සමාජවාදය එළඹෙන තුරු උදව් නොකරමු - රජය අහෝසි වී යාමට ඉඩ නොදෙමු

සමාජවාදය යයි කියා රාජ්‍ය ධනවාදය කර පින්නා  ගත් රටවල් බොහොමයක් දියවී ගියහ.  ඉතිරිව ඇත්තේ උතුරු කොරියාව, චීනය හා කියුබාව පමණකි. රාජ්‍ය ධනවාදය ගැන මා මුල් වරට කතා කලේ අරුණි ශපිරෝ ගේ බ්ලොගයේ 2012 පමණ දීය. කාල් මාක්ස් ගේ දාස් කැපිටාල් කෘතියට බෝවෙර්ම් බර්ක් ගේ අදහස් මගින් කල විවේචනයකට දුන් පිලිතුරකදී එය සඳහන් කලෙමි.

රාජ්‍ය ධනවාදය යනු රජය විසින් ශ්‍රමිකයා සූරා කමේදී ඇතිවන තත්වයයි. බොහෝ විට දියුණු ධනවාදී රටකට වඩා දරුණු ලෙස සමාජවාදී රටවල ශ්‍රමිකයා  හෙවත් තමන් ට වැඩ කරන අය ගේ මුදල් බදු හරහා මෙන්ම අඩු පඩි හරහාත් සූරා කෑහ. ඉහල නිලධාරීන් නොයෙකුත් දුෂිත ක්‍රම මගින් තම ආදායම සරි කර ගත්හ.  පහල නිලධාරීන් ද එය අනුගමනය කළහ.

ධනවාදය වෙනුවට රාජ්‍ය ධනවාදය පිහිටුවීමේ තේරුමක් නැති බව වටහා ගත්  ටිටෝ යුගෝස්ලාවියාවේ නිර්මාණශීලි ජනතාවට සුළු පරිමාණ වෙළඳාම් හා කර්මාන්ත ක්‍රමයක් හඳුන්වා දුන් මුත් ඔහුගේ ඇවෑමෙන් එය කඩා වැටුණි.

මහජන චීනය එළිපිටම රජය සමගම ධනවත් සමාගම් පිහිටුවීම මගින් ක්‍රමය වෙනස් කරගෙන තිබේ. නමුත් එහි ශක්තිමත්ම බලය ඇත්තේ රාජ්‍යය හා පක්ෂය අතය.

රාජ්‍යය අහෝසි වී යා  යුත්තේ කිනම් අවධියකදී ද ? එය වියැකි යායුත්තේ නම් ඒ බලය මාරු විය යුත්තේ කා  හටද?

මට මේ සියල්ල  මතක් වුයේ w3ලංකා බ්ලොගයේ මේ ලිපියට අරුණ පෙරේරා දැමු ප්‍රතිචාරය කියවිමේදීය.
//මට හිතෙන්නේ මේ අත්‍යාවශ්යම අවස්තාවේත් සමහරුන්ගේ අදහස් පටු දේශපාලනිකයි සහ න්‍යායත්මකයි කියලා. ආපහු පට්ට ගහන තියරි ටික ගංවතුරත් එක්ක එලියට ගේනවා. මීඩියා කාරයෝ දන්නවා උන්ගේ ගේම. පක්ෂ දන්නවා උන්ගේ ඇජෙන්ඩා එක. හැබැයි මේ මොහොතේ කන පරිප්පුවට ඔය කිසිම මගුලක් අදාල නැහැ. බඩගින්නට පාන් බාගයක් ඕන මිනිස්සුන්ට, සමාජවාදය හැදෙනකම් ඉන්න කියනවාට වඩා රතු කොඩියක් හෝ රතු ලන්කට් එකක් ගහගෙන හරි වැඩේට බැහපු එවුන් පිලිබඳ විවේචන තියෙන්න බැහැ. එතන තියෙන්නේ දේශපාලනික කුහකත්වය. සමාජවාදී සුපිරි රාජ්‍ය ගොඩනගනකම්, ඔලුවට උඩින් වතුර ගලන කම් බලා ඉමු. මලවුන් අතරින් නිර්මානය වෙන ඒ රාජ්‍යයේ අපි ස්විමින්ග් සූට් ඇඳන් පීනමු. පීනන ගමන් මැරිච්ච එවුන්ට රතු රෙදි අන්දලා ජීවිත පුදකරපු එවුන්ට දිනයක් වෙන්කරමු. දාස් කැපිටාල් එකේ හරි පිටුව හොයාගන්නකං තොපි ගිලිලා මැරියවු.//
- අරුණ පෙරේරා

 මේ ලිපියට විරුද්ධ අදහසක් දරන  ලිපියක් ත්‍රිමාණ වෙබ් අඩවියේ පළවී තිබේ. මගේ මිතුරෙකුද ෆේස්බුක් හි පින්තූරයක් හා ලිපියක් බෙදා ගෙන තිබුණි. සිරස, දෙරණ වැනි මාධ්‍ය මේ ගංවතුර විපත උපයෝගී කර ගනිමින් තම ආයතන වල ප්‍රසිද්ධිය වැඩි කර ගැනීමට කරන ක්‍රියා මාර්ග එහි විවේචනය කර ඇත. පල කර ඇත්තේ විවර නිව්ස් ය.   නමුත් පින්තුරයේ ඇත්තේ ජවිපෙ නායකයෙක්ය. 

මෙහි තක්කඩින් වශයෙන් බැණ  වැදී ඇත්තේ සිරස ඇතුළු මාධ්‍ය ජාලයටය. නමුත් ඡායාරූපයේ සිටින්නේ ජවිපෙ නායකයෙකි.  මෙහිදී සිරස අයිති කරුට  බනින ගමන්ම වෙබ් අඩවිය සියුම් පහරක් තමාගේ මහා අනිකාට ගසා තිබේ.

මා මෙහිදී ඇසුවේ මෙවැනි ප්‍රශ්නයකි. 2004 දී සුනාමියේදී කුමාර් ගුණරත්නම් මහතා ද නායකයෙකු වශයෙන් සිටි ජවිපෙ රතු තරුව සංවිධානය මෙවැනි උදව් කලේ නැත්ද යන්නය. එසේ නම් එදා එය වැරැද්දක් නොවුයේ ෆේස්බුක් එතරම් ජනප්‍රිය නොවුණු නිසාද? නමුත් පුවත්පත් වල විස්තර ගිය අතර එය වැරැද්දක් හැටියට මම නොදකිමි.  ජවිපෙ යනු පාර්ලිමේන්තුවාදී පක්ෂයකි.  චතුරිකා සිරිසේනට, නාමල් රාජපක්ෂට, හිරන්ති රාජපක්ෂට , සුජීව සේනසිංහට, දහම් සිරිසේනට හොඳ නම් ජවිපෙට එය නොකිරීමට හේතුවක් නොමැත. පාර්ලිමේන්තුවට යාමට ඡන්ද අවශ්‍යය.  ඡන්දයට නොඉල්ලන කුඩා පක්ෂ වලට මේ දෙය කිරීමේ තේරුමක් නැත.

ත්‍රිමාණ වෙබ් අඩවියේ වසන්ත මහතා අර්ථ දක්වා ඇත්තේ මේ mass hysteria තත්වයක්  තුල ඇතිවුණු  mass altruism එකක් බවයි. මේ ආස්ථානයන් දෙකෙහිම කිසියම් වැරැද්දක් මම දකිමි.

ඔහුගේ ඉහත අර්ථ දැක්වීම මෙන්ම විවර නිව්ස් අර්ථ දැක්වීමද සිහියට නගන්නේ ස්මාර්ට් ෆෝන් එකක් අත ඇත්තෙක් ගිලෙන්නෙකු ගේ ඡායාරුපයක් ගැනීමටය.

ආපදාවේ  මුල් දින කිහිපයේ රජය නොව ආධාර දීමට හා තම අසල්වැසියා රැක ගැනීමට ඉදිරිපත් වූයේ සහෝදර ජනතාවය . ෆේස්බුක් වැනි සමාජ ජාලා භාවිතා කරමින් ඔවුන් සංවිධානය වූහ. රජයට කලින් මාධ්‍ය වලට කලින් ඔවුන් ගේ සංවිධානය වීම බුකියට පින්තුරයක් දැමීමට යයි කීම මේ තත්වය ඉතා ලඝු කොට ගැනීමකි. පින්තූරය රැගෙන වුවත් උදව්ව කෙරී තිබුණි.

මහත්වරුනි, කාල් මාක්ස් කිවේ ධනවාදීන් ගේ කාර්යයන් සඳහා පමණක්ම රාජ්‍ය බලය පවතින්නේය යන්නය. ඔහුගේ අදහස වුයේ පසු ධනවාදී සමාජයක රජය අහෝසි වී යා හැකි බවයි. ( "The executive of the modern state is but a committee for managing the common affairs of the whole bourgeoisie." )
ඉතින් මහත්වරුනි, මිනිසුන් රජයක් තමන් පාලනය කරන බව අමතක කර තමන් සංවිධානය වන විට ඔබ බිය වන්නේ ඇයි? රජයේ මැදිහත්වීම ඉල්ලා හඬන්නේ ඇයි?

එංගලන්තයේ හා ග්‍රීසියේ මොමන්ටම් සංවිධානය මෙන්ම නගර චතුරශ්‍ර වල හිඳගෙන විරෝධය පෑමේ සංවිධානද ගොඩ නැගුනේ සමාජ ජාල, වෙබ් අඩවි  හා බ්ලොග් අඩවි  හරහාය.

මා නිරීක්ෂණය කල දෙවැනි කරුණ නම් රජය උදව් නොකරනවා  යනුවෙන් විවේචනය කරන බොහෝ අය හමුදාව විසින් කරන ආධාර දීමේ කටයුතු පිලිබඳ වාර්තා ඉතා කැමැත්තෙන් ලයික් දමමින් ෂෙයාර් කරන බවය. මමද නාවික හමුදාව, ගුවන් හමුදාව හා යුධ හමුදාවේ එවන් කටයුතු ගැන පලවූ ඡායාරුප වලට ලයික් දැමුවෙමි. (මේ නැත්නම් හොඳ නෑනේ යන හැඟීමෙනි. එනම් කවුරුන් කළත් හොඳ වැඩක් නම් අගය කරමු න්‍යායෙනි.)

2009 නන්දිකඩාල් වලින් අවසන් වූ යුද්ධයේ ජයග්‍රහණය පිලිබඳ ගෞරවය ලැබුනේ දේශපාලන බලයකටය. දේශපාලන නියෝජනයටය. හමුදාවට නොවේ.  හමුදාව  රණ විරුවන් වූවා පමණි. නමුත් මේ ආපදා  සමයේ හමුදාවේ ක්‍රියා ජනතාව (බුකියේ ජනතාව හා නිව්ස් වලින් පෙනෙන පරිදි) හමුදාවන් ගේ ස්වාධින ක්‍රියා වශයෙන් පිලි ගත්තා මිස ඔවුන් (හමුදාව)  රජයේ නියෝජිතයන් බව පිළි ගත්තේ නැත. රජය කිසිවක් නොකළේ යයි කියන අයද හමුදාවේ පින්තුර බෙදා ගත්හ. මෙය අපූරු තත්වයකි.

   මේ හැම දෙනාම හදිසියේ ම  මේ රජය නොව හමුදාව යයි සිතුවේ කෙසේද? හමුදාවන් යනු රාජ්‍ය බලයේ (executive) නියෝජිතයන්ය. රාජ්‍යය වෙනුවෙන් ඔවුන් ගේ වගකීම හිරිහැරයට පත් ජනතාවට  උදව් කිරීමය. එය රාජකාරියයි. අවාසනාවට ජනතාව ඝාතනය කිරීම ද ඒ රාජකාරියටම අයත්ය.  හමුදාව කලින් කලේ එයයි. ඒද රජයේ නියෝගය පරිදිය. මා  මේ සඳහන් කරන්නේ  රජයට විරෝධය එල්ල කළ අවි අතට ගත්
සංවිධාන වල සාමාජිකයන් සමග සටන් කර ඔවුන් ඝාතනය කිරීම  ගැන නොවේ. එය නිත්‍යානුකුලව  රජයේ හමුදාවක් ඉටු කරන හෙවත් රජයේ ආධිපත්‍යය පතුරුවලීම සඳහා ගනු ලබන ක්‍රියා මාර්ගයකි.  ලෝකයේ ඕනෑම රටක එය එසේය.


මේ ආපදාවන් පිලිබඳ  ස්වයං සංවිධානය මෙතනින් නතර වී නොමැත.  පශ්චාත් ආපදා කාල සීමාව සඳහාද ඔවුන් සංවිධාන ගොඩ නංවති. ගං වතුරෙන් පසු නිවෙස් වල රැඳෙන කුණු කසල ඉවත් කරන්නට උදව් වීමට ස්වේඡාවෙන් ඉදිරිපත් වෙති .

මේ ශ්‍රමදාන වැඩ පිලිවෙළම  බයිකල් අමුර් දුම්රිය මග ගොඩ නැංවීමටද සෝවියට් ජනතාව ක්‍රියාත්මක කළහ.  ආඃ, මට අමතක වුනු කරුණක් තිබේ. එය පක්ෂය විසින්  සංවිධානය කරන ලද්දකි. (ස්වේඡා සේවකයන්ට පසුව මුදල් ගෙවන ලදී). පක්ෂය විසින් සංවිධානය වී රාජ්‍යයේ අනුග්‍රහයෙන් කිරීම මිස ජනතාව තමන්ම සංවිධානය වී ක්‍රියා කිරීම මාස් හිස්ටිරියාවකි. දැන ගත්තේ ලඟදිය.

 උදව් කරන්න යයි ඉල්ලා එවුනු ෆේස්බුක් හරහා පණිවිඩයක අතහිත නැමති වෙබ් අඩවියක් ගැන දක්වා තිබුණි. ඒ තමන්ගේ පොත් පත් හා අධ්‍යාපන සටහන් ගංවතුරෙන් විනාශ වුනු  සිසුන් ගේ උපකාරයට නිර්මාණය කරන ලද වෙබ් අඩවියකි. ඒ හරහා සංවිධානය වී ඔවුන්ට අවශ්‍ය සටහන් පිටපත් කර දෙන්නට , නිදහස් අධ්‍යාපනයට සහයෝගය දෙන්නට ඉදිරිපත් වීමකි. එසේ ඉදිරිපත් වන ඇතැමෙක් පෞද්ගලික විදුහල් වලින්ය.

ඊළඟට  එන උපද්‍රවයකදී මෙතනින් නොනැවතී රජය සතු ශාලා, ගබඩා, යාන  වාහන ද මේ සන්ධානය වන ජනතාව විසින් පවර ගත හොත් කුමක් වේද?.  විශේෂයෙන්ම දේශපාලකයන් ගේ වටිනා යාන වාහන ආදියද, . තමන් ගෙවූ බදු මුදලින් ගත් ඒවා නිසා ඒවා අයිති මිනිසුන් විසින් බලහත්කාරයෙන්  ඒ වාහන අත්පත් කරගෙන  මේ ආධාර බෙදා දීම ආදියට යෙදුවොත් කුමක් සිදු වේද?

අවාසනාවකට මෙන් ලංකාවේ වාමාංශික  පක්ෂ මෙන්ම රජයේ හා විපක්ෂ දේශපාලකයන් ද සිටින්නේ තරුණ පිරිසට ගව් ගානක් පිටුපසින්ය.

බස්සිගේ මේ වචන ස්වල්පයෙන් ලිපිය හමාර කරමි. උපුටා ගත්තේ ෆේස්බුක් එකෙනි.

//ඉවසලා ඉවසල බැරිම තැන මේ ටික කියන්නෙ.
අනිත් මිනිස්සු වෙනුවෙන් තම තමන්ට පුළුවන් capacity එකේ වැඩ කරන මිනිස්සුන්ගෙ සේවය හෑල්ලු කරන හාන්සිපුටු විචාරකතුමාලා, ප්ලීස් උණුවතුර ටිකක් බීලා නිදාගන්ඩ.
අරූ ඕක කරන්නෙ නම අප් කරගන්ඩ, මේකිලා ඔය සහන සේවෙට බැස්සෙ තමන්ගෙ සංවිධානෙට ලකුණු දාගන්ඩ වගේ අනුන්ගේ ඇජෙන්ඩා දිවැසින් දැක්ක වක්තෘ මහත්තුරු නෝනලා, වැඩක් නැත්නං කටපියාගෙන ගිහින් ස්වප්නා බලන්ඩ.
වතුර බහින්ඩ ගත්තු වෙලේ ඉඳන් කැමරා කරේ තියන් කන සාක්කුවෙ වැටෙන්ඩ බීලා ඩිසාස්ටර් වොචින් යන පොස් නෝනා මහත්තුරු මිනිස්සුන්ගෙන් ගල් පාරවල් නොවදින්ඩ කෝකටත් කියලා හෙල්මට් බොඩි ආමර් ඇඳගෙන යන්ඩ.
මේ මිනිස්සු ක්ෂුද්‍ර පරිමාණයෙන් තමන්ට පුලුවන් දේ කරන්නෙ එයාල මහ දානපතියො නිසාවත්, ඕනෙ තරම් ෆ්‍රී ටයිම් තියෙන්න ජොබ්ලස් නිසාවත් නෙමෙයි. "අච්චරක් ස්පෙන්ඩ් කරන්න බැරි මොකද?, මෙච්චර වෙලා ගිහිනුත් එච්චරද කලේ?, කොච්චර දුරට ප්ලෑන් එක හැදුවද?" වගේ මරිමෝඩ ප්‍රශ්ණ අහලා ඒ මිනිස්සුන්ගේ මූඩ් කාබාසිනියා කරන්නෙ නැතුව, වෙන වැඩක් ඇත්තෙම නැත්තං ගිහිං වත්ත පහල කංකුං ටිකක් හිටවගන්ඩ.// - බස්සි