දීප්ති ගුණරත්න |
"සියාමා" පොත එලි දැක්වීමේදී මම ඔහුට ආරාධනා කළේ ඉහත කී කිසිදු කරුණක් නිසා නොවේ. හයිඩගර් නැමැති ජර්මානු දාර්ශනිකයාට නාසිවාදයට සහයෝගය දැක්වූ අයෙක් හැටියට චෝදනාවක් තිබේ. එම චෝදනාවේ තරමක් දුරට සත්යභාවයක් තිබේ. නමුත් ඔහු කලාව ගැන පලකළ අදහස් හෝ ප්රපන්චවේදය සහ සන්දෘෂ්ටිකවාදය (ෆෙනමෙනලොජි සහ එක්සිටෙන්ෂලිස්ම් phenomenology and existentialism, ) ගැන ඉදිරිපත් කළ ආඛ්යාන අදටත් භාවිතාවේ.
මනෝ විශ්ලේෂණය පිළිබඳව විෂය දැනුමක් ලෙස වඩාත් පිළිගත හැකි ආකාරයකට ලංකාවේ මුලින්ම ඉදිරිපත් කළේ දීප්ති කුමාර ගුණරත්න බව මගේ හැඟීමයි. මුලින් සිටි කණ්ඩායමේ සිට බෙදීම දක්වා වූ කාලය තුල හිස්ටීරියාව , ඇසිඩ් වැස්ස වැනි පොත් වලිනුත් සහ ලන්ඩන්, පෙරදිග සුළං වැනි සඟරා ආදියෙනුත් ඒ බව පැහැදිලි වේ. එසේම ලැකාන්, ශිෂෙක් ගේ සිට බදියූ ආදීන් ගේ අදහස් වඩා පැහැදිලි ලෙස ඉදිරිපත් කිරීම පැත්තෙනුත් ඔහු ඉදිරියෙන්ම සිටින්නෙකි.
"දීප්ති කියන්නේ මුකුත් දන්නේ නැති මෝඩයෙක්, එහෙම නැත්නම් පිස්සෙක් " වැනි කතා මම ෆේස්බුක් හි අනන්ත කියවා තිබේ. වඩා ලඟින් විශ්ලේෂණය කළහොත් බොහෝ විට එසේ කියන අය දීප්ති කතා කරන්නේ කුමක් ගැනද වත් නොදන්නා අය බව පැහැදිලිය. එවැන්නන් ගෙන් සමහරෙකුට මුදල් වංචා, ගැහැණු ප්රශ්න ආදී දේ ගැන විටින් විට වෙනත් අයගෙන් චෝදනා එල්ල වී ඇති බවද ඇතැම් විට පෙනේ. එසේත් නැත්නම් මොවුන් කුහකත්වය නිසා හෝ, නැත්නම් අතීතයේ යම් දවසක දීප්ති ඔවුන් ව විවේචනය කළ නිසා ඇතිවූ දරුණු ද්වේශයක් හිතේ තබාගෙන විඳවන අය නිසා එල්ල කරන විවේචනයය. එවැනි විවේචන බොහෝවිට එල්ල වන්නේ දීප්ති ගේ මා නොදන්නා දුර්වලකම් නිසා විය හැකිය. හැබැයි දීප්තිගේ සමහර විවේචකයන් නම් අන්තිම විපරීතයන් බවට අදහසක් මා තුල තිබේ.
දිප්තිව වාමාංශික පැත්තෙන් විවේචනය කරන ඇතැම් වාමාංශික මහතුන් ගැන නම් කතා කිරීමේ තේරුමක් නැත. ඉතිහාසය පුරා ඔවුන් දීප්ති දැනට මයිත්රී ගේ දියණිය සමග වැඩ කරනවා කියන චෝදනාවට වඩා වැඩි වෙනසකින් වැඩ කර නැත. ෆේස්බුක් ආදියේ එළිපිට ඉන්න ඇතැම් වාමාංශිකයන්ගේ දෙබිඩි භාවයන් ගැන මම අත්දැකීමෙන් දනිමි. පෞද්ගලික විශ්ව විද්යාලයකට විරුද්ධ වෙන ගමන් තමන්ගේ දරුවන් ඒවාට යවන්නේ ධනවාදී ලෝකයක ඉන්න නිසාය කියන අයද ඒ ගණයේමය. ඔවුන් උදාහරණයකට ගන්නේ පෞද්ගලික බස් භාවිතා කිරීමය. ඔබට විකල්පයක් නැති තැන යමක් භාවිතා කිරීම හා විකල්පයක් ඇති තැන වෙනත් යමක් භාවිතා කිරීමෙහි වෙනසක් ඇති බව මේ ඇතැම් වාමාංශිකයන් නොදන්නවා විය නොහැකිය. කෙසේ වුවද මට ඒ අය සමග වුව කටයුතු කිරීමට අවුලක් නැත. ඔවුන්ගේ දැක්මේ වෙනස මා දකිනා යුරු නොවීම ඔවුන් සහමුලින්ම ඉවත දැමීමට හේතුවක් නොවේ. වඩා ප්රගතිශීලී ලෙස සිතන වාමාංශික හෝ දක්ෂිණාංශික කරුණු සමග වුව ලොකු ප්රශ්නයක් තබා ගැනීමට මා අකමැතිය. දීප්ති කුමාර ගුණරත්න සහෝදරයා අරභයා තිබෙන්නේත් එවැනිම වූ ප්රතිපත්තියකි. (මා කතා කරන්නේ බොහෝ අය මේ දිනවල කරන ඉහත සදහන් කළ චෝදනාව ගැනය)
"සියාමා" වැනි කෘතියක් ගැන සාකච්ඡා කිරීමට දීප්ති සහෝදරයා මෙන්ම නන්දන වීරරත්න සහෝදරයාද පැමිණීම ගැන ඉතා සතුටට පත්වීමි. පහත පලවන්නේ දීප්ති කුමාර ගුණරත්න සහෝදරයා කළ කතාවේ පළමු වැනි කොටසයි.
*********************************************************************************ලංකාවේ
පොදුවේ කලාව සම්බන්ධයෙන් හෝ සංගීතය සම්බන්ධයෙන් තිබෙන්නේ අවුරුදු 5ක වගේ ඉදලා
නැතිනම් 10 ක වගේ ඉදල යුද්ධෙ ඉවර වුණාට පස්සේ
මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා යුද්ධෙ දිනුවට පස්සේ, ඔක්කොම තියෙන්නේ OPINION. නිදහස් චින්තකයින් ඕන වෙන්නේ නෑ. සමස්ථයක්
විදිහට යුද්දෙන් පස්සේ කලාව සම්බන්ධයෙන් තිබුණා විරෝධාකල්පයක
මුහුණුවරක්, දැන් යුද්ධය අවසන් වුණාට පස්සේ ඒ තත්වයත් නැති වුණා. කලාව විදිහට
ගත්තම කවුරුත් පිළිගන්න එකක් නැහැ කවිය ඉවර වුණා, කෙටිකථාව ඉවර වුණා, නාට්ය
ඉවර වුණා කියලා. කවුරුත් කියන්නේ ඒක ඉවර වුණා කියලා කියනවා කියලා විතරයි.
සමහර කථා MARKET එකෙන් කියන්නේ, මෙන්න මේ දේවල් හොඳයි කියලා. අපි හොඳද, නරකද, කියන එක නොවෙයි. අපි ගත්තොත් මෙහෙම සමන් කුමාරගේ නවකථා, සන්නස්ගලගේ භික්ෂු චරිතය ...... මම කියන්නේ මේ පිස්සු කවුරුත් පිළිගන්නේ නැහැ.
මේ කාලේ මාර තත්වයක් උදාවෙලා තියෙනවා. DIVORCE CASE වලට සම්බන්ධවන නීතීඥවරු නන්නත්තාර වෙන කාලයක් මේක. අවුරුදු 5 ක් විතර හොඳට පවුල් තියාගෙන හිටපු අය එක පාරටම වංකගිරියක වගේ ගිහින් ඔළුව නන්නත්තාර කර ගන්නවා. දැන් වෙන කොට තේරෙනවා 2002-2003 වන විට මානසික රෝග කියල ප්රපංචයක් නැතිනම් Mental Illness එහෙම එකක් තියෙනවා කියල. කට්ටිය හිතන් ඉන්නේ මානසික රෝග කියන්නේ අංගොඩ ප්රශ්නයක් කියලා. නමුත් මානසික රෝග කියන්නේ අංගොඩ ප්රශ්නයක් නෙවෙයි. නන්දන කොහේ ගියත් කුලේ කියනවා වගේ මම කොහේ ගියත් මානසික රෝග ගැන කියනවා. හැබැයි මම හිතනවා නන්දන කියන එකට වඩා දරුණු තත්වයකට ඇවිත් මම කියන එක. මොකද ඒ නීතීඥවරු මගෙන් ඉල්ලා ඉල්ලා හිටියා සල්ලි වුණත් ගෙවන්නම් මේ ලෙඩ වර්ග ටික උගන්වන්න කියලා. හිස්ටීරියාව තමයි ගොඩක් අය ඉල්ලා හිටියේ.
සමහර කථා MARKET එකෙන් කියන්නේ, මෙන්න මේ දේවල් හොඳයි කියලා. අපි හොඳද, නරකද, කියන එක නොවෙයි. අපි ගත්තොත් මෙහෙම සමන් කුමාරගේ නවකථා, සන්නස්ගලගේ භික්ෂු චරිතය ...... මම කියන්නේ මේ පිස්සු කවුරුත් පිළිගන්නේ නැහැ.
මේ කාලේ මාර තත්වයක් උදාවෙලා තියෙනවා. DIVORCE CASE වලට සම්බන්ධවන නීතීඥවරු නන්නත්තාර වෙන කාලයක් මේක. අවුරුදු 5 ක් විතර හොඳට පවුල් තියාගෙන හිටපු අය එක පාරටම වංකගිරියක වගේ ගිහින් ඔළුව නන්නත්තාර කර ගන්නවා. දැන් වෙන කොට තේරෙනවා 2002-2003 වන විට මානසික රෝග කියල ප්රපංචයක් නැතිනම් Mental Illness එහෙම එකක් තියෙනවා කියල. කට්ටිය හිතන් ඉන්නේ මානසික රෝග කියන්නේ අංගොඩ ප්රශ්නයක් කියලා. නමුත් මානසික රෝග කියන්නේ අංගොඩ ප්රශ්නයක් නෙවෙයි. නන්දන කොහේ ගියත් කුලේ කියනවා වගේ මම කොහේ ගියත් මානසික රෝග ගැන කියනවා. හැබැයි මම හිතනවා නන්දන කියන එකට වඩා දරුණු තත්වයකට ඇවිත් මම කියන එක. මොකද ඒ නීතීඥවරු මගෙන් ඉල්ලා ඉල්ලා හිටියා සල්ලි වුණත් ගෙවන්නම් මේ ලෙඩ වර්ග ටික උගන්වන්න කියලා. හිස්ටීරියාව තමයි ගොඩක් අය ඉල්ලා හිටියේ.
2003-2004
වසරවලින් පස්සේ මට දැඩි විවේචනයක් ආවා ගෑණුන්ට හිස්ටීරියාව තියෙනවා කියල කිව්වා
කියලා. මම හිතන්නේ ඒවයින් තමයි දරුණු විදිහට පාලනය වෙන්නේ. පිරිමි -ගැහැණු
දෙගොල්ලම පිළිගන්නවා දැන් මානසික රෝග තියෙන බවට. තමන්ගේ පවුල් ඇතුළේ මානසික ප්රශ්න
පාලනය කරන්න
දන්නේ නැහැ. පක්ෂ ඇතුලේ ඉන්නෙත් විපරිත අය
නැතිනම් PERVATION තියෙන
අය නිසා පක්ෂ කොච්චර ඉවර වෙලාද කියන එක පක්ෂේ අයවත් දන්නේ නැහැ. මේ පක්ෂේ අය ගොඩක්
අය ඒව දන්නේ නැහැ. ඒව දන්නේ නැතිව අහනවා ඉදිරි සංවර්ධන යෝජනා ගැන. ඒ අය සවසට අර
අදින මත්ද්රව්ය තුල ඉන්නෙ. එයින් එකක් රුපියල් 17,000/- විතර වෙනවා. ඒ අය තමයි
ගොඩක් ආයතන වල සභාපතිවරු බවට පත්වෙලා ඉන්නෙ.
අපි
තේරුම් ගත යුතුයි අපි මේ තත්වෙට ඇවිත් ඉන්නේ. නන්දන කියනවට වඩා දරුණුයි මේ තත්වය.
ගෝලීයකරණය අපව කෙතරම් වෙනස් කරලද කියල? මම නම් කියන්නේ වෙනස් වෙලා කියලා. අභ්යන්තරයෙන්
වෙනස් වෙලා. අපි ඒක තමයි මේ නව කතාවට ගතුයුතු ප්රවිශ්ඨය. ගෝලීයකරණයත් එක්ක තමයි
විවිධ අය රැකියා සොයන් මැදපෙරදිග කලාපයේ රැකියා වලට ගිහින්. ඒ අය ලංකාවට ඇවිත් කරන
දේවල් ටෙලිනාට්යවල දමනවා. අපි වටහා ගත යුතු දේ තමයි මේ ගෝලීයකරණය කියන ප්රපංචය
අවසාන අර්ථයෙන් ගත්තම ඒ ප්රාග්ධනය (CAPITAL) ලෝක ගෝලය පුරාම යනවා කියන එකයි අදහස. සමහරවිට පහුගිය අවුරුදු කීපය පුරාම
ජවිපෙ ධනවාදියට විරුද්ධවීම අතහැරලා තියෙන්නෙ. මට තේරෙන විදිහට. මේ මෑතක ඉදලා මම
දැක්කා අපේ පක්ෂේ ඉස්සර මාත් එක්ක දේශපාලන වැඩ කරපු, විවිධ මානසික ගැටළු නිසා
අපෙන් ඉවත්වුණු අය දැන් එයාල ගන්නවා. ඒක ඉතාම හොඳ තත්වයක් විදිහටයි මා දකින්නෙ, ජවිපෙ
ට එහෙම කලක් ගිය එක.
මේ වගේ ලොකු පෙරළි වෙලා තියෙනවා රටේ. මේ පෙරළි මිනිස්සු දන්නෙ නැහැ. මිනිස්සුන්ට ඒ පිළිබඳව අවබෝධයකුත් නැහැ. ඒ නිසා මිනිස්සු පැරණි ඉල්ලීම්ම ඉල්ලනවා. හාල් ආයේ දෙන්නලු. පෙට්ට්රල් අඩු කරලා දෙන්නලු. ඒවා දෙන්න විදිහක් නැහැ. රට පාලනය කරන්නේ ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තුවට පත්කරල යවපු අය නොවෙයි. ඒ අය නොවෙයි මේකේ අධිකාරිය පාලනය කරන්නේ. ආධිපත්ය තියෙන්නේ . එය තියෙන්නේ බටහිර සහ තවත් තැන්වල. දැන් නම් චීනයේ මා හිතන්නේ. ඉතිං අපි කියනවා පෙට්ට්රල් අඩු කරල දෙන්න කියලා. මහින්ද රාජපක්ෂ පව්. ඒ මනුස්සයා ගැන මට දුකයි මොකද මේ මහ ක්රියාවලිය ගැන ඔහුට තේරෙනවාද? කියලා මිනිස්සුන්ට තේරෙනවද?
මේ වගේ ලොකු පෙරළි වෙලා තියෙනවා රටේ. මේ පෙරළි මිනිස්සු දන්නෙ නැහැ. මිනිස්සුන්ට ඒ පිළිබඳව අවබෝධයකුත් නැහැ. ඒ නිසා මිනිස්සු පැරණි ඉල්ලීම්ම ඉල්ලනවා. හාල් ආයේ දෙන්නලු. පෙට්ට්රල් අඩු කරලා දෙන්නලු. ඒවා දෙන්න විදිහක් නැහැ. රට පාලනය කරන්නේ ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තුවට පත්කරල යවපු අය නොවෙයි. ඒ අය නොවෙයි මේකේ අධිකාරිය පාලනය කරන්නේ. ආධිපත්ය තියෙන්නේ . එය තියෙන්නේ බටහිර සහ තවත් තැන්වල. දැන් නම් චීනයේ මා හිතන්නේ. ඉතිං අපි කියනවා පෙට්ට්රල් අඩු කරල දෙන්න කියලා. මහින්ද රාජපක්ෂ පව්. ඒ මනුස්සයා ගැන මට දුකයි මොකද මේ මහ ක්රියාවලිය ගැන ඔහුට තේරෙනවාද? කියලා මිනිස්සුන්ට තේරෙනවද?
හොඳයි අපි දේශපාලනය කියන පැත්ත අයින් කරලා මේ වැඩේට එමු.
දැන්
මේ නවකතාව ගැන මතයක්, ලංකාවේ බොහෝ වෙලාවට තියෙන්නේ ඔපීනියන්. මේ ඔපීනියන් නැතිව මම පොඩ්ඩක්
අවතීර්ණ වෙන්නම්. මොකක්ද අපි නවකතාවක්
කියන්නේ කියලා. නවකතාවක් හදුනා ගැනීමේ මූළික ලක්ෂණ කිහිපයක් තියෙනවා.
එකක් තමයි ඒ කතාව
දීර්ඝවීම, මේ සියාමා නව කතාවේ තියෙවා දීර්ඝ කතාවක්. අන්න ඒකයි ගැටළුව.. ඒ
තමයි මොකක්ද නවකතාවේ තියෙන ප්රධාන ගැටළුව. මේ සියාමා කතාවේ ප්රබන්ධය ඉදිරිපත්
කරන කොට මේ ප්රබන්ධය සඳහා දේශපාලන ප්රශ්නයක් ගේනවා. අපි ගත්තොත් මේක ජනතා ගැටළුව
නැතිනම් ජාතිවාදයට විරුද්ධව අරගලය. මූලික වශයෙන් මෙහි තියෙන ගැටළුව තමයි සියාමා
කියන ඒ ආදර කතාව කියවගෙන යනකොට කථාව පුද්ගල ගැටීමකට යන්නේ නැතිව, සමාජයේ තියෙන
විශාල ගැටළුවක් මේකට එනවා. මේක මම හිතන්නේ පහුගිය කාලේ ලංකාවේ ප්රධාන ගැටළුවක්
විදිහටයි මම දකින්නේ. මොකක් හරි කථාවක්
කියාගෙන එනවිට 71 කැරැල්ලට සම්බන්ධවෙනවා, නැතිනම් 89 කැරැල්ලට සම්බන්ධ වෙනවා. එහෙම
නැත්නම් උතුරේ ප්රශ්නයට සම්බන්ධවෙනව. අපි අහන්නේ ඇයි එහෙම වෙන්නෙ ? ඒක තමයි ප්රධාන
ගැටළුව. දැන් ඒකට අදාළව මම හිතන්නේ මම මේක කලක් කතා කරලා තියෙනවා. ලොවීණා කියලා
කතාවක් තියෙනවා. ඒක ලොකු නවකතාවක්. එහි කර්තෘ මොහාන් රාජ්මඩවල, ඔහු මට
දේශනවලට අඩ ගැහුවා. ඉන්පසුව කතා කලේ නැහැ.
~~~~~ මතු සම්බන්ධයි "සියාමා" කෘතිය පිලිබඳ සංවාදයේ ප්රධාන දේශන - 2 දීප්ති කුමාර ගුණරත්න
අගෝරා හමුවට එවූ නිශ්ශංක විජේමාන්න ගේ "සියාමා " පිළිබඳව වූ විවරණය
අප වැනි සමාජයක් තුල අන්තවාදයේ පැවැත්ම කුමක්ද - 'සියාමා' සමග නන්දන වීරරත්න - 1