තර්කොව්ස්කි ගේ ස්ටෝකර්

ස්ටෝකර් 

මලින්ත විතානගේ නමැති මහත්මයෙකු විසින් තර්කොව්ස්කි ගේ ස්ටෝකර් නමැති චිත්‍රපටය පිලිබඳ විචාරයක් ලියා තිබුණි. ඕනෑම කෙනකුට තමන් ගේ දැක්ම පරිදි විචාරයක් ලිවිය හැකි බව සැබෑය. එහෙත් මේ විචාරයේ කියන කරුණු පිළිබඳව බරපතල කුකුසක් මගේ සිතේ පැන  නැගුණි.
ඒ මෙසේය.
එය සුවිශේෂී චිත්‍රපටයක්  බව සැබෑ නමුත් ඔහුගේ විචාරය චිත්‍රපටය තර්කොව්ස්කි නිපදවූයේ ඇයිද යන්න හෝ තර්කොව්ස්කි ගේ පසුබිම වටහා නොගෙන ලියන ලද්දකි.
ඔහු මෙසේ ලියයි.
//තර්කොව්ස්කිගෙ යුගය කියන්නෙ ඒ වෙන කොට රුසියාවේ තිබුණු සමාජවාදී රාජ්‍ය බිඳවැටිලා ඒ අය ගොඩනගපු නිෂ්පාදන ආර්ථිකය සම්පූර්ණයෙන්ම විතැන්වෙන්න ගත්තා. .//
මෙය නිවැරදි නොවේ. මලින්ත බිඳක් හොයා බැලුවා නම් තර්කොව්ස්කි උපන්නේ 1932 අප්‍රේල් 4 වනදා බවත් ඔහු මිය ගියේ 1986 දෙසැම්බර් 26 බවත් පැහැදිලි වනු ඇත. මා ශිෂ්‍යත්වයකින් සෝවියට් දේශයට ඉගෙනීමට ගියේ 1984 දීය. එවිටත් සමාජවාදී ක්‍රමය පැවතුනු අතර එහි ජනාධිපතිව සිටියේ කොන්ස්ටන්ටින් චෙර්නෙන්කෝ ය. එනිසා රුසියාවේ සමාජවාදී ක්‍රමය තර්කොව්ස්කි ගේ යුගයේදී බිඳ වැටී තිබුනා යන්න මුසාවකි. සෝවියට් දේශය බිඳ වැටෙන්නේ 1991 දීය. ඒ ගැන වෙනම  මගේ බ්ලොගයේ කතිකාවක් යන නිසා හා  ලිපි ලියවෙන නිසා ඒ ගැන මෙහි සඳහන් නොකරමි.

ඉන්පසු  ඔහු පවසන්නේ රුසියාවට පශ්චාත් කාර්මික  යුගයක් එළඹී බවයි.
//අපි ඒකට කියනවා පශ්චාත් කාර්මීකරණ යුගය කියලා. ඒ රටවල තිබ්බ විශාල කර්මාන්ත ශාලා ඊට වඩා ශ‍්‍රමය මිල අඩු රටවලට විතැන් වෙන්න ගන්නවා// එවැන්නක් සිදුවූයේ නැත. අඩු ධාරිතාවයකින් හා අඩු කාර්යක්ෂමතාවයකින් පවා 1991 දක්වා සෝවියට් දේශයේ කර්මාන්තශාලා පැවතුනි. පුටින් බලයට පත්වූ පසු මුදල් නොමැතිව වසා දැමුණු බොහොමයක් නැවත අරඹා තිබේ.

 පශ්චාත් කාර්මීකරණ යුගය ඇරඹුණේ බ්‍රිතාන්‍ය වන ධනවාදී රටවලය. බ්‍රිතාන්‍ය ය ඇමෙරිකා  එක්සත්ජනපදය වැනි  රටවල //තිබ්බ විශාල කර්මාන්ත ශාලා ඊට වඩා ශ‍්‍රමය මිල අඩු රටවලට විතැන් වෙන්න ගන්නවා//තිබු විශාල කරමාන්ත ශාලා විතැන් වුයේ දකුණු කොරියාව චීනය වැනි රටවලටය. සර්විස් (සේවා සපයන ) ආර්ථිකයේ කෝල් සෙන්ටර් හෙවත් දුරකථන යෙන් උදව් කරන ඔපරේටර් ලා ඉන්දියාවේ හා ශ්‍රී ලංකාවේ බිහි වුනි. ඒවා විතැන් වූයේද ධනවාදී රටවලිනි. එසේම  මේ රටවල ඇඟලුම් කර්මාන්ත ශ්‍රමයේ මිල අඩු ශ්‍රී ලංකාව , බංගලා දේශය වැනි රටවලට විතැන් වුනි. දැන් එංගලන්තයේ නිෂ්පාදන ආර්ථිකයක් ඇත්තේම  නැත. කම්කරු පක්ෂයේ කෝබින්  කියන්නේ මේවා නැවත ගොඩ නැගිය යුතු  බවය. රුසියාවේ මෙවැන්නක්  සිදු වූයෙම නැත.
ඉන්පසු මලින්ත විතානගේ ලියන්නේ මෙසේය.
// නමුත් මේ වන විට පරම්පරා කීපයක් මේ නිෂ්පාදන ආර්ථිකයත් එක්ක බැඳිලා තිබුණෙ. එකපාරටම ක්ෂිතිමය අත්දැකීමක් වෙනවා මහා අනෙකාගේ අහිමිවීම. තමන් මෙච්චර වෙලා ජීවත් වෙමින් හිටපු මහා සමාජායේ අර්ථ සමුදාය එකපාරටම නැතිවෙලා යනවා. ඇත්තටමත් තර්කොව්ස්කි හිටපු සමාජයේ සුවිශාල ගොඩනැගිලි තිබිලා තියෙනවා. මේවා මොකට තිබුණද කියලා ඊළඟ පරම්පරාවේ අය දන්නෙත් නැහැ. එතකොට ඒ අයට වඩා විශාල සමාජයක් තිබිලා ඒක අහිමි වෙලා ගිහින් තියෙනවා. ඉතින් ඔය අර්ථයෙන් තමයි තර්කොව්ස්කි මේ රූපික ගන්නෙ.//

 මලින්ත මහතා නොදැන සිට ඇත්තේ තර්කොස්කි මේ චිත්‍රපටය කරන ලද්දේ පොතක් ඇසුරින් බවයි. මේ පොතේ නම රුසියානු භාෂාවෙන් පික්නික්  නා අබෝචින්යේ Пикник на обочине එනම් මාවත  අද්දර විනෝද ගමන (Roadside Picnic) වන අතර එය ලියා ඇත්තේ අර්කාදී හා බොරිස් ස්ත්රුගත්ස්කි විසිනි. 

ඉනිමන්කඩ මහතාට ඔහුගේ කර්තෘ පරිවර්තකයෙකු ලවා  මෙම පොත පරිවර්තනය කර මුද්‍රණය කල හැකිය.  එම පොතේ ඇත්තේ දිස්ටෝපියානු කතාවකි. (එනම් සමාජවාදී යුතෝපියාවට විරුද්ධ - වඩා හොඳ වඩා සාධාරණ හැමෝටම අවශ්‍ය ලෙස හැමදේම ඇති සමාජය ට විරුද්ධ ව ) . දිස්ටෝපියානු නවකතා බොහෝ විට බිහි වන්නේ න්‍යෂ්ටික යුද්ධයකින් පසු ඇතිවන දිළිඳු හා සමාජීය සම්බන්ධතා, නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලිය  බිඳ  වැටුන සමාජයක් ගැන නැතිනම් හෑන්ඩ් මේඩ්'ස්   ටේල් වැනි පොතක සඳහන්  සමාජයක් ගැන කීමටය.   

හෑන්ඩ් මේඩ්'ස්   ටේල්

තරකොව්ස්කි ස්ටෝකර් නම් යොදා ගන්නේ එහි ඇති ඉංග්‍රීසි තේරුමටම  නොවේ. තමන් ව ප්‍රතික්ෂේප කරන ගැහැණියක් පසුපස රාගයෙන් හා ආශාවෙන් මත්ව යන පිරිමියෙකු හෝ  කිසියම් දෙයක් පිළිබඳව ආශාවෙන් මත්ව එය හඹා යන්නෙකුට වඩා වෙනත් තේරුමක් මෙහි තිබේ. රුසියානුවන් පසුව මෙම වචනය තම වහරට යොදා ගනිති. එනම් සෝවියට් දේශයේ දී  බටහිර භාණ්ඩ සොයා දෙන්නාද විසුළු ලෙස  මෙම නමින් හැඳින්වුණි.

අන්ද්‍රේ තර්කොව්ස්කි 

බොහෝ බටහිර ඉතිහාසඥයන් සඟවන කරුණක් වන්නේ සෝවියට් දේශය හිට්ලර් ගේ හමුදා විසින් බොහෝ දරුණු ලෙස විනාශ කර දැමුණු බවයි. ලෙනින් ලා ගොඩ නැගු සෝවියට් දේශය බෝම්බ හා යුද්ධය  විනාශ කල පසු ස්ටාලින් ගොඩ නැගුවේ ඉතිරිව තිබූ රටයි. ස්ටාලින් මිය යාමෙන් පසුව කොමියුනිස්ට් පක්ෂය විසින් පොතේ ගුරු වාදී ලෙස ගොඩ නගන (ඔවුන්ට වෙන ක්‍රමයක් තිබුනේ නැත)  සෝවියට් දේශය තරකෝව්ස්කි දුටුවේ දිස්ටෝපියාවක් ලෙසටය. ඔහු මෙම නවකතාවෙන් චිත්‍රපටය සරල ලෙස ගොඩ නගන්නේ එම හේතුවෙනි.  එසේම තරමක් දුරට දොස්ටෝයෙව්ස්කි ගේ ඉඩියට් නවකතාවද උපයෝගී කර ගත් බවක්  විචාරකයන් පවසති.

මෙය තර්කොව්ස්කි ගේ චිත්‍රපටය පිළිබඳ පරිපුර්ණ විචාරයක් නොව යම් කරුණු කිහිපයක් නිවැරදි නොවේ යයි සිතුනු බැවින් ඒ බව සටහන් කිරීමකි. එම චිත්‍රපටය ගැන මිට වඩා යමක් ලිවිය හැකිය.

මින් පසු තවත් එක චිත්‍රපටයක් හෝ සෝවියට් දේශයේ නොකරන  තරකොව්ස්කි සිය කැමැත්තෙන්ම  සෝවියට් දේශයෙන් පිටුවහල්ව පැරිසියේ හා ඉතාලියේ ජිවත් වෙයි.

ෆේස්බුක් හි පල කරන ලද කොටසට සමිත් රත්නායක මෙවැනි ප්‍රශ්නයක් නගා තිබුන. එයට මගේ පිළිතුර යටින් සඳහන් වෙනවා.

Samith Rathnayake Ajith Dharmakeerthi //ලෙනින් ලා ගොඩ නැගු සෝවියට් දේශය බෝම්බ හා යුද්ධය විනාශ කල පසු ස්ටාලින් ගොඩ නැගුවේ ඉතිරිව තිබූ රටයි. // මේකට එකග වෙන්න බෑ... හිට්ලර් බෝම්බ දාලා විනාස කලේ ස්ටාලින්ගෙම ස්ටාලින් ඔහුගේ ක්‍රමයට ගොඩනගපු රට... මම හිතන්නේ ලෙනින් නිර්මාණය කරපු (initiate කරපු) රට වගේ එකක් තමා ගැලපෙන්නේ... 27 වගේ ඉදලම සෝවියට් දේශය ගොඩනැගෙන්නේ ස්ටාලින්ගේ ක්‍රමයට (ලෙනින්ගේ ක්‍රමයේ හා ස්ටාලින්ගේ ක්‍රමයේ ක්ලියර් කට් එකක් තියෙනවානේ ඒක මේ වාක්‍යෙන් වියැකෙනවා වගේ ගතියක් තියෙනවා ),,කොටින්ම හිට්ලර් බොම්බ දාලා විනාස කලේ ලෙනින් විසින් කිසිවිටෙක බිහිකිරීමට බලාපොරොත්තු නොවූ සෝවියට් දේශකට....

මගේ පිළිතුර:
Ajith Dharmakeerthi සමිත් ලෙනින් මැරුණේ 1924. ඊට කලින් ඔහු දැමූ පදනම , සෝවියට් දේශයේ electrification (මුළු රටටම විදුලිය දීම) නිවාස  ප්‍රතිපත්ති  හෙම ලෙනින් ඇතුළු මුල් මධ්‍යම  කාරක සබාවේ යෝජනා . ඔහුගේ මරණයෙන් පස්සේ ස්ටාලින් වැඩිපුරම වෙනස් කලේ ගොවීන් සහ සමූහ ගොවිපලවල් පිලිබඳ  ප්‍රතිපත්ති . යුක්‍රේනයේ සාගතයට ස්ටාලින් වග කියන්න ඕනේ කියන්නේ පවා ඒ නිසා. නමුත් කාර්මිකකරණය ආදියේදී ලෙනින් ගේ ප්‍රතිපත්ති  වලින් ස්ටාලින් පිට ගියේ නැහැ. ලෙනින් සහ ට්‍රොට්ස්කි එකපාරටම හොඳ කරලා ස්ටාලින් පිට මුළු වරද පටවන්න (එහෙම වරදක් ගැන කතා වෙනවා නම්) හදා ගත් කතාවක්  නේ ඕක. ලෙනිනුත්  ආඥාදායකයෙක් තමයි. හිට්ලර් බෝම්බ  දැම්මේ ස්ටාලින් ගේ ක්‍රමයට  හදපු රටක. එහෙනම් ඒක කමක් නැහැ වගේ කතාවක් මේ. නැහැ ඒ කතාව වැරදියි. ස්ටාලින් ගේ සමුහ ගොවිපල ක්‍රමය  ලෙනින් ගෙන් පිට පැනපු එකක්. අනිත් හුඟක් දේවල් වලදී ලෙනිනුත්   අනුගමනය  කරපු දේම තමා ස්ටාලින් කලේ. ඔහු පසු කාලෙක මිනිසුන්ව ගුලාග් යවපුව ගැන නෙමේ මේ කතා කරන්නේ. කාර්මීකරණය ආදිය ගැන. ඊට පස්සේ ඉතිරි අවුරුදු  තිහේ සෝවියට් සමාජවාදය (ස්ටාලි න්ගෙන් පසු) ගොඩ නැගෙනවා ඇමෙරිකාව සමග අභ්‍යවකාශ  තරඟයට යාම දක්වා. ඇමෙරිකාව එතනට ආවේ අවුරුදු 200 විතර අනවරත දියුණුවකින්. සෝවියට් දේශයේ ඒ දියුණුව ආවේ කාර්මීකරණය  තුලින් . මලින්ත වැරදියි කියල මම කියන්නේ ඒකයි .

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
මලින්ත ගේ ලිපිය:
ආන්ද්‍රේ තර්කීව්ස්කි අධ්‍යක්ෂණය කළ "Stalker" චිත්‍රපටය මා මෙතෙක් නැරඹූ සිනමා නිර්මාණ අතරෙහි වූ සුවිශේෂිම චිත්‍රපටයක් ලෙසින් නම් කරන්න පුළුවන්.අපි කොහොමද චිත්‍රපට හදන්නේ කියන දේට හොඳ වැඩබිමක් තමයි "Stalker" චිත්‍රපටය. ආන්ද්‍රේ තර්කෝව්ස්කි එහිදී ජීවිතයේ අඩංගු බොහෝ දේ හරිම අපූරු ආකාරයෙන් ඇතුළත් කර තිබෙනවා.නිදහස සොයා යන තිදෙනෙකුගේ කතා පුවතක් ඇතුළත් මෙහිදී ඒ අතරතුර එම එකිනෙකාගේ හිත් තුළ ඇති වූ හැඟීම් අපට කියන්නට අධ්‍යක්ෂවරයා භාවිත කළ ක්‍රම මගේ හිතට තදින්ම දැනුනා.
ඒ වගේම මේ නිර්මාණයේදී උපේක්ෂා සහගත බව වගේම තදින්ම හිතට කා වදින දේ ද ඇතුළත් කරන්න තර්කෝව්ස්කි වග බලාගෙන තියෙනවා.

තැන තැන විසිරි ඇති වාහනවල සුන්බුන්,ලයිටි කණුවල ශේෂ වු නටබුන්,මීදුම පිරී පරිසරය,කැඬි බිඳි ගිය ගොඩනැගිලි සමඟ සෑමවිටම රඳවා තබා ඇත්තේ භීතියයි. යුද්ධය විසින් උරැම කරදුන් ලෝකාවසානයක් බව තැන තැන දමා ඇති යුධ ටැංකි දර්ශනය එක්තරා දර්ශනයක් තුළ දී මුලික කොට පෙන්වනවා.
අනෙක් අත⁣ට මඩ පිරී භුගත උමං මාර්ග,වැලි ගොඩවල් හරහා තර්කෝවිස්කි උත්සාහ දරා ඇත්තේ ඔවුන්ගේ චාරිකාව ස්වභාව ධර්මය විනාශ මුඛයට පත්ව ඇති මොහොතක නිෂ්ළුල ගමනාන්තයක් බවයි.

"Stalker" චිත‍්‍රපටියේ චරිත තුනක් ස්ථානගත කිරීම මඟින් ඔවුන්ගේ තිදෙනාගේ මංමුළා වු හැසිරීම විශාල ගැටලුකාරි තත්ත්වක් නිර්මාණය කරනවා.නමුත් මෙි හිස් අවකාශය තුළ අැති හුදෙකලා පරිසරය නමුත් බලා ඉන්න අයට තේරෙන්නෙ නැහැ මොන කෙහෙල් මලකටද මේක ඉදිරිපක් කරන්නෙ කියලා. ඒකෙ තියෙන ප‍්‍රධාන ගැටළුව තමයි ව්‍යාජත්වය.මේ චිත‍්‍රපටිය බලන අයට හිතෙන්නෙ මට මේක තේරෙන්නෙ නැහැ කියලා. මේකද කලාවේ භාවිතය කියලා කියන්නෙ? තර්කොව්ස්කි කැඩුණු බිඳුනු ගොඩනැගිලි හරහා ගේන රූපිකය මොකක්ද? තර්කොව්ස්කිගෙ යුගය කියන්නෙ ඒ වෙන කොට රුසියාවේ තිබුණු සමාජවාදී රාජ්‍ය බිඳවැටිලා ඒ අය ගොඩනගපු නිෂ්පාදන ආර්ථිකය සම්පූර්ණයෙන්ම විතැන්වෙන්න ගත්තා. අපි ඒකට කියනවා පශ්චාත් කාර්මීකරණ යුගය කියලා. ඒ රටවල තිබ්බ විශාල කර්මාන්ත ශාලා ඊට වඩා ශ‍්‍රමය මිල අඩු රටවලට විතැන් වෙන්න ගන්නවා. නමුත් මේ වන විට පරම්පරා කීපයක් මේ නිෂ්පාදන ආර්ථිකයත් එක්ක බැඳිලා තිබුණෙ. එකපාරටම ක්ෂිතිමය අත්දැකීමක් වෙනවා මහා අනෙකාගේ අහිමිවීම. තමන් මෙච්චර වෙලා ජීවත් වෙමින් හිටපු මහා සමාජායේ අර්ථ සමුදාය එකපාරටම නැතිවෙලා යනවා. ඇත්තටමත් තර්කොව්ස්කි හිටපු සමාජයේ සුවිශාල ගොඩනැගිලි තිබිලා තියෙනවා. මේවා මොකට තිබුණද කියලා ඊළඟ පරම්පරාවේ අය දන්නෙත් නැහැ. එතකොට ඒ අයට වඩා විශාල සමාජයක් තිබිලා ඒක අහිමි වෙලා ගිහින් තියෙනවා. ඉතින් ඔය අර්ථයෙන් තමයි තර්කොව්ස්කි මේ රූපික ගන්නෙ.
සංකීර්ණ කලාපය තුළ ඇති ගූඨබවත්,භීතිකාව සැඟව අැති බව නිරතුරුවම චිත්‍රපටය තුළ දෘශ්‍යමය අවකාශය පුරා ව්සිරී පවතිනවා.මේක යථාර්තය සහ ෆැන්ටසිය අතර යා කෙරැණු කොලාජ් චිත්‍රයක් වගේ.චිත්‍රපටය තුළ දුටු බල්ලා සහ ම්නිසා,කටු ඔටුන්නක් තම හිසෙහි පටලවාගත් මිනිසා,තැන තැන වැලි කඳු මෙිවා පිළිබඳව ඒක්තරා අන්දමකට මානව ඉතිහාසය,ක්‍රිස්තියානි ආගමික සංකේත,ලෝකයේ කලියුගය වැනි කාරණා ගැඹුරින් දක්වලා තියෙනවා.
StaLker චිත්‍රපටය සම්පුර්ණයෙන්ම පාහේ චිත්‍රපටයක් නිපදවන්නකුට වැඩබිමක්. දිගු රෑප(Long Shot),මධ්‍යම රෑප(Mid Shot) භාවිතාවන්,ආලෝකකරණය,සංස්කරණය,වර්ණ සංයෝජනයන් ආදීන් කදිමව,බලසම්පන්නව සේම අනර්ඝ මටිටමින් යෙදී තිබීම සහ "stalker" නිපැයුම තර්වෝස්කිගේ විශිෂ්ටවුත්,අවබෝධ කර ගැනීමට අතිශය වෙහෙසක් දැරිය යුතු සිනමාකෘතියක් බව කිව යුතුමයි.


-මලින්ත විතානගේ-

අපේ රජ්ජුරුවෝ

අපේ රජ්ජුරුවෝ අද නැවත  දිවුරුම්  දුන්නේය. ඒ අගමැතිතුමන් වශයෙනි.
මම  යහපාලන ආණ්ඩුව පත්වුණු 2015 මාසයේ ඒ ආණ්ඩුවේ පිළිවෙත  දෙස බලා මෙම ලිපිය ලීවෙමි.

අද නැවතත් විපස්සයා විපස්සයාම  වී ඇත.

ඒ ප්‍රීතිය නිමිත්තෙන් 2015 පෙබරවාරි 19 ලියූ ලිපිය නැවත  පළ කරමි.
කියවා  සැනසෙන්න.
( දැන්වීමයි- මේවා ලිවීමට ජ්‍යොතිෂය උපයෝගී කර නොගත්තෙමි.)

(ලංකාදීප පුවත්පතින් )

එදා ලිපිය:
මේ ලිපියේ අනාවැකියේ පොඩි වරදක් තිබේ. එහි කියවෙන්නේ  ලේකම් කොලූ නැවත  ජනාධිපති වන බවයි. ඒ වෙනුවට ජනාධිපති වූයේ බාල සොහොයුරාය. ඉතිහාසය වෙනස් වනු ඇත.

පුටින් ගේ අපේ ටිකිරි මොළේ (හෙවත් රජ්ජුරුවන්ගේ ප්ලෑන)

ඔන්න ඉතින් අපේ පුටින් උන්නැහේ දන්නවනේ රුසියාවේ. සෝවියට්  දේශය කාලේ  කේජිබී  ලෙෆ්ටිනන්ට් කෙනෙක්. පස්සේ ලෙනින්ග්‍රාද් (සාන්ත පිතර්බුර්ගය) පැත්තේ දේශපාලනේ කරලා යෙල්ට්සින් හරහා ඇවිත් ජනාධිපති වුණා. ඇස්වහක් කටවහක් නැහැ මන් මනාපය දෙන පොරක්. වෙන හේතුවකට නෙමේ වැටිලා තිබුන රුසියාව නැගිට්ටේවට. රුසියාව දියුණු රටක් වශයෙන් රුස්සට ජාතියේ ආඩම්බරය ඇතුව ජීවත් වෙන්න යලි ඉඩ සලසා දුන්නට. හැබැයි පොර මෙහෙමත් කලා. හොරකම් කර කර හිටි මදාවියෝ ටික තමන්ගේ යටතට අරගෙන ඒක  පිළිවෙලක් ඇතුව ගානට කරන්න හදල දුන්න, තමන්ට ගානක් එන විධිහට. දෙන්නේ නැති නහර කාරයන්ව එංගලන්තෙට පිටුවහල් කලා.  නාකි මිනිසුන්ව මරල උන්ගේ දේපල උස්සන එවුන්ව  අල්ලල හිරේ දාල ඒක  නවත්තල, උන්ට පැන්ෂන් වැඩි කරලා පාරවල් ටික අලුත් වැඩියා කලා රුසියාවේ, බෙදුම් වාදී චෙචේනියාවට කෙලින්ම බෝම්බ  දාල  හමුදා යවල මට්ටම් කරලා සාමය හැදුව,   අමෙරිකාවට කෝචෝක් එකක් එහෙම දාල  දැහැමෙන් සෙමෙන් වාර  දෙකක් හිටිය. පස්සේ ජනාධිපතිවරණේ  එනකොට පොර දැනගත්ත ආයි ඉල්ලන්න බැරි නීතියක් මේ යෙල්ට්සින් කියන වසවර්තිය දාල තියෙනවා කියල.
ඉතින් මොකද කරන්නේ. ටක් ගාල පක්ෂයක් ගත්ත සල්ලි වලට. මෙද්වෙදෙව් මලයට කිව්වා ජනාධිපති කමට ඉල්ලන්න කියල.  පූටින්  අය්යා  අගමැති කමට ඉල්ලුව. ඉතින්  අපේ නාමික ජනාධිපති ඉන්නවා මඟුල් ගෙවල් වලට යනවා එහෙම, කම්හල් අරිනවා පීත්ත  පටිය කපල හෙම වැඩ ගොඩයි.. පුටින් අගමැති රට පාලනය කළා. ඇමෙරිකන් කාරයා නම් වැඩිය කැමති වුනේ නැහැ. ඒත් ඔය අධිරාජ්‍යවාදියෝ කවුද ගණන් ගන්නේ. මෙන්න අවුරුදු 4 ගියා. ජනාධිපති හැටියට අවු 8 , අගමැති හැටියට 4 යි. 12 යි.  මෙන්න ව්‍යවස්ථාව වෙනස් කරලා ජනාධිපතිට අවුරුදු 6 ක් ඉන්න පනතක් ගේනවා. 2012 අගමැති පුටින් ආයේ  චන්දෙ ඉල්ලල ජනධිපති වුණා . අර කලින් කොමියුනිස්ට්  නායකයෝ මැරෙන  කන් හිටියේ එල්ලිලා.  15හක් ඉවරයි තව අවුරුදු 3 ක්  තියෙනව. ඊට පස්සේ හතරවැනි වතාවට ඉල්ලුවම (ඇයි දෙපාරක් පුළුවන්නේ ) ආයේ ඉතින් යාවජිව ජනාධිපති කිව්වත් කමක් නැහැ.

ඉතින් ඔන්න රුසියවට එහා ඈතම ඈත ඩිස්නිලන්තෙක හරිත වර්ණ කට්ටියක් අවුරුදු 17ක්  රට කාල  බීල  අහවර වුණාම, නීල  වර්ණ කට්ටියක් 1994 ඉඳන් රට පාලනේ කලා. ඒගොල්ල ගත්තෙත් කන බොන ගමන් රට වැසියටත්  පොඩ්ඩක්  දෙන්නම්  කියල පොරොන්දු වෙලා . හරිතවර්ණ එවුන් රක්ත වර්ණ උන්ගේ කැරැල්ලක් මැඩ  පැවත්වුවට උතුරු පැත්තේ චෙචෙන් කාරයන්ට වැඩක් දීගන්න බැරි වුන.  නීල වර්ණ එකීටත් බැරි වුනා . අවුරුදු දහයක් ඔහේ අද්ද අද්ද ගියාට පස්සේ රජතුමෙක් ජනපති වුනා. වණයක්  වෙලා හිටිය චෙචෙන් වගේ කට්ටියට විතරක් නෙමේ උන්ගේ අඹු දරුවන් ගේ ගෙවල් දොරවල් වලටත් බෝම්බ දාල මට්ටම් කරලා කොහොම හරි සාමය ගෙනාව. ඉතින් මිනිසුනුත් කැමැත්තෙන් පලවෙනි අවුරුදු පහ දුන්න . දෙවෙනි අවුරුදු පහ යනකොට  හරිත වර්ණ කට්ටියකුත් සෙට් වෙලා කාගෙන කාගෙන ගියා. සුදු අස්ස කරත්ත හෙම හිටි හැටියේ මතු වෙන්න ගත්ත. මිනිසුන්ට එපා වෙන්න ගත්ත. රජතුමා ව්‍යවස්ථාව වෙනස් කළා තුන්වෙනි පාර ඉල්ලන්න. මිනිස්සු කීව  දැන් කෑව ඇති කියල. රජතුමාගේ උපදේශකයන්ට තේරුණා වැඩේ වල්  වේගෙන එන බව. රජතුමා මේ පාරනම් සෙට් කියල උපදෙස් දුන්න. පිස්සුද බොල මන් වගේ එකෙකුට හේමත් වෙනවද කියල උදහස් වෙලා හැච් කළා ප්ලෑනක්.

රජතුමා කතා කලා සාස්තර කියන පුරෝහිතයට. " මම තුන්වෙනි පාර ඉල්ලනවා. මම දිනනවයි  කියල මුසාවක් කියපිය රට වටේ " කියල උපදෙස් දුන්න . පුරෝහිතය කීව ග්‍රහ බලපෑම  අනුව විතරක් නෙමේ  මිනිස්සු කියන කතා අනුවත් ඔබතුමා මේ පාරනම් පරදිනවා කියල. රජතුමා උදහස් වෙලා කිව්වා "යකෝ තෝ මාව දිනනවා කියල කිව්වේ නැත්නම් තෝව  දඬු කඳේ ගහල රජ අලියට කියල පාගවනවා" කියල. අරූ භයවෙලා අඬ බෙර ගහල යැව්වා  රජා  දිනනවා කියල. ඔය අව්වස්සේ මේ රටේම හිටිය විපස්සයෙක් . හරිම ආසයි විපස්සේට වෙලා ඉන්න.  විපස්සේ එවුන් කොච්චර තල්ලු කලත් ම්හු හොලවන්නම බැහැ. රජතුමා කතා කලා විපස්සයාට. කිව්වා විපස්සයෝ දන්නවනේ මම උඹට හැමදාම සලකනවා තේ බොන්න කෝපි  බොන්න කතා කරනවා.  මේක තියාගන්න ඕනේ නම් මට උදව් කරපිය කියල. විපස්සයත් කියන ඕන ලබ්බකට කැමති පොරක්. ඉතින් හැදුව ප්ලෑන. ඔහේ අර පරණ නෝනවයි ඉන්දියන් ඇමෙරිකන් කාරයෝ ටිකයි අන්ද ගන්නවා. වමාල ටිකත් සෝසෝ හරහා උඹ බලා ගනින්. සෝමේ ටිල්විල අනූ ලා මගේ පරණ කොල්ලෝ සැට් එක මාව 2005දී උස්සපු එවුන් ටිකනේ.  උන්වත් උඹ ගාවට එවන්නම්. ඉන් පස්සේ මම මගේ විශ්වාසවන්තම  ලේකම් කාරයා එවනවා උඹේ පැත්තට. ඕන වෙලාවක මම කියන එක අහන එකෙක්.  මාව යුද්දෙට තල්ලු කරපු අර කිව්වා නාහන පිංචක රතන සෙට් එකත් එවන්නම් ජාජිත් කොලූ එක්ක. මිනිස්සු ටික අන්ද ගන්න ඒ ඇති.  ඊළඟට උඹ  එවපන් උඹේ එකා මගේ පැත්තට. ඊට පස්සේ උඹ අගමැති  වෙලා මගේ එකාව  ජනාධිපති කරපන්. විපස්සයත් බොහොම අකමැත්තෙන් විපස්ස කම දාල යන්න බෑ කියල බෑඟිරි ගහල හෙම කැමති වුණා.  පොර අහනවා.

"ඉතින් ඊට පස්සේ මට විපස්ස කම හම්බ වෙන්නෙම නැත්ද ?"
"ඔය ඉතින් සරත්මධු වෙන්න යනවනේ. ඉඳපන් කියනකන්.  ඔන්න උඹ අගමැති වුනාට පස්සේ අර මාත් එක්ක ටුවර්  ගිය ජිල්ජෝනට භාර දීපන් පොලෝසිය. ඔය පෙළපාලි ගිය නීතිඥ උන්ට හොඳ සභාපති කමක් දෙකක් දීපන්. ජනරාලයත් පව්නේ ආපහු ඔක්කොම දීලා තියන් ඉඳපන්. නැත්නම් මිනිස්සු  බලයි මොකද කියල. වැඩිය දෙන්න එපා ගන්න අමාරු වෙයි. "
"ඉතින් ඊට පස්සේ "..
"ඔය ආයි ඉතින් මට ඔය දේදුනු කැලුම් පෙන්නන්න බැහැ". මොන් ගලයව පුළුවන් තරම් එලියෙම්ම  තියා  ගනින්. ගල් ආඳා. අපේ වැඩේ මාට්ටු වෙයි. යවපන් ලෝකේ වටේ. මම බයිලලනිපේ ලේකම් ටම දෙන්නම් සභාපති කොමත් . එතකොට ඒකත් හරි. උඹේ හිටිය ලේකන්ව මිනිස්සුන්ට පේන්න දවසක් දෙකක් ඇතුලට දාල ගනින් එලියට. හැබැයි ඔන්න මගේ කොල්ලෝ ටික  හෙම ඇතුලට දාන්නේ නැහැ විහිළුවටවත්. බිසෝ තුමී මගේ ඔලුව පලයි. ඕන් ඔහොම යනකොට මිනිසුන්ට උඹව නිකම්ම එපා වෙනවනේ.
ආ කියන්න අමතක වුනා. දන්නවනේ මගේ පුරෝහිත වංශ, නානලා සෙට් එක. උන් උගේගොඩ හෙම රැස්වීමක් දෙකක් තියල  මාව ආපහු ඉල්ලයි. උඹට තියෙන්නේ ආපහු චන්දෙ තියන්න.
එතකොට මං අගමැති , මගේ ලේකම් කොලූ ජනාධිපති උඹ ආයිත් විපස්සේ. ඊට පස්සේ මම ව්‍යවස්ථාව වෙනස් කොරනවා මට අවුරුදු දහය ගානේ ඉන්න. උඹ අවුරුදු 20ක් විපස්සේ ආයි. කොහොමද මගේ ටිකිරි මොලේ." විපස්සයට කොච්චර ජොලියක්  ගියා ද කියනවනම් රජතුමාව ඉඹින්නත්  හැදුව. හොඳ වෙලාවට රජතුමා සාටකෙන් මුණ වහ ගත්ත.
ඔය වෙලාවේ සුදු අස්ස කරත්තයක් හය්යෙන් ඇවිල්ල අස්ස කකුල් හතරම තද කරලා බ්රේක් ගැහුවා.
"ඒ සද්දෙට මට ඇහැරුණා."

2015 පෙබරවාරි 19 ලියන ලද්දකි.

කවුරු දිනුවත්

"ප්‍රථම  ප්‍රේමය ඔබ නොවේ " පොතේ දොරට වැඩුම  මෙන්ම ඊට කලින් පොතේ දොරට වැඩුමට ද බ්ලොග් උළෙල වලටද ආ යහළුවන් ගෙන සමහරක් යු ඇන් පී හිතවාදීන්ය . සමහරක් ශ්‍රීලනිප ය. සමහරු ගෝඨා වාදීන්ය. තවත් සමහරු ජේවීපී  හෙවත් ජෙප්පන්ය. මේ සියල්ලන්ම මිතුරු කම සලකා පැමිණියවුන් වෙති. ඒ නිසාම  මම ෆේස් බුක් දේශපාලනයේ යෙදෙන්නේ නැත. කාට ඡන්දය දෙන්නට දැයි කීමට මට නොහැකිය. එය මගේ වැඩක් නොවේ. එනිසාම එසේ කලේ නැත.

නමුත් මගේ සරල තර්කයක්ද තිබේ. පෞද්ගලිකව නම් ඕලෙවල් අසමත් අයෙකුට චන්දය දෙනවට වඩා  ලෙෆ්ටිනන්ට් කර්නල් කෙනෙකුට ඡන්දය දෙන්නට මම කැමතිය. ලෙෆ්ටිනන්ට් කර්නල් කෙනෙකුට වඩා ජෙනරාල් වරයෙකුට චන්දය දෙන්නට කැමතිය. ජෙනරාල් කෙනෙකුට වඩා විශ්ව විද්‍යාල උපාධි ලත් ඉන්ජිනේරුවෙකුට, වෛද්‍ය වරයෙකුට, දර්ශනවාදියෙකුට ගුරුතුමෙකුට, හෙදියකට ඡන්දය දෙන්නට කැමතිය. මේ හැමටම වඩා අසීරුවෙන් ඉගෙන රැකියාවක් කර  දරු මල්ලන් හදා වඩා සමාජයට දායාද කල ජීවිතය දත් පියෙකුට හෝ මවකට ඡන්දය දීමට කැමතිය.

පියානෝ ගහන ගිටාර් ගහන සොමියේ සිටින කලාකාමියෙකු සමග සින්දුවක් කියා හවසක් ගත කිරීමට කැමතිය. එහෙම කලාට  ඔහුට ඡන්දය දෙන්නට යන්නේ නැත.

මේ සරල තර්කය අතර වඩා අසීරු තර්ක තිබේ. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය බේරා ගැනීම,  සිස්ටම්  චේන්ජ් කිරීම (සිස්ටම් චේන්ජ් කරන්නට කතා කරන බොහෝ අයගේ මතය එය වාහනයක ඔයිල් චේන්ජ් කිරම වැනි ලෙහෙසි වැඩකි යයි මට සිතේ. ගැරේජ් බාස් හොඳ නැත්නම්  ඔයිල් චේන්ජ් එක වුව හරියට කෙරෙන්නේ නැත),   නිවැරදි තැන සිට ගැනීම, ලංකාව ශ්‍රේෂ්ඨ රටක් කිරීම, ඇමෙරිකාවේ හෝ එංගලන්තයේ සිටිමින් අධිරාජ්‍යයන් පැරදවීම මේවා අතරින් මුල් තනක් ගැනී. බුකියේ අසීරු තර්ක කතා කරන්නේ නැත. ඒවා බ්ලොගයට සීමා කරමි.

කවුරු දිනුවත් ඔබලා  උපන් හා ජිවත් වන රට තව තවත් දියුණු කර ගන්න. ඒ සඳහා කටයුතු කිරීමට   දිනන්නා ට බල කරන්න.  

සන්නාගේ පොට් එකට ගිය දෙවෙනි ගමන හා සන්නාගේ "අම්මා"

මේ ලිපියේ පළමුවන කොටස:
 සන්නාගේ  පොට් එක දක්වා ගිය ත්‍රාසජනක ත්‍රීවිල් ගමන සහ අතුරු කතා -

හිතුවටත් වඩා හොඳට පොත දොරට වැඩුම කෙරුණා. ඉතුරු දවස් දෙක තුන දාගත්තේ  පොත් ප්‍රදර්ශනයට යන්න, තව යාළුවෝ කිහිප දෙනෙක් හමුවන එක, රෝයල් තැප්‍රෝබේන් ගිහින් පොත් ගන්න එක ආදිය  ලන්ඩන් යන්න කලින් කරන්න කියල. ආ  බ්ලොගාල හමුවෙලා පොඩි ඩිනර් එකකට සෙට් වෙන්නත් ඔය අතරේ හිතුව.
මේ නිදි ලියල තියෙන්නේ ඒ දවස ගැන.

එදා නා කපන වැස්ස. වහිනවත් වෙලා මෙහෙමත් වහිනවද ? දෙරණ ට ගියා අර මගේ සාකච්චාව කවදද යූටියුබ්  එන්නේ කියල හෙම දැනගන්න. වැස්සේ කිසිම ටැක්සියක් හොයා ගන්න බැරි තැන දෙරණේ බොහොම නිහතමානී නිවේදිකා වසන්ති නානායක්කාර එතනින් ඒ ගොල්ලගෙ වෑන් එක  ලබා දුන්න ඊළඟ සාකච්චාවට යන්න. වැස්ස ඉවර නැහැ.  අර සාකච්චාව හබක් වෙලා මහජන පුස්තකාලෙට ගියේ හොඳටම තෙමිලා. ඒ ගියේ පොතක් හොයන්න. ඒකෙ විස්තර පස්සේ  කියන්නම්. එලියට ඇවිල්ල ත්‍රි වීලක් හොයන්න ට්‍රයි කළා. මොකද  මගේ මොබයිල් එකේ පික් මී ඇප් හෙම නැහැ. ත්‍රී වීල්  එකක් වත් නවත්වන්නේ නැහැ. අර කොණ්ඩේ  කැරලි ගැහිලා තියෙන මහාචාර්ය මිත්‍රයා (දිවයිනට අනුව) රුසියානු පිල්මේනියා  කන්න එන්න කිව්වා හවස . මාත් එක්කම යන්න හිටිය  දඬු අජිත් කියල අපි ආදරයෙන් කියන සෝවියට් දේශයේ ඉගෙනගත් යාළුවට කතා කළේ බැරිම තැන. යාලුව කලේ මාව ගිහින්  රෝයල් තැප්‍රෝබේන් එකට ඇරලපු එක. ඒ හන්දියේ පුදුම ට්‍රැෆික් එකක්. යාළුව තැප්‍රෝබේන්  ළඟින්ම  දැම්මත් ඒ ටිකටත් හොඳටම  තෙමුනා. හැබැයි ඉතින්  ඇතුලට ගිහින් වටේ ඇවිදලා  බැලුවා පොත් ගොන්න දිහා . හොඳට දැකල පුරුදු කෙනෙක් සිය පවුල එක්ක හිටිය. හැබැයි කවුද  කියල මතකයට ආවේ නැහැ. මමත් බැලුව  නිසා ඒ තරුණ මනුස්සයත්  මං දිහා  බැලුව. සිරියාවන්ත මූණක්. එයා  සිය පවුලත් සමග හිටි නිසා මම අහන්න ගියේ නැහැ කවුද කියල.

 ඉරිදා පොලේ අර ලාභයි ලාභයි කියල හොඳ එළවලු ,නරක එළවලු කවලමේ ගොඩ ගහල විකුනනවා නේද? ලන්ඩන් වලත් වෙළෙන්දෝ එහෙම කරනවා. ප්ලාස්ටික්  භාජනේකට කෙහෙල් 8 විතර දාල නැත්නම් ඇපල් පහ හයක් , තක්කාලි,  ඉඟුරු, ලොකු ලූනු වගේ ඒවා  දාල මුළු භාජනේම පවුමට දෙනවා. ඔය අතරේ නරක හෝ හොඳ නැති එකක් දෙකක් තියෙන්න පුළුවන්. සන්නගේ පොත් කඩේ පොත් තිබ්බේ ඒ වගේ. රුපියල් 2000 ගොඩවල්, හොඳ අගනා පොත් අතරට විකිණෙන්නේ නැති ඒවා ඒවා දෙක තුනකුත්   එකට උණ්ඩි කරලා පොත්  මිටියක් ගන්න පුළුවන්. මමත් දෙකක් තුනක් නෝට්  කර ගත්ත. දැන් මේවා ගෙනියන්නේ කොහොමද? සල්ලි ගෙවල මෙතැනම  තියල යන්න හිතාගෙන සන්නව  හෙව්වා. මල්ලි කෙනෙක් කීව සර් ඇඟ  හෝදන්න  ගිහින් කියල.  මල්ලිගේ වැඩි භජනයක් නැහැ. වට පිට බැලුවම කවුරුත් තමන්ගේ වැඩ වගේ නැත්නම් තම තමන්ගේ කාණ්ඩ  එක්ක කතාවේ.
මම පොඩ්ඩක් කැරකිලා හොයල හොයල  පොතක් ගත්ත සන්නගෙන් අත්සනක් ගහ ගන්න. ඉතින් මම දැන් බලන් ඉන්නවා එදා බැරි වුනාට අද කතා කරලා පොත්  මිටි දෙක තුනකුත් අරන් ඒවා ගෙනියන්න ඊළඟ දවසේ එන බලාපොරොත්තුව පිට.

සන්න ඔන්න ඇඟපත හෝදගෙන ඇවිත් අර ලන්ඩන් පබ් වල  ඩ්‍රින්ක්  දෙන කෑල්ල වගේ තියන කවුන්ටරේ ඇතුලට ගියා .මම ලංවුනා හිමින් සීරුවේ පොත අතේ තියන්.
මොන, මෙන්න ඉටිකිරිස් සුන්දර රූ සපුවක්  ඇති නංගියෙක් කඩන්  වැටුනේ නැතැයි එතනට ? අර නා කපන වැස්සේ හොඳට නාල සුවඳ විලවුන් ගාල ඇවිත්. ඒ කියන්නේ මං වගේ තෙමි තෙමී  ඇවිත් නැහැ. සන්නගේ මූණ ආඩම්බරෙන් දිලිසුන වගේ පෙනුනේ. අර මගේ පොත ට සල්ලි ගත්ත ගැටවරයගෙත් කකුල් වෙව්ලුවද කොහෙද ? පොර නිකන් ඇලවෙලා හිටියේ. ඉතින් පෝලිම පැනල  "සර්" ගැන මොනවදෝ කිංකිණි සුකොමල හඬින්  කියල ප්‍රශ්න  ගොඩක් අහගෙන අහගෙන ගිහිල්ල වටේටම සුවඳ පතුරවලා එයා පාවෙලා පාවෙලා  ගියා වෙන තැනකට.
මට මතක් වුනේ අර සෝවියට් "කතාව "  ලියපුවහම ඒවා හීන කියල කියපු කතාව ගැන. සමහරවිට අපි ඒ දවස් වල ජීවත්වුණ සෝවියට්  හීනේ සන්නල දැන්  ක්‍රියාත්මක කරන්න හදනවද මන්දා?

මම හීන් සීරුවේ බයෙන් බයෙන් මම ගත්ත පොත දික්  කළා.
"මොන නම කියලද  ලියන්න ඕනේ  " සන්න ගාම්භීර හඬින්  ඇහුව.
මම ඇහෙන නෑහෙන ගානට "අජිත්ට " කියල කිව්වා.  අජිත්ට කියල ලියපු සන්න එයාගේ අත්සන ගැහුවා.
මම සන්නගෙන්  ඇහුව මගේ පොතක් එයාගේ එතැන  තියෙන පුස්තකාලෙට දෙන්නද  කියල?  . සන්න ඕනෑවට එපාවට කිව්වා." ඔන්න ඔහෙන් තියල  යන්න".   "මොන ප****ද " මම මටම කියා ගත්ත. ඇහුව මෝඩකම.   සන්නගේ මහාර්ඝ අත්සන සහිත පොතත් තුරුළු කරගෙන අර නා කපන වැස්සේ එලියට බැස්ස.  පොත් මිටි ගන්න ගියේ  නැහැ.

කොණ්ඩේ කැරලි තේනු ගේ නිවසේ පිල්මේනියා සැඳෑව  

තේනුවරගේ ගෙදර (ඔව් අර කොන්ඩේ  කැරලි මහාචාර්ය තේනුවර , අර එපා කියද්දී නඩුව දාපු එක්කෙනා )" පිල්මේනියා කන්න  යන්න පොත් මිටි  උස්සන් කොහොම යන්නද ? අනික වැස්සට තෙමනව එලියට අරන් ගියොත්. තේනුව  කියන්නේ සන්නස්ගල "භික්ෂු පරිච්චේදය " පොතේ  සඳහන් කරන පසන් ගේ සෝවියට් දේශයේ හිටපු මිත්‍රයා.
තේනුයි කුමියි අපට ආදරයෙන්  හොඳට සැලකුව. කළා  නිකේතනයක් වගේ එතන. රසවත්ම රසවත් පිල්මේනියා  එක්ක  ඩ්‍රින්ක්  දෙක තුනක් කුසට  වැටෙනකොට දවසේ අමිහිරි භාවය හිරු දුටු  පිනි බිඳුව  වාෂ්ප වෙලා ගියා. පරණ මතකයන් අලුත් කරගෙන සුන්දර වෙලාවක් ගත කරලා අපි විසිරිලා ගියා.

 මට හදිසියේම කල්පනා වුනා ඒ වැස්සේම. සන්නගේ ඔය තැප්‍රෝබේන් එකට  හදිසියේ ගිහින් වැඩක් නැහැ. දුමක් පත්තු කරගෙන ආතල් එකේ වොඩ්කා ෂොට් එකක්  හරි රා වඩියක් හරි හලාගෙන ඉන්න ඕන තැනක්  එතන කියල. ඔන්න එතකොට තමයි මතක් වුනේ අර දැකල පුරුදු මූණ කාගේද කියල. අර  "කුඹියෝ" එකේ හිටපු ප්‍රියන්ත මහඋල්පතගම ගේ . අපරාදේ සෙල්ෆියක් ගහගන්න තිබ්බ  චාන්ස් එක අත ඇරුන.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~********************~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
දැන් අර "අම්මා" ගැන කතාව.

 මට දැඩි ෂොක් එකක් දැනුන මුල්ම  තැන 83 පිටුවය. මඤ්ඤොක්කා මැල්ලුම් සමග බත් කා හැටි කියවා  ඇතිවූ පුදුම සහගත බව ඇරුනේ නැත. යහලබැද්දේ කොස් තිබුනේ නැත්ද? හැමදාම කොස් කන්නට නොහැකි බව ඇත්තය. ඒත් ඔවුනට ඉඩම් තිබුණු බව සන්නස්ගල මහතාම පසුව ලියා තිබේ. ඒවා ඔහුගේ පියා ඔහුට ලියා දී තිබේ.  ඒවායේ බතල දමන්නට බැරි වුනාද? එළවලු දමන්නට බැරිද? පළතුරු ගස් සිටුවන්නට බැරිද? මගේ පියා මට කියා තිබුනේ ලංකාවේ කිසිවකු බඩ  ගින්නේ නොසිටින්නේ ඕනෑම  දෙයක් පැළවෙන පසක් ඇති නිසා බවයි? ඒ නැතිනම් අවම වශයෙන්  කොස් දෙල් හෝ තිබේ. ආතර්  වී දියෙස් මහතා කොස් මාමා ලෙස ප්‍රසිද්ධ වන්නේ කොස් නිසාය.

මම ලුණුගල ගැන ලියූ කාලයේ අප දුප්පත් යයි සිතුවත් මයියොක්කා මැල්ලුම් කන්නට තරම්ම දුප්පත් බවක් මතකයේ තිබුනේ නැත. මගේ මව කොස් ඇට අව්වේ දමා වේලා ඒවා කුඩු කර පාන් පිටි ස්වල්පයක් සමග මිශ්‍ර කළාය. එසේ කර කොස් ඇට පිටි වැඩි ප්‍රතිශතයක් තිබු එම මිශ්‍රණයෙන්  ඉඳි ආප්ප සැදුවාය. මේ කොස් ඇට ඉඳි ආප්ප සාදා ගන්නා ආකාරය තරුණි පත්‍රයට ලියා තිබී එය පලවූ පත්‍රය අපේ නිවසේ සෑහෙන කාලයක් තිබුණි. මේ 1973 හෝ 1974 වසරේ දීය. සිරිමා බණ්ඩාරනායක මැතිණිය ගේ දේශීය දේ අගයන ආණ්ඩුව හාල් සේරු දෙකට සීමා පනවා තිබු කාලයේ ලියූ නිසා එය පළවන්නට ඇත.  ඒ කාලයේ අවුරුද හයක් හෝ හතක්  වූ මම බත් කෑවේ නැත්නම් අම්මා මට කීවේ  අර ලැයිමේ ළමයින්ට වගේ  මඤ්ඤොක්කා කොළ එක්ක බත් දෙනවා කියාය. එනිසා මා  දැන  සිටියේ වත්තේ ළමයි මයියොක්කා කොළ මැල්ලුම් කන බව පමණි. ඔවුන්ගේ දිළිඳු භාවය මග හැරී ගොස් ඇති බව ගිය අවුරුද්දේ ලුණුගල ගිය මට දැක ගන්නට ලැබුණි. ඔවුන්ට දැන් ජරා සහගත ලැයින් කාමර  වෙනුවට ඇත්තේ කුඩා නිවෙස්ය.

දුප්පත් වුවත් කන්නට තිබෙනවා යයි මා සිතා  සිටි සිංහල බෞද්ධ ගමක ඉඩම් තිබුනත් මයියොක්ක මැල්ලුම් සමග බත් කන ගැමියන් සිටියා යි කීම මට ඇදහිය නොහැකි  කරුණකි. සම්පූර්ණ  වැරැද්ද වැටෙන්නේ  සන්නා ගේ අප්පච්චි මතය. මට ඔහුව පෙනෙන්නේ දරුවන් හා බිරිඳ  වෙනුවෙන් කරන්නට තිබූ  කිසි දෙයක් හරියට නොකළ අසාර්ථක මිනිසෙක් ලෙසිනි. (මියගිය ඔහු විවේචනය කිරීම  ගැන සමා  වන්න)
මම දිළිඳු බව දුටුවේ කොම්පඤ්ඤවිදියේ සිට කොටහේන, කොල්ලුපිටියේ බේරේ  වැව  ආදී පැතිවල තිබූ මුඩුක්කු තුලය. ඔවුන්ට  කෑමට යමක් මෙන්ම  රූපවාහිනී හා කැසට් රෙකොර්ඩර් ගන්නට මුදල් ලැබුනේ ජේ ආර් ආර්ථිකය "විවෘත" කර  මැද  පෙරදිග ගෘහ සේවයට රැකියා අවස්ථා ලබා දුන් පසුය. ඉන් වෙනත් ප්‍රශ්න මතුවූ බව ද සත්‍යයකි.

අර පහේ  පන්තියේ කතාවේදී නිකන් දෙන  ඇමරිකන්  විස්කෝතු ගෙදර අරන් ගියේ මේ කුසගින්නේ සිටි කොරියාවේ දරුවන්ය. මැද  පෙරදිග සේවයට ගිය බොහෝ ගැහැණු එසේ කලේ දරුවන්ගේ කුස ගින්න නිවා දමන්නටය. ඔවුන් එවූ  වැඩි සල්ලි වලින් ගෙදර මිනිහාට බොන්නද ගෙදර නිකරුනේ ඉන්නට රූපවාහිනී ගන්නටද හැකි වුනි. ගෑණි නිවසේ  නැති නිසා බිමත්ව දියණියන් දුෂණය කල තාත්තලා  කොළඹ  බිහි වූයේ ද එහෙමය. ලංකාවේ එහෙම වෙන්නේ  නැති බව කියූ බොහෝ සිංහළුන් මෙන්ම දෙමළුන් ද මට සම්මුඛ වුනි. මුස්ලිමුන් තාර්කිකව කලේ නිහඬ වීමය.

මිනිසුන්ගේ නූගත්කම මග හැරවීමට ක්‍රමයක් තිබුනා නම් මේ දේවල් සිදු වන්නේ වෙනස් විධිහකටය. සමාජවාදී සෝවියට් දේශයේ ඉගෙනීමට මුල්ම  තැන දුන්නේ එබැවිනි. සෝවියට් නිදහස් අධ්‍යාපනය නිසා  කොණ්ඩය කපන  ලස්සන නංගිලා ටද ඩිප්ලෝමාවක් දෙකක් තිබුණි.  නමුත් එය වැරදී  ගියේ කොතනද යන්න මම නංගිලා ගැන ලියු ප්‍රතිචාරය  තුලත් ඉන් අනතුරව මේ බ්ලොගයේ ඉන්පසු ලියූ  බොහෝ ලිපි තුලත් පැහැදිලි කර ගන්නට යත්න දැරුවෙමි.

මැක්සිම් ගෝර්කිගේ අම්මා මෙන් විප්ලවයක් කිරීමට  පුතුට සහයෝගය නොදුන්නද, ඔස්ත්‍රොව්ස්කි ගේ චරිතය වන  පාවෙල් කොර්චාගින් ගේ මව තායා මෙන් සන්නාගේ මව ඔහුව රැක්කාය. පියා  පිස්සු කෙලන අතරේ දරුවනට කන්න දෙන්නට ඇය ගත්  වීර්යය නිසාම එවන්  පුර්ව  විප්ලවීය සෝවියට් අම්මා  කෙනෙකු මෙන් වීරවරියක් වූවාය.

මගේ අම්මා තරමක ධනවත් පවුලක ඉපිද හදිසි අනතුරු දෙකකින් මව හා පියා අකාලේ මිය යාමෙන් බාල වියේදීම  අනාථ වූ දැරියකි. ඉන්පසු තමන්ගේ පියාගේම සහෝදරයා විසින් උපන් ගෙයින ඇනෙක්සියකට  පන්නා දැමීම නිසා නව යොවුන්  වියේ දීම රැකියාවක් කරන්නට වූ කෙනෙකි.   එනිසා හැකි සෑම  විටම මව  ගැන සොයා බැලීම මගේ සිරිතය. පියා  මග හැරුනාට මම මගේ මව ඉන්දියාවට රැගෙන වන්දනාවේ  ගියෙමි. ලංකාවට යන හැම විටම කොහේ හෝ ඈත විනෝද  චාරිකාවක යමි.

මගේ අම්මාද බල සහෝදරයා ට අවුරුදු පහ හය වෙන තෙක්ම වාගේ මව් කිරි දුන්නාය.  මගේ මව මට මෙන්ම   සහෝදරියන්ටද  මුණුපුරු මිණිපිරියන්ටද  දාම් අදින්නට කියා දුන්නාය. නොයෙකුත් ගෙදර දොරේ සෙල්ලම්, ප්‍රහේලිකා  පුරවන්නට පංචි දමන්නට  කියා දුන්නාය. ලුණුගල දී කොස් ඇට ඉඳි ආප්ප මෙන්ම නිවසේ  පාන් ද පිච්චුවාය. පොත් කියවීමට අනුබල දුන්නේ පියාය. අපට කෙළවුණේ කොළඹ ට ආ පසුය. එක සොයුරියක් විශාඛා ගිය අතරමා  ගියේ රාජකීය විද්‍යාලයටය. අනිත් දෙන්නා ද සාමාන්‍ය තරමේ පාසල් වලට ගියහ.තාත්තාට  වියදම වැඩි විය. අම්මා අප එක්කරන  අපට ධෛර්යය දෙන මහා පොදු සාධකය විය. කාගෙවත් උදව් නැතිව වුවද ඉරිසියාවන් මැද වුවද අපි ජිවත් වුනෙමු.
 මේ මව්වරු සියල්ලන්ම එකසේ දිරිය මව්වරු වෙති.

මට සිතා  ගත නොහැක්කේ එවන් අම්මා කෙනෙකු බලන්නට සතියට වතාවක්වත් යන්නට  මේ සල්ලිකාර  ටියුෂන් ගුරාට නොහැකි වූයේ මන්ද යන්නය ? මේ මනුස්සයා මවගේ ගමින් මා මෙන් ලන්ඩනයේ කිලෝමීටර නම දහසක් ඈත නොව කිලෝමීටර එකසිය පනහත් දෙසීයත් අතර දුරක අතර ජීවත්වූ අයෙකි. ටියුෂන් දෙන්නට නුවර යන ගමන් බල්ලා  බලන්නට ගියා නම් අම්මා  බලන්නට යන්නට බැරි කමක් නැත.

   මට ඉන් පසු හිතුනේ අර ගිය වෙලාවේ සන්නා මහත්මයා ට හොඳටම බැණ වදින්නට තිබුනා නම් හොඳ බවය.

හැබැයි පොත කියවා අවසන් වන විට මම ඒ අදහසද බැහැර කලෙමි. ගහන්නට හිතෙන්නේ   සන්නා ගේ මවට  අර මාරක විහිළුව කල සහෝදර දෙපලටය. මුන් කුඩා  කාලයේදී ඒ අම්මාට වධ දුන්නා මදිවා ට තම බාල සහෝදරයා හා තමන් ගේම එකම මව  පිලිබඳ මහා ඉරිසියාවකින් පෙලී කළ නොමනා  විහිළුව නිසා ඒ මවට හෘදයාබාධයක් වැළඳෙන්නට  ඇත.

සන්නාගේ තැප්‍රෝබේන් එක තුල ඔහුගේ හැසිරීම මට පසක් වන්නට පටන් ගත්තේ අම්මා කියවීමෙන් පසුවය. එතරම් දුක් කන්දරාවක් දරාගත් මවක් සමග හැදුනු පුතෙක් සමාජයට වෛර කළ යුතුද ආදරය කල යුතුද යන ද්විත්ව චෛතසිකයන්  අතර නිතර දෝලනය වනවා ඇත. එනිසා දකින හැම දෙනා දෙසම බොහෝ විට  විචිකිච්චාවෙන් මිස වෙනත් විධිහකට බැලීමට සමහරවිට ඔහුට අපහසු වනවා ඇත.


~මතු සම්බන්ධයි
ප. ලි.  සන්නස්ගල  මහතාගේ "අම්මා" පොතේ තවත් තැන්  දෙක තුනක් ගැන කතා කල යුතු  නිසා තව ලිපියක් ලියවෙනු ඇත. 

ශ්‍රී ලංකා පෙරටුගාමින්ගේ "නංගියා සංකල්පය"

මේ  ශ්‍රී ලංකා පෙරටුගාමින්ගේ "නංගියා සංකල්පය" ලිපිය ලියන ලද්දේ 2014 වසරේදී පමණය. ඒ ත්‍රිමාණ සඟරාවේ පලවූ ලිපියකට ප්‍රතිචාරයක් වශයෙනි. වැදගත් නිසා පල කරමි. පහත කී චර්යාවන් තිබුණ ප්‍රධාන නගරවල විසු තරුණියන්ට මිස ගම්බද තරුණියනට නොවේ. ප්‍රධාන නගරවලද කොටසකට පමණි. නමුත් ඔවුන් ඇතිකළ බලපෑම විශාල විය.

ශ්‍රී ලංකා පෙරටුගාමින්ගේ "නංගියා සංකල්පය"  -

පෙරටුගාමීන් විසින් වැදගත් වැඩක් පටන් ගෙන තිබේ. ඒ නංගිලා වගුගත කිරීමය. බැලූ බැලුමට සොමි වැඩක් සේ පෙනුනද මෙය දීර්ඝ ලෙස කතා කල යුතු දෙයකි. මීට කලින් මා පල කල කොමෙන්ටුවකට නිරංජලා ගේ සිතිවිලි ලෙස කපා දමා  තිබුනද මට ඒ ගැන  තරහ විය නොහැක. එය පල කලේ මවාගත් දීප්ති  කුමාර් ගුණරත්නම් චරිතයක් ගැන හෙවත් පෙරටුගාමී  හා පෙරටුගාමී සමාජවාදී අවුල නිරාකරණය කර ගැනීමටය. දැන් එය අවසාන නිසා ඒ ගැන කතා කර පලක් නැත. සිඳු  විය යුත්ත ඒ වෙලාවට දයලෙක්තිකවාදීව සිදුවනු ඇත.

මේ නංගියා සංකල්පය වැදගත් යැයි  සිතෙන්නේ මේ නිසාය  - සෝවියට් දේශයේ සෝවියට් තරුණියන් ගැන මෙවැනිම මතවාදයක් අප සාකච්චා  කළෙමු   . මේ පිළිබඳව වටහා ගැනීමට   "ඉන්ටෙර්දේවෝච්කා " හෙවත් "Inter Girl" නම්   චිත්‍රපටිය http://www.imdb.com/title/tt0097584/   නරඹන ලෙස ඉල්ලා සිටිමි.
ඉන්තර් ද්යෙවුච්කා හි කතාව  සැකෙවින් මෙසේය.
ලෙනින්ග්‍රාද් නගරයේ ජිවත්වන හෙදියක වන තාන්යා සයිට්සේවා උදයේ හෙදියක ලෙස කටයුතු කරන අතරව රාත්‍රියේ පැය කිහිපයක් විදේශිකයන් සඳහා  මුදලට ලිංගික පහස සපයන්නියක් වෙයි. මෙසේ කරන්නේ ඇයට අවශ්‍ය ය නිදහස සෙවීම උදෙසාය. මව හා පියා සිතන්නේ ඇය හෙදියක් ලෙස රැකියාව කරණ බවය . ඇයට හමුවෙන ස්වීඩන විදේශිකයෙක් ඇය හා පෙමින්  බැඳේ. ඇය ස්වීඩනයට යනමුත් එහි ජිවිතය අප්‍රිය වන්නේ ස්වීඩන සැමියා ඇගේ අතීතය ඉඳහිට මතක් කරන නිසාය.  ඒ අතර ඇගේ පෙර ලෙනින්ග්‍රාද් ජීවිතය ගැන ඇගේ  මවට දැන  ගන්නට ලැබී මව සිය දිවි හානි කර ගනියි.
ස්වීඩනය එපාවී නැවත  රුසියාවට යාමට පිටත්වෙන හෙදිය වාහන අනතුරකට ලක්ව මියයයි.

සෝවියට්  ආණ්ඩුවේ හා පක්ෂයේ ඇතැම් මර්දනකාරී පිළිවෙත්  හා බටහිර සුඛෝපභෝගී  භාණ්ඩ හිඟ කම නිසා බොහෝ සෝවියට්  තරුණියන්  විදේශිකයන්  ඇසුරු කිරීමට  පටන් ගති. මෙයින්  බොහොමයක් අය විදේශ ශිෂ්‍යයන් සමගත්,  සමහරු විදේශ වලින් පැමිණෙන වෙළෙඳ නියෝජිතයන්  සමගත් ලිංගිකව ඇසුරුකිරීමට   පෙළඹුණි. මෙසේ කල සෝවියට් නංගිලා ගෙන් බොහෝ දෙනෙක්  නිදා ගත් තැනැත්තා සමග ආදරයෙන් පෙලුනේ  නැත.  එසේ කල අයද බොහෝ සිටි මුත් ඒ අය ගැන කතා ලියවෙන්නේ නැත.

ඔවුන්ට අවශ්‍ය වුයේ ලිංගික ඇසුර තුලින්   හෝ අවශ්‍ය බටහිර භාණ්ඩ ලබා ගැනීමත් (Denim Jeans, Walkmans  etc) එසේ නැති නම්
සෝවියට්  ග්‍රහණයෙන් මිදී බටහිර හෝ අඩු තරමේ ශ්‍රී ලංකාව වැනි බටහිර ට ගැති රටකට පැන ගැනීමටය. ශ්‍රී ලංකාවෙන්  පැමිණි පිරිමි ශිෂ්‍යයනුත්  මේ ගැටේට අසු වුයේ සැබෑ  භක්තියෙනි. 
බොහෝ අය අවසානයේ මෙය වටහා ගෙන නන්ගිලාව UK, Germany වැනි රට වලට ගෙනත් දැම්මහ. තවත් අය ඔවුන් සිංගප්පුරුව වැනි රට වලට ගෙන ගොස් විකිණුහ.

 සමහර නංගිලා මුදල් රස්සා හොයා   ගෙන සශ්‍රික වුනු අතර අනිත් අය පිම්පියන්ට හා මෝරුන්ට අසුවී නොවිඳිනා දුක් විඳ රුසියාවට නැවත කෙසේ හෝ පැන ගත්හ.  සෝවියට්  දේශය බිඳ වැටුණු පසු මේ ක්‍රියාවලිය වෙන  විදිහකට Dating Agencies  හෙවත් මනමාලයන් සොයන ඒජන්සි හරහා ක්‍රියාත්මක වේ. 

මට නංගියා සංකල්පය වැදගත් වන්නේ  මෙතනය.  අපි එදා කතා කලේ තමන්ට පමණක් ආදරය කරන, කොල්ලන්ට ආදරය පෙන්නන , තම වැඩේ කෙසේ හෝ කර ගන්න, ඒ ගමන්ම රති රමණය කරද සතුටු වන සෝවියට්  නංගිලා පිරිසක් බිහි වුනු හා එමගින් අසූව  දශකය අග භාගයේ සිට සෝවියට්  සමාජයේ පිරිහීම හා අවසානයේ බිඳ වැටීමය.

පෙරටුගාමින්ගේ (පෙරටුගාමී සමාජවාදීන් නොවේ) මේ සංකල්පයේ වැදගත්කමත් එයයි  . 2003 විතර  X කණඩායම පල කල (London සඟරාව) බුද්ධික බණ්ඩාර නමැති අය ලිවූ "පාලු සුසානයක  මල සිරුරක් සමග රමණය කිරීම හෙවත් ලාංකිකයාගේ විවාහ ජීවිතය " කියවූ බව මට මතකය.  එය වැදගත් මාතෘකාවක් වුනත් එයට ලැබුණු ප්‍රතිචාරය  මද යයි සිතේ . නංගියා සංකල්පය එයට එහා යන දෙයක් බව මගේ හැඟීමයි. ලාංකික  සමාජයේ බිඳ වැටීම මේ  ලිපි පෙළ මගින් පෙන්වන අතර  මෙය විවේචනය කරන්නේ නංගිලාට  අහුවී අතරමන් වුන අය්යලා  විය හැකිය. ඒ අය  මෙතනට අනවශ්‍ය  අතර සංකල්පය අදට අවශ්‍ය දෙයක් බව පිලිගනිමි.    

පින්තූරය : https://englishrussia.com/2016/03/08/girls-of-soviet-union/

සන්නාගේ පොට් එක දක්වා ගිය ත්‍රාසජනක ත්‍රීවිල් ගමන සහ අතුරු කතා

මම පහු ගිය සැප්තැම්බරයේ  ලංකාවට ආවේ "ප්‍රථම ප්‍රේමය ඔබ නොවේ " පොත දොරට වැඩුමට සහ පොත් ප්‍රදර්ශනේට යන්න කියන එක දැන් ප්‍රසිද්ධ රහසක්නේ. ඔය අතරේ දවසක තැප්‍රෝබේන් එකටයි , ලංකා නිව්ස් වෙබ් වෙබ් අඩවියේ නව  කාර්යාලට යන්නයි හවසක් දාගත්ත. එදා දවල්  විහාර මහා දෙවි පාක් එක පැත්තේ ලක්සල එක ගාව කලින්  කතා කරගත් විධිහට  ගෑනු ළමයි දෙන්නෙක්ව හම්බ වුනා. (අර ඒ දවස් වල ඒ ලෙවල් වලට  පාඩම් කරන්න ගිය කාලේ  වගේ නෙමේ ඉතින් දැන් වයසයි නේ. එනිසා ගෑණු ළමයි වගේ තමයි පෙනුනේ). ලංකා නිව්ස් වෙබ් එකේ උපුල් නිශාන්තය කිව්වා ආකේඩ් එකද මොකක්ද ලබ්බකට එන්න කියල. දැන් එතනට යන්න තමා අර දෙන්න එක්ක ත්‍රීවීල්  එකකට  නැග්ගේ. ඉතින් යන ගමන් එක කාන්තා  රත්නයක් කියනවා අනේ ඉතින් අපි "ඉඟ සුඟ ගත හැකි මිටින"  වගේ නිසා හොඳයි කියල. ත්‍රීවිල් එක ආකේඩ් එක ගාවින් නවත්තල මමත් එලියට විසි වුනාට පස්සේ ත්‍රීවිල් එක පදවපු අයිය කියනවා "මම මේ  බැලුව  අර ඉඟ සුඟ ගත හැකි මිටින " කීව අය නැග්ගට  පස්සේ ත්‍රීවිල් එක එක පාරටම පොළොවට  ගෑවෙන්න ම යටට ගියේ ඇයි කියල.  හරියට ඇද්දුවෙත් නැහැ පාරේ. දැනුයි තේරුනේ කියල. "
"මටත් ඇත්තටම මතක නැහැ ත්‍රීවිල් එකේ මම ඉඳගෙනද ආවේ කියලත් ".

ඔන්න ඉතින් අපි එතන අසයිලම් කියල තැනකට ගියා. මම හිතුවේ මෙන්ටල්   හොස්පිටල් එකක් කියල  උපුලයත් හිටිය නිසා. ඒකෙ වාඩි වෙලා කෑ ගහල සද්දෙන් කයිය දාගෙන ඉන්න කොට  පොෂ් වගේ ලුක් එකකින් මහ දවල් බියර් බිබී හිටිය දෙතුන් දෙනෙක් මාරු වුනා. මේ මොන ගමයොද කියල හිතන්න ඇති.

ඉතින් කාල බීල ඉවර වෙලා ගෑණු දැරිවියෝ දෙන්න අහල පහල සෙල්ෆි එහෙමත් ගත්තට පස්සේ අපි එයාලට සමු දීලා එන්න ආවා. ඊට පස්සේ අර සන්නගේ  ගේ  තැප්‍රෝබේන් එකට ඉස්සෙල්ලම යන්න හිතාගෙන ත්‍රීවිල් එකක් නවත්ත ගත්ත. අර ත්‍රීවිල් අයියා වගේ නෙමේ මේ ත්‍රීවීල් මල්ලි. රැවුල වවාගෙන මහා භයංකර අයිසිස් කාරයෙක් වගේ. "හනික යමන් පුල්ලි ගොනෝ මෙල්ල නොවී තරඟෙටා " වගේ තමයි පොර මේක එළවන්නේ. වෙන ත්‍රීවිල් එක්ක නෙමේ මෙයා රේස් යන්නේ 4 x 4 එක්ක.

එක තැනකදී ත්‍රීවිල් මල්ලි දැම්ම ලොකු ලොරියකුයි බස් එකකුයි මැද්දට. පොඩි වෙලා කරපට්ටන් වෙලා මැරෙන්න කලින් ගහන අන්තිම පින්තූරය කියල හිතාගෙන තමා ඔය උඩ තියෙන පින්තූරේ  ගැහුවේ. ඒ වුනාට එහෙම වුනේ නැහැ. පොර බස් එකයි ලොරියයි මැදින්ම ත්‍රීවීල් එක අරන් ගියා. අම්මප පොඩ්ඩක් හරි එකෙක් වමට හරි දකුණට හරි කැපුවා නම් හිරවෙනවා එතනම.  ඊළඟ මාරෙකේ  ආවේ අර පාරවල් වහන්න දාල  තියන ට්‍රැෆික් කෝන් එක්ක. ඒ පැත්තෙන් වාහන එනවා. මේ පැත්තෙන් වාහන යනවා. පාරෙ කෑල්ලක් කෝන් වලින් වහල. මම මේ වන්ඩිය දාන එකක්  නැහැ කියල හිතුවත් මේ යකා දැම්මනේ ට්‍රැෆික් එන ඉස්සරහට අර  කෝන්  අස්සෙන් අට ලකුණ ගහල. මම සපත්තු දෙක ත්‍රි විල් එකේ බිමට තද කරගෙන අනිත් අතින් සයිඩ් එකේ තියන පොඩි දොර වගේ එක අල්ලගෙන. දෙයියෝ අදහන්නේ නැති නිසා දෙයියන්ට කියන්නද? දෙයියෝ අහයි උඹට දැන්ද මාව මතක් වුනේ කියල.  මූ මේක හරවන්නේ යමහා XT 1200 සුපර් ටෙනරේ  එකක් වගේ නේ. පරණ රේසින්ග් ඩ්‍රයිවර් කෙනෙක්ද දන්නේ  දන්නේ නැහැ කියලත් හිතුන. එහම නැත්නම් අයිසිස් කාරයෙක් මරාගෙන මැරෙන මිෂන් එකක අපි දෙන්නත් එක්ක.

ඔය ඔක්කොම වෙන අතරේ උපුලය යනව කිසිම ගණනක්  නැතිව හරියට ශොඋෆෙර් ඩ්‍රිවෙන් රෝල්ස් රොයිස් එහෙක යනවා වගේ . අර පොර ෆේස්බුක් එකේ ක්‍රිකට් ගැන දාන බොරු, පම්පෝරි වලට අලුතෙන් දාන්නේ මොකක්ද කියල හිතනවද කොහෙද? මට එතකොට  පෙනුන මෑන් ඉඳ ගෙන ඉන්නේ අර දොර නැති පැත්තේ නේද කියල. මේක මේ ඉඳගෙන තියෙන්නේ  වීල් එක පෙරලෙන්න කලින් පැන ගන්න පුළුවන් පැත්තේ ඉඳගෙනනේ. ඒ නිසා  ආතල් එකේ යනවා.  මාධ්‍යවේදියෝ සත පහකට විශ්වාස කරන්න බැහැ කියන්නේ ඕන්න ඕකයි.

ඉතින් කොහොම හරි තැප්‍රෝබේන් එකට ගියා. සන්නා  මහතා කල්ල වස වසා ඉදිරියට ආව. සරමක් කැහැපට ගහල වගෙයි දැක්කේ.  මට නිකන් මොකක්ද වගේ අතට අත දෙන්නත් . ඒ නිසා අත  දුන්නේ නැහැ. සන්නා මහතාට මම  මාවම අඳුන්වල දුන්නේ මෙහම. මම තමයි අර ඔයාට ලන්ඩන් ඉඳන් කතා කරලා සුචරිත ගම්ලත් ගේ ඉංග්‍රීසි සිංහල ශබ්ද කෝෂය පොත් දෙක ගෙන්න ගත්ත එක්කෙනා. (ඒක මම ගෙන්න ගත්තේ අජිත් පැරකුම් හෙවත් පැරා ගේ ලිපියක් දැකල). ඒ එක්කම  කිව්වා  "මේ ආරංචියක් ආව හොඳ පොත්  තියනවා" කියල. (ඒකත් දහ දොළොස් දෙනෙක් කීව. තරුරසි හෙමේ කිව්වේ යන්න අනේ රෝයල් තැප්‍රෝබේන් හොඳම හොඳ පොත් ලාබෙට තියනව කියල.)

දයා පතිරණ මරණය ගැන මට කියවන්න ඕනෙම පොතකුත් තිබ්බ. සන්න කීව විකුනන්න බැහැ . හෙට එන්න. හෙට තමා විකුණන්න පටන් ගන්නේ කියල. දැන් මොකෑ කරන්නේ. දණ ගැහුවේ නම් නැහැ. ඒත් දෙතුන් පාරක්ම බැගෑපත් වුනා  , අනේ ආයි එන්න වෙලාවක් නැහැ. කොහොම හරි අද පොත් දෙක තුනක් දෙන්න. සල්ලි අඩු කරන්න  ඕනෙත් නැහැ. ඒ ගානම  දෙන්නම් කියල. කොහෙද බෑම කිව්ව.
"හෙට තමයි පටන් ගන්නේ විකුනන්න. තවම හදල නැහැ, හෙට එන්න".

මම මේ ලන්ඩන් ඉඳන් දවස් 22 නිවාඩුවට ආවේ. ආපු ගමන් මගුල් ගෙදරක යන්නත් වුනා. ඊට පස්සේ පොත එලි දක්වන වැඩේට දඟලන්න ඕනේ. ඒක සැප්තැම්බර් 21 ඉවර වුනහම දවස් තුනකින් අපහු යනවා.
සන්නස්ගල තුමා  ඩෝන්ට් කෙයාර් ඒ වගේ දේවල් වලට. ඉතින් බැහැල එන්න ආව.
උපුල් මලය ඒත් මගේ හිත හදන්න වගේ කීව. එයා හැමෝටම එහෙම තමයි කියල.

ඒක නම් වෙන්නම බැහැ . මොකද මම දැක්ක ලන්ඩන් ගිහින් ආවට පස්සේ අර පෙරටුගාමී සමාජවාදී ෆේස්බුක් බලඇණියේ ඕස්ට්‍රේලියානු අංශයේ  ඉස්සරහින්ම ඉඳන් හැමෝටම ගල් පෙරලන කනිෂ්ක ජයලත් එක්ක ෆොටෝ එකක් (සෙල්ෆි වගේ ) අරන් තිබ්බ. ඊට අමතරව ආදී කාලීන බ්ලොග් ලියන්නකු වන ඔසී රටේම රසික සූරියආරච්චිත් පොත් මිටි දෙකක් අරන් ෆොටෝ එකක් දාල තිබ්බ. ඔසීලට වැඩි සැලකිල්ලක් තියනවා වගේ.

මොකද්ද හේතුව? මම කල්පනා කළා. ඔළුවට ආපු ළඟම  හේතුව - අර දීප්ති කුමාර  ගුණරත්න මගේ "සියාමා " පොත එලි දක්වපු වෙලාවේ කියපු හීනි විවේචනයද මන්ද? ඒ වීඩියෝ එක මගේ බ්ලොගේ දැම්මා  ඉතින් මගේ බුක් ලෝන්ච් එකනේකියල. කවුදෝ එකෙක් අමු කුණුහරපෙන් ඇවිල්ල බැනල තිබ්බ  මගේ  අහිංසක මව් තුමියත් මතක් කරලා. පව් ඒ උන්දැ. (ඒ කොමෙන්ට් එක පල කලේ නැහැ) ඒත් ඉතින් සන්න වගේ යෝධ පුරුෂයෙක් අපි වගේ ඇටිකිච්චන්ගේ බ්ලොග් වලට එයිද? ඒක නම් වෙන්න බැහැ.

මම යාළුවෙක් ගෙන්   ඇහුව ඇයි මේ රෝයල් කෑල්ලක් ඉස්සරහින් දාගෙන තියෙන්නේ කියල. මේ රෝයල් ගිය යාළුව  කිව්වා,
"ඔය මචන් රෝයල් යන්න බැරි ඕන කෙනෙක් ගෙදර නමට ඉස්සරිහිනුත්  රෝයල් කියල දානවාලු .නැත්නම් රෝයල් එකේ අපි මෙහෙමයි අරමයි කියල කුප්ප කතාවක් දෙකක් අපි සම්බන්ධව   කියනවලු.".

හැබැයි මට වුනේ ඕකෙ  අනිත් පැත්ත? මම රෝයල් එකට ගියේ එන්ට්‍රන්ස් විභාගෙන් පාස් වෙලා. ඒ කතාව මෙතැන ලියල ඇති. ශිෂ්‍යත්වෙන් ආවේ ආනන්දෙට. ආනන්දෙටත් සුමානයක් විතර ගියා.  අර රෝයල් ප්‍රයිමරියයි (ප්‍රාථමිකේ)  කොලේජ් එකයි  අපේ කාලේ තමා එකතු කලේ. එතකොට ප්‍රයිමරි එවුන් ටිකක් අලි පු*. උන් තමයි නියම රෝයල් කියල. හයේ පන්තියෙන් රෝයල් ගිය අපි උන්ව පඩේකට ගණන් ගත්තේ නැහැ. හිටිය එවුන්ට මතක ඇති ඒ කාලේ වලිය.

දැනට අවුරුදු දහයකට විතර කලින් මගේ ඇඳුනුම් කමක් තිබ්බ  නුවර පැත්තේ පොරක් එක්ක. ලන්ඩන් වල. මෙයා මට කියනවා අජිත් මම කවදාවත් හිතුවේ නැහැ උඹ රෝයල් ගිය එකෙක් කියල. (රෝයල් කතාවක්  ඇදිලා ආපු වෙලාවක) මම ඇහුව බුවාගෙන්  ඒ මොකෝ කියල. ඌ කියනවා,
"උඹ මම දන්නා  රෝයල්  ගිය එවුන් වගේ නෙමේ හැසිරෙන්නේ "ලු. මම කිව්වා "මචන්,ම ම නම් එහෙම  එකක් දැනගෙන හිටියේ නැහැ කියල. මගේ රෝයල් යාලුවෝ නම් මං වගේම බෝතල් භාගයක් හිස් කරන්න පුළුවන් පොඩ්ඩක් නටන්න දන්න සොමිය ට බර  පොරවල්. " මට හිතුනේ මුගේ ඔලුවේ තියන මනස්ගාත කියාල.

හැබැයි ඊට පස්සේ ඔය රෝයල් කතාව  ආවේ බීබීසී එකේ වැඩ කරණ යාලුවෙක් ගෙන්. එයාගේ ඒ දවස් වල බිබිසි බොස් ඇහුවලු
"අජිත් ඇත්තටම රෝයල් ගිහින් තියනවද කියලා " යාලුව කිව්වලු එහෙම තමයි එයා දන්නේ.
"වෙන්න බැහැ පොළොන්නරුවේ රෝයල් වෙන්නැති " කියල කීවලු. මේ මැනේජර් මට අවුරුදු හතරක් විතර සීනියර්. මම අර යාළුවට කීව
 "මම මේ පලවෙනි වතාවට රෝයල් ගිය එකෙක් ගෙන් ඔය කතාව ඇහුවේ. අනිවාර්යයෙන්ම  මම හැසිරෙන්නේ ඌ හැසිරෙන විධිහට  නෙමේ වෙන්න ඇති කියල."

මම දැනට  අවුරුදු දෙකකට විතර කලින් ලංකාවට  ගිය වෙලේ අපි ඉවර කරපු අවුරුද්දේ එවුන් සංවිධානය කරන ඩිනර් එකකට ගියා ජයික් හිල්ටන් එකේ. හොඳට සංවිධානය කරලා තිබුන. එතන හිටපු ලස්සන ගැහැණු ළමයි දෙතුන් දෙනෙක් එක්ක ඩාන්ස් කළා.
"පස්සේ දැන  ගත්තේ උන් කුලියට ඩාන්ස් කරන්න ආපු එවුන් කියල " අර උපුල හත්තිකේ කියනවා වගේ මොන මිත්තණියගේ වස්ත්‍රයක්ද  යකෝ මේක. ලන්ඩන් වල අපේ එවුන්ට කීවනම් හිනා වෙලා මැරෙයි. අර කෙල්ලෝ ඇවිත් ඉන්නේ නටන්නේ නැති අය ෆ්ලෝර් එකට ගන්නලු. මම එහෙම්ම ෂේප් වුනා.

ඔය අස්සේ, ඒ කාලේ ඉස්කෝලේ ඇරුනම ෆ්‍රෙන්ච් ක්‍රිකට් ගහපු එකෙක් හිටිය. එයාට මම දැකල කතා කලා. ආ මචන් කොහොමද ඉතින් කියල. පොර මං දිහා නිකන් අඟහරු ලෝකෙන් ආපු කුරුමිට්ටෙක් දිහා බලන බැල්මක් දාල කට කොනකින් කින්ඩි හිනාවක  දාල වෙන සෙට් එකක් ගාවට ගියා. මම ළඟ හිටපු ඒ ලෙවල් පන්තියේ යාළුවෙකුට කීවාම  ඌ කිව්වා ආ  මේ අර බ්‍රිගේඩියර් අහවලානේ කියල. ඒ බ්‍රිගේඩියර් තුමා ඊයේ පෙරේද මේජර් ජනරාල් තුමෙක් වෙලා  කියල ආරංචියක් ආව. හොඳයි ඉතින්.  හැබැයි  මට දැනුයි  තේරෙන්නේ. මේ මන් වගේ ලන්ඩන් වල පරිගණක ඉන්ජිනේරුවක් ලෙසට  විධායක ශ්‍රේණියේ නොවන රැකියාවක් කරන එවුන් එක්ක මොන කතාද ඒ අයට? ඒ කියන්නේ රෝයල් තැප්‍රෝබේන් අයිතිකාරයා කතා කලේ නොකලෙත් ඩෝන්ට් කෙයාර් ලෙසට හිටියේ  ඒක නිසා වෙන්නැති.

හැබැයි මම ආයේ දවසක ගියා ඔය තැප්‍රෝබේන් එකට මගේ පොත දොරට වැඩුම ඉවර වුනාට පස්සේ . ඒ කතාව ඊළඟට කියන්නම් හේතුව තමා මම ලන්ඩන් ඇවිත් සන්නගේ පොත් මොනවාද මං ළඟ තියෙන්නේ කියල හෙව්ව . භික්ෂු පරිච්චේදය, අම්මා.

මම මගේ අම්මට හුඟක් ආදරෙයි. මගේ පලමු පොත වගේම තුන්වෙනි පොතත් අම්මට තමයි ඉස්සෙල්ලම පිදුවේ. සියාමා පොත අම්මටයි  තාත්ත ටයි.

සන්නට එයාගේ අම්ම මග හැරිලා. මට මග හැරුනේ මගේ තාත්තා. තාත්ත එක්ක මුහුදු වෙරළ අයිනේ හෝටලේකට යන්න, බීර  වීදුරුවක් අරන් දෙන්න. දේශපාලනේ ගැන කතා කරන්න, ඒ හීන  ඔක්කොම නැති වුනා. ඒක වුනේ  එකම එක  මෝඩ තීරණයක් නිසා. මගේ දුප්පත් තාත්ත මාව නොදැකම අවසන් ගමන් ගියේ. මම ගියේ මරණෙට. දරුවෝ බලන්න ලන්ඩන් ආවේ අම්ම විතරයි.

මම සන්නගේ "අම්මට " ආදරෙයි.
ඊළඟට ලියන්නේ ඒ ගැන. ඒ පොතේ තිබෙන විස්තර වගයක් ගැන.

~~~~~මතු සම්බන්ධයි ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

දැති කියත - එච් ඒ අයි ගුණතිලක

දැති කියත - එච් ඒ අයි ගුණතිලක (විචාරයක්)

විජිත ගුණරත්න ගේ "දැති කියත " ගැන ලියු මේ අපූරු විචාරය ක්‍රිස්ටියන් වර්කර් (ක්‍රිස්තියානු කම්කරු සහෝදරත්වය ) නමැති සඟරාවේ 1981 පලවූවක්. එහි ඇති  භාෂා ශෛලිය ඉතාමත් බැරෑරුම් එහෙත් රසවත් එකක් . ඒ කාලයේ කොළඹ ඉංග්‍රීසි කතා කරන මැද පන්තිය හැර වෙන අයෙකු මේ ලිපිය කියෙව්වාද යන්න සැක සහිතයි. එනිසා මම ඒ ලිපිය පරිවර්තනය කළෙමි.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
සම්ප්‍රදායික නාට්‍ය කලාවේදී අව්‍යාජ මිනිස් හඬක් ඇසීමත් අපහසු දෙයකි. නාට්‍යය නරඹා නික්මෙන අයෙකු ගේ දැක්ම වනුයේ නාට්‍යය ජීවිතයේ පිළිඹිබුවක් නොව ජීවිතය නාට්‍යයයේ පිළිඹිබුවක් යන්නය. බෙර්ටෝල්ට් බ්‍රෙෂ්ට් තමන්ගේ මුළු ජිවිත කාලය පුරාවටම යත්න දැරුවේ   තත්සම්‍ය නාට්‍යකලාව යථාර්තවාදී මායාව නැමැති  ව්‍යාජ කලා  භාවිතාවෙන් මුදවාගෙන විකල්ප මාදිලියක් හඳුන්වා දීමටය. ප්‍රේක්ෂකයන් නාට්‍යාගාරයේ හිඳගෙන සිටිති. නළු නිලි සමූහයක් ලෙස  එකතු වී කළකට පෙර වූ සිදුවීමක් කථාවක් ලෙස  ගොඩ නගති. වේදිකාව යථාර්තය අප ඉදිරියේ  ප්‍රක්ෂේපණය කරද්දී  ප්‍රේක්ෂකාගාරයේ අප, කතාවෙන් වියුක්තව ඔහේ බලා සිටින්නන් පමණක් වෙමු.  කථා සාරයට නොව කථනයට, අවධාරණය දී ඇති අතර,  වේදිකාවේ ගොඩ නගා ඇති අංග, නාට්‍යමය ඇඳුම් ආයිත්තම්, වේදිකා සැලසුම   සහ ආලෝක සැපයුම ආදිය යොදා ඇත්තේ සැරසිලිකාර මායාවකට නම් නොවේ.  හැම දසුනක්ම. අදහසක්ම, කොටසක්ම එකිනෙකට වියුක්තවම  වැදගත් වන'තර අපේ අවධානය  දිනා ගන්නා පරිදි සාමූහික පන්නයකට ගොනුකර ඇත. ශෘන්ගාර උද්වේගාත්මක හැඟීම් වලින් අප වියවුලට පත් නොකරන අතරම පරමෝත්කර්ෂයන් දුර්භික්ෂයන්  සේ ඉවත් කර ඇත.   ප්‍රසිද්ධ "පරාරෝපණයේ විපාකය" (අත්හැර දැමීමේ ප්‍රතිඵලය ) නම් සිද්ධාන්තයේ එල්ලය නම් සංවේදී සංඥානනය (තදාත්මීකරණය ) වැළැක්වීම හෝ නිෂ්ප්‍රභා කිරීමයි. අපගේ උදාසීන සංවේදනයන්ට බ්‍රෙෂ්ට් ඉතා සරල හා අව්‍යාජ යථාර්තයක් ඉදිරිපත් කරයි. තරු පහේ අවන්හලක තෙආකාර භෝජන පටිපාටිය වෙනුවට ඔහු  පාන් සහ කැඳ ප්‍රදානය කරයි.

විජිත  ගුණරත්නගේ ගේ "දැති කියත" සම්භාව්‍ය බ්‍රෙෂ්ටියානු  සමීකරණයක් වූ   මෙම සම්ප්‍රදායික මෙන්ම  න්‍යායික නාට්‍යය  නිර්භය සහ උත්කර්ෂවත් උත්සාහයකින් අපට ප්‍රති නිෂ්පාදනය කර   ප්‍රදානය කරයි. මධ්‍යතන යුගයේ ස්වීඩනයේ  නගරයක පංති විරෝධතාවය සහ  කාර්මික සටන් මධ්‍යයේ   ධනපති ආරක්ෂක යාන්ත්‍රනය සහ රාජ්‍ය යන්ත්‍රය  දුෂිත ව්‍යාපාර සමග වන සන්ධානයේ  සිදුවීම් (නාට්‍යයේ)  පෙළ ගස්වයි. වෙස් මුහුණු, සංගීතය, විචිත්‍ර වෙස් ගැන්වීම්, නිවේදක නිවේදිකාවන්  වේදිකාවේ තීක්ෂණ සැකසුම්   වල සංයෝජනයෙන් සංතෘප්ත වන මොහොතක  නළුවේ  සෑම සාමාජිකයෙක්ම  තම උපරිමයෙන් ප්‍රබල රංගනයන් ඉදිරිපත් කරති. රටා මිශ්‍රණය අපූර්ව ව ඇති රංගනයේ වදන් හසුරුවනුයේ සැහැල්ලු එහෙත් ක්‍ෂණික හා සවිමත්ව පැටලිමකින් තොරවය.  ඉතාමත් සුළු අංග චලනයක් පවා තද විනයකින් හසුරුවනුයේ වැඩි අතිශයෝක්තියකින් තොරවය. මෘදු  මුඛරියේ සිට රළු කවටකම් දක්වා භාෂාව ගලා යනුයේ නාට්‍යකරුගේ අභිලාෂයන් එපරිද්දෙන්ම ඉටු කරමිනි. සංගීතය සහ ගීත ගායනාවන් නාට්‍යයේ සන්ඝටනීය  අංගයන් වනවා  සේම බුද්ධිමත් ලෙස සංවාදයට අනුකූල ප්‍රතිචාරයද සපයයි. එසේ වන අතරතුර සැඟවුණු චරිත සහ නොසැඟවුණු චරිත, හුවමාරු වන අනවරත දයලෙක්තිකය හා   සමාජ සම්බන්ධතාවයන්ගේ හා මානුෂික තත්වයන්ගේ ප්‍රතිවිරෝධය ද තුල උත්සවකාරී ලෙස හැසිරෙනුයේ අපගේ කාලය සිහිකරවමිනි. කුඩා හා විසල් කණ්ඩායම් ලෙස  හැඩ ගැස්වූ චරිතයන්හි චලනයන්  සහ නාට්‍යය තුල සංස්ථාපනයන්  විචිත්‍රවත් සංවේදීතාවයක් මනෝහර භාවයක්   දනවන අතර   බාහිර ආයිත්තම් වල ස්වභාවය වේශ නිරූපණයන්  ගෙන් හෙළිදරව් වේ.

මේ සියල්ල සලකා බැලූ කළ අප විජිත  ගුණරත්නට  සුභ පැතිය  යුත්තේ ශෝකාන්තය හා ප්‍රහසනය අද්දර  දෝලනය වෙමින්, එහෙත්  සියලු අර්ථයන්ගෙන් සමන්විත කාලෝචිත නළුවක්  කාලයට අනුකූල ලෙස අපට පිරි නැමීම නිමිත්තෙනි.  සංවේදී ප්‍රේක්ෂකයන් අගය කළ යුත්තේ, නාට්‍යය විසින්  ප්‍රහසනයට ලක් කරන ලද වර්තමාන  ප්‍රශ්නය සහ සම්පුර්ණ නාටකය ලෙසට ගත්  කල අපට  වඩාත් හුරු පුරුදු සංවේදිතාවන් හා සංකීර්ණයන් වලින් නැවුම් ලෙස වියුක්ත වීමත්ය.
සෘජු දේශපාලන ප්‍රචාරයන් ගෙන් තොරවුවත් නරඹන්නාට  සිද්ධීන් අවලෝකනය කරන්නට හා ඉන් ඉදිරියට සිතන්නට පෙළඹවීමක් තිබේ. සුළුවෙන් හෝ   විනයානුකූල චින්තනමය එක්සත්කමක් සහ ක්‍රියාකාරිත්වයක්  ප්‍රේක්ෂකයන් සහ නාට්‍යයට  සහභාගිවන්නන් ගෙන්   හදිසි අයැදුමක් ලෙස ඉදිරිපත් වේ. මේ නරඹන්නාට ඔහුගේ නාට්‍යමය අත්දැකීමේ ප්‍රමුඛ  සුරතාන්තය වූයේ  බ්‍රෙෂ්ට් ගේ මරණය  සිදුවූ 1956 වසරේ බර්ලින් වෘන්දය ලන්ඩනයේ ඉදිරිපත් කල අපූර්ව සංදර්ශනයයි.

 තරුණ  ශ්‍රී ලංකික නාට්‍ය කරුගේ උපදින දක්ෂතාවයන් තුලින් හෙළි දැක්වූ  අන්තර්ගතය,  රංගන සම්ප්‍රදාය සහ භාවතිශමය චෛතසිකය මේ මූලික බලවත්  ශෛලිය ට ඇති මගේ අතීතකාමයට (නොස්ටල්ජාවට )   අවුරුදු 25 කට පසු නව පණක් දුනි.
එච් ඒ අයි ගුණතිලක  - ක්‍රිස්ටියන් කම්කරුව සහෝදරත්වය  සඟරාව 1981 (christian worker 1981)

පරිවර්තනය - අජිත් ධර්මකීර්ති
අවශ්‍යනම්   කියවීම සඳහා ඉංග්‍රීසි ලිපිය

සනීපාරක්ෂක තුවා සහ පෑඩ් මෑන්

ලක්මාල් කුලසේකර සහෘදය ලියල තිබ්බ,  පහළ මම ෂෙයාර් කරපු දේට එකඟ වෙන ගමන් මේ ටිකත් ලියන්න හිතුන. මේ මම මුලින්ම ලියපු  "සියාමා " පොතට දෙන තල්ලුවක් නම් නෙමේ. මම වැඩි හරියක්ම පොත  දුන්නේ නොමිලේ. සජිත් ප්‍රේමදාස දේශපාලන යෝජනාවක්  හැටියට කතා කරපු  පෑඩ් යෝජනාව  ලංකාසිනිව්ස් වෙබ් අඩවියේ සහ එහි ප්‍රතිචාර දක්වන්නන් ගේ අපහාසයට ලක්වෙලා තිබෙනවා දැක්කා. සජිත් ඒක දේශපාලන යෝජනාවක් හැටියට ගෙනාව එක හරිද වැරදිද කියන්න මම යන්නේ නැහැ. නමුත් මම කැමැතියි  මේක දේශපාලන ෆුට්බෝලයක් කර ගන්නේ නැතිව ප්‍රධාන අපේක්ෂකයෝ හැමෝම ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් හැටියට ගන්නවා නම්. ගෝඨාභය කියන්නේ ඇමෙරිකාවේ පවා ජීවත්වුණ නවීනත්වය දන්නා  කෙනෙක්. අනුර කුමාර දිසානායක, මහේෂ් සේනානයක, දුමින්ද නාගමුව වැනි අපේක්ෂකයන්ට  තමන්ගේ යෝජනාවලට ඇතුලත් කරලා නොදියුණු මිනිසුන්ට කියන්න  පුළුවන් මේක හිනා වෙන්න දෙයක් නෙමේ කියල..

"සියාමා" කතාවේ මුළු පවුලක්ම විනාශ වෙලා ගැහැණු ළමයෙක් අනාථ වෙන්නේ නවීන සනීපාරක්ෂක තුවා හෙවත් පෑඩ් ගැන  ගමේ මිනිසුන්ගේ තිබුණු නොදැනුවත්කම නිසා.  නොයෙකුත් ආගමික හේතුන් පවා මුල්වුණා. වර්තමානයේ ලංකාවේ  හෝ වෙනත් ආසියානු රටක මෙහෙම වෙන්න තියන අවස්ථාව අඩු වුනත් නවකතාවට  පාදක කරගත් මේ  සිද්ධිය සත්‍ය එකක් (පස්සේ තියෙන ඒවා මොනවා වුනත්). ඒක මට කියපු තරුණ කාන්තාවට විනාඩි හතලිස් පහක්  පමණ වත් ගතවුනා ධෛර්ය අරගෙන ඒ කතාව  කියන්න .අදටත් හදවත දුකින් මිරිකෙන්න ගන්නවා මතක් වෙනකොට. කරුණාකරලා මේ වගේ ප්‍රශ්න ගැන අපහාස කරන්න එපා.  සජිත් කියන මනුස්සයට ගහන්න වෙන ඕන තරම් දේවල් තියනවා. මම ආයෙත් කියන්නේ අපේක්ෂකයෝ එකතුවෙලා මේක ජාතික තලයට අරගෙන එක යෝජනාවක් හැටියට ගේන්න දියුණු රටවල් වගේ.
මේ තියෙන්නේ පොතේ ඒ කොටස:
"ප්‍රියාන්  එහෙ ගම්  පැතිවල තවත් එහෙමයි.  අපේ තාත්ත අම්මටයි අක්කටයි  ඔසු සල් වල විකුණන ඒවා ගෙනත් දීල තිබුන. ඒක නවීනයි.  හොඳයි කියල. තාත්ත ඒවාට ලජ්ජා වුනේ නැහැ. එයාට  ඕනේ වුනේ අපි නවීන  විධිහට ජිවත් වෙනවා දකින්න.  ඒවා වත්තේ පහල වලක තව කුණු සමග ගිනි තැබීම කලේ තාත්ත. අපිට කුණු විසි කරන්න ක්‍රමයක් නැහැ. අවශ්‍යම  නම් වෙනම තැනක්  තිබ්බ කුණු ගෙනිහින් දාන්න. "

"ඒක  නම් ලංකාවෙත් එහෙමයි. මුළු ආසියාවේම ප්‍රශ්නයක්". ඇය මෙවැනි කතාවක් අපි අතරට ගෙනාවේ මන්දැයි මට එකවර වැටහුනේ නැත.

"එක දවසක් මොකක් හරි දේකින් ගිනි ඇවිලිලා  නැහැ කුණු කොටසකට. තාත්ත ගිනි තියල වෙන වැඩක් කරන්න ගිහින්. පිච්චිලා  නැතිව  ඉතුරු උන එකක් බල්ලෙක් ඇදගෙන ගිහින් වෙන වත්තකට. දරුණු  රණ්ඩුවක් ඇති වුනා ඒකට . මාස්  ශුද්ධිය වෙන වෙලාව අපලයි කියල විශ්වාසයක් තියෙනවා. ගැහැණු පාවිච්චි කරන රෙදි කෑලි පවා හෝදන්නේ හොරෙන්.  ඒ කාලෙට ගැහැණියක් එළදෙන්නු දිහා  බැලුවොත් උන්ට කිරි එරෙන්නේ නැහැලු. පිරිමියෙක් හරි කොල්ලෙක් හරි  දිහා බැලුවොත් උන්ට උණ හැදෙනවලු. ඒකට  නම් මං  කැමතියි. කොහොමද අපේ බලේ. හික් හික්. " අස්වාභාවික අන්දමට ඇය සිනා සුනාය.

---අජිත්

ආදරණීය දෙපක්ෂයේම මිත්‍රවරුනි,

මට නම් මේ යෝජනාව ඉදිරිගාමීය. දුප්පත් ග්‍රාමීය පාසල්වල දැරියන්ට, ඇඟලුම් කර්මාන්තශාලාවට මේවා නොමිලයේ හෝ අඩුමුදලට ලබාගත හැකි මැෂින් සවිකර හැකි නම් අගනේය. දුප්පත් පවුලක දියණියකට අම්මා කෙනෙකුට ඇත්තටම සනීපාරක්ෂක තුවා සඳහා යන වියදම දරන්නට අසීරු බව ඇත්තය.

එය පිළිගැනීම දේශපාලන වශයෙන් අනිත් පාර්ශ්වයට වාසිදායක යැයි සිතන මානසිකත්වය අප වෙනස් කර ගත යුතුය. ඒ වාගේම එය විහිලුවකට ලක් කිරීම වැදගත් ශිෂ්ඨසම්පන්න ක්‍රියාවක් යැයි මා සිතන්නේ නැත. ඒ වාගේම මේ යෝජනාව ගෙන ආවා කියා යම් අපේක්ෂයෙකුට පට්ට ඉදිරිගාමී ලිබරල් සලුපිලි අන්දන්නට යාමද උගුරට හොරා බෙහෙත් කෑමක් බව එය කරන මගේ උගත් මිත්‍රයන් තේරුම් ගත යුතුය.

මේ සම්පූර්ණ සනීපාරක්ෂක තුවා කතිකාව තුල මා නම් දකින්නේ දේශපාලනය උග්‍ර ලෙස ධ්‍රැවීකරණය වීමේ අර්බුදය පමණි. මෙය ලංකාවට මතු නොව ලෝකයේ සමහර රටවලටද ඇත්තය. ඇමරිකාවේ පවා මේ තත්ත්වය එසේය. තමන් සහය පළ කරන අපේක්ෂකයා කරන ඕනෑම වැරැද්දක් සාධාරණීකරණය කරන්නටත් ඔහු දේවත්වයට නංවන්නටත් ප්‍රතිපාර්ශ්වය කරන හෝ කියන ඕනෑම දෙයක් ගර්හාවට ලක්කරන්නටත් ඔවුන් පහත හෙලන්නටත් අප තුළ තියෙන පුරුද්ද කැතය. වෙනස් කරගත යුතුය.

සියයට සියයක් හරි හෝ වැරදි කිසිවක් නැති මිනිස්සු නැත. මමද ඔබද එසේ නැත. එසේ හෙයින් තමන් සහාය දෙන අපේක්ෂකයාද එවැන්නෙක් යැයි සිතා ගැනීම ප්‍රඥාගෝචර නොවේ. එලෙස යම් අයෙකුට ආරෝපණය කරන්නට යාමද නුවණැති වැඩක් නොවේ. දැන දැන එසේ කිරීම ආත්ම වංචාවකි. අප මේ ඇත්තට මුහුණ දෙන්නට පුරුදු විය යුතුය. ඒ අතරම පවතින 'හොඳ ප්‍රමාණය' ක්‍රම ක්‍රමයෙන් වැඩිකරන්නට වැඩ කළ යුතුය. ඒකට උත්තරය සාපේක්ෂව හොඳ මිනිස්සු දේශපාලනයට එකතු වෙන එකය. 'ඊයා' කියන එක නොවේ.

රටක් දියුණු කරන්නට නම් දියුණු ශිෂ්ඨසම්පන්න මනැස් ඇති ඕනෑම ප්‍රශ්නයක් වැදගත්ව කතා කරන්නට පුලුවන් මිනිස්සු සිටින්නට ඕනෑය. එහෙම මිනිස්සු ගෝඨාභය පාර්ශ්වයටත්, සජිත් පාර්ශ්වයටත්, අනුර පාර්ශ්වයටත් කියන තුන්ගොල්ලටම සිටින්නට ඕනෑය. රට හොඳ තැනක් වන්නේ එතකොටය.

ලක්මාල් කුලසේකර

ඉතින් රැවටෙන්න - කවරයේ කතාව සහ අතුරු කතා

දියණිය ඇඳි මුල් කවරය 

මගේ දෙවන නවකතාවේ  කවරය ගැන සෑහෙන සාකච්චාවක් සහ අදහස් හුවමාරුවක් ගිය නිසා මේ ලිපිය ලියන්න   තීරණය කළේ. මම මේ කෘතිය ලියන්න පටන් ගත්තේ සෑහෙන කාලෙක ඉඳන්. ඒ කියන්නේ 2015 වගේ ඈත කාලෙක පටන් ගත්තේ. ඉවර වෙනකොට 2019 මුල. මුලින් හිතන් හිටිය මගේ දෙවෙනි පොත "සියාමා " මුද්‍රණය කළ අහස ප්‍රකාශකයන් මේ පොතත් භාර ගනී කියල මුද්‍රණය කරන්න. එහෙම වුනේ නැහැ. "සියාමා" මුද්‍රණය ගැන මගේ කිසියම්  විවේචනයක් තිබ්බ නිසා එහෙම වුණා  වෙන්නත් පුළුවන්.

ඊට පස්සේ චූලානන්ද සමරනායක සහෘදයා සහ පද්මිණි මාතරගේ නංගි පොතේ කොපි ඉල්ලා ගෙන සෑහෙන වෙහෙසක් දැරුවා. මම සංහිඳ එකේ සන්නස්ගල මහත්මයටත් කතා කළා. මම සුචරිත ගම්ලත් ගේ ශබ්දකෝෂය මිලදී ගන්න ගිය වෙලේ ඇහුවේ.  මට මතක විධිහට  ඔහු පොත් ප්‍රකාශ කරන වැඩෙන්  ඉවත් වෙලා කියල තමා කිව්වේ. අර දෙන්නගේ වෙහෙස පල දැරුවෙත්  නැහැ. පිළිකෙව් කිරීමට එක හේතුවක් ලෙස දැන ගන්නට ලැබුනේ පොත අත්දැකීම් ගැන ලිව්ව එකක් කියල. (ඇත්තටම එහෙම කල්පනා කෙරුවොත් මැක්සිම් ගෝර්කි ගේ වත්, නිකොලායි ඔස්ත්රෝව්ස්කි ගේ වත් බොරිස් පලේවොයි ගේ වත් අපි ආදරය කරපු පොත් කිසිවක් පලවෙන්න ඉඩක් නැහැ කියලත් හිතුන.)
මම ඇත්තටම පොත ලිව්වේ ඩොස්ටයෙව්ස්කි ගේ ෆන්ටස්ටික් රියලිස්ම් (fantastic realism ) කියන ශෛලියෙන්.  මම ඒ ශෛලිය ගැන කල්පනා කලේ  විජිත ගුණරත්න භාවිතා කළ බ්‍රෙෂ්ට් ගේ එපික් තියරිය නිසා  කියලයි මම හිතන්නේ. ඒ ලිපිය මෙතැන. එදා ඒ සාකච්චාවේදී නන්දන වීරරත්න සහ විජිත අතරත් සංවාදයක් ගියා. නන්දන කීවේ නිර්මාණයකට සෞන්දර්යය අත්‍යවශ්‍යයය  කියල. නැත්නම් වාර්තාවක් වගේ එහෙම  නැත්නම්  උදාසීන බවක් ඇතිවෙනවා කියල. මගේ මුල් නවකතාව  "සියාමා" ලීවේ මේ සෞන්දර්යය කියන කොටස අමතක කරලා "පණිවිඩය" දෙන්නේ කොහොමද කියල හිතල.

සිදුවුණ දේ තමයි "සියාමා "පිළිබඳව වාමාංශික කඳවුරකින්ම ආපු විවේචනය තමා ඒක ටිකක් වාර්තාකරණයක්  වගේය  කියලා . තව වටේට ආලවට්ට්ම් දාල ලස්සනට නවකතාවක් කරලා ලියන්න තිබුන කියල. ඒ වගේ කතාවකට ආලවට්ටම් දාන්නේ කොහොමද කියන ප්‍රශ්නයෙන්  මම  තැවුණ. සියාමා ගේ සොඳුරු හදවත ගීතයක් වුනේ නැති නිසා. එදා සංවාදය කරපු නිස්සංක විජේමාන්න සහෘදයා නම් ඒක කීවේ නැහැ. හැබැයි එයා කීවේ  මම නිහඬව ඉඳල පාඨකයාට කතා  කරන්න ඉඩ  දෙන්න කියල. නමුත් ලිව්වේ මොන හේතුවටද  කියල පාඨකයා දැනුවත් නැත්නම්?

සරද සමරසිංහ සහෘදයා ගේ  ගේ පොත ගැන කල සංවාදයේදී මම හෛඩගර් සහ ඔහුගේ   "කලා  කෘතියක මූලාශ්‍රය" (the origin of the Work of Art) කියන  ලිපිය ගැන  කතා කළා. ඒ ලිපියට මෙතනින් යන්න. හෛඩගර්  හරියටම අඳුන ගත්තේ දීප්ති කුමාර ගුණරත්න ගේ ලිපි වලින්.
  හෛඩගර්  කියනවා ඔහු  වර්තමාන දර්ශනවාදී සෞන්දර්යය නම් සම්ප්‍රදායට විරුද්ධව සත්‍යය පිළිඹිබු කරන  කලා කෘති සඳහා පෙනී හිටිනවා කියල. ඔහු කියනවා නියම කලා කෘතිය සෞන්දර්යය නිසා අඳුරු වෙනවා  කියල. හැබැයි හෛඩගර් ම ඒ එක්කම කියනවා මේක මහා ඔක්සිමොරොන් (oxymoronic විරෝධාලංකාරය ) එකක් කියල. ඔහු අහනවා සුන්දරත්වයක් නැති කලා කෘති පවතින්න පුලුවන්ද කියල ඒ එක්කම ? දර්ශනවාදී හෛඩගර් ගේ ජීවිතයත් නාසිවාදී වීම නිසා අඳුරු වූවක්.

ඉතින් දෙවෙනි පොතට හෛඩගර් හා නන්දන වීරරත්න කියපු විධිහට සෞන්දර්යය ඇතුළු කළා. ඒ කියන්නේ "ප්‍රථම ප්‍රේමය ඔබ නොවේ " කෘතියේ  මුල හරිය කියවන කොට  ඒක තේරෙයි. ඩොස්ටයෙව්ස්කි ගේ ෆන්ටස්ටික් රියලිස්ම් එකටත් මදක් අනුගත වෙන්න.

බ්ලොග් සහෝදරයෙකු ගේ  ගේ මාර්ගයෙන් හඳුනාගත්තා ගුරුගොඩ සීලවිමල හාමුදුරුවෝ. මේ දිනවල   බුකියේ හෙම සෑහෙන ප්‍රසිද්ධ අයෙක්.  සීලවිමල හාමුදුරුවෝ  හඳුන්වල  දුන්න තැන ආයෝජකයන්ගේ මුදල්  වෙන් කරලා ඉවරය කිව්වා.  නිකම් නිහඬ නොවී හේතුවක් කීව එක අගය කරනවා. නමුත් ඉතින් මට වුනත් ආයෝජනය කරන්න තිබුන.
 ඉතින් මම තීරණය  කලා කර්තෘ ප්‍රකාශනයක්  ලෙස පළ කරන්න.  එහිදී පොත විකිණීම සහ බෙදා හැරීම  පිලිබඳ ප්‍රශ්නය  එනවා. මගේ මුල් පොත වන "පොල්කට්ටෙන්  එපිටට" පොත ගැන එම ප්‍රශ්නය ආව එංගලන්තයේ ඉඳගෙන කරන්න ලෙහෙසි දෙයක් නෙමේ. මම මේ ගැන පොත මට ප්‍රින්ට් කරන්න හදල දෙන හිරුලින් එකේ මිලානි නංගි එක්කත් නිකමට කතා කළා.

එයා මගේ පොතේ පොතේ පිටපතක් දෙකක් දීල තිබුන ප්‍රකාශක  සමාගම් දෙක තුනකට .  මම දැනගෙන හිටියේ නැහැ එම ප්‍රකාශකයන්ව.  හැබැයි එහෙම දුන්නට කමක් නැහැ කියල මම කියල තිබ්බේ.   ඒ දුන් කෙනෙක් තමා සංඛ  ප්‍රකාශකයෝ හි අධිපති එම් ඩී සෝමරත්න මහත්මයා.  පොත කියවල එයා මට කතා කරන්න කියල තිබ්බ. කොන්දේසි සහිතව පොත පල කරන්න කැමති වෙලා. ඇතුලේ තියෙන සමහර  ඒවා අයින් කරන්න. අවසානය වෙනස් කරන්න වගේ කොන්දේසි. එසේම මගේ දුව මාසයක් විතර තිස්සේ ඇඳපු  පිටකවරය අයින් කරන්න කියල. ඔය උඩ තියෙන්නේ ඒක.  ඒ කවරේ එක්ක  ලංකාවේ විකිණීම අපහසු  බව ඔහු කීවා . දැන් ආවේ වෙළඳපල පිලිබඳ ප්‍රශ්නය. වෙළඳපල ඉල්ලීමට යට වෙනවද ?

මගේ යහළුවෝ දෙන්නෙකුට කතා කලා. විජිත සහ විතානගේ.  ඔවුන්ගේ අදහස මගේ අදහසට සමපාත වුනේ මෙහෙම. පොත් ටික විකුණා ගැනීම, බෙදා හැරීම  විතරක් ම නෙමේ අපහසු. තර්කයම පමණක්  නොව සම්මුති(compromise) මාර්ගයෙන් ප්‍රශ්න  විසඳා ගැනීම මම එංගලන්තයේ දී ඉගෙන ගත් එක දෙයක්. යාලුවෝ කීවෙත් බෙදා හැරීමේ ප්‍රශ්නයක් එනවා නේද කියල. කේ බුක්ස් එකේ භාර ගන්නෙත් පොත් 100 කියල මම දැනන් හිටිය. සංඛ ප්‍රකාශකයන් ගේ පිට කවර වල හැම එකකම  වගේ තරුණියන් ගේ ජීවමාන පින්තූර තියෙන්නේ. ඒ ගොල්ලන්ගෙන් පොත් ගන්න එන පාඨකයෝ කැමති ඒකට. මගේ යහළුවන්ගේ අදහස වුනෙත් කවුරුහරි කියවන්න ඒක ගන්නවා නම් පිට කවරය ගැන මම කරදර වෙන්නේ ඇයි කියන එක.  පිටකවරය ඒ මහත්මයට තෝරා  ගන්න දීල මම අන්තර්ගතය වෙනස් නොකරන්න එකඟ කර ගත්ත. ඒකට තව හේතුවකුත් තිබ්බ.

අපට යුද්ධය විකුනන්නේ කොහොමද ? සීතාම්බර සළු පිළි අන්දවලා එන යුද්ධයේ  සැබෑව මම දැක්කේ නැහැ? ටෙලිවිෂන් ස්ටුඩියෝ ඉස්සරහ අපි පෙළපාලි ගියා . සමහර වෙලාවට වැස්සේ තෙමීගෙන. ලන්ඩන් වල අපේ යාළුවන්ට ඒවා මතක ඇති. සල්ලි යැව්ව.  අපි දැක්කේ වීරත්වය , ආශ්වාදය, අහෝ යුද්ධයේ උතුම්  වූ පිවිතුරු වූ මුදා ගැනීම.මගේ  මේ "යුධ පිටියේ සවාරිය "   ලිපියේ ඇරබෙල් ගේ එනමින් තිබෙන නාට්‍යය ගැන කතා කරන කොට මම හෙමිංවේ සහ ගෙල්හොර්න් ගැනත් ලීව  මෙහෙම.

//හෙමිංවේ සහ ගෙල්හොර්න් යනු ස්පාඤඤ යුධ වාර්තාකරණයේ යෙදුනු සුප්‍රසිද්ධ ගත් කතුවර අර්නස්ට් හෙමිංවේ හා වාර්තාකාරිනියක වන ගෙල්හොර්න් අතර සම්බන්ධය ගැන කියන චිත්‍රපටියකි. ගෙල්හොර්න්" බෝම්බ වැටීමේ බියකරු බව විසිත්ත කාමරයේ සිටින්නන් නොදනී" යනුවෙන් ලියන මොහොතේ ජෙනරාල්  ෆ්රන්කෝ ගේ ගුවන් යානා මැඩ්රිඩ් නගරයට බෝම්බ හෙලයි. හෙමිංවේ හා ගෙල්හොර්න් බෝම්බ වැටෙද්දී ජිවිත බේරා ගැනීම පසෙක ලා රමණයේ යෙදෙති. මේ අතිශයෝක්තියෙන් ඔප වැටුණු අධිතාත්වික රංගනය ම  අරබෙල්ගේ   "යුද සවාරිය" තුලින් මතු කරන යථාර්තයම වෙයි.//

ඉතින් ඉරාක ජනතාව සදාම් ගේ දරුණු ඒකාධිපති පාලනයෙන් මුදා ගන්න කරපු  ශුද්ධ වූ පිවිතුරු වූ යුද්ධය ඉවර වෙන කොට සුයිසයිඩ් බෝම්බ වලින්ම ඉරක් ජාතිකයන් දහස් ගනනක් මැරිලා. බලනකොට සදාම්වත් එපමණ  මරල නැහැ ගණන් බැලුවොත්. තවම උන්  මැරෙනවා. ඕක වුනේ  මුල්ලිවයික්කාල් වලද සිරියාවේද කියන එක අදාළ නැහැ. ඇත්ත  දැන  ගන්නකොට  මරියානා අගාධය වගේ අඳුරු කුහරයක් ඇතුලට  හිත වැටෙන්න ගන්නවා . බෝධිනී සමරතුංග ගේ "අනිත් කොන" කියවන කොට තේරෙන්න පටන් ගන්නවා ඒ පැත්තේ මිනිස්සු හිටිය විධිහ. යොමුව මෙතන. ඊට පස්සේ ලංකාවේ දකුණේ  රෝහලක පිළිකාව හැදිලා මැරෙන කොටි සෙබළියක් වන තමිලිනී  ඒ කතාව අවසන් කරල දෙනවා .

කියන්න අමතක වුණා. මම දන්නා කෙනෙක්  නොවන ප්‍රකාශක මහත්මයෙකුට  පොතේ ඊ පිටපතක්  ගිහින් තිබුන කියල කියනවා. පද්මිණි මාතරගේ එක්ක ගිය මාසේ තිබ්බ පොත්  ප්‍රදර්ශනේට ගිය වෙලේ ඔහුගේ සම්භාව්‍ය කෘති තිබ්බ  කුටියටත් ගොඩ වැදුන. ප්‍රසිද්ධ කතුවරියන් කිහිප දෙනෙක් සිටිනා අතරේ අපි වගේ අලුක්කාල් මොනවා කරන්නද කියල හිතල  ශේප් එකේ  සයිඩ් එකෙන් ඉන්න කොට  පද්මිණි මාව ඒ තුමාට   අඳුන්වල දුන්න මේ අර පොත එව්ව එක්කෙනා කියල. එයා කිව්වා "ආ  මේ සිහින පොත  නේද" කියල. එහෙම කියල එයාගේ පොත් කුටියෙන් එලියටම ගියා.

මට කියන්න හිතුන "සෝවියට් දේශය " නම් ඉතින් සමහරුන් ට හීනයක්ම  තමයි. හැබැයි අපි ඒ හීනෙ හොඳ කොටසක අපිත් ජිවත් වුනා කියල. සැබෑ කරගත් ඒ හීනේ තියා ගන්න  බැරි වෙච්ච  හෙනේ  තමයි රුස්සන්ට වැදුනේ. මම ඒක කිව්වේ නැත්ද කොහෙද.

බ්ලොග් එකේ ගැහැණු ළමයා 

දැන් කවරය 

ඒ නිසා හිතවතුනි හිතවතියනි මම තීරණය කලා අපේ ප්‍රකාශක මහත්මය නිවැරදියි කියල. මම ඔයාලට ලස්සන ගැහැණු ළමයෙක් ගේ පින්තුරයක් කවරයට දාල පොතක් ලිව්වා. මගේ බ්ලොග් එකේ දෙවෙනි පරිච්ඡේදය පළවුණේ 2015 දෙසැම්බර් 3. ඒකට දාපු රුසියානු යුවතියගේ පින්තූරය තමයි ඔය තියෙන්නේ. කවරය විතරක් බලල පොත ගැන තීරණය කරනවා නම් එහෙම කරන්න.  මොකද මමත් කරන්නේ උඹලව රවට්ටන එක. ශානිකා සශිප්‍රියා ඒක දන්නේ නැතිව පොත අරගෙන රැවටුනා. අහුවෙච්ච  හැටි මෙතන ලියල තියනවා. පොත අරගෙන රැවටෙන්න ඉන්නව නම් කියවන්න එපා ඒක. ධම්මිකා චාන්දනී අහු වුනා අනුරුද්ධ  වැලිගමගේ එක්ක. ඒවා මෙතන ලියල තියනවා. ඉතින් රැවටෙන්න  සහෘදයෙනි.

"ප්‍රථම ප්‍රේමය ඔබ නොවේ" පිළිබඳව ආදරණිය වියමනක් - ධම්මිකා චාන්දනී

මොහොතකට පෙර අජිත් අයියා ගේ පොත කියවා හමාර කලෙමි. ඒ සැනින් ඒ ගැන සටහනක් තැබීමට සිතුවේ පොත ගැන හිතට දැනුනු උනුසුම මැකී ගිය හොත් එය වදන් වලට ගොනු කිරීම අපහසු වන  බැවිනි. හොඳ පොතක් කියවූ විට,එයින් අප තුල කිසියම් වූ කම්පනයක් ඇති කරන බවත්, ටික දිනක් යනතුරු ඒ මතකයන් අපේ සිත් තුලින් බැහැර නොයන බවත් මා අත් දැකීමෙන් දන්නා දෙයකි. අජිත් අයියා ගේ මෙම පොතත් මා කම්පනයට පත් කල බව මුලින්ම කිව යුතුය .

එහි කියවෙන සියලු දෑ මමද , සැබෑවට අත්විඳි  කෙනෙක් ලෙස එම කතාව,පාඨකයාට දැනෙන අයුරින් ලිවීමට ඔහු ගෙන ඇති උත්සාහය සාර්ථක වී ඇතැයි මට හැගේ .

කතාවේ අග භාගය වඩාත් රසවත් බව මගේ හැගීමයි.

එය කෙතරම් මගේ අවධානය ඒ වෙත ඇද ගෙන තිබුණේ දැයි කියතොත් , පොත කියවමින් සිටින අතර තුර මා හමුවිමට කෙනෙක් මා අසලට ම පැමිණි කිහිප වරක් මා අමතන තුරු මා ඔහු පැමිණි බව නොදත් අතර, එකවර ඔහු දකිද්දී මම  තිගැස්සී ගියෙමි.. ඒ තරමට ම මා ගිහාන්  ගේ ලෝකයේ ගිලී සිටි සෙයකි .

ජීවත් වෙන සෑම මොහොතක ම අප සැම නොදැනුවත් වම වුවත් කරනුයේ මතක පොදි බැදීම නොවේදැයි පොත කියවා හමාර කල පසු මට සිතුනි. පසු කලෙක ආපසු හැරී බලද්දී සුන්දර සහා ලෙන්ගතු මතක සමුදායක් ගිහාන් වෙත ඉතිරි වුනේ ඒ නිසා ම නොවේද.

කාලය ගලා යද්දි ඊට සමගාමිව අපේ ජීවිතත් වෙනස් වේ. කාලයත් සමග අපේ සිතුම් පැතුම් වෙනස් වේ . අපේ හැගීම් වෙනස් වේ . අපේ වටපිටාව වෙනස් වේ. මේ සියලු වෙනස් වීම් මැද අපේ හිත්, අපිට කෙදිනක හෝ මහත් ආශ්වාදයක් ගෙනදුන් සහා අපේ ජීවිත වලට ලෙන්ගතු මතක අමතක නොකරම ඒ සියල්ල පොදි බැදන් ජීවිතය ඉදිරියට තල්ලු කරවයි.

ආදරය යන හැගීම ඉදිරියේ එකිනෙකා අතර ඇතිවන බැදීමට ජාතිය හෝ දුරස්ථ බව අදාල නොවන බවත්, එකිනෙකා වටහා ගැනීම හා එකිනෙකා හට කෙතරම් අවංක ද යන්න මත අප බැදීම් නොනැසී පවතින බවත් මෙම පොත අපිට අවධාරණය කරන සෙයක් මට දැනේ.

තාන්යා හට සාධාරනයක් ඉටු කල යුතු යැයි හැම මොහොතකම සිතන ගිහාන් , තම මව ගැන නොතකා අතුරුදන් වූවකු සේ වෙනත් රටක, රහසේ ජීවත් වීම නිසා මා සිටිනුයේ ගිහාන් සමග තරහිනි .

පුරා අවුරුදු පහකට මට නවාතැන් දුන් මගේ නේවාසිකාගාරය ගැන මෙන්ම ඒ අසල ඇති මා දිනපතා ගමන් ගිය උමන් දුම්රිය ස්ථානය  ගැන මෙහි ඇති සඳහන  දැක මුවගට සිනහවක් නැගුනි.

අවසාන වශයෙන් , ඔබ දක්ෂ ලෙස පොත ලියා ඇති බවත්, එහි අවසන් පරිච්ඡේද කිහිපයේ බොහොමයක් වැකි මගේ මතකයේ තදින් සනිටුහන් වූ බවත්, සෙනෙහසින් මෙසේ ලියා තබමි.

කස ඇට දාපු අයිස් සරුවත් කතා 2

කස ඇට දාපු අයිස් සරුවත් කතා 1

මගේ දයාබර මිතුරිය වසන්තිගේ සරුවත් දොලදුක එක්ක මට අතීත සුන්දර මතක සටහන් ගණනාවක් මතක් වෙනවා. 2008 දී විතර තමයි මම මුලින්ම ඉන්දියාවට මාධ්‍ය කටයුත්තකට ගියේ. ස්වර්ණාවාහිනියේ නදීක මල්ලි (නදීක කරුණානායක )ටීඑන්එල් ගයාන් මල්ලි තව ටීවී චැනල් කීපයක මාධ්‍ය සහෝදරයෝ හිටියා.හැමෝගෙම එකම සහෝදරිය මමයි.

ලංකාවේ සරුවත් වගේම ඉන්දියාවේ චෙන්නායි තව තැන් ගණනාවකයි ඉතාම ජයට විකිණෙන පානය වුනේ අඩියක් විතර උස ලොකු වීදුරුවක් පිරෙන්න කට කපලා දෙන දෙළුම් ඩ්‍රින්ක් එක. අපේ කට්ටිය ඇවිදපු හැම තැනකදීම තලු මර මරා මේ දෙළුම් ඩ්‍රින්ක් එක ගහල අරින්න අමතක කලේ නෑ. මටත් ඒක රසවිදින්න ලොකු ආසාවක් තිබුනා. ඒත් ආසාවටවත් බිදක් වත් කටේ තිබ්බේ නැත්තේ නදීක මල්ලිගේ අණසක හින්දයි.මැස්සෝ පිරිල ඉතිරුනු , දෙලුම් බීම හදන කඩමැස්ස දිහා විතරක් නෙමෙයි ඒවා හදන මනුස්සයාගේ ඇදුම ඒකේ පාට ,ඇදුමේ කාල වකවානුව පවා නදීකගෙ විශෙශ්ෂ අවධානයට ලක් වුණා. නදීකගේ අණසක නිසා මට දෙලුම් බිඳක් තොලගාන්න ලැබුනේ නෑ .ඒ හින්දම නදීක අනික් අයගෙන් අහපු බැනුමුත් කෙලවරක් නෑ .නදීක බොහෝ සහෝදර සෙනෙහසින් මාව එහෙදි බලාගත්තේ කෑමට බීමට පවා සීමාමායිම් පනවලයි.ඇත්තටම කෑමබීම වලදි ඒ තරම් පිරිසිදුකම ගැන සැලකිල්ලක් දක්වපු චරිතයක් මට මුණ ගැසිලත් නෑ. ඉතින් ඒක වෙනම කතාවක්.

ඊටත් කාලෙකට පස්සේ මම ඉන්දියාවට යන්නේ වසන්තිත්, තවත් මාධ්‍යවේදීන් කීපදෙනෙක් එක්කයි. ඒත් මාධ්‍ය කටයුත්තකට . එග්මෝර් දුම්රිය පොලේ විතරක් නෙමෙයි චෙන්නායි ,ටීනගර් වගේ අපි ආගිය හැමතැනකදීම වසන්ති හෙව්ව බීමක් තිබුනා ඒ තමයි සරුවත් . මහ වැස්සේ ,තෙතබරියම් වුනු වීදී දිගේ දෙපස තියෙන කඩවල්වල සරුවත් තිබුනේ නැත්තේ වසන්තිගේ අවාසනාවට වඩා මගේ වාසනාවකට කියලා මට හිතුනේ .

ආයේ කාලෙකදි අපි දෙන්නා යාපනේ ඇතුලු උතුරේ තැන් කීපයකට ගියේ බිම් බෝම්බ ඉවත් කිරිම, එහි ජනජීවිතය ගැන අධ්‍යානයක් කරන්න. එහෙදිත් වසන්ති ගේ සරුවත් දොලදුක උපන්නා .අපි ඇවිදින හැමතැනකදීම වසන්ති ගේ ඇස්දෙක සතුටින් හෙව්වේ සරුවත් කියලා මම දැනන් උන්නා . දෙයියන්ගේ නාමෙට සරුවත් හම්බුවෙන්න එපා කියලා මම ප්‍රාර්ථනා කලා. කොහොම හරි මේ සරුවත් දොලදුක ආරංචි වුන බූ ඔය කෑම්ප් එකේ හමුදා නිලධාරියෙක් වසන්තිට විතරක් නෙමෙයි මටත් සරුවත් බෝතලයක් ලැබෙන්න සලස්වලා තිබුනා .

මේ ගමන පොත් සල්පිලේදි ආයෙත් සරුවත් කතාවක් ඇදිලා ආවේ, ලන්ඩනයේ හිටපු කොළඹ ගමයා අජිත් නිසයි. ලන්ඩනයේ විතරක් නෙමෙයි රුසියාවෙත් අවුරුදු ගානක් ජීවත් වුනු , ජින්, විස්කි බ්‍රැන්ඩි වොඩ්කා රහබලපු අජිත්ට කස ඇට දාපු අයිස් සරුවත් බොන්න බොහෝම ප්‍රේමනීය ආසාවක් ඉපදිලා. පොත් සල්පිල පුරා අතින් කටින් පොත් එල්ලගෙන මහ වෙහෙසකින් මගේ පොතුත් උස්සගෙන ආපු වසන්තිගේ ඇස් දෙක තරු දෙකක් වගේ දිදුළනවා . පාට පාට ,මේ සරුවත් බොන්න මගේ හිත නම් පැකිලුනා .ඉතින් වසන්ති කිව්වා වගේම උණුම උනු බතල පොල් ලුණුමිරිස් එක්ක බතල පිගානක් හිස්කරල සරුවත් බිව්වා ඒ ගැලපීම නම් මට හිතා ගන්න බෑ. හරියට බෝල්ට් ඇණයි අයිස් ක්‍රීම්‍ වගෙ. නොගැලපෙන දහසක් අතරේ ගැලපෙන දේවල් හමු වෙන විදිය...

- පද්මිණි මාතරගේ 

කස ඇට දාපු අයිස් සරුවත් කතා 1

සරුවත්......
පොත් ප්‍රදර්ශනය බලන්න මෙදා සැරේ තරම් උනන්දු වුණු අවුරුද්දක් නැති තරම්. පොත් ගත්ත ප්‍රමානෙත් එතරම්. දවස් දෙකක්ම සම්පූර්ණයෙන්ම ඒ වෙනුවෙන් වෙන් කළා.

පොත් ගොඩ උස්සගෙන ඇවිදින එක තමයි අමාරුම වුණේ. පොත් ප්‍රදර්ශනේට ගිය එක දවසක් වෙන් වුණේ මගේ මිතුරිය වෙනුවෙන් (පද්මිනී මාතරගේ) ඒ එක්කම තවත් යාළුවෙක් එක් වුණා.
ඇවිදලා ඇවිදලා මහන්සි වුණ තැන පොත් මිටි එක්ක තවත් දුර යා ගන්න බැරිවුණා.
" අපි යමු මොනවා හරි බොන්න." යාළුවන්ගේ යෝජනාව වුණා. ලන්ඩනයේ ⁣වෙසෙන මගේ අනිත් මිත්‍රයා ( කලකට පෙර ලංකාවේ ) යෝජනා කළේ සරුවත් බොන්න යන්නයි.
"සරුවත් බොන්න." මම පුදුමෙන් ඇහුවා.
"ඔව්....මගේ ප්‍රියතම පානයක් සරුවත්. ඇයි?" ඔහු මගෙන් ප්‍රශ්ණ කළා.
"මමත් හරිම ආසයි සරුවත් වලට. " මම කිව්වා.
" එහෙනම් අපි යමු. මම උදේ පොත් ප්‍රදර්ශනේට එනකොට තැනක තියෙනවා දැක්කා." මට පුදුම හිතුණේ ලන්ඩනයේ අවුරුදු ගාණක් ජීවත් වුණු ඔහුට මට වගේ සරුවත් ආසාවක් ඇතිවුණේ කොහොමද කියලා. කොහොම හරි ඔහුගේ යෝජනාවට අනුව සරුවත් බොන්න තීරණය කළා.

ඊලඟට ඇතිවුණ ප්‍රශ්ණය තමයි කොහෙද සරුවත් කඩේ තියෙන්නේ? මගේ මිත්‍රයා ට ලංකාව නුහුරුයි වගේම පොත් ප්‍රදර්ශනේ විවිධ ඉසව් ගැනත් නිච්චියක් නැහැ. මගේ මිත්‍රයා කියන, කියන ඉසව් වලට ගිහින් සරුවත් කඩේ හෙව්වා.අවසානයේ අපි පොත් ප්‍රදර්ශනේ පුරා ඇවිදලා, අැවිදලා සෑහෙන පරිශ්‍රමයක් දරලා තැන හොයා ගත්තා.
අපිත් එක්ක සංඛ පොත් ප්‍රකාශන ආයතනයේ හිමිකරුත් එකතු වුණා.

ඔන්න ඉතින් අපි ක⁣ඩේ හොයා ගත්තා කියමුකෝ.
එතන පෝලිමක්. බලනකොට අපි වගේම සරුවත් වලට කැමති තව හුගාක් අය පොත් ප්‍රදර්ශනේට ඇවිත්නේ.

ටිකක් පෝලිම දිගයි. අපි පෝලිමේ ඉදන් අපේ වාරේ එනකන් බලන් හිටියා.
"අනේ මේ සරුවත් නෙවෙයි." සරුවත් එක දැකපු ගමන් මම කිව්වා.පද්මි කිව්වේ ඔය සරුවත් තමයි කියලා. ලන්ඩන් මිත්‍රයට නම් ඒකේ වගක් නෑ. මොකද රතු පාට බීම එකේ කස කසා ඇට දාලා තිබුණු නිසා ඔහු හිතුවේ ඒ තමයි සරුවත් කියලා. මොකද අවුරුදු ගාණකින් ඔහු ලංකාවේ සරුවත් බීලා තිබුණේ නෑ.
"හද්දා පිටිසර ගමක ඉපදුනු මට කියලා දෙන්න එනවද සරුවත් ගැන." මම මගේ සගයින්ට සරුවත් හදන නියම ක්‍රමය කියලා දුන්නේ ලඟ තිබුණු බංකුවක වාඩිවෙලා. ඒ එක්කම අපි අලුත් අත්හදා බැලීමකුත් කළා..ඒ තමයි බතල සමග සරුවත්.
නරකමත් නෑ කියලා හිතුණා කාලා ඉවරවුණාම.
මේ සටහන ලියන්න හිතුණේ අපිත් එක්ක සරුවත් බීලා ලන්ඩන් ගිය කොළඹ ගමයා (අජිත් ධර්මකීර්ති) ලන්ඩන් ගිහින් සරුවත් එක්ක තවත් මොනවද එකතු කරලා (?) බිව්වලු.
හැබැයි ඒ අමුතු ජාතියේ අලුත් බීම එක ගැන නම් අපි කියන්න දන්නෙ නෑ.

බතල බයිට් 

සරුවත් සෙල්ෆිය  

ලංකාවේ  සරුවත් 

වසන්ති නානායක්කාර
2019/10/08

ඒ බීම  ජාතිය තමා සරුවත් සමග ජින් පොඩ්ඩක් කලවම් කරන ලද  සරුවත් කොක්ටේල් එක.

ලන්ඩන් සරුවත් 

සරුවත් සමග ජින් 

කතා කරන පොත් Talking Books [EP 1153]- වසන්ති නානායක්කාර සමග

පරිවර්තනයක් වගේ ඒත් පරිවර්තනයක් නොවේ

H 197 කුටියේ 

මගේ ඥාති දියණියක් "ප්‍රථම ප්‍රේමය ඔබ නොවේ " කියෙව්වලු එක හුස්මට (ඒ කියන්නේ දවස් දෙක තුනක් ගිහින් මිනිත්තුවට හුස්ම 16 විතර අරගෙන). හරි දුකයිලු. ඇයි දෙන්න අන්තිමට .......(ප්‍රකාශක මහත්මය කිව්ව එකම අහනව). මම කිව්වා හැම කතාවෙම එහෙම වෙන්නේ නැහැ කියල. පෙරේද කෝල් එකක් ආව ලංකාවෙන්. කතා කලේ ජානක. එයාගේ ආදරණිය බිරින්දෑ පොත කියෙව්වාලු එක හුස්මට. හරිම අසාවෙන්ලු කියෙව්වේ. පරිවර්තනයක් වගේ ලු. ජානක කියනවා වසර 30 ආපස්සට ගියා කියල. සෝවියට් කාලෙටබොහොම ස්තූතියි ජානක කෝල් එකට.

ඒක කිව්වහම මතක් වුනේ පාලිත සේනාරත්න හමුවෙලා කතා කළා මහින්ද සෙනරත් ගමගේ ගේ H 197 කුටිය ගාව. ඒකෙ මහින්ද කරපු පරිවර්තන ගොඩක් තිබුන. ඒ අතරම කුටියේ  රාදුගා , ප්‍රගති ප්‍රකාශක ලගේ පොත් දැදිගම  වී රුද්‍රිගු ගේ පරිවර්තන හෙම හුඟක් තිබුන.

 පාලිත මාව මහින්ද ගාවට යොමු කළා . මේ ඉන්නේ අර "ප්‍රථම ප්‍රේමය ලියපු කෙනා " කියල.
මහින්ද කියවමින් හිටි පොත (ජෙනරල් ගේ කතාව ) දිහා බලාගෙන ම ඇහුව.
"ආ හොඳයි කවුද ලීවේ "
මම කෙටියෙන් පිළිතුරු දුන්න "මම " කියල.
මහින්ද අහනව ආයිත්
" නෑ කවුද ලේඛකයා "
මම ආයිත් කියනව "මම තමා "

එතකොට තමා මහින්ද ඔලුව උස්සල බැලුවේ. උපැස් යුවල උඩටත් ගත්ත. ටිකක් වෙලා ගිහිල්ල කියනවා.
"ආ මේ පොල්කට්ටෙන් එපිටට " ලියපු කොළඹ ගමයා නේ කියල.

මම මහින්දව කවදාවත් දැකල තිබ්බේ නැහැ ඊට කලින්. මහින්ද දිගටම කියව ගෙන ගියා "කියුබාව සමාජවාදී ද " , "යුගොස්ලාවියානු කෙල්ලෝ තුන් දෙනා ගැන " ආදී ඒ පොතේ තිබූ ලිපි ගැන.
එයා හිතල තියෙන්නේ මම රුසියානු ලේඛකයෙක් ගේ පොතක් පරිවර්තනය කරලා කියල මේ පාර. ඒකෙ හේතුව මම පොතේ නම පිට කවරයේ රුසියානු භාෂාවෙනුත් ලියපු නිසා කියල මට හිතුනේ.

කොහොම වුනත් මාර සතුටක් දැනුන හිතට, අවුරුදු තුනකට කලින් ලියපු පොතක දේවල් මහින්ද සෙනරත් ගමගේ වගේ වගේ ප්‍රසිද්ධ පරිවර්තකයෙකු හා ලේඛකයෙකු ගෙන් අහන්න ලැබීම ගැන.(ඉහල පින්තුරය H කුටියෙන් )

එදා හැන්දෑව