍රසිද්ධ අයෙකි. ඒ හයිඋන්ඩයි (Hyundai) නමැති ලෝකයේ ප්‍රකට ව්‍යාපාර සමූහයේ අයිතිකරු බැවිනි. එම නමින් මෝටර් රථ ඇති නිසා  ඔහු ශ්‍රී ලංකාවට හෝ බ්‍රිතාන්‍යයට ද අමුත්තෙක් විය නොහැකිය.

මේ කතාව  අයින් රෑන්ඩ් (රුසියානු නමින්  අලිසා සිනොවියෙව්නා) පන්නයේ කතාවක් ලෙසද කෙනෙකුට හැඟෙනු ඇත.

කොරියන්  කණ්ඩායම් ප්‍රධානියා කතාව කළේ   ටයෙක්වොන්ඩෝ ක්‍රීඩාව පුහුණු වෙන දරුවන්ට "තම උත්සාහය කිසි විටෙක අත නොහැරිය යුතුය"  වැනි  පණිවිඩයක් දීම සඳහා බව මට සිතුනි.

චුන් ජූ දැන් උතුරු කොරියාව නමින් හඳුන්වන රටේ දරුවන් නම දෙනෙකු ගෙන්  යුත්  ගොවි පවුලක උපන්නෙකි. ඔහුගේ ළමා කාලය ඉතා දුෂ්කර එකක් විය. ඒ දිනවල කොරියාව ජපානයට යටත්ව තිබූ  කොලනියකි. චුන් ගේ පියා චුන් බොන්ග්  සික් , තමන්ගේ දරුවන්  තම ගොවිපලේ  වැඩට බොහෝ විට යොදා ගත්තේ වෙනත් විසඳුමක් නොවූ බැවිනි. ඒ පැතිවල බොහෝවිට ළමයි හදන්නේද ගෙදර සහ ගොවිපල වල වැඩට අත් උදව් ගැනීමටය. ඔවුන් ගේ දිවිය වටා බැඳී තිබූ  දිළිඳු කමින් කෙසේ හෝ මිදිය යුතුය යන අදහස ළමා කාලයේදීම චුන්ගේ හිතට ආවේ ගොවිපළේ අමාරු වැඩ වල යෙදී සිටිද්දීය.

චුන් සහ යහළුවෙකු  මුලින්ම කළේ ළඟම  ටවුමේ කැලෑවෙන් එක්කළ ලී අසල නගරයට ගොස් විකිණීමයි. උසස් අධ්‍යාපනයක් ලැබීම සිහිනයක් පමණක් ම වූ ඒ අවධියේ   ඔහුට ඉඩ ලැබුනේ ඔහුගේ සීයා විසින් සංවිධානය කල පාසැලේ තවකාලිකව කුඩා කාලයක් ඉගෙනීමට පමණි. ඉනික්බිතිව ඔහු කරන්නේ ගෙදරින්  පැන යාමය.  වයස අවුරුදු 16 දී චුන් චොන්ජින් නමැති නගරයේ රැකියාවක් සොයා පිටත් වෙයි. චුන් මාස දෙකක් පමණ කොවොන් අතරම තිබූ නගරයක  වැඩ බිමක රැකියාවක් සොයා ගනී.

මෙය දැඩි වෙහෙස දනවන අමාරු රැකියාවක් විය. හරියකට කෑමක්,  නෑමක් නොමැතිව මකුණන් ගහණ බූරු ඇඳන් වල ගතකල නිදි වර්ජිත රාත්‍රීන් බොහොමයක් විය .කුසට හරියට නොකා නිදා ගත්තත් මකුණන් ගෙන් එන ගැහැට ඔහුට කෙසේවත් ඉවසන්නට නොහැකි විය. බේරෙන්නට  මොනවා කළද එය හරි ගියේ නැත. වරෙක බූරු ඇඳ එළියේ සීතලේ තබාගෙන නිදා හිටියත්, දවල්ට  ගිනි අව්වට දමා තිබුනත් රාත්‍රියට අනිවාර්යයෙන්ම මකුණන් ගේ ආගමනය සිදු විය. අවසානයේ බූරු ඇඳ පසෙකට ලා  චුන්  ශාලාවේ තිබූ මේසයක උඩ නිදා ගනී.  පොරවගන්නා  රෙදිකඩ පවා සෝදා වේලා ගෙන සුවසේ නිදාගන්නට සිතා සිටියත් රාත්‍රියේ  මකුණුවන්ගේ ප්‍රහාරයෙන්   චුන්ට  ඇහැරේ. ඔහු  දකින්නේ පුදුමාකාර දෙයකි. අනික් ඇඳන් වලින් පැන බිත්තිය දිගේ වහලට එන මකුණෝ එකින් එකා  මේසේ සිටිනා  චුන් ගේ  ඇඟ උඩට පනින්නේ  කොමාන්ඩෝ භටයන්  ලෙසය.

දෙමසකට පමණ පසු චුං ගේ පියා ඔවුන් සිටින තැන සොයා පැමිණ චූන් ට බැණ අඬගසා නැවත නිවසට රැගෙන යයි. ඔහුට නැවතත් පරණ ආකාරයටම පියාගේ ගොවිපළේ  වැඩ කිරීමට සිදුවේ.  නමුත්  චුන් ට මකුණන්ගේ  වික්‍රමය අකිසි ලෙසකින්වත් මතක නොවේ. කොපමණ පුංචි සතෙක් වුවත් මකුණන්  තම  උත්සාහය  අත් නොහරී. චුන් සිතුවේ මකුණන් ඔහුන්ගේ ඇඟේ ලේ බීමට එන කාරණය  නොව මකුණාගේ අප්‍රතිහත ධෛර්යය ගැනය.

තවත් වසරක් පියාගේ ගොවිපලේ වැඩ කරන චුන් පවුලට තමාගෙන් ඉටු විය යුතු කාර්යයන් අවසන්  කර ගොවිපලේ එළදෙනක්ද විකුණා මුදල් සොයාගෙන සියෝල් නුවරට පැමිණේ. එවිට චුන්ට වයස 18 කි. බිල්ඩින් වැඩ වැනි වෙහෙසකර රැකියා කිහිපයකට පසු ඔහු ගිණුම් ලිපිකරුවෙකු ලෙස රැකියාවක් සොයාගනී. ඉන්පසු මුදල් ඉතිරි කර සහල් විකුණන ව්‍යාපාරයක් ආරම්භ කළත් දෙවන  ලෝක යුද්ධ සමයේ ජපනුන් අල්ලා ගැනීම නිසා එය අවසන් වේ.. වයස 24 දී වාහන අලුත්වැඩියා කරන සමාගමක් ජපන් වැසියෙක් සමග සහයෝගයෙන් පටන් ගත් නමුත් අවසානයේ එය ජපන්නුන්ටම  විකිණීමට සිදුවෙයි.

මින් පසුබට නොවෙන චුන්  කාර් මැනුවල් පොත්,  ව්‍යාපාරික පත්‍රිකා ආදිය කියවමින්  තනියම ඉගෙනීමේ යෙදෙයි. යහළුවන්ගෙන් ඉගෙනීම සඳහා රාත්‍රී පන්ති වලටද සහභාගී වෙයි. මේ කාලයේදී ඔහු වාහනයක් නිෂ්පාදනය සඳහා නිර්මාණය කළ සැලසුමක් හොන්ඩා (ජපාන) සමාගමට ඉදිරිපත් කරයි. එය වැඩි ගණනකට නොගෙනම  ප්‍රතික්ෂේප  වුවත්  මේ මිනිසා එයින් නොසැලේ.  දෙවන ලෝක යුද්ධය අවසන් වෙනවාත් සමගම ඔහු හයිඋන්ඩයි මෝටර් වාහන කර්මාන්ත ශාලාව හා සමාගම  පිහිටුන්නේය. ඒ සමගම 1946 දී  හයිඋන්ඩයි සිවිල් කර්මාන්ත සමාගමද එකවර පිහිටුවයි.

ඇමෙරිකන් හමුදාවෙන් මෙන්ම කොරියන් රජයෙන්ද ලැබෙන කොන්ත්‍රාත්තු නිසා දිගින් දිගටම ඔහුගේ සමාගම් දියුණු වේ. මහා මාර්ග (motor way ) සෑදීම සඳහා කොන්ත්‍රාත්  කොරියාවේ හා තායිලන්තයේ ගිවිසුම් ලබා ගැනීමට ඔහු සමත් වෙයි. එසේම නැව් නිපදවන නාවික තටාක අංගනයක්  (ඩොක්යාඩ් එකක්)  උල්සන් වල නිම කිරීමට  ඔහු සමත්වෙයි. එය ඒ දිනවල ලෝකයේ විශාලතම නෞකා නිපදවන නෞකාංගනය වේ. න්‍යෂ්ටික වීදුලි බලාගාරයක් 1970 දී ගොඩනගන ඔහුගේ සමාගම් අතරට රසායනික මූලද්‍රව්‍ය නිපදවන කම්හල් ද එක්වේ.  ෆෝඩ් සමාගම සමග එකතුව ඔහු ගේ මෝටර් රථ නිපදවන සමාගම  පළමු මෝටර් රථය වන කෝටිනා නිපදවන්නේ 1968 දීය. එම සමාගමම 1986 දී පෝනි එක්සෙල් නමැති රථය තනිවම නිපදවනු ලබයි.

උතුරු-දකුණු කොරියන් යුද්ධය පටන් ගන්නේ 1950 වසරේදීය. ඔහු බසාන් වලින් පැන සියෝල් වලට නැවතත් පැමිණේ. ඔහුගේ සමාගම් තව තවත් දියුණු වෙද්දී අලුතින් බිහිවූ උතුරු කොරියාවට වරෙක  එළදෙනුන් දහසක් පමණ පරිත්‍යාග කරන්නේ එහි ජීවන තත්වය නගා සිටවිමට දායක වන්නටය.  උතුරු කොරියාව සමග කතාබහක් ඇරඹීම සඳහා ප්‍රථම අඩිතාලම දැම්මේද ඔහුය. ඔහු සාමාන්‍ය ධනපතියෙකුට වඩා වෙනස් වන්නේ සමාගම් වල පාලන ශෛලිය සහ අනිකුත් අයට උදව් කිරීම මතය. හයිඋන්ඩයි සමාගමේ දියුණු වීමට, පාලනයේදී දක්ෂයන් තෝරා ඔවුන් වැඩ කරන සැටි නිරීක්ෂණය කර  ඔවුන් මත විශ්වාසය තැබීම ප්‍රධාන හේතු සාධකයක් විය.  එසේම පරිස්සම් සහගතව නොකඩවා උත්සාහ කරමින්  එලෙසම අනවරත වැඩ කිරීමද,  පරෙස්සම් සහගත වියදම් කිරීම්, සේවකයන් කෙරෙහි  කරුණාව හා ආදරය වැනි ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක කිරීම පාලනයේදී යොදා ගනු ලැබූ අතර එහි ඵලය වුයේ සමාගම් තවත් දියුණු වීමයි.

ඔහු උල්සන් වෛද්‍ය විද්‍යාලය ගොඩ නගා බොහෝ අයට වෛද්‍ය ආධාරද නොමිලයේ ලබා දීමට මගක් සැලසීය. ඔහුගේ අසාන්  නමැති පදනමින්  රෝහල් නවයක්ම  දකුණු කොරියාවේ ගොඩ නගන ලදී.  එසේම ඔහු තමන් නොලද  අධ්‍යාපනය කොරියානු දරුවන්ට ලබා දෙන්නට ශිෂ්‍යත්ව ක්‍රමයක් ක්‍රියාත්මක කළේය. සින්යෝන්ග් පර්යේෂණ පදනම පිහිටුවා විද්‍යා හා තාක්ෂණික පර්යේෂණ සඳහා විශ්ව  විද්‍යාල හා ආයතන වලට මුල්‍යාධාර දෙමින් උදව් කලේය.


ඔහු ගැන කිවූ දේ අතරින් මගේ වඩාත්ම සිත් ගත්තේ මෙන්න මේ කොටසය. කොරියාව දෙකඩ වන විට දෙපසේම ජනතාව යුද්ධ වලින්  බැට කා අන්ත අසරණව ජිවත්වූහ.   දකුණු කොරියාවේ බොහෝ මිනිසුන් ජීවත් වූයේ අනාථයන් සඳහා වූ විශාල පිට්ටනි වල හැදූ කුඩාරම් වලය . මිනිසුන්ට රැකියා  නැත. එනිසා ඔහුගේ සමාගම් වලින් රැකියා සැපයීම ආර්ථිකයේ දියුණුවට  හේතුවක් විය. උල්සාන් නගරය එහි වැසියන් හඳුන්වන්නේ හයිඋන්ඩයි නගරය නමිනි. ඔවුන් ඒ තරමට තමන්ට රැකියා ලබාදුන් සමාගම් සමූහයට උපහාර දක්වති.

නමුත් තවත් බොහෝ දෙනා සිටියේ දිළිඳු බැවින් මිරිකෙමිනි. කොරියානු ජනාධිපතිවරයාට රට ගොඩ නැගීමේ සැබෑ උවමනාවක් තිබුණි. මේ දිනවල  තෙල් ලැබෙන කාලයයි. මේ නිසා එහි රටවල්  විශේෂයෙන් සෞදි අරාබිය, ජෝර්දානය, එක්සත් අරාබි එමීරය ආදී රටවල් වල  බොහොමයක් සංවර්ධන  යෝජනා ක්‍රම දියත් විය. බොහෝ ඇමෙරිකන්, බ්‍රිතාන්‍ය සහ අනිකුත් යුරෝපීය රටවල් මේ රටවල ක්‍රියාත්මක වුවද ඒ කාලයේ ඔවුන් ජනගහනය අඩු කමින් පීඩා වින්දහ. දකුණු කොරියාව වැනි රටවල් ඒ හිඩැස පිරවීමට ඉදිරිපත් වුනි. මේ අනුව කොරියානු සමාගම් සෞදියේ ඉදි කිරීම්  කටයුතු කළහ.

සෞදි රජු විසින් ජුබයිල් වල විශාල වරායක් තැනීමට ටෙන්ඩර් කැඳවීය. ඩොලර් බිලියන් ගණනක් වටිනා මේ වරාය  තැනීම භාර ගතහොත් කොරියන් ආර්ථිකය ගොඩ නැංවීමට අවශ්‍ය විශාල ප්‍රාග්ධනයක් සැපයෙයි. ඒ කොරියන් කොම්පැනියට ලැබෙන ලාභය පමණක් නොව කොරියානුවන්ට රැකියා ද ලැබෙන  නිසාය. රැකියා නිසා ලැබෙන සෞදි මුදල් නිසා කොරියාවේ සිටින ඔවුන්ගේ පවුල් වල සාමාජිකයනට හොඳින් ජිවත් වීමට හැකිවනවා පමණක් නොව ආර්ථිකය  දියුණු වීමටද එය බලපාන බව කොරියානු ජනාධිපතිවරයා  වටහා ගත්තේය.

නමුත් ටෙන්ඩරයේ සඳහන් වරාය යෝජනා ක්‍රමය නැරඹීමට ගිය කොරියානු ව්‍යාපාර හිමියන් නොයෙකුත් හේතුන් කියා ටෙන්ඩරය ගැනීමේ අදහස ප්‍රතික්ෂේප  කළහ. වැඩ කිරීමට  නොහැකි තරම් අධික උෂ්ණත්වය  එක හේතුවකි. බීමට හා නෑමට අවශ්‍ය ජල  පහසුව නැතිකම තව එකකි. නිදාගන්නට අවශ්‍ය හොස්ටල් යනාදිය නොමැති වීම තවත්  එකකි. නිතර එන වැලි කුණාටු තවත් එකකි. (මේ හැත්තෑව දශකයයි. මුදල් තිබුනත් ඒ කාලයේ සවුදිය එතරම් දියුණු රටක් නොවේ)

    කොරියානු ජනාධිපතිවරයාට ඉවසුම් නැති විය. අන්තිමේදී ඔහු කතා කළේ අප කථා නායකයා වන චුන් ජූ යුන් ටය.

"ඔබගේ මකුණාගේ කතාව මට කිහිප දෙනෙක්ම කියා තිබෙනවා චුන්. ඔබ මේ වරාය  යෝජනා ක්‍රමය නැරඹීමට යන්න. හොඳින් සොයා බලා එය කළ හැක්කක් දැයි මට කියන්න. මෙවැනි යෝජනා ක්‍රමයක් අපේ රට දිළිඳු කමින් මුදවා ගැනීමට ලොකු පිටුවහලක් වේවි. මේ අය මොනවා කීවත් මෙය ක්‍රියාත්මක කිරමට නොහැකි යයි ඔබ කිවොත් මම පිළි ගන්නම්"

අල් ජුබයිල් වරාය 

සති දෙකක සෞදි චාරිකාවක නිරත වූ චුන් ජූ යුන් නැවත පැමිණි කොරියානු ජනාධිපතිට වාර්තා කලේ මෙසේය.

"සෞදියේ දහවල් කාලයේ වැඩ කිරීමට බැහැ. ඉතා රස්නෙයි. ඒ නිසා අපි රාත්‍රී කාලයේ වැඩ කරමු. වැලි කුණාටු එන නිසා අපේ රටේ  අනාථයන් සඳහා තිබෙන විශාල කුඩාරම් රැගෙන එහි පිහිටුවමු. කොරියානු යුද්ධයේ දී ඉතිරිවූ සොල්දාදුවන් සඳහා භාවිතා කළ යකඩ සැකිලි භාවිතා කර කූඩාරම්  ශක්තිමත් කරමු, එවිට ඒවා කුණාටු වලට ඔරොත්තු දේවි. අපට තෙල් දෙන්නේ සෞදියයි. ඒ එන තෙල් නැව් ආපසු යන්නේ හිස්වය. ඒවාට කොරියාවෙන් වතුර බැරල් පටවා  යවමු. එවිට රැකියා කරන කොරියානුවන්ට  ජල   හිඟයක් ඇති නොවේ. "

මකුණා ගෙන් උගත් පාඩම වූ ලබා ගැනීමට වෑයමක් නොකර යමක්  අත නොහරින චුන් ගේ අදහස වූයේ එයයි.

ටෙන්ඩරය හයිඋන්ඩයි සමාගමට භාර ගත්  චුන් ජූ යුන් ඒ යෝජනා කළ අයුරින්ම රාත්‍රියේ වැඩ කිරීමට කොරියානුවන් යෙදවීය. ජල ප්‍රශ්නයද සාර්ථකව විසඳා තිබුණි. හයිඋන්ඩයි සමාගමට විශාල ලාභයක්ද හිමි විය. මේ 1976 කාලයේය. කොරියානුවන්ට ඉන්පසු දිගින් දිගටම අරාබි රටවල යෝජනා ක්‍රම ලැබුණි.   දකුණු කොරියාව ලබාගත් ඉමහත් ආර්ථික දියුණුවට මේ මැද පෙරදිග යෝජනා ක්‍රම වලින් ගලා එන ධනය  ලොකු පිටුවහලක් වුනි.

ඡායාරූප අන්තර්ජාලයෙනි.

මුලාශ්‍ර: https://en.wikipedia.org/wiki/Chung_Ju-yung

සහන් කසීර ගේ නැගෙනහිර ජර්මනිය

ඔබෙහොෆ් 

බුකියේ පළවෙන සහන් කසීර වික්‍රමසිංහ ලියන හුඟක් දේවල්  කියවන කෙනෙක් මම. එයා ලියන බොහොමයක් දේට කැමතිත් එක්ක. ගාල්ලේ  දී පැවැත්වීමට නියමිත  ෆෙයාවේ සාහිත්‍ය  උළෙලේ " සිංහල සාහිත්‍යයේ ස්ව ජීවන අත්දැකීම් " පිළිබඳව සහන් කසීර  කතා කිරීමටත් නියමිතයි. 

මම අද දැක්ක ලංකානිව්ස්වෙබ් වෙබ් අඩවියේ ලිපියක් පළ කරලා තියනවා සහන් කසීර  වික්‍රමසිංහ. මිහිපිට කිසිවක් අලුත් නොවේ ! කියන  ඒ ලිපියට මේ යොමුවෙන් යන්න පුළුවන්.

  ලිපිය කියවන කොට මට හිතුනේ  ඉඳල හිටලා ගුරුන්ටත් වරදිනවා ඇති කියල. මෙන්න මේ ඡේදයන් දැකලා.

මම මෙය උපුටා ගත්තේ එම වෙබ් අඩවියේ පළවී තිබුන ලිපියෙන්.

//සෝවියට් සංගමයේ බලපෑමෙන් සමාජවාදී පාලනයක් රැගත් නැගෙනහිර ජර්මනිය දිළින්දන්ගෙන් පිරුණු අපායක් ව තිබියදී බටහිර සහාය ලද බටහිර ජර්මනිය ඉන්ද්‍රජාලික ආර්ථිකයකින් කේතුමතියක් බවට පත්ව තිබිණ.
බර්ලින තාප්පය බිඳ දැමූ පසුව බටහිර කලාපයට පිවිසුණු නැගෙනහිර ජර්මානුවන් එහි සශ්‍රීකත්වය ; නාන කාමර වල සුවපහසුව දැක විස්මයට පත් වූ බව පැවසේ.//

සමහර වෙලාවට ලිපියේ අන්තිමට කියන මේ වාක්‍යයට අනුව,
//මිත්‍රවරුනි ; දේශපාලනික , සංස්කෘතික සහ ආගමික පඹවැල් තුළින් මිනිස් බව තවමත් නිදහස ලබා නැති බව ඔබ වැටහේද ?//  මම තවම ඔය කියන දේශපාලනික පඹ වැල් වලින් නිදහස ලබලා  නැතිව ඇති.

මම දන්නා තරමින් නැගෙනහිර ජර්මනිය දිළින්දන් ගේ අපායක්  බවට පත්වෙලා තිබ්බේ නැහැ. ඒ තර්කයෙන්ම ගත්තොත් ලංකාව තවමත් ඊට වැඩිය දිළිඳුයි. දිළින්දන්ගෙන්  පිරිලා කියල කිව්ව හැකි සමහර පැති. නැගෙනහිර ජර්මනිය කියන්නේ  සමාජවාදී ලෝකයේ වඩා හොඳට තිබ්බ රටවල් කිහිපය අතරින් එකක්. අදත් එහි කුඩා ළමුන්  සඳහා තිබු කෙයාර් හෝම්  පද්ධතිය තවමත් පාවිච්චි වෙනවා. මම එයින් එකකට ගිහිනුත් තිබෙනවා. ළමයින් බලන්නේ උපාධිය  දක්වා උගත් තරුණ ගුරුවර ගුරුවරියන්. ඒ උසස් තත්වය තවමත් එහෙමයි.

අනික් සමාජවාදී රටවල් තමා  හංගේරියාව, යුගෝස්ලාවියාව වගේ ඒවා. බටහිරට හිතවත්ව හිටි රුමේනියාව, ඇල්බේනියාව නම්  දිළින්දන් ගෙන් පිරි තිබු රටවල් . මම රුමේනියාවට ගිහින් තිබෙන නිසා ඇහින් දැක්කා ඒකනම්.

අපි සෝවියට් දේශයේ උගත් කාලයේ බටහිර ජර්මනියට එන්න  කලින් හොඳට මිල අඩුවට ආහාර ගන්නේ නැගෙනහිර බර්ලිනයේ රෙස්ටුරන්ට් වලින්.

උන්ට බටහිර මිනිසුන්ට තරම්  හොඳ ඇඳුම් පැළඳුම් කාර්  තිබ්බේ නැහැ. නමුත් බඩගින්නේ මුකුත් නැතිව හිටි හිඟන්නෝ නම් නෙමෙයි.
බටහිර ජර්මනිය ඉන්ද්‍රජාලික ආර්ථිකයකින් කොහොම වෙතත් ඇමෙරිකන් මාර්ෂල් ප්ලෑන් එක නිසා ගොඩ ආව රටක්. කොටින්ම ඇමෙරිකන් සල්ලි වලින් නැවත ගොඩ නැංවුන රටක්. බටහිර ජර්මනිය  පින් දෙන්න ඕනේ ඇමෙරිකාවට  ඒකට නම්.

මම ලියපු එක ලිපියක්   තියනවා මෙතන.  වර්තමාන ජර්මනිය එක රටක් වුනත් නැගෙනහිර වාසීන්ට තවම කියන්නේ ඔසී කියල. (ඕස්ට්‍රේලියානුවන්  නොවේ)  මගේ බිරිඳගේ සොයුරිය බැඳලා ඉන්නේ නැගෙනහිර ජර්මන් වැසියෙක්. නම අන්ද්‍රියාස් . ඔහුගේ ගම තුරින්ගියා ප්‍රාන්තයේ කර්ස්දොෆ්. ඔහු  ඔබෙහොෆ් වල ස්කි ජම්පින් කරපු ක්‍රීඩකයෙක්.  අපි නිවාඩුවට සමහර විටෙක  ඔවුන්ගේ තට්ටු හතරක නිවසේ නතර වෙනවා. එම නිවස 1920 හදපු එකක්. නාන කාමර හතරක් තිබෙනවා තට්ටුවට එක ගානේ. ඒවා සහ බටහිර ජර්මනියේ තිබ්බ නාන කාමර වල  වල වෙනසක් නැති බව සහතික කරලා කියන්න පුළුවන්. මොකද එකම වසර වල බටහිර ජර්මනියේත් ඉඳල තිබෙන නිසා.  මේ ගමේ අනිත් නිවෙස් හුඟක් ඒවගේ.

මේ ඒ ගම ගැන ලියපු එකක්.

ධනවාදී රටක සමාජවාදී ගම 

මේ නැගෙනහිර ජර්මනියේ නිවාස ගැන මම ලියු ලිපියක්. සහන්ට කැමතිනම් කියවන්න පුළුවන්.  

කියුබාව ගැන කීමට ප්‍රථම - නැගෙනහිර ජර්මනියේ නිවෙස්

මේ ගමේ මගේ බිරිඳගේ තවත් ඥාතිවරියක් ඉන්නන නිසා අපි එහි ගියා. ලස්සන ගමක් නිසා දෙතුන් වරක් ම නැවතී ඉඳල තිබෙනවා  ශීත කාලයේ නිවාඩුවට.  ඥාතිවරියත් ඇය ගේ දරුවනුත් නැගෙනහිර රාජ්‍යය පැවති  සමය පුරා  ජීවත්වූ දෙමහල් නිවස තමයි පින්තූරයේ තිබෙන්නේ. ඔවුන් සහන්  කියන තරම් දිළින්දෝ කියල නම් හිතෙන්නේ නැහැ. නැගෙනහිර ජර්මනිය පැවති  කාලයේ ගත්  පින්තුර පවා තිබෙනවා තවමත්. ඔවුන්ගේ පරණ ට්‍රබන් කාරයේ විනෝද ගමන් ගිය ඒවා හෙම හැත්තෑව අසූව දශකයේ.  ලංකාවට වැඩිය නම් හොඳයි.

නැගෙනහිර ජර්මනියේ තුරින්ගියා වල සූල් සහ එර්ෆුට් කියන නගර දෙකටත් ගිහින් තිඑබෙනවා. නැගනහිර ජර්මන් රජය කාලේ හදපු තට්ටු නිවාස එහි තවම තිබෙනවා. බටහිර ජර්මනියේ කවුන්සිල් (රජයෙන් දෙන) ගෙවල් සහ ඒවා අතර වැඩි වෙනසක් නැහැ. ලංකාවේ ඒ කාලේ තිබුන තට්ටු නිවාස වලට වඩා දෙතුන් ගුණයක් හොඳයි.

  

මේ නැගෙනහිර ජර්මනියේ පුටීන් ගේ භූමිකාව ගැන ලියපු එකක්.

 විසි පස් වසරකට පෙර ඇද වැටුණු බර්ලින් තාප්පය, පූටින් හා ස්ටාසිලන්තය

හැබැයි එක දෙයක් ඉතා පැහැදිලිව කිව යුතුයි. බටහිර ජර්මනිය කේතුමතියක් වෙන්නේ නාන  කාමර නිසා නම් නෙමෙයි.  නිදහස නිසා. නැගෙනහිර ජර්මනියේ පවත්වාගෙන ගිය  කේජිබි එකේ ගෝලයා වුනු ස්ටාසි ඔත්තු සේවාව නිසා රටම  අපායක්  වෙලා තිබුන සමහරුන්ට. විශේෂයෙන්ම ලේඛකයන්ට, විද්‍යාඥයන්ට අනිකුත් බුද්ධිමතුන්ට.    ස්ටාසි එකට ඔත්තු දුන්නේ නැත්නම් වධ දෙන නිසා. තමන්ගේම යහළුවන් ගැන ඔත්තු දෙන්න බැරි නිසා දිවි  නසාගත් මිනිසුන් හිටිය. මිනිස්සු වෙඩි කාගෙන හරි බටහිරට පැනල ගියේ ආර්ථික සුව පහසුවක් සෙවීමට වඩා නිදහස සොයා .

හැබැයි තවමත් පරණ නැගෙනහිර ජර්මනියට කැමති මිනිසුත් ඉන්නවා. අර ගුඩ්බයි ලෙනින් කියන චිත්‍රපටයේ  කියවෙන්නේ එහෙම  කතාවක්.  කැමති නම් හොයාගෙන බලන්න හොඳ ක්ලැසික් චිත්‍රපටයක්.

අහ්, ලියන්න අමතක වුණා. සවුදි කෙල්ල ගැන කතාවට නම් සම්පුර්ණයෙන්ම එකඟයි. ඒ දෙන පබ්ලිසිටිය දැක්කම සැකත් හිතෙනවා. සම්පුර්ණයෙන්ම අනවශ්‍යයි වගේ.  ඔයාලටත් ජමාල් ඛශෝගී  අමතක වුනාද? නැත්නම් යේමනය.

නව වසරට කතාවක් - සුභ 2019 නව වසරක් වේවා බ්ලොග් කියවන ලියන ඔබ සැමට

නොයෙකුත් හේතූන් නිසා වසර 2004 අපට හොඳට මතකයි. දේශපාලන කණ්ඩායමක පිපුරුණු බෝම්බයක් නිසා සමහරුන්ට මතකයි.   මට මතක බොක්සින් ඩේ සුනාමිය නිසා. මම හිටියේ ජර්මනියේ  කොබර්ග් නගරයේ. අපි නත්තලට හැම වසරකම වගේ  බිරිඳගේ දෙමාපියන්ගේ නිවසට යන නිසා එදා දෙසැම්බර් 26 දා හිටියෙත් එහෙ. ලන්ඩනයේ ජිවත්වන යාළුවෝ සහ ජර්මනියේ මගේ බිරිඳගේ නෑදෑයෝ එක දිගට කෝල් කරන්න  පටන් ගත්ත.
" ටීවී එක දාන්න "
 "ටීවී එකේ නිව්ස් දාන්න"
"ඔයාගේ ලංකාවේ පවුලට කොහොමද?" වගේ ප්‍රශ්න අහල.   එතකොට තමයි දැන ගත්තේ මුහුද ගොඩ ගලල කියල. දිගින් දිගටම පෙන්නුවේ ගාල්ල ඒ මුල් දවස් කිහිපයේ. මට දිගින් දිගටම කියන්න වුනා අපේ  නෑදෑයෝ හොඳින් ස්තූතියි කියල.  පස්සේ ඉන්දුනීසියාවට වඩා ප්‍රබලව සුනාමිය වැදිලා තියනව කියලත් දැනගත්ත. ලංකාවේ නැගෙනහිර  හා දකුණු වෙරළබඩ පෙදෙස් විනාශ වෙලා.

නිවාඩුවෙන් පස්සේ ලන්ඩනයට ඇවිත් සාගර, ශ්‍රීනාත් , ශාන්ත, මෙන්ඩිස් වැනි  යහළුවෝ කිහිප  දෙනෙක් එක්ක ෂෙයාර් ඇන්ඩ් කෙයාර් කියන පදනම පිහිටුවා ගත්ත. මුලින් අපි බඩු  කන්ටේනර් කිහිපයක් යැව්වා ලංකාවට. දකුණේ සහ නැගෙනහිර පාසැල් දෙකක ළමයින්ට  භාණ්ඩ බෙදල දුන්න.

මොනිකා ශාෆර්- ෆෙහ්ර 

ඉන් පස්සේ මව හෝ පියා අහිමි වුන ළමයි විසි ගණනකට ශිෂ්‍යත්ව දෙන්න පටන් ගත්ත ලංකාවේ දකුණේ  විහාරස්ථානයක තිබුන පදනමක් සමග එකතු වෙලා. මේ කතාවට  පාදක වෙන ජර්මන් ජාතික මහාචාර්ය මොනිකා ශාෆර්ෆෙහ්ර Monika Shaffer-Fehre      හඳුනාගන්නේ මේ වකවානුවේ. ඇයට ලංකාවේ ළමයි දෙන්නෙක් ස්පොන්සර් කරන්න  ඕන වුනා. එයින් පස්සේ අපේ පදනමේ නොයෙකුත් ආධාර එකතු කිරීමේ වැඩ වලට 2004 පටන් පහුගිය අවුරුදු 14 මුළුල්ලේ ඇය සහයෝගය දුන්න.

ඇය රැකියාව කලේ ලෝක ප්‍රසිද්ධ උද්භිද උද්‍යානයක් වන  කිව් ගාඩ්න් එකේ, ඇය ශාක වර්ග ගැන ප්‍රසිද්ධ උපදේශකවරියක්. Flora of Ceylon (ශ්‍රී ලංකාවේ ශාක වර්ග )  කියන පොතේ මූලික සම්පාදකවරිය (එම් ඩී දසනායක හා ක්ලේටන් සමග)  ඇය. තවත් පර්යේෂණාත්මක ලිපි බොහොමයක කතෘ. වරක් ඇය ශ්‍රී ලංකාවට යන අපේ යෙහෙළියක අත අන්වීක්ෂයක් යැව්වා ඉගෙන ගන්න දියණියකට. අද ඒ දියණිය ශ්‍රී ලංකාවෙන් ශිෂ්‍යත්වයක් ලබා  ඇමෙරිකාවට ඉගෙනීමට ගොස් දැන් ලන්ඩනයේ රැකියාව කරනවා කියල දැන ගන්න ලැබුන.
ඇය එවැනි උදව් බොහොමයක් නිහඬව කර තිබෙනවා. ඇගේ එක හීනයක් වුනේ ලංකාවට නැවත යන්න. වැඩ අධික කමක් ඇගේ  සැමියා මිය යාමත් නිසා එය කර ගන්නට නොහැකි වුනා. (සැමියා මයිකල් ශාෆර් නමැති ඉංග්‍රීසි ජාතිකයෙක්. )

ශාන්ත සමග 

දරුවන් සඳහා ඇයගෙන් දිගටම මුදල් ලැබුනත්  ගිය වසරේ  ඔක්තෝබරයේ  සිට ඇයගෙන් මේලයක් ලැබුනේ නැහැ. එනිසා මම ඊමේල් දෙක තුනක්ම යවා  බලා හිටිය. ඇය විශ්‍රාම  ගොස් නිසා කිව් ගාඩ්න් එකට කතා කර  වැඩකුත් නැහැ කියා හිතුව.

පහුගිය සතියේ ඇගෙන් මේලයක් ලැබුන.

ඇයටත් සැමියාටත් ළමයි නැහැ. ඔවුන් ජිවත් වුනේ දකුණු ලන්ඩනයේ සුවපහසු නිවසක. ඔහු මිය ගිය පසුත් ඇය එහි ජිවත් වුනා. පහුගිය ඔක්තෝබරයේ ඇය නිවසේ ඇද වැටී තිබෙනවා. ලන්ඩනයේ  එක දෙයක් වන්නේ බොහෝ විට මෙහි  ජිවත්වන්නන් අනෙක් අයගේ දේවල් සොයා නොබැලීම හා ඇඟිලි නොගැසීම. අනිත් අයට කරන අපහසුතාවයක්  යයි සිතා  එසේ නොකිරීම එකේ හේතුවක්. එසේම අනුන්ගේ  පෞද්ගලිකත්වයට ගරු කිරීම. සමහර වෙලාවට වෙලාවක් නැතිකම.  ඇය මොබයිල් දුරකතනයක් භාවිතා නොකරන්නියක් නිසා  කිසිම සමාජ ජාලයකත්  නැහැ. "ලින්ක්ඩ් ඉන්" රැකියා ජාලයේ  ඇරෙන්න.  මා සමග ඉඳහිට ඊමේල් හුවමාරු කර ගන්නවා පමණයි.

ඉතින්  ඇද වැටුණු තැනින් නැගිට ගැනීමට නොහැකිව ඇය දින  අටක්ම  නොකා නොබී වතුර පොදක් නැතිව බිම වැතිරී ඉඳල. කාටවත් කියන්න විධිහක් වත් නැහැ. දුරකථනයත් ඈත.  අට වන දවසේදී, ඉඳහිට ඇය ස්වාධින සේවයක යෙදෙන ප්‍රොතෙස්තන්ත නිකායක චැරිටි පදනමේ යහළුවන්  දුරකතනයෙන් අමතලා . පිළිතුරක් නැති තැන පොලිසියට දන්වලා. පොලිසියෙන් ලන්ඩන් ඇම්බියුලන්ස් සේවාව සමග ඇවිත් දොර කඩා ඇතුළු වී තිබෙනවා.පොලිසියට පමණක් නොව  වෛද්‍යවරුන්ටත් යෙහෙළියන්ටත් පුදුමයි  වතුර පොදක් නැතිව දින අටක්  එක තැන වැතිරී මේ කුඩා කාන්තාව ජීවිතය රැක  ගැන්මට සටන් කළේ කොහොමද කියා. පොලිසිය බේරා ගන්න කොටත් ඇය හොඳ සිහියෙන්  ඉඳ තිබෙනවා.   අන්වීක්ෂය රැගෙන ලංකාවට ගිය  ඇය දැන  සිටි මගේ යෙහෙළියක් වන ආශා කිවේ ඇය කරන, කළ හොඳ වැඩ හේතුවෙන් කර්මානුකූලව ඇගේ දිවි බේරෙන්නට එය බලපාන්නට ඇත කියායි. කරුණාවන්ත මේ කාන්තාවගේ සිතේ මානසික ශක්තියත්  බලවත් හේතුවක් වන්නට ඇති.

මමත් අපේ පදනමේ අනිත් අධ්‍යක්ෂකවරයා වන ශාන්තත් වහාම  ඇය බලන්න කෑම බීමත් රැගෙන ඇගේ  නව නිවසට ගියා. ඇගේ නව නිවස තිබෙන්නේ  රෝහලක් ඉදිරිපිට. සැමියා සමග දිවි ගෙවූ නිවස විකුණා ඇය මෙහි පදිංචියට ඇවිත්.එහි වැඩිපුර ඉන්නේ මහලු අය . විදුලි සෝපානද  ඇතිව ඉතා පහසුවෙන් නිම කරන ලද්දක්.  මගේ බිරිඳ සාදා දුන ජර්මන් කෑම බීම ඇය ඉතා කැමැත්තෙන් ආහාරයට ගත්ත.

අද 2019 ජනවාරි පළමුවනදා උදයේම මට දුරකථන ඇමතුමක් දී සුභ පැතුවා ඇය.  ඉතින්  මේ  කාරුණික දිරිය කාන්තාවගේ  කතාවත් සමග මගේ බ්ලොග් අවුරුද්ද පටන් ගන්නයි  අදහස.

මෙතෙක් දවස් මෙය කියවන්නට පැමිණි පාඨක  ඔබ සැමටත් බ්ලොග් ලියන  සේම සින්ඩි පවත්වාගෙන යන සැමටත්  වාසනාවන්ත, සෞඛ්‍ය සම්පන්න, මිල මුදලින් මෙන්ම සතුටින් ද පිරුණු  සුභම සුභ 2019 නව වසරකට ආසිරි පතමි.

දැවෙන විහඟුන් සමග දැවුනෙමි

ලන්ඩනයේ දී  "Unseen Pictures london" මගින්   "දැවෙන විහඟුන්"  චිත්‍රපටය ප්‍රදර්ශනය කළා මසකට ඉහතදී. මේ ලඟදී මුහුණු පොතේ එයට හොඳ පාඨක  ප්‍රතිචාරයක් ලැබිල තිබුන. ඒ ප්‍රතිචාරයට එකඟ වෙන ගමන් තවත් යමක් ලියන්න හිතුන.

අනෝමා ජනාදරී (කුසුම්)

පටන් ගත යුත්තෙම ඕන අනෝමා ජනාදරී ගේ විශිෂ්ට රංගනය ගැන කියල.  මෑත කාලයකදී සිංහල හෝ වෙනත් ආසියානුඅප්‍රිකානු  චිත්‍රපටයක නොදැක්ක ප්‍රබලම  රංගනයක්. චිත්‍රපටයේ එක අවස්ථාවක් මගේ මතකයේ තදින්ම රැඳිලා තියනවා. ඒ තමයි මට මතක විධිහට මස් කඩේ මුදලාලි ගෙන් සහ ඔහුගේ පිරිවරෙන් දූෂණය වෙලා ඒ රැකියාවත් නැති වෙලා  කුසුම් නිවසට එනවා රෝහලෙන්. ජිවත් වෙන්න එන්නේ ලොකු ප්‍රශ්නාර්ථයක් එක්ක. නැන්දම්මා (සැමියාගේ මව) එක්ක කල්පනා කරනවා "ළමයි බඩ ගින්නේ", උන්ට කන්න දෙන්නේ කොහොමද , ජිවත් කරවන්නේ කොහොමද කියල.  ඒ මොහොතේ  දැඩි පීඩාවකින් සිටින කුසුම්, මහළු නැන්දණියගේ   උරහිස හෙමින් අල්ලනව ආදරෙන්. ඉන් පස්සේ දෙන්නම ජනේලෙන් එලිය බලාගෙන ඉන්නවා. අනෝමා ජනාදරී හෙවත් චිත්‍රපටයේ කුසුම් ගේ ඒ බැල්ම, සමාජ අසාධාරණය හමුවේ දරු මල්ලෝ හදන්න වෙර දරන  දහසකුත් එකක් දුක් විඳින මව්වරුන්ගේ ජීවිතය මූර්තිමත් කරනව. එතැනදී  ප්‍රබලයි ඇගේ මුහුණේ ඉරියව් වලින් දැනෙන නිරූපණය ඉතාම ප්‍රබලයි.

සමන්මලී ෆොන්සේකා 

ඊට පස්සේ මම කල්පනා කරා අනෝමාජනාදරී ගේ හා සමන්මලි ෆොන්සේකා ගේ ප්‍රබල හා සිත් කාවදින රංගනයන් සමග  ඒවගේ තව චිත්‍රපට මම බලලා  තියනවද  කියල.

මේ වගේම අයර්ලන්තයේ  කතාවක්  රැගත් චිත්‍රපටයක්  මම බලල තියනවා මතක් වුනා  කාලෙකට ඉහතදී. තාත්ත නැති වුනාට පස්සේ  අම්ම දරු පැටව් රැක ගන්න කරන යුද්ධේ. පොතකින් සිනමාවට නැගුනු නිර්මාණයක්. චිත්‍රපටයට  පාදක වුන පොත ලියල තියෙන්නේ ෆ්‍රෑන්ක් මැකෝට්. ඔහුගේම සත්‍ය ජිවිත කතාව.  කෘතියේ නම "ඇන්ජෙලා ගේ අළු - Angela's Ashes". චිත්‍රපටයේ නමත් ඒකමයි. ඒක ආවේ 1999 දී. අයර්ලන්තය ඉතාමත් දුප්පත් රටක් කාලයකට ඉහතදී. බ්‍රිතාන්‍ය  අධිරාජ්‍යවාදයත් ඒ දුප්පත්කමට බලපෑවා. මේ කතාවේ පියා බේබද්දෙක්. ලැබෙන සල්ලි වලින් ඔහු බොනවා. පියා අන්තිමට අතුරුදහන් වෙනවා. මව ඔහුගේ නෑදෑයෙක් ගාවට ළමයි එක්ක යනවා ගෙදරින් එලවන නිසා. මවට ඒ නෑදෑයා සමග නිදා ගන්න (රමණය කරන්න)  වෙනවා දරුවන්ට ඉන්න, කන්න දෙන්න නම්. ඔවුන් නිතරම ඉන්නේ කුස ගින්නේ.
ලොකු  පුතා ෆ්රැන්කි රැකියාවක් හොයා ගන්නවා. ඔහු දවසක් හිතේ අමාරුවකට බීල එනවා. බීල  ඇවිත් මවත් එක්ක රණ්ඩු  වෙලා මවගේ  කම්මුලට ගහනවා"

මේ වගේ සිද්ධියක්  "දැවෙන විහඟුන්" චිත්‍රපටයෙත්  වෙනවා. බස් කාරයෙක් මවට නරක  විහිළුවක් කරපු කතාව දියණිය අහනවා. එතනදී ඇතිවන දැඩි කතාබහේදී කුසුම් දුවට කම්මුල් පහරක් ගහනවා. කුසුම් කියන මවට ගණිකාවක් වෙලා හරි දරු පැටව් රකිනවා ඇරෙන්න  වෙන කරන්න  දෙයක් නැහැ. සමහර වෙලාවට, ඔව්  සමහර වෙලාවට හිතෙනවා දුව කියපු විධිහට නිදහස් වෙළඳ කලාපෙට වැඩ කරන්න  ඇරියනම් මොකද කියල? නමුත් හැම අහිංසක දෙමාපියෙක් ගේම බලාපොරොත්තුව තමන්ගේ ළමයින්ට කොහොම හරි කරලා උගන්වන්න. නිදහස් කලාපේ රැකියාවකට යනවට වඩා. ඒත් මම නම් අහල තියෙන්නේ උසස් පෙළ කරලත්  ඒ රැකියාවලට යන අය ඉන්නවා කියල. යථාර්ථය ඒකනේ. මේවැනි  රැකියා පහත්  කරලා පිළිගන්න මනෝ  භාවය නම් නැති කරන්නම ඕන දෙයක්.

ඔය චිත්‍රපට දෙක සංසන්දනය කලහම මට හිතුනේ Angela's Ashes චිතපටයේ එමිලි වොට්සන් හා සමානවම ප්‍රතිභාපූර්ණ රංගනයක් අනෝමා ජනාදරී ඉදිරිපත් කරනවා කියල.

අනෝමා දැවෙන විහඟුන් හි 

එමිලි වොට්සන් "ඇන්ජෙලා ගේ අළු " චිත්‍රපටයේ 

බ්‍රිතාන්‍යය හෝ ජර්මනිය වගේ දියුණු ධනවාදී සමාජයක නම් මවක් ගණිකා වෘත්තියේ යෙදිලා මුදල්  හම්බ කරලා ළමයින්ට කන්න දෙන එක ලොකු ප්‍රශ්නයක් වෙන්නේ නැහැ. නමුත් ඒ රටවල් ඇත්තටම   එහෙම කරන්න  අවශ්‍යතාවයකුත්   නැහැ. රැකියාවක් නැත්නම් රජයෙන් සහනාධාරයක් සහ ඉන්න ගෙයක් ලබා  දෙනවා. ගෙයින් එළවල දාන්නෙත් නැහැ. එනිසා කුසුමට අත්වුණු ඉරණම අත්වෙන්නෙත් නැහැ. අනික ගෙවල් වල කුණු එකතු කරණ රැකියාව  උනත් පහත්  එකක් නෙමේ මේ වගේ රටවල. ඒවගේ රැකියා වලටත් සෑහෙන ඉල්ලීමක් තියනව මේ රටවල.

මහේන්ද්‍ර පෙරේරා 

    මස් කඩේ මුදලාලිගේ (මහේන්ද්‍ර පෙරේරා මම හිතන්නේ) රංගනයත් අපූරුයි. හැම රටකම මස් කඩ මුදලාලිලා ඔය වගේද මන්ද? සුරුට්ටුවක් ගහගෙන කොකුවල එල්ලලා තියන මස් ගොඩවල් අස්සේ ගැවසෙන මස් කඩ  අයිතිකාරයෝ මම මේ වගේ රටවලත් දැකල තියනව. ඇත්තටම කියනවානම් චිත්‍රපට අධ්‍යක්ෂකවරයා හැම නළු නිළියෙක්ගෙන්ම උපරිම ප්‍රයෝජනය අරන් තියනවා. චිත්‍රපට අධ්‍යක්ෂකවරයෙක් වෙලාවක හරියට සියුම් කැටයම් දන්නා වඩුවෙක් වගේ. තව වෙලාවක දක්ෂ ගුරුවරයෙක් වගේ. ලීය කැටයම් වලින් ඔප නංවල ලස්සන කරලා ගන්න වඩු මහතාට  පුළුවන්. දක්ෂ ගුරුවරයෙකුට  සිසුවෙකුගේ හැකියාවන්  හඳුනගෙන සිසුවා දක්ෂයෙක් කරන්න පුළුවන්. අධ්‍යක්ෂකවරයෙකු වශයෙන් සංජිව පුෂ්පකුමාරට  ඒ හැකියාව තිබෙනවා.

මේ චිත්‍රපටය නිකම්  වාර්තාවක් වගේ කියල කෙනෙක් කියනවා ඇහුන මට. මටනම් ඇත්තටම එහෙම හිතෙන්නේ නැහැ. ඒ අදහසම මගේ   "සියාමා" කෘතිය ගැනත් කියනව. ඒ කියන්නේ මෙවැනි සිද්ධීන් තියනවා, ලෝකේ වෙනවා. අපි ඒවා මේ  වගේ පෙන්වන්න ඕනෙද නැත්නම් ලියන්න ඕනෙද කියල. එහෙම  නැත්නම් ඒකට  සින්දුවක්, කලාත්මක විස්තරයක් බලෙන් දාල ඔප මට්ටම් කරලා භාෂා සෙල්ලමක්, කලා සෙල්ලමක් දාල  ගත  සිත පිනවන්න ඉදිරිපත් කරනවද? මම හිතන්නේ මේ වගේ චිත්‍රපට බිහි වෙන්නෙ ගත සිත පිනවන්නම  නෙමේ. පොප්කෝන් කාල හිනා වේගෙන ශා මරුනේ කියල සිනමාහලෙන් එලියට එන්න හදන චිත්‍රපට  වෙනම  තියනව. ස්ටාර් වෝර්ස් හරි බ්‍රැඩ් පිට් ගේ මිස්ට ඇන්ඩ්  මිසිස් හරි බැලුවහම ඒ මනදොල සපුරගන්න පුළුවන්.

මේ චිත්‍රපටය 88-89 බිහිසුණු වකවානුව තුල දිවි අහිමි කළ පියෙකුගේ පවුලක් වටා ගෙතෙන්නක්. එහෙම ඒවා ගොඩක් වුනාය කියල ඒ ගැන නොඅසපු කතාවක් තියෙන්න බැරිද? දෙවන ලෝකය යුද්ධය ගැන තවම කතා ගොතනවා. සිනමා පට නිපදවෙනවා. ප්‍රයිවෙට් රයන් වගේ ඒවා බලන්න. ඕනෑම ඓතිහාසික සිද්ධියක, යුද සමයක නොකියවුණු නොලියවුණු කතා දහස් ගණන් ඇති. එයින් එකක් අරගෙන අධ්‍යක්ෂක   වරයෙක් උත්සාහ දරනවා ඒක ලෝකයට කියන්න. ඒ වෑයම ඒ දහිරිය අගය කළ යුතු දෙයක් හැටියටයි  මට හැඟෙන්නේ.

   මම චිත්‍රපට විචාර ලිපි කිහිපයකම   කියෙව්වා, සිංහල සිනමාව අගාධයකට වැටිලා කියල. මට නම් එහෙම පෙනෙන්නේ නැහැ.   පහුගිය කාලේ  සංවිධාන කිහිපයක් නිසාම හොඳ සිංහල චිත්‍රපට කිහිපයක්ම ලන්ඩනයේදී නරඹන්න වාසනාව ලැබුන. බොරදිය පොකුණ, දැකල පුරුදු කෙනෙක්, සුළඟ එනු පිණිස, ඔබ නැතිව ඔබ එක්ක, ගුරු ගීතය,  ඇගේ ඇස අග, 28,  සුළඟ අප රැගෙන යාවි , උසාවිය නිහඬයි වැනි හොඳ චිත්‍රපට 2016 ඉඳන්ම  ඇවිත් තියනවා. ප්‍රශ්නය තියෙන්නේ ඒවා පෙන්වන්න චිත්‍රපට පෝලිමේ සිටින්නට සිදුවීම මිසක් චිත්‍රපට හදන්නේ නැතිකම නෙමෙයි. විශාල  මුදලක් වැය කරලා සිනමා පටයක් නිර්මාණය කරලා රජයේ කවුද නිලධාරී ගොන්නක් සිනමා හලක් දෙනතුරු අවුරුදු  ගණන් ඉන්න ඕනේ . ප්‍රශ්නය  තියෙන්නේ එතැන මිසක් සිංහල සිනමාවේ නෙමේ.

ඉතින් සිනමා කෘතිය ගෙනත් පෙන්වීම ගැන "නුවන් ජේ, සන්ජේ දලුගොඩ" චිත්‍රපට ඔස්තාර්ල දෙදෙනාට ස්තූතියි. එසේම  සංජය පුෂ්ප  කුමාර මහතාට  තවත් මෙවැනි සිනමා කෘති නිර්මාණය කරන්න අවකාශයක් ලැබෙනවා නම් අගෙයි.