අපේ අසල්වැසියා බ්‍රයන් - 3 - අළුත් නිවසට

කතාවේ කලින් කොටස් දෙක මෙතන 

අපේ අසල්වැසියා බ්‍රයන් - 1

අපේ අසල්වැසියා බ්‍රයන් - 2

අපි ලේටන්  වල ඉඳන් අලුත් නිවසට බඩු ඇද්දේ  වෑන් එකක් කුලියට අරගෙන. ඉතුරු බඩු  ටික ෆෝඩ් ෆියෙස්ටා එකේ. පොඩි කාර් එක වුනාට බඩු ගොඩක් ඒකෙ පටවන්න පුළුවන්. ඇල්බටා තරිඳුවා ගේ ඔයිල් පැල්ලම් පොත  ගැන මම ලියද්දි ඒ කාරෙක ගැන ලීවා මෙතන.  මට දැන් පේනවා බ්‍රයන් නලියනවා කාරෙක ගැන මොකද්ද කියන්න.

"උඹ පරණ කාර් වලට කැමතිද" 

"එහෙම එකක් නැහැ. අපට අතේ වැඩිය සල්ලි නැති නිසාත් මේක අඩුවට ලැබුන නිසා ගත්ත එකක. රන් කරන්න ලාභයි ." මම  කිව්වා.

"ජර්මනියේ හදන ඕන කාර් එකක් හොඳයි." බ්‍රයන් නිකන් යාලු කමට වගේ කීවේ ඒකනම්.  බ්‍රයන් ට තිබ්බේ  ක්ලැසික් Mazda කාර්  එකක්. මට ඒකෙ  හෙඩ්  ලයිට් වහල දල ස්ටාර්ට් කරන කොට ඇරෙන එක නම් නෝටිස් වුනා ටක් ගාල. 

අපි ඇවිත් තුන්වෙනි දවසේ වගේ මම වැඩ ඇරිලා ගෙදර එනවා.  ගේ ඉස්සරහ පොලිස් කාර් දෙකක්. මම බැලුව බ්‍රයන් කාරයට කවුරුහරි පිහියෙන් ඇනල වත්ද කියල. නැහැ මෑන් එළියේ හිනා වෙවී කතා කර කර ඉන්නව.

මට ලියන්න අමතක වුනා කලින් ලිපි දෙකේම. අපට ගේ වික්ක අයිරිෂ් යුවල කියල තිබ්බ බ්‍රයන් පැන්ෂන් ගිය පොලිස් කාරයෙක් කියල. ඉතින් මම හිතුව පරණ  සෙට් එක වෙන්න  ඇති කියල.

මම කාර් එක පාක්  කරලා හිනාවක්  දාගෙන ගෙට  යන්න හදන කොට බ්‍රයන් කතා කළා.

"අජිත් මේ මගේ දුව ජැකී"  . බ්‍රයන්ට වැඩිය උස, අඩි හයක විතර පොලිස් කෙල්ල අත ඔසවලා හෙලෝ කියන්න සංඥාවක් කළා. ඊට පස්සේ බ්‍රයන් අනිත් පොලිස් කාරයා  පෙන්නල කීව,

  

"මේ එයාගේ බෝයි ෆ්‍රෙන්ඩ් බැරී. මගේ දුව බ්‍රිටිෂ් ට්‍රාන්ස්පෝර්ට් පොලිසියේ ඉන්ස්පෙක්ටර් කෙනෙක්. මාව බලන්න එනවා සතියකට සැරයක් වගේ"

"කොච්චර හොඳද" කියල මම ගෙට ගියා. මොකද උන්  දෙන්න අතට අත දෙන්න ආවේ නැහැ, සාමාන්‍ය  සුද්දෝ කරන විධිහට. නිකම් විමසුම් බැල්මක් දාගෙන හිටිය විතරයි.

ඉනෙස් ආවහම මම කතාව කීව. අපට නිකන් පාට් එක්ක දාන්න පොලිස්  දුවව ගෙනාවද කියන අදහසත් හිතට ආව . ඉනෙස් කීව එයාගේ දුව තාත්ත බලන්න එන එක සාමාන්‍ය දෙයක් නේ කියල. ඉනෙස් ගේ රීසනින් හුඟක් වෙලාවට හොඳයි ඒ වගේ.  

ඊට පස්සෙම දවසේ බ්‍රයන් ගාඩ්න් එක පැත්තෙන් හම්බ වුනා. අපි දෙගොල්ලගෙ ගේ පිටිපස්සේ ගාඩ්න් දෙක  වෙන්වෙන්නේ කොට ලී පැනෙල් ගහපු වැටකින්.  බ්‍රයන්  ගේ ගාඩ්න් එක ලොකුයි. මොකද ඒක කාමර  හතරේ පළල්  ගෙයක්. අපේ ගේ කාමර තුනේ ගෙයක්. බ්‍රයන් ගේ කෙලවරේ එකක් නිසා තව ඉඩ තිබ්බ. එයා ඒකට ඉදිරි දොර ගාව ඉඳන් ගේ පිටි පස්සට වෙනකන් ගරාජ් එකක් හදල තිබ්බ. හැබැයි ඒකට කාරෙක දාන්නේ නැහැ. මිනිහගේ වඩු වැඩ ආම්පන්න, ප්‍රෙෂර් වොෂර් , තව අඩුම කුඩුම වගයක් තමා තිබුනේ. බ්‍රයන්ට ඕනේ ලී  වැට අලුත් වැඩියා කරන්න. දකුණු පැත්තේ එක මගෙලු. මට අලුත් පැනෙල් දාන්නලු. මම පොරොන්දු වුනා හොයල බලල කරන්නම් කියල. 

මම වැඩ කරන ඩිපිඑස් මෘදුකාංග ආයතනයේ වැඩත් හොඳින් ගලාගෙන යනව, ගිහින් අවුරුද්දකට හමාරකට පස්සේ මම මගේ කම්පැනි එක වහල දැම්ම. මොකද එංගලන්ත නීතියට අනුව වසරකට සැරයක් ආදායම් වියදම් යවන්න ඕනේ කම්පැනි හවුස් එකට. ඒ වෙනකොට ඒ බිස්නස් එක නිවාඩු වෙලාවේ  හෝ සෙනසුරාදා, ඉරිදා  කරන එකත් මම අත ඇරිය. හිටිය ක්ලයන්ට්ස් ලාටත් වෙන අතක් බලා ගන්න කියල. ස්කොට් මට උදේට පරක්කු වෙලා එන්න ඉඩ දීල තිබ්බේ. flexible ටයිම් කියල. ඔෆිස් එකේ ඉඳන් ගෙට එන  A 10 පාරේ දකුණු පැත්තේ ලොකු තණ පිට්ටනියක්  තියනවා ෆුට්බෝල් ස්ටේඩියම් එකක් එක්ක.  වැඩ කරන සෙට් එක ඔතනට ෆුට්බෝල් ගහන්න යනවා සතියකට දින දෙක තුනක්. . මමත් කැමතිම ගේමක් නිසා මමත් එකතු වුනා. එතන ඉඳන් ගෙදෙට්ට පයින් එන්න පුළුවන්. ඒ දවස් වල ෆුට්බෝල් ගහපු කම්පැනි එකේ උන්  ගෙන් පොඩි රොබට් හෙවත් රොබට් කුක් තවමත් දැන් ඉන්න කම්පැනි එකේ වැඩ කරනවා. ඉතින් එතන ෆුට්බෝල් ගහල ඒ ළඟම  තියෙන පබ් එකේ බියර්  එකක් දෙකක් බිල  කට්ටිය ගෙවල් බලා යන්නේ. බියර් වලට හුඟක් වෙලාවට කම්පැනි එකෙන් ගෙව්වා. ඒ කාලේ හැම  සිකුරාදාම හවසට බියර් (හෝ වෙනත බීමක් උනත් ගන්න  පුළුවන්)  බොන්න යනවා කම්පැනි එක ගානේ.  පොඩි බොසා  ස්කොට් (ඔපෙරේෂන් ඩිරෙක්ටර) සහ ලොකු බොසා ඔස්මනුත් ඉඳල හිටලා එනව. හවසට ගෙදර ආවම  මම නිදහස්. සෙනසුරාදා ඉරිදා අපි දෙන්න ඇවිදින්න කොහේ හරි යනවා. මේ නිසා මට හිතුන තමන්ගේ බිස්නස් එකක් කරනවට වඩා මේක ආතල් කියල ජිවිතේට. ඉනෙස් ගේ අදහස වුනෙත් ඒකයි.

 ස්කොට් මට එන්ජියරින් පූල් එකේ තිබ්බ කම්පැනි කාරෙකක් අඩු ගානට ගන්න කීව, මොකද කම්පැනි එකට අලුත් ඒවා ගන්න නිසා. සාමාන්‍යයෙන් ඒවා සෙකන්ඩ් හෑන්ඩ් කාර් විකුණන කම්පැනි එකකින් ඇවිත් අරන් යනව. මේක ෆෝර්ඩ් එස්කෝට් එකක්.. මම ඒක  අරගෙන ආවහම බ්‍රයන් බලන් ඉන්නවා ගේ ඉස්සරහ.

"උඹලට දැන් කාර් දෙකක් තියනවනේ. උඹට පයින් යන්න පුළුවන් නේද "

මම කිව්වා 

"මම දාඩිය දාගෙන යන්න කැමති නැහැ ඔෆිස් එකට. මේක ලෙහෙසියි. විනාඩි පහයි. මට අට වෙනකන් බුදිය ගත්ත හැකි. " කියල. 

ටිකක් නම් මනම් කතා කරල  බ්‍රයන් කියනව - "මම උඹල දෙන්නට කැමතියි. උඹල අපේ බදු සල්ලි වලින් ජිවත් වෙන උන් නෙමේ. තමන් මහන්සි වෙලා වැඩ කරලා බදු ගෙවල ජිවත් වෙන උන්ට මම කැමතියි " 

 

  මම හිතුව මෙයා  මේ සංක්‍රමණික විධිහට ඇවිත් දේශපාලන අනාථ භාවය ඉල්ලන අය ගැන කියන්නේ කියල. ඒ නිසා මම  කිව්වා, "බ්‍රයන් සමහර වෙලාවට අනාථයෝ විධිහට එන අයට මුලදී අමාරු නිසා රජය උදව් කරන්නනේ".

 කියල පොරව තරහ කරගෙනත් බැහැනේ.

බ්‍රයන් කියනවා. "නැහැ මම ඒ ගැන නෙමේ කිව්වේ. අපේ සමහර එවුන් (ඉංග්‍රීසි හෝ බ්‍රිතාන්‍ය ජාතික) උපන්දා  ඉඳන්න්  රස්සා නොකර ආණ්ඩුවෙන් කකා ඉන්නවනේ. ඒකට මම අකමැතියි. මගේ ගර්ල් ෆ්‍රෙන්ඩ් ගේ දුවට  අවුරදු හදහඅටේ ඉඳන්  ආණ්ඩුවෙන් ගෙවනවා. රස්සාවකට යන්නෙත් නැහැ. මහතයි, අරකයි මේකයි, හයියෙන්  ඇවිදින්න බැහැ වගේ  මගුල් කියල සල්ලි ගන්නවා ආණ්ඩුවෙන්. අපේ ගොබ්බ ආණ්ඩුවට තේරෙන්නේ නැහැ.  රස්සාවක් නම්, ඕකි  මම දන්නා කාලෙක  ඉඳන් කරන්නේ නැහැ"

"හැමෝම රස්සා කල  යුතු බව නම් මමත් පිලි ගන්නවා බ්‍රයන්. එංගලන්තේ ඔය විධිහට සහනාධාර  දෙන්න පටන් ගත්තේ සෝවියට් දේශය නිසා. මෙහෙ දුප්පත් මිනිස්සුත් කැරලි ගහයි කියල"

 

"අපොයි ඒ ඒකාධිපති රාජ්ජේ  ඉවර වෙච්චි  එක හොඳයි. අපි උන්ට වැඩේ දුන්න."

කියල බ්‍රයන් මහා හඬින් හිනා වුනා.

මටත් පොඩ්ඩක් තදවුනා කියපු කතාවට. සෝවියට් බයස් නේ මම. නමුත් මම පෙන්නුවෙ නැහැ . 

බ්‍රයන්, කොමියුනිස්ට් වාදයේදී හැමෝම වැඩ කරන්නේ තමන්ගේ හැකියාවට අනුව, අවශ්‍ය තරමට. නමුත් හැමෝම රැකියා කරනවා. නොකර ඉන්න බැහැ. සෝවියට් දේශයේත් ඒක එහෙමයි."

 බ්‍රයන් මං දිහා බැලුවේ ටිකක් විමතියෙන්. මම රුසියාවේ හිටිය කියල මෙයාට තවම කියල නැහැ. එහෙම කියල මම මාරු වුනා ගේ ඇතුලට.

ඉනේස්ට කීව බ්‍රයන්ට ගර්ල් ෆ්‍රෙන්ඩ් කෙනෙක් ඉන්නව කියල. බ්‍රයන් ගේ වයස හැත්තෑවක් විතර ඇති ඒ වෙනකොට. ඉතින් අර විධිහට ගර්ල් ෆ්‍රෙන්ඩ් කෙනෙක් ඉන්නවා කීවහම පොඩ්ඩක් විතර හිනා ගියා මට. වැරදියි තමා. දැන් දන්නවා හීනවීම අනවශ්‍යයි කියල. 

මම ලීවනේ අනිත් පැත්තේ ගෙදර වයස අසූවක විතර අච්චියෙක් ඉන්නේ කියා. එයාගේ හැට වියැති දුව හා බෑනා එනව එයාව බලන්න හැමදාම වගේ. ඇවිත් ගාඩ්න් එකේ වැඩ කරලා මල්වලට වතුර දාල වල් පැල උදුරලා හෙම යන්නේ. තමන්ගේ පුංචි ගාඩ්න් මල් වවල හෙම ලස්සනට තියා ගන්න එක යුරෝපීය  මිනිසුන්ගේ හොඳ සිරිතක්. ඒ වගේම  පොඩි පර්චස් දෙකේ වගේ ඉඩම් කෑලි ආණ්ඩුවෙන් අරගෙන ග්‍රීෂ්ම කාලෙට එළවලු වවන එකත් මේ අය කරනවා. ඒවාට අලොට්මන්ට්  කියල කියන්නේ. ඕන කෙනෙකුට ඉල්ලන්න පුළුවන්. ඒ වගේ  ඉඩම් හරි අඩුයි  දැන්නම්.  මෙහෙ ඉන්න ඒ වගේ වග කරන  කරන අපේ යාලුවෝ  ඉන්නව. අපේ යෙහෙළියක් වන ටෙක්ලා  ඒක හොඳටම කරන කෙනෙක්. අපටත් හොඳ එළවලු  හම්බ වෙනවා  එයාගෙන් සමහර වෙලාවට.  සුජිත්  සහ ඩිලානි  කියල යුවලක් ඉන්නව ඒ වගේ ගෙදර තරමක් ලොකු ගාඩ්න් එකක් තියෙන නිසා ඒකෙ  එළවලු වවල  යාළුවන්ටත් දෙනවා.   අපේ පුංචි ගෙවත්තෙත් ඉනෙස් තක්කාලි, සුහිනි , බෙරි වර්ග (මාදං වගේ) දාල තියනව. 

මේ ආච්චි දුවල ගාවට යන්න කොහෙත්ම කැමැත්තක් නැහැ. මේ දදුවයි බෑනයි දෙන්න   ඉනෙස්ට ඕපාදුප කියනව. ඉතින් ඉනෙස් මට ඇවිත් ඕපාදුප ටික කියනව.

බ්‍රයන් ට්‍රැෆික් පොලිස් කාරයෙක්. කසාද ගැහැණු දෙන්නයි. දෙන්නම නීතියෙන් දික්කසාද වෙලා. දුවල දෙන්නයි. දෙන්නම මුල් බිරිඳ ගෙන්. ජැකී හෙවත් ලොකු දුව වීතරයි තාත්ත බලන්න එන්නේ . දෙවෙනි  දුව එන්නේ නැහැ. එතකොට බ්‍රයන් එයාගේ  අල්ලපු ගෙදර හිටිය ගැහැණු කෙනා එක්කත් සම්බන්ධයක් තිබිල තියෙනවා. ඒ ගැහැණු කෙනා ඒ සම්බන්ධය නිසා හෝ වෙනත් හේතුවක් නිසා අධික ලෙස මත්පැන් පානය කරලා තියනවා  ජිවිතේ නැතිවෙලා තියෙන්නෙත් ඒකෙන්මයි . එතකොට ඒ ගෙදර ඉංග්‍රීසි ජාතික මනුස්සය එයාගේ පුතා ඩේවිඩ් එක්ක ඉන්නේ. ඇක්සිඩන්ට් වෙලා කකුලකුත් තුවාල වෙලා  තියෙන්නේ.

හැබැයි බ්‍රයන් ඒ මනුස්සයට උදව් කරනවා මම දැකල තියනවා. මට හිතෙන්න ගත්තේ ඇත්තටම මේ මිනිස්සු බ්‍රයන්ට අකමැති, බ්‍රයන් මුණට හැමදේම කියන නිසා කියල. මමත් එහෙමයි නේ. මට හිතුන හැබැයි ඒක  අවංකයි නේද කියල. එතකොට අපි දන්නවා අපි ඉන්නේ කා  සමගද , වැඩ කරන්නේ කා එක්කද කියල. මූණට හොඳට හිනාවෙලා ඊට පසේ පිහියෙන් අනින වැඩ කරන අය අප අතර ඕන තරම් ඉන්නවනේ. මේ යකා  සුදු ජාතිවාදියෙක් වෙන්න පුළුවන්. දක්ෂිණාංශිකයෙක් වෙනත් පුළුවන්. නමුත් ඒ බව සඟවන්නේ නැහැ. එක්තරා  විධිහකට ඩිල් කරන්න ලෙහෙසියි.

ඊළඟ සතියට යමු. බ්ලොග් ලිපි ෂෝට් කරන්නත්  එපැයි, අලුත් ට්‍රෙන්ඩ් එකට අනුව.

අජිත් 29/07/2024

සුන්දරත්වයෙන් පසු කලාව "කන්නද"

කලාව කන්නද යැයි ඇසුවේ හිටපු ජනාධිපතිවරයෙක් වූ ජේ ආර් ජයවර්ධනය. ඔහු එසේ පැවසුවේ කලා මාධ්‍යයෙන් අධ්‍යනය කරන සිසුන් වැඩි නිසාද එසේ නොමැති නම් සරච්චන්ද්‍ර මහතාට ඔහුගේ මැරයන්  කළ ප්‍රහාරයෙන් පසුවද යන්න මට මතක නැත. ජේ අර ජයවර්ධන ඇත්තටම කලාව ගැන නොදැන සිටියේද? 

කිසියම් කලා කෘතියක්, චිත්‍රයක් , ගීතයක් රස විඳීමට නම් ඒ ගැන උගත යුතුද? ගීතයක්, චිත්‍රයක පසුබිම් කතාවක් ඇත්නම් එහි අගය වැඩි වේද? විචාරයක්   කිරීමට නම් කලින් කලා කෘති හැදෑරිය යුතුද? මේ අදහස් පැන නගින්නේ "සුන්දරත්වයන් පසු කලාව" කෘතිය පරිශීලනය කරද්දීය. 

මම මුලින්ම චිත්‍ර ප්‍රදර්ශනයක් බැලීමට ගියේ මගේ සහෝදරියක්  සමග විනී හෙට්ටිගොඩ මහතා ගේ කාටුන් චිත්‍ර ප්‍රදර්ශනයටය. ඔහු විසින් අත්සන් කල කාටූන් චිත්ර ඇඳි පොතද මිලයට ගත්තෙමු. ඉන්පසු සෝවියට් දේශයේදී බොහෝ චිත්‍ර ප්‍රදර්ශන නැරඹීමට ගියෙමි.  පළමු අවුරුද්දේ බරෝදින් නැමැති පෙදෙසේ නැපෝලියන් පරාජය කල සටන දැක්වෙන කෞතුකාගාරයකට රුසියානු ගුරුතුමිය අප රැගෙන ගියාය. ඇය විස්තර කර දුන් නිසා ඒ චිත්‍රවල ඉතිහාසය දැන  ගත්තෙමු. ඉන්පසු ලෙනින්ග්‍රාද් නගරයේ මෙන්ම මොස්කව් වල බොහෝ කෞතුකාගාර වල චිත්‍ර ප්‍රදර්ශන මෙන්ම පල්ලිවල චිත්‍රද නැරඹීමට ගියෙමි. චිත්‍ර ප්‍රදර්ශනයකට යාමේදී හෝ පොතක් කියැවීමේදී ඔපෙරාවක් නාට්‍යයක් බැලීමට යද්දී  ඒ පිලිබඳව කිසියම් තොරතුරු ප්‍රමාණයක් සොයා ගැනීමට උත්සුක වීමි.   

මා රැකියාව  කල ආයතනයේ ඇලන් ෆිස්ක් නමැති මහතෙකු අපේ මෘදුකාංග සඳහා තාක්ෂණික උපදෙස් පොත් (මැනුවල්) ලිවීමේ රැකියාවේ යෙදුනි. බීබීසි හා වෙනත් මාධ්‍ය වල සේවය කල ජනමාධ්‍යය වේදියෙකු වූ රොබට් ෆිස්ක් ගේ සහෝදරයා ඔහුය.  මේ දෙදෙනාම ගත් කතුවරුය.  ඇලන් ෆිස්ක් ඉතාලියේ  පුනරුද සමයේ නිර්මාණය වූ චිත්‍රයක් පිළිබඳව "මල්සරා  සහ නිහඬ දෙවඟන" (Cupid and the silent goddess) නමින්, ලියූ  පොතක් මට කියවීමට දුන්නේය. ෆ්ලොරන්ස් නගරයේ මෙදිචි ආදිපාදවරයා 1544 දී ඇග්නොලෝ බ්‍රොන්ට්සිනෝ නැමැති කලාකරුවාට "වීනස් සමග කියුපිඩ්" පිලිබඳ උපමා සිතුවමක් (Allegory)  නිර්මාණය කිරීමට අණ කළේය.  මේ පොතේ ඒ ගැනය.

  

ඇලන් ෆිස්ක් ලියූ  මේ පොතින් මා උගත්  දේවල් බොහෝය. ඒ වකවානුවේ ඇතැම් කලාකරුවන්ට ිත්‍ර කලාව ඉගෙනීමට පැමිණිස උදව් කරුවන් සිටියහ. ඔවුන් පොහෝ විට තරුණ පිරිමි දරුවන් විය. මාස්ටර් ළඟ නැවතී චිත්‍ර කලාව ඉගෙන ගන්නා ඔවුන්ට තම මාස්ටර් වෙනුවෙන් බොහෝ දේ කරන්නට සිදුවිණි. අත් උදව් දීමට අමතරව කෑම බීම උයා දීමද, බදු ගෙන ඒමට කඩ පිලට යාමද මෙන්ම රාත්‍රියට බිරිඳක වීමටද පිරිමි ළමුන් වන ඔවුන්ට සිදු වුනි. මෙසේ සිතුවමට පාදක වුනු මූලික කතාවට අමතරව අතුරු කතාවක්ද මේ පොතේ ලියැවෙයි. එදාසිට මම තව දුරටත් චිත්‍රයක් දෙස  සැහැල්ලුවෙන් නොබලමි.

මේරි ඇක්ටන් විසින් සිතුවමක් හඳුනා ගන්නේ කෙසේද යන්න ගැන "Learning to look at paintings " නමින් පොතක් ලියා තිබේ. දීප්ති කුමාර ගුණරත්න "සුන්දරත්වයට පසු කලාව" පොතේ gaze යන වදන විපරම් කරද්දී ඇය භාවිතා කරන්නේ looking යන වචනයයි. සිතුවමක් බලන්නට ඉගෙන ගනිද්දී සෞන්දර්ය හා කලාත්මක පැත්ත ගැන සිතීම ඒ ගැන විචක්ෂණශීලිව බැලීම තරම් වැදගත් බව ඇය කියයි. ඇයට අනුව කලා කෘති පිලිබඳ ඉතිහාසය ඉගෙන ගැනීම බොහෝ සෙයින් වෙනස් වී ඇත්තේ විචාරාත්මක න්‍යාය (critical theory) විවිධ මතවාදයන්ට ඉඩ දීම නිසාය. ඒ මතවාදයන් අතර මාක්ස්වාදය, මනෝ විශ්ලේෂණය, ව්‍යුහවාදය, පශ්චාත් ව්‍යුහවාදය, විසංයෝජනය මෙන්ම ස්ත්‍රීවාදයද වෙයි.

කලා විචාරක ක්ලෙමන්ට් ග්‍රීන්බර්ග් පවසන්නේ වියුක්ත කළා කෘතියක් දෙස විධිමත්ව බැලීම (formalist looking ) හරහා අපට දෘෂ්‍ය වස්තූන් කෙරෙහි ගැඹුරු රසඥතාවයක් ඇති කරගන්නට උගන්වයි, යනුවෙනි. මහාචාර්ය සුචරිත ගම්ලත් ගේ බසින් අමුර්ත කලාව (abstract art) හෙවත් වියුක්ත කලාව 'දැකීමට' අප පුහුණු කරන අතර , අපේ ඇසට , සංයුක්ත කලාව අගය කිරීමට ඉඩ සලසයි.

ප්‍රසන්න විතානයන් ගේ "අනන්ත රාත්‍රිය" ගැන විචාරයක් ලියන මහාචාර්ය සුචරිත ගම්ලත් මෙසේ පවසයි.

"ඕනෑම කලා කෘතියක් යථාර්ථයෙන්ම නිරූපණය කරතැයි කියනු ලැබේ. එය එසේ කරන්නේ සුවිශේෂය නිරූපණය කිරීම මගිනි. සුවිශේෂය තුළින් හා සුවිශේෂය හරහා සාමාන්‍යය නිරූපණය වෙයි.

  මේ විනා කලාකරුවාට යථාර්ථයන් නිරූපණය කිරීමට ෙනත් ක්‍රමයක් තිබේද? 

කලාව සාමාන්‍යය නිරූපණය නොකරයි නම් අධ්‍යාත්මයන් අතරින් පාලම් බඳින්නේ,‍ අන්තර් සන්නිවේදනාත් වන්නේ කෙසේ ද? කලාව ගැන මා කියන දේ  ඔබට තේරෙන්නේත් කෙසේද?

 කලාව යථාර්ථය නිරූපණය කිරීම මගින් අපගේම ඇතුළු හතට ආලෝක ධාරා විහිදුවයි.

  කලා කෘතියක් සැඳුම් ලබන්නේ අපගේම බාහිර ආධ්‍යාත්මික මූලද්‍රව්‍ය වලිනි.  එය විශ්ලේෂණය කළ කල්හි අපට දිස්වන්නේ අපම මුහුණ පා සිටින ගොරතර තතුය. කලාව හරහා අපි ඒවායෙහි පරප්‍රාප්ත වෙමු. ඒ අප්‍රිය වූ අමනාප වූ වෛරී වූ තතු පෙරළා දැමීම සඳහා, වඩා  සුසංවාදී,  සුපුෂ්පිත ජීවිතයක් පැතීමද ලැබීමද සඳහා අප එසේ ලබන ඥානික හා භාවික ඥානය පූර්ව කොන්දේසි වෙයි." (උපුටාගැනීම මගෙනි)

සිතුවමක් අඳින , නිමවන විධික්‍රම බොහොමයක් ඉතිහාසය පුරාම නිරීක්ෂණය කළ හැකිය. කලාකරුවා මුලින්ම කෘතිය සංවිධානය කරමින් එය තුලට ගන්නේ මොනවාද ඉවත් කරන්නේ මොනවාද යන්න නිර්ණය කරයි. මෙය composition ලෙස හැඳින්වේ. දහ හත්වන සියවසේදී එනම් බැරොක් සමයේදී අවකාශය (හා පරිසරය) නිරුපණය කිරීම වැදගත් විය. මේ චිත්‍ර පල්ලි වල ඉහල සීලිම් වල, බිත්ති වල , මාළිගාවල අදත් දැකිය හැකිය. බෙනිනි, බෝරෝමිනි, පියේට්‍රෝ දා කොටෝනා, රෝමයේ කරවාගියෝ වන සිත්තරුන් බැරොක් අනුගමනය ශිල්පින් ලෙස මෙහිදී නම් කල හැකිය. එල් ග්‍රේරෝ ගේ "ඔර්ගස් කවුන්ට් වරයා ගේ භූමදානය" නම් චිත්‍රයද බැරොක් ශෛලියේ එකකි. මෙහිදී සැබවින්ම සිදු කලේ යථාර්තය පිළිබඳ මායාවක් නිර්මාණය කිරීමය.

දහ අටවන සියවස වන විට පැබ්ලෝ පිකාසෝ ත්‍රිමාණ ව්‍යුහයන් චිත්‍ර වලට රැගෙන ආවේය. මෙය හැඳින්වුණේ cubism නමිනි. ඔහු මනුෂ්‍ය රූපය පිළිබඳව හොඳින් හදාරා විවිධ තල මත ඒවා නිරූපණය කළේය. එහිදී එම රූප මනුෂ්‍ය ව්‍යුහයේ ඒකාග්‍රතාවයට හානියක් සිදු කලේ නැත. මයිකල් ඇන්ජෙලෝ ගේ "ජෝනා වක්තෘවරයා" නම් චිත්‍රය ත්‍රිමාණ මානයන් හොඳින් පැහැදිලි කර පෙන්වයි. මෙහිදී වස්තුවේ දිග වෙනස් කරමින් නරඹන්නා ඉදිරියට පැමිණෙන අතර සමහර වස්තුන් නරඹන්නා ගෙන්ඉ වත්ව යයි. ත්‍රිමාණ මානයන් සාදන්නේ ඒ මගිනි.

"දක්ෂ චිත්‍ර ශිල්පියකු යනු ‘ත්‍රිමාණ  ලෝකය’ උත්කර්ෂණය නොකොට පැතලි පෘෂ්ඨයකට රැගෙන එන්නාය. චින්තනයේ අමු ස්වරූපය යනු, වචනයි. එවිට, චිත්‍රය යනු, ත්‍රිමාණ ලෝකය සහ වචනය අතර මැද පවතින අවකාශයයි. චිත්‍රයක් නරඹන කෙනෙකු එය අවබෝධ කරගන්නවා යනු මෙම පැතලි  යථාර්ථය වචනවලට පෙරලීමයි. පැබ්ලෝ පිකාසෝ වැනි චිත්‍ර ශිල්පියකු ට තමා අවට පවතින ත්‍රිමාණ  ජ්‍යාමිතික වස්තුන් ද්විමාන පැතලි පෘෂ්ඨයකට අවශෝෂණය කරන ලදි. එයට චිත්‍ර කලා ඉතිහාසය තුළ ලැබුණු නම වූයේ ඝනික වාදයයි. (cubism) පිකාසෝට අනුව ත්‍රිමාණ  ලෝකය නිශේධනය කළ යුත්තේ යථාර්ථය ත්‍රිමාණ නිසාත් එය පලා යෑමක් නිසාත්ය. ත්‍රිමාණ  වස්තූන් පැහැදිලි පෘෂ්ඨයක් මතට ඌණනය කරන විටදී, වර්ණයට  වඩා රේඛාව සහ ආකෘතිය අධිනිශ්චය වෙයි. පොළොක්ට බලපෑවේ මෙම පැතලි ඝනික වාදයයි."- (සුන්දරත්වයට පසු කලාව -පිටුව 201)

සරේලිස්ම් හෙවත් අධි යථාර්තවාදී සිත්තම් කලාව විසි වන ශත වර්ෂයේ සිට ප්‍රසිද්ධ විය. ශාන්ත පිටර්බර්ග් නුවරදී මා ගිය එවැනි කෘතීන් පිරි කලාගාරයක සිත්තම් මේ ලිපියේ දැක්වේ. සාන්ත පිතර්බුර්ගයේ එර්මිතාෂ් (Hermitage) කෞතුකාගාරයේ "අධි-යථාර්ථවාදය" චිත්‍ර ප්‍රදර්ශනය එම ලිපියේ මම මෙසේද සඳහන් කළෙමි.

"විසිවන සියවසේ යථාර්ථවාදයේ ස්වරූප බොහොමයකි. හයිපර් - හෙවති අධිතාත්විකවාදය (Hyper-realism), සර් හෙවත් අතාත්විකවාදය (surrealism), ඡායා-යථාර්තවාදය (Photo-realism), සමාජ යථාර්ථවාදය (Social-realism) හා මායාවී යථාර්ථවාදය (magical-realism) මේ අතරින් කිහිපයකි. මේ සියවස අගභාගයේ සිට තාත්විකවාදී නැඹුරුව වඩා උනන්දුවට මෙන්ම සාකච්චාවට බඳුන්වී තිබේ."

වර්තමානයට එනවිට, ස්කොට්ලන්තයේ සහ එංගලන්තයේ චිත්‍ර ප්‍රදර්ශන කරන චන්ද්‍රගුප්ත තේනුවරගේ බැරලිස්ම් අපට සම්මුඛ වෙයි. බටහිරදී තේනුවරගේ බැරලිස්ම් අපට ආඩම්බර විය හැකි පරිදි චිත්‍රකලාවේ නවතම ශෛලියකි.

දීප්ති ගුණරත්න, "සුන්දරත්වයෙන් පසු කලාව " ග්‍රන්ථයේ මෙසේ සඳහන් කරයි.

"චන්ද්‍රගුප්ත  තේනුවරගේ බැරල්වාදය (1997) තුළදී  ලංකාවේ දෘශ්‍ය කලා ඓතිහාසයේ මංසන්ධියක් සලකුණු වෙයි. මාෂල් ඩුෂම් ගේ   පිරිනිමියක් (readymade) මෙන් තේනුවරගේ  බැරල් ද  දෛනික ජීවිතයේ හමුවන විවෘත වස්තුවකි. බැරලයක්  මීට පෙර චිත්‍ර ශිල්පියකු ප්‍රදර්ශනයකට රැගෙන විත් නැති නිසා ලංකා චිත්‍ර ඉතිහාසය තුළ කලාගාරයක 1997 වනතුරු එවැන්නක් තැන්පත් කර නැත. චිත්‍ර  කලා නිර්ණායකවලට අනුව ගැලරියක කලින් පෙන්වා නැති දෙයක් පෙන්වූ විට එය අලුත් දෙයක් බවට පත්වෙයි. ලංකාවේ චිත්‍ර කලා විචාරකයන් බැරල්වාදය  පිළිබඳ පළ කරන්නේ විචාරයක් නොව විස්තරයකි. ඔවුන්ට අනුව බැරැල්වාදය මගින් ප්‍රකාශ වන්නේ පොදු අවකාශයන් බිලීටරීකරණය වීමයි. එම නිසා එය මහජනයාට සුලභ දර්ශනයකි."

ශ්‍රී ලංකාවේ දී තේනුවර ගේ ජයග්‍රහණ සැළකෙන්නේ නැති තරම්ය යන්න මගේ අදහසයි. ඔහු සහ තවත් අය ලක්වන චෝදනාවක් නම් රනිල් වික්‍රමසිංහ වැනි අය ඔහුගේ චිත්‍ර ප්‍රදර්ශන නැරඹීමට පැමිණීමය. රනිල් සහ මෛත්‍රී ඔහුගේ චිත්‍ර ප්‍රදර්ශනය බැලීමට පැමිණීම විවේචනයට බඳුන් වුයේ බොහෝ විට රනිල් සහ සාහිත්‍ය කලාව කන්නද යයි ඇසූ දේශපාලන නායකයාට අතර ඇති ඥාති සම්බන්ධය නිසා විය යුතුය. එසේම ජනතාවට එරෙහිව බැරල් යෙදවීමේ ප්‍රයෝගික අත්දැකීම් රනිල්ට ඇති නිසාද විය හැකිය.මාර්ටින් හෛඩගර් නාසි පක්ෂයේ සාමාජිකයෙකු ලෙස සිටියද ප්‍රංශ හමුදාව ඔහු නිදහස් කල බවත් ඔහුගේ දර්ශනවාදය පිළිබඳ හැදෑරීම් අදටත් භාවිතා වෙන බවත් අමතක කල නොහැකිය.

දීප්ති කුමාර ගුණරත්න , සුන්දරත්වයෙන් පසු කලාවෙහි (පි.203) කියන්නේ මෙසේය.

"‘සෞන්දර්යීය’  ඉන්ද්‍රියගෝචර ලෝකයෙන් කලාවට සහ සංස්කෘතියට ඒ නයින් දේශපාලනයට ඇතුළුවනවා යනු මිනිසාගේ අතාර්කික පැවැත්ම ව්‍යුහගත වන අඩවියක් ලෙස කලාව සහ දේශපාලනය අභිෂේක වීම.යි බෙන්ජමින්ට අනුව සුසමාදර්ශී විතැන්වීමකිි.  නූතන මිනිසාට පැරණි  මිනිසාට එරෙහිව උභය ජීවී පැවැත්මක් ඇති අතර එය ඉන්ද්‍රිය ගෝචර ඥාණයට විසඳිය  නොහැකි ගැටලුවකි. නූතන කලාවට දාර්ශනික අදහසක් අවශ්‍ය වන්නේ මේ නිසාය."

ඊළඟ ප්‍රශ්නය වන්නේ මේ ග්‍රන්ථයේ කතුවරයා ඉහත කී රනිල් වික්‍රමසිංහට රෙදි නැතිව කඩේ යන්නකු ලෙස ඇති පිළි ගැනීමයි. මට අනුර කුමාර දිසානායක සහභාගී වුනු ලන්ඩන් සමුළුවේ කිසියම් තෝරාගත් ප්‍රකාශයක් කල අයෙකු හමුවිය. ඔහු ශ්‍රී ලංකාවේ ජන මාධ්‍ය සඳහා වූ ස්ථානයක ඉහළ තනතුරක් හෙබවූ අයෙකු ලෙස හඳුන්වා ගත්තේය. අවාසනාවකට ලන්ඩනයේ ජීවත්වූ හා වන නිසා මම ඔහුව දන්නේ නැත. ඔහු කීවේ දීප්ති යනු ආත්මයක් නැති අපතයෙකු බවත් දීප්ති කල දෙයක් නැති බවත් රනිල්ගේ කුණු සෝදන තැනැත්තෙකු පමණක් බවත්ය. සමහරුන්ට අනුව එය එසේද විය හැකිය. මා දන්නා පරිදි දීප්ති සිතන්නේ ශ්‍රී ලංකාව ධනවාදය යටතේ දියුණු විය යුතු බවත් ලාංකිකයාගේ මිනිස් චර්යාවන් වෙනස් විය යුතු බවටත්ය.

මේ තැනැත්තා ඉන්පසු හෙළිදරව් කලේ අමුතුම දෙයකි. ඔහු 2010 ජනාධිපතිවරණයේදී සහය දුන්නේ ෆීල්ඩ් මාෂල් ෆොන්සේකා ට නොව හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂට බවය. ෆොන්සේකා යනු මිනි මරුවෙකු මෙන්ම රාජ්‍ය බලය ලැබීමට නුසුදුසු අයෙකු ලෙස ඔහුගේ ජනතාව සිතන බැවින් ඒ පියවර ගත් බව ඔහු තව දුරටත් පැවසිය. එසේනම් මහින්ද රාජපක්ෂ ගැන ඔහු සිතුවේ කෙසේද? ෆොන්සේකා ගේ නායකයා වූයේ රාජපක්ෂ නොවේද? ඔහු දැන් සහය දීමට සිතන්නේ අනුර කුමාර දිසානායකටය. 2010 මැතිවරණයේදී අනුර ඇතුළු ජවිපෙ සහය දුන්නේ ෆොන්සේකා ටය.

මා කීවේ දීප්ති සමහර විට රනිල් විසින් රාජපක්ෂ බේරා ගැනීම නොව ලංකාවේ ආර්ථිකය කඩා වැටීම වලක්වාලු අයෙකු ලෙස උදව් කරනවා විය හැකි බවය. නමුත් අපට අමතක කළ නොහැකි කාරණය නම් රනිල් රාජපක්ෂලා බේරා ගත් බවය. ඒ අතින් ඒ අනුව ඔහු හා දීප්ති අතර වෙනස කුමක්දැයි මම ඇසුවෙමි.

මට ඇත්තටම වැදගත් දීප්ති සංස්කරණය කළ හිස්ටිරියා ව, ලියූ පොත් වන කලාව සහ විසංයෝජනය , ඇසිඩ් වැස්ස විනෝදය ආදී දේ මිස ඔහු රැකියාවට කරන දේ නොවේ. මම ආචාර්ය දයාන් ගේ පියා වන මර්වින් සිල්වාගේ ලංකා ගාඩියන් සඟරාව කොල්ලා කාලයේ මිලදී ගෙන කියවූ අයෙකි. ලන්ඩන් සඟරාවේ කොපිද මා ළඟ තිබේ. මේවා ශ්‍රී ලංකාවේ වාමාංශික දේශපාලන දර්ශනය වෙනස් කල ඒවාය.

මගේ පොතක් එලි දක්වන වෙලේ මා ආචාර්ය සුනිල් විජේසිරිවර්ධනයන්ට ආරාධනා කළෙමි. නමුත් දීප්ති එන්නේ නම් ඔහු සහභාගී නොවන බව පැවසීය. මම දීප්තිට ඒ බව පැවසීමි. මා දීප්තිට කීවේ සුනිල් විජේසිරිවර්ධන සෝවියට් දේශයේ උගත් අයෙකු වශයෙන් මට මේ අවස්ථාවේදී ඔහුව වඩා වැදගත් බවයි. දීප්ති එය පිළි ගත්තේය. ඔහු විසින් පෙර කලෙක කළ විවේචනයක් නිසා එම තත්වය උද්ගතව ඇති බව ඔහු කීය.

දීප්ති සමග අජිත් පැරකුම් මෙන්ම චන්ද්‍රගුප්ත තේනුවරටද ඒ කාලේ ප්‍රශ්න තිබුණි. දැන් ඒවා සමනය වී ඇත්දැයි මම නොදනිමි. ඒ බවක් පෙනී යයි. මිනිසා යනු දේශපාලන සත්වයෙකි.

සමහරවිට පහත ඡේදයෙන් පසු නැවතත් තේනුවර දීප්ති සමග  කතා කරයිද යන ප්‍රශ්නය මගේ පෘථග්ජන සිතට නැගේ. 

“එමෙන්ම කාන්ට් සිය තෙවන විචාරයේදී (Critique of judgement) සොබා දහම පිළිබඳ කුතුහලයට තුඩුදෙන උදාහරණයක් දක්වයි. ඔහු  ප්‍රංශ ගැමියකුගේ මහන්තත්වයෙන් යුතු ප්‍රකාශයක් අතිශයෝක්තියට නඟන ලදී.  ගැමියා මෙසේ ප්‍රකාශ කරයි.  අතෘප්තියෙන් කුල්මත් වූ බුර්ෂුවා  සංචාරකයෙක් හැර වෙන ඕනෑම කෙනෙක් හිමෙන් වැසී ගිය කඳු පද්ධතියක් නිසා මෝහයට පත් වන්නේ නම් ඒකා මෝඩයෙක්. බැ රල්වාදයට එන විටදී තේනුවර විසින් කරන්නේ ත්‍රිමාණ ලෝකයක පැවති ඉන්ද්‍රීය ගෝචර අත්දැකීම් අත්හිටවීම නොව එම අත්දැකීම උත්කර්ෂයට නැංවීමයි. එම නිසා තේනුවරද රටේ ජහමනයකු පරිදිම බැරල් දකින්නේ ත්‍රිමාණ ලෝකයක් තුළදීය. ගැටලුව වන්නේ ඝනිකවාදයේ දී සහ ක්‍රියාකාරී චිත්‍රවලදී මෙන් තම සංවේදනය පැතැලි කැන්වසයකට ගෙන ඒමයි. තේනුවර ඉන්ද්‍රියගෝචරත්වයට නැතහොත් සංවේදනයට ප්‍රමුඛ තැන දෙන අතර සංකල්පීයතාවයට දෙවැනි තැන ලබාදෙයි. එය චිත්‍ර  කලාව  සංකල්පවලින් ජ්‍යාමිතියට ගොදුරු කිරීමකි.” (පිටුව 206)

මහාචාර්ය සුචරිත ගම්ලත් කලාව ගැන මෙසේ සඳහන් කරයි.

"කලාව යනු සමාජයේ දෘෂ්ටිවාදාත්මක උපරි ව්‍යුහයේ කොටසකි. ඒ නිසා කලාවත් දර්ශනවාදයේ දේශපාලනය ආගම යනාදී උපරි ව්‍යුහයේ අනික් කොටසුත් අතර අන්තර් සම්බන්ධය පවතී. කලාකරුවෝ වනාහී සමාජ සම්බන්ධතාවලට උඩින් එක්ටැම් ගෙවල වසන්නා වූ සුප්‍රසිද්ධ වූ සුවිශේෂ සත්ව විශේෂයක් නොවෙති්. ඔවුන් ජිවත් වන්නේ සමාජ සම්බන්ධතා තුළය. එහෙයින් සමාජයේ පවතින දෘෂ්ටිවාද ඔවුන්ගේ අධ්‍යාත්මයන් විනිවිද යයි. අනතුරුව ඒවා ඔවුන්ගේ කලා කෘතිවලට ඇතුළු වෙයි." (සති සිතුමිණි 3. පිටුව 55)

"වෑන් ගෝ ගේ “තරු පිරි අහස’ වැනි චිත්‍රයක ඔහු මතු කරන්නේ, වර්ණ නොව කොබෝල්ට්, සින්ක් වන ලෝහ වර්ගයන් ය. මෙය, අර්ථය වෙනුවට හැඟවුම්කාරකය භාතික කරන යථකි. (දීප්ති  කුමාර ගුණරතන)  

පහත  ඇත්තේ මගේ දෙටු දියණිය ශනායා විසින් වයස දහයේදී පමණ නැවත ඇඳි එම චිත්‍රය මය. ඇයට වැන් ගෝ ගේ තරු සියල්ල පෙනුනේ සූර්යයන් ලෙසය. එහි වැරැද්දක්ද නැත. 

එසේම සැල්වදෝර් ඩාලි ගේ චිත්‍රද දීප්තිගේ පොත කියවා විමසන්නට උත්සාහ කරන්න.

ලෙනින් ගේ උද්දීපනය -1931

සිහිනය - ඩාලි 

1931

දීප්ති කුමාර ගුණරත්න ගේ පොතේ මිල රුපියල් හාර දහස් පන්සීයක් පමණ වේ. මම එය මිලදී ගත්තා මිස නිකන් දුන් පොතක් නොවේ. එය කොෆී ටේබල් වර්ගයේ පොතකි. කෝපි කෝප්පයක් හෝ තේ කෝප්පයක් මිලදී ගන්නා ගමන් වරින් වර ගොස් කියවන්නට, නරඹන්නට හොඳ පොතකි කොෆි ටේබල් පොත් ගැන හොඳ ලිපියක් නිදි ගේ පංචතන්ත්‍රය බ්ලොග් අඩවියේ ලියා තිබේ. එයට මෙතැනින් යා හැකිය.

‘ලෙස්ටර්’ Coffee Table පොතට ගෑවුණෙමි! -පළමුවෙනි කොටස

- අජිත් ධර්මකීර්ති 21/07/2024

මූලාශ්‍ර:

Learning to Look at paintings - Mary Acton

සති සිතුමිණි 3 - මහාචාර්ය සුචරිත ගම්ලත්

Dali - Robert Descharnes, Gilles Neret

සාන්ත පිතර්බුර්ගයේ එර්මිතාෂ් (Hermitage) කෞතුකාගාරයේ "අධි-යථාර්ථවාදය" චිත්‍ර ප්‍රදර්ශනය

(මහාචාර්ය ගම්ලත් ගේ සති සිතුමිණි 1 සහ 2 තිබෙන අයෙකු ගෙන් ඒවා මිලදී ගැනීමට මම කැමතිය.)

ප.ලි. මෙම ලිපියේ ඇතැම් කොටස් ලිවීමට මූකලන් යායේ මහා බසු තුමා සඳහන් කල ස්පිච් ටු ටෙක්ස්ට් භාවිතා කළෙමි. ඒගැන ඔහුට මගේ ස්තූතිය හිමිවේ.

අපේ අසල්වැසියා බ්‍රයන් - 2 - අළුත් රස්සාව

පළමුවන කොටස -අපේ අසල්වැසියා බ්‍රයන් - 1

පළමු කොටසින් මම අලුත් රැකියාවට යන බව කීවනේ DPS එකේ. ඊට කලින් කතාවක් මතක් වුනා. ඉනෙස් ඩෙල්ටා එයාලයින්  එකෙන් අයින් වෙලා වෙන රස්සාවකට ඇප්ලයි කළා. එයාටත් ඕන වුනා තොරතුරු තාක්ෂනය ( IT) පැත්තටම එන්න. ඒ දවස් වල තිබ්බ  සීගේට් කියන කොම්පැනි එක මතකද? අපි කම්පියුටර් වලට දාන හාඩ් ඩිස්ක්  හැදුව එක කම්පැනි එකක් තමා සීගේට් කියන්නේ.  මේ සමාගම තවම තියනවා. සීගේට් වලින් ඒ කාලේ ක්‍රිස්ටල් රිපොර්ට්ස් කියල මෘදුකාංගයකුත් වික්ක. ඒකෙන් කලේ දත්ත විශ්ලේෂණය (data analysis) කරන්න  උදව් කරන එක රිපෝට් මගින්.  රිපෝට් වලට දත්ත ගන්න මුලාශ්‍ර හෙවත් ඩේටාබේස් කිහිප ජාතියක් තිබ්බ. ඩිබේස් (dBase) කියන්නේ එකක්. මම ඕක දන්නා නිසා ඉනෙස් ට පොඩි ලෙසන් ටිකක් දුන්න. ජර්මන් කතා කරන ටෙක්සපෝර්ට්  (technical support - තාක්ෂණ සහය ) ජොබ්  එකකට- . එයාට රස්සාව ලැබුන. ඉතින් එයා කිව්වා මටත් ඒ ජොබ් එකටම ඇප්ලයි කරන්න. වේකන්සි ගොඩක් තියනව කියල. මම දැම්මා. ආවේ නැහැ.  

ඊට කලිනුත් රස්සා විස්සකට තිහකට දාලත් ආවේ නැති නිසා මම කීව සුදු අයගේ වර්ගවාදය  හෝ ජාතිවාදය නිසා තමා මට රස්සා ලැබෙන්නේ නැත්තේ කියල. ඔයාගේ කොණ්ඩේ රන්වන්, නිල ඇස් , සුදුයි , ලස්සනයි මම වගේ ද කියල.  ඉනෙස් ඔය කතාවට  විරුද්ද වුනා. ඉතින් මම කලේ මගේ සීවී CV  (ඕගොල්ල බයෝ ඩේටා කියන එකට) එකට එයාගේ නම දාල යැව්වා. හැරෙන තැපෑලෙන් ඉන්ටවිව් එන්න කියල ආව සීගේට් එකෙන් . (දැන්නම් සීගේට් වගේ කම්පැනි එකකට ඒ  වගේ දේ කරන්න බැහැ. නඩු යන්න පුළුවන්.)  

අපි ඔය  කතාව කීව අපේ කාර් රක්ෂණ නියෝජිතයාට. ඒ කාලේ දැන් වගේ ඔන්ලයින් ගිහින් රක්ෂණ දාන්න බැහැ  ලෙහෙසියෙන්. නියෝජිතයා ගෙදර ඇවිත් ෆෝම් පුරවල අපෙන් සල්ලි අරන් දාල දෙනවා. ඒකට  එයාට කොමිෂන් එකක් ලැබෙනවා. ඒ රස්සාව නම්  දැන් නැහැ. මිනිහ අයිරිෂ් ජාතිකයෙක්. එයා කිව්වා උඹේ නම පතරංග දිග වැඩි එකක්. පිස්සුද ඔහොම දාන්න. එංගලන්තේ ඔය විධිහට නම් දාන්නේ නැහැ කියලා. 

ඔන්න මම සීවී එකේ නම වෙනස් කළා. අජිත් ධර්ම කියල. ඔය දැන් තියෙන නම ආවේ එහෙම. (ඔන්න දැන් ටිපර් පාක් කරන්න එපා අපේ ඕස්ටේලියාවේ එහෙම නැහැ. අපේ දිග නමින් අපි වැඩ අකරන්නේ වගේ කියල. එහෙට ලකුණු ක්‍රමේට යනකොට ජොබ් හොයාගෙන ඔය අවුල එන්නේ නැහැ. අනික අනූවේ අග අපි දෙන්නම ඕස්ට්‍රේලියා වීසා දැම්ම ලකුණු ක්‍රමේට. දෙන්නටම් ආව. ඉනෙස් ගේ අම්මල කීව ආයේ යුරෝපෙට එන එකක් නැහැ. දුර වැඩි කියල. වැඩේ අත ඇරිය)

නම වෙනස් කලාට පස්සේ නම් ඔන්න  ඉන්ටවිව් හෝ ගාල එන්න ගත්ත. මට මතකයි ඉන් එකක මට මෘදුකාංග ටෙස්ට් එකක් දුන්න. C කියන භාෂාව වගේ මතක. මම 90% ස්කෝ කළා ඒකෙ. නමුත් ඉන්ටවීව් කරන එකා කීව දෙවෙනි ඉන්ටවිව් එකත් අදම තියනව. එයාට ෂුවර් නැහැ මම කතා කරන විධිහ කියල්ල. ඇක්සෙන්ට් එක වැඩියි. ඊළඟට ඉන්ටවිව් කරපු එවුන් තරුණ සුද්දෝ දෙන්නෙක්. මම කතා කරන කරන  තාලෙට උන් හිනා වුනා. මට හෙන ලැජ්ජයි. ඒ වගේම මල පැනලා. ජොබ ලැබුනේ නැහැ.

දැන්  ඇත්තටම ඒ වගේ දේවල් කරන්න දෙන්නේ නැහැ. ඒ අතින් සෑහෙන්න හොඳයි.  මගේ ලියපු ලෝ පැකේජ් එක ඉමිග්‍රේෂන් (ආගමන විගමන ෆෝම් දාපු) විකිණෙන්නෙත් නැහැ. ඉතින් ඔහොම වැටිලා ඉන්දෙද්දී තමා DPS එකේ  ඉන්ටවිව් එක ආවේ. ඒකෙ  ඔෆිස් එක එතකොට තිබුනේ සවුත්ගේට් කියන පැත්තේ. ලොකු තට්ටු තුනක ගෙයක් වගේ එකක්. යටම තට්ටුවේ තමා ඩේටබේස් තියෙන සර්වර් තිබුනේ.  ස්කොට් රිඩ්ලි තමා ඒකෙ ඔපරේෂන්ස්  ඩිරෙක්ටර්. එයා තමා මාව ඉන්ටවිව් කළේ සහ මම ලියපු ඉමිග්‍රේෂන් සිස්ටම්  එක ගැන ඇහුවේ. ඊට පස්සේ ප්‍රශ්න දෙක තුනක් අහල මිනිහට සැටිස් . එයා කීව මම නෙමේ කම්පැනි එකේ අයිතිකාරයා. ඔස්මන් කියල කෙනෙක්. ඉන්න මම එයාට කියල එන්නම් කියල. පැය භාගෙකට විතර පස්සේ ඔස්මන් ඇවිත් කාමරේට ඔලුව දාල කම්පැනි එක ගැන විස්තරයක් කියල ගියා. එයා ආවේ මාව බලල යන්න කියල මට තේරුනා.  මට රස්සාව එදාම හම්බ වුනා. ස්කොට් මට කීව  එයාල අලුත් ඔෆිස් එකකට යනව කට්ටිය වැඩි නිසා. ඒක එන්ෆිල්ඩ් වල තියෙන්නේ. මම තමා එහෙ ඉස්සෙල්ලම පටන් ගන්න අළුතෙන්  කියල. 

ඔස්මන් හෙවත් කම්පැනි  එකේ අයිතිකරු එයාගේ නංගි ජාන්  එක්ක තමා ඒක කලේ. නංගිට වෙනම නීතිඥ සමාගමක් තිබුන. එයා ඔස්මන්ගේ පරිගණක මෘදුකාංග ටෙස්ට් කලේ තමන්ගේම නීතිඥ සමාගමේ. මගේ එක හරියට අර රන්ජිත් ගේ කම්පනියේ ටෙස්ට් කළා  වගේ. මේගොල්ල එංගලන්තයේ ඉපදුනු තුර්කි සම්භවයක් තියෙන කට්ටියක්. සයිප්‍රසයේ තුර්කි කොටසින් තමා ඇවිත් තියෙන්නේ එයාලගේ දෙමව්පියෝ. (එහෙ වර්ගවාදී යුද්ධයක් තිබ්බ ඒ කාලේ ) 

ඔස්මන් වෙන මෘදුකාංග ඉංජිනේරුවෙක් භාගෙට  C ++ සහ කෝඩ් බේස් වලින් ලියපු සිස්ටම් එකක්  තමා  සල්ලි වලට අරගෙන වැඩි දියුණු කරල කම්පැනි එක දාල තියෙන්නේ. මාව දැම්මේ ඩිවොලොමන්ට් කියන ටීම් එකට.  C ++  ප්‍රෝග්‍රෑමර් කෙනෙක් හිටිය බැක්එන්ඩ් ප්‍රෝග්‍රෑම් එකට මාක් පෙරී කියල. තවමත් ඉන්නව අලුත් කම්පැනි එකේ.  අපි තමා වර්ක්ෆ්ලොව් (workflow) හෙවත් කේස් මැනේජ්මන්ට් කරන විධිහ හදන්න ඕනේ සහ ටෙම්ප්ලේට් ප්‍රෝග්‍රෑම් කරන්න ඕනේ.  මාව එතෙන්ට දැම්මේ මම ඉමිග්‍රේෂන් සිස්ටම් එකක් හදපු නිසා සහ නීතිඥ සමාගමක වැඩ කරපු නිසා  කියල මට තේරුනා. ටීම් එකේ  එංගලන්තේ ඉපදුනු ඉන්දීය සීක් සම්භවයක් තිබෙන  අර්ජුන් සහ ඉංග්‍රීසින් දෙන්නෙක් හිටිය නයිජල් සහ සයිමන් කියල.  නයිජල් මාත් එක්ක දැන් ඉන්න කම්පැනි එකේ තවම වැඩ. මම වැඩ පටන් ගත්තේ 1999 ජුලි 15.  හෙට අනිද්දට අවුරුදු විසි පහ පිරෙනවා. 

 

මට ප්‍රශ්න ආවේ ටෙක්නිකල් සපෝර්ට් හෙවත් ටෙලිෆෝන් කෝල් අරගෙන මෘදුකාංග වල ප්‍රශ්න වලට උත්තර දෙන ටීම් එකේ ඉන්දියන් කොල්ලෙක් ගෙන් සහ ඉංජිනියරින් ටීම් එකේ පකිස්තාන්දෙන්නෙක් ගෙන්. තව ඉංග්‍රීසි කාරයෙක් හිටිය ට්‍රේනින් ඩිපාර්ට්මන්ට් එකේ. එයත් වලි ඇද්ද. ඉන්දියන් , පකිස්තාන් එවුන් ඇද්දේ මාව කෙලින්ම අර ටීම්  දෙව් එකට ගත්ත නිසා කියල මම පස්සේ  දැන ගත්ත. මොකද  එතැන හිටිය නයිජල් සහ සයිමන් මුලින් හිටියේ ඉන්ජිනියරින් ටීම් එකේ. ඒකට තමා ඉස්සෙල්ලම ගන්නේ. කම්පියුටර් උස්සගෙන නිතිඥ සමාගම් වලට ස්කොට් එක්ක ගිහින් ඒවා දාන්න ඕනේ. නෙට්වර්ක් හදන්න ඕනේ.  නිතරම එළියේ වැඩ. එතනින් ප්‍රොමෝෂන් ලැබෙනවා ටෙක්නිකල් සපෝර්ට් ටීම් එකට. කෝල් වලට ආන්සර් කරන්න හෙම.  ඔෆිස් එක ඇතුලේ. එතැනින් ප්‍රමෝෂන් ලැබිල තමා  නයිජල් හා සයිමන් මං ඉන්න ටීම් එකේ හිටියේ. මට වගේම IT  ඩිග්රි එකක් තිබ්බ අර්ජුන් කෙලින්ම ඇවිත් තියෙන්නේ දෙව් ටීම් එකට. අර්ජුන් තමා පර්සනල් ඉන්ජරි කියන සිස්ටම්  එක  බලන් ගමන් ඩේට ඇනලයිස් වලට ක්‍රිස්ටල් රිපෝර්ට් කලේ. 

මුළු කම්පනියේම  හිටියේ විස්සක් වගේ. තව කිහිප දෙනෙක් මැන්චෙස්ටර් පැත්තේ කමිෂන් බේස් වැඩ කළා. සිස්ටම් එක විකුනන්න. ඉතින් එයාල මාව ගත්ත තව හේතුවක් කම්පෙටිෂන් එක මග හරින්න කියල මට තේරුනේ  පස්සේ  කාලෙක. එකවුන්ට් සිස්ටම්  එකක්  තනියම  හදපු කෙනෙක් ටත් මෙයාල ජොබ් එක දුන්නට පස්සේ. දැන් මම ඉන්න කම්පැනි එක ඇක්සෙස්. ඒක විසින්  අපිත් එක්කම DPS කම්පැනි එක කෝවිඩ් කාලේ සල්ලි වලට ගත්ත.ලංකාවේ ඉන්න ටීම් එකත් එක්කම. හැබැයි ඒකෙන් තරඟකාරීත්වය  නැති වෙනවා.

මම එනකොට ඩිවෝස් හෙවත් දික්කසාද ගැන එක ඇප් එකයි තිබුනේ. මට තේරුනා ඒක  මදි කියල. ඉතින් නීති පොත් අරගෙන කියවල (අපරාදේ කියන්න බැහැ , මගේ බොස් වන ස්කොට් උදව් කළා) ඒක වැඩි දියුණු කළා. මම ඩිවෝස් ඇප් එකේ නම විවාහ හෙවත් මැට්‍රිමෝනියල් කියල වෙනස් කලා. ඔස්මන් කැමති වුනා ඒ නමට. එයා අකමැති නොවී කරන්න බැහැනේ. ඒකට  මම ළමයි ගේ භාරකාරත්වයට (foster care and adoption) තියෙන කෙයා පැකේජ්, එතකොට ගෘහ  හිංසා කිරීම (domestic violence)  වගේ කෑලි ගොඩක් එකතු කරා.  කෙනෙක් මැරුණහම එයාගේ වත්කම් බෙදල දෙන එකට කියන්නේ ප්‍රොබේට් කියල. ඒ සිස්ටම් එක තනිකරම අංජබජල්  කරලා ලියල තිබ්බේ වේල්ස් කියන පළාතේ ගොවියෙක් මැරුණොත් කොහොමද  කරන්නේ කියල බලල. ගැලපෙන්නේ නැහැ ලන්ඩන් වලට. පස්සේ ස්කොට් මට ප්‍රොබේට් නීති  පොත් අරන් දුන්න. ඒව කියවල  ඒකත් හැදුව. ඒ ඇප් දෙකම තවමත් අපේ කම්පැනි එකෙන්වි කුණනවා.ප්‍රොබේට්  පොත් ටික එන්ෆිල්ඩ් ඔෆිස් එක  ගිය අවුරුද්දේ  වැහුවම මම මතක් වෙන්න ගෙදර අරන් ආව.

මේවා ඉතින් පැරැණි මතක.මම  එන්ෆිල්ඩ් වලට, නැගෙනහිර ලන්ඩනයේ ලේටන් වල අපේ ෆ්ලැට් එක තිබුන තැන ඉඳන් කාර් එකේ එනවා. ඉනෙස් ගේ ඔෆිස් එක බටහිර ලන්ඩනයේ හැන්ගර් ලේන් වල තිබුනේ. එය  උමන් දුම්රිය (මෙට්‍රෝ) එකේ වැඩට ගියේ.  ලන්ඩන් වල වට රවුම් මාර්ග දෙකක්  තියනවා. එකක් ඇතුලේ (inner එක) A 406-205 කියන එක.  ඒක හයි වේ එකක්, ලේන් හතරක් තියන. ලන්ඩනයේ පිට රවුම් මාර්ගය   M 25 කියන්නේ මෝටර් වේ එක. එන්ෆිල්ඩ් තියෙන්නේ  M25 එක ගාව . රේඩියල් පාරක් තියනව A 10 කියල කේම්බ්‍රිජ් නගරයට යන. ඇතුලේ වටරවුම් පාරේ A 406 එකෙන් ඇවිත් A 10 එකට දාලා තමා මම උඩහට එන්නේ ලන්ඩන් ඇතුලේ ඉඳන්. විනාඩි 45 යනව ගමනට. ඉනෙස් ට පැයක්  යනව A 406 භාගයක් දුර ගියහම තියෙන ඔෆිස් එකට යන්න.

ඉතින් අපි කල්පනා කරා මැද හරියෙන් ගෙයක් ගන්න. අපි එන්ෆිල්ඩ් වල ගෙවල් හොයන්න ගත්ත.  එක පාරක් අපට බැංකුවෙන්ලැ බුණු ණයේ ගානටම වගේ කාමර පහක ලොකු ගෙයක් බැලුව. එළියේ මාළු පොකුනකුත් තියනව. මම එක පයින් කැමති වුනා . ඉනෙස් බැහැ කිව්වා. මට බැහැ ඔය ලොකු ගෙවල් නඩත්තු කරන්න, හෝදන්න, මෝප් කරන්න. පොඩි ගෙයක් ඕනේ. පොඩි බංගලාවක් වුනත් කමක් නැහැ කියල. බංගලා බැලුවට මට ඇල්ලුවේ නැහැ. ඉනෙස් ලොකු ගෙවල් වලට කැමති නැහැ. අර අමං කීව A10 මාර්ගයේ දකුණු පැත්තේ තැනක කාමර තුනේ ගෙයක්  තිබ්බ. පහල තට්ටුවේ රිසිප්ෂන් දෙකයි, කුස්සියයි. උද බාත් රූම් එක සහ කාමර තුන. අයිරිෂ් කපල් එක්ක ළමයි දෙන්නෙක් එක්ක හිටියේ. අපි ඇහුවා ඇයි විකුණන්නේ කියල එයාල කාමර හතරක ලොකු වත්තක් එක්ක ගෙයක් අරන් යනව (දකුණු ) අයර්ලන්තේ. ලන්ඩන් වල ගෙවල් කොහොමත් ගණන් වැඩී පොඩි ගෙයක් වුනත්. ඒ මුදලින් වෙන ඈත තැන්වල ලොකු ගෙවල් ගත හැකියි. පස්සේ තමා දැන ගත්තේ (මේක කිවේ සයිමන්) මේ A10 මගේ දකුණු පැත්තේ තමා සුදු ජාතික ඉංග්‍රීසි උන් හෙම වැඩිපුර ඉන්නේ සහ වඩා පොෂ් පැත්ත කියල. අපි ගේ ගත්තේ තුර්කි ජාතිකයෝ සහ සයිප්‍රස් ග්‍රීක් ජාතිකයෝ වැඩිපුර ඉන්න පොෂ් අඩු පැත්තේ කියල කවද කාපු ටකරන්ද)

මේ ගේ මගේ ඔෆිස් එකට කිලෝ මීටර් දෙකක් තරම් දුරින් තියෙන්නේ.  විනාඩි පහේ ගමන. ගේ ඉස්සරහ පොඩි  තණ පිට්ටනියක් තියනව. ඉනෙස් කුස්සිය බලල කීව ආ ජර්මන් කුස්සියක්. එයා ගෙට කැමතියි කියල. ළමයි හම්බ වුනොත් ඉස්සරහ තණ පිට්ටනියේ සෙල්ලම් කරන්නත් පුළුවන් කියල එතකන් මම ළමයෙක් ගැන තුන් හිතකින් වත් හිතල තිබුනේ නැහැ. ගැහැණු හිතන දුර.  ඉතින් වෙන දේවල් හෙව්වේ නැහැ ගත්ත. 

ගෙට මුහුණ ලා හිට ගත්තම වම් පැත්තේ ඉංග්‍රීසි ආච්චි කෙනෙක් හිටියේ  . වයස  අසූවක් විතර ඇති. තනියම. එයාගේ අවුරුදු හැටක  විතර වයස දුවයි බෑනායි  ඇවිත්, අඩුම කුඩුම අමල් දුමල් ගෙනත් දීල බලල යනවා. ඔය ලංකාවේ අදහසක් තියනවනේ මේ රටවල මව් පියන් තනියම දාල යනව. වැඩිහිටි නිවාස  වලට දානවා වගේ කතා. ඇත්තටම කිවොත් මෙහෙ වැඩිහිටියෝ නිදහසේ තනියම ඉන්න කැමතියි. ළමයින්ට කරදර කරන්න කැමැති නැහැ වගේම තමන්ගේ නිදහසත් අගය කරනවා. 

එතකොට දකුණු පැත්තේ හිටියේ අවුරුදු හැත්තෑවක විතර වයසක් ඉංග්‍රීසි ජාතිකයෙක්. පොර අපිට වැඩිය කැමති නැහැ කියල හිතුනේ ආපු දවසේ  ඔරවාගෙන බලන් හිටි නිසා. එතකොට තමයි අපි අර අයිරිෂ් අයගෙන් ඇහුවේ අසල්වැසියෝ කොහොමද කියල. උන් කියනව ඔය බ්‍රයන් හරිම නරකයි. අපිට ත්‍රස්තවාදීන් කියල කියන්නේ. අපට එපා වෙලා හිටියේ කියල. උතුරු අයර්ලන්තේ කතෝලිකයෝ  අයිආර්ඒ සංවිධානෙට සපෝර්ට් කියල සුද්දෝ හිතනවා. රෙපරමාදු උන් එංගලන්තෙට සපෝර්ට්.  අයර්ලන්ත යුද්ධේ එතකොටත් යනවා.  දැන් ඉතින් මොනව කරනනද ? ගේ අරන් ඉවරයි නේ. 

අපි බඩු අදින කොට බ්‍රයන් එළියේ හිටියේ.  මමයි ඉනෙසුයි  කතා කරන්නේ ඉංග්‍රීසියෙන් කියල බ්‍රයන්ට තේරුනා. මම තනියම එළියට එනකොට මෑන් ඇවිත් අතට අත දුන්න.

"අයි ඈම් බ්‍රයන්.බ්‍රයන් ට්‍රෙන්ඩ්." ( මම බ්‍රයන්. බ්‍රයන් ට්‍රෙන්ඩ්. )

මම කිව්වා . "අයි ඈම් අජිත් -අජිත් බොන්ඩ්" (මම අජිත්. අජිත් බොන්ඩ්)

ජේම්ස් බොන්ඩ් ෆිල්ම් බලපු අය දන්නවා ජෝක් එක. කොහොමත් මගේ  දිග නම කියල පොරව අවුල් කරන්න මම කැමති වුනේ නැහැ. 

බ්‍රයන් ට පොඩි හිනාවක් ගියා. අපි අතරේ අයිස් කුට්ටිය බිඳුන කියල මට තේරුනා.

පොර කියනවා "උඹේ පෙම්වතිය ලස්සන පොඩි කෙල්ලක් නේ" කියල. මම කීව තෑන්ක් යූ කියල. ඉනෙස් එලියට ආවහම මූ එයාටත් කියපි. 

"කොහොමද මෙයා ඔයා  වගේ ලස්සන කෙල්ලක් යාළු වුනේ" කියල ඉනෙස් ගෙන්  ඇහුව. 

ඉනෙස් කීව  "අපොයි මම පළවෙනියා නෙමේ " කියල. 

බ්‍රයන් ට ආයෙත් හිනා ගියා. 

බ්‍රයන් අහනව "ඔයා ඉංග්‍රීසි නෙමේ නේද. ඇක්සෙන්ට් එක ජර්මන් වගේ "

ඉනෙස් කිව්වා. "ඕව මම ජර්මන්."

බ්‍රයන් ඒ පාරනම්  ලොකු හිනාවක් ගියා. 

"හප්පේ , ඇති යන්තන්. මම හිතුවේ නැගෙනහිර යුරෝපෙන් හොරෙන් ආව කියල " මූ කියපි.

මට එවෙලේ හිතුන මූ නම් හෙන දක්ෂිණාංශික අමාරු කාරයෙක් කියල. 

"මගේ පරම්පරාවේ ජර්මන් අය ඉන්නව." බ්‍රයන් කීව.

මම කිව්වා "ඔව් ඉතින් උඹල ආවේ නෝර්මන් - සැක්සන්  වරුන් ගෙන් නේ කියල " 

ඒ කියන්නේ ඉංග්‍රීසි ජාතිය පටන් ගත්තේ ජර්මනියේ සැක්සන්  ප්‍රදේශයේ සිට සංක්‍රමණය වුනු සැක්සන් වරුන්  සහ ප්‍රංශයේ නෝර්මන් වරුන් ගේ එකතුවකින්. පස්සේ කෝන්වෝල් සුද්දෝ, රෝමන් සහ වයිකින් උනුත් එකතු වුනා.  

බ්‍රයන් මගේ කතාවට  එකඟ වුනා විතරක් නෙමේ. මොනවහරි උදව්වක් ඕනේ නම් කියන්න කියල ගේ ඇතුලට ගියා.

පහු කාලෙක අන්ත දක්ෂිණාංශික , ටෝරි පක්ෂයට  ඡන්දේ දෙන, අන්ත වර්ණවාදී , සුදු වර්ගවාදී කියල මම දැන ගත්තු බ්‍රයන් ට්‍රෙන්ඩ් අපව පිලි ගත්තේ එහෙමයි.

- ~~~~~~~~~~~~~~මතු  සම්බන්ධයි 

(බස්සා නමැති බ්ලොග් නොලියන බ්ලොග් කරුවෙකුගේ දැඩි කරදරය මත ලියා නිම කරණ ලද බව කරුණාවෙන් සලකන්නැ. එනිසා වැරදි තිබ්බොත් පසුව හදමි. )

   කවදාහරි දවසක ඔයාලා ගැනත් ලියන බව දැනගෙන ආශ්‍රය කරන්න 

 

අසාමාන්‍ය ජර්මන් ගමන

අපි මේ පහු ගියදා ජර්මනියට ගියේ මගේ නෑනා ගේ , ඉනෙස් ගේ නංගි ගේ උපන්දිනය තිබ්බ පාටියට. එයා ජිවත් වෙන්නේ කර්ස්ඩොෆ් කියන ගමේ. ඒක තියෙන්න තුරින්ගියා කියන ප්‍රාන්ත රාජ්‍යයයේ.

අපි ගිය දවසේ කවදාවත් වුනේ නැති ප්‍රශ්නයක් ආව. ලන්ඩන් ස්ටැන්ස්ටෙඩ් ගුවන් තොටුපලට ගියහම දැන ගත්ත අපේ ෆ්ලයිට් එක කැන්සල් කරලා කියල. එයාල ඊමේල් එකක් එවල තියනව පැය දෙකකට විතර කලින්. බඩු එහෙම ලැහැස්ති කරන කලබලේට ඉනෙස් ඊමේල් බලල නැහැ/ ඒත් ඉට කලින් දවාසේ ඔන්ලයින් චෙකින් වෙලා තිබුනේ. බෝඩින් පාස් හතරත් අපිම ප්‍රින්ට් කර ගෙන තිබුනේ. ඉතින් කවුද හිතන්නේ කැන්සල් කරයි කියල.

අපි ගියා රිසර්වේෂන් ඩෙස්ක් එකට. එතන ඉන්න රයන් එයාර් සේවිකාව මූණ ඇඹුල කරගෙන හිටියේ. අප‍ට කිසිම දවසක් දෙන්න කැමති නැහැ. දවස් පහකට පස්සේ , අපේ නිවාඩුව ඉවර වෙන දවසේ ටිකට් දෙන්න හැදුව. අපි විරුද්ධ වුනා. අපේ වරදක් නොවන නිසා. අන්තිමට අපට එදා රෑ ෆ්ලයිට් එකකට ස්ටෑන්ඩ් බයි ටිකට් හතරක් දුන්න. ඒ කියන්නේ සීට් නැහැ. තිබ්බොත් යන්න පුළුවන්. අපි ප්‍රයෝරිටි සීට් හෙවත් මුලින්ම දෙන සීට් වැඩිපුර ගෙවල බුක් කරලා තිබ්බේ. මුන් ඒක ගණන් ගත්තේ වත් නැහැ.

බර්ලින් වලට යන ෆ්ලයිට් එකක් තිබිල අපි ගියා ඒකෙ යන්න. අපට යන්න ඕනේ නියුරන්බර්ග් වලට. නමුත් අපි හිතුව කොහෙට හරි ගිහින් එතන ඉඳන් දුම්රියේ යනවා කියල ඉතින් බර්ලින් ෆ්ලයිට් එකේ බෝඩින් කරන තැනට ගියහම කීව ස්ටෑන්ඩ් බයි ටිකට් දීල තියෙන්නේ නියුරන්බර්ග් වලට විතරයි කියල. මොනවා කරන්නද ආපහු එන්න බැහැ එතන ඉඳන්. මොකද ෆ්ලයිට් එකකට යන්න විතරනේ පුළුවන්. පස්සේ ග්‍රවුන්ඩ් ස්ටාෆ් එකෙන් වේනම් කෙනෙක් එව්වා ආපහු අපව ලෝන්ජ් එකට ගිහින් දාන්න. අන්තිමට රෑ අන්තිම ෆ්ලයිට් එක වෙනකන් හිටිය. පෝලිමේ අන්තිමට ඒකෙ සීට් හතරක් ලැබුන. රෑ එකොළහ පහුවෙලා. ඔය පින්තුරේ තියෙන්නේ බෝඩින් කරනවා කියල (බෝඩින් පාස් චෙක් එක) ඉලෙක්ට්‍රොනික් බෝර්ඩ් එකේ වැටුනට එතන කවුරුත් නැති හැටි. ඕක තමා අද එංගලන්තේ තත්වේ.

කොහොම හරි අපි නියුරන්බර්ග් යනකොට රැ දොළහ පහුවෙලා. මාමණ්ඩිය ඇවිත් හිටිය අපිව් අඑක්ක යන්න. දුවල දෙන්න කියන්න ඕපා ගේ ටැක්සි සර්විස් එක කියල. ඕපා කියන්නේ සීයාට කියන ජර්මන් වචනය. එතනින් ඉනෙස් ගේ අම්මල ඉන්න ගෙදරට ඒ කියන්නේ කෝබර්ග් නගරයට යනකොට රෑ දෙකහමාරයි.

ඉතින් පහුවද කර්ස්දොෆ් ගිහින් කැතරින් ගේ පවුලත් හමුවෙලා එතැනින් පාටි එක තියෙන දිස්බාහ් කියන පොඩි ගමට ගියා. මේ එතැන හොටෙල් එකේ මම සුරුට්ටුවක් පත්තු කරගෙන ජර්මන් බියර් එකක් රස විඳින හැටි තමා. ඇති යන්තන්. ඒ අහල පහල පරිසරය ලස්සනයි. පාටිය ඉවර වෙනකොට උදේ තුනට විතර ඇති. මෙහෙ පාටි වලට එන්න කීවම හැමෝම වගේ හොටෙල් කාමරයක් බුක් කරනවා රෑට නිදා ගන්න. කවුරුත් බීල ඩ්‍රයිව් කරන්නේ නැහැ. නොබී හිටිය නෑදෑ ළමයි දෙන්නෙක් ළඟ ළඟ හොටෙල් සහ ගෙවල් වලට කට්ටිය අරන් ගියා.

ජර්මන් කෑම වලට මම සාමාන්‍යයෙන් කැමතියි. රුසියන් කෑම වලට පුරුදු නිසා වෙන්න ඕනේ. ඔය අයිනේ තියීන ,මස් එක අමුයි. ඒක ළුණු සහ නොයෙකුත් ස්පයිසස්ස් දාල හදපු එකක්. හුඟක් අලුත් මස් එකක් එදා හදල එදාම කන්න ඕනේ. මම නම් ඒක කන්න කැමති නැති නිසා කෑවේ නැහැ.

ඉතින් අපි පහුවදා කැතරින් ගේ ගෙදර ගිහින් එනකොට පයින් ආව කිලෝමීටර් හතරක් විතර. මොකද එයාලට පෙන්වනං ඕනේ වුන සුවිශේෂී පාරක්.

මිනිස්සු දත්තවලට සාමාන්‍යයෙන් කැමතියි. ජර්මන් වරු අසාමාන්‍ය විධිහට කැමතියි. ගොඩක් තැන්වල එහෙම දත්ත තියෙන එක සාමාන්‍ය දෙයක්. මේක ජර්මනියේ බෑවුම වැඩිම මාර්ගය කියල තමා කියන්නේ. ඩීස්බාහ් වල අපි දැන් සිටින තැන. එහි බෑවුම 25% පමණ වෙනව කියල ලියල තියනවා. මේ මාර්ගය ඉවර වෙන කොටම ගමේ පහළට යන්න තියෙන පාරත් තියුණු බෑවුමක් තියන එකක්. එය ගම්මානයක ඇති එවැනි වැඩිම බෑවුමක් ඇති පාර කියලත් ලියල තියනවා. එහි බෑවුම 23% ක්ලු. ශීතකාලයේදී හිම වැටෙන නිසා මේ පාරවල් දෙකේම යන්න බැහැ සාමාන්‍ය ටයර් වලින්. යන්න ඕනේ ටයර් වලට දම්වැල් බැඳගෙන. නැත්නම් යුධ ටැංකියක තමා යන්න වෙන්නේ. ලුණුගල , පොලිසිය ඉස්සරහ සුදු වැලි පාරක් තිබ්බ. ඒකෙත් සෑහෙන බෑවුමක් තියනව මට මතකයි. එතකොට එංගලන්තයේ කොන්වොල් පැත්තේ එහෙම පාරක් තිබෙනවා. නමුත් ඒවායේ බෑවුම කොපමණද කියන්න දන්නේ නැහැ.

ඒ පැත්තේ තව පින්තූර ටිකක්.

 

මේ විදුලි කුලුන  ළඟ පොඩි ගෙයක් හදල තියෙන්නේ වැඩ කරන්න එන අයට වැස්සක් , හිම කුණාටුවක් ආවොත් හෙම නතර වෙන්නලු. 

මේකේ ඉතිරි කොටස ලබාන සතියට දාන්නම් .

05/07/2024

දඩ මංකඩ හා සමාජ යථාර්ථයෙන් එහාට

ශාන්ති දිසානායක කතුවරිය ගැන මා  මුලින්ම දැන ගත්තේ නොලියන , ලියන  බ්ලොග් කරුවන් සමූහයකගේ හමුවීමක් ගැන කියවීමෙනි. ඇය එහිදී අපේ සමහර බ්ලොග් මිතුරන්ට ඇය ලියූ පොත් පරිත්‍යාග කර තිබුණි. මා ජීවත්වන්නේ වෙනත් රටක බැවින් ශ්‍රී ලංකාවේ ලියන කියන හැමෝම ගැන හෝ ගී ගයන, කලා කටයුතු වල යෙදෙන හැමෝම  ගැන දැන ගන්නට ලැබෙන්නේ නැත. එවැනි හමුවන් සංවිධානය කිරීම එනිසා වැදගත්ය.  එනිසාම මම ලංකාවට පැමිණි ගිය අවුරුද්දේ අගෝස්තුවේ ඇගේ පොතක් මිලදී ගතිමි. ඒ ගිරි දේවිය. එක හුස්මට කියවිය හැකි නවකතාවක් වූ  එය ටෙලි නාට්‍යයකට ද තෝරා  ගත් එකකි.

පසුගිය වකවානුවේ ශාන්ති දිසානායක විසින් ෆේස්බුක්ලි හි යන ලද පෝස්ටුවක ඇය බොහෝ පොත් පල කර තිබෙන වගද පොත් පල කිරීමට මුදල් පවා හිතවතුන්ගෙන් ලබා   බවද නමුත් සමහර පොත් වලින්  බොහොමයක් විකිණී නොමැති බවද පවසා තිබුණි. මට මේ කතාව තරමක් වටහාගත නොහැකි වූයේ  ඇගේ නවකතා  බොහොමයක්ම ටෙලි නාට්‍යය වලට නැඟුණු ඒවා වූ බැවිනි. එනිසාම එම පොත්  ඉතා ජනප්‍රිය ඒවා යයි සිතුවෙමි. සමහරවිට කතා ටෙලියෙන් බැලූ පසු ඒවා ගැනීමට තරම් අවශ්‍යතාවයක් පාඨකයා ට  ඇති නොවිය හැකියයිද  සිතුවෙමි.

ලඟදි ලංකාවට ගිය අවස්ථාවේ ඇගේ පොත් කිහිපයක් මිලදී ගන්නට පොත් හල් දෙක තුනකට ගොඩ වැදුනෙමි. මිලදී ගැනීමට ප්‍රථම  පොතේ මුල, මැද,  අග පිටු කිහිපයක් කියවීමද  පටුන හා අග පිටුවද  මදක් කියවීම මගේ පුරුද්දකි.

සාමාන්‍යයෙන් මා පොත් හලකදී දුටුවොත් කෙලින්ම නවකතා  මිලදී ගන්නා ලේඛකයන් කිහිප දෙනෙකු සිටි.මංජුල  වෙඩිවර්ධන, නවගත්තේගම, ලියනගේ අමරකීර්ති, රන්ජිත්  ධර්මකීර්ති,  සුමිත්‍රා රාහුබද්ධ, පරිවර්තන නම් සුගතපාලද සිල්වා  ආදීන්ඒ  අතර වෙති.  පැයක දෙකක කාලයක් පොත් හල දෙකකම ඇගේ පොත්පො පීරා බලද්දී මට සිතුනේ ඒවා බොහොමයක් ඒකතානමය පොත් බවය. ඒවායේ සඳහන් වන චරිත වල, නම් ස්ථාන ආදිය වෙනස් වුවද දී තිබුණු බෙහෙත් වට්ටෝරුව එකම බවක් මට හැඟුණි. එසේ නැති පොතක් බවට මට තේරුණු "දඩ මං  කඩ" නමැති කෘතිය පමණක්  මිල දී ගතිමි. ඊයේ පෙරේදා එක හුස්මට වගේ ඒ පොත කියවා අවසන් කලෙමි. පොත් සාප්පුවේ තිබූ පොත් අතරින් වෙනස් එකකට තිබුනේ එම පොත බව හඟිමි.  

ඇය පොත් ලිවීමට අත්දැකීම් ගන්නේ ඈ  ජීවත්වූ හෝ ජීවත්වෙන අනුරපුර ආසන්න පරිසරය හා සමාජය  අනුකරන කොට ගෙන  යයි සිතමි. මෙහි වරදක් නැත. නමුත් විවිධත්වය නිර්මාණකරණයේ දී වැදගත් යයි මම සිතමි.  එකදාස් නමසිය තිහේ දශකයේ අග භාගයේ සෝවියට්  දේශයේ  ඇරඹුණු සමාජ සත්තා යථාර්ථවාදය නම් ප්‍රපංචයක් විය. එය ඇරඹුවේ මැක්සිම් ගෝර්කි ඇතුළු කලාකරුවන්  පිරිසක් විසිනි.  කළා කෘතියකින් හැකිතාක් සමාජ යථාර්තය පිළිඹිඹු කිරීම කල යුතුය යන්න එහි දළ අදහස  විය. එය ගෝලීය නිර්ධන පන්තියේ  අවශ්‍යතාවයක් බවද සංස්කෘතිය තුලින් විප්ලවයේ ගාමක බලය ශක්තිමත් කිරීමට එවැනි නිර්මාණ මහත්  ඉවහල් වනු ඇතැයිද විශ්වාස කෙරුණි. ඒ නිසා  ලිවිය යුත්තේ නිර්ධන පන්තිය, ඔවුන්ගේ ඛේදනීය තත්වය හා එයින් මිදීමට ඔවුන් දක්වන  වීර ක්‍රියා ගැන පමණක් බවට නිර්මාණකරුවන්ට බල කෙරුණි..  මෙයට පදනම් වූයේ ගෝර්කි (අම්මා -මාත්), ගැරිබෝල්ඩි  ගේ  නවකතා  , බාබෙල් (කොනර්මියා - රතු භට ඛණ්ඩය), යෙව්ගෙනි සම්යාතින් ආදීන්ගේ නිර්මාණ වලින්  1917 රුසියානු විප්ලවයට ඇතිවූ බලපෑම්ය.

 

 නමුත් බොහෝ අයට අමතක වූ කරුණක් නම් ලෙනින් විප්ලවයේ කැඩපත ලෙස හැඳින්වූයේ ලියෝ ටොල්ස්ටොයි   බවය. ටොල්ස්ටෝයි ලීවේ යුද්ධය හා සාමය, ඇනා කරෙනිනා වැනි නවකතාය . ඒවායේ  බොහොමයක  රුසියානු වෙළඳ ධනපති පන්තිය , රදල පවුල්, රජ පවුලේ හා හමුදාවේ නායකයන්ගේ ජීවිත ගැන විස්තර වලින් පිරි ඇත. නමුත් ලෙනින් කිවේ ටොල්ස්ටෝයි විසින් එම ශත වර්ෂයේ  රුසියානු ජිවිතයේ හැල හැප්පීම් මනාව පෙන්වූ බව හා ඔහුගේ දර්ශනය අහම්බයක් නොවන බවය. ඔහුගේ නවකතා වලින් ආර්ථික සුරාකෑම , ගොවීන්ගේ සාමුහික විරෝධය මනාව  විදර්ශනය කරන බව ලෙනින් පැහැදිලි කළේය. ලෙනින් සාහිත්‍යට දැඩි ලෙස ආදරය කල අයෙකි. ඔහු ජිවත්ව සිටියානම් ස්ටාලින්ගේ ආශීර්වාදයෙන්  ගෝර්කි දියත් කල මේ සීමා කිරීමට  විරුද්ධ වනු  නිසැකය.

ඇත්ත වශයෙන්ම සිදුවුයේ  දෙවන ලෝක යුද සමය ගැන ලියු නවකතා හැරුණු විට (ඒවායින් නට්සිවාදයට එරෙහි වූ  සෝවියට් ජනතාවගේ ගේ සැබෑ වීරත්වය, පරිත්‍යාගය නිරුපනය කල  නිසා   - ෂෝලහොව්, බොන්දර්යේව් ආදීන් මේ සීමාවට හසු වුනේ නැත) ඒ කාලයේ අනුමත කල   පශ්චාත් සෝවියට් සාහිත්‍ය කෘති හා නිර්මාණ  ආණ්ඩුවේ හොරනෑ පමණක් වීමය. සමාජ සත්තා  යථාර්ථවාදය ලංකාවේ ක්‍රියාත්මක කල ගුණසේන විතාන මහතා ආදීන්ගෙන් හරවත් සාහිත්‍යයක් බිහි වුවා යයි අපට කිව හැකිද?

 

එසේම  මේ මතවාදය තුල සිදුවුයේ ස්වාධින කලාත්මක නිර්මාණ බිහිවීම නොව රජයට ගැති නීරස ප්‍රචාරාත්මක (propaganda)  නිර්මාණ බිහි වීමය. ස්ටාලින් වන්දනා කරන ගායනා හෝ කොමියුනිස්ට් සමාජයේ සාධාරණත්වය, සශ්‍රිකත්වය ආදිය උලුප්පා දක්වන නිර්මාණ සමාජගත  කරන ලදී. ඒවා ඉදිරිපත් කළ කලාකරුවන් යයි කියා ගත් නිලධාරීන් කලා සංගම් වල හා රජයේ ආයතන වල වැජඹුණි. පිටරටවල සංචාරය කිරීමට වරම් ලද්දෝද ඔවුහු වූහ.

මේ දැක්මට විරුද්ධව නැගී සිටි කලාකරුවන් සමුහයක්ද විය. ඔවුන් ජීවිතය ගැට ගසා ගත්තේ අමාරුවෙනි. මහා කවි මයකෝව්ස්කි ගේ අන්තිම කාලය, අන්ද්රෙයි  තර්කොව්ස්කි , ව්ලදිමිර්  විසෝස්කි ආදීන් මේ ගණයට වැටේ. එසේම බොරිස් පැස්ටර්නක් (ඩොක්ටර් ශිවාගෝ ), සොල්ෂෙනිට්සින් ආදීන්ගේ නවකතා හොරෙන් වෙනත් රටවලට යවා මුද්‍රණය කරන ලදී. ඒවා සෝවියට් සමයේ ලියැවුණු ශ්‍රේෂ්ඨ සාහිත්‍ය කෘති වුවත් සමාජ  සත්තා යථාර්ථවාදයට එරෙහිව ලියූ ඒවා විය.

"සුන්දරත්වයට පසු කලාව"  නම් කෘතියේ  දීප්ති කුමාර  ගුණරත්න තර්ක කරන්නේමේ අදහසට එරෙහිවය. ඔහුට අනුව "ලංකාවේ අධිපති සංස්කෘතිය තුල පවතින මාක්ස්වාදී විග්‍රහයන්ට අනුව, කලාව පිළිබඳ  දේශපාලනය සකස් වී ඇත්තේ ට්‍රොට්ස්කිවාදී විශ්ලේෂනයන්ට අනුකුලවය. ඒ අනුව සමාජවාදී රුසියාව තුල පැවති  පශ්චාත් -ධනවාදී කලාකෘති නැතහොත්, පෙරටුගාමී කලාව යනු, මර්ධනයට ලක් කරන ලද ප්‍රපංචයකි. ට්‍රොට්ස්කිවාදීන්ට අනුව, ලංකාවේ පැවති ස්ටැලින්වාදී කලා  විචාර  යනු, ජනතාවාදී  ප්‍රවණතාවයකි. ජනතාවාදය  යනු කලාව පොදුජන විඥාණයට ඌනනය කිරීමකි.   " - (පිටුව 32 සුන්දරත්වයට පසු කලාව). 

මා  කියන්නේ පෙරටුගාමී විවිධත්වයෙන් යුත් කළා නිර්මාණ නිලධාරිවාදය අතින් මර්දනය වූ බවය.  සෝවියට් දේශය තුල  තහනම් කෘතීන් ටයිප්රයිටර් මගින් මුද්‍රණය කර හොර රහසේ අතිනත බෙදා හරින ලදී. ඒවා සමිස්දත් නමින් හැඳින්වුණි. සෝවියට් දේශයෙන්  හොර රහසේ පිටමන් කර බටහිර හෝ වෙනත් රටක පල කරන ලද කෘතීන්  ටමිස්දත්  ලෙස හැඳින්වුණි. එසේනම් ඒවා මර්දනයට ලක් නොවූවා යයි දීප්ති කියන්නේ කෙසේද?

 දීප්ති ගුණරත්න ලියන පරිදි, බොරිස් ග්‍රොයිස් ගේ විශ්ලේෂණය තුල දී ස්ටලින්වාදී පශ්චාත් - ධනවාදී කළා කෘති යනු , බාධාවට ලක්වූ කෘති නොව ස්ව  කැමැත්තෙන් නිර්මාණය වූ ඒවා බව නිරූපණය කරයි. මෙහිදී ග්රොයිස් හුවා  දක්වන කසිමියර්  මාලවිච් (යුක්රේන ජාතිකයෙකි.)  ජිවත් වූයේ 1935 දක්වා පමණි. සමාජ සත්තා යථාර්ථවාදය ක්‍රියාත්මක වූයේ ඊට පසුවය. එනිසා මේ බොහෝ කෘති වරණයට ලක්වීමක් සිදුවී නැතිබවට දීප්ති ගුණරතන  ඉදිරිපත් කරන මතය සාවද්‍ය එකකි. 

"කලින් තනාගත් සෞන්දර්ය සැලැස්මකට අනුව සමාජ යථාර්තය සහමුලින්ම පරිවර්තනය  කිරීම ස්ටාලින් අනුදත් කලා ව්‍යාපාරයයි. ඒ අනුව ස්ටලින්වාදී කලාව යනු දේශපාලනය  සහ සෞන්දර්යය අතර නව මුහු වීමකි. 

ග්‍රොයිස් උපුටමින් දීප්ති ලියන්නේ සෝවියට් දේශයේදී සිදුවුයේ, කලාව හා  සංස්කෘතිය  දේශපාලනීකරණය වීමයි. එසේ කීම  නිවැරදිය.

එහෙත් ඔහු තව දුරටත් කියන්නේ ෆැසිස්ට් වාදයට එරෙහිව ජනප්‍රියවාදයේ   ගිලී යා මක් වෙනුවට ස්ටලින්වාදය යනු යථාර්තය  වෙනස් කිරීමේ  බුද්ධිමය අධිෂ්ඨානයක් කියාය. ස්ටාලින් ගේ සටන්පාඨය වූයේ, පෙරටුගාමී කලාව හරහා සමාජය පරිපුර්ණව වෙනස් කිරීමයි.

නමුත් සැබවින්ම සිදුවුයේ ස්ටාලින් ගේ සමූහ ගොවිපලවල් මෙන්ම මේ සංස්කෘතිය  දේශපාලනීකරණය කිරීමද   මර්දනයෙන් අවසන් වීමයි. කළා කෘතීන් ලෙස බිහිවූ ඒවා එක්කෝ මර්දනය සීරුවෙන් මගහැර ගිය (අයිත්මාතව්)  අතර තවත් ඒවා රහසිගතව පිටමන් කරන ලදී.  (සොල්ෂෙනිට්සින්) 

ශාන්ති දිසානායකගේ බොහොමයක් ග්‍රන්ථ රුපවාහිනියට නැගෙන්නේම ඒවා මේ ගැමි ජීවිතය, හේන් ජීවිතය, අතීත විභූතිය ආදී වට්ටෝරුවේ පන්නයට සමාජ සත්තා යථාර්ථවාදයට අනුගතව ලියූ ඒවා බැවිනි. ඒවායින් සමාජය වෙනස්වීමක් සිදු වන්නේ නැත. "දඩ මංකඩ" එම වට්ටෝරුවෙන් මුදාගෙන ලියූවකි. එහි හේන් කතාවල් තිබුනද, මැද පෙරදිග කතාවක් බද්ධ කිරීම තුලින් කතුවරිය විවිධ කෝණයන්ගෙන් කතාව කියන්නට අත්හදා බලයි. අවසන් පිටුවේ "මරණය කැන්දන කුරිරු දඩ මංකඩක්" ලෙස පොත ගැන හැඳින්වීමක් කළද පොත සැබවින්ම අවසන් වන්නේ පවතින සමාජයට සාපේක්ෂව සතුටුදායක ලෙසිනි. ප්‍රධාන චරිත දෙකම අනාථ වන්නේ නැත. එසේ වන්නේද නිර්ධන පන්ති දේශපාලන කතාවකින් හෝ ඛේදාන්තයකින් තොරවය. පවතින සමාජය තුලම සුභවාදී වීමට පුද්ගලයාට හැකිය. ශාන්ති දිසානායක මේ පොත තුලින් විවිධත්වයේ අපුර්වත්වයට පිය නගා ඇත.

- අජිත් ධර්ම 26/06/2024     

https://www.britannica.com/technology/samizdat

අපේ අසල්වැසියා බ්‍රයන් - 1 - පුංචි කම්පැනිය

අපේ අසල්වැසියා බ්‍රයන් - 1

************************************************************
මේ කතාවේ මුල, මම මුලින්ම ලියපු  පොල්කට්ටෙන් එපිටට පොතේ අවසානය. මේක ලියන්නේ පම්පොරියක්ම ගහන්න නෙමෙයි. මේ පසුබිම් කතාව ලියන්නේ නැතිව බ්‍රයන් ගේ කතාවට එන්න බැහැ. අනික මට සමහර වැරදිච්ච තැන්  ගැන දැන් මම උපේක්ෂාවෙන් බලන්න පුරුදු වෙලා ඉන්නේ. ඒකත් පට්ට ආතල් එකක් තමයි. සමහර විට අනිත් අයට ප්‍රයෝජනයක් වෙයි. 

 මගේ පියා මේ  ලෝකය හැර යනකොට මම ලන්ඩන් සවුත්බෑන්ක් විශ්ව විද්‍යාලයේ MSc එකක් කරනවා තොරතුරු තාක්ෂනය පිළිබඳව. ඉතුරු වෙලා තිබ්බේ අවසන් කොටස කරන්න.  අපට  සෝවියට් දේශයේදී  යන්තමට වගේ  ෆොර්ට්‍රන්   කියන මෘදුකාංග භාෂාව උගන්වල තියනව. අපේ තීසිස්  එකට අවශ්‍ය කොටසක් (module)  විධිහට.

ඒ කාලෙම  තාත්ත ගෙන්න ගන්න ඕනේ නිසාම අපි (ඉනෙසුයි මමයි)  ෆ්ලැට් එකක් ගත්ත මොර්ගේජ් කරලා. (ඒ කියන්නේ  නැට්වෙස්ට් බැංකුවෙන් ණයක් අරගෙන). ඒවා ඔක්කොම ලැහැස්තිකරගෙන  යද්දී නිව්මෝනියා හැදිච්ච ලෙඩෙක් තාත්ත හිටපු ඇඳට අල්ලපු ඇඳට ගෙනත් දාල ඒක  හැදිලා තාත්ත අන්තරා වුනා . ඉතින් මම ලංකාවට  ගිහින් ඇවිත් අර MSc එක ඉවර කළා. මගේ සුපර්වයිසර් ලරිසා ෆ්‍රඩ්කින් කියන රුසියානු මහාචාර්ය කෙනෙක්. එයා ඉගෙන ගෙන තියෙන්නේ  ලෙනින්ග්‍රාඩ් පොලිටෙක් එකේ (ශාන්ත පිතර්බුර්ගය). මම පස්සේ තමයි දැන ගත්තේ එයාත් මම වගේම සෝවියට් නිෂ්පාදනයක් කියල. එයා මට හොඳ අවවාදයක් දුන්න. ෆීල්ඩ් එකේ ඉන්න නම් භාවිතා කරණ ඉංග්‍රීසි  වචන ඉගෙන ගන්න කියල. ඒ දවස් වල කොම්පියුටර් වීක්ලි වගේ සඟරා තිබ්බ කියවන්න.

සවුත්බෑන්ක් එකේදී මම ඉගෙන ගත්ත  පාඨමාලාවට ඩේටබේස් (දත්ත ගබඩා කියමු) නිර්මාණය,   සහ C කියන මෘදුකාංග භාෂාව ඉගැන්වුවා. ඒ දවස් වල තිබ්බ එක  ඩේටබේස් සිස්ටම් එකක් තමයි dbase කියන එක. ඒක තමයි ඉගැන්වූවේ. හැබැයි මට තිසිස් එකට කරන්න  තිබ්බේ C ++ කියන භාෂාවෙන් පොඩි ප්‍රෝග්‍රෑම් කෑල්ලක්.  ලරිසා අපට කීව ලියන ප්‍රෝග්‍රෑම් එක ෆ්ලොපි ඩිස්ක් එකකට දාල ලියාපදිංචි ලිපියක් හැටියට තමන්ටම එවා ගන්න කියල. එහෙම තමයි ඒ කාලේ කොපි රයිට් එක තියා ගත්තේ. ඒ ඩිස්ක් එක තවම මං ළඟ තියනවද කොහෙද . මම ඒ කාලේ රස්සාවට  කලේ  පරිගණක අලුත්වැඩියාව ,සහ මෘදුකාංග දාල දෙන වැඩ. ඒකට කම්පැනි එකක් දාගෙන හිටිය චිප්ස් ඇන්ඩ් බයිට්ස් කියල. 

ඒ කාලයේ මම රන්ජිතකුමාරන්  කියල දෙමළ  නීතිඥ කෙනක් ගේ සමාගමක පරිගණක වැඩ වලට උදව් කලා. . මගේ පොඩි කම්පනියේ නෙට්වර්ක් ඉන්ජිනේරුව  හැටියට වැඩ කලේ නුරායි    කොට්සංගි කියන තුර්කි ජාතික යෙහෙළිය. (මීග් ෆේස්බුක් එකේ ඉන්න කෙනා තමයි)  අපි දෙන්නම ඉගෙන ගත්තේ සවුත්බෑන්ක් විශ්ව විද්‍යාලයේ. සමහර සබ්ජෙක්ට් වලට එක ලෙක්චර් වලට ගිහින් තමයි අඳුර ගත්තේ. අදටත් ඉනෙස් සහ මම සමහර වෙලාවට සෙනසුරාදා ඉරිදට ඇවිදින්න යන්නේ එයාල එක්ක. අපි තුර්කි කෑම ජාති හෙම ඉස්සෙල්ලම කන්න පුරුදු වුනෙත්එ යාල නිසා. 

රන්ජිත් ඇන්ඩ් කෝ එකේ මුල්ම පරිගණක නෙට්වර්ක් එක දාල අලුත් වින්ඩොව්ස් සිස්ටම් එකක් දාල දුන්නේ අපි. රන්ජිත් ට ඕනේ වුනා  එයාගේ හැම ක්ලයන්ට් කෙනෙක්ම  ඩේටබේස් එකකට දාගන්න සහ ටයිපිස්ට් ල වගේ එයාගේ ලීගල් සෙකට්‍රිලා ගහන ලියුම් පරිගණක මගින් ප්‍රොසෙස් කරන්න.  

අර කොම්පියුටර් සඟරා ඒ කාලේ එක එක මෘදුකාංග නිකන් දෙනවා. එහෙම  ලැබිල මං ලඟ තිබ්බ ලෝටස් නෝට්ස් කියල ඒ දවස් වල ජනප්‍රිය සිස්ටම් එකක්. ඒකෙ ඩේටබේස් එකක් සහ ලිපි ලියන්න දැන් මයික්‍රොසොෆ්ට් වර්ඩ් වගේ වර්ඩ් ප්‍රොසෙසර් එකක් තිබ්බ. ඉතින් මම කලේ අර ඩේටබේස් එකට රන්ජිත් ගේ කස්ටමර් ල ගේ විස්තර ඇතුලත් කරලා ඒ විස්තර අරගෙන ලිපි ඉබේ ගහන්න පුළුවන් විධිහට සිස්ටම් එකක් හදපු එක. ඒ කියන්නේ ලිපියට අවශ්‍ය දත්ත - නම, ලිපිනය, උපන්දිනය, ලිපියේ හේතුව, රෙෆරන්ස්   වගේ දේ දැම්මම වැඩ කරන අයට ලිපියේ ඉතිරි ටික ලියන්න ලේසියි. හැම  ලිපියකටම ටෙම්ප්ලේට් එකකුත් දැම්ම. එතකොට ඒක අරගෙන අවශ්‍ය ලිපිය සම්පාදනය කරන්න  පුළුවන්.  මේ වගේ සිස්ටම් එකකට කියන්නේ කේස් මැනේජ්මන්ට් සිස්ටම් එකක් කියල. ඒ කියන්නේ නීතිඥ සමාගමකට කෙනෙක් ආවහම එයාට කේස් ෆයිල් එකක් ඇරලා අවශ්‍ය වැඩ ටික කරලා දෙන එක පරිගණක ගත කිරීම. ඒකෙන් වැඩේ ලෙහෙසි වෙනව. රන්ජිත් වැඩිපුරම කලේ ආගමන විගමන වැඩ. ඒ කියන්නේ ඉමිග්‍රේෂන් කේස් . ඊට අමතරව කොන්වෙයන්සින් හෙවත් නිවාස 

හැබැයි මගේ ඔය වැඩේට ඒකෙ හිටිය සෙකට්‍රිලා වැඩිය කැමති වුනේ නැහැ, රස්සාවල් නැති වෙයි කියල බයට වෙන්න ඕනේ. කොහොම හරි ඔය සිස්ටම් එක මම වික්ක තව කම්පැනි එකකට. ඔය දෙකේම වැඩ කරන  ගමන් තවත් සමාගම් හෙව්වා මේක විකුනන්න. හැබැයි මගේ මාකටින් අන්තිම සවුත්තුයි. මට ඔය වැඩේ තේරෙන්නම නැහැ. අනික මම කරන වැඩ වලට  ගන්න ගානත් මදි කියල මට පස්සේ තමා තේරුනේ. 

අපේ දුවලට පොඩි කාලේ ඉඳන්ම එංගලන්තේ ව්‍යවසායකත්වය ගැන උගන්වනව. ලොකු දුව ශනායා  එයා අඳින චිත්‍ර අඩු ගණන්වලට විකුනන්නේ නැහැ. අපේ ගෙවල් ළඟ දෙමළ  පවුලකට එයාලගේ සීයා ගේ පින්තූරයක්   අන්ද ගන්න ඕනේ වුන දුවට  කියල. මෙයා පවුම් තිස්  පහක් ද කොහෙද අය කළා. මම කීව අඩු කරන්න ඒ අය පව් නේ  කියල එයා කිව්ව් "ඩැඩී මම  පැය ගාණක්, දවස් ගාණක්  මහන්සි වෙලා අඳින චිත්‍රයක්  අඩු ගානකට දෙන්නේ මොකටද" කියල පස්සේ මගේ බල කිරිමට පවුම් විසි පහකට අඩු කළා. ඒත් වැඩි කියල මට හිතුනේ.  එයා චිත්‍ර මෝස්‌තර ඇඳල  ටි ෂර්ට් වලට ප්‍රෙස් කරනවා. ඒවල  ගණන් හරි සැරයි.  එයා කියන්නේ එයා  විකුනන්නේ එයාගේ හැකියාව කියල.  මට වෙලාවකට හිතෙනවා කෙල්ලගේ මොලේ  ඒ කාලේ මට තිබුනේ නැහැ නේද. අපි අපිව අගය කරනවා අඩුද? අපට කියල දීල තිබුනේ හෙම. පැනල දෙන්න එපා. පිටි පස්සට වෙලා ඉන්න. අත උස්සන්න බයයි. අපිව මාකට් කර ගන්නේ නැහැ. පස්ස ගහනවා. අපි අපි ගැනම අඩුවෙන් තක්සේරු කරලා කියන්න පුරුදු වෙලා ඉන්නේ. ධනවාදී සමාජයක නෙමේ සමාජවාදී එකකවත්  එහෙම වෙලා ජීවිතය  උස්ස ගන්න බැහැ.

ඉතින්  මම හදපු සිස්ටම් එක විකුණා ගන්න උත්සාහ කරනවා වෙනුවට මම කලේ ජොබ් හොයපු එක. මා ගාව  වැඩ කරපු නුරායි ටත් මම කීව රස්සාවක් හොයා ගන්න කියල. මම ලෝකල් පත්තරේක දැක්ක නීතිඥ සමාගම් වලට පරිගණක සේවා සපයන සමාගමකට ප්‍රෝග්‍රැමර්  කෙනෙක් හෙවත් පරිගණක ඉංජිනේරුවෙක් ඕනේ කියල. ඒකෙ නම ඩිපිඑස්, ඒ කියන්නේ document processing system හෙවත් ලිපි සකස් කිරීමේ හෝ ලියා ගැනීමේ ක්‍රමය කියන එක. මට රැකියාව ලැබුනේ  හැබැයි ප්‍රෝග්‍රැමර් හැටියට නෙමේ පස්සේ. අර මම කීව කේස් මැනේජ්මන්ට් ඩිවොලොප් කරන්න. මේ 1999 වසර. 

ලියන්න අමතක වුනා ඒ දවස් වල මගේ ඉනෙස් නඟා වැඩ කලේ ඩෙල්ටා  එයාර්ලයින් එකේ  රිසර්වේෂන්ස් ඒජන්ට් (ටිකට් නිකුත් කරන) කෙනෙක් ලෙස.  ඉතින් එයට නොමිලේ ලැබෙන ටිකට් වලින් ලෝකේ හැම තැනම සහ ඇමෙරිකාවේ නිතරම යනවා. නිකන් ටිකට් ලැබිලත් මම නෙමේ ඇමෙරිකා එක්සත්  ජනපදේට  ගියේ. ඒ දවස් වල ඉතින් ෆුල් ඇමෙරිකන් විරෝධී, ව්‍යාපාර විරෝධී, ඉතින් හරියයි ද ? 😀

ඒ කතාවත් ලබන සතියේ කියලම  බ්‍රයන් හමුවුන විධිහට යමු. 

මේ ලරිසා ෆ්‍රාද්කින් https://www.linkedin.com/in/larissa-fradkin-02872412/

   

~~~~~~~~~මතු සම්බන්ධයි 

"ආදරණිය රෝහණ" ඇහුවනේ

මම සාමාන්‍යයෙන් ලංකාවේ සින්දු ෂෝ වලට යනවා අඩුයි. විශේෂ හේතුවක් නැහැ. යු ටියුබ්  එකෙන් අහන නිසා එක හේතුවක් වෙන්න . මගේ ජර්මන් බිරින්දෑ ඉනෙස් වඩා  කැමති ජෝති ගේ සහ ජිප්සීස් ලගේ සින්දු වලට වීම අනික වෙන්න ඕනේ. ඒත් ඉතින් යාලුවෝ සෙට් එකක් බල කළා 'ආදරණිය රෝහණ " කියල නියම ප්‍රසංගයක් ලන්ඩන් එනවා. ආචාර්ය  රෝහණ වීරසිංහ ගේ තනු තමං ඔක්කොම. ටී එම් එනවා. යමු යමු කියල. ටී එම් ඉතින් අපි ගැටවර වියේ ඉන්න කොට දෙගොඩ තලා ගඟ ගලාගෙන " ගිහින් "වලා  තීරයෙන් එහා සකුරා ඉවුරට පැනලා , පියුම් නීල විල උපන් ලිය ගාව " හද නතර  කරපු ගායකයනේ. නොගිහින් කොහොමද  කියල, ටිකට් එකක් ගත්ත. 

ඒ අතරේ අපේ ඉවාන් කාරයත් බිරියානි එකක් හදල දෙනව කියල ඇවිත්, එයත් එක්ක  කඩේ ගිහින් එයාට ඕන අඩුම කුඩුම ටිකත්  අරන් දුන්න. ඒ දැකලා ඉනෙස්  බනිනවා යාළුවන්ට කතා කරලා මියුසික් ෂෝ වලට යනව කියල. කිත්මත් ආව ඇවිදින්න යන්න කියල. දැන් අපි ගාඩ්න් එකට වෙලා කෝපි  බොනවා,  මමත් හීන් සීරුවේ   සුරුට්ටුවක් පත්තු කරගත්ත. වෙලාවට හතරට විතර ඇති.  මෙන්න බොලේ අර 'ආදරණිය රෝහණ " සංවිධානය කරන කට්ටියගෙන් මේල් එකක් එනවා. 

/Please take note of the following general notice. The show will start promptly at 6:00pm and doors will open at 4:30pm.//  

හරියට හයට ෂෝ එක පටන් ගන්නව. හතරාහමාරට දොරටු අරිනවා, කියලයි කියන්නේ.. මම දැන් දනි  පනි ගාල යන්න ලැහැස්තිය, ඒත් ඉතින් ඉනෙස් අහනව "ඔයාට හොඳටම ෂුවර් ද දහයට පටන් ගනී කියල. ලංකාවේ ඒව පැයක්  දෙකක් පරක්කු   වෙනවනේ"  කියල. මම කීව , නැහැ මේ පාර  නම් එහෙම වෙන එකක් නැහැ. මේ ඊමේල් එකකකුත් එවල තියෙන්නේ කියල. 

ඔන්න ඉතින් ඒ ගමන එයා මාව ස්ටේෂන් එකට ගිහින් ඇරලුව. මේක වුඩ්ග්‍රීන් කියන ටිකක් ලන්ඩන් ඇතුලට වෙන්න තියෙන තැනක නිසා මම  කාරෙකේ ගියේ නැහැ, ට්‍රැෆික් අස්සේ යන්න කැමති නැති නිසා. ඔන්න ඉතින් පහයි කාලට විතර එතනට ගියා. මගේ යාළුවෙක් වෙන ජයන්තත් එතන හිටිය. විනාඩි හතලිස් පහකට කලින් නේ ගියේ . මෙන්න හෙන පෝලිමක් ඇතුලට යන්න. යාළුවෝ සෙට් එකක්ම එතන. කට්ටියක්  පෝලිමේ මගින් ජොයින්  වෙන්න කතා කළා. අපේ එවුන්මනේ ඉන්නේ ඔන්න ඔය පෝලිම  විගහයට යයි කියල කෙලවරට සෙට් වුනා.  ඔන්න මුල්ම ගේට්ටුවේ සද්දන්ත සෙකියුරිටි  මහත්මයෙක් ටිකට් චෙක්  කරලා ඇති අය දකුණට, නැති අය වමට දානවා පොඩි ප්‍රේමදාස ගේ  උසනම් සිකුරිටි මිටි නම් කම්කරු ශෛලියට.

නැති අය වමෙන් ගීහින් ටිකට් ගන්න ඕනේ. ඇති අය මැදට ගියහම බැල්කනි එකට යන තැන ආයේ චෙක්  කරල ස්කෑන් කරනවා, උඩට ගියහම ආයේ අහනවා ටිකට් තියනවද කියල. එතැනින් පාස් වෙලා පුටුවට ගියාට සුළු දිය පහ කිරීමේ අවශ්‍යතවයකුත්  ආව කියහන්කෝ. යට තට්ටුවේ බිම්ත මහලේ මා  ටොයිලට් තියෙන්නේ. උඩ නැහැ. අපි ඉතින් දැන් වයස අනුව බ්ලඩර් එක හිස් කරගෙන ඉන්න  එක ගුණයි නේ කියල ටොයිලට් හොයාන  ගියා. පහලට බැහැල වංක ගිරියක  ගිහින් තූත්තුකුඩිය   ගාවින් පහලට බැස්සම පට්ට පෝලිමක් තියන ටොයිලට් එකක් අහු වෙනා. ඒකට යන ගමනේදී ටිකට් චෙක්  කළා දෙතුන් පාරක්. අර සෝවියට් රුසියාවේ ඉඳන් එනකොට නැගෙනහිර ජර්මනිය හරියේදී දාන බෝඩර් චෙකින් එක වගේ. . අනේ මන්ද ලන්ඩන් වල ඉන්න  ලංකාවේ එවුන් හොරට  ටිකට් ගහගෙන මේවට එනවද  මන්ද ?

හයට පටන් ගන්න නිසා හරි බරි  ගැහිලා ඉඳ ගත්ත. හයයි කාල වුනා. හයාමාර වුනා. මමත් ඉතින් වටේ පිටේ ඉන්න යාළුවන්ට කෝල් දෙන්න පටන් ගත්ත. සුමුදුව ඉස්සරහ ඉඳන් අත වැනුවා. නීල් දැකල කතා කලා. දර්ශනී ඉස්සරහ පේලියේ. මධු , රාජිත සෙට් එක ඉස්සරහම. ලුමුම්බා ඩොක් අතුල පල්ලහා.  බලාගෙන ගියහම මගේ යාලුවෝ මෙච්චර රෝහණ වීරසිංහ ෆෑන්ස් කියල දැනන් හිටියෙත් නැහැ. පැයක ට වඩා ටිකක්  පරක්කු වෙලා ආදරණිය ලෙස හතයි  පහට විතර පටන් ගත්ත ෂෝ එක. 

ලස්සන සින්දු දෙක තුනක් කීව. ටී එම් , "මුළු ලොවම නැති වුනත් " , නොබලන් කුමරිය වගේ සිංදු කොහොමත් ආසාවෙන් අහපු සින්දුනේ. ප්‍රවීණ ගීත රචක  රත්න ශ්‍රී ගේ ආදරණිය සින්දු දෙක තුනක් කියවුනා. නිරෝෂා විරාජිනී ගේ  "පුන්සඳ රෑට " හෙම පට්ට සින්දුවක්. දිවුල්ගනේ ගේ "මගේ දුවේ" හෙම කියන්නේ ඉතින් හද බැඳගත් ගී තමයි. හැබැයි ඒ කිහිපය ඇරුනහම අනිත්වා වැඩිය අහපු සින්දු නෙමේ. 

ලොකුම ප්‍රශ්නේ වුනේ "සුපිරි" වාදක මඩුල්ලක් වුනත් කියන සින්දු දුන්න මියුසික් එක්ක වැඩිය සමමුහුර්ත (synchonise) නොවීම. හැම තැනදීම නොවේ. ඒත් ගොඩක් තැන්වල ඒක වුනා කියල මට හිතුන, මම වැඩිය සංගීතය උගත් කෙනෙක් නෙමේ. ගීත රස විඳින කෙනෙක් විතරයි. නමුත් මට එහෙම ඇහුනේ  බැල්කනියේ හිටපු  නිසාද දන්නෙත් නැහැ.

කොහොම හරි ෂෝ එක ඇදගෙන ගියා රෑ දහයමාර වෙනකන් වගේ., ටි එම් ඇවිල්ල පොඩ්ඩක් නැගල යන සින්දු තුනක් කීව අන්තිමට. වැඩේ සංවිධානය  කරපු කපිල සහ එයාගේ බිරිඳ රෝහණට සම්මානයක්  දුන්න. එයාගේ කම්පැනි එකෙන්. හෙන ස්පීච් එකකුත් ගියා.  ඒක එපමණම වැඩක් ඇති දෙයක්ද කියලා නම් දන්නේ නැහැ, මොකද ටිකට් විකුණලා කරන ෂෝ එකක එහෙම විච්චුර්ණ ටෝක් අවශ්‍යයි කියලා මට හිතුනේ  නැහැ, කපිල ලාභයක් එන්නේ නැත්නම් මේව සංවිධනය  කරන්නේ නැහැනේ. ඒ වුනාට එහෙම හරි කරන එක හොඳයි හැබැයි. 

අපි බලන්න යන මේ වගේ ඉංග්‍රීසි සින්දු කියන ෂෝ වල ප්‍රධාන ගායකයෝ එනකන් අතුරු ලෝකල් ගායකයෝ සහ වාදක මණ්ඩල එනවා. සමහර විට  සංවිධායකයන්ට එහෙම කරන්න තිබ්බ.

 

මට ප්‍රශ්නයක් තියනවා  ප්‍රේක්ෂකයන් ගෙන් අහන්න. ෂෝ එකේ ගීත ගැන විස්තර කරපු වත්සල නමැති නිවේදකයා හැම වෙලේම රෝහණ සර්, ටි එම්  සර් දිවුල්ගනේ සර් කියල කිව්වා.  එහෙමද ආමන්ත්‍රණය  කරන්න  ඕනේ, නැත්නම් ආචාර්ය රෝහණ වීරසිංහ හෝ රෝහණ වීරසිංහයන්, ජයරත්නයන්, දිවුල්ගනේ කියල කිව්වම මදිද? මොකද, බිල් ක්ලින්ටන් , රිෂි සුනාක්, එඩ් ශිරාන් එහෙම කියල ප්‍රසිද්ධ අයට කියන්න පුළුවන්නේ. නිරෝෂා විරෝජිනි ට වත්සල, මැඩම් කියනවා ඇහුනේ නම් නැහැ. 

 

අකුදී ඇවිල්ලවත්, මේ ජනාධිපතිනි   චන්ද්‍රිකා අනුමත  ක‍රල දුන්න මේ පරක්කු වෙලා එන එක, පරක්කු වෙලා  වැඩ කරන එක නතර කරයිද  දන්නේ නැහැ. මම නම් කොහොමත්  තව අවුරුදු කිහිපකට හෝ සිංහල සින්දු කියන ෂෝ  එකකට යන එකක් නැහැ. 

20/05/2024 -කොළඹ  ගමයා 

ප.ලි. ඉනෙස් කියනවා පවුම් 36 ට ඔයාට තව මොනවාද ඕනේ කියල? (රුපියල් 14000 විතර) සින්දු ටිකක් අහලා පරක්කු වෙලා ගෙදර ආවනේ. අප දැන් තියටර් ගියත් පවුම් 60-70 ගෙවනවානේ කියල. කතාව ඇත්ත. ඒත් ඇයි  අපි හැම වෙලේම  ලෝ ක්වොලිටි දේවලින් සතුටු වෙන්න යන්නේ. අපි වැඩ කරන විට බාගෙට වැඩකරන්නේ නැහැනේ. ඉතින් එහෙම  උපයන මුදලට සරිලන සේවාවක් ලැබෙන්න ඕනේ නැත්ද?