ඔයිල් පැල්ලම් ගැන ලිවීමට පටන් ගන්නේ කොතැනින් දැයි මාසයක්ම කල්පනා කළෙමි. අවසන සිතුනේ පොතකට කළහැකි හොඳම උපහාරය වන්නේ මගේ ජිවිතයේ ඔයිල් පැල්ලම් වලින්ම පටන් ගැනීමෙන් කියාය. වසර විස්සකට මත්තෙන් මගේත් වෙන්ඩ බිරින්දෑ ගේත් සංචාර සඳහා ප්‍රියතම ක්‍රමයක වූයේ දුම්රියයි. දුම්රිය කාල වේලාවට යන නිසාත් අපි නිතරම අන්තිම මොහොතේ දුව පැමිණ එල්ලෙන නිසාත් ඉන්පසු ගමන් යාමට බොහෝ විට නිසාන් මයික්‍රා කාරයක් කුලියට ගතිමු. අප මිලයට ගත් පළමු කාරය වූයේ මිනි කූපරයකි. ඉන් අපි දීර්ඝ සංචාර හතර පහක් ගිය මුත් එය නිතර අතර මග නවතින්නට විය. ඒ බැටරිය බැසීම නිසාය. අලුත් බැටරි දැම්මද එය ට්‍රැෆික් ලයිට් ළඟ නැවැත්වුව හොත් නැවත පණ ගැන්වීම අසීරු විය. වාහන හදන දෙතුන් දෙනෙකු ගෙන් විමසුවත් ඔවුන්ට ප්‍රශ්නය සොයා ගත නොහැකි විය. අන්තිමේදී දී එය අප සිටි නිවස ඉදිරිපිට ගාල් කර තැබුවෙමු. දවසක ගරාජ් හිමියකු පැමිණ එය පවුම් 25 කට එනම් දැන් කාලයේ මුදලින් රුපියල් පන්දාහකට පමණ රැගෙන ගියේය.
මාස දෙක තුනකින් පමණ ලන්ඩනයේ ටල්ස් හිල් පෙදෙසේ ඔහුගේ ගරාජය අසලින් යන විට එය අලුත්වැඩියා කර පවුම් 1800 කට විකිණීමට තබා තිබෙනු දුටුවෙමු. (රු ලක්ෂ පහකට පමණ). මේ අවුරුදු 25 කට පමණ පෙරය. මම ගරාජ හිමියාගෙන් කාරයේ තිබූ වැරැද්ද කුමක් දැයි විමසුවෙමි. මිනි කූපරයේ බොඩිය හරහා විදුලි පරිපථය සම්බන්ධ වන බවත් එක තැනකින් එම බිඳුණු පරිපථය වෙල්ඩින් කල පසු ප්‍රශ්නයක් ඇති නොවූ බවත්ය. ඔහු කීවේ ඇත්තද බොරුද යන්න අදටත් නොදනිමි. විදුලි පරිපථ සටහන් වල එවැන්නක් නොදුටුවෙමි.
ඉන්පසු වෙන්ඩ බිරින්දෑ ඒ දිනවල රැකියාව කල ඩෙල්ටා ගුවන් සේවයේ ජර්මන් ජාතිකයෙකු ජර්මනියේ දී සම්පූර්ණයෙන් ම වගේ නිමවන ලද වමෙන් පදවන ෆෝඩ් ෆියෙස්ටා එකක් අඩුවට විකුණා ගියේය. ෆියෙස්ටා එකට මම බොහෝ සේ ඇළුම් කලෙමි. එහි එන්ජම ඉතා සරල එහෙත් හොඳින් වැඩ කළ එකකි. පස් දෙනෙකුට යා හැකි එම කුඩා කාරය අප දෙදෙනා බොහෝ තැන්වල විශ්වාසනීය ලෙස රැගෙන ගියේය. මගේ මලයා බෙල්ජියමේ සිටින විට ඔහු බැලීමට බෙල්ජියමටද ඔහු සමග ප්‍රංශයටද ගිය ගමන එයින් ගිය දිගම ගමනයි.
එහි තෙර්මොස්ටාටය වැඩ නොකර එන්ජිමේ උණුසුම වැඩි වුනු විට එය ගලවා අලුත් එකක් සවි කිරීමට මෙන්ම කාරයේ ඔයිල් මාරු කිරීම, ස්පාක් ෆ්ලග් මාරු කිරීම ඇතුළු සර්විස් එකකදී කරන වැඩද මට කළ හැකි විය.
කළු පැහැ පරණ ෆෝඩ් ෆියෙස්ටා එකේ පින්තූරය පහල තිබේ.
වරෙක සති අන්තයේ හෙඩ් ගෑස්කට් එක ගලවා අලුත් එකක් සවි කරන විට අසල නිවසක චීන කාන්තාවක් පැමිණ ඇගේ කාරයේ ප්‍රශ්නයක් පවසා හදා දෙන්නට කීවාය. මම වාහන රෙපයාර් කරන්නේ නැති බවත් මගේ කාරයේ පමණක් ආසාවට වැඩ කරන බවත් මගේ ළඟ තිබූ මැනුවල් පෙන්වා කීවෙමි. ඒ දවස් වල යූ බටය තිබුනේද නැත. "උඹ රන්වන් හිස කේ තියෙන සුදු ගැහැණුන් ගේ කාර් පමණක් හදන වර්ණවාදියෙකු බව" පවසා ඇය ඉවත ගියාය. මේ මොන කුණුහරපයක් දැයි කල්පනා කරන විට මට මතක් වුනේ ඇය, මා වෙන්ඩ බිරින්දෑ සමග කාරයේ යනවා දකින්නට ඇති බවයි. ඒ දවස් පරණ මළකඩ කෑ එහෙත් ක්ලැසික් බෙන්ස් එකක් භාවිතා කල මිනි කූපරය මට තල්ලු කළ මගේ මිතුරකු නිතර කීවේ දකුණෙන් පදවන හොඳ කාරයක් ගන්නා ලෙසය. මට මේ කියමන තේරුනේ නැත්තේ ෆියෙස්ටා එකේ වරදක් මා නොදුටු බැවිනි. මේ පරණ කාරය පසුව තුර්කි ජාතිකයෙකුට ගත් ගණනටම වාගේ විකුණා දැමුවෙමි. අවුරුදු 20කට පසු එය තවමත් තුර්කියේ නෑදෑයෙක් භාවිතා කරන බව ඔහු පැවසුවේය. ඉන්පසු වොක්සොල් ඇස්ට්‍රා (ඕපල්) එකක් , හා ෆෝර්ඩ් එස්කෝට් කාර් දෙකක් ද අප සතුව විය. එස්කෝට් එක කාරයක් වුවද ලොරියක් මෙන් බර අදින වාහනයකි. අප වරක නිවසකින් නිවසකට බඩු ඇද්දේද ඒවායිනි.
ඉන්පසු වඩාත් සුවපහසු කාරයක් වන එන්ගලන්තයේම බොඩිය ගැසූ රෝවර් 416 SLI වාහනයක් ගතිමු. මෙහි සුවිශේෂත්වය වූයේ එහි තිබුනේ හොන්ඩා ස්පෝර්ට් එන්ජිමක් වීමයි. ඒ කියන්නේ ට්‍රැෆික් ලයිට් එකක නැවැත්වූ පසු ඇදලා යා හැකි කවදාවත් කැඩුනේ නැති වාහනයකි. එනිසාම මේ පරණ කාරයට තවමත් එංගලන්තයේ ඉල්ලුමක් තිබේ. මේ නිසාම මගේ ඊළඟ කාරය වූයේ හොන්ඩා සිවික් එස්ටේට් එකකි. මේ කාලය වන විට මා ළඟ තිබූ තරු බලන දුරේක්ෂය මෙන්ම දරු දෙදෙනෙකු සිටින නිසා සංචාරයන් හි යනවිට ගෙනයන බඩු බාහිරාදිය වැඩි වීමද එස්ටේට් එකක් ගැනීමට හේතුවක් විය. මේ වනවිට බිරිඳ බවට පත්වී උන් වෙන්ඩ බිරින්දෑ දරු දෙදෙනා ද සිටි නිසා වෙනම කාරයක් භාවිතා කල අතර ෆෝඩ් එස්කෝට් එකෙන් පසු ඇය දිගටම ගත්තේ ජර්මනියේ නිෂ්පාදිත වොක්ස්වැගන් ගොල්ෆ් කාර්ය. හොන්ඩා එකෙන් පසු BMW 320 ටර්බෝ ඩීසල් එස්ටේට් එකක් සෑහෙන කාලයක් පාවිච්චි කර බෙන්ස් C180 කොම්ප්‍රෙසර් එස්ටේට් කාරයක් ගත්තෙමි. එයද ට්‍රැෆික් කණුවක අසල නැවත්වූ පසු ඉක්මනින් රේස් කර යා හැකි එකකි. වොක්සෝල් එකෙන් පසු මම කාර් හදන්නට නොගියෙමි. ඒවා වඩා සංකීර්ණ වූ අතර වෙලාවක ද ඉතා සීමිත වීමද හේතුවකි. මට පුළුවන් වූයේ හදිසියේ කැඩුණු ලයිට් එකක් මාරු කිරීම පමණය.
හැබැයි මම පරණ කාර් වල කුඩා ආකෘති එකතු කිරීම නම් දිගටම කරගෙන යමි.
එන්ෆිල්ඩ් නගරයේ එන්ෆිල්ඩ් අජිත් නමින් හැඳින්වෙන සුප්‍රසිද්ධ පුද්ගලයෙක් වාසය කරයි. වෘත්තියෙන් ගණකාධිවරයෙක් වන ඔහු විනෝදයට කරන්නේ ගෙය පිටුපස ඇති ගරාජයක කාර් හැදීමය. ඒවායින් ලැබෙන අතිරේක මුදලින් ඔහු ලොව වටා සංචාරය කරයි. අපේ කාර් වල සර්විස් එකේ සිට ඕනෑම වැඩක් කර දෙන්නේ මේ කාර් හදන්නට ලෙජෙන්ඩ් එකක්වූ අජිත් ජ. අයියාය. "කොල්ලන්" කියන්නේ වාහනයක් ඔහුගේ ගරාජය පැත්තට එනවිට ඔහුට සද්දෙන් වාහනයේ වර්ගය කියත හැකි බවයි. මම එය ඔහුගෙන් කවදාවත් අසා නැත.
මගේ ඔයිල් පැල්ලම් කතාව ඉතා කෙටියෙන් ඕකය. තව රස කතා තිබුනත් ලිපිය දිග වැඩි වනු ඇත. තරිඳු ශ්‍රී ලොකු ගමගේ ගේ "ජිවිතයේ ඔයිල් පැල්ලම් " මම කලකින් කියවූ වෙනස්ම අන්දමේ කුතුහලය, හාස්‍ය රසය, දුක සතුට දනවන හඟවන ලියැවිල්ලකි.
තරිඳු ශ්‍රී ලොකුගමගේ මා හඳුනන්නේ බ්ලොග්කරුවෙකු ලෙසය. ඔහුගේ කාර් පිස්සුව බ්ලොගය නිසා රසවත් ලිපි ලියන්නෙකු බව මෙන්ම තරිඳුවා යනු හොස්ස ළඟින් මැස්සා ගියොත් බොනට්ටුව නැතිව ගෙදර යවන ජාතියේ එකෙකු බවද දැන ගතිමි. ඒ කාලයේ දරුවන් ගැන කතා කළොත් තරිඳු ඉන්නේ වැරදි පැත්තේ බව ඉක්මණින්ම අවබෝධ වුවත් ප්‍රග්යාන් ගේ ආගමනයෙන් පසු ඒ සුන්දර කොලු පැටියා නැති ෆේස්බුක් පොස්ට් එකක් හොයා ගැනීමට අමාරු තරමට තරිඳු ශ්‍රී ලොකු ගමගේ දැන් පරණ බෙලෙක්කයක් මෙන් මෙළෙක් වෙලාය.
පොත එක හුස්මට කියැවිය හැකි විටෙක රහස් පරීක්ෂක නවකතාවක මෙන් ත්‍රාසය දනවන එකකි. කතුවරයා ශ්‍රී ලංකාවේ පැවති දේශපාලන ප්‍රචණ්ඩ අවධිය මෙන්ම බොහෝ විට අප අසා ඇති වාහන සම්බන්ධ අපරාධ සිද්ධීන් ද කාටත් නොදැනෙන්නට කතාවේ ගලායාමට ස්පාක් ප්ලග් මෙන් අටවන්නේය.
මේ නවකතාවේ මා දුටු විශේෂිතම ලක්ෂණය නම් කතුවරයාගේ උපමා භාවිතයයි. මේ තරම්ම උපමාවන් හාස්‍ය රසය දනවමින් භාවිතා කල පොතක් මා කවදාවත්කි යවා නැත. අන්තිමේදී මට සිතුනේ මෙහි හොඳම උපමාව හා නරකම උපමාව සොයා ගැනීමට පාඨක තරඟයක් පැවැත්විය යුතු බවයි. තේරුමක් නැතිම උපමාව ලෙස මට හිතෙන්නේ "ඩෙංගු හැදෙන්නට කලින් වේලිච්ච බුලත් අතක් මෙන් සිටි කපිලයා දැන් වේලිච්ච දුන්කොල නැට්ටක් මෙනි." (පි. 160) බුලත් කන්නේ නැති මට ඔය දෙකේ වෙනස් තේරුම් ගැනීමටද බැරිය. හැබැයි මේ උපමා වලින් අවස්ථාව පහදා දෙන්නට කතුවරයා දරන වෑයම ඉතා සාර්ථකය. අපට සිද්ධිය මැවී පෙනෙන්නට ඒවා ප්‍රමාණවත්ය.
"කපිලයා දොර පැත්තට හැරුනේ විද්‍යා ප්‍රබන්ධ ජාතියේ චිත්‍රපටි වල රහස් ගබඩා දොරවල් ඇරෙන තරමට සෙමිනි" (පි 163) මේ උපමා දීමේ උත්කර්ශවත් තැනක් නම් තරිඳු ඔස්ටින් ඇට්ලන්ටික් කාරය හඳුන්වා දෙන අන්දමය. එය කියවාම බැලිය යුතුය. මම එය මෙහි උපුටා නොදක්වමි.
මට අල්ලන්නෙම නැති උපමාව "ගස්ලබු ගෙඩියකට දිවුල් ගෙඩියක් මුහු කළා වගේ බැන්දට මුහුවෙන හෙඩ් ලයිට් දෙක" යන යෙදුමය. කොහොම බැලුවත් ඔස්ටින් ඇට්ලන්ටික් A නයින්ටියේ එහෙම දෙයක් පේන්නේ නැත. (උඩ පින්තූරය) මේ කාර් පිස්සුව හොඳටම මෝරා ගොස් අවුල් වූ මොහොතක ලියුවක් විය යුතුය.
කෙසේ වුවත් මට සැබෑවටම හොඳම උපමාව හොයා ගත නොහැකිය. "පන්තියේ කෙල්ලෙකුගේ හෙයා බෑන්ඩ් එක කඩා මට්ටු වූ කොල්ලෙකු ටීචර් දෙස බලන්නාක් වැනි බැල්මක්" (පි 153) යෙදුම නම් අත්දැකීමෙන් ම කියවන්නාගේ ඔළුවට රින්ගනු ඇත. "අට ලෝ දහමට ඔරොත්තු දෙන්නට කාර් හදන්නට දැනගෙන හිටි ලෝකයක් ලෝකයක්, වතුර බින්දුවක් ගිය විට උස්ස ගෙන ගොස් ස්කෑන් කරන තැන හොයන්නට වෙන වාහන හදන මට්ටමකට වැටුනේ කෙසේද " යන ප්‍රශ්නයට අන්තරේ එකෙක් උත්තර දී තිබුනේ ධනවාදය කියාය. මට නම් උත්තරය හැටියට දෙන්න වෙන්නේ වර්ගයාගේ දියුණුව කියාය. සමාජවාදී ලෝකයේ සිටි සමයේ වොල්ගා කාරය හෝ ලාඩා වක් දැඩි ශීතයට හසුව හිම අයිස් වී ගල් මෙන් බොනට්ටුවේ මිදී තිබියදී කාරයේ එන්ජිම යට ගිනි මැලයක් ගසා එන්ජිම රත් කර ස්ටාට් කරන රුස්සන් දැක ඇති මට මේ ප්‍රශ්නය නම් තේරුම් ගත හැකිය.
ඇන්ටනි අයියා දවසක හමුවීමට ඇත්නම් හොඳ යයි මටත් සිතේ. කොපමණ ඇන්ටනි අයියලා අපේ ජිවිතයේ හමු වන්නට ඇත්ද? එහෙත් හැමටම එවැනි අපුර්ව චරිත වදන් වලට පෙරලා සිත් සතන් වල ජීවමාන කිරීමට නොහැකිය.
මේ පොත ඔබේ සුපුරුදු වට්ටෝරුවේ පොත ක් නොවේ. එනිසාම හා තරිඳු ශ්‍රී ලොකු ගමගේ යනු පොත් සම්මාන දෙන කුලක වල නැති කතුවරයෙක් නිසා මේ පොතට සම්මානයක් නම් සමහර විට ලැබෙන්නේ නැති වනු ඇත. ලැබෙන්නේ නම් වඩාත් සතුටු වන්නේ මමය. එසේ කුලකයකට අයත් නැති පිටින් ඉන්න ග්‍රන්ථ කතුවරයන් මම හඳුන්වන්නේ වෙඩිවර්ධන කුලකයට අයත් අය කියාය. ඉතින් සමහර විට හිටි හැටියේ සම්මාන උත්සව කරන්නට ගොස් ඇණගත් ලැජ්ජා නැති එකෙකු නිසා මම ගමයා පොත් සම්මාන යනුවෙන් විකල්ප උළෙලක් පටන් ගත්තොත් හොඳම විකල්ප නවකතාවට හිමි සම්මානය පිදෙන්නේ තරිඳු ශ්‍රී ලොකු ගමගේ ගේ "ජිවිතයේ ඔයිල් පැල්ලම් " පොතටය.
තරිඳු ශ්‍රී ලොකු ගමගේ වෙනුවෙන් ඔස්ටින් හීලියක පින්තුරයක් සමග මේ ලිපිය අවසන් කරමි.
