අරගලයේ නායකයා සහ අන්තර් කාලීන පාලනයේ නායකයා

 

අද ශ්‍රී ලංකාවේ තත්ත්වය බැරෑරුම් බව අප සැවොම දන්නෙමු. අරගල කරුවන් අතර භේද පැන නැගී ඇත. මේ බෙදීම ඇති කරන්නට මූලික ම හේතුව අගමැති හා වැඩ බලන ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාය. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මෙන් නොව රනිල් ශූර සහ කපටි දේශපාලනඥයෙකි. එංගලන්තයේ මේ කපටිකම හඳුන්වන්නේ "clever" හෙවත් දක්ෂකමක් ලෙසය. එල්ටිටිඊ සංවිධානයේ  කරුණා , ප්‍රභාකරන් සමග භේද කිරීමට මුල් වුනේද  ඔහුය. රනිල් භේද කිරීමේ සමතෙකි. වෙන අවස්ථාවක නම් රනිල්ගේ ලිබරල්  ප්‍රතිපත්ති වලට මගේ අකමැත්තක් නැතිවීමට ඉඩ තිබුණි. නමුත් අද තත්වය වෙනස්ය. රනිල් වික්‍රමසිංහ රාජපක්ෂ  ජනාධිපතිත්වය බේරා  ගැනීමේ  සටනේ මුලින්ම සිටින්නෙකි. ශ්‍රී ලංකාවේ වැසියනට  අවශ්‍ය එය නොවේ.

මෙතරම් දීර්ඝ කාලයක්, දින සියයක් පුරා  මිනිසුන් අරගල කළේ තිබෙන පාලක රෙජීමය රැක ගන්නට නොවේ.. ජනතාවගෙන් බහුතරයකට ඔවුන්ගේ පරම අයිතියක් වන මූලික අවශ්‍යතා සපුරා ගැනීමට නොහැකිය. උයන්නට ගෑස් නැති, බොහෝ අයගේ අදායම් මාර්ග අහිමි වී, රැකියාවලට යාමට හරි හමන් ප්‍රවාහනයක් නැති  අන්ත අසරණ තත්වයකට පත්වී සිටි ඔවුන්ගෙන් සමහරෙක් රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැති වී සහනයක් ගෙනෙනු ඇතැයි කල්පනා කළහ. ඒ බලාපොරොත්තු සුන් වී ගියේ ඉතා ඉක්මනිනි. මගේ ලිපිය "අදානිගේ සුළං විදුලිය , ක්‍රෙඩිට් ලයින් එක සහ මෝඩ මෝඩි" කියවන්න. ඒ ලිපියේ ම දක්වා ඇති පරිදි කිසියම් බලවේගයන් විසින් ලංකාවට ගතහැකි යම්ක්‍ රියාමාර්ග වළකන සෙයක්  ද පෙනේ.

අරගලයේ මුල් අවධියේ එහි සිටියේ ලිබරල් මතවාදී නිර්පාක්ෂික තරුණ තරුණියන් පිරිසකි. එසේම ඔවුන් ජාතිවාදයට අතිශයින්ම විරුද්ධ බොහෝ නිර්මාණශීලි අය වූහ. සිංහල, දෙමල , මුස්ලිම් නියෝජනයක් හා කොළඹ හා පිට පෙදෙස්වල පරිගකණක තාක්ෂණ වේදීන්, වෙනත් වෘත්තිකයන්,  නිදහස් මාධ්‍ය කරුවන්, පැරණි බ්ලොග්කරුවන්   කිහිප දෙනෙක්ද ඒ අතර විය.  වාමාංශික අදහස් ඇති කිහිප දෙනෙකුද ඔවුන් අතර වූ බව දන සිටියෙමි. නමුත් ප්‍රධාන වාමාංශික පක්ෂවල පුර්ණකාලින සාමාජිකයන් එහි සිටියේ නැත. කුමාර් ගුණරත්නම් සහෝදරයා* (වෘත්තීය  නාමයක් ලෙස)  සංවිධායක ධුරය දරන පෙරටුගාමී  සමාජවාදී පක්ෂයේ "ජන අරගල" ව්‍යාපාරය දීර්ඝ කාලයක සිට පැවත එන විරෝධතා ව්‍යාපාරයකි.. නමුත් ඔවුන් ගෝල්ෆේස් හි ගෝටා ගෝ ගම මුලදී සිටියේ නැත.  ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ලේකම් ටිල්වින් සිල්වා සහෝදරයා* (වෘත්තීය  නාමයක් ලෙස)  පැවසුවේ නායකත්ව නොමැති අරගල වලට ඔවුන්ගේ සහයක් නොමැති බවය.

නමුත් තත්වය වෙනස්වූයේ ඉතා සීග්‍රයෙනි. ජනතාව මුහුණ පාන ප්‍රශ්න දෙගුණ තෙගුණ  විය. එදිනෙදා  ජීවිතය පවත්වාගෙන යාම ගැටලුසහගත විය. උද්ධමනය ඉතා සීග්‍රයෙන් වැඩිවන්නට විය. ගෝඨාගෝගාගමට මහජන සහය වැඩි වුනද එහි දිගටම සිටීමට වෘත්තිකයන්ට නොහැකිය. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා පොලිසිය යොදමින් ඔවුන් ඉවත් කිරීමට උත්සහ කළේය. අනිකුත් අවස්ථාවල පාරවල් බ්ලොක් කරන්නේ යයි අප්‍රසාදයට පත්වන අන්තරය (අන්තර් විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍ය සංගමය)  මෙහිදී  සටනට එළැඹියේය. අන්තරයේ සම්ප්‍රාප්තිය අරගලයට අමුතු ජවයක් එක්වුණු අතර කලින් ෆේස්බුක් හා බ්ලොග්වල අන්තරය පතුරු හැරිය පිරිස්  එහි ගුණ වයන්නට විය. සමබිම පක්ෂයේ  දීප්ති කුමාර ගුණරතන  අරගලයට මුල සිටම විරුද්ධ වෙමින් කියා සිටියේ එය මධ්‍යම පන්තිකයන් අන්තර්ජාලය , ගේම් හා පෙට්රෝල් නැති නිසා කරන තාවකාලික පිස්සු අරගලයක් බවය. 

මේ අවස්ථාවේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාට වඩා දරුණු ලෙස මර්දනය ඇති කිරීමට හැකියාව  තිබුනද කිසියම් හේතුවකින් ඔහු එම ක්‍රියා මාර්ගය තෝරා ගත්තේ නැත. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ සාමාජිකයන් මෙන් තවත් බොහෝ අපක්ෂපාති ජනයාද අරගලයට එක්  විය.අරගලයට නායකත්වය දීමට ජවිපෙ නායක අනුරකුමාර දිසානායක ඉදිරියට පැමිණියේය. අරගලයභූමියට  ගිය විපක්ෂ නායක සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා පන්නා දැමිණි.

ලන්ඩනයේ මෙන්ම  ලෝකයේ බොහෝ ප්‍රධාන නගරවල  අරගලය සහය පල කරමින් උද්ඝෝෂණ ව්‍යාපාර පැවැත්වුණි.  මේ ලිපිය ලියන මමද ලන්ඩනයේ රැළියට  එක්වූයෙමි.  ජනතාව මුදල් එකතුකරමින් අරගල කරුවනට සහයට යැවූහ.අරගල  භූමියට බතින් , බුලතින්, තේ පැන්  වලින්, වතුරින් සංග්‍රහ කිරීමට බොහෝ අය ඉදිරිපත් විය.

තව දුරටත් තම සහෝදර ගෝඨාබය  විශ්වාස නොකළ හිටපු අගමැති  මහින්ද රාජපක්ෂ හා ඔහුගේ  පුතුන්ද ජොන්ස්ටන් හා තවත්  ඇමැතිවරුද අරගලයට ප්‍රහාරයක් දියත් කලත් කොම්පඤ්ඤ විදිය හා අවට කාර්යාලවල පිරිස හා අවට ජනයා   ප්‍රති ප්‍රහාර  දෙමින් අරගලය ආරක්ෂා කළහ. මේ තීරණාත්මක පැයේ  මහින්ද රජය විසිවිය. රනිල් අගමැති විය.

තවදුරටත් ඉල්ලා අස්වීම ප්‍රතික්ෂේප කල ගෝඨාබය එළවන්නට කොළඹට රැස්වූ අරගලකරුවන් ප්‍රමුඛ ජනතාව ජනාධිපති මන්දිරය හා ආරලිය ගහ මන්දිරය තම යටතට ගත්හ. ජනාධිපති ගෝඨාභය සැඟවුණි. අද ඔහු රටින් පිටය. වැඩ බලන ජනාධිපති රනිල්ය.

රනිල්ගේ ගේ ගිනි තැබීම හා පුස්තකාලය ගිනි තැබීම තුල කිසියම් කුමන්ත්‍රණ කාරී තත්වයක් තිබේ. එය හරියටම හෙළි දරව් වනු ඇත්තේ පසුවය. අද අරගල කරුවන් ගෙන් සෑහෙන ප්‍රමාණයක් භේද බින්න වී ඇති බව මුලින් සඳහන්  කලෙමි. ජවිපෙට මෙන්ම පෙසපේ ටද අවශ්‍ය අරගලයේ නායකත්වය තමන් යටතට ගැනීමටය. වසන්ත සමරසිංහ. අරගලයේ මුල්මු කාලයේම සිටි   ක්‍රිස් සියඹලාපිටිය, පරණ බ්ලොග්කරුවකු වන මංජුල සමරසේකර ආදීන් ජවිපෙ කොටසේ  පෙරමුණේ සිටින බව පෙනේ.  එසේම ලිබරල් මතවාදී ලෙස මා සිතා සිටින (වැරදීමක් විය හැක) ප්‍රියංග විශ්වජිත්, පැතුම් කර්නර්, ආචාර්ය සුනිල් විජේසිරිවර්ධන,   තරිඳු උඩුවරගෙදර,  චමල් අකලංක පොල්වත්තගේ   , රතිඳු සේනාරත්න, ජීවන්ත  දේද්දුවගේ ,  කසුන් පුස්සවෙල ඇතුළු  තවත් යුටියුබ් කරුවන් බොහොමයක්ද මධ්‍යස්ථ කාණ්ඩයේ සිටිති. සජබයේ බොහොමයක් ද අරගලයේ සිටියත් ඔවුන් සිටියේ පොදු සහයක් දෙන මට්ටමකය. අන්තරය පෙරටු කොට  එහි කැඳවුම් කරු වසන්ත මුදලිගේ සමගින් පෙරටුගාමී සමාජවාදීන් අරගලය තුල ශක්තිමත් තැනක සිටි.

මේ තත්වය තුලය වායු සමීකරණ ඇති  කාමර  ගැන ඇතිවුන අවුලේ සිට අද පාර්ලිමේන්තුව අල්ලා  ගැනීමට යාමේදී වූ සිඳුවීම් ද කරලියට පැමිණෙන්නේ.  අරගලයේ සාමුහිකත්වය බිඳී යාමේ තර්ජනයක් පවතී. එසේම රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ජනාධිපති ධුරයේ සිටීම ගැන ජනතාවගේ කැමැත්තක් ද නැත. මේ තත්වයන් තුල අරගලය ඉදිරියට මෙහෙයවීමට එහි නායකත්වයට  අරගල කරුවන් පොදුවේ ගරු කරන චරිතයක් තෝරා ගත යුතුය. එසේම මේ චරිතයට පාර්ලිමේන්තුවේ සහ රටේ පොදු ජනයා  අතරද පිලි ගැනීමක් තිබිය යුතුය. ඩිල් වල අඩු වශයෙන්ම සිටි දේශපාලනඥයෙකු විය යුතුය. නායකත්වයක් ඇති කිරීම, කිසියම්  විනයක් මේ තුලට එක් කළ හැකිය. 

මා කිසි විටෙක ෆීල්ඩ් මාර්ෂල්  සරත් ෆොන්සේකා ට සහය පල කර නැත.ලියා නැත.මිට කලින් ලිපියක  මා සඳහන් කළේ  මිළඟ මැතිවරණයට සුදුසු සජිත් ප්‍රේමදාස , අනුර කුමාර , පාඨලි චම්පික  හෝ නාමල් බවයි. අද ඇතිවී ඇති තත්වය  තුල මේ කාලයේ ඉතා පරිණත  ලෙස පාර්ලිමේන්තුවේ විවාදයන් හි යෙදෙන, නායකත්වයට  පුරුදු, තම ප්‍රතිපත්තීන් පාවා නොදී සිරගෙයි පවා කාලයක් ගත කළ අරගල කරුවන් බොහෝ දෙනෙකුගේ ගෞරවය හිමි, සැබවින්ම යුද්ධයක් මෙහෙයවූවා යයි අපට පෙනන ෆීල්ඩ් මාෂල් සරත් ෆොන්සේකා නායකත්වය භාර ගත යුතු බව මම සිතමි.

කණගාටුවකට මෙන් විපක්ෂ නායක සජිත්  ප්‍රේමදාස මහතා එයට ගැලපෙන්නේ නැත, ඔහුට අරගල කරුවන් බොහොමයකගේ සහයෝගයක් නැති බවක් පෙනී යයි. 

ෆිල්ඩ් මාෂල් සරත් ෆොන්සේකා  නිර්පාක්ෂික, ජවිපෙ හා පෙසප/අන්තරය අරගලකරුවන් මෙන්ම පාර්ලිමේන්තු විරුද්ධ පක්ෂයේ නායකයාද විය යුතුය. ඔහුට  හමුදාවේ සහය ලබා ගැනීමේ ප්‍රශ්නයක් ඇතැයි මට සිතිය නොහැකිය. 

වැඩ බලන අන්තර්වාර ආණ්ඩුවක තාවකාලික ජනාධිපති  හෝ අගමැති විය යුත්තේ ඔහුය.

මෙවැනි නායකත්වයක් නොමැතිව අරගලය වඩා විනාශකාරී මාවතක් ගනු ඇතැයි මට සිතේ.  මගේ අදහසට ඔබලාට කැමැති වීමට අවශ්‍ය නැත. නමුත් එක්සත්ව අරගල කිරීමට හා ජනතා රජයක් බිහි කිරීමට පහසු නැත. මුල් අවධිය සාක්ෂාත් කර ගැනීමට සුදුසු නායකත්වයක් අවශ්‍යමය. 

-අජිත් ධර්මකීර්ති 

ප.ලි: සරත් ෆොන්සේකා මහතා ජන ඝාතක යුද්ධයක් මෙහෙයවූ බව සැබෑය. එසේනම් ලංකාවේ සිංහල බහුතරයක්ද ජවිපෙ (සහ කැඩී ආ පෙසපේ ද)  , හෙළ උරුමය ද එයට සහය දුන් බව අප අමතක නොකළ යුතුය. 

අප දැනට යුද්ධයේ ගෞරවය  "රෙන මග ඔස්සේ නොන්ඩි කඩාල්" ට භාර දෙමු. 

මුල් ලිපි :

ගෝටා ගෝ ගම ලන්ඩනය , ගෝල්ෆේස් සටනට සහය පිණිස 

අරගලයේ කතා 

දෙවියන් අතර සටනේ ජය කාටද

දේශපාලන තේරීම